Mr. L. Einthoven (Ned. Unie) beschuldigt dr. L. de Jong Gevecht tegen windmolens Gezond-zijn is nu: bewijzen dat je organen niets mankeren PILOTEN DREIGEN MET ACTIE TEGEN KAPINGEN WA AH GEZIG HET VI IGNATIUS-ZIEKENHUISDIRECTEUR F. MOL Gedichter Vaticaan erkent pas wanneer crisis is opgelost Nederlandse hulp voor Nicaragua en IJsland binnenland buitenland Geen twijfel Moeilijk MEER DRUPPEL MODEL Mgr. Brunièra Johnson wist al van bestand VRAGEN OVER MALVERSATIES BIJ EEG- VOEDSELHULP Aanbeveling Boycot Onderwijsstaking in Spanje breidt zich uit paplc oor uw pc ir >n Flop Vietnam lelijke Woensdag 31 januari 1973 li (Van een onzer redacteuren) TILBURG Mr L. Eintho- ven (76). de man die in 1940 mede de stoot gaf die leidde tot oprichting van „De Neder landse Unie", meent dat hij in zijn eer en goede naam is aangetast. Hij zegt dat dr. L. de Jong, auteur van het om vangrijke geschiedwerk „Het Koninkrijk der Nederlanden in Oorlogstijd" over die Unie en zijn aandeel in haar acties onwaarheden vertelt. Ja, dat dr. De Jong het bronnenmateri aal naar een vooropgezette mening die bij hem bestaat heeft geïnterpreteerd. De ken nelijk nog altijd zeer impul sieve en strijdlustige mr. Eint- hoven heeft het allemaal neergelegd ineen brochure. „Heeft de afwezige ongelijk?" door L. Einthoven (62 pag. Uitg. Semper Agendo). Hij is bezig met het schrijven van zijn herinneringen. Het deel over de Unie heeft hij nu apart het licht doen zien. Het Is een toch wel wat merk waardig geschrift. Want her lezing van de uitvoerige be schouwingen die de historicus dr. De Jong besteedt aan De Unie-periode en al haar kop stukken, doet een beeld ont staan van mr. Einthoven dat duidelijk van A tot Z juist is. Een eerlijk mens, diep ver vuld van afkeer van het Duitsland van Hitier, a-poli tiek en ondanks zijn goede bedoelingen niet opgewas sen tegen de manipulaties van enkele vooraanstaande Unie medewerkers, zoals Greet Ruygers en J. de Brouwer- Beide figuren uit Brabantia Nostra die geruime tijd de Unie dreven in de richting van Arnold Meyer. En die dui delijk niets moest hebben van het pro-Duitse gedrijf van de commissaris van de Koningin, J. Linthorst Homan, eveneens lid van het Unie-Drieman schap, samen met de tactische professor dr. J. de Quay. De kern van het verwijt van de heer Einthoven is dat dr. De Jong er niet veel van begre pen heeft, omdat hij er niet zelf is bij geweest. Een nogal zwak verweer, want historici zijn meestal niet aanwezig ge weest bij gebeurtenissen uit het verleden die zij beschrij ven. Dat is veelal een voor deel. Ze zijn daardoor in staat gebeurtenissen in hun juiste perspectief te zien. In de studie van dr. De Jong. waarin de Unie-episode aan de orde komt, wordt te kennen gegeven dat niemand aan de goede trouwe en va derlandslievendheid van mr. Einthoven hoeft te twijfelen. Maar ook dat de Unie tot doel had te komen tot een nationa le herleving, opdat Nederland straks in het nieuwe Europa zijn plaats zou kunnen inne men. Nu, zoveel jaar later, lijkt dat dubieus. Maar in die tijd was dat een realiteit. In dat streven werd mr. Eintho ven beheerst door zijn oprecht verlangen actie tegen de be zetters te voeren. Dr. De Jong tekent een man die naar kun nen en weten deed wat zijn geweten en zijn karakter hem voorschreven- En die daarbij grote persoonlijke offers heeft gebracht. Ernstiger is de be schuldiging dat dr. De Jong niet de moeite zou hebben ge nomen de leden van het Unie- Driemanschap te horen. Daarmee wordt een