Mr. L. Einthoven (Ned. Unie) beschuldigt dr. L. de Jong
Gevecht tegen
windmolens
Gezond-zijn is
nu: bewijzen dat
je organen
niets mankeren
PILOTEN DREIGEN MET
ACTIE TEGEN KAPINGEN
WA AH
GEZIG
HET VI
IGNATIUS-ZIEKENHUISDIRECTEUR F. MOL
Gedichter
Vaticaan erkent
pas wanneer
crisis is opgelost
Nederlandse hulp
voor Nicaragua
en IJsland
binnenland
buitenland
Geen twijfel
Moeilijk
MEER
DRUPPEL
MODEL
Mgr. Brunièra
Johnson wist
al van bestand
VRAGEN OVER
MALVERSATIES
BIJ EEG-
VOEDSELHULP
Aanbeveling
Boycot
Onderwijsstaking
in Spanje
breidt zich uit
paplc
oor uw pc
ir
>n
Flop
Vietnam
lelijke
Woensdag 31 januari 1973
li
(Van een onzer
redacteuren)
TILBURG Mr L. Eintho-
ven (76). de man die in 1940
mede de stoot gaf die leidde
tot oprichting van „De Neder
landse Unie", meent dat hij in
zijn eer en goede naam is
aangetast. Hij zegt dat dr. L.
de Jong, auteur van het om
vangrijke geschiedwerk „Het
Koninkrijk der Nederlanden
in Oorlogstijd" over die Unie
en zijn aandeel in haar acties
onwaarheden vertelt. Ja, dat
dr. De Jong het bronnenmateri
aal naar een vooropgezette
mening die bij hem bestaat
heeft geïnterpreteerd. De ken
nelijk nog altijd zeer impul
sieve en strijdlustige mr. Eint-
hoven heeft het allemaal
neergelegd ineen brochure.
„Heeft de afwezige ongelijk?"
door L. Einthoven (62 pag.
Uitg. Semper Agendo). Hij is
bezig met het schrijven van
zijn herinneringen. Het deel
over de Unie heeft hij nu
apart het licht doen zien. Het
Is een toch wel wat merk
waardig geschrift. Want her
lezing van de uitvoerige be
schouwingen die de historicus
dr. De Jong besteedt aan De
Unie-periode en al haar kop
stukken, doet een beeld ont
staan van mr. Einthoven dat
duidelijk van A tot Z juist
is.
Een eerlijk mens, diep ver
vuld van afkeer van het
Duitsland van Hitier, a-poli
tiek en ondanks zijn goede
bedoelingen niet opgewas
sen tegen de manipulaties van
enkele vooraanstaande Unie
medewerkers, zoals Greet
Ruygers en J. de Brouwer-
Beide figuren uit Brabantia
Nostra die geruime tijd de
Unie dreven in de richting
van Arnold Meyer. En die dui
delijk niets moest hebben van
het pro-Duitse gedrijf van de
commissaris van de Koningin,
J. Linthorst Homan, eveneens
lid van het Unie-Drieman
schap, samen met de tactische
professor dr. J. de Quay. De
kern van het verwijt van de
heer Einthoven is dat dr. De
Jong er niet veel van begre
pen heeft, omdat hij er niet
zelf is bij geweest. Een nogal
zwak verweer, want historici
zijn meestal niet aanwezig ge
weest bij gebeurtenissen uit
het verleden die zij beschrij
ven. Dat is veelal een voor
deel. Ze zijn daardoor in staat
gebeurtenissen in hun juiste
perspectief te zien.
In de studie van dr. De
Jong. waarin de Unie-episode
aan de orde komt, wordt te
kennen gegeven dat niemand
aan de goede trouwe en va
derlandslievendheid van mr.
Einthoven hoeft te twijfelen.
Maar ook dat de Unie tot doel
had te komen tot een nationa
le herleving, opdat Nederland
straks in het nieuwe Europa
zijn plaats zou kunnen inne
men. Nu, zoveel jaar later,
lijkt dat dubieus. Maar in die
tijd was dat een realiteit. In
dat streven werd mr. Eintho
ven beheerst door zijn oprecht
verlangen actie tegen de be
zetters te voeren. Dr. De Jong
tekent een man die naar kun
nen en weten deed wat zijn
geweten en zijn karakter hem
voorschreven- En die daarbij
grote persoonlijke offers heeft
gebracht. Ernstiger is de be
schuldiging dat dr. De Jong
niet de moeite zou hebben ge
nomen de leden van het Unie-
Driemanschap te horen.
