„Ze riepen
alleen
maar
vuile
neger
„RELEASE" AMSTERDAM
HEFT ZICHZELF OP
Is ww
In Portugese gebieden
in Afrika zitten meeste
politieke gevangenen
Buiten Duitsland weinig verzet
tegen nazi-euthanasie
'11(1
AMNESTY INTERNATIONAL:
GEVLUCHTE ARTS
UIT ANGOLA:
Stille terreur
Twijfels
Dr. Menges in proefschrift:
Protest actiecomité
tegen prostitutie
in Rotterdam
B
aï
lift
Portier (35)
nachtcafé
beschoten
feifefie
Subtiel
N KIR
korte broekje
tnge benen
Sluiting
McGovem
vindt opinie
peilingen
waardeloos99
UNIEBOEK-
TOP-TIEN
PTT KRIJGT
PRIJS VOOR
POSTZEGELS
een NOS-omroeper
in een wat hij
hardnekkig hoge-
Hij schijnt ervan
en, maar wij niet.
endelijke krokuszoe~
t ik zou willen noe-
nekkig conflict, daar
Ihovense.
loodcongres, met
geleerden, in Am-
s er ook met uitge-
n is onverrichter za-
't met lood in de
huiswaarts gekeerd-
a al die loodzware
toch lood om oud
e pessimist.
e is eveneens zonder
resultaten geconfe-
verdovende midde-
lederlandse ministers
conferentie min of
j toegekeerd.
links en rechts (nou
stemmen op om de
van vrijdag naar
te verplaatsen,
ÈO donderdagsavonds
'rizmgt.
lijdbaar manspersoon
\rzitter van de Partij
■beid, ytndré van der
1e partijvoorlichting
it hij hier staat te
maar het lijkt eer-
oefenpartijtje voor de
politieke „samenwer-
kenners staat hij
linkse directe bij te
grensgeval.
iver van de week
staatssecretaris Von-
eens worden met zijn
en op de openlucht-
r een profijtgedachte:
htrecreatie.
nog aardig wat fraai
g herfstweer in de
rienden. Plukt het,
udt de bossen s.v.p.
de weg veilig.
•okusjes van
MERIJN.
.DVERTENTIE)
uwe verpakking)
kennis onder andere
planologen, verkeers-
1 urs van de wijkinsti-
in de sector van het
is de bedoeling in de
annen te ontwikkelen
de lucht, op het water,
verkeer.
mie in Tilburg zal ook
an de part-time-studie
ia leergangen. De Til.
lemie en de Belgische
keerswezen en voor
zoeken nu reeds naar
een transnational ka-
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Portugal,
inclusief zijn coloniëën, heeft
verhoudingsgewijs de meeste
politieke gevangenen ter
wereld: ongeveer 25.000. In
de Portugeese gebieden in
Afrika, Guinea, Angola, en
Mozambique zitten de meeste
politieke gevangenen.
Portugal zelf telt er maar
weinig 200 a 300.
Dit stelt „Amnesty
International", de
internationale organisatie, die
zich beijvert voor vrijlating
van en verzachting van het
lot van politieke gevangenen
in welk land ter wereld ook.
Vanmiddag begint in Den
Haag een 24-uurs-
te vestigen op hel lioge
aantal mensen, dal in
Portugal gevangen zit om
hun politieke mening.
demonstratie om de aandacht
Het aantal van 25.000
politieke gevangenen in
Portugal baseert Amnesty
International op gegevens
van het Internationale Rode
Kruis en de Verenigde
Naties. Amnesty
International sluit het niet
uit, dat deze cijfers te laag
zijn- Dat Portugal relatief de
meeste politieke gevangenen
telt toont Amnesty
International aan met de
volgende cijfers: Spanje: 700,
Griekenland: 300 a 400 en de
Sovjet-Unie: 15.000 a 50.000
gevangenen om hun politieke
overtuiging. Hierbij moet
ermee rekening worden
gehouden, dat Rusland
aanzienlijk meer inwoners
heeft dan Portugal, waardoor
het aantal politieke
gevangenen in de USSR
verhoudingsgewijs lager
uitkomt.