indruk ge werkt die onjuist is, omdat de mededeling, beter: het verwijt, naar de Ietter waar is, maar het is maar een heel klein stukje van de waarheid. Want dr. De Jong had voor de Unie-episode de beschik king over materiaal dat als het ware heet van de naald kwam. Namelijk uit een tijd toen al les nog vers in het geheugen lag. Hij bestudeerde de uitge breide memories van de Ere raad uil de jaren 1945-1946. Hij las de notulen en verslagen van de verhoren van die Ere raad. Hij bestudeerde de ver klaringen van de parlementai re enquête-commissie en al haar notulen. Hij had boven dien de beschikking over het manuscript (400 pagina's) van de heer Bruna, waarin het Unie-verhaal zeer uitvoerig wordt gedaan. Toen hij zijn tekst in con cept klaar had over dat wat hij vond dat in zijn studie over de Unie moest worden opgenomen, stuurde hij deze naar de 3 leden van het voor malige driemanschap. Hij schreef toen bereid te zijn ook nog met ze te komen praten. Mr. Einthoven heeft nimmer op dat aanbod gerageerd. Hij schreef wel meteen een brief aan de toenmalige minister De Brauw. Daarin vroeg hij om dr. De Jong onmiddellijk van zijn opdracht om „de geschie denis" te schrijven te ontslaan. Hij stuurde dr. De Jong 32 pagina's met kritische opmer kingen- Dr. De Jong bracht die opmerkingen alle, evenals die van anderen, in de over- leg-commissie. Dat wat hij van belang achtte, nam hij over of hij hield er in zijn eindtekst rekening mee. Hij handelde die hele affaire schriftelijk af. Alle stukken zijn dus aanwezig voor ieder die zich er serieus bij betrok ken voelt. Het is de bedoeling te zijner tijd aan die stukken die over de studie zijn ont staan apart aandacht te schen ken. De brochure van mr. Eintho ven bewijst opnieuw dat het heel moeilijk is geschiedenis te schrijven over gebeurtenis sen die nog dicht bij liggen- Omdat ieder die gebeurtenis sen op eigen manier heeft er varen. En, voorzover hij zelf aan die gebeurtenissen vorm en inhoud gaf- ze ook op eigen wijze interpreteert. Naarmate de kloof der jaren die ons scheidt van die gebeurtenissen groter wordt, ontstaat de men selijke neiging ze rooskleuri ger te zien. Allerlei onaange name kanten zijn dan afgesle ten. Het is de taak van de objectieve historicus die ge beurtenissen te vatten in het perspectief van hun tijd. Wij geloven dat mr. Einthoven zich daaraan heeft gestoten. Hij heeft niet begrepen, niet kunnen begrijpen, dat wat voor hem een wezenlijk deel van zijn leven is, voor ande ren tot „de geschiedenis" be hoort. Dat tast zijn oprecht heid niet aan. Wel zijn onbe vooroordeeldheid. Zijn brochu re heeft betekenis, als mense lijk document. Dat laat zien hoe betrokkenheid zelfs na bijna 30 jaar het oordeel beïn vloedt, omdat het nu eenmaal moeilijk is tegenover jezelf objectief te staan- JACQUES LEVIJ BREDA „Toen ik bijna negentien jaar geleden huisarts werd in Etten-Leur, was de verpleegprys in een ziekenhuis zo'n vier en een halve gulden per dag. Nu 125 gul den. Het is bijna niet te geloven, maar als we zo doorgaan kost het in het jaar 2000 per dag twaalfduizend vijfhonderd gulden óm in het ziekenhuis te liggen. Dat op zich al! Zó kan het natuurlijk niet doorgaan. Wc zullen naar een ander model van ge zondheidszorg toe moeten. En daar zal waarschijnlijk een heel stuk zelf-zorg weer in terug moeten komen". Op een vraag hoe hij de toekomst van het Bredase Ignatiusziekenhuis ziet, antwoordt dokter F. Mol (47): „Ik ben uiteraard geen profeet en ik ben amper twee