Daarmee wordt een indruk ge
werkt die onjuist is, omdat de
mededeling, beter: het verwijt,
naar de Ietter waar is, maar
het is maar een heel klein
stukje van de waarheid.
Want dr. De Jong had voor
de Unie-episode de beschik
king over materiaal dat als het
ware heet van de naald kwam.
Namelijk uit een tijd toen al
les nog vers in het geheugen
lag. Hij bestudeerde de uitge
breide memories van de Ere
raad uil de jaren 1945-1946. Hij
las de notulen en verslagen
van de verhoren van die Ere
raad. Hij bestudeerde de ver
klaringen van de parlementai
re enquête-commissie en al
haar notulen. Hij had boven
dien de beschikking over het
manuscript (400 pagina's) van
de heer Bruna, waarin het
Unie-verhaal zeer uitvoerig
wordt gedaan.
Toen hij zijn tekst in con
cept klaar had over dat wat
hij vond dat in zijn studie
over de Unie moest worden
opgenomen, stuurde hij deze
naar de 3 leden van het voor
malige driemanschap. Hij
schreef toen bereid te zijn ook
nog met ze te komen praten.
Mr. Einthoven heeft nimmer
op dat aanbod gerageerd. Hij
schreef wel meteen een brief
aan de toenmalige minister De
Brauw. Daarin vroeg hij om
dr. De Jong onmiddellijk van
zijn opdracht om „de geschie
denis" te schrijven te ontslaan.
Hij stuurde dr. De Jong 32
pagina's met kritische opmer
kingen- Dr. De Jong bracht
die opmerkingen alle, evenals
die van anderen, in de over-
leg-commissie. Dat wat hij
van belang achtte, nam hij
over of hij hield er in zijn
eindtekst rekening mee. Hij
handelde die hele affaire
schriftelijk af. Alle stukken
zijn dus aanwezig voor ieder
die zich er serieus bij betrok
ken voelt. Het is de bedoeling
te zijner tijd aan die stukken
die over de studie zijn ont
staan apart aandacht te schen
ken.
De brochure van mr. Eintho
ven bewijst opnieuw dat het
heel moeilijk is geschiedenis
te schrijven over gebeurtenis
sen die nog dicht bij liggen-
Omdat ieder die gebeurtenis
sen op eigen manier heeft er
varen. En, voorzover hij zelf
aan die gebeurtenissen vorm
en inhoud gaf- ze ook op eigen
wijze interpreteert. Naarmate
de kloof der jaren die ons
scheidt van die gebeurtenissen
groter wordt, ontstaat de men
selijke neiging ze rooskleuri
ger te zien. Allerlei onaange
name kanten zijn dan afgesle
ten. Het is de taak van de
objectieve historicus die ge
beurtenissen te vatten in het
perspectief van hun tijd. Wij
geloven dat mr. Einthoven
zich daaraan heeft gestoten.
Hij heeft niet begrepen, niet
kunnen begrijpen, dat wat
voor hem een wezenlijk deel
van zijn leven is, voor ande
ren tot „de geschiedenis" be
hoort. Dat tast zijn oprecht
heid niet aan. Wel zijn onbe
vooroordeeldheid. Zijn brochu
re heeft betekenis, als mense
lijk document. Dat laat zien
hoe betrokkenheid zelfs na
bijna 30 jaar het oordeel beïn
vloedt, omdat het nu eenmaal
moeilijk is tegenover jezelf
objectief te staan-
JACQUES LEVIJ
BREDA „Toen ik bijna negentien jaar geleden huisarts werd in Etten-Leur, was
de verpleegprys in een ziekenhuis zo'n vier en een halve gulden per dag. Nu 125 gul
den. Het is bijna niet te geloven, maar als we zo doorgaan kost het in het jaar 2000
per dag twaalfduizend vijfhonderd gulden óm in het ziekenhuis te liggen. Dat op
zich al! Zó kan het natuurlijk niet doorgaan. Wc zullen naar een ander model van ge
zondheidszorg toe moeten. En daar zal waarschijnlijk een heel stuk zelf-zorg weer
in terug moeten komen".
