Wijsneus, Pim en de
draak „Dominee"
DAAR IS PIPPI LANGKOUS
Dr. Kekkonen gaf Finse
neutraliteit gestalte
- ï4. -i13
LJ„
%<$Soiim JÉAt
We hebben maar
één wereld
Belgische soldaten
folterden
dienstplichtigen
Geen advies meer
over
„zwarte bedden"
OP 18 NOVEMBER IN WAALWIJK
„Marktdag van de Arbeid"
kleine
stem
De Ruzie
familie
wordt
Lach-
familie
HET BRIEFJE
R R lil?
ft J rA r-o. v.V v/p *-
iw feo&'SSfcÜ
Olifantje
gaat
op stap
COMMISSIE ZIEKENFONDSRAAD:
Stemadvies
aan christelijke
midden
standers
peüïnget,
Woensdag 25 oktober 1972
17
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
's Morgens om kwart voor
zeven kwam moeder Penny-
en Pony roepen. Penny en
Pony zijn zusjes. Moeder zei:
„Nu is het de laatste keer dat
jullie zo laat in je bed lig
gen. Je weet wat dokter Pil-
lekoek daarvan zegt."
„Ja mam," zeiden Penny en
Pony, En meteen was het
weer raak. „Jij hebt mijn
kousen afgepakt". „Ja, omdat
jij mijn jurk vuil gemaakt
hebt".
„Jongens, het is weer raak",
zei moeder, „kijk tooh eens
vrolijk".
„Ja," zei Pony, „terwijl zij
mijn kousen heeft afgepakt,
zeker". „Penny, geef die kou
sen eens terug", zei moeder.
„Ja maar," zei Penny, „zij
heeft mijn jurk vuil ge
maakt." „Ik draai me om," zei
moeder, „en als ik weer kijk,
moet ik twee lieve, lachende
gezichtjes zien'. En als ik die
zie, dan vertel ik een heel
nieuw sprookje".
Ze draaide zich om en na
een minuut of tien keek ze
weer. En wat zag ze? Twee
lieve meisjes, die alle twee
vroljjk stonden te lachen.
„Nou", zei ze, „is dat niet
veel fijner?" Beide meisjes
knikten. „Voortaan altijd hè",
zei moeder. En voortaan lach
ten ze alty'd. En iedereen
noemde hen „De Lachfami-
lie." En het werd een vrolijk
leven.
Marijke Sprangers
10 jaar
Ulvenhout
Er waren eens twee kleine kaboutertjes, die woonden in
een mooi paleis. Dat was koning Goedhart. De ene heette
Wipneus. Hij kwam aan zijn naam doordat hij, toen hij
nog een baby was in het wiegje lag, dat opeens begon
te schommelen, en omviel. Wipneus viel toen met zijn neus
op de grond. En daardoor kreeg hij een wipneus. Het andere
kaboutertje heette Pim. Hij was maar een vriendje van
Wipneus.
Pim, „dat was het boze bos
mannetje". En ze liepen daar
na hard verder.
Tot hun grote opluchting
zagen ze in de verte al het
huisje van Baas Bosbes. En
weldra waren ze er. Ze bel
den netjes aan en daar kwam
baas Bosbes. „Zo, zo, zijn jul
lie kabouters van koning
Goedhart", vroeg hij. „En wat
komen jullie doen?" „Dit"
zei Wipneus en hij gaf het
briefje. „Dus jullie komen
drie weekjes", zei hij, toen hij
het briefje had gelezen. „Ik
heb ook wel eens van het
boze bosmannetje gehoord,
maar ik heb het nooit gezien.
Kom binnen".
Dezelfde avond nog gingen
baas Bosbes, Wipneus en Pim
in allerlei toverboeken kij
ken, waar het bosmannetje
geboren was, maar ze vonden
het niet. Na een paar dagen
hadden ze een hek rond het
huisje gezet. En weer de vol
gende avond gingen ze weer
in alle toverboeken kjjken,
maar nu om te kijken, hoe je
het bosmannetje kon ver
slaan.
