Vijfentwintig jaar Yietnam-ooriog
Tip voor
'n onvergetelijke
vrije dag.
lakantiespreiding nog
teeds een fictie
President Costa Rica
beval stormaanval op
gekaapt vliegtuig
evoluon
JIEVE
leven:
lekkernij
tafel
DOOR H. J. NEUMAN,
directeur Nederlands
Instituut voor
Vredesvraagstukken
„Fooi van Drees voor Zwolle
binnenland ItiTÏÏ^TTe
IN - ZWEMBADEN
rme
uit de Zwitserse
keuken
TONKIN
MÈÈÊÊÊ
ESCALATIE
STRATEGIE
WESPENNEST
procent zou wel anders willen
Conflict in Helmond
om huurverhoging
papier
oor uw pen
Drinkwater
Vervuiling
Kerstmis 1971
Katten
15
15 december 1971
IEK "BREDA"
ft EIM RUEB
liensttreding
Inkoopadministratie
Is vereist.
Ing van nr. SD 1242
I het Hoofd van de
Postbus 260 te
|E INSTALLATIE
JG
\NCIERING
I INLICHTINGEN
ITELEFOON 01606-347
«TELEFOON 01176-322
In het najaar van 1945 kwamen
1 je leiders van liet Franse koloniale
I jestiuir in Indochina tot de slot-
I .om, dat de inheemse nationalisti
sche beweging die zij eerder hail-
I jen getracht te paaien, de Viet-
miuh, haar deel van de gemaakte
.[spraken niet nakwam. Zij beslo-
J ien de legendarische leider van die
I beweging, Ho Tsji-Minh, een lesje
I te «even. Op een kwalijke dag in
I november gingen ze daarom over
I |ot een bombardement uit zee van
I je noordelijke havenstad Haitong,
waarbij volgens sommige berichten
J .«duizend mensen om het leven
I kwamen. Ho Tsji-Minh achtte een
I oorlog met Frankrijk nu onvermij-
I delijk- Hij gaf opdracht aan de
I bevelhebber van zijn geregelde
I strijdkrachten, de in zijn soort ge-
I jiale generaal Giap, om met zijn
I mannen de Vietnamese steden te
I verlaten, de bergen van Tonkin in
1 |e trekken en daar, overeenkom-
I sti" de guerrillatheorieën van Mao
I Isê-Toeng, steunpunten te beu-
I wen.
I Deze Vietminh-soldaten waren
I het die in de avond van 19 decem-
I 'jer' 1946 in dichte golven het
1 Franse garnizoen te Hanoi aativie -
1 ion. Men kan dit het begin noemen
I van dte Vietnamese oorlog, al was
het dan voor Ho en Giap geen erg
I fortuinlijk begin. Hun plannen wa-
ren namelijk verraden en de Fran-
I jen slaagden er mede daardoor in
deze eerste aanval af te slaan.
Men kan echter ook, in navol-
«ing van de aanhef tot het Unesco-
statuut, het standpunt huldigten,
jat oorlogen hun oorsprong vinden
J in de geesten der mensen. En dan
I ligt het begin van de Vietnamese
I strijd vermoedelijk 'ergens in de
iaren dertig, toen Ho Tsji-Minh als
een befcwazm medewerker van de
Komintern zijn weg zoohit van de
ene samenzwering naar de andere,
J van het ene boek van Malraux
I naar de volgende gevangenis, en
dat alles met slechts een doel voor
ogen: de vestiging van een onaf
hankelijke socialistische republiek
Vietnam.
ROOSEVF-T.T
Het „Franse" gedeelte van de
Vietnamese oorlog is intussen wat
in de vergetelheid geraakt. Toch is
het van belang een paar feiten uit
die periode vast te houden. Zo is
allereerst opmerkelijk, dat het de
Fransen allengs is gelukt de Ame
rikanen voor hun strijd te interes
seren. Ais het aan president Roose
velt had gelegen, dan zou Frank
rijk ina afloop van de tweede we
reldoorlog nooit de kanis hebben
gekregen zijn koloniale macht in
Indochina te herstellen.