maanden directeur-ge neesheer van het Ignatiusziekenhuis. Daar kan ik dus nog maar weinig méér van zeggen dan dat we proberen een goed ziekenhuis te zijn en een nog beter te worden". Hij is dus geen profeet en hij gelooft ook niet dat van zijn lippen het beslissende woord over de gezondheids zorg in Nederland zal moeten komen. Maar hij is kennelijk niet zonder reden directeur van het Bredase ziekenhuis geworden terwijl dit in een beslissende fase zit. Hij is heel Nederland rondgetrok ken om verdere studie te maken van de gezondheids zorg vandaag en morgen. „Toen mijn vader in 1917 in Etten-Leur als huisarts begon, waren er in West- Brabant drie specialisten en verder alleen huisartsen. Nu zijn er evenveel specialisten als huisartsen, als artsen ambtenaar. Dat is een lande lijk verschijnsel, van elke groep zijn er ongeveer even veel". „De gezondheidszorg is aan het vertechnologiseren. In zo'n technologisch model be tekent gezond zijn enkel dat je kunt bewijzen dat je niets mankeert, in die zin dat geen van je organen iets man keert. Zo groeide dat sys teem ongemerkt en zo heb ben we samen een voortref felijke supergespecialiseerde methode opgebouwd om een eventueel lichamelijke oor zaak van aanwezige klachten c te sporen; een methode die echter erg duur is voor het niets-vinden. En een mens is meer dan de som van zijn organen." „Het is gewoonweg frus treren^ voor bijvoorbeeld een ziekenhuis-laboratorium om almaar normale uitslagen te moeten melden. Hetzelfde overkomt andere specialisten. Het ziekenhuis wordt te vaak gebruikt als instituut dat moet bewijzen dat je li chamelijk niets mankeert, dat je organen intact zijn. Het zijn ook juist vaak spe cialisten zelf, die hierop wij zen als een oorzaak van hun o- crbelasting." „En dat ondanks bijvoor beeld de definitie die de We reld Gezondheids Organisatie van gezondheid geeft. De W.G.O. spreekt hierin van li chamelijk, psychisch en soci aal welzijn. Ik zou er aan willen toevoegen: religieus welzijn. Maar ondanks die veel bredere visie op de mens, bleven wij hem aller eerst opdelen in organen. Omdat we hier toch wat te genwicht tegen wilden bren gen, gingen we de ziekenhui zen wat charmanter maken: andere bezoekuren, afspraak spreekuren en een bloemetje in de hal, maar dat helpt niet wezenlijk. We zullen het welzij nsmodel operationeel moeten maken, zoals dat heet. Echt rekening houden met de hele mens en ervan uitgaan dat het ziekenhuis maar een onderdeel is van de totale gezondheidszorg." „Zo ongeveer S0 procent van de patiënten wordt vol ledig behandeld door de huis arts, 15 procent op de noli- kliniekcn en ongeveer 5 pro cent in de ziekenhuisbedden. Veruit de grootste financiële hap, die de gezondheidszorg vraagt, gaat nu naar die 5 procent." „Kunnen we dan binnen het huidige technologische systeem niet wat zuiniger- aan doen? Sommigen denken dat het echt zou helpen als do artsen minder zouden verdienen. Een eenvoudig re kensommetje leert dat die besparingen een druppel zijn op de gloeiende plaat. Het zijn de enorme uitgaven ten gevolge van de technologie en de personeelskosten, die ons ziekenhuisbed in 2000 op 12.500 gulden per dag zou kunnen komen te staan." „Het ziekenhuis alleen zal de oplossing nooit kunnen geven. Het zal samen moeten werken met alle andere part ners in de gezondheidszorg. We beginnen al wat licht aan de horizon te zien. Het lijkt mij dat in de gezondheidszorg de nadruk zal moeten komen te liggen op het eerste front: de huisarts. Hij zou