LANDRU
Een heer in de
schaduw
van de guillotine
uidwest-Nederland buiten beeld
Kijk en vergelijk.
binnenland
buitenland
1
0G STEEDS TWIJFEL OVER SCHULD VROUWENMOORDENAAR
VERZOEND
DOCUMENT
NIET WACHTEN
Alle onderwijs
organisaties
doen mee
aan protestactie
Br omfiets fabriek
moet sluiten
Prijs be-kijken
3
Sfk%
F.van Lanschot
Zaterdag
30 oktober 1971
11
(Van onze Parijse correspondent)
Woensdag 7 november zal het vijftig jaar geleden zijn, dat
pr0Ces begon in Versailles tegen Henri Désiré Landru,
e ervan beschuldigd werd de moord op tien vrouwen op
'n geweten te hebben. De rechtbank veroordeelde hem tot
e doodstraf, de bijl viel 's morgens vroeg, 25 februari 1922.
eeft Landru het inderdaad
aan? De geschiedenis neemt
'n van wel, maar volstrekte
erheid hierover bestaat niet,
nt tot het eind van zijn leven
-ft de man volgehouden, dat
onschuldig was. En ook het
wijs is niet met onfeilbare ze-
heid geleverd. Zelfs de jury-
en twijfelden. Zij verklaar-
n hem weliswaar schuldig,
'ar hielden tegelijkertijd de
van de beul vast door de
sident van de republiek gra
in overweging te geven. Bij
tie zou de doodstraf veran-
d zijn in levenslang.
ver Landru is enorm veel ge-
even en ook gefantaseerd,
rbij waarheid en verdichtsel
altijd uit elkaar te houde zijn.
bron zelf, het gehele dossier,
-at niet meer. Het is in de
en va» de tweede wereldoorlog
n Parijs door de Duitsers bezet
s, gestolen naar men zegt op
der van Hitier.
Om ons zoveel mogelijk aan de
en zelf te houden hebben wij
het verslag in de „Illustration"
die dagen nog eens op nagele-
Dan valt in de eerste plaats
toe in die vijftig jaar de tijden
wanderd. Op de prenten van
illustreerde weekblad ziet
ti fotografen met hun kiek-
"m de ouderwetse driepoten,
faaars zitten met grote
toeken op hun knieën. De
'as oud en slecht verlicht aan
uoegere gaskronen hingen hier
«r een paar electrische gloei-
Ws. Aan justitionele waardig
ontbrak het volkomen,
i onverstaanbare stem ,.c,
Utter Gilbert, dat de gendar-
«e beklaagde moesten laten
inkomen. Door een achterdeur
neen de toen al beroemde
'»e De Moro-Giaferi en ging
in op een stoffige bank. Na
kwam Landru binnen, tussen
Senaarmes en nam plaats ach-
'W verdediger.
«reen rekte de hals om Ian-
M goed mogelijk te kunnen
aoordenaar van tien vrou-
M van een jongen, die hij
«u naar het lot van zijn moe-
as komen vragen. Maar welk
'tceptie. Geen schurk, geen
Wbaard Zoals de mensen in
.,a z,c" Landru hadden voor-
t kit"13?,1 een ne' geklede heer
tsn,.iio ^lijk van een strikt
niijke handelsreiziger: punt-
I 3 vierkant geknipte baard
kJJ° onder de handen van
p vandaan kwam. Mager
als een Spaanse monnik. Onbewo
gen luisterde hij naar het voorle
zen van de acte van beschuldiging,
veegde van tijd tot tijd met een
onberispelijk gevouwen zakdoek
zijn brilleglazen schoon en met een
hand, die niet beefde, maakte hij
zijn aantekeningen. Zoals hij daar
stond was hij een man van metho
de, van orde, die de minste klei
nigheden niet verwaarloosde, die
alles wikte en woog en niets aan
het toeval overliet. Slechts een
paar minuten keek hij de zaal in,
maar daarna verwaardigde hij het
publiek geen blik. Met grote zelf
verzekerdheid hield hij zijn on
schuld vol.
Met
riep
Bij de verhoren beantwoordde
hij rustig alle vragen van de voor
zitter, over het hoofd van zijn
verdediger, maar tegelijkertijd
scherp lettend op iedere reactie
van zijn advocaat. Over ieder ant
woord dacht hij na, hij nam er de
tijd voor, precies wetend wat zijn
rechten ais beklaagde waren en
daar ruimschoots gebruik van ma
kend.
