'Arbeider kan
ook
kunst maken'
VS hoeven niet meer
dan kwart van
VN-begroting te betalen
pommes
parisiennes
Je zult zo'n jeugd gehad hebben
kunst
cultuur
laat
PEROSI-MISSEN ZIJN VERSTOMD. MAAR LEVEN NOG IN DE HERINNERING
Toon Hendrickx zag muziek in
gedichten uit arbeidswereld
orm
jjdschrift
oek
1#'
NVV betreurt
benoeming
Larclinois
papier
oor uw pen
NAC 1
NAC 2
Nederlander
in Karlsruhe
gearresteerd
Vrijdag 15 december 1972
0 ASSEPOES en de verloren
schoentjes, door het Vlaams
jeugd Theater, morgen, zater
dag om 10 en 15 uur in de
Antwerpse KNS. Iets voor uw
kinderen?
f CIRCUS in de stads
schouwburg van Eindhoven,
omdat dit het vorig jaar zo
goed beviel. Van 21 tot 30
december om 14.30 en 20 uur
internationaal programma met
paarden, wilde beesten,
clowns, acrobaten etc.
MEERTJE Kaal en Greet
van Amstel met gouaches en
wandkleden in het Meyhuis
te Helmond tot en met 2 janu
ari.
0 LIEFDESBRIEF van Ver
meer, in gerestaureerde vorm,
blijft in het Rijksmuseum van
Amsterdam te zien tot 11 fe
bruari i.p.v. 7 januari.
0 RETROSPECTIEVE van
de Amerikaanse schilder Ad
Reinhardt van 15 december tot
28 januari in het Van Abbe-
museum te Eindhoven. Tegen
pool van de collectieve creati
viteit van een samenleving zo
als in De Straat-expositie.
FAUST, opera van Gou
nod. vanavond en morgena
vond om 20 uur in de Ant
werpse Opera. Zondag om 14
en 20 uur.
HOBSONS Dochters (van
Brighouse) blijspel, iedere
avond om 20 uur bij de KNS,
Antwerpen. Zondag ook nog
om 15 uur.
RENé Wagemakers expo
seert aquarellen en schilderij
en in Achter de Stadswal,
Markt 27, Den Bosch.
9 MIREILLE Mathieu treedt
op in Tilburg op 17 januari en
in Rotterdam op 15 januari.
Juliette Gréco in Breda op 20
december en in Rotterdam op
21 december.
PEROSI.... Bij deze naam
gaat het hart van veel oudere
kerkgangers weer kloppen.
Wanneer Perosi-missen, met
hun typische, romantische vo
cale lyriek, in de kerken
overal ter wereld van deze
leider van de Sixtijnse kapel
in Vaticaanstad, werden ge
zongen, sidderde het kerkvolk
van welbehagen. Op 20 de
cember is het 100 jaar gele
den, dat deze hervormer van
de Italiaanse kerkmuziek
Werd geboren. In 1956 stierf
hij. Een vracht composities
liet hij na als erfenis. In Italië
wordt zijn 100e geboortedag
luisterrijk herdacht; in Bolog
na is daartoe een internationa
le commissie gevormd, die in
samenwerking met het Centro
Perosiano Italiano van Tortona
de geboortestad van de
componist een en ander or
ganiseert.
Dom Lorenzo Perosi kreeg
van zijn vader, de dom-orga-
nist van Tortona, al de eerste
muzikale „opdoffers" in de
geest van: de Italiaanse kerk
muziek moet over een andere
boeg. Na zijn studie aan de
Academia Santa Cecilia in
Rome en op het conservatori
um van Milaan, was hij leraar
aan de abdij Monte Cassino,
kapelmeester van het semina
rie te Imola, dirigent aan de S.
Marco van Ventië en vanaf
1898 tot zijn dood, leider van
de Sixtijnse kapel. Nadat liij
door kardinaal Sarto, de later
Pius X, priester was gewijd
mocht hij in 1897 zijn eerste
cantate uitvoeren, waaruit zijn
eerste oratorium groeide La
Passione di Nostro Signore se-
condo San Marco.