Van htem mocht desnoods China
in dat gelbSted «en overheersende
rol spelen, zoals het dat ook vroe
ger al had gedaain. Maar na de
dood van Roosevelt werden de
.policy makers" in Washington
teel minder stellig in hun opvat-
togen, Zij raakten vatbaar voor
1 argument, dat ook in Indochina
jkrode vloedgolf van het wereld-
raiunisme moest worden weer-
ra.
ha de Franse dam bezwijkten,
fa zoiuicten wellicht hieei Zuidwest -
Azië, het Indische subcontinent en
tet Mididlen-Ooshen verspeeld wor-
fei. Onder president Truman gin-
Jta de Verenigde Staten in belang
rijke mate bijdragen in de kosten
ran de oorlog. En als president
Eisenhower geen „neen" had ge
legd, dan zouden de Verenigse
Staten in mei 1954, op aanraden
van de voorzitter van het comité
'an stafchefs, misschiten zijn over
gegaan tot het gebruik van een of
meer atoombommen om op die ma
nier het ingesloten Franse garni
zoen van Dien Bien Phoe te ont
zetten.
De conferentie can Genève, waar
men overeenkwam Vietnam voor
lopig te verdelen in een commu
nistisch moorden en een niet-com-
munistisch zuiden en waar de
„Franse episode" min of meer
werd afgesloten, kon zieker niet
rekenen op de enthousiaste mede
werking van de Verenigde Staten.
Na verloop van tijd deed Eisenho
wer aan de „nieuwe sterke man"
van Zuid-Vietnam Ngo Dinh-Diem,
de toezegging dat hij hem zou
helpen via het ontwikkelen en
handhaven van „een krachtige en
levensvatbare staat
Hij stimuteerde Diem in diens
verzet tegen het houden van alge
mene verkiezingen in 1956, zulks
in strijd met hetgeen op de Ge-
neefse conferentie was overeenge
komen. En geleidelijk-aain namen
de Amerikanen de taak van de
Fransen over om de Zuidvietname-
se strijdkrachten op te leiden en
uit te rusten. Toen president Ken
nedy stierf was het aantal Ameri
kaanse militaire adviseurs in Zuid-
Vietnam opgeiopen tot 16.000.
Onder het presidentschap van
Lyndon Bains Johnson speelden
zich in augustus 1964 de nog altijd
niet volledig opgehelderde gebeur
tenissen in de Golf van Tonkin af,
die in de berichten van de Ameri
kaanse regering werden aangeduid
als een Noordvietnamese aanval op
twee torpedojagers van de Vere
nigde Staten, de „Turner Joy" en
de „Maddox". In de emotionele
sfeer, die daardoor werd gescha
pen, verleende het Amerikaanse
congres aan de president een blan
co-volmacht om in Vietnam alles
te doen, wat hij voor de verdedi
ging van Amerikaanse belangen en
de bescherming van Amerikaanse
levens noodzakelijk achtte.
kernwapen vooral sedert ook de
Sovjet-Unie het bezat geen aan
vaardbaar middel zou kunnen zijn
voor het voeren van oorlogen,
waarbij andere dan de meest vita
le belangen op het spel stonden.
Vandaar, dat er naar middelen ge
zocht moest worden om oorlogen
van beperkter kaliber te voorko
men en, als ze toch uitbraken, een
nucleaire ramp te verhoeden.
Bovendien had de mening post
gevat in Washington, dat de con
currentie met het communisme
zich zou verplaatsen naar de z.g.
derde wereld, waar de vroegere
koloniale mogendheden zich in
snel tempo terugtrokken en waar
tal van nationalistische verlangens
en grieven bestonden. Het voorne
men van de Sovjet-Unie en van
andere communistische landen om
steun te verlenen aan „nationale
bevrijdingsoorlogen" werd in
Amerika gezien als een regelrechte
uitdaging aan een z.g. „cantain-
ment" of indammingspolitiek van
de Verenigde Staten.