Over vroegere veroordelingen wil
de hij in 't geheel niet praten. Wat
hij in het verleden gedaan heeft,
heeft hij gedaan. Hij heeft er zijn
straf voor uitgezeten en zich daar
door met de maatschappij ver
zoend. Voor hetzelfde feit wil hij
geen tweemaal betalen. Als ande
ren in de zaal die oude misdrijven
ter sprake willen brengen, roept
Landru de voorzitter met beleefde
stem toe, dat ridderlijkheid tegen
woordig ver te zoeken is, mijnheer
de president....
Hij trapt in geen enkele val.
Maar ai die zorgvuldig bijgehou
den namen en adressen van vrou
wen? Wat dat betreft noemt Lan
dru zich zo zuiver ais goud. Hij
heeft niets anders gedaan dan
meubelen kopen en verkopen voor
lieden, die door oorlogsverwoestin
gen niets meer over hadden. Ze
ker, hij heeft inderdaad huwelijks
advertenties geplaatst, piaar uit
sluitend om in contact te komen
met cliënten. Zodra hij over zijn
arrestatie begint te praten wordt
hij tegen de politie agressief. Als
het daarover tot heftige woorden
wisselingen komt, tussen zijn ver
dediger en de voorzitter van de
rechtbank, ziet men duidelijk hoe
Landru van dit schouwspel geniet.
Hij maakt de indruk van een be
velhebber, die op het slagveld
staat en kruit ruikt.
Al die dagen van het proces
vertrekt van Parijs „de Landru-
trein" naar Versailles. De trein,
die er twintig minuten over doet,
is vol magistraten advocaten,
rechtbankverslaggevers, fotografen,
tekenaars en publiek, vooral vrou
wen, die van het proces geen
woord willen missen. In de „Illus
tration" ziet men op een van de
prenten een weelderig geklede da
me in de zaal, met haar hondje ep
schoot. Maar veel nieuwe gezicht
punten leveren de zittingen niet
meer op. Eigenlijk is allang alles
gezegd wat er te zeggen viel. De
rechter van instructie heeft de
zaak drie jaar in onderzoek gehad,
ontelbare malen heeft de politie
enquêtes gehouden met expertises
en tegen-expertises, er zijn vijftien
zittingen gehouden, 150 getuigen
hebben voor d e balie gestaan -
maar Landru hield zijn geheim
onwrikbaar vast. Hij weet, dat hij
er recht op heeft als onschuldig te
worden behandeld zolang hij niet
veroordeeld is en dat het de rech
ter aan de andere kant van de
groene tafel is, die het bewijs zal
moeten leveren. Aan dat recht
klampt hij zich vast. Als een haas
blijft hij de meute van de hem
achtervolgende honden voor. Een
rechtszaal - de woorden zijn van
de „Illustration" - levert het beste
bewijs van de relativiteitstheorie
van Einstein. De getuigen spreken
elkaar tegen. Zij herinneren zich
veel, maar niet alles even precies.
Maitre De Moro-Giafferi heeft
geen moeite om bij vele getuigen
tegenstrijdigheid te constateren
tussen wat zij gezegd hebben in
1919 en in 1921. Van de man, die
in de schaduw van dé guillotine
staat, moet de schuld zo, helder
zijn ais kristal. Van zijn kant buit
Landru dat meesterlijk uit, on
danks de slopende vermoeidheid
van een tegen allen. Zware taak
voor de leden van de jury. Hij
heeft, ongetwijfeld, vrouwen opge
licht. De bewijsstukken, de meu
belen, staat schots en scheef in de
zaal zoals bij een openbare uitver
koop op het trottoir. Maar heeft hij
die vrouwen ook «werkelijk ver
moord? Waar en hoe heeft hij hen
vermoord? De kachel, waarin hij
de stoffelijke restanten heeft ver
brand, staat in de zaal, maar op
zichzelf bewijst die kachel niets.
Het bewijs van al die misdaden
moet geleverd wórden en dat ge
beurt niet, Landru blijft zoals hij
verder in de geschiedenis zal
voortleven: „Monsieur My stère"
Dê twaalf juryleden spreken het
vonnis uit, de doodstraf, zonder
verzachtende omstandigheden,
maar om hun het geweten tot rust
te brengen geven zij gratie in
overweging.