Vanaf dat moment wijdde
hij zich aan het componeren
van motetten, missen en gees
telijke oratoria, waarmee hij
een ware reformatie in de
kerkmuziekstijl teweegbracht.
Uit 1903 stamt b.v. zijn Messa
Grande da Requiem; uit 1904
Stabat Mater, uit 1934 de Mis-
sa Redemptionis en Te Deum
en uit 1937 de cantate Natali-
tia. Hij liet na 17 oratoria, 50
missen, 8 symfonische suites,
18 kwartetten, 3 concerten
voor koor, solisten en orkest,
150 orkestrale werken en 200
orgelwerken. Tot zijn beroem
de oratoria behoren Transitus
Animae en La Strage degli In-
nocenti.
Hoewel hij bevriend was met
Verdi, Puccini en Mascagni,
voelde hij zich door hen niet
geïnspireerd, maar meer door
de componisten als Monteverdi
en Vivaldi. Hoe men verder
op dit moment ook mag staan
tegenover een figuur als Pero
si, zeker is, dat hij een scha
kel is geweest in bepaalde
muzikale ontwikkelingen.
Schumann: Pianotrio's no. 1
in d op. 63; no. 2 in F op. 80,
nr. 3 in g op. 110; Clara Schu
mann: Pianotrio in g op. 17. Het
Beaux-Arts-trio (Menahem
Pressler, piano; Isidore Cohen,
viool; Bernard Greenhouse,
cello) Philips 6700 051).
De betekenis van sommige
muziekwerken kan soms al
leen blijken door puntgave
uitvoeringen. Dat is zeker het
geval met de drie pianotrio's
van Robert Schumann en het
ene van zijn vrouw Clara, die
van het Amerikaanse Beaux-
Arts-trio een toegewijde en
liefderijke vertolking ontvin
gen: een model van ragfijne
kamermuziekkunst.
Bij deze twee-platen-doos
hoort een toelichting van de
musicoloog Hanspeter Krell-
.man, die zich beijvert om
Schumann te ontdoen van het
vage en weinig-zeggende eti
ket „romantisch" om tot een
objectieve muzikale waarde
ring te komen. Voor hem is
Schumann meer een classicus,
die zich in het zoeken naar
vernieuwingen soms een vrije
re vormgeving aanmat. De ap
preciatie blijft toch een sterk
persoonlijk feit. Krellman
schaart zich in de rij dergenen
die Schumanns laatste trip een
teken van diens verzwakte
geestkracht vinden. Zelf meen
ik dat juist in het eerste en
derde deel elementen voorko
men die op beklemmende wij
ze een ondergangsstemming
verstaanbaar maken.Voor mijn
gevoel zijn deze fragmenten
van niet minder niveau dan de
door een pregnante innigheid
gekenmerkte middelen van
het tweede trio of het over
rompelende begin van het eer
ste.
De toevoeging van het -be
koorlijke trio van Clara is een
aardig curiosum, maar een op
name van de eerder ontstane
fantasiestukken voor pianotrio
van Robert zelf had ons logi
scher gebleken.