In de Portugeese koloniën
gelden speciale wetten, zoals
de zgn. administratieve
veiligheidsmaatregelen,
waarbij geen enkel proces
nodig is en geen enkel
gerechtshof heeft te beslissen
over de juistheid van de
beschuldigingen aan de
verdachten, die in vele
gevallen vele jaren in
voorarrest moeten zitten.
In Guinee, Angola en
Mozambique zijn bijna geen
advocaten, die voor de
gevangenen opkomen: de
bevolking zelf is nog minder
ontwikkeld dan in Portugal
en veel armer. De
autoriteiten kunnen harder
optreden, aldus Amnesty
International. De nabijheid
van de guerrilla-oorlog heeft
ook tot gevolg, dat
mensenlevens minder gaan
lellen. Grote aantallen
gevangene worden zonder
meer vastgehouden en vaak
zeer slecht behandeld.
Er zijn gevallen bekend,
waarbij politieke gevangenen
worden geslagen, getrapt en
uitgehongerd. Volgens het
Internationale Rode Kruis
zijn er minstens 10
concentratiekampen in de
Portugese koloniën, waarvan
sommigen met 5000
geïnterneerden. Ook
onderstaande interview met
een Angolese Arts bevestigt
het bestaan van openlijke en
stille terreur in de Portugese
koloniën.
UTRECHT Op 13-
jarige leeftijd zag Raul
Neto Fernandes hoe
Portugese militairen
vanaf een rijdende
vrachtwagen een neger
neerknalden in de slop
penwijk Marcal van de
Angolese hoofdstad Lu
anda. Zo maar. „Vuile
neger," riepen zij.
Even verderop: De
soldaten springen van de
wagen, slaan links en
rechts wat mensen neer,
pakken wat mensen op
en rijden weg met on
bekende bestemming.
„Vuile negers," riepen
zij.
De jonge Raul, toen
nog lyceïst, mag geen
vragen stellen. Als hij
bij zijn vader aarzelend
informeert, of dit nu al
lemaal zo maar kan,
krijgt hij gemeenplaat
sen als „de blanken zijn
nu eenmaal de baas" en
„blanken houden niet zo
van de zwarten" ten ant
woord. Hij moet er ge
noegen mee nemen,
zwijgend, boos en mach
teloos.
Wanneer de nu 25-jarige
Angolese arts Fernandes op
zijn eerste ervaring met ko
loniaal geweld terugkijkt,
beschouwt hij haar als een
belangrijk startpunt in zijn
bewustwordingsproces of zo
als hij zegt, „mijn bevrij
ding". Hij filosofeert: -Ieder
een raakt zich in een koloni
aal land bewust van geweld
en je komt langzaam, maar
onvermijdelijk tot de conclu
sie, dat je alleen maar kunt
antwoorden met een groter
geweld."
We ontmoeten de jonge
arts op een flat in Utrecht.
Hij is enkele dagen tevoren
in Londen gevlucht uit een.
gezelschap van zeventien
man, kersvers afgestudeer
den aan de universiteit van
Luanda, op een dertigdaagse
trip door Europa. De trip
was eep snoepreisje van de
Portugese regering. Het
schijnt voor propag'amda-doel-
einden niet onbelangrijk te
zijn, dat je een Angolees -
Raul was de enige in het
gezelschap - aan de buiten
wereld kunt tonen, die het
tot arts heeft gebracht.
Raul Fernandes probeerde
zich in Parijs, Brussel en
Stockholm al van zijn reisge
zelschap los te maken, maar
door gebrek aan talenkennis,
contactadressen en sceptisch
ambassadepersoneel- misluk
te dat. Ten einde raad -
„toen ik uit Luanda vertrok
wist ik, dat ik moest vluch
ten" - stuurde hij in Stock
holm eein telegram naar het
hoofdkwartier van de MPLA
(de bevrijdingsbeweging
voor Angola in Komgo-Bra-
zaville. Op de volgende
pleisterplaats, Londen, lag
het antwoord: contact met
Britse Angola Comité. De
vlucht was toen nog een for
maliteit. Via het Britse An
gola Comité kwam hij naar
Nederland, vanwaaruit hij
gisteren naar Kongo-Braza-
ville vertrok om de gelede
ren van de Angolese bevrij
dingsbeweging te verster
ken.