Op een vraag hoe hij de toekomst van het Bredase Ignatiusziekenhuis ziet, antwoordt dokter
F. Mol (47): „Ik ben uiteraard geen profeet en ik ben amper twee maanden directeur-ge
neesheer van het Ignatiusziekenhuis. Daar kan ik dus nog maar weinig méér van zeggen dan
dat we proberen een goed ziekenhuis te zijn en een nog beter te worden".
Hij is dus geen profeet en
hij gelooft ook niet dat van
zijn lippen het beslissende
woord over de gezondheids
zorg in Nederland zal moeten
komen. Maar hij is kennelijk
niet zonder reden directeur
van het Bredase ziekenhuis
geworden terwijl dit in een
beslissende fase zit. Hij is
heel Nederland rondgetrok
ken om verdere studie te
maken van de gezondheids
zorg vandaag en morgen.
„Toen mijn vader in 1917
in Etten-Leur als huisarts
begon, waren er in West-
Brabant drie specialisten en
verder alleen huisartsen. Nu
zijn er evenveel specialisten
als huisartsen, als artsen
ambtenaar. Dat is een lande
lijk verschijnsel, van elke
groep zijn er ongeveer even
veel".
„De gezondheidszorg is aan
het vertechnologiseren. In
zo'n technologisch model be
tekent gezond zijn enkel dat
je kunt bewijzen dat je niets
mankeert, in die zin dat geen
van je organen iets man
keert. Zo groeide dat sys
teem ongemerkt en zo heb
ben we samen een voortref
felijke supergespecialiseerde
methode opgebouwd om een
eventueel lichamelijke oor
zaak van aanwezige klachten
c te sporen; een methode
die echter erg duur is voor
het niets-vinden. En een
mens is meer dan de som
van zijn organen."
„Het is gewoonweg frus
treren^ voor bijvoorbeeld
een ziekenhuis-laboratorium
om almaar normale uitslagen
te moeten melden. Hetzelfde
overkomt andere specialisten.
Het ziekenhuis wordt te
vaak gebruikt als instituut
dat moet bewijzen dat je li
chamelijk niets mankeert,
dat je organen intact zijn.
Het zijn ook juist vaak spe
cialisten zelf, die hierop wij
zen als een oorzaak van hun
o- crbelasting."
„En dat ondanks bijvoor
beeld de definitie die de We
reld Gezondheids Organisatie
van gezondheid geeft. De
W.G.O. spreekt hierin van li
chamelijk, psychisch en soci
aal welzijn. Ik zou er aan
willen toevoegen: religieus
welzijn. Maar ondanks die
veel bredere visie op de
mens, bleven wij hem aller
eerst opdelen in organen.
Omdat we hier toch wat te
genwicht tegen wilden bren
gen, gingen we de ziekenhui
zen wat charmanter maken:
andere bezoekuren, afspraak
spreekuren en een bloemetje
in de hal, maar dat helpt
niet wezenlijk. We zullen het
welzij nsmodel operationeel
moeten maken, zoals dat
heet. Echt rekening houden
met de hele mens en ervan
uitgaan dat het ziekenhuis
maar een onderdeel is van
de totale gezondheidszorg."
„Zo ongeveer S0 procent
van de patiënten wordt vol
ledig behandeld door de huis
arts, 15 procent op de noli-
kliniekcn en ongeveer 5 pro
cent in de ziekenhuisbedden.
Veruit de grootste financiële
hap, die de gezondheidszorg
vraagt, gaat nu naar die 5
procent."
„Kunnen we dan binnen
het huidige technologische
systeem niet wat zuiniger-
aan doen? Sommigen denken
dat het echt zou helpen als
do artsen minder zouden
verdienen. Een eenvoudig re
kensommetje leert dat die
besparingen een druppel zijn
op de gloeiende plaat. Het
zijn de enorme uitgaven ten
gevolge van de technologie
en de personeelskosten, die
ons ziekenhuisbed in 2000 op
12.500 gulden per dag zou
kunnen komen te staan."
„Het ziekenhuis alleen zal
de oplossing nooit kunnen
geven. Het zal samen moeten
werken met alle andere part
ners in de gezondheidszorg.