Eerst richtte de regering-Kenne-
dy, in het licht van deze overwe
gingen, met de nodige tam-tam het
„U.S.-strike command" op, waarvan
later weinig meer is vernomen en
vervolgens kwam zij er toe de
inmiddels weer uitgebroken Viet
namese oorlog het bewind van
Diem was inmiddels zo autoritair
geworden, dat het als het ware een
burgeroorlog uitlokte als het
schoolvoorbeeld te zien van de
„beperkte oorlog", waarmee zij in
de toekomst,, te maken zou krij
gen.
Met deze strategische erfenis
werd president Johnson belast, die
ook, zonder het 'te weten, het merk
waardige manco overnam, dat de
regeriing-Keonedy zich nooit had
afgervraagld of een van de belang-
irijlklsbe ingrediënten van zo'n
..„.v
TP*
Doden en gewonden zijn voor de Vietnamezen al 2 5 jaar een vertrouwd beeld.
Johnson moet van deze resolutie
hebben gezegd, dat ze net zo ruim
was „als grootmoeders nacht
pon".
Achter deze constitutionele dek
king heeft hij in Vietnam Ameri
kaanse gevechtseenheden geïntro
duceerd, die in 1968-1969 een tota
le sterkte beliepen van meer dan
een half miljoen man. Uiteraard
heeft de president voor deze actie
redenen aangevoerd en zijn mede
werkers hebben hun vernuft ook
laten werken: Amerika was in
Vietnam om het communisme in
bedwang te houden, om agressie
tot staan te brengen, om commu
nistische leiders duidelijk te ma
ken dat agressie niet loont, om een
volk in staat te stellen zijn eigen
regering te kiezen en om een hul
peloze natie voort te helpen op de
weg naar welvaart en maatschap-
pijkelijke vooruitgang.
Minder officieel, maar niet min
der illustratief, was de uitlating,
die aan president Johnson wordt
toegeschreven, dat hij niet de eer
ste Amerikaanse president wilde
zijn, die een oorlog verloor. Maar
toch zat er nog wel wat meer
achter. Onder de presidenten Ei
senhower en Kennedy was in
Amerika het inzicht gerijpt dat het
nieuwe strategie wellicht tot in-
atemimiinig zou moeten zijn van de
eigen bevolking.
Wat zich vervolgens in Vietnam
afspeelde, zal in de geschiedenis
van de strategie wel wordten aan
geduid zls «en poging tof „beheer
ste escalatie". Dat wil zeggen, dat
Amerika in een geleidelijk op-
klimtningsproces steeds meter ge
weld toepaste tegen Noord-Viet-
nam, met het doel om dat land tot
concessies te dwingen, evenwel
zonder dat derde mogendheden (dte
Volksrepubliek China of wellicht
de Sovjet-Unie) zich gedwongen
zouden zien rechtstreeks in te grij
pen.
Dat geweld nam enerzijds de
vorm aan van bombardtementen uit
de lucht tegen doelen in Noord-
Vietnam. Deze operatie droeg de
codenaam „Roiling Thunder" en
ze nam een aanvang op 2 maait
1965. De grote ommekeer kwam op
31 maart 1968, toen presidtent
Johnson aankondigde, dat hij geen
nieuwe ambtstermijn meer begeer
de en dat de bombardementen ten
noorden van de 20e breedtegraad
zouden worden stopgezet.
Het slot volgde op 31 oktober
van datzelfde jaar, toen er aan alle
bombardementen tegen Noordviet
namese doelen een einde kwam.
Tten tijde van Johnsons verklaring
van 31 maart had hij ook afwij
zend beschikt op een verzoek van
de bevelhebber van de Amerikaan
se strijdkrachten in Zuid-Vietnam,
generaal Westmoreland, om zijn
numerieke sterkte van een half
miljoen nog eens te mogen ver
meerderen met 206.000 man.