JOOP BARTMAN
Boccherini: Six Symphonies
'Philips 6763 634)
De naam van Boccherini is
hogal sterk gebonden aan zijn
ienuet, dat niet meer weg te
poetsen lijkt. Omstreden om
e waarde van zijn oeuvre is
tl wisselend afgewezen en
ewonderd. De zes symfonieën
"P 12, die op 3 lp's (voor f 49)
mar bijeengebracht zijn, be-
rjjZen ^.owe' een als het
ander. Het is vooral de wijze
van uitvoering door het New
«armonia Orchestra o.l.v. Ray
mond Leppard, die een plei
dooi betekent voor de lichte
Boccherini-revival. Charme,
gratie en vlotheid, gevangen
n lekker lopende melodieën,
e anigszins preludiëren op
"lozart, maken van deze
ymfonie een vooral stemmig
uzantesk stuk. Iedere symfo-
r!e»- ,ft zijn eigen karakte-
lek, £ev°rmd door het han-
-,,e.d varl stemmingen, tegen-
ellingen en instrumentatie,
J Je a,s pet ware dwingen
m tot een herwaardering voor
,^CC1ri?i te komen. De fijn-
zinnlge doorzichtige uitvoering
foïf le met de neus °P de
iten, op de wijze waarmee
componist met de verschil
lende instrumenten (b.v. met
uL? i°' die een accent krijgt)
lst te spelen. Niet van hu
mor verstoken hanteerde Boc-
onenni vele vormen, die hij
apper wist te verstrengelen,
aan doorgaans en op het eer-
w gehoor wordt aangenomen,
eppard maakt je weer Boc-
nerim-bewust en, achteraf
je: dat was niet zonder
reden.
HE.
„Waarom zou een arbeider
geen kunst kunnen maken? Ik
was blij, dat ik eindelijk eens
voor een arbeider een compo
sitie kon maken. Toon Hen
drickx is niet gaan compone
ren om weer zoveel punten bij
de Buma. Zuiver uit vriend
schap". Dat zegt Toon Hen-
drixkx, de man, die velen
kennen als componist en
beeldhouwer („het komt uit
het hart, zonder academiepa
pieren"). Bij één van de ge
dichten het Overzetveer
die door de bouwvakker
Pierre van Vollenhoven en
pijpenbuiger Wim de Vries bij
Van Gennep werden uitgege
ven onder de titel „Mijn
woord, een wapen tot ver
weer", maakte hij spontaan
muziek.
„Aan Lidy van Marissing,
van de ouwe dove componist
Toon Hendrickx" zette hij er
even spontaan boven. „Alleen
maar, omdat zij symphatiek
geschreven had over die ge
dichten uit de arbeiderswereld
en zij een paar keer per jaar
bij mij komt koffiedrinken,
hier in Roosendaal. Het was
niet de bedoeling, dat zij die
compositie zou afdrukken in
haar krant (Volkskrant). Niet
dat ik het niet prettig vind,
want soms heb je een aai over
je schouders nodig. Ik timmer
niet aan de weg. Ben een las
tige mens. Heb honderden
composities gemaakt. Maar ze
moesten ze (mij) niet, tot ik
onder pseudoniem ging schrij
ven. En zie...De Buma en de
Stemra horen bij mijn leven...-
en de AOW".
„Hoe vind je het leven..."?
Met deze vraag valt Toon
Hendrickx op mijn dak. Op
het tafeltje in zijn kamer lig
gen de Navolging van Christus
(stukgelezen) en daarnaast een
eigengemaakt boekje: „Ben ik
de Anti-Christ?" Van dit soort
boekjes schrijft en tekent hij
er tientallen. Over God, over
de maatschappij, over de Bra
bantse OMO-zaak etc. Wie is
Toon Hendrickx? Dat is niet
meer te beschrijven", zegt hij.
„Maar de ware Toon kennen
ze nog niet".
„Ik vind het leven gewel
dig", zegt hij...sinds mijn
AOW. Ik hoef sindsdien nie
mand meer naar de ogen te
kijken. Ben onafhankelijk
man. Daarom kan ik die beide
dichtende arbeiders zo goed
aanvoelen. Zij schrijven de
zuivere waarheid. Ieder heeft
de mond vol over vrede en
liefde, maar ze belazeren je
tot en met. Je kunt niets zeg
gen tegen je baas, dan ga je
eruit. Geef mij de AOW
maaraldus Toon.
In „Mijn woord, een wapen
tot verweer", schrijven de bei
de dichtende werkers elkaar
brieven, naar aanleiding van
hun ontmoeting in het Vara-
programma „Van Onderen".
Tien brieven hij 28 gedichten,
een keuze uit 25 jaar werk.