Na lang zoeken vonden ze in
een toverboek het volgende:
Bosmannetje Alles wat
het bosmannetje ziet, maakt
hij kapot. Maar als je niet
wil hebben dat het mannetje
alles kapot maakt, moet je
een hek of een schuting rond
je huisje zetten. Als je het
mannetje wil verslaan, moet
je naar de Sa Ba-z-berg gaan,
met een stukje dynamiet. In
die berg wonen twaalf dra
ken. De grootste heet Domi
nee. In zijn ogen moet je het
dynamiet leggen en aanste
ken. Als je dan zijn naam
roept, ontploft het dynamiet
en is de draak dood".
Toen Bosbes het gelezen
had, zei hij: „Gaan jullie
naar bed, dan gaan we mor
gen met zijn drieën naar de
draak Dominee en verslaan
hem. Ik zal al vast alles klaar
maken".
Wipneus had 's nachts niet
goed geslapen. Hij droomde
van griezelige beesten die
hem wilden plagen. Maar
toen de nacht voorbij was,
dacht hij er niet meer aan.
Want hij moest' samen met
Pim een geheime boodschap
doen.
Na een half uur kwamen
Wipneus en Pim bij de ko
ning. En na weer een half
uur gingen ze weer weg. Wat
voor een boodschap hadden
ze, zul je natuurlijk vragen.
Ik zal het vertellen. Ze had
den van koning Goedhart een
briefje gekregen, dat voor
baas Bosbes was. Na een tijd
je zei Pim: „Wipneus, laten
we eens zien wat er in het
briefje staat". „Goed", zei
Wipneus en hij haalde het
briefje te voorschijn. Het was
een heel mooi briefje met het
stempel van het paleis er op.
Hij vouwde het open en las:
„Beste Bosbes, Het is al lang
geleden dat ik je gezien heb.
Ik wil je een berichtje stu
ren. Deze twee knaapjes
moet je goed te eten geven.
(Ook snert, want dat lusten
ze niet.) Nog een berichtje:
Pas op voor het Bosmannetje.
•Bij ons heeft het drie nachten
alles onderste boven gezet.
Als je niet wil hebben dat
het mannetje komt, moet je
een hek of schutting rond je
huisje zetten. Kabouter Druk
fout komt ze over drie we
ken halen. Groeten van
Goedhart".
„Hè, hè," dat was een brief
je, „riepen de kabouters.
„Moeten wij daar drie weken
blijven? En dan ook nog
snert eten?"
Maar., wat was dat? Een
zwart mannetje kwam te
voorschijn. Zonder dat Wip
neus en Pim het merkten,
pakte hij het briefje af. Maar
net op het laatste ogenblik
zag Pim het mannetje. Hij
sleurde Wipneus mee, die na
tuurlijk niets gezien had.
„Waarom loop je toch zo
hard?" vroeg Wipneus. „Het
briefje is weg", en tegelijk
pakte Pim het mannetje beet.
Hij pakte het briefje af en tot
zijn grote schrik zag Pim dat
het mannetje het boze bos
mannetje was. Maar opeens
was het mannetje weer ver
dwenen. „Dat is me wat",
■riep Wipneus uit. „Ja zei
Pim „,dat --eooeen.dr
!»jp
En de poes is van Berry Bosaarts. Uit Breda,
dooRfS-^'
Wko bTV« c i e> i3 >3 o J
*5 jfi.ttk.vlkt*
TTliu-.'U.tJiyrt- H.
in ii ii min ui in in ii ii ii in illinium
Er was eens een olifantje
dat uit de dierentuin was
weggelopen en een beetje
aan het zwerven was. En op
een dag liep er ook een veu
lentje op het paadje in het
bos. Zo werden het olifantje
en het veulentje vriendjes
van elkaar. Maar het baasje
van het veulentje kwam het
veulentje halen. En het oli
fantje was weer verdrietig
geworden. En het ging weer
de dierentuin opzoeken (een
week later). Opeens zag het
olifantje een heel stel men
sen naar een grote ingang
lopen. En ja hoor, daar was
de dierentuin. Het olifantje
ging de ingang in. En ging
naar de andere olifantjes en
olifanten. En de directeur
was ook blij dat hij toen het
olifantje weer zag. En ze
leefden nog lang en geluk
kig.
