Leonie Kooiker:
Ik wist niet dat
ik kon schrijven"
CHINESE
STOELENDANS
IN KAMER
België nog steeds
in ban van Tijl
Rommelige "Daniël" zal het
Demonstratie
tegen
Rockefeller
BEVRIES
TARIEVEN
Raiffeisenbank fSé Boerenleenbank
een
wonder
op
wielen!
nden
WINNARES GOUDEN GRIFFEL' SAMEN MET ALET SCHOUTEN
'Opbrengst van
actie „Werk
aan de wereld'
gaat grotendeels
naar Indonesië
ui"™ deANGH~ Het ziet er naar W61 (10611
-iarenUn. wderlandse «Peelfilm - Tf A I
r, Roosendaal,
al. 01600-59211"
g 371-373,
140-2538
1100-6588
izen,
.-FRANCISCUS"
WAAROM NIET
ALET SCHOUTEN
GOED BEELD
INovib, Unicef, Unesco
werk
aan de
wereld
papier
oor uw pen
Anti-stank actie
Tandarts tot
collega's
I - fllm eea aantal IJzerster
Sparen, dat is stap voor stap bezit opbouwen, dat
later goed van pas kan komen. Dat is vandaag al rekening houden
met uw financiële behoeften van morgen.
Zoals 5V2 miljoen spaarders dat al bij onze banken doen.
Daar blijkt wel uit dat het goed sparen is bij onze bank.
U kunt kiezen uit vele uitgekiende spaarvormen.
Stuk voor stuk meesterzetten om de financiële
toekomst van uzelf, uw kinderen, het hele gezin veilig te stellen.
Doe die zet in de SQmrweek7±, yan 25 t/m 29 oktober.
2900 vestigingen
Ziterdag 16 oktober 1971
11
n als u Peugeot 204 rijdt
lat u ook dan ontspannen
akken in ons vlakke land!
e -*r
Niet opgeblazen.
ijn „eind-prijs" Waar alle
en. Zoals radiaalbanden,
vóór, rembekrachtiging,
kunstlederen bekleding,
erwarmde achterruit enz.
nbegrepen is de kwaliteit
loor de jaren jong houdt.
DAN GRAND LUXE f. 8.695,-
;h «en "extra" wenet; schuifdak f. 200,-
lAl
ng operatiekamer
lid of genegen te
volgen.
*en aan het Hoofd
lan 25. tel. 01650-
•eding
bureau.
d
ng.
PAPENDRECHT/HEEMSTEDE Is dit de vrouw, die zo maar
dc Gouden Griffel wint met haar kinderboek: „Het malle ding van
Bobbistiek"? Zij is het ten voete uit: Leonie Kooiker, Twentse van
geboorte, Zuidhollandse na migratie naar deze provincie, zwerfster,
parachutiste, doktersvrouw, moeder van vier kinderen en tenslotte
schrijfsterDat alles verenigd in een vrouw, die Leonie, Mieke
Kooiker heet en die nauwelijks begrijpt, of begrijpen wil, dat zij één
van de twee Gouden-Griffel-winnaressen geworden is voor de Kin
derboekenweek 1971, die de komende week gehouden wordt.
j JËk$SL z --
f LEONIE KOOIKER
Lang geleden schreef zij als: klei
ne verhaaltjes, gedichten. „Ik dacht
eigenlijk niet, dat ik het kon",
zegt ze wat verlegen lachend. „Ik
wist niet, dat ik een boek lang
hetzelfde verhaal zou kunnen vol
houden". Toch is dit gebeurd en
de Gouden Griffel is daarvan het
duidelijke bewijs.
Is daarmee dan een nieuwe
schrijfster geboren, de zoveelste be
kende schrijfster van kinderboe
ken? „Acih", meent ze, „schrijfster...
ik een moeder van drie jongens toet
behoorlijk lang haar, en een meisje
van 16. Nu de kinderen groot zijn
ze vinden hun weg ail een heel
eind lijkt het mij nuttig voor hen
en voor mijzelf dat ik me ga bezig
houden met iets buiten het gezin
en daarom ben ik van plan met
schrijven door te ga-an. Mijn vol
de boek „De boevenvangers" zal
volgend voorjaar verschijnen...."
Dat is het dan wel, vindt zijzelf.