We beginnen al wat licht aan
de horizon te zien. Het lijkt
mij dat in de gezondheidszorg
de nadruk zal moeten komen
te liggen op het eerste front:
de huisarts. Hij zou daar ge
zien kunnen worden als part-
n r in een wijkgezondheids
centrum. Daarin zullen deze
artsen de gelegenheid krij
gen tot samenwerking met
de maatschappelijk wer
kers, de wijkverpleegsters,
psychologen, pastores, psy
chiatrische zorg, enzo
voorts".
„Dit alles is natuurlijk een
zaak van langeretermjjn-
planning. Immers alle be
trokkenen, zoals huisartsen,
ziekenhuizen, specialisten,
kruisverenigingen, maat
schappelijk werk, enzovoorts,
zullen meer dan tot nu toe
het geval is geweest, met
elkaar in overleg moeten tre
den. Zij zullen ten nauwste
o.p elkaar moeten inspelen
als partners die van elkaar
afhankelijk zijn bij het op
bouwen van een voor de pa
tiënt sluitend systeem."
„Dat Wijkgezondheidscen
trum zal over een behoorlij
ke signaleringsmogelijkheid
moeten kunnen beschikken
voor lichamelijke afwijkin
gen, waardoor voorkomen
wordt dat de patiënt te snel
naar het (daardoor steeds
duurder wordende) zieken
huis wordt verwezen voor
onderzoek. De vage klacht
moet in dat centrum verdui
delijkt worden. Dan zullen
er minder mensen en vooral
pp betere gronden naar het
ziekenhuis moeten. Daar zul
len zij zoveel mogelijk poli
klinisch worden onderzocht,
zodat zo weinig mogelijk pa
tiënten er zo kort mogelijk
zullen worden opgeho-
men."
„Een mens ligt niet graag
in een ziekenhuis. Door ons
huidige systeem komt hij er
wellicht te gauw in en blijft
er wellicht te lang. We zul
len noodzakelijk naar dat an
dere systeem moeten uitkij
ken. Als we goed, georgani
seerde wijkgezondheidscen
tra hadden zouden de patiën
ten ook daardoor kunnen
worden opgevangen na ont
slag uit het ziekenhuis. Dit
ontslag zou dan wellicht ook
vervroegd kunnen wor
den."
„In het kader van dit ge
sprek ben ik uiteraard onvol
ledig maar ik kan wel stel
len dat mij een dergelijke
opzet van de gezondheids
zorg efficiënter lijkt, zowel
voor patiënt als zorger. Dat
baseer ik, behalve op mijn
ervarij g, méde op stromin
gen die ik landelijk zie
groeien en waarbij ik mij
thuis kan voelen. Het is na
tuurlijk nog niet bewezen
dat deze opzet ook goedko
per zal zijn. Waarschijnlijk
is dat wel het geval, want
juist de kosten per zieken
huisbed maken de gezond
heidszorg zo duur. Stel dat
men met honderd bedden
minder toe zou kunnen in
een ziekenhuis (de bouw van
een ziekenhuis kost zo'n
150.000 tot 200.000 gulden
per bed) en dan nog eens
100 maal de dagverpleegprijs
van zo'n 150 gulden geduren
de 365 dagen, niet hoefde uit
te geven, dan spaarde je In
één ziekenhuis grofweg al
miljoenen per jaar uit
„Ik hiver dan ook wel eens
els ik vergelijkingen maak
met het medisch ontwikke
lingswerk, waar ik sinds
ruim 15 jaar landelijk inten
sief bij betrokken ben. Voor
de bouwkosten van 3 a 5
ziekenhuisbedden hier, bou
wen we daar een redelijk
hospitaal voor een regio van
zo'n 100.000 mensen. Wie
zijn wij dat we ons dit alles
bunnen, mogen, willen en
durven veroorloven. Maar
dat zou een verhaal op zich
worden en we hebben het nu
over Nederland. En daar
geldt: beslist niet alleen om
de financiën zullen we naar
een nieuw model toe moeten.
In de eerste plaats om de
patiënt zelf, want nogmaals:
een mens is méér dan de
som van zijn organen."