Pas 46 jaar na de dood van
Landru is een document voor de
dag gekomen, dat misschien enig
licht werpt op de feiten, geschre
ven door Landru zelf toen hij in
de cel voor de ter dood veroordeel
den zat. Daar tekende hij zijn huis
in Gambais bij Parijs en de ka
chel. O nder die twee tekeningen
stonden twee regels van de vol
gende inhoud: Het gebeurde niet
voor de muur, maar binnen het
huis. Wat gebeurde binnen het
huis? Daar geeft het document
geen antwoord op. Een dochter van
een der advocaten van Landru,
maitre Navières du Treuil, was in
het bezit van dat stuk en toen haar
vader gestorven was overhandigde
zij het aan de deken van de advo
caten, maitre Claude Lussan, die
het op het parket deponeerde. De
waarde van het document is be
trekkelijk, aangezien er geen dos
sier meer bestaat.
De laatste „verloofde" van Lan
dru, Fernande Segret, heeft zich
op haar 75ste jaar, in 1968, van het
leven beroofd. Na de executie van
Landru, van wie zij zeer veel moet
hebben gehouden, vestigde zij zich
in Libanon en is nimmer ge
trouwd. De laatste jaren van haar
leven woonde zij in Frankrijk en
liet zich opnemen in een tehuis
voor ouden van dagen, maar op
straat kwam zij zelden, want zij
voelde zich met de vinger nagewe
zen. Voor het zieleheil van Landru
heeft zij tot haar dood gebeden.
Op haar kamer vond men twee
portretten - een van haar moeder
en een van Landru, in wiens
schuld zij nooit heeft willen gelo
ven. Tegen de maker van een film
over Landru, door Claude Chabrol,
heeft zij protest aangetekend en
eiste een schadevergoeding van
200.000 frank, maar dat proces
heeft zij, op haar 73ste jaar, verlo
ren.
In oude archiefstukken vonden
wij een vergeeld exemplaar van
een tijdschrift „Le crime ne paie
pas" over de affaire Landru. Het is
een lang verhaal met vele tekenin
gen. Onder de laatste prent: „Lan
dru op weg naar de valbijl", staat
het volgende: „Het wordt ochtend,
De deur van de gevangenis gaat
open. Landru komt naar buiten. De
politie in Versailles verwijdert een
twintig tal personen uit een café,
die zich daar hadden gebarrica
deerd. Het zijn vrouwen in bont
mantels, die tegen de politie front
maken, zij willen Landru van
dichtbij zien sterven. Onbewogen
en doodsbleek zegt Landru tot zijn
advocaat: „Nogmaals bedankt,
denk aan mij". De helpers grijpen
hem vast en houden het hoofd op
het blok. Een klik. De bijl valt.
Het is 6.05".
Tot zijn verdediger Moro de Gi-
afferi zei hij: „Wat wilt u maitre,
in alle veldslagen vallen doden".
Hij weigerde bij de executie de
hulp van een geestelijke met de
woorden: „Wat gebeuren moet
dient thans zo snel mogelijk te
geschieden". En zich buigend naar
de beul zei Landru en dat waren
zijn laatste woorden: „Ik wil u
niet langer laten wachten, mijn
heer".
Landru is weg. En het dossier is
weg. Maar in de geschiedenis leeft
hij voort.
311 onze Haagse redacteur)
^HAAG Bij de debat-
ïi in j n ')e8r°tiiigshoofdstuk-
Tweede Kamer is Zuid-
n i n .M(' totnutoe niet erg
«iulg?0men' Raakte verle-
e ]ann, de behandeling van
febegrotmg het voor
'sserii !an«rijke onderdeel
eek was w'nS 'n..de knel' deze
tettelük T zi' ket ditmaal
v;m 7 ,de ruimtelijke or-
B van het zuidwesten.
"it te sluiten: ik
opzet, w,"(er heslist niet van
4 Kmaakt .V001af was al be-
van z.'.iH over de ontwik-
1 0PenbaPoWes'"NedefIand een
Ml u.. commissievergaüe-
k'aclu worrtlen gehouden. Naar
Vlndt die openbare
tussen de vaste
etl Ruim» i-?or Volkshuisves-
hister jts e'')ke Ordening en
«T» J' dink i„ januari,
van rijksplanologische commissie
wordt genoemd, deze week tijdens
het begrotingsdebat ook rustig ach
terwege blijven.
