ïN.V.
irutale Jantje
loest in de zak
SINT KRIJGT EEN CADEAUTJE
NA SINTERKLAAS
KERSTMIS IN
DE KLEINE STEM
'uitsers kunnen het niet laten
Carnaby
Street
ZWARTE
PIETJES
SNOEPEN
VAN DE
SUIKER
SCHIMMEL
IS VER-
löUDEN
Sint en Piet
fOG STEEDS OPENLIJK BEWONDERING VOOR „GROTE TIJD
Met leeftijdgenootjes
omgaan het
belangrijkste motief
doet u op
I kantoor
gevangenis
werk?
kleine
stem
a Scheren
itasje
eeretui
delburg
aan
olaas
u
ELPEN
u maar
HUISH.
LEN
Overstroming
Plannetje
Pantoffels
DE STOOMBOOT
Schuilkelders
Schrikbarend"
ELF PROCENT VAN MOEDERS MAAKT
GEBRUIK VAN KINDERCENTRUM
P
"I
I Woensdag
1 december 1971
19
90 enz.
jke flatteuze
L,50 enz.
^-DE-
)1NG
u helpen
te vergeten
ing
OESTELLEN
FOONS EN
:OON-
01184-2814
Paul Hooper, 10 jaar, Gilze.
l'iri.iWIIIHIIIIIHIIIIWIII
■IIIIHIIII
mei van de Sint
IsM zwaar verkouden
tieten we daar nu mee
I Ji voor dat beest niet uit te
ih
i proest
in proest
'cme paardebeest
fWt zo ziek geweest.
mooie rode jas
f «Urme schimmel heen
t op de scooter
is
n oogwenk heen
w paard niest en hoest
Pilt en proest
Waas komt heel vlug
rflzak drop terug.
Ujijthet wel een dag of twee
?'«t paard weer de oude
r™zit Zwarte Piet er mee
i«>et knechtje verkouden
en hoest
|™st en proest
1 'e' je vanavond
soms je
dan niet er wat drop in te
8 jaar, Breda
Er was eens een jongetje. Jantje
was zijn naam. Hij was een heel
brutaal ventje. Op een dag kwam
Jantje Zwarte Piet tegen. Jantje zei:
„Dag grappenmaker, dag zwart-
moor!" „Wat zei jij daar?" bromde
Pedro de Opperpiet. „Zwartmoor",
zei Jantje nog eens. „Als je dat nog
een keer zegt", dreigde Piet, „dan
neem ik je mee naar Spanje, in de
zak!"
Maar Jantje zei het toch en liep
toen hard weg. Maar Piet, die heel
hard kon lopen, rende achter hem
aan. Hij greep hem vast en haalde
een hele grote zak te voorschijn.
Daar moest Jantje in! Hij schreeuw
de en trappelde. Hij moest in de
zak. Zwarte Piet nam de zak op z'n
rug en bracht Jantje zo naar Sinter
klaas.
Toen hij bij Sinterklaas was geko
men, maakte hij de zak open en
trok Jantje eruit. Daar stond het
brutale jongetje. Hij stak zijn tong
uit tegen Sinterklaas. En toen werd
Sinterklaas toch boos! En dat wordt
hij bijna nooit. Hij gaf Jantje een
draai om z'n oren. En hij zei: „Jij
krijgt met mijn verjaardag geen ca
deautjes!"
Dat vond Jantje heel erg. Hij
begon te huilen. Sintèrklaas kreeg
een beetje modelijden met het bru
tale ventje. Hij zei: „Als je nooit
meer zo brutaal bent, dan mag je
naar huis". En dat beloofde Jantje!
Ook Piet was nu niet meer boos en
gaf hem een handvol pepernoten.