JAN HÜSKEN
(ADVERTENTIE)
700% 741P voor 99 oent
MONTREAL (RTR) De
internationale federatie van
verenigingen van verkeers
vliegers (Ifalpa) heeft de in
ternationale organisatie voor
de burgerluchtvaart (leao) ge
waarschuwd, dat zij klaar
staat een eigen actie te onder
nemen om een einde te maken
aan vliegtuigkapingen en sa
botage.
Een waarnemer van de Ifal
pa heeft voor de juridische
commissie van de leao ver
klaard dat de piloten zullen
trachten hun doel buiten de
Verenigde Naties en de leao
om te bereiken, nu er van die
kant geen krachtige maatrege
len te verwachten zijn. Vol
gens de piloten is het vooral
de taak van de diverse rege
ringen een einde te maken aan
de vliegtuigkapingen. Daarom
hadden zij verwacht dat de
juridische commissie van de
j
BEIROET (AFP-DPA)
Het Vaticaan zal Israël niet
erkennen zolang de crisis in
het Midden-Oosten niet is op
gelost, zo heeft de apostolisch
nuntius in Beiroet, mgr. Alfre
do Bruneira, verklaarde in een
vraaggesprek met het onaf
hankelijke Libanese blad Dai
ly Star.
Hij zei dat paus Paulus dit
standpunt ook had ingenomen
in zijn recente onderhoud met
mevrouw Golda Meir, de Is
raëlische premier. Wat Jeruza
lem betreft herinnerde mr.
Bruneira er aan dat het Vati
caan nog steeds van opvatting
is, dat de stad moet worden
geïnternationaliseerd. zoals
paus Pius de twaalfde al in
1948 heeft gezegd.
AUSTIN (AP) Mevrouw
Johnson heeft bekendgemaakt
dat haar man kort voor zijn
dood op 22 januari, door presi
dent Nixon persoonlijk was
meegedeeld dat een bestand in
Vietnam was bereikt.
De president en dr. Kissin
ger, aldus mevrouw Johnson,
hadden haar man voortdurend
op de hoogte gehouden van
het verloop der onderhandelin
gen al vanaf deze waren ba-
gonnen vier jaar geleden.
DEN HAAG (ANP) De
'ontdekking van een clande
stiene jeneverstokerij bij Rog
gel, Limburg, enkele weken
geleden, is voor het Tweede
Kamerlid ir. H. Vredeling
(PvdA) aanleiding geweest
om, als lid van het Europese
Parlement, de Europese com
missie vragen te stellen over
mogelijke fraude met EEG-
gclden.
In de stokerij zijn namelijk
lege suikerzakken gevonden
met de opdruk dat de suiker
was bestemd voor een gift van
de Europese gemeenschap als
voedselhulp aan de ontwikke
lingslanden
Ir. Vredeling heeft de com
missie thans gevraagd te on
derzoeken of sprake is van
malversaties bij het verstrek
ken van voedselhulp.
leao een organisatie van de
VN waarin 125 regeringen zijn
vertegenwoordigd een ont
werp zou maken voor een
krachtige conventie met dui
delijke maatregelen tegen lan
den die aan kapers onderdak
verlenen.
De commissie, die maandag
een bijeenkomst van drie we
ken in Montreal beëindigde,
kwam echter niet verder dan
een aanbeveling tot de raad
van de leao een grote diplo
matieke conferentie te beleg
gen en voorts een buitengewO'
ne bijeenkomst van de alge'
mene vergadering van de leao
bijeen te roepen om nieuwe
maatregelen tegen kapingen te
bespreken. Het voornaamste
struikelpunt bij het overleg
was de opvatting, dat sancties
of andere maatregelen een in
breuk zouden vormen op de
soevereiniteit van de aangeslo
ten landen.
De Ifalpa omvat circa 50.000
piloten -uit 65 lahden. Vorige
maapd liet zij op een bijeen
komst in de Stad Mexico we
ten dat zij zelf tot actie zou
overgaan als er niet spoedig
krachtig werd opgetreden in
het kapingsvraagstuk. Zij
dreigde met een nieuwe sta
king in de gehele wereld en
een mogelijke boycot van lan
den die kapers asiel verle
nen.
MADRID (AP) De politic
heeft gisteren het terrein van
de Madrileense universiteit
bezet om te voorkomen, dat de
studenten betogingen organise
ren uit solidariteit met de sta
kende Spaanse onderwijzers.