Al met al levert deze gang van
zaken Zuidwest-Nederland na twee
weken „begroten" twee aparte ver
gaderingen op, want ook de visserij
problemen, die verleden week min
of meer bleven liggen, komen
Ti "citing en
Gdink in januari,
g?«ceSl pï"""' mogelijk na het
E? k°n een 'h Zlen dat voor-
m,st boeS esPreking van het
toals het rapport
(waarschijnlijk eveneens in januari)
aan de orde in een openbare com
missievergadering en het zou me
verbazen als daarin niet gepraat
gaat worden over de oester- en de
mosselteelt-problematiek en de gar
nalenvisserij.
Bleef Zuidwest-Nederland dus in
de begrotingsdiscussies totnutoe
„buiten beeld" (Volgende week bij
Verkeer en Waterstaat wordt dat
natuurlijk anders), je kunt nou ook
weer niet zeggen dat Zeeland en
West-Brabant deze week niet ter
sprake zijn gekomen aan het bin
nenhof. Zoals bekend ontvingen drie
Kamercommissies woensdagmiddag
een delegatie van de VML West-
Brabant om zich te laten informeren
over de watervervuiling. En dezelf
de middag kwam een Zeeuws actie-
groepje met de vaste commissie
voor Verkeer en Waterstaat praten
over het behoud van het veer Hoe-
dekenskerke - Terneuzen.
Wat ik me na zulk soort „hoorzit
tingen" wel afvraag is met welk
gevoel men er als burger vandaan
komt. Het is nu eenmaal zo, dat de
leden van de ontvangen Kamercom
missie welwillend naar je luisteren
verder wat vragen stellen, soms ook
een persoonlijfee mening geven,
maar nooit toezeggingen (kunnen)
doen. Je weet dus nooit wat zo'n
gesprek uithaalt.
Via de VML nog even terug naar
de ruimtelijke ordening. In minister
Udinks toelichting op de begroting
staat dat tot de vier hoofdlijnen van
het ruimtelijk beleid moet worden
gerekend: de bescherming van
de centrale open ruimte tus
sen de beide vleugels van
de Randstad en de Brabantse ste-
denrij. De VML heeft naar aanlei
ding daarvan ruim een maand gele
den een brief geschreven aan de
ministers Udink, Langman (Econo
mische Zaken) en Drees (Verkeer
en Waterstaat). In die brief wordt
gesteld, dat gezien de opmerking
in de begroting over de centrale
open ruimte het aanleggen van
een tweede luchthaven nabij Dinte-
loord-Steenbergen definitief uitge
sloten moet worden geacht. In te
genspraak daarmee acht de VML
een uitspraak van minister Lang
man, namelijk dat zo spoedig moge
lijk een beslissing moet worden ge
nomen over de aanleg van het twee
de Schiphol op een van de in het
rapport-Falkenhagen genoemde lo-
katies (waartoe ook Dinteloord-
Steenbergen behoort). „Dat wekt zo
wel verbazing als verwarring en on-
zeketheid", aldus de totnutoe niet
gepubliceerde brief. Om daaraan een
einde te maken, wil de VML van de
drie ministers weten of haar inter
pretatie van de zaak juist is.
In juli, toen in het regeerakkoord
nagenoeg het zelfde werd gezegd
over de centrale open ruimte,
schreef de VML ook al brieven.
Totnutoe zijn zowel die als de meer
recente onbeantwoord gebleven.
EGBERT ZIJLEMAl
(Van onze parlementaire redac
tie).
DEN HAAG Alle organisaties
op gebied van kleuter-, basis- en
voortgezet onderwijs doen mee aan
de landelijke actie onderwijsprotest
'71, maandagavond 29 november in
de Irenehal in Utrecht. De actie is
een initiatief van de onderwijzersor
ganisaties, maar allerlei andere or
ganisaties hebben zich nu aangeslo
ten. Ook de vakcentrales NVV en
CNV (het NKV moet de beslissing
nog nemen), de organisaties van
werkende jongeren, organisaties
voor vormingswerk, van ouders en
schoolbesturen doen aan de actie
mee.