Dit verhaal werd geschreven
door de elfjarige Adrie van
de Wijngaard. Het is, vinden
wij, een erg goed en ook erg
spannend verhaal. Om de
spanning er een beetje in te
houden, maar eerlijk gezegd
ook, omdat het wat lang is
om in één keer af te druk
ken, breken we het verhaal
nu af. Volgende week kun je
lezen hoe het afloopt met Pim
en Wijsneus en de draak Do
minéé.
eindredactie
els smit
„Mensen, pas op, we hebben
maar één wereld," is het mot
to van deze tekening die Rob.
bert Vester uit Breda voor de
Kleine Stem maakte. Hij heeft
groot gelijk, vinden wij. Er is
maar één wereld en als we
mogen doorgaan met die we
reld stuk te maken, dan blijft
er geen plaats meer over,
wiaar we heen kunnen. Na
tuurlijk kunnen nu nog heel
veel mensen op de wereld wo
nen en een heleboel hebben
het heel moeilijk om je voor
te stellen, dat het allemaal
niet zo goed gaat. Daaraan wil
je dan ook niet denken. En
dat is eigenlijk een beetje
dom. Wanlt daardoor gooien
we steeds meer gif in het wa
ter en spuiten we vuil in de
lucht met onze fabrieken en
we maken maar oorlog met
de meest verschrikkelijke wa.
pens. En omdat we voor onze
slechte daden niet direct straf
krijgen, gaan we er maar mee
door. Net zo lang als het goed
gaat. En wie weett duurt dat
helemaal niet meer zo erg
lang.
Vrede, schrijft Robbert. Mis
schien is dat wel de oplossing.
Vrede sluiten in de oorlogen,
vrede hebben met wat we be
zitten, niet steeds meer wil
len en steeds mooier. We heb
ben maar één wereld.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimii
(Van onze redactie
buitenland)
LUIK Voor de krijgsraad
te Luik is maandag een proces
begonnen tegen zes Belgische
commando's, die er van be
schuldigd worden, dat zij ver
leden jaar tijdens manoeuvres
gevangen soldaten hebben ge
marteld.
Terechtstaan een 30-jarige
luitenant, vier onderofficieren
en een soldaat, allen beroeps
militairen. Volgens de aan
klacht hebben de commando's
10 infanteristen gemarteld, die
zij verleden ja-air november tij
dens legeroefeningen bij Ro-
bertville hadden gevangen ge
nomen.
De commando's zouden hun
gevangenen elektrische
schokkken op verscheidene
delen van het lichaam hebben
toegediend, hen in knielende
houding aan een balk hebben
vastgebonden en hen in het
gezicht en de geslachtsdelen
hebben getraipt. Een van de
gevangen, die koorts had, had
uren buiten in de sneeuw
moeten staan.
De auditeur-militair ver
klaarde, dat enkelen van de
gevangenen het uitschreeuw
den vain de pijn toen zij met
elektrische schokkken werden
gemarteld, maar dat de folte
raars geen genade toonden. De
slachtoffers waren volledig
uitgeput toen de martelingen
na een nacht en een dag ein
delijk werden gestaakt. Een
van de infanteristen, luitenant
Deldael, was pas drie maan
den later geheel hersteld.
Op de vraag wat hij zou
doen in een werkelijke oor
log, verklaarde een van de
verdachten, de 28-jarige ser
geant Julien Decoq: „Ik zou tot
het einde gaan". Decoq kreeg
na het incident een straf van
slechts zes dagen arrest. Zijn
luitenant kwam er met vier
dagen vanaf-
Een tweede verdachte, de
26-jarige sergeant Patrick
Martinus, zei dat Noorse sol
daten, die tijdens de onlangs
in Noorwegen gehouden NA-
VO-manoeuvres gevangen ge
nomen waren, de gehele nacht
naakt in de buitenlucht had
den moeten doorbrengen. Mar
tinus zei, dat dergelijke prak
tijken bij de Amerikaanse ma
riniers en de Britse comman
do's gewoon waren.