Toen Jantje Sinterklaas en Piet
een paar dagen later op straat te
genkwam, zwaaide Sinterklaas
vriendelijk tegen hem. En Piet gaf
hem extra veel snoep. Jantje gaf
Sinterklaas toen ook nog een paar
wortelen voor het paard. Dat vond
Sinterklaas heel aardig. Zo zie je
maar dat stoute, brutale jongetjes
best lief kunnen zijn.
■liiiniiiiiwiiiiniiiHiiiiMiniii
IIIIIBIIIIIBliillBIIIIIBIIIIIBIIIIIBIIIüBlilllBIIIIIBIIIIIBIIIIIBIIBIIIIIi
„Nog vijf nachtjes slapen, Piet",
zei Sint.
„Wat dan, Sint", vroeg Piet.
„Nou, dan ben ik jarig", zei
Sint.
„O ja", zei Piet, „gezellig"-
„Zeker", zei Sint, „dan kan ik
weer fijn pakjes geven".
„Toch is het raar", zei Piet. „Alle
andere mensen die jarig zijn, krij
gen alleen maar pakjes. En u krijgt
nooit wat".
„Nou", zei Sint, „ik heb wei eens
cadeautjes gekregen. Maar dat is al
zo lang geleden. Zal ik eens vertel
len van toen?"
„Ja", zei Piet. En Sinterklaas be
gon.
„Ik leefde'al heel lang geleden. Er
waren toen nog geen auto's en geen
fabrieken. En iedereen reed op een
paard. Net als ik. Ik woonde in een
heel mooi paleis in een warm land.
Er waren heel veel arme mensen in
dait land, die hard moesten werken
om hun eten te verdienen. Maar ze
hielden toch zo veel geld over dat
ze voor mij op mijn verjaardag een
cadeautje kochten".
„Wat kreeg u dan?" vroeg Piet.
„Van alles", zei SirutenMaas, „si
naasappelen en noten en dadels en
soms een mooie ring of een nieuwe
mijter of een mooi vaasje voor op
de schoorsteen. Dat ging zo vele,
vele jaren. En toen kwam 'er een
grote overstroming. De mensen
vluchtten met hun beesten naar de
hoge heuvels bij de stad- En van
daar af zagen ze het water hun
huizen vernielen. Het was ontzet
tend zielig".
„Waar was u?" vroeg Piet weer.
witte zakdoek. Eindelijk trok het
water weer weg. Nou, van de stad
was niet veel over. En de mensen
kwamen bij mij om raad. Ze waren
arm en ze moesten toch hout en
stenen kopen om nieuwe huizen te
kunnen bouwen. En toen kreeg ik
een plannetje. Ik dacht: Ik ben .toch
bijna jarig. Als we de zaak nou eens
omdraaiden... Dat zei ik ook tegen
de mensen. Ik zei: „Jullie hoeven
dit jaar geen cadeautjes voor mijn
verjaardag te geven. Deze keer doen
we het precies andersom. Jullie
krijgen nu eens een cadeautje van
mij. En uit mijn schatkist betaalde
ik toen al het hout en alle stenen
die de mensen nodig hadden voor
hu.t nieuwe huizen- Ze bouwden en
zaagden en timmerden wel een heel
jaar lang en op mijn volgende ver
jaardag stond er een heel nieuwe
stad rond mijn paleis".
„In mijn paleis natuurlijk", zei I GVVttSSlTlg
Sint, „dat stond midden in de stad,
ook op een soort heuvel. Ik zag de
mensen op de heuvels aan de andere
kant van de sitad zitten. Soms
zwaaiden we naar eik-aar roet een
„En dat vond ik zo leuk. Ik dacht:
Ik ga die mensen verrassen. En
's nachts, toen me niemand me zien
kon, stapte ik op mijn pa-aird. Natuur
lijk reed ik toen nog niet over de
daken. In dat warme land waren
toch g-een schoorstenen om de pak
jes in te doen. Nee, ik legde mijn
cadeautjes op de stoep van ieder
huis neer. En eigenlijk is het sinds
dien zo gebleven".