Het protest richt zich tegen het
onderwijsbeleid van de regering. De
organisaties eisen van regering en
parlement:
Een lange termijnplón om de
kleuterklassen maximaal 24 kinde
ren en de klassen bij het basison
derwijs maximaal 30 kinderen te la
ten tellen.
Verlichting van de taak van de
schoolhoofden, zodat zij zich meer
aan de schoolorganisatie kunnen
wijden.
Vierjarig lager beroepsonder
wijs, en experimenten in de richting
van een middenschool
Meer vrijstelling van militaire
dienst voor onderwijzers en wer
vingscampagnes voor onderwijzers
opleidingen.
Een netwerk van schooladvies
diensten en om te beginnen volgend
jaar meer regionale schoolbege
leidingsdiensten oprichten.
VENLO De produktie van brom
fietsen bij de n.v. rijwiel- en brom-
fietsenfabriek Cyrus n.v. is door een
niet meer verantwoorde exploitatie
gestaakt. Het bedrijf, dat alleen nog
bromfietsen vervaardigde, heeft
voorlopige surseance van betalingen
aangevraagd.
Naast een produktieafdeling hield
mien zich bezig met de groothandel
van fiets- en bromfietsonderdelen.
- Ongeveer 20 personeelsleden zullen
moeten worden ontslaigen en over
him positie is met de vakorganisaties
overleg gepleegd, zo verklaarde de
directie.
Er zat een jongetje in de trein van
de leeftijd waarop jongetjes het
meest conformistisch zijn, een jaar
of elf. Jongens van elf weten veel,
vooral hoe alles moet, en deze had
dan ook het hoogste woord en overal
commentaar op. Ook het doel van de
reis, de Franse hoofdstad, werd in
allerlei beschouwingen betrokken.
Het viel mij op, dat hij de naam
van die stad syncopeerde tot één
lettergreep: P'rijs. Hij keek daarbij
nogal olijk en insiderig, zodat ik
aanneem, dat niet haast of tijdge
brek hem dwong tot deze manier
van uitspreken, maar het verlangen
de grote mensen na te doen en in de
pas te blijven met hun benijdens
waardige humor. Ofschoon zulke
dingen met het blote oor moeilijk te
meten zijn, meen ik, dat de afgekor
te uitspraak minstens even lang
duurt als de volledige. Want ze gaat
fjépaard met een korte aarzeling
voor de p, die als een soort van
aankondiging dient: opgelet, nu
komt er iets leuks.
door
dr. corn. v«
teven
Zo'n manier van praten wordt te
genwoordig veel beoefend. Het gaat
hier om iets heel anders dan afkor
tingen als „gym", „bio", „bieb" of
„kantjes" die door scholieren ge
bruikt worden als een onderdeel van
hun snelle jargon en waarin een
flink stuk van de aparte schoolwe
reld overeind gehouden wordt. De
afkortingen die ik bedoel en waar
„P'rijs" zo mooi in past, zijn meer
als gezellig en vlot bedoeld. Zij
hebben ook meer betrekking op de
grote wereld buiten school en kan
toor en brengen een snuifje daarvan
mee naar de cantine. Ze zijn van
het type „til'visie", „t'een en fan
cier", „t'eten", ,,d'avond", ,,'k wou"
en zo. Wie in de luchpauze zijn oor
te luist'ren legt, zal ontdekken dat
ze altijd met diiige nadrukkelijkheid
gebracht worden en als lollig be
doeld zijn.
O, wat zou ik graag weten wat
hier achter zit, en als er niets achter
zit waarom er dan zoveel nadruk op
valt. Maar niemand kan het mij
vertellen, dus moet ik het weer zelf
verzinnenAls er namelijk niets
achter zit, is de zaak te ingewikkeld
om begrijpelijk te worden. Want
niets is zo ingewikkeld als onbenul
ligheid. Zij is de kern van heel wat
mysteries. Maar zelfs dan blijft de
vraag bestaan wie men op deze
manier imiteert zonder erbij na te
denken. En dan zit er al iets achter,
zij het wat verder weg. En als een
voorbeeld geïmiteerd wordt, zou het
interessant zijn te weten waarom
het zo aanstekelijk werkt en wat de
motieven van het voorbeeld zelf zijn.
Die twee dingen kunnen dan samen
vallen: mensen kunnen zich confor
meren aan een voorbeeld, omdat ook
de motieven van dat' voorbeeld aan-
stelijk zijn. Maar dat wordt zo niets.