Het krijgsraadprioces wordt
vandaag voortgezet. Men ver
wacht, dat de uitspraak vol
gende week maandag zal vol
gen.
Pippl Langkous werd getekend door Willian Weenaes uit Heikant. We dachten dat de Pippi-
Langkousmode al weer een beetje over was, maar we krijgen nog steeds tekeningen met haar
er op. Deze keer rijdt ze in een hondewagentje.
UTRECHT (ANP) De
commissie erkenningen van de
ziekenfondsraad voelt er niets
voor, nog langer positieve ad
viezen uit te brengen over zie-
keninrichtingen die geheel of
gedeeltelijk zonder ministerië
le toestemming zijn gebouwd
of uitgebreid, ook al voldoen
ze in kwalitatief opzicht hele
maal aan alle eisen Ingevolge
de ziekfondswet en de
AWBZ.
Het behoort niet tot de taak
van de commissie, rekening te
houden met de behoefte aan
en de spreiding van zieken
huizen, verpleeginrichtingen
(Van onze Haagse redactie)
DEN HAAG Voorzitter
H. de Mooy van het Christelij
ke Ondernemers Verhond
(NCOV) heeft op het congres
van zijn organisatie in Den
Haag zijn leden geadviseerd te
stemmen op de christelijke
partijen.
Hij adviseerde hun, hun stem
met name aan de kandidaten
van de vier protestants-chris
telijke partijen te geven, die
het vertrouwen verdienen van
het midden- en kleinbedrijf.
Het stemmen op een belangen
partij ontraadde de NCOV-
voorzitter, omdat hij van me
ning is, dat een eenzijdige be
langengroep in het parlement
gedoemd is tot onvruchtbare
oppositie.
en dergelijke. Maar gelet op
de financiële verantwoorde
lijkheid van de ziekenfonds
raad acht zij het niet langer
verantwoord, positief te advi
seren over „zwarte bedden".
Ze heeft daarom de raad ge
vraagd, in dergelijke gevallen
(aan de hand van een concept
van de commissie) zelf een
advies uit te brengen. Dit om
dat aan een openbare uit
spraak van de raad meer ge
wicht kan worden toegekend
dan aan een niet openbare van
een van zijn commissies-
Al enkele maanden ver
meldt de commissie in haar
adviezen aan de minister ge
gevens van de ziekenhuiscom
missie inzake eventuele
„zwarte" boitw. Maar, zo
schrijft de commissie nu aan
de ziekenfondsraad, deze op
merkingen blijken er in de
praktijk niet toe te leiden, dat
de minister de „zwarte" bed
den erkenning weigert. De
commissie vindt dat zeer on
bevredigend.
Ze noemt in haar voorstel
aan de raad vier voorbeelden
van inrichtingen waar meer
bedden in gebruik zijn geno
men, dan waarvoor toestem
ming is verleend.
Het nieuwe St. Anna zie
kenhuis in Geldrop heeft voor
de commissie „de deur dicht
gedaan". De ziekenhuiscom
missie heeft indertijd de bouw
van een ziekenhuis met 360
bedden goedgekeurd, de mi
nister verleende principiële
toestemming voor 376 bedden,
maar nu zijn in Geldrop 480
bedden (inclusief 24 wiegen)
in gebruik genomen en er
kend. Dit ondanks het feit dat
de commissie erkenningen in
haar (overigens positieve) ad
vies nadrukkelijk had vermeld
dat ze geen enkele verant
woordelijkheid kon dragen ten
aanzien van het aantal bedden.