Raul Fernades is niet het
type van een schreeuwerige
revolutionair, die met rebel-
letige kreten zijn status moet
waarmaken. Hij is een rusti
ge intellectueel, die op grond
van zijn eigen ervaringen
met de Portugezen tot de
conclusie is gekomen, dat je
Angola niet kunt bevrijden
met geduldig afwachten en
medewerking aan de ontwik
keling, die uiteindelijk alleen
maar de kas van de bezetter
spekt, maar: „De bevrijding
kan zich alleen voltrekken
met geweld."
Fernandes meent, dat de
Portugezen de Angolezen
van het begin af de weg
hebben gewezen, die voor
hen bestemd was, wanneer
zij zich wilden bevrijden. De
Angolezen kiezen namelijk
het voor de hand liggende
argument, dat niet alleen de
gekoloniseerde slechts de
taal van het geweld verstaat
(zoals de Portugezen steeds
beweerd hebben), maar ook
dat de kolonialist slechts de
taal van het geweld verstaat
(zoals de Angolezen ontdekt
hebben). Het Portugese kolo
nialisme in Angola is - nie
mand maakt daar een punt
van - gebaseerd op geweld,
lichamelijk en geestelijk,
openlijke en stille terreur.
Raul Fernandes kan de fei
ten, zijn eigen 1 ervaringen,
invullen.
In zijn lyceumjaren begon
Raul Fernandes te ontdek
ken, dat hij - een van de
weinige Angolezen temidden
vain 132 leerlingen op een
heel subtiele manier onrecht
vaardig behandeld werd. Hij
werd eerder en meer gestraft
dan blanke kinderen en
moest altijd als eerste op
draaien voor de rotte klusjes.
Tot vier uur speelde hij met
de blanke kinderen, maar
moest dan terug naar de met
prikkeldraad omgeven neger-
wijk, waarin toen - de
MPLA had het sein tot de
oorlog inmiddels gegeven
met een overval op de ge
vangenis in Luanda - drie tot
vier keer per maand een raz
zia werd uitgevoerd door
Portugese militairen. Raul
zag in die tijd veel geweld.
Mensen werden zo maar ge
schopt en geslagen. Honder
den mensen werden opge
pakt om dwangarbeid te ver
richten. Raul's blanke
vriendjes op het lyceum wis
ten van niets. Zij deden de
incidenten af met de militai
ren hebben weer een stel
bandieten opgepakt. Raul
raakte in verwarring. Hij
voelde zich eenzaam en geï
soleerd in de neger wijk Mar-
gal, die steeds scherper ge
controleerd werd. Je kon (en
kunt nu nog) voor elk futili
teit opgepakt worden. Had je
geen, identiteitsbewijs bij je
of miste je een residentiebe-
wijs, dan kon je voor jaren
verdwijnen. Je had ook geen
enkele bewegingsvrijheid.
Wilde je de stad uit, dan
moest je speciale pasjes aan
vragen om zes of zeven mili
taire posten te passeren.
Raul doorliep met succes
het lyceum en mocht aan de
universiteit van Luanda me
dicijnen gaan studeren. Hij
was in zijn jaar - op een
totaal van 16 studenten - de
enige Angolees. Hij werd
van het begin af scherp in de
gaten gehouden door de ge
heime politie, die overal haar
ogen en oren heeft. In 1965
ontmoette Raul een vriend,
die hij jaren niet gezien had.
Hij had de terreur in de
jaren 1961-1963 meegemaakt
in het koffiegebied van Ma-
lanje. Raul Fernandes: „Je
kunt eigenlijk niet geloven
wat zich daar heeft afge
speeld. Honderden mensen
werden op een gruwelijke
manier afgeslacht. Ik infor
meerde naar die en die. Zij
waren allemaal dood, vrien
den met wie ik op school
had gezeten."
Na 1965 gingen de Portu
gezen in Angola een andere
politiek voeren. Van openlijk
geweld (als reactie op het
succes van de MPLA) gingen
zij over op stille terreur. ,.De
terreur van de straat werd
verplaatst naar de gevange
nis; waar de geheime politie
haar werk vakkundig, maar
wreed uitvoert." Ook Raul
Fernandes heeft op de uni
versiteit verschuilende keren
te maken gehad met de DGS,
de voormalige PIDE. Hij
werd meerdere malen ver
hoord, omdat men vermoedde
dat hij contacten onderhield
met een bevrijdingsbewe
ging. In 1969 werden acht
Afrikaanse studenten van de
Luanda-universdteit om vei
ligheidsredenen naar de
Kaap Verische Eilanden ver
bannen na eerst vreselijk ge
marteld te zijn. Vorig jaar
werden weer verschillende
van Raul's vrienden opgebor
gen. Hij zelf ontsprong de
dans. Hij werd uren ver
hoord em als getuige gebruikt
in andere processen.
In 1970 en 1972 heeft hij met
het plan rondgelopen om zich
in Angola aan te sluiten bij
de MPLA. Het is echter bij
na onmogelijk als je in de
hoofdstad Luanda woont.
„Voor elke stap, die je als
neger buiten Luanda zet, heb
je pasjes en bewijzen nodig.
Steeds moet je de autoritei
ten vragen of je dit en dat
mag. Natuurlijk mag je
meestal niets, zeker niet als
je een beetje een verdacht
persoom bent. Eerlijk gezegd
had ik in Luanda ook geen
directe contacten met de
MPLA. Men weet eigenlijk
van elkaar niet of men con
tacten heeft. De studenten
zijn erg bang. Een verkeerd
woord tegen een ander kan
betekenen, dat je voor jaren
opgeborgen wordt. Mijn gro
te kans kwam toen ik in
augustus naar Europa
mocht", aldus ftaul Fernandes
Raul Fernandes, steeds be
hoedzaam formulerend, bena
drukt aan het einde van ons
gesprek, dat hij geweld haat,
omdat hij het als bestiaal
ervaren heeft. Hij voegt er
aan toe: „Als je echter lange
tijd en bewust met geweld
geconfronteerd wordt, heeft
het een zekere zuiverende
werking Je verlangt er na
melijk naar om harder terug
te slaan. Dat geweld bevrijd
de mij van mijn minder
waardigheidscomplex en van
mjjn houding van soms totale
wanhoop.
Als je de onderdrukkers
kunt antwoorden met ge
weld, voel je je als het ware
gerehabiliteerd. Je bent een
nieuwe mens, geen onder
drukte, geen slaaf, maar een
bevrijd mens. Zo zullen
straks ook de massa's in An
gola gaan reageren op de on
derdrukking. Zij zullen zich
mobiliseren en met ons - de
bevrijdingsbeweging - strij
den voor een gemeenschap
pelijke zaak: de bevrijding
van Angola"
Raul Fernandes laat ook zijn
twijfels blijken. Hij vraagt
zichzelf wel eens af, wat de
Angolezen op het idee bracht
dat alleen geweld ze kan be
vrijden, terwijl ze zonder
technische kennis en nog
weinig vertrouwd met orga
nisatie staan tegenover de
militaire macht van de be
zetter. Hoe kunnen de Ango
lezen ooit hopen op een
overwinning? Raul Fernan
des: „Het zal heel lang du
ren, als de westerse landen
ons niet helpen maar Portu
gal economisch blijven steu
nen. Maar wij kunnen niet
blijven lijden onder de ter
reur. e Angolezen kunnen
niet altijd onderdrukt blij
ven. We hebben de tijd mee.
De bevrijdingsbeweging is er
en heeft al grote gebieden
onder controle. We zullen
heel Angola bedrijven.
ANTON THEUNISSEN
(Van onze Amsterdamse
redactie)
AMSTERDAM De op bevel
van Hitler in de jaren 1939-
1945 uitgevoerde euthanasie-
acties, waarbij tienduizenden
geesteszieken werden gedood,
nebben in het Derde Rijk tot
veel fellere protesten geleid
dan men geneigd is aan te
nemen. Daarentegen werd van
uit het buitenland, dat van de
vernietiging van geesteszieken
afwist, geen enkel protest ge
hoord.
P't concludeert dr. J. Menges
(40) verzekeringsgeneeskundi-
ge in Zwolle, in zijn proef
schrift „Euthanasie in het Der
de Rijk" waarop hij gisteren
promoveerde aan de uni
versiteit van Amsterdam,
v ooral uit kerkelijke kringen
m het Nazi-rijk kwam fel pro
test. Maar ook Duitse artsen
saboteerden regelmatig de be
velen van Hitier en de bevol
king heeft danig van zich doen
snreken.
In een geval bewerkstelligde
net volksprotest de sluiting
van een „Tötungs-Anstalt".
Overigens was in dit laatste
Seyal niet sprake van puur
medelijden met de slachtoffers
maar heeft het „heden zij
morgen wij" een grote rol ge
speeld. Van de zijde van "de
Ututse rechterlijke macht ech
ter werden nauwelijks bezwa
ren tegen deze vernietiging
van mensenlevens geuit. Dit
terwijl zij na 1941 volledig
over de in gang zijnde acties
was ingelicht.
Jan Menges begint met te stel
len dat de door de Nazi's toe
gepaste „Vernichtung lebens-
unwerten Lebens" eigenlijk
geen euthanasie genoemd mag
worden. Dat dit toch gebeurd
is komt omdat dit spraakmis-
bruik na de oorlog en vooral
gedurende de jaren '40-'45 zo
ingeburgerd raakte dat men
wel gedwongen was het over
te nemen. De euthanasie werd
uitgevoerd in diverse acties op
bevel van Hitier. Jan Menges
bespreakt in zijn proefschrift
de verschillende acties en de
voorbereiding daarvan.
Bij „Aktion T-4" vonden 60.000
Duitke geesteszieken de dood
in de gaskamer. Kindereutha-
nasic vond haar slachtoffers
onder de mismaakt geboren
kinderen. Aan een aantal psy
chiatrische inrichtingen werd
een vergassingsinstallatie ver
bonden. Ze werden hiermee
tot Tötungsanstalt „hoewel de
(ADVERTENTIE)
joden officieel niet voor de
,.Gnadentod" in aanmerking
kwamen maakten Duitsers wel
gebruik van de bestaande eu-
thanasie-organisatie. Hetzelfde
lot gold een aantal politiek on
gewenste tegenstanders.
Nadat Hilter voornamelijk als
gevolg van de protesten in
Duitsland van verdere georga
niseerde acties tegen geestes
zieken moest afzien trad een
periode in die als „wilde eu
thanasie" bekend is geworden.
De artsen gingen hierbij op ei
gen inzicht en geweten af.
Maar juist in deze periode was
er sprake van euthanasie in de
juiste betekenis van het woord.
In de bezette gebieden moes
ten de geesteszieken het ont
gelden. Vooral in Rusland en
Polen vielen veel slachtoffers.
De wijze waarop de patiënten
in deze landen behandeld wer
den stemt overeen met de min
achting die de Duitsers voor
het Slavische ras koesterden.
Dr. J. MENGES
De vernietiging van de gees
teszieken vormde aldus Jan
Menges het voorspel tot de
„Endlösung der Judenfrage".
Zijn proefschrift houdt een
waarschuwing in tegen het
wettelijk regelen van euthana
sie.
WASHINGTON (AP) Uit
de opiniepeilingen in de Vere
nigde Staten kan thans wor
den opgemaakt, dat de repu
blikeinse president Richard M.
Nixon afstevent op een her
verkiezing met zeer grote
stemmenmeerderheid.