daar ge zien kunnen worden als part- n r in een wijkgezondheids centrum. Daarin zullen deze artsen de gelegenheid krij gen tot samenwerking met de maatschappelijk wer kers, de wijkverpleegsters, psychologen, pastores, psy chiatrische zorg, enzo voorts". „Dit alles is natuurlijk een zaak van langeretermjjn- planning. Immers alle be trokkenen, zoals huisartsen, ziekenhuizen, specialisten, kruisverenigingen, maat schappelijk werk, enzovoorts, zullen meer dan tot nu toe het geval is geweest, met elkaar in overleg moeten tre den. Zij zullen ten nauwste o.p elkaar moeten inspelen als partners die van elkaar afhankelijk zijn bij het op bouwen van een voor de pa tiënt sluitend systeem." „Dat Wijkgezondheidscen trum zal over een behoorlij ke signaleringsmogelijkheid moeten kunnen beschikken voor lichamelijke afwijkin gen, waardoor voorkomen wordt dat de patiënt te snel naar het (daardoor steeds duurder wordende) zieken huis wordt verwezen voor onderzoek. De vage klacht moet in dat centrum verdui delijkt worden. Dan zullen er minder mensen en vooral pp betere gronden naar het ziekenhuis moeten. Daar zul len zij zoveel mogelijk poli klinisch worden onderzocht, zodat zo weinig mogelijk pa tiënten er zo kort mogelijk zullen worden opgeho- men." „Een mens ligt niet graag in een ziekenhuis. Door ons huidige systeem komt hij er wellicht te gauw in en blijft er wellicht te lang. We zul len noodzakelijk naar dat an dere systeem moeten uitkij ken. Als we goed, georgani seerde wijkgezondheidscen tra hadden zouden de patiën ten ook daardoor kunnen worden opgevangen na ont slag uit het ziekenhuis. Dit ontslag zou dan wellicht ook vervroegd kunnen wor den." „In het kader van dit ge sprek ben ik uiteraard onvol ledig maar ik kan wel stel len dat mij een dergelijke opzet van de gezondheids zorg efficiënter lijkt, zowel voor patiënt als zorger. Dat baseer ik, behalve op mijn ervarij g, méde op stromin gen die ik landelijk zie groeien en waarbij ik mij thuis kan voelen. Het is na tuurlijk nog niet bewezen dat deze opzet ook goedko per zal zijn. Waarschijnlijk is dat wel het geval, want juist de kosten per zieken huisbed maken de gezond heidszorg zo duur. Stel dat men met honderd bedden minder toe zou kunnen in een ziekenhuis (de bouw van een ziekenhuis kost zo'n 150.000 tot 200.000 gulden per bed) en dan nog eens 100 maal de dagverpleegprijs van zo'n 150 gulden geduren de 365 dagen, niet hoefde uit te geven, dan spaarde je In één ziekenhuis grofweg al miljoenen per jaar uit „Ik hiver dan ook wel eens els ik vergelijkingen maak met het medisch ontwikke lingswerk, waar ik sinds ruim 15 jaar landelijk inten sief bij betrokken ben. Voor de bouwkosten van 3 a 5 ziekenhuisbedden hier, bou wen we daar een redelijk hospitaal voor een regio van zo'n 100.000 mensen. Wie zijn wij dat we ons dit alles bunnen, mogen, willen en durven veroorloven. Maar dat zou een verhaal op zich worden en we hebben het nu over Nederland. En daar geldt: beslist niet alleen om de financiën zullen we naar een nieuw model toe moeten. In de eerste plaats om de patiënt zelf, want nogmaals: een mens is méér dan de som van zijn organen." JAN HÜSKEN (ADVERTENTIE) 700% 741P voor 99 oent MONTREAL (RTR) De internationale federatie van verenigingen van verkeers vliegers (Ifalpa) heeft de in ternationale organisatie voor de burgerluchtvaart (leao) ge waarschuwd, dat zij klaar staat een eigen actie te onder nemen om een einde te maken aan vliegtuigkapingen en sa botage. Een