Ze hebben de grootste moei
te om dichten met „werken"
te combineren. Het werk,
waarin je zit opgesloten, dat
zo weinig creatief is, waarin
medezeggingschap een loze
kreet is, dat buigt onder de
„droge terreur" van de werk
gever. Met het dichten willen
ze bij zichzelf en andere ar
beiders een bewustwordings
proces op gang brengen. Din
gen, die ze alléén maar zien.
Maar zegt één van beiden: als
ik kleur zou bekennen in mijn
gedichten moeten de bazen en
bonden mij niet meer. Ik kan
alleen maar beschrijven, niet
oplossen. Een vakbond kent
onze problemen niet echt. Ze
komen niet op de steigers. En
de arbeiders: ze praten altijd
over het zelfde, voetballen
etc.
„Inspirerend", zegt Toon
Hendrickx, „ik kon het zo
verdomd goed invoelen, toen
ik de muziek schreef bij het
„Overzetveer". De tekst daar
van luidt: Een beetje krom
gegeseld door de kou, het
hoofd diep weggetrokken in
de schouders, Zo staan zij
daar, een honderdtal, stilzwij
gend op de boot, niet aan hun
werk te denken. Zij denken
aan het bed en aan de vrouw,
waar zij zo juist nog naast of
op hebben gelegen. Er is nog
hoop' op de voetbalpool, de lo
terij, een oude oom waarvan
iets valt te erven. Maar de
sirene van de zaak blaast ook
die droom aan scherven.
„Door zo'n tekst word ik
gedreven", zegt Toon Hen
drickx. „Hiet is als toen direc
teur Huyigens van de Utrecht
se muziekschool tegen me zei:
Toon wat heb je een mooie
mis gemaakt en ik zei: heb ik
niet gemaakt. Het is me inge-
floten door de heilige geest of
misschien wel een kraai". Het
knokken- van de dichtende ar
beiders spreekt hem aan. Als
hij je zijn levensverhaal wil
vertellen, vanaf zijn jeugdja
ren in het Leurse kostersgezin,
de muzieklessen bij o.a. C. v.
d. Rovaard in Amsterdam en
Koos v. Overbeek in Breda tot
zijn bestaan in C'haam, Rotter
dam en Roosendaal, inclusief
de drie hartaanvallen en nu
toch weer dagelijks compone
ren en beelden snijden in
zachte steen, als je dit levens
verhaal hoort kun je je die
aanspreekbaarheid voorstellen.
„Ik was een aanvechtbare
mens ,een provo", zegt hij. „Ik
geloof in de mens; ik geloof in
de natuur. Ik ga te raden bij
de blommekes. Hij zette voor
Huub Oosterhuis gedichten op
muziek en maakte een nieuwe
jongerenmis voor de Roosen-
daalse jeugd.
Op dit moment heeft hij
met deze compositie een daad
willen stellen om adhesie te
betuigen met deze beide ar
beiders - dichters. De pastoor
van de parochiekerk in Roo
sendaal, waar hij organist was
en die ik om zijn adres vroeg
zei: „Toon Hendrickx?, dat is
een bijzondere mens. Daar
over zal na zijn dood nog veel
geschreven worden". Maar hij
is nog springlevend. Wie
weet
HENK EGBERS
Toorn Hendrickx: „Ik ga te rade bij de blommekens"
De socialistisch-realistische kunst, zoals die momenteel op de
zevende Kunstausstellung der DDR te Dresden te zien is, blijkt
in de DDR de gemoederen nogal bezig te houden. In het officiële
partijorgaan, de krant Nèues Deutschland, is een discussie gaan
de over de kentering in deze, aan de bestaande arbeidersmaah
schappij geknechte, kunstuiting. Wie de afbeeldingen daarbij
ziet, kan zich deze kentering nauwelijks voorstellen. Maar dr.