„Hebt u nooit meer een cadeautje
gehad?" vroeg Piet. „Nooit meer",
zei Sint, „maar ik vind dat niet erg,
wamt vroeger heb ik er zó veel
gehad". „Zou u echt nooit meer iets
willen hebben?" vroeg Piet ongelo
vig. „Nou, nooit meer'V aarzelde
Sinterklaa-s. „Natuurlijk zou ik..."
„Wat zo-u u dan graag willen heb
ben", vroeg Piet.
„Nou, eigenlijk heb ik een paar
pantoffels nodig", zei Sinterklaas en
zijn hoofd werd net zo rood als zijn
mijter. „Nou", zei Piet, „dan krijgt
u van mij op uw verjaardag een
paar lekkere warme pantoffels..-"
Dat deed Piet en Sinterklaas huilde
tranen met tuiten. Van vreugde.
ELS SMIT
iiiBiiBiniii
jaar.
Geert van de Wildenberg, 8
Sinterklaas en de hoofdpiet waren
net bezig in het grote kinderboek,
toen de kleinste zwarte piet binnen
kwam. Hij heette Judas, „Sint, sint,"
riep hij. „Ik heb Iene van de suiker
zien snoepen." Sinterklaas lachte en
zei: „Als ik jou maar niet van de
suiker zie snoepen. Anders ga je over
de knie." „Hihihihihihi," lachte de
hoofdpiet. En Judas stond te kijken
alsof hij bijna moest huilen.
„Nou," zei hij sip, „nu is het wel
genoeg hoor. Ik zal wel kijken wat
ik met Iene zal doen. En ook wel
opToen zei hij niets meer,
want Iene kwam net binnen. Ja dat
was ook een zwarte piet, of dacht
je soms dat er geen meisjes zwarte
piet waren? Nou dan heb je het mis
hoor. Want net zo goed als er witte
meisjes zijn, zijn er ook zwarte
meisjes. En dus ook zwarte piete
meisjes, zwarte pietemelletjes eigen
lijk.
Iene zei dat Judas en de andere
jongens zwarte pieten ook van de
suiker gesnoept hadden en dat ze
heel brutaal waren.
Maar Sint-Nicolaas was daar hele
maal niet boos over. Hij gaf ze zelfs
een fietsje. Dat was Hef hè. Als jij
dus ook wel eens van de suiker hebt
gesnoept, dan hoef je niet bang te
zijn. Want Sint-Nicolaas brengt best
een cadeautje voor je mee.
Corné Bossers, 10 jaar, Lage-
Zwaluwe.
■■IBM
IBltBIlBMBBBHBIlBinilBIIIII
Sinterklaas en Pieterbaas
rijden door de straten.
Af en toe
rijden ze op de daken,
en luisteren door de schoorsteen
en strooien ook wel wat.
Dan hoor je de kleintjes roepen:
„Bedankt Sinterklaasje,
bedankt Pieterbaasje".
Marjolein van Poppel, 10 jaar,
Oudenbosch.
Ja, dit is dan de laatste Kleine
Stem voor het feest van Sint Nico-
laas. Over enkele dagen is het zo
ver. Dan regent het weer peperno
ten en tuimelen de cadeautjes weer
door de schoorsteen.
In de Keine Stem van de afgelo
pen weken hebben we een heleboel
verhalen, gedichten en tekeningen
over Sinterklaas en Zwarte Piet ge
plaatst. Maar zoals we wel verwacht
hadden was er veel te weinig ruim
te voor. Met alles wat jullie inge
stuurd hebben, hadden we wel tien
Kleine Stemmen bunnen vullen.
Maar ja, de ruimte is beperkt en de
Kleine Stem staat maar één keer
per week in de krant. Daarom kon
den we een heleboel niet plaatsen.