Intussen blijkt, dat deze Leonie
Kooiker, 44 jaar geleden in een
Twents dorp geboren, haar leven
lang niet anders gedaan heeft dan
zwerven: lichamelijk en geestelijk.
In haar jeugdjaren trok ze einde
loos lang, wat zij noemt, door het
wilde Twentse land. Ze leerde rog-
je binden, koeien melken en hooien
en liep dan het gymnasium af. Ie
dere dag 25 km heen en weer h-uis-
school.
Haar bekroonde boek: „Het mal
le ding van Bobbistiek" schreef ze
al jaren geleden, met haar vier
kinderen als hoofdpersonen. De kin
deren, toch een beetje trots op
zichzelf als hoofdpersonen in dit
bekroonde boek, maar vooraf trots
op hun moeder.... ze komen daar
recht voor uit. Waarom zouden zij
ook niet???
In het Kennemerland staat het
huis van de schrijfster Alet Schou
ten, de auteur van het boek „De
mare van de Witte Toren". Ook dat
boek is bekroond met de Gouden
Griffel. Haar belangstelling voor de
Nederlandse taai werd al heel vroeg
gewekt, toen ze nog op een dorps
schooltje in Indië zat. Iedere don
derdag moesten ze daar een opstel
maken, dat door de enthousiaste
leraar werd voorgelezen. „Kijk",
zegt ze nu, „dat was nog eens in
tegraal taalonderwijs. Dat vind je
nu bijna nergens meer".
Na haar lagere schooljaren kwam
ze met haar ouders terug naar Ne
derland en vestigde zich in het
Kennemerland, dat ze, althans wat
huisvesting betreft, niet meer heeft
verlaten. Op het gymnasium in
Haarlem gingen haar literaire as
piraties meer in de richting van
de gedichten. Helaas zijn ze alle
maal zoek geraakt.
Naast de literatuur had, in Indië
al, vooral tekenen haar grote be
langstelling, „Dat was dan ook de
reden dat ik na mijn middelbare
schooltijd naar de kunstnijverheids
school in Amsterdam ging", bekent
ze nu toet een lachje. Het schrijven
van boeken en verhalen kwam ech
ter pas veel later. In de barre oor-
ALET SCHOUTEN
logsjaren trouwde ze en kreeg een
zoon, die inmiddels al op eigen
benen staat. Het huishouden en de
opvoeding van haar kind namen
haar zo in beslag, dat er van teke
nen noch schrijven iets terecht
kwam.
Pas rond 1958 ging ze zich weer
toeleggen op 't tekenen. Het liefst
wilde ze illustreren, maar het was
erg moeilijk haar tekeningen te
plaatsen hij verhalen. Daarom ging
ze er de verhalen zelf hij maken,
wat resulteerde in enige korte ver
halen en een vervolgverhaal in de
jeugdbladen „Okki" en „Taptoe".
Alet Schouten heeft veel belang
stelling voor geschiedenis, archeo
logie, antropologie, biologie, sagen
en legenden. Is het dan een won
der te noemen, dat haar hoeken
doorspekt zijn met historische ach
tergronden?
Alet Schouten: „Ik reis veel.
Daarom ken ,ik ook de plaatsen die
ik in'mijn boeken beschrijf, uit ei
gen ervaring. Ik kan me daarbij
van de situatie zoals die eeuwen
geleden ter plekke is geweest, een
goed beeld vormen".
(Van onze pari. redactie)
DEN HAAG Merkwaardig ge
noeg was het bij alle zorgen over
de financieel-economische proble
matiek toch een buitenlands on
derwerp, dat op de laatste dag van
de algemene beschouwingen poli
tiek het meest reliëf kreeg. Het
betrof de toelating van communis
tisch China tot de Verenigde Na
ties. In het regeerakkoord was
daarover geen afspraak gemaakt.
Zo kon het gebeuren dat premier
Biesheuvel voor zijn stellingname
warme steun kreeg van de oppo
sitie, maar dat van de regerings
partijen de A.R., V.V.D. en D.S/70
kritische, verontruste geluiden
produceerden.
De door premier Biesheuvel ge
bruikte formuleringen ook die
in zijn nadere verklaring van don
derdagnacht doen vermoeden
dat ook in het kabinet zelf de Chi-
na-kwestie een omstreden zaak is
geweest.
De premier verklaarde immers
donderdagochtend al dat het ka
binet de volