DE GEBROEDERS
EEKHOORN
GAAN OP STAP
Joep en Fant
gaan
naar Zeeland
Nederlands voorstel ter bevordering
van export uit de derde wereld
peilinoeri
Scholi
leren
contra
schoolhoofd
Grieken moeten
nog lang wachten
op democratie
NEDERLANDERS:
VRIJ GELUKKIG
IN 'N REDELIJK
GELUKKIG LAND
DE AAP
kleine
stem
PiMOkXÏQ
HET CIRCUS
Grote belangen
Trieste zaak
VANDAAG STAKING IN LONDEN
Rapporteur Dankert pessimistisch:
Enquête: 80% wil hier blijven
Woensdag 17 mei 1972
19 23
Nog niet zo heel lang geleden leefde er een eekhoornfamilie
in een heel groot bos, vol met struiken en hoge dikke bomen.
Deze familie bestond uit vader en moeder eekhoorn, één meis
je en drie jongens. Het is niet verwonderlijk dat dit éne meisje
ontzettend verwend werd en veel aandacht kreeg. De drie
jongens waren het hier helemaal niet mee eens. Zij vonden
dat zij te weinig aandacht kregen, en als er iets gedaan werd.
kregen zij altijd de schuld.
9 Eugène Hoppenbrouwers, 8 jaar, Etten-Leur.
Joep is een aap en Fant is
een olifant. Joep en Fant
gingen op vakantie naar Zee
land. Daar hadden ze een
huisje gehuurd. Het was een
mooi huisje, maar wel een
beetje klein. Joep en Fant
zouden morgen vertrekken
naar Zeeland.
Het wias niet zo'n groot
stuk rijden. Ze hadden een
Volkswagen met een bagage
wagen er achter, 's Morgens
vertrokken ze met goede
moed. Maar toen ze een eind
op weg waren kreeg de auto
opeens een lekke band. Ze
hadden een reserveband bij
De aap is in de dierentuin.
Tip is de aap, het mooiste
dier.
De leeuw is de mooiste.
En dan de slang.
De aap zit op de boom.
De mensen zijn bang, maar
de aap is lief.
De aap pakt de hoed van
om Piet.
"P Tip, wat doet hij?
ij maakt de hoed kapot,
oeder, moeder, kom eens.
aap maakt mijn hoed
apot.
aar komt moeder aan,
ei oei, zegt de aap, ik
°P mijn eigen weg.
Wimke Loose, 8 jaar.
zich en die wias er gauw
opgezet. Toen redem ze ver
der naar Zeeland. Eindelijk
waren ze er.
Ze reden nog een weg af
en toen waren ze bij hun
huisje. Het huisje lag dicht
bij het strand. De volgende
morgen gingen ze met de
motorboot naar het strand.
Het was er leuk en het wa
ter was niet koud.
De dagen vlogen voorbij
en ze hadden het daar erg
fijn. Toen zei Joep: „Fant,
we moeten naar huis". Na
een lange tijd rijden kwa
men ze weer thuis.
9 Henk Huijgen, 9 jaar.
Op een dag riep de oudste
van de jongens, Bruintje ge
naamd. zijn broertjes Pluim
staart en Witje, bij elkaar.
„Ik vind", zo begon hij, „dat
wij te weinig aandacht krij
gen- Pluimpje mag alles, en
krijgt alleen maar standjes
als ze iets verkeerds doet.
Maar als wij iets doen- krij
gen we gelijk een pak op
ons broek en dan nog eens
flinke straf. Dat neem ik niet
langer. Weet je wat we gaan
doen? We lopen weg!"
Pluimstaart en Witje waren
het hiermee eens en heel
voorzichtig stopten ze hun
spulletjes in een rugzak.
's Avonds, toen het maantje
aan de hemel stond te flon
keren en de sterretjes hun
oogjes lieten stralen, piepte
het voordeurtje van het hol
letje van de familie Eek
hoorn. Drie paar ogen gluur
den heel voorzichtig om het
hoekje. En daar ging het
drietal. Voorop Bruintje, dan
Pluimstaart en Witje achter
aan. Meneer Siegfried de uil
zag verbaasd de drie eek
hoorn-jongens voorbijtrek
ken Hij vond dat maar heel
raar en besloot het drietal te
volgen.
Intussen was vader Eek
hoorn wakker geworden door
een geluid. Hij ging naar
het voorhol en stak het olie
lampje aan. En toen zag hij
een brief! Hij opende hem
haastig en begon hem te le
zen- Het was het pootschrift
van Bruintje. In de brief
stond:
Lieve papa en mama,
We lopen weg, omdat wij
vinden dat jullie Pluimpje
liever vinden, en niet meer
van ons houden. Wij houden
nog wel van jullie.
Jullie begrijpen wel dat
vader Eekhoorn onmiddellijk
moeder Eekhoorn ging waar
schuwen. Ze waren diep be
droefd en ongerust. Maar in
de tussentijd waren de drie
eekhoorntjes ver van huis
geraakt. Ze hoefden niet
bang te zijn om te verdwa
len, want Bruintje kende het
bos op zijn voorpootje. Maar
toch begonnen de twee
kleintjes bang te worden
Het was ook zo donker in
het bos. Nergens brandde er
een lichtje. En ze hadden
zo'n honger!
Ook Bruintje begon een
beetje bang te worden en hij
voelde een traan over zijn
wang rollen. Maar hij wilde
zich toch niet laten kennen
en liep dapper voort-
Maar plots klonk daar dt
stem van Siegfried de uil
„Wel, wel jongens. Waai
gaan jullie zo laat nog naar
toe?" De broers schrokken
wel even, maar Bruintje zei
heel stoer: „Wij lopen weg".
Maar Witje, de kleinste van
de drie snikte het plotseling
uit: ,,Nee, meneer de uil, ik
wil naar huis. naar mijn ma
ma". „Ja", snikte ook Pluim
staart, „en ik heb zo'n hon
ger". Siegfried de uil vroeg
aan Bruintje waarom ze van
huis weggelopen waren. En
toen vertelde Bruintje al
les.
„Domme jongen", zei me
neer de Uil. „Ben jij nu de
oudste, de verstandigste?
Nee, ik had gedacht dat je
wijzer was Kom, ga mee
naar jullie hollletje. Wat zul
len je vader en moeder onge
rust zijn!"
Na een uurtje waren ze
thuis. Vader eekhoorn was
net van plan om Herman de
kraai, de politieagent van het
bos. te gaan waarschuwen.
Huilend knuffelde moeder
eekhoorn haar kindertjes, die
rilden van de kou- Maar va
der was heel erg boos.
Bruintje moest alles opbiech
ten: „Jullie houden toch veel
meer van Pluimpje dan van
ons. Wij krijgen altijd een
pak voor ons broek en mo
gen dan twee dagen geen
boomverstoppertje doen. En
daarom zijn we weggelo
pen."
Toen moest vader Eek
hoorn toch wel weer een
beetje lachen. „Natuurlijk
houden we, van jullie. Even
veel als vain Pluimpje. Maar
jullie zusje is nog zo erg
klein. Wij houden echt van
jullie. Maar beloof me nooit
zoiets doms meer te doen."
De drie belhamels haalden
opgelucht adem. Moeder eek
hoorn gaf ze wat nootjes
brood met honing en stopte
ze daarna lekker in hun
9 Lizet Martens, 10 jaar, Breda.
Daarna bedankten vader
en moeder Siegfried de Uil
en met zijn allen dronken ze
nog een notedopje rozenthee.
Later, toen meneer de uil
weg was, stonden vader en
moeder Eekhoorn bij de
nestjes van hun slapende
toons. „Domoortjes", fluister
de moeder zachtjes. Daarna
ging ook zij weer naar bed.
Het olielampje ging uit, en
het hollletje van de familie
Eekhoorn lag weer in diepe
en vredige rust.
LINDA PIE BOT
In een oude woonwagen
woonde eens een oude man.
Hij heette Jan Heins. Hij had
een tijger, een aap, een leeuw
en natuurlijk een clown. Op
een dag was het circus. Eerst
kwam de aap, toen de clown,
dan de tijger en toen de
leeuw. Toen was het circus
klaar.
9 Sjaan van Agtmaal,
8 jaar, Huijbergen.
Patrick Blankers, 7 jaar.
Miranda Koevoets, 8 jaar,
St.-Willebrord.
I
SANTIAGO (ANP)
Minister dr. C. Boertien van
ontwikkelingssamenwer
king heeft op de UNCTAD-
tonferentie in Santiago
voorgesteld in de ontwikkel
de landen eentra op te rich
ten voor de bevordering van
import uit de derde wereld.
De Nederlandse regering is
bereid een aanzienlijke bij
drage te leveren voor de op
richting van een „handels
centrum voor de derde we-
reld" in West-Europa. Deze
eentra, waarin ontwikkelde
en ontwikkelingslanden
"•eten samenwërken, zou
den de derde Wereld een ba-
s's bieden, van waaruit ze
kunnen opereren op een
grote, ontwikkelde markt,
gebruik makend van alle fa
ciliteiten die een dergelijk
instituut kan bieden.