En dat brengt ons op de rol, die
de Amerikaanse landstrijdkrachten
hebben vervuld in het kader van
de beheerste escalatie. Sinds de
eerste bataljons Amerikaanse ma
riniers hun posities innamen in
Danang, is het de verklaarde toe
leg van de Verenigde Staten ge
weest om door de inzet van mili
taire middelen tte voorkomen, dat
de regering in Saigon ten va)
kwam (in de periode tussen de
vermoorde Diem en de huidige
president Nguyen van Thieu is de
samtenstelling van die regering
herhaaldelijk gewijzigd). Daar
naast hebben de Amerikaanse mi
litairen ook deelgenomen aan de
z.g. „search and desfery"-qpera-
ties, die ten doiel hadden de guirril-
la-strijders van de Vietcong af te
matten en te decimeren.
Door een onbeperkt gebruik van
munitie en bommen (ruw geschat:
13 miljoen ton), door de toepassing
van ontbladeringsmiddelen (een
zevende deel van het oppervlak
van Zuid-Vietnam is ermee be
werkt en ofschoon de Amerikanen
termee zijn gestopt, de Zuidvietna-
mese regeringsstrijdkrachten hou
den nog hele voorraden in petto)
en door het afkondigen van z.g.
„free fire zones" hebben de Ame
rikanen geprobeerd de tegenstan
der zo in het mauw te brengen, dat
hij au riep en het hoofd in de
schoot legde.
Alleen al aan militaire zijde
(dus van alle betrokken partijen
te zamen) hebben de afgelopen zes
jaar een miljoen mensen de dood
gevonden. Maar noch de operatie
„Rolling Thunder", noch de inzet
van een half miljoen Amerikaanse
militairen heeft het verwachte re
sultaat opgeleverd. De regering in
Hanoi is steeds bereid geweest
grotere verliezen te ondergaan en
te accepteren dan de Verenigde
Staten liaar wenste toe te brengen.
Met andere woorden: de beheerste
escalatie is in Vietnam mislukt.
Daarvoor zijn allerlei redenen
aan te voeren. Toen de Amerika
nen hun strategie ontwierpen, ken
den zij hun tegenstander onvoldoen
de. Zij beseften maar half hoe
groot zijn zelfvertrouwen was na
de reeks overwinningen op de
Fransen en ze hadden er geen
notite van, hoe groot zijn argwaan
jegens de conferentietafel was, na
dat hij tot tweemaal toe van de
daar behaalde resultaten was be
roofd.
Men had aanvankelijk geten idee
van de machtsverhoudingen binnen
het centraal comité in Hanoi en
wist bijgevolg ook niet op wie de
beheerste escalatie in het bijzonder
motest worden gemunt. Verder was
de vastbeslotenheid van de Vietna
mese tegenstanders uiteraard gro
ter dan die van de Amerikanen,
die altijd moeite hadden zichzelf
en anderten duidelijk te maken, dat
zij vochten voor vitale nationale
belangen.
In het oktobernummer van „Eu-
ropa-Achiv" wordt aangetoond, dat
de beheerste escalatie veel te veel
aandacht vroeg vain de Amerikaan
se politieke top (soms stelde prési
dent Johnson persoonlijk vast,
welke doelen de volgende dag ge-
bombardeterd zouden worden).
Maar bovenal is de Amerikaanse
oorlog in Vietnam vastgelopen om
dat de eigen' publieke opinie, ver
ontrust door de zware verliezen en
door het uitblijven van duidelijke
successen of verkteerd geformu
leerde doelstellingen, niet langer
bereid was mee te doen. Het thuis
front stortte in.