De politie heeft ook in de
straten rond de universiteit,
waar ongeveer 50000 studen
ten staan ingeschreven, de
veiligheidsmaatregelen ver
scherpt. De wilde staking van
het onderwijzend personeel
van de lagere scholen in Ma
drid, die het werk neerlegden
om hogere salarissen te eisen,
heeft zich inmiddels uitge
breid tot Sevilla, Pamplona en
de Spaanse stad Ceuta in het
noorden van Afrika.
DEN HAAG (ANP) Ne
derland heeft ruim 200.000
gulden geschonken voor hulp
aan de slachtoffers van de
aardbeving, die de hoofdstad
van Nicaragua, Managua, voor
een groot deel heeft verwoest,
aldus heeft de woordvoerder
van het ministerie van Buiten
landse Zaken meegedeeld.
De Nederlandse regering heeft
100.000 gulden overgemaakt
aan de centrale autoriteiten in
Managua, het Rode Kruis, de
oecumenische raad van de We
reldraad van Kerken en het
IKOR hebben voor 105.000
gulden aan geld en goederen
naar Nicaragua gezonden.
Ten behoeve van de slach
toffers van de vulkaanuitbar
sting op IJsland heeft de rege
ring 20.000 gulden geschon
ken.
KEES GAROS
De Vietnamactie is een flop.
Het officiële excuus is: re ac
tie is niet voldoende voorbe
reid. Een belediging aanhet
Nederlandse publiek dat al ja
ren wordt geconfronteerd met
de kwestie Vietnam, de laatste
periode dagelijks en zwaar an
ti-Amerikaans.
Het Nederlandse volk is
heel goedgeefs, hetgeen het
verleden heeft bewezen, maar
is het momenteel beu. Waar
om moet dit kleine landje, met
zijn toch al niet zo rooskleu
rige economie weer zo nodig
voorop staan? Zijn er in de
grote wereld geen andere lan
den zoals Rusland, en China
die veel dichter bij Vietnam
liggen en die uiteindelijk goed
hebben geholpen dat deze oor
log e was en zo lang heeft
geduurd?
Nixon en Agnew hebben het
gehad over de zwijgende
meerderheid in Amerika. Ook
hier is een zwijgende meer
derheid, die door de flopac
tie bewezen heeft zich niet te
laten opruien door een meute
demonstranten en scheldende
schreeuwende oproerkraaiers,
welke ons dagelijks wordt
voo-geschoteld via de moderne
media.
Als het financieel van deze
minderheid moet komen, ge
beurt er ook niet veel. D'i
blijkt nu wel. Geld moet ver
kregen worden door arbeid en
dit is in de regel niet de
sterkste zijde van deze baardi
ge vredesapostelen.
Jammer dat er enkele pro
minenten zich door hebben la
ten verleiden.
Waarom toch is hier in Ne
derland zo'n negatieve anti-
Amerikaanse hetze gaande?
Zijn we onze eigen tijd ver
geten? Waarom wordt mot
verteld dat pres. Nixon zijn
belofte heeft ingewilligd om
vrede te tekenen in Vietnam?
En wel 4 jaar na zijn eerste
verkiezing! Bombardementen?
Keken we zelf niet met vol
doening naar de overvliegende
forten destijds?
Welke weg willen we eigen
lijk op Zijn we al niet goed
aan onze afbraak bezig? Laat
ons zo maar doorgaan, dan
kunnen we over enige tijd
weer beginnen met de actie
„Herrijzend Nederland".
OOSTERHOUT.
C. V D. DUNGEN
Woensdag 31 januari 197C
Brieven voor dezte rubriek moeten
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatie zullen deze
vermeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de r'edactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het in alle gevallen
eens is met inhoud c.q. strekking.
Dit is een reactie op de
ingezonden brief van 23 janu
ari j.l. inzake Vietnam. In de
ze brief werd gesteld dat de
eigenlijke agressie komt van
de kant van Noord-Viet-
nam en dus van de Sovjet-
Unie. De vraag is echter wie
is het eersit begonnen?