Laat ik dus voorzichtig beweren, dat
de televisie het voorbeeld levert.
Zo'n beweging is bijna altijd raak.
Denk maar aan al die mensen die op
kantoren en overal waar men vlot
en lollig moet zijn, centjens" en
„koppie koffje" zeggen: zó van de
televisie meegenomen. Maar ik denk
nu met name en de commentatoren
en ik meen, dat velen van hen de
deftige aarzeling van Rutger Schou
ten nadoen, die al vlak na de oorlog
op de radio muziek toelichtte op een
manier alsof hij voor elk verkeerd
woordterechtgesteld kon worden.
Zo'n commentator hoor je soms even
wippen en veren op een woord dat
hem lekker ligt, terwijl hij intussen
aan het verbolg denkt. Zijn avon
tuur van improviseren is te vergelij
ken met een weg waarin bochten en
rechte stukken elkaar afwisselen.
Bekende trajecten worden enigszins
roekeloos genomen, bij bochten
hoort enige aarzeling. Die afwisse
ling heeft iets intellectueels. Er
wordt gepraat op dicteersnelheid
waarbij rekening gehouden wordt
met bekende afkortingen. Het lijkt
ook op doceren. De aarzeling waarin
gezocht wordt naar het juiste woord
voor dit publiek, leidt tot een soort
van deftig, didaktisch stotteren.
(Buiten de school is doceren deftig).
De leerling ziet de meester worste
len om zijn welzijn en krijgt tege
lijkertijd de kans om zelf wat in te
vullen.
We zeggen dus „P'rijs", natuur
lijk, want dat is een bekend, vast
element. Het is een recht stuk, maar
we moeten daar wel even aan herin
neren door een klein, nadrukkelijk
trapje op het gas. En wat gaan we
in P'rijs doen? We gaan het be-...?
Nu komt er een aarzeling. Uiteinde
lijk wordt het dan „bekijken", dat
wil zeggen be-kijken, want na be-
doen zich allerlei andere mogelijk
heden voor als -zichtigen, -zien en
zoeken. Voorzichtig balancerend
vindt de spreker zijn weg tussen al
die mogelijkheden.
Dat is, geloof ik, het voorbeeld. En
de aanstekelijkheid ervan bestaat
hierin, dat aarzelingen een intellec
tueel, om niet te zeggen professoraal
karakter hebben. Dat betekent sta
tus. En dat is weer grappig als het
nagedaan en herkend wordt. Maar
nap raters en conformisten weten
waarschijnlijk zelf niet hoe grappig
ze zijn, om van een klein jongetje
nog maar te zwijgen.
(ADVERTENTIE)
Vrijheid,
blijheid, èn
meer rente.
4e**
opzegtermijn
direct beschikbaar
inleg vanaf
rente
2 weken
f 1.0001—
f 1.000,-'-
.fLOOOj-
f 10Q— f
5%
3 maanden
f too,—
1
6 maanden
I
f 250,—
5«
1 jaar vast
J rente jaarlijks
f 1.000,—
6Vi%
2 jaar vast
F
rente jaarlijks
f 1.000,—
7%
3 of 4 jaar vast
rente jaarlijks
f 1.000,—
7%%
5 jaar vast
rente jaarlijks
f 1.000,—
7V3%
Bovenstaande rentetarievea gelden vanaf 1 november 1S71.
bankiers
Ho?e Steenweg 27-31, tel. (04100J-2232I, postgiro 1117570. Breda Veemarktstraat U
tel. (01600)-25844, postgiro 2275570. Eindhoven, Keizersgracht 17 en Liraburglaan 20A, tel. (0401-27442
teLS(04?00)-6?662yporigiro^ t6'" 38745, postgiro 1140 570. Vnght, Van Voorst tot Voorststraat 1,
VeSetr Co'Banklers. Herengracht 199-201, tel. (020)-248486, Pauius Potterstraat 30a,
tel. (020)-762801, postgiro 3656, gemeentegiro A13656. Den Haag, Bankierskantoor Staal A Co N.V.,
473 501. Roosendaal, J.Luykx Bankiers N.V., Molenstraat 8,
tel. (01650)-34994, postgiro 1065831» Etten-Leur, Markt 21, tel. (01®8)*2494, postgiro 1990800.
V