Nog altijd zijn er Amerikanen
ik denk aan prof. Frank C. Darling
in het augustus-nummer van „Asi
an Survey" die van oordeel
zijn, dat de politiek van hun rege
ring in feite juist is geweest en
nog is. Prof. Darling heeft zelfs
een hele theorie ontwikkeld over
vijf z.g. „sehokgebieden" (quake-
lands) in de wereld, waar de Ver
enigde Staten altijd geroepen zul
len zijn de Sovjet-Unie en-of de
Volksrepubliek China partij te ge
ven. Hij noemt Latijns-Ameiika,
Europa, het Midden-Oosten, Zuid
oost-Azië en de beide Korea's.
In het licht van de Indo-Pakis-
taanse oorlog zou men zich kunnen
afvragen, of Darling misschien nog
meer sehokgebieden over het
hoofd heeft gezien Maar de meer
derheid van zijn landgenoten heeft
toch baar bekomst van dit soort
inmenging ep alom wordt de leuze
aangeheven „no more Vitetnarns".
President Nlxon heeft die leuze
eigenlijk overgenomen in zijn be
faamde Goeam-doctrine, die zegt
dat Amerika voortaan nog wel be-
rteid is regeringen te helpen hun
vrijheid te verdedigen, maar dat
zulks bij voorkeur niet zal ge
schieden door de inzet van Ameri
kaanse strijdkrachten.
Maar voorlopig heeft hij het nog
moeilijk genoeg om zich uit dit
wespennest te bevrijden. In snel
tempo repatrieert hij weliswaar de
Amerikaanse militairen in Viet
nam, maar omtrent de uiteindelij
ke afloop hult hij zich in onduide
lijkheden. Een aantal van de oog
merken die hij noemt zijn onvere
nigbaar.
De „redelijke zekerheid", dat
zich in Saigon een niet-communis-
tisehte regering staande houdt, is
na een volledige terugtrekking van
de Amerikaanse strijdkrachten
niet te verkrijgen of te waarbor
gen. De „volledige terugtrekking"
is weer tets anders dan het hand
haven van een „residual force",
een overschot dat niet naar huis
zal gaan, zolang de Noordvietna-
mezen niet alle Amerikaanse
krijgsgevangenen hebben vrijgela
ten.
Officieel staan 1.623 leden van
de Amerikaanse strijdkrachten ge
boekt als vermist of krijgsgevan
gen. Onlangs pucbliceerde het
„New York Time Magazine" een
interview met enkele echtgenoten
van deze mannen. Toen een hun
ner werd gevraagd, of ze tevreden
was over de pogingen van de
Amerikaanse regering om haar
man en zijn collega's weer vrij te
krijgen, antwoordde zij: „Ik ben
niet verbitterd, ik geef alleen iede
re dag over".
ÖEN' HAAG (ANP) Hoewel
'"groot aantal vakantiegangers
"len de zomerperiode zijn hoofd-
«antic zou willen doorbrengen,
®>t hiervan in de praktijk wei-
terecht. Dit blijkt uit een
'"ktpsychologisch onderzoek,
•tin opdracht van de reisorgani-
"ks Airtour Nespana, Centouri/
'"liner, Eurotours, Fit, Hotel-
Ja en De Magneet samen niet
en Martinair werd ingesteld.
Jan de mensen die de laatste jaren
v'liegvakantie hebben gemaakt,
'1 procent ook buiten het hoog-
v; met vakantie kunnen gaan.
j>merendeel van hen zegt boven-
een dergelijke vakantie aan-
I fielijk vinden. In de praktijk
I -- echter dat 65 procent toch in
Jkanden juni, juli en augustus de
'dvakantie opneemt.
Jkn ander interessant punt uit het
«zoek is de afnemende belang-
'mg voor het kamperen en de
'amende vraag naar appartemen-
j. De populariteit van de vliegva-
'ties groeit sterk. Dit is vooral
''baar bij de jongeren beneden de
J3ar. Het gebruik van het vlieg
as als vervoermiddel blijkt vooral
*?ste te gaan van de auto. Als
Jjv»1^eale" vervoermiddel voor de
l^ntie werd door 70 procent van
de vliegvalcantieg'angers het vlieg
tuig aangegeven. Maar ook een bij
na even hoog percentage van hen
die nog nooit per vliegtuig op va
kantie waren geweest, vonden een
vliegvakantie zeer aantrekkelijk.