Helmut Netzker schrijft er enkele kolommen over vol. Ging het
in het verleden om een weergave (een passieve beschouwing)
van de positie van de arbeider op deze schilderijen (en dat wa
ren dan meestal snorkend romantische verheerlijkingen), nu
gaat het, aldus Netzker, veel meer om het wekken van emoties,
die de rol van de arbeidersklasse in een socialistische maatschap
pij verklaren. In hoeverre is de kunst mede in staat antwoord te
geven op de problemen in deze maatschappij, is de vraag gewor
den. Hoe kan de kunst een bewustzijn op gang brengen? En op
welke wijze staan hem daarbij nieuwe uitdrukkingsvormen ten
dienste? Netzker noemt het schilderij „Brigadier" van Meisig
(zie afbeelding) een van de interessantste voorbeelden. Dit schil
derij is geen pose, maar een uit de werkelijkheid gewonnen en
daarnaar terugverwezen gestalte. Zij wijst niet op het bereikte,
maar richt zich ook op de toekomst en belichaamt tevens bepaal
de kanten van ons esthetisch ideaalzo meent hij.
FOTO-12: In deze aflevering
2x afscheid: van Daan Helfe-
rich als hoofdredacteur van dit
tijdschrift en van Diana Ar-
bus, die vorig jaar zelfmoord
pleegde. Van Diana worden
foto's getoond. Prof. ir. E.
Schermerhorn levert, voorzien
van enkele kleurrijke voor
beelden, 'zijn derde artikel
over broomverftechnieken en
Jan Coppens duikelt een aan
tal vertederende foto's op van
de fotograaf Jan Goedeljee, uit
de vorige eeuw. Verder o. a.
testen van Niklor - objectie
ven en fotoboekbesprekingen
(Foto, postbus 4, Doetin-
chem).
STREVEN-3: „Bij de mens
noemt men het geheel van de
ze controlesystemen van het
geweten (schuldgevoelens e.d.)
een mechanisme dat in hoge
mate socio-cultureel, maar
in sommige gevallen misschien
ook voor een belangrijk deel
genetisch geprogrammeerd is",
aldus Pieter Davies in „Cul
tuur en biologie", waarop
Geert Verschuuren aansluit
met „De biologie van de cul
tuur". Henry Buntinx tracht
in „Hoe onderhandelen de gro
te mogelijkheden", de reactie
patronen van Rusland, China
en Amerika aan de onderhan
delingstafel te analyseren, ter
wijl L. Bartalis de „Ontwikke
ling tussen Tokio en Peking"
bekijkt. Johan Hemels ver
diept zich in de communicatie
wetenschap n. a. v. de ontwik
keling der publicistiek in
Duitsland en de V. S. (Stre
ven, postbus 233, Den
Bosch).
RESONANS-4: „In het al
gemeen kan men zeggen, dat er
in de Scandinavische landen
een open debat over de leer
planhervormingen heeft plaats
gevonden," aldus J. Nien-
huis en mr. J. de Reus in „De
onderwijshervormingen in
Noord-Europa." Verder infor
matie over de zogenaamde On-
derwijswinkel in Groningen
(„een winkel waar iedereen
terecht kan die problemen
heeft op onderwijsgebied") en
dr. W. de Regt gaat in op
„Studie-informatie en biblio
theken". Mr. Th. Athmer-Van
der Kallen wijst op de nood
zaak van „Maatschappijleer:
van theorie naar praktijk".
(Resonans, postbus 58, Gronin
gen).
JEUGD EN CULTUUR-2:
„De donkerste plekken van de
Westeuropese 'negentiende
eeuw bevinden zich thans in
Brazilië," schrijft Ferry Ver
steeg, die dit boeiende num
mer over Brazilië samenstelde.