waarnemer van de Ifal pa heeft voor de juridische commissie van de leao ver klaard dat de piloten zullen trachten hun doel buiten de Verenigde Naties en de leao om te bereiken, nu er van die kant geen krachtige maatrege len te verwachten zijn. Vol gens de piloten is het vooral de taak van de diverse rege ringen een einde te maken aan de vliegtuigkapingen. Daarom hadden zij verwacht dat de juridische commissie van de j BEIROET (AFP-DPA) Het Vaticaan zal Israël niet erkennen zolang de crisis in het Midden-Oosten niet is op gelost, zo heeft de apostolisch nuntius in Beiroet, mgr. Alfre do Bruneira, verklaarde in een vraaggesprek met het onaf hankelijke Libanese blad Dai ly Star. Hij zei dat paus Paulus dit standpunt ook had ingenomen in zijn recente onderhoud met mevrouw Golda Meir, de Is raëlische premier. Wat Jeruza lem betreft herinnerde mr. Bruneira er aan dat het Vati caan nog steeds van opvatting is, dat de stad moet worden geïnternationaliseerd. zoals paus Pius de twaalfde al in 1948 heeft gezegd. AUSTIN (AP) Mevrouw Johnson heeft bekendgemaakt dat haar man kort voor zijn dood op 22 januari, door presi dent Nixon persoonlijk was meegedeeld dat een bestand in Vietnam was bereikt. De president en dr. Kissin ger, aldus mevrouw Johnson, hadden haar man voortdurend op de hoogte gehouden van het verloop der onderhandelin gen al vanaf deze waren ba- gonnen vier jaar geleden. DEN HAAG (ANP) De 'ontdekking van een clande stiene jeneverstokerij bij Rog gel, Limburg, enkele weken geleden, is voor het Tweede Kamerlid ir. H. Vredeling (PvdA) aanleiding geweest om, als lid van het Europese Parlement, de Europese com missie vragen te stellen over mogelijke fraude met EEG- gclden. In de stokerij zijn namelijk lege suikerzakken gevonden met de opdruk dat de suiker was bestemd voor een gift van de Europese gemeenschap als voedselhulp aan de ontwikke lingslanden Ir. Vredeling heeft de com missie thans gevraagd te on derzoeken of sprake is van malversaties bij het verstrek ken van voedselhulp. leao een organisatie van de VN waarin 125 regeringen zijn vertegenwoordigd een ont werp zou maken voor een krachtige conventie met dui delijke maatregelen tegen lan den die aan kapers onderdak verlenen. De commissie, die maandag een bijeenkomst van drie we ken in Montreal beëindigde, kwam echter niet verder dan een aanbeveling tot de raad van de leao een grote diplo matieke conferentie te beleg gen en voorts een buitengewO' ne bijeenkomst van de alge' mene vergadering van de leao bijeen te roepen om nieuwe maatregelen tegen kapingen te bespreken. Het voornaamste struikelpunt bij het overleg was de opvatting, dat sancties of andere maatregelen een in breuk zouden vormen op de soevereiniteit van de aangeslo ten landen. De Ifalpa omvat circa 50.000 piloten -uit 65 lahden. Vorige maapd liet zij op een bijeen komst in de Stad Mexico we ten dat zij zelf tot actie zou overgaan als er niet spoedig krachtig werd opgetreden in het kapingsvraagstuk. Zij dreigde met een nieuwe sta king in de gehele wereld en een mogelijke boycot van lan den die kapers asiel verle nen. MADRID (AP) De politic heeft gisteren het terrein van de Madrileense universiteit bezet om te voorkomen, dat de studenten betogingen organise ren uit solidariteit met de sta kende Spaanse onderwijzers. De politie heeft ook in de straten rond de universiteit, waar ongeveer 50000 studen ten staan ingeschreven, de veiligheidsmaatregelen ver scherpt. De wilde staking van het onderwijzend