De Nederlander blijkt in het alge
meen tevreden over de vliegvakan-
tiereizen die hij heeft gemaakt. Voor
64 procent van de ondervraagden
overtrof de reis de verwachtingen
die in de reisprogramma's waren ge
wekt en 21 procent vertelde dat aan
de verwachtingen was voldaan. De
overige 15 procent had zich van de
vakantie meer voorgesteld. Het on
derscheid tussen de organisaties die
de reizen samenstellen (touropera
tors) en de reisbureaus die ze verko
pen, is overigens slechts weinigen
duidelijk. Over het vliegen zelf was
vrijwel iedereen enthousiast. Slechts
5 procent had dit niet prettig gevon
den.
Het onderzoek werd in 1970 uitge
voerd door het Instituut voor Psy
chologisch Marktonderzoek n.v. te
Schiedam, in samenwerking met n.v.
v.h. Nederlandse Stichting voor Sta
tistiek te Den Haag.
In het kader van het onderzoek
werden 2300 vraaggesprekken ge
voerd, met drie groepen personen,
n.l. vliegvakantiegangers, niet-vlieg-
vakantiegangers, en niet-vliegvakan-
tiegangers met jonge kinderen. Deze
steekproef wordt in het verslag re
presentatief genoemd voor deze groe
pen van de Nederlandse bevolking.
(ADVERTENTIE)
- Wilt u eens met een
computerspelen?
Weten hoe kleuren-tv
werkt? Elektronisch
uw geheugen testen?
Kom naar het
Evoluon in Eindhoven.
Om zélf op de knoppen
te drukken, zélf boeiende
experimenten uit
te voeren. Om iets meer
te begrijpen van de
wereld waarin wij leven.
Kom naar
Evoluon, 't
de moeite
waard.
Voor iedereen 1
Direct aan de rondweg In
Eindhoven. Geopend: dagelijks
van 10-18 uur: op zon- en
feestdagen (behalve
1e Kerstdag en Nieuwjaarsdag)
van 12-18 uur.
(gesticht door Philips)
ZWOLLE (ANP). De raad van Zwolle heeft enige aandacht besteed aan
de subsidie van 500,van het rijk in liet tekort op het openbaar vervoer.
„Een fooi van Drees jr.," zeiden verscheidene raadsleden. De PvdA-fractie
wilde het bedrag maar liever terugsturen.
Burgemeester Drijber deed de suggestie er een wachthuisje met een foto
van dr. Drees voor te plaatsen, „als een teken van hulde".
Het is nog niet hekend ol dit idee wordt uitgevoerd.
SAN JOSé (Rtr.). De president
van Costa Rica, José Figueres, blijkt
zelf hevel gegeven te hebben tot een
stormaanval op het vliegtuig, dat
maandag na kaping in San José was
geland. „Ik zal laten zien dat ze met
Costa Rica niet kunnen spelen, al is
het klein en heeft het geen leger.
Voort, vuur," zei hij, zwaaiend met
een machinegeweer.
Dat gebeurde nadat de drie kapers,
die naar Cuba wilden, begonnen te
schieten door de ramen van het vlieg
tuig.
Een hoge functionaris protesteerde
en zei dat onschuldige stewardessen
zouden kunnen worden gedood. De
president antwoordde: „Jammer,
maar het gaat om de eer van Costa
Rica. Vuur."
De politie gooide daarop traangas
granaten in het vliegtuig, dat in
brand vloog. De politie, zonder de
president, stormde het vliegtuig bin
nen door een deur die was open ge
laten door passagiers die eerder wa
ren vrijgelaten.