HAAG (ANP) De 72-jarige Finse president, dr. Urho
e7a Kekkonen, die gisteren voor een bezoek in ons land
1 ;UU' is sinds 1956 staatshoofd van een land met 60.000
...J''!1 en uitgestrekte bossen, die het grootste deel van het
s ïdgebied bedekken. Hij is de voortzetter en uitbouwer van
kiv-ntr! "teitspolitiek van zijn voorganger, wijlen Juho Paasi-
heze laatste, die van 1946 tot 1956 president was, norma-
vrrf "k betrekkingen met de Sovjet-Unie na de door Finland
°«n oorlog, waarbij tussen 1941 en de wapenstilstand van
«ptember 1944 bijna 100.000 Finnen in de strijd het leven lieten.
sinds de vermindering van de
spanning in Europa gericht op
„actieve bevordering van de
vrede", binnen de mogelijkhe
den van een kleine natie van
ruim vier miljoen mensen, die
wonen in een gebied dat der
tien maal zo groot is als Ne
derland.
President Kekkonen, die
volgens de grondwet als
staatshoofd verantwoordelijk
is voor de buitenlandse poli
tiek, heeft door zijn vriend
schappelijke betrekkingen met
wijlen Nikita Kroestjev en de
latere Sovjetleiders veel bijge
dragen tot de verbetering van
de verhouding tot de Sovjet-
Unie, waarmee in 1948 een
pS* heeft de „lijn-
^aasikm' vriendschap met
on-ifhi]e^nie teneinde de
Kmkelijkheid en neutrali-
bp van het land te kunnen
de«f? T .«^getrokken en
uit "?utrahteitspolitiek zodanig
nirfo dat deze erken-
de westeüjke
mogendheden. De Finnen
z.eJ.t van een „actieve
neutrni cc:i1 „dL uieve
heeft i v' zlch allengs
dat T eld in een land,
der .„.il- ten de conflicten
gehoS m°gendheden heeft
zijn oer."1' „?nder meer door
schaduw ?SChe iigging in de
buur deSovjet-Uthe.
6 officiële Finse politiek is
verdrag van vriendschap, sa
menwerking en wederzijdse
bijstand werd getekend.
Dit verdrag, dat in 1970
voor twintig jaar werd ver
lengd, erkende Finland's recht
buiten de conflicten der grote
mogendheden te blijven. Van
Finse kant werd het door
Paasikivi, in nauw overleg
met Kekkonen, opgesteld. De
Sovjet-Unie had aanvankelijk
een pact gewenst in de geest
van haar verdragen met lan
den als Roemenië en Hongarije.
Kekkonen kan terugzien op
een rijke ervaring op politiek
en bestuursgebied. Hij is vijf
maal premier geweest en heeft
in totaal van negen kabinetten
deel uitgemaakt, twee maal
als minister van buitenlandse
zaken. In 1936 kwam hij als
lid van de agrarische partij
(tegenwoordig centrumpartij)
in het parlement. In datzelfde
jaar behaalde hij zijn doctors
graad in de rechten.
De lange, sportieve politicus
in 1924 won hij het natio
nale kampioenschap hoog
springen speelde vervolgens
een belangrijke rol in zijn
partij en door zijn toedoen
kwam de samenwerking met
de sociaal-demoeraten in ver
scheidene regeringen tot stand-
Op zijn initiatief sloot Finland
zich in 1955 aan bij de Noord
se raad.
Sinds zijn verkiezing tot
president in 1956, toen hij een
meerderheid van slechts één
stem in het college van drie
honderd kiesmannen kreeg,
heeft Kekkonen zijn positie
versterkt. Bij zijn herverkie
zing in 1962 en 1968 behaalde
hij een overweldigende meer
derheid. Voor een eventuele
vierde ambtstermijn zou een
speciale wet van het parle
ment nodig zijn daar de presi
dent heeft laten weten dat hij
wiet aan de verkiezingsstrijd
zal deelnemen en zich in geen
geval zelf kandidaat zal stel
len. Hij hoopt dat de partijen
een nieuwe president zullen
kunnen vinden, maar een cate
gorische afwijzing van een
nieuwe termijn heeft hij nog
niet laten horen.