„Verslag van een nachtmer
rie", heet één van de hoofd
stukken; goed voor het hele
nummer. (J. en C„ Oedenko-
venstr. 37, Borgerhout-Ant-
werpen)
DELTA-autumn '72: Weer
een dossier met in het Engels
vertaalde bestaande artikelen,
die buitenlandse relaties een
boekje open kunnen doen over
ons land o. a. Fons Elders:
Philosophy International: a
Dutch Television Project; Hein
van Haaren: Message Carriers:
Dutch postage stamps; Johan
Daams: The Evil that slum
bers in our chromosomes: can
cer viruse as genes. Verder o.
a. een reportage over het poli
o-drama van Staphorst, een
verhaal van Maarten Biesheu
vel en poëzie van Marcel van
Maele. Alles rijkelijk geïllus
treerd. (Delta, J. J. Viottastr.
41, Amsterdam).
Een verrassend boekje is het
postuum uitgegeven PIC van
JACK KEROUAC (Uitg. De
Boer f 7,56). Van deze in '69'
op 46-jarige leeftijd overleden
spreekbuis van de „beatniks",
geïnspireerd door een figuur
als Burroughs, is o.a. On the
road een van zijn be^te boe
ken gebleven; een rusteloze
ziel van een zwerver vol auto
biografische gegevens. PIC is
er als het ware de poëtische
oplossing van.
Een simpel verhaal van 140
pagina's over een tienjarig
negerjongetje, dat tegen zijn
onzichtbare opa aanpraat over
zijn lotgevallen; opa, de fijn
ste periode uit zijn leven. „D'r
heeft nooit iemand echt om
mij gegeven, behalve ikzelf,
en mamma, maar die is dood.
En opa is zo oud dat ie nog
wel weet wat er honderd jaar
geleden allemaal gebeurd is,
maar de dingen van vorige
week of van gister die is ie
alweer vergeten." Die dingen
vertelt PIC hem. Ontheemd
zwerft hij door Amerika, met
zijn broer Slim en zijn vrouw
Sheila. Eigenlijk is het boekje
een aanklacht tegen het hele
neger-bestaan in dat gebied.
Maar het is zo lichtvoetig, ont
wapenend en teer neerge
schreven, dat je het woord
„aanklacht" nauwelijks in de
mond durft te nemen. Dat is
meer een ervaringsgegeven als
je het leest. Een lezing ervan
kan warm aanbevolen worden;
zelfs voor Pic's leeftijdgenoot
jes. Eigenlijk een leeftijdloos
boek, omdat het zo in-mense-
lijk is.
Een échte aanklacht is wel
BAaL BABYLON van Fernan
do ARABAL (Uitg. De Bezige
Bij f 9,90). Een aanklacht dooi
de knappe wijze van beschrij
ven. Een „toneelbeeld" van
zijn eigen jeugd, onlangs ver
filmd door hem, onder de titel
Viva lamuerte. Een beklem
mend boek, dat speelt in het
Spanje van zijn jeugd, uiteen
gereten door de burgeroorlog
tot in de gezinskern van Arra-
bal toe. Zijn vader, de anar
chist, die na gevangenneming
verdwijnt, speelt onzichtbaar
de hoofdrol. De enige herinne
ring die hij aan deze „rooie"
had was op driejarige leeftijd:
„Een man begroef mijn voeten
in het zand. Het was op het
strand van Melilla. Ik herinner
me zijn handen bij mijn be
nen, het zand van het strand.
Ik weet nog dat die dag de
zon scheen". Zijn enig authen
tiek vaderbeeld; de rest wordt
er omheen geweven door zijn
grootmoeder, moeder en tante
Clara; slachtoffers van een sa-
distisch-religieus gebrand
merkte maatschappij. Het
beeld van zijn „zich opoffe
rende moeder", zoals die door
een christelijk burgerdom is
geschapen; de tante, waarin
religie en masochisme hand in
hand gaan, bepalen het vader
beeld en de jeugd van Arrabal
als een nachtmerrie. In korte
hoofdstukken, waarin hij rit
misch en „journalistiek" ver
slag doet van deze jeugd, ge
selt hij niet alleen Spanje,
maar ook een ontaarde vorm
van christendom. De 140 pagi
na's van, deze reeds in 1959
geschreven roman, maar nu
eerst in het Nederlands ver
taald, kunnen je naar de strot
grijpen. Als u tenminste bij
zijn, in ons land al veel beter
bekende toneelstukken, het
zelfde hebt ondergaan.