Minister van veiligheid Fernando
Valverde zei later, dat deze actie van
de Costaricaanse autoriteiten een
voorbeeld is voor andere landen.
„Wanneer overal zou worden gewei
gerd met piraten samen te werken,
zullen de kapingen .wel ophouden,"
zei hij.
Een van de drie kapers is doodge
schoten en verscheidene mensen, on
der wie minister Valverde, liepen
letsel op. Zij sprongen door de kapot
geschoten ruiten toen het vliegtuig
vlam vatte. De twee andere kapers
zijn gearresteerd.
De kapers hadden de piloot op
dracht gegeven naar Cuba te vliegen
kort nadat het vliegtuig, van de Ni
caraguaanse luchtvaartmaatschappij
Lanica, met 54 mensen aan boord
naar Miami was vertrokken uit Ma
nagua, de hoofdstad van Nicaragua.
Even daarna brak een vuurgevecht
uit, waarbij Francisco Lobo, zoon van
de Nicaraguaanse minister van land
bouw Alfonso Lobo Cardero, werd
gewond.
De piloot vroeg aan de verkeers
toren op het vliegveld van Costa Ri
ca toestemming voor landen om bij
te tanken. Hij kreeg die. De regering
van Nicaragua verzocht de autoritei
ten van Costa Rica te verhinderen
dat het vliegtuig weer zou opstijgen.
Het vliegtuig werd door gewapen
de politie omsingeld en president Fi
gueres ging naar het vliegveld. Hij
beloofde de kapers vrijgeleide naar
elk door hen gewenst land wanneer
zij passagiers en bemanning zouden
vrijlaten. De passagiers kwamen
daarop naar buiten, maar de kapers
wilden de bemanning niet laten gaan.
(Van onze correspondent)
HELMOND In Helmond zijn
grote groepen wijkbewoners in op
stand gekomen tegen het beleid van
twee woningbouwverenigingen, n.l.
woningbouwvereniging Volksbelang
en De Hoop.
De bewoners wensen de huurver
hoging van 7,— niet te betalen en
een veertigtal onder hen betaalt he
lemaal geen huur meer aan de wo
ningbouwverenigingen.
Er is een actiecomité opgericht en
de Eindhovense advocaat mr. Cam-
melbeeli is als raadsman aangesteld.
Brieven vooi aeze ruoriek moeten met vol
ledige naam en adres worden ondertekend. Bij
publicatie zullen deze vermeld worden. Slechts
bij hoge uitzondering zal van deze regel wor
den afgeweken Naam en adres zijn dan bij
Je redactie bekend. Publicatie van brieven
(verkort of onverkort) betekent niet dat de
redactie het in alle geva l#n eent is met in-
W©ud, c.a strekking.
In De Stem van 11 december jl.
werd in een commentaar „Op de
- eerste rang" aandacht besteed aan
het drinkwaterprobleem. U stelde
dat er een beroep op de consument
zal moeten worden gedaan. Dat be
roep op de consument zal zich, naar
mijn mening, voorlopig niet verder
uitstrekken dan dat dit dubbeltje
wel een kwartje zal worden en dat
in de zomermaanden zoals gebruike
lijk is de mensen verzocht wordt
geen water te verspillen. Maar dit
zet m.i. geen zoden aan de dijk.
Ik heb nergens nog gelezen of
gehoord over de verplichting in ie
der woonhuis een watermeter aan te
brengen^ zoals er ook een meter is
voor het gebruik van gas en elektri
citeit. Bewoners van flats betalen de
waterleiding via de huur. Er is
daardoor geen controle op het ver
bruik en dat werkt automatisch ver
spilling in de hand. Men gooit het
wel e.ens op de hoge kosten van een
watermeter. De aanschaf is mis
schien duur, maar de onderhouds
kosten zijn te verwaarlozen. Ik ben
al 45 jaar bewoner van een huis met
watermeter en nog hooit is deze
defect geraakt, Iaat staan vervan
gen!