Urho Kaleva Kekkonen
werd op 3 september 1900 in
Pielarvesi in de oostelijke pro
vincie Savo geboren als zoon
van een ploegbaas bij een
houtzagerij. Hij stamt zowel
van vaders- als moederskant
van boerenfamilies in Savo,
een provincie die veel voor
aanstaande schrijvers en dich
ters maar weinig belangrijke
politici heeft opgeleverd. Nog
voordat hij in 1919 de middel
bare school had afgelopen,
werkte hij als journalist en
vocht in de burgeroorlog, na
de onafhankelijkheid van Fin.
land in 1917, aan de zijde van
de anti-Bolsjewieken. In zijn
studenten-tijd in Helsinki
hield hij weinig tijd over
voor zijn liefhebberijen omdat
hij naast zijn studie de kost
moest verdienen. Zijn sport-
training gaf hij echter niet op.
Ook als sportorgan-isator liet
hij zich niet onbetuigd. Zo
was hij ve-le jaren voorzitter
van de Finse sportfederatie.
(Van een onzer verslaggevers)
WAALWIJK. Het Katho.
liek Bedrijfsapostolaat Neder
land en het protestants Cen
traal Interkerkelijk Bureau
voor het bedrijfsleven hebben
onlangs een nieuw samenwer
kingsverband opgericht: de
Dienst aan de Industriële Be
drijven vanwege de Kerken
(DISK). Dit nieuwe samenwer
kingsverband zal officieel ge
presenteerd worden op de
„Marktdag van de Arbeid", die
op 18 november gehouden
wordt in het ontmoetingscen
trum „De Leest" te Waalwijk.
De „Marktdag van de Arbeid"
wordt - georganiseerd door het
centrum voor Bedrijfsapostolaat
Waalwijk e.o. ter gelegenheid
van zijn 10-jarig bestaan. Mid
dels allerlei stands zullen be
zoekers geconfronteerd worden
met vraagstukken rond mens -
arbeid - evangelie.
Als onderdeel van deze markt,
dag zal de DISK zich officieel
presenteren met een oecumeni
sche gebedsdienst en een panel
discussie. Deze discussie begint
om 14.00 uur en daaraan wordt
deelgenomen door drs. P. J.
Damming, vertegenwoordiger
van de werknemers, prof. dr.
Th. M. Scholten, vertegenwoor
diger van de werkgevers, drs.
J. M. den Uyl en P. H. van
Zeil, vertegenwoordigers van
de Nederlandse politiek, prof.
dr. H. van Zuthem, vertegen
woordiger van de wetenschap,
mgr. H. Ernst, bisschop van
Breda, en drs. J. E. van Veen
ais vertegenwoordigers van de
Nederlandse Kerken.
Er zal gediscussieerd worden
over 6 stellingen. De strekking
van deze stellingen is dat in
onze westerse wereld het be
drijfsleven zich ontwikkeld
heeft tot een institutie met een
eigen structuur en cultuur die
de werknemers moeten accepte
ren ter wille van hun dagelijkse
brood: hierin ligt de macht van
het bedrijfsleven. Ook buiten
het directe bedrijfsleven staan
de instituties moeten deze
structuur en cultuur respecte
ren om hun eigen belang,
waardoor ze niet toekomen aan
de ethische vraag over normen
en waarden van het bedrijfs
leven. Verbeteringen van wet
gevende aard zijn geen werke
lijke verbeteringen zolang de
mens in de arbeidssituatie zich
onmachtig en onvrij voelt. De
eigen opdracht van de kerken
ten aanzien van de mensen in
het bedrijfsleven is het daad
werkelijk en effectief concreti
seren van de verkondigde bij
belse boodschap. Bovendien
moeten de kerken meewerken
aan een bewustwordingsproces
dat leidt tot structurele en cul.
turele verandering van de si
tuatie. De christelijke kerken
kunnen hierin slechts geloof
waardig zijn als ze de kritiek
ook in eigen vlees laten snijden.
De landelijke DISK (adres:
Noordermarkt 26, Amsterdam)
verspreidt de tekst van deze
stellingen en ontvangt graag
vóór 10 november individuele
of groepsreaeties daarop. Op
donderdag 2 november wordt
er om 20.00 uur in de Leest te
Waalwijk een bijeenkomst be
legd voor alle belangstellenden
ter voorbespreking van de stel
lingen.