West-Europa, aldus miniate:
Boertien, is een voorbeeld van
een markt die via een dergelijk
centrum kan worden bereikt
Een instelling voor West-Euro
pa verdient de voorkeur bover
nationale instituten die elk
een nationale markt bedie
nen". Deze centra, zo zei mi
nister Boertien in een rede op
de plenaire UNCTAD-vergade-
ring, zouden opgericht moeten
worden in belangrijke han
dels- en industriegebieden. De
belanghebbende landen zouden
in belangrijke mate moeten
bijdragen aan de financiering
van de centra.
In zijn rede wees dr. Boer
tien op het belang van de
exportbevordering voor de
ontwükelingslanden, „Zelfs
als de rijke landen voldoen
aan de normen voor officiële
ontwikkelingshulp die zijn
vastgelegd in de ontwikke-
linigsstratagie van de Verenig
de Naties, moeten de ontwik
kelingslanden het overgrote
deel van hun buitenlandse de
viezen verkrijgen door ver
diensten uit de export. Daar
toe is niet alleen nodig dat de
ontwikkelingslanden hun han
del richten op export. Ook
moeten de ontwikkelde landen
doelbewust de import uit deze
landen bevorderen.
Op dit gebied, zo betoogde
dr. Boertien, kan nog veel
worden gedaan en ik meen dat
we onze inspanningen in deze
richting moeten concentre
ren".
„Ik ben me ervan bewust
dat op dit terrein reeds een
aantal instellingen werkzaam
is. We denken daarbij aan het
internationale handelscentrum
van UNCTAD en GATT in
Genève en aan regionale han
delscentra, zoals de ECAFE
(economische oommissie voor
Azië en het Verre Oosten van
d-e VN) heeft in Bangkok. Als
ik me niet vergis richten deze
centra zich vooral op algemene
voorlichting en onderrichting.
Zij behartigen echter niet de
directe belangen van de indi
viduele exporteur in een ont
wikkelingsland", zo stelde de
minister.
Als de vergadering in prin-
oipe instemt met het Neder
landse voorstel kan een oom
missie van deskundigen be
noemd worden om het plan in
details uit te werken en voot
te leggen aan de komende
vergadering van de UNCTAD-
ra-ad, zo suggereerde de Ne
derlandse delegatieleider-
Minister Boertien was zijn
rede begonnen met een nogal
pessimistische beschouwing
over het verloop tot dusver
van de UNCTAD conferentie
Hij betreurde het dat niet alle
rijke landen de doelstellingen
van 0,7 procent ontwikkelings
hulp uit de overheidskas heb
ben willen aanvaarden.
De donorlanden zouden dan
tenminste de kwaliteit van de
hulpverlening moeten verbete
ren door de voorwaarden te
verzachten en overeenstem
ming moeten bereiken over
't verschaffen van niet-gebon-
den hulp (die niet in het do
norland besteed hoeft te wor
den).
9 Dr. C. Boertien, die op de
UNCTAD-conferentie pleitte
voor een „handelscentrum voor
de derde wereld".
(Van onze correspondent)
LONDEN Vandaag hou
den de 13 tot 16 jaar oude
leerlingen van minstens hon
derd Londense scholen een al
gemene staking, als de 16 jari
ge leider Simon Steyn gelijk
krijgt.
Rode -woensdag wordt geor
ganiseerd door de „Schools
Action Union", die de laatste
tijd actief is in een aantal van
de 224 scholen voor voortgezet
onderwijs in centraal Londen,
met in totaal 164.000 leerlin
gen.
De SAU hoopt dat 10.000
scholieren zullen meedoen aan
een betoging op het Trafalgar
Square in het West End. Een
voorname eis is medezeggen
schap en de afschaffing van
de grote macht van het school
hoofd. Ook wil de vereniging
dat schooluniformen en lijf
straffen (met een rietje en de
plak) verdwijnen en dat ge
heel de verouderde Engelse
discipline op de helling gaat.
In de Londense pers wordt
afwisselend vrolijk en alarme
rend geschreven over marxis
tische en -maoïstische invloe
den. Veel jonge leraren zijn
het echter in verscheidene op
zichten met de SAU en de
concurrerende „National Union
of Students in Schools eens.
Dit geldt zeker voor de on.
middellijke doelstellingen van
de scholieren, hoe gemakkelijk
de zaak ook belachelijk kan
worden gemaakt en ook wor
den er gevallen gemeld van
intimidatie. De grootste Britse
onderwijzersbond heeft nog
pas vorige maand op het jaar
lijks congres gesproken over
de dringende wenselijkheid
om het lesgevend personeel in
te schakelen bij de beslissin
gen over de gang van zaken
op de scholen. In veel te veel
gevallen maakt het hoofd met
een paar van de oudste lera
ren de gehele dienst uit. Daar
om zegt de SAU zeüfs: „We
beschouwen de leraren als on
ze bondgenoten tegen de ge
meenschappelijke vijand, het
schoolhoofd: het klinkt provo
cerend genoeg.