En daar waren juist dikiwijls hele
mooie tekeningen en hele goede ge
dichtjes bij. Zoals die van Sandra
van Geetsum uit Sas van Gent, An-
nechien Karremans uit Teteringen,
Jeanne Brokx, Henk de Rond uit
Hooge Zwaluwe, Peter van Beek uit
TeriheijKlein, Erna Verhoeven uit Oos
terhout en Wim Broekmans uit Bre
da. En dan waren er ook nog leuke
van Frank Rademakers uit Kruis
land, Eric Sturms uit Hulst, Hans
Tinners uit Breda en Gerrie van
Strien uit Oosteind, We noemen nu
maar een paar namen, maar er zijn
er natuurlijk v-eel meer gekomen.
Na het Sinterklaasfeest komt na
tuurlijk Kerstmis. Dat weten jullie
natuurlijk allemaal. En ook in de
Kleine Stem is het dan weer Kerst
mis. Dus tekeningen, gedichtjes en
verhalen over Kerstmis zijn wel
kom. Stuur ze maar gauw.
IIBIIIIIBIIIIiBIIIIIBIIIIIBIIIIIBIin
IIIB1IBIIIIIBIIIIIBIIIIII
eindredactie
ben jansen
De stoomboot uit Spanje,
Die gaat straks weer weg.
Dat is voor de kinderen
Een hele grote pech
We moeten dan wachten
Bijna een jaar
Want dan pas zijn Sint
En Piet weer daar.
Diny de Beer, 9 jaar.
Eewout Kievits, 4 jaar, Raams-
donksveer.
ItVan
onze correspondent)
Het gevaar van een
rechts-radicale partij
de Bondsrepubliek met het
T fl1 van Adolf von Thadden
|'0#t!itter van de NPD wel als
beschouwd worden,
dat betekent nog niet dat
■feestelijke zuivering van de
T srnelten in het land vol-
p is.
LJft-eeuw nadenken over de
1 van het nazi-regime blijkt
s "'et bij alle intellectue-
s niet bij bekleders van de
tosten, tot een juiste beoor-
i ln de toenmalige periode te
Meid.
I*5i Pnementen als de terug-
«stsn 00ri°gssehip breken in
ij, van dergelijke lieden
f Weer cp
open,
ij^dering VOO.
Uhet 0Iï?er Hitier en de hier-
vi„ opgewekte „helden
den opgeborgen.
e die zorgvuldig afge-
waarin zij
voor Duitslands
In Kiel vond onlangs zulk een eve
nement plaats. Hier gaf Noorwegen
een onderzeeër terug, die het sinds
1945 als oorlogsbuit had gehouden.
Men zou denken, dat een admiraal
als representant van het dankbare
volk, dat overigens nauweHjks op
keek, wel voldoende zou zijn om het
schip in ontvangst te nemen. Nie
mand minder echter dan de minister
van culturele zaken van Sleeswijk-
Holstein, Walter Braun, een profes
sor, voelde zich echter geroepen het
recu op de rede van Kiel een lang
verbeide aanleiding op het Duitse
volk over zijn miskende heroïsche
houding tijdens de oorlog op te hel
deren. In de verheugende aanblik
van de oude duikboot zei professor
Braun met aandoening in zijn stem:
„De doden van ons volk in alle
beroepslagen, in alle landschappen,
onder soldaten, politiek Vervolgden,
de slachtoffers van de bombarde
menten in de steden en van de
verdrijving uit het oosten zijn be
reid geweest voor hun gezindheid
zelfs het hoogste offer te brengen".
Wat deze gezindheid van bijv. de
moeders en de kinderen, die jaren
lang in doodsangst onder de aarde
moesten kruipen en in hun schuil
kelders bij miljoenen onder de ex
ploderende bommen stierven, ople
verde, weet minister Braun ook te
vertellen: „Dit verpletterende getui
genis van een voorbeeldige gezind
heid en het offer van al deze doidien
hebben ons de vrijheid gebracht. Zij
stierven voor een betere wereld".
moment, maar van uur iis volgens
Braun dit inzicht als een taak op te
vatten en het de leerlingen van „de
schollen en universiteiten bewust te
maken. Dit is de opdracht van de
staat".