H. E.
„Dat soort bewustmaking
(muziek van Cage) is waar
schijnlijk elitair. Maar de
Vietnamoptocht is ook een eli
taire optocht. Mijn boek „Ik"
was ook elitair. De eerste
druk vijfhonderd exemplaren
en die bleven heel lang liggen
en toen kwamen er nog eens
vijfhonderd. Maar later kwam
het op de boekenlijsten van de
scholen en toen ging het met
duizenden tegelijk"....
Bert Schierbeek
(ADVERTENTIE)
Grote Markt 25 - Breda
UTRECHT (ANP) De be
noeming van de huidige minis
ter van Landbouw Lardinois als
opvolger van dr. Mansholt tot
lid van de Europese Commissie
wordt in de kring van de vak
beweging ernstig betreurd, al
dus „De Vakbeweging", het of
ficieel orgaan van het NVV.
Het overlegorgaan van de
drie vakcentrales heeft kort
voor de benoeming van de heer
Lardinois de regering laten we
ten dat het er verre de voor
keur aan zou geven dat een
Nederlander in de Europese
Commissie in Brussel de zetel
sociale zaken zou bezetten.
„Welke bekwaamheden men
de heer Lardinois ook zou wil
len toeschrijven, het moet voor
iedereen duidelijk zijn dat zijn
loopbaan niet heeft uitgewezen
dat die speriaal op 't moeilijke
terrein van sociale aangelegen
heden zou kunnen liggen",
meent het NVV.
Met deze keus wekt het ka
binet-Biesheuvel de indruk als
of het welbewust af wil zien
van de voor het grijpen liggen
de kans om een Nederlander
de mogelijkheid te bieden zijn
stempel te drukken op het so
ciale beleid in het kader van de
inmiddels vergrote EEG. „Juist
nu er steeds meer sprake is van
een „onderschikking" van het
nationale aan het Europese be
leid", aldus het NVV.
HET ministerie van justitie
van de deelstaat Beieren heeft
donderdag gezegd dat het een
onderzoek instelt naar berich
ten dat Westduitsers de Pales
tijnse guerrilla's zouden heb
ben geholpen die op 5 sept.
van dit jaar 11 Israëlische at
leten dood schoten.
Brieven voor deze rubriek moeten
met volledige naam en adres worden
ondertekend. Bij publikatie zullen deze
vermeld worden. Slechts bij hoge uit
zondering zal van deze regel worden
afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publikatie van brie
ven (verkort of onverkort) betekent niet
dat de redactie het in alle gevallen
eens is met inhoud, c.q. strekking.
Als trouwe PSV-supporter
kon ilk me zondag toch niet
weerhouden om eens, zoals
achteraf bleek, naar de herha
ling van het vorig succes van
NAC tegen Ajax te gaan kij
ken, ondanks die extra gulden.
Maar wat een hulde en dank
zijn wij toch verschuldigd aan
het NAC-bestuur; trainer Pe
ters en speciaal aan aüte NAC-
speilers, diat ze met zo weinig
financiële middelen ongeveer
twintigduizend mensen zo'n
heerlijke voetbalmiddaig kun
nen bezorgen. En dat voor
slechts zes hele guldens. Daar
kunnen ze bij onze rijke clubs
nog veel van leren. Men mag
dan gemopperd hebben over
die extra gulden, achteraf
blijkt daar geen enkele reden
voor te zijn.
RIJEN
TH. PIJPERS
Wat NAC voor ons d5t Jaar
dioet-
Dat werkt op je gemoed.
Wij allen zijn ais kinderen zo
blij.
Daarom geef NAC subsidie,
geef wij.
Wat zijn wij trots op ons
NAC.
Wij voelen ons dn Breda sinds
jaren op ons gemak.
Laat nu toch eens horen.