Daar komt bij dat de half
rijpe Simon Steyn tijdens het
weekend een persconferentie
wilde houden op voorwaarde
dat kosteloos een zaaltje ter
beschikking werd gesteld en
zijn bond 100 pond (840 gul
den) van de deelnemende
journalisten zou krijgen. Hij
had natuurlijk geen succes
(eenvoudig omdat hij de pers
harder nodig had dam de pers
heim) en bood toen vergeefs
individuele interviews voor 10
pond aan.
STRAATSBURG (ANP
Het Tweede-Kamerlid P. Dan
kert (PvdA) is niet optimis
tisch over de kans dat op kor
te termijn de democratie in
Griekenland zal worden her
steld. Hij heeft dit gezegd
voor de assemblée van de raad
van Europa in Straatsburg,
waar hij, als rapporteur van
de commissie voor vraagstuk
ken van Europese landen die
geen lid zijn van de raad, zijn
rapport betreffende de situatie
in Griekenland toelichtte.
De heer Dankert concludeert
hierin dat de Griekse leiders
niet echt geïnteresseerd zijn
in herstel van de democrati
sche verhoudingen. Er worden
slechts kleine concessies ge
daan om de westerse openbare
jnening gunstig te stemmen.
De Griekse leiders realise
ren zich maar al te goed dat
de banden met West-Europa
van vitaal belang zijn voor de
toekomst van hun land. Deze
kleine opening moet volgens
hem zo veel mogelijk worden
benut. Het is zeker dat Papa-
dopoulos internationaal aan
zien wenst. Hij dient hiervoor
een hoge prijs te betalen aldus
de heer Dankert.
Het blijft belangrijk indivi
duele politieke gevangenen
hulp te bieden. Maar we moe
ten beseffen, aldus de heer
Dankert, dat de bevrijding
van bijvoorbeeld een man als
Mangakis het probleem van de
politieke gevangenen niet op
lost, aangezien naar buiten de
indruk wordt gewekt dat het
Griekse regime vriendelijker
is dan in werkelijkheid.
De Raad van Europa en de
assemblée dienen, aldus de
heer Dankert. hun politiek ten
opzichte van Griekenland
voort te zetten. De reden hier
voor is dat de internerings
kampen weliswaar zijn geslo
ten, maar dat er nog steeds
Grieken gevangen worden ge
houden en mishandeld.
In een resolutie die door de
assemblée is aangenomen,
wordt gevraagd op de regerin
gen van de aangesloten landen
hun invloed bij de Griekse
autoriteiten willen aanwenden
teneinde een onpartijdig on
derzoek te kunnen instellen
naar de situatie in de gevan
genissen. Niet alle afgevaar
digden waren het echter eens
met het rapport. Zo stemde de
Britse conservatief Sir John
Rodgers en de Franse gaullist
Krieg tegen.
HILVERSUM (ANP)
Verreweg de meeste Neder
landers vinden dat zij in een
redelijk gelukkig land wonen,
ilthans dat is het resultaat
■>an een enquête die de AVRO
heeft laten houden. Ruim de
helft van de ondervraagden
vindt ons land zondër meier
gelukkig, en 38 procent vindf
het „tamelijk gelukkig".
Drieënnegentig procent
vindt zichzelf tamelijk of ge
woon gelukkig. Toch zou maar
9 procent het allerliefst zijn
die hij is: vijftien procenl
daarentegen zou het liefst
Mies Bouwman willen zijn
Daarmee staat Mies Bouwmai.
bovenaan de lijst van bekende
figuren die de AVRO aan de
ondervraagden had voorgelegd.
Een goede t-uieede zijn „me.
zelf" en Toon Hermans ieder
met 9 procent.
Boven aan de lijst van minst
benijde figuren staat premier
Biesheuvel (32 procent), op
grote afstand gevolgd door de
koningin (16 procent). Op de
derde plaats komt minister
Van Agt met 9 procent.
Ruim tachtig procent van de
ondervraagden wil het liefst
in Nederland wonen. Maar als
zij dan toch zouden moeten
vertrekken dan zou 38 procent
Frankrijk kiezen en 32 pro
eent België. De keuze was
overigens beperkt, behalve de
genoemde twee Europese lan
den konden de ondervraagden
nop naar Amerika, China of
Rusland. Amerika kreeg 2
orocent, China en Rusland elk
1 procent van de stemmen.
Verrassend genoeg bleken
de jongeren onder de geënqué.
teerden bezorgder over hun
oude dag te zijn dan de oude-
ren. Als er van staatswege
meer geld vrij zou komen, zou
van de onder-de-dertig-jarigen
60 procent kiezen voor meer
now en 38 procent voor meer
vakantie. Van de ouderen koos
slecht64 procent voor meer
aow. en 44 procent voor meer
vakantie.