Incluis de honderdduizenden SS-ers
denkt men onwillekeurig, maar deze
werden door de professor, die ver
antwoordelijk is voor de scholen in
zijn land, niet afzonderlijk vermeld.
Het onderwijs in Sleeswijk-Holstein
kan intussen op het een en ander
voorbereid zijn, want „de zin van
dit uur" als een Duitser pathe
tisch wordt spreekt hij niet van
Wanneer de SPD weer eens niet als
waakhond gefungeerd had, zou deze
rede van CDU-minister Braun
nomen is toch wel omen zonder
tegenspraak in de pedagogische in
stellingen van Sleeswijk Holstein
beland zijn om daar zijn vernieu
wingen aan te richten. Om dit te
verhinderen liet de SPD historici en
sociologen een analyse van Braun's
rede vervaardigden en deze ver
schaft tenminste de voldoening, dat
de geest, die soldaten zelfs tot hel
denmoed en offergezindheid voor
een verkeerd doel oproept „schrik
barend" genoemd wordt. Ook de
SPD zelf noemt de dingen bij him
naam: „De miljoenen soldaten zijn
alleen maar als werktuig van een
misdadig systeem misbruikt". Het is
te hopen dat Braun's chef, premier
Gerhard Stoltenbeng, die mettertijd
algemeen voorzitter van de CDU
hoopt te worden, dit ook inziet en
zijn consequenties trekt.
UTRECHT (ANP) Moeders
vinden het motief ,,mijn kind zou
wat meer met leeftijdgenootjes
moeten omgaan" het belangrijkste
motief om hun kinderen heie of
halve dagen in een crèche onder
te brengen. Daarnaast wordt vaak
een advies in die richting van de
huisarts of de maatschappelijk
werkster als reden genoemd waar
om men zijn kind naar de crèche
brengt.
Dit zijn enkele resultaten uit een
diepgaand onderzoek naar het ge
bruik, nu of in de toekomst, van
crèches in Utrecht, dit onderzoek
is uitgevoerd door het sociologisch
instituut van de rijksuniversiteit in
Utrecht in opdracht van de ge
meentelijke raad voor overleg en
advies op maatschappelijk terrein.
Het onderzoek is gedaan in de
vorm van uitgebreide vraagge
sprekken met 400 vrouwen uit
Utrecht, die niet langer dan tien
jaar getrouwd waren, met min
stens een kind jonger dan vier
jaar.
Van de geënquêteerde groep
vrouwen maakte elf procent op
het moment van het onderzoek ge
bruik van een crèche, (of zoals het
rapport zegtkindercentrum) of
heeft dat gedaan. In ruim de helft
van de gevallen, 55 procent, betrof
dit gebruik voor hele dagen.
Zevenendertig procent verklaar
de geen gebruik van een kinder
centrum te maken en dat ook in
de toekomst niet te zullen doen.
De overigen achtten het wel mo
gelijk dat zij in de toekomst van
een kindercentrum gebruik zouden
gaan maken, 36 procent van hen
sprak van een kleine kans, 14 pro
cent van een grote.
(Van onze correspondent)
LONDEN Swinging London
staat op stelten. Daar wordt de hip
ste veiling van de eeuw gehouden
en dat wil wat zeggen want Londen
is niet voor niets het belangrijkste
veilingscentrum van de wereld.
Maar het zijn geen oude kasten of
commodes die onder de hamer ko
men. Wel een flink deel van Carna
by Street, het super-hippe heilige
der heiligen. De straat die Londen
doet swingen sinds het midden van
de jaren zestig en die daarbij ijperig
geholpen wordt door de iets meer
mondaine Kings Road.