Dat NAC is herboren-
Het geeft ons plezier in het
leven.
Zorg b. en w., dat het niet is
voor even.
Wat NAC voor ons betekent.
Kan door geen ante worden
berekend.
NAC is weer de parel van het
zuiden.
Laat voor heel West-Brabant
de klok weer luiden.
Daarom vinden wij het juist.
NAC mag nooit meer worden
verguisd.
Wij gaan weer naar NAC met
plezier
Wij zien NAC is niet dood als
een pier-
Daarom NAC-jongens, harte
lijk dank voor de vreugde, die
wij dit jaar aan jullie beleven.
Duizend maal dank namens
vele Westbrahaniders.
BA VEL
J. v. BAAL
eindredactie:
henk egbers
VERENIGDE NATIES (Rtr./
DPA) De algemene verga
dering van de Verenigde Na
ties heeft donderdag besloten
dat een lid-staat niet meer dan
maximaal 25 procent van de
gewone begroting van de Ver
enigde Naties hoeft te betalen.
Dit besluit betekent een be
langrijke overwinning voor de
Verenigde Staten, die hun bij
drage van de huidige 31,5 pro
cent willen verlagen tot 25 pro
cent.
Het besluit werd genomen
met 81 sternen voor, 27 tegen en
22 onthoudingen. Alle commu
nistische landen en een aantal
ontwikkelingslanden stemden
tegen, Nederland stemde voor.
Tevoren was bepaald dat voor
dit besluit een meerderheid van
tweederde nodig was. De Ame
rikaanse delegatie, het State
Department en Amerikaanse
ambassades in een groot aantal
landen hebben veel moeite ge
daan om steun te werven voor
dit besluit.
De Russische ambassadeur
Jacob Malik, die zich fel tegen
het voorstel verzette, sprak van
„chantage". De bijdragen van
de lid-staten zijn altijd vastge
steld naar draagkracht, en vol
gens dit principe zouden de
Verenigde Staten 38 procent
moeten betalen. Bovendien
krijgen de Verenigde Staten
enorme inkomsten door de aan
wezigheid van het VN-appa-
raat in New York, door inves
teringen en door aankopen vai
materiaal voor VN-program-
s l'l ,4e Verenigde Staten,
aldus Mahk. Hij zei dat de Sov-
jet-Ume zich het recht voorbe
houdt haar eigen bijdrage van
14 procent ook te verminderen
De vermindering van dé
Amerikaanse bijdrage betekent
een verlies van ongeveer 13
miljoen dollar voor de Verenig
de Naties. De Amerikanen heb
ben steeds gezegd dat het hun
niet om het geld, maar om het
principe gaat. Maar bij veel
delegaties bestaat de indruk dat
de Verenigde Staten hun bij
drage willen terugschroeven
uit ergernis over de uitstoting
van Taiwan uit de VN en over
de toenemende anti-Ameri
kaanse tendenzen bij de Afri
kaanse en Aziatische landen.
KARLSRUHE (DPA) Een
22-jarige Nederlander heeft bij
de politie te Karlsruhe (West-
Duitsland) bekend vier inbra
ken in winkels te hebben ge
pleegd waarbij schade van on
geveer 16.666 mark is aange
richt.
De jongeman was met zijn
19-jarige vriendin in de nacht
van woensdag op donderdag bij
een poging tot inbraak gear
resteerd.
Hij wordt wegens inbraak al
lange tijd door de Nederlandse
politie gezocht, o.a. in BoxteL
(ADVERTENTIE)
Op z'n Hollands gezegd: Parljse
aardappelijea. Waarom Parljse?
Omdat ze daar deksels goed
weten wat lekker Is. Wat jatong
streelt, tóch pittig Is en
makkelijk-snel Is klaarte maken.
Bent o niet nieuwsgierig?
Of bent u eoms al een Poimnee
Parislennesgenieterï
Een voorgebakken
dfepvdeeprodukt
dat ii ht
enkele mftMen
bakt of frituurt)