personeel van de lagere scholen in Ma drid, die het werk neerlegden om hogere salarissen te eisen, heeft zich inmiddels uitge breid tot Sevilla, Pamplona en de Spaanse stad Ceuta in het noorden van Afrika. DEN HAAG (ANP) Ne derland heeft ruim 200.000 gulden geschonken voor hulp aan de slachtoffers van de aardbeving, die de hoofdstad van Nicaragua, Managua, voor een groot deel heeft verwoest, aldus heeft de woordvoerder van het ministerie van Buiten landse Zaken meegedeeld. De Nederlandse regering heeft 100.000 gulden overgemaakt aan de centrale autoriteiten in Managua, het Rode Kruis, de oecumenische raad van de We reldraad van Kerken en het IKOR hebben voor 105.000 gulden aan geld en goederen naar Nicaragua gezonden. Ten behoeve van de slach toffers van de vulkaanuitbar sting op IJsland heeft de rege ring 20.000 gulden geschon ken. KEES GAROS De Vietnamactie is een flop. Het officiële excuus is: re ac tie is niet voldoende voorbe reid. Een belediging aanhet Nederlandse publiek dat al ja ren wordt geconfronteerd met de kwestie Vietnam, de laatste periode dagelijks en zwaar an ti-Amerikaans. Het Nederlandse volk is heel goedgeefs, hetgeen het verleden heeft bewezen, maar is het momenteel beu. Waar om moet dit kleine landje, met zijn toch al niet zo rooskleu rige economie weer zo nodig voorop staan? Zijn er in de grote wereld geen andere lan den zoals Rusland, en China die veel dichter bij Vietnam liggen en die uiteindelijk goed hebben geholpen dat deze oor log e was en zo lang heeft geduurd? Nixon en Agnew hebben het gehad over de zwijgende meerderheid in Amerika. Ook hier is een zwijgende meer derheid, die door de flopac tie bewezen heeft zich niet te laten opruien door een meute demonstranten en scheldende schreeuwende oproerkraaiers, welke ons dagelijks wordt voo-geschoteld via de moderne media. Als het financieel van deze minderheid moet komen, ge beurt er ook niet veel. D'i blijkt nu wel. Geld moet ver kregen worden door arbeid en dit is in de regel niet de sterkste zijde van deze baardi ge vredesapostelen. Jammer dat er enkele pro minenten zich door hebben la ten verleiden. Waarom toch is hier in Ne derland zo'n negatieve anti- Amerikaanse hetze gaande? Zijn we onze eigen tijd ver geten? Waarom wordt mot verteld dat pres. Nixon zijn belofte heeft ingewilligd om vrede te tekenen in Vietnam? En wel 4 jaar na zijn eerste verkiezing! Bombardementen? Keken we zelf niet met vol doening naar de overvliegende forten destijds? Welke weg willen we eigen lijk op Zijn we al niet goed aan onze afbraak bezig? Laat ons zo maar doorgaan, dan kunnen we over enige tijd weer beginnen met de actie „Herrijzend Nederland". OOSTERHOUT. C. V D. DUNGEN Woensdag 31 januari 197C Brieven voor dezte rubriek moeten met volledige naam en adres worden ondertekend. Bij publikatie zullen deze vermeld worden. Slechts bij hoge uit zondering zal van deze regel worden afgeweken. Naam en adres zijn dan bij de r'edactie bekend. Publikatie van brie ven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het in alle gevallen eens is met inhoud c.q. strekking. Dit is een reactie op de ingezonden brief van 23 janu ari j.l. inzake Vietnam. In de ze brief werd gesteld dat de eigenlijke agressie komt van de kant van Noord-Viet- nam en dus van de Sovjet- Unie. De vraag is echter wie is het eersit begonnen? Het eerst begonnen is het bevrijdingsleger van Vietnam, de Vietcong. De Vietcong krijgt hulp van Noord-Viet- nam en van de Sovjet-Unie, voorzover