Het eerst begonnen is het
bevrijdingsleger van Vietnam,
de Vietcong. De Vietcong
krijgt hulp van Noord-Viet-
nam en van de Sovjet-Unie,
voorzover heblben de brief
schrijvers van 23 januari ge
lijk. Maar zij ontwijken de
vraag waarom de Vietcong is
ontstaan. En diit is miu juist het
grondprobleem van de hele
oorlog in Vietnam. De Viet
cong is nl. ontstaan uit de
bevolking ten tijde van de
Franse kolonialisten-overheer
sing. Zij vocht toen voor de
vrijheid van het volk, zoals in
zoveel kolonies gevochten
werd en wordt voor de vrij
heid. Na lang strijden werd de
Franse overheerser eindelijk
overwonnen, imaar deze liet
een zodanige structuur achter,
dat een nieuwe overheersing
ontstond, nl. door de toplaag
die ten tijde van het kolonia
lisme gevormd was. Deze is
een zeer klein gedeelte van de
bevolking en wordt vertegen
woordigd door een zekere Van
Thieu, en heeft dus de macht
volledig in handen.
Door deze nieuwe overheer
sing bleef de Vietcong natuur
lijk voortbestaan, want in fei
te was er nu nog niets veran
derd. Omdat de mensen uitge
buit werden, werd de Viet
cong steeds groter en machti
ger. Zij kreeg daarbij steun
vanuit het noorden en dat was
de reden voor de president in
Saigon (alleen vertegenwoor
diger van de kleine toplaag)
om de hulp van Amerika in te
roepen. De Verenigde Staten
en Van Thieu vechten echter
tegen de bierkaai, omdat deze
oorlog voor hen niet te winnen
is. alleen wanneer zij de ge
hele Vietnamese bevolking
uitmoorden. Pas wanneer de
maatschappeUjke structuur in
Vietnam, maar ook in Laos en
Cambodja veranderd is, kan in
Irido-Chma vrede komen. In
de ontwikkeling van Indo-Chi-
na zal een communistische
maatschappijvorm onvermijde
lijk zijn. Dit# is echter geen
agressie vanuit China of de
Sovjet-Unie, maar een logisch
gevolg (anti-these) op het ko
lonialisme, dus kapitalisme.
TERNEUZEN
U C"V
fm cw m
ik?
MmmSi mm
»E£L X&öL
Illllllllll
Iedereen heeft het op de ti
drag in getekend, de oorlog ii
steeds niet voorbij. Er wordt
ten we blij zijn, dat het verd
den dat ook. Zij schreven ee
de gedichten.
Heden heb ik vernomen
dat de vrede is gekomen.
Nu ben ik o zo blij
Er is weer een land vrij.
Vrij van oorlog en geweld
Er worden nu geen mensen
meer gevéld.
Het is vandaag een fijne
dag
iiiiiii ii ii minium ii iiiiiiiiiiiiiiuiiit
Marianne Bossers,
r --
Annie-Marie Bossers,
(Van onze redactie buitenland)
Bijna drieëntwintig jaar
nadat op het dieptepunt van
de koude oorlog de Noordat-
lantische Verdragsorganisatie
(NAVO) in Washington werd
opgericht, gaan NAVO en
Warschau-Pact vandaag in
Wenen praten om te komen
tot wederzijdse en evenwichti
ge troepenvermindering MBFR
Mutual and Balanced Force
Reductions in het internationa
le jargon in Centraal-Europa.
Het was 4 april 1949 toen
België, Canada, Denemarken,
Frankrijk, IJsland, Italië,
Luxemburg, Nederland, Noor
wegen, Portugal, het Verenigd
Koninkrijk en de Verenigde
Staten hun handtekening zet
ten onder het verdrag dat we
derzijdse en gezamenlijke mi
litaire bijstand beoogt in het
geval een der partijen zou
worden aangevallen. Grieken
land en Turkije werden in
1951 toegelaten en de Duitse
Bondsrepubliek in 1954.
Na toetreding van de Bonds
republiek sloten de Oosteuro-
pese landen het Warschau-
Pact. Hiertoe traden de vol
gende acht landen toe: Polen,
Tsjecho-Slowakije, Hongarije,
de Duitse Democratische
Republiek, Roemenië, Bulga
ria. en de Sovjet-Unie,
(Joegoslavië is geen lid van
net Warschau-Pact.)
In tegenstelling tot de NA
VO wordt het Warschau-Pact
ondersteund door bilaterale
verdr?D"n tu-*-"i l1? IMstaten