BREDA
K. OFMAN
Weg met de stank. Overal worden
actiecomités opgericht om zowel
burger als overheid als het ware
met hun NEUS op de feiten te
drukken. We proberen er elkaar van
te overtuigen dat we er met z'n
allen zo'n fijne rotzooi van aan het
maken zijn en dat daar dringend
iets aan moet worden gedaan.
De bevolkingsaanwas moet ook
worden afgeremd, want we zitten
toch al zo nauw en hoe meer men
sen, des te meer vervuilers. Er
wordt daarom ijverig gesleuteld om
de gezinnen zo klein mogelijk te
houden.
Maar in plaats van een bevolkings
aanwas-explosie hebben we nu een
honden-aanwas-explosie gekregen.
Een gezin schijnt tegenwoordig niet
meer compleet te zijn als het niet- is
aangevuld met één of twee honden.
Als je gaat wandelen ben je ver
plicht steeds goed te kijken waar je
loopt. Als je ergens op bezoek gaat
zou je je schoenen buiten moeten
laten staan, want even niet opgelet
en je hebt ergens in getrapt. Speel
weiden zijn onbespeelbaar, regelma
tig komen er kinderen thuis die
onder de faecaliën zitten.
Ondanks de vrees dat ik z.g. „die
renvrienden" op de tenen trap, zou
ik toch willen vragen: „Wie bindt
de hond de luier aan?"
GEERTRUIDENBERG
C.P. DE VOOGHT
Kogels bommen granaten,
mortieren
'n verscheurd lichaam, 'n kreet van
pijn hospitaal.
Opstand haat moord.
'n^Wanhoopsdaad van 'n verbijs-
terdliart
dat tot demon werd, en geen halt
meer kent;
tijgerkooi koepel.
Kaarslicht, 'n boom, 'n stal
'n handje dat grijpt naar 't klater
goud
naar de glimmende balén
'n kinderhart dat krimpt ineen
bij de oorverdovende knal van
'n bom
'n buikje bol als 'n ballon van
de honger.
Waanzinsdans, die over de aarde
zwiert waarheen
Mensheid, waarheen?
Mijn God waarheen?
BRED
M. ELZAS-GROOT
Als trouw lezer van uw blad kan
ik ook een plaatsje vragen in Papier
voor uw Pen. Het betreft het stukje
van die man uit Nijmegen die zono
dig onze katten in een kwaad licht
moet stellen, met zijn suggestie dat
deze dieren door besmetting ziekten
kunnen overbrengen. Dat zal allicht
weer de dood van vele onschuldige
huisdieren met zich mee brengen.
Het is te hopen dat de mensen zich
niet al te veel aantrekken van wat
de geleerdheid hun voorprevelt.
Immer.-' wat hebben wij een
vriendschap van onze dieren, als je
er zelf goed voor bent. Ze verdelgen
tevens een hoop ongedierte zoals
ratten en muizen.
Dan schrijft die mijnheer dat
vooral de boeren op moeten passen.
Vanmorgen heb ik van een boer nog
gehoord, dat zijn poes is overreden.
„We kunnen niet zonder katten", zei
hij, „want dan draagt het ongedierte
ons weg". Mijn ouders zijn 80 en 85
jaar geworden.. Zij hebben altijd
katten gehad. Zij zijn nooit ziek
geweest. Ik zelf ben 60 en wij
hebben ook ons hele leven katten
gehad, ook aan boord op schepen, en
bij ons zijn we altijd gezond 'ge
weest. Als 'onze dieren door dat
gezwets weg zouden moeten, dan
hoop ik dat die geleerde man het
eerst door ongedierte wordt opge
vreten. Mede-Nederlanders, trekt u
zich van dat geklets niets aan en
wees goed voor uw poezen. Zij zul
len u dankbaar zijn.
TERNEUZEN
J. V. D, HOEK