Veertig winkels - tien daarvan in
Carnaby Street zelf - en talrijke
■kantoren, pakhuizen, ateliers, flats
en een pub
worden te koop aangeboden als een
kaveling, bekend onder de naam
van „Het Carnaby Estate".
De belangstelling voor deze ver
koop is enorm. De luxueuze veiling
catalogus kostte twee pond per
exemplaar en was direct uitver
kocht. Lcmdens schatrijke wolken-
krabbers-magnaten likkebaarden al
bij de gedachte, dat een van de
florissantste straten van het West
End in hun bereik ligt. Als ze er
tenminste genoeg voor willen beta
len, een feit dat eigenlijk door nie
mand betwijfeld wordt. Men schat,
dat het hart van swinging London
zoioat pier miljoen pond zal opbren
gen.
Als na de verkoop de straat mo
dern herbouwd wordt, zou dat an
derhalf miljard pond kunnen kosten.
Dit is een vooruitzicht dat de boe
tieks van Carnaby Street niet be
paald toelacht. Zij vrezen, dat met
hun winkeltjes ook het bestaan van
Carnaby Street als het mekka van
de toerist in Londen, door bulldozers
van de kaart geveegd zal worden.
Maar Harry Fox, die er twee boe
tieks exploiteert, Lady Jane en Sir
Harry, blijft onbezorgd. Op de
plaats waar zijn winkeltjes staan,
beschikt hij tot 1987 over de grond
rechten.
Wie het Carnaby Estate koopt,
moet dus in ieder geval met hem
onderhandelen over dat ene stukje
grond.
Carnaby Street is een fenomeen
op het gebied van rentabiliteit.
Charles Dickens noemt haar in „Ni
cholas Nickleby" een poorbij gestreef
de, verbleekte en in elkaar stor
tende straat. Deze beschrijving
stemde overeen met de waarheid.
Nauwelijks twaalf jaar geleden zag
Carnaby Street er nog bijzonder
troosteloos uit. In de jaren zestig
beleefde zij echter een plotse omme
keer. De eerste winkelruimten wer
den verscheidene maanden lang gra
tis ter beschikking gesteld. Nauwe
lijks zes jaar later kostte elke vier
kante voet (90 centimeterer echter
10 pond per jaar. Zelfs de Britse
staat investeerde daar 150.000 pond
'in de bouw van een overdekte win
kelgalerij.
Carnaby Street werd wereldbe
roemd en zij kreeg een lokstem, die
een onweerstaanbare aantrekkings
kracht had op de toeristen. De hippe
straat trok spoedig meer bezoeken
dan om het even welk Londens
museum. Alle winkeliers van Carna
by Street beleefden een gouden tijd.
Hun winst nam voortdurend toe en
de straat was spoedig het grootste
commerciële succes van de eeuw.
Misschien verliest swinging Lon
don er niet veel aan als deze straat
in een ander kleedje gestoken wordt.
Op een terrein waar zoveel geld te
verdienen valt, zullen de boetieks
en andere commerciële ondernemin
gen zich wel blijven inspannen om,
hoe dan ook, toeristen te lokken.
(ADVERTENTIE)
Wij bedoelen al dat
geestdodend werk waarin uw
kantoor gevangen zit en
waar nu moderne hulpmiddelen
voor zijn. Daar verspilt u
toch geen dure mankracht
aan...?
Maakt u wat tijd vrij voor een
gesprek over dit onderwerp
bij ons aan de werktafel in
ons tooncentrum. Die tijd
komt met winst terug.
En weet u: Aspa is nergens te
groot voor.
Ook een klein bedrijf heeft
onze voile belangstelling!
Belt u eens voor een afspraak.
#NASPA-BREDANV
Steenen Hoofd 14
Telefoon (01600) 22541*
V zaandam leiden delft breda
dordrecht den bosch utrecht
enschede