heblben de brief schrijvers van 23 januari ge lijk. Maar zij ontwijken de vraag waarom de Vietcong is ontstaan. En diit is miu juist het grondprobleem van de hele oorlog in Vietnam. De Viet cong is nl. ontstaan uit de bevolking ten tijde van de Franse kolonialisten-overheer sing. Zij vocht toen voor de vrijheid van het volk, zoals in zoveel kolonies gevochten werd en wordt voor de vrij heid. Na lang strijden werd de Franse overheerser eindelijk overwonnen, imaar deze liet een zodanige structuur achter, dat een nieuwe overheersing ontstond, nl. door de toplaag die ten tijde van het kolonia lisme gevormd was. Deze is een zeer klein gedeelte van de bevolking en wordt vertegen woordigd door een zekere Van Thieu, en heeft dus de macht volledig in handen. Door deze nieuwe overheer sing bleef de Vietcong natuur lijk voortbestaan, want in fei te was er nu nog niets veran derd. Omdat de mensen uitge buit werden, werd de Viet cong steeds groter en machti ger. Zij kreeg daarbij steun vanuit het noorden en dat was de reden voor de president in Saigon (alleen vertegenwoor diger van de kleine toplaag) om de hulp van Amerika in te roepen. De Verenigde Staten en Van Thieu vechten echter tegen de bierkaai, omdat deze oorlog voor hen niet te winnen is. alleen wanneer zij de ge hele Vietnamese bevolking uitmoorden. Pas wanneer de maatschappeUjke structuur in Vietnam, maar ook in Laos en Cambodja veranderd is, kan in Irido-Chma vrede komen. In de ontwikkeling van Indo-Chi- na zal een communistische maatschappijvorm onvermijde lijk zijn. Dit# is echter geen agressie vanuit China of de Sovjet-Unie, maar een logisch gevolg (anti-these) op het ko lonialisme, dus kapitalisme. TERNEUZEN U C"V fm cw m ik? MmmSi mm »E£L X&öL Illllllllll Iedereen heeft het op de ti drag in getekend, de oorlog ii steeds niet voorbij. Er wordt ten we blij zijn, dat het verd den dat ook. Zij schreven ee de gedichten. Heden heb ik vernomen dat de vrede is gekomen. Nu ben ik o zo blij Er is weer een land vrij. Vrij van oorlog en geweld Er worden nu geen mensen meer gevéld. Het is vandaag een fijne dag iiiiiii ii ii minium ii iiiiiiiiiiiiiiuiiit Marianne Bossers, r -- Annie-Marie Bossers, (Van onze redactie buitenland) Bijna drieëntwintig jaar nadat op het dieptepunt van de koude oorlog de Noordat- lantische Verdragsorganisatie (NAVO) in Washington werd opgericht, gaan NAVO en Warschau-Pact vandaag in Wenen praten om te komen tot wederzijdse en evenwichti ge troepenvermindering MBFR Mutual and Balanced Force Reductions in het internationa le jargon in Centraal-Europa. Het was 4 april 1949 toen België, Canada, Denemarken, Frankrijk, IJsland, Italië, Luxemburg, Nederland, Noor wegen, Portugal, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten hun handtekening zet ten onder het verdrag dat we derzijdse en gezamenlijke mi litaire bijstand beoogt in het geval een der partijen zou worden aangevallen. Grieken land en Turkije werden in 1951 toegelaten en de Duitse Bondsrepubliek in 1954. Na toetreding van de Bonds republiek sloten de Oosteuro- pese landen het Warschau- Pact. Hiertoe traden de vol gende acht landen toe: Polen, Tsjecho-Slowakije, Hongarije, de Duitse Democratische Republiek, Roemenië, Bulga ria. en de Sovjet-Unie, (Joegoslavië is geen lid van net Warschau-Pact.) In tegenstelling tot de NA VO wordt het Warschau-Pact ondersteund door bilaterale verdr?D"n tu-*-"i l1? IMstaten

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1973 | | pagina 10