Senator George McGovern,
de presidentskandidaat van de
democratische partij, vindt de
opiniepeilingen echter waarde
loos. „Ik weet niet waar ze die
opiniepeilingen houden. Ik heb
zo'n idee, dat ze die dingen
ergens in een achterkamer in
elkaar flansen", zei hij.
En Lawrence F. O'Brien,
leider van McGovern's cam
pagne, verwacht dat het grote
stemmenverschil, dat thans
nog uit de opiniepeilingen
naar voren komt, op de ver
kiezing* november, zal
zijn ve
De leid van de republi
keinse campagne Clark
McGresoi. denkt daar anders
over. Hij zegt: „President
Nixon kan dez» verkiezing
niet ver lier. f'
(ADVERTENTIE)
De tien meest gekochte boeken
in september 1972
1. Theo Thijssen „Kees de
Jongen" f 12,50. (De Boer)
2. Kim Grove „Meer liefde is."
f 5,90. (Teleboek)
3. Dick Laan „Pinkeltje en
het gestolen toverboek" f 5,95.
(Van Holkema Warendorf)
4. „Wereldgeschiedenis" in 10
delen in casette f 225,-.
(De Haan)
5. Harry van Mierlo en Kri-
kor Guvlekjian „De Palestij-
nen" f 19,90.
(De Haian)
6. Yigael Yadin „Bar Koch-
ba" f 39,50.
(Fibula-Van Dishoeck)
7. Jaap ter Haar „Geschiede
nis van de Lage Landen" per
deel f 39,50.
(Fibula-Van Dishoeck)
8. Alvin Toffler „Toekomst
shock" (paperback) f 12,50
(Van Holkema Warendorf)
9. Victoria Holt „Drijfzand"
f 19,90.
(Van Holkema Warendorf)
10. Heieen A. M. Halverhout
„Van Spit en Grill" f 4,90.
(Van Dishoeck)
(verkrijgbaar in elke boeken
winkel)
ROTTERDAM (ANP)
Het actiecomité Het Oude
Westen in Rotterdam wil dat
B. en w. van Rotterdam maat
regelen nemen tegen de toene
mende prostitutie op en rond
de Nieuwe Binnenweg. In een
brief spreekt het actiecomité
van „verdere degeneratie" van
de wijk. Het voorziet ernstige'
problemen als de prostitutie
geen halt wordt toegeroepen.
Volgens het actiecomité
neemt het aantal vechtpartijen
op de Binnenweg en de Kruis
kade sterk toe. Uit angst voor
represaillemaatregelen van
souteneurs worden deze vecht
partijen dikwijls niet bij de
politie aangegeven. „Dit heeft
er toe geleid dat veel buurtbe
woners na tien uur 's avonds
niet meer opstraat durven
komen"
Het Oude Westen heeft het
college van B. en W. laten
weten dat het zelf met de
buurtbewoners actie gaat on
dernemen tegen de prostitutie
als het gemeentebestuur niet
snel met maatregelen komt.
AMSTERDAM (ANP)
Aangezien de 30 deelnemers
tot de conclusie zijn gekomen,
dat de hulp die zij verlenen
niets aan de structuur van de
gevestigde orde verandert,
achten zij deze hulp doelloos
en hebben besloten de Am
sterdamse afdeling van „Re
lease" met onmiddellijke in
gang op te heffen. „Het verle
nen van hulp mag op zich zelf
een nobel doel lijken, het is
nimmer onze primaire doel
stelling geweest", aldus een
der Release-werkers.
Een tweede ergernis, die tot
het opheffingsbesluit heeft
bijgedragen is de omstandig
heid, dat „Release" werd „er
kend door de gevestigde or
de". De werkers begonnen een
gevoel van frustratie te krij
gen. Hun op sociale verande
ringen gerichte acties liepen
dood op te veel begrip van
hogerhand.
„Doordat wij mensen hiel
pen kwam heit hun aangedane
onrecht minder goed tot zijn
recht. Er werd minder aan
dacht aan dat onrecht geschon
ken en wij wilden er juist
meer de publieke aandacht op
vestigen. Onze methode van
hulpverlening is daarom niet
bruikbaar gebleken voor ons
doel. Zij versluierde de wer-
(Van onze redactie
binnenland)
DEN HAAG De Neder
landse PTT is door het Franse
genootschap van postezgelhan-
delaren bekroond met de
Grand Prix de l'Art Philatéli-
que Europeen.
Het genootschap, de Chambre
Syndicale Franjaise de la Phi-
latélie, die tot de meest ge
zaghebbende postzegelinstitu
ten ter wereld wordt ge
rekend heeft de prijs voor
de derde maal aan een Euro
pese PTT-organisatie toege
kend. Eerder mochten Monaco
en Groot-Brittanndë de onder
scheiding in ontvangst nemen.
De prijs wordt uitgereikt tij
dens de 26-ste filatelistische
herfsttentoonstelling, die van
10 tot en met 12 november in
Parijs wordt gehouden.
De PTT heeft de prijs ge
kregen voor het originele en
aantrekkelijke uiterlijk van de
zegels, die ze in de jaren 1967
tot en met 1971 heelt uitgege
ven.
kelijke problematiek, in plaats
van deze in het middelpunt
van de belangstelling te plaat
sen".
Ook meent Release dat de
hulpverlening te veel tijd ging
kosten. Voorts kwam er nau
welijks meer iets van „politi
sering" van de hulpvrager en
ook dat was een doelstelling
van deze organisatie.
„Nog belangrijker is, dat er
steeds minder mogelijkheid
was om tot succesvolle actie te
komen", aldus Release „De
onderdrukking neemt subtiele
re vormen aan".
In wat zij noemen de lijkre
de aan het graf van Release
Amsterdam herinneren de me
dewerkers er aan, dat hun or
ganisatie begin 1970 werd ogr
gericht. Hulp werd verleend
op het volgende werkterrein:
drugs, abortus, geslachtsziek
ten, vreemdelingen, politieke
vluchtelingen, deserteurs, van
huis of inrichting weggelopen
minderjarigen, vragen over so
ciale voorzieningen, mensen
met psychische moeilijkheden,
mensen die te maken hadden
met maatschappelijke beuls
knechten als advocaten of psy
chiaters, mensen die een mis
drijf of overtreding in de zin
van het alom geprezen wet
boek van strafrecht hadden
gepleegd, vertrapte bejaarden,
mafferikken, querulanten en
last but not least de medewer
kenden zelf. Wekelijks kreeg
Release Amsterdam 80 mensen
die om hulp vroegen.
(ADVERTENTIE)
AMSTERDAM (ANP) De
35-jarige portier P. Waida van
de Amsterdamse sociëteit „Het
„Okshoofd" is vrijdagochtend
om kwart voor vijf door twee
jonge Duitsers beschoten. De
man moest met verwondingen
in de onderbuik en een been
in het Binnengasthuis worden
opgenomen.
De Duitsers, die de portier
hadden staan opwachten om
dat hij hen uit de sociëteit had
verwijderd, zijn nog niet ge
vonden.
DE OOSTDUITSE staatsraad
heeft een aanbeveling van het
centrale comité der socialisti
sche eenheidspartij aanvaard
over wat zou kunnen gaan
worden een amnestie op grote
schaal voor politieke en crimi
nele gevangenen ter gelegen
heid van de 23ste verjaardag
van het stichten van de staat.
vranf
Zartker
heefl
BANKER VA-460, A'/o kg voiautomaat
met t3 volautomatische programma's
Centrituge-gang 800 toeren.
ZANKER INTIMAT, 5 kg wasautomaat
met apart aangebouwde 2800-toeren-
Centrifuge.
het Nederlandse
certificaat voor
absolute vettigheid?1
Voor. uitgebreide kleuren folders
Zanke r Neder ia nd 8 V Joh an de W itt-
f&an 1? Woerden. Iet. 03^60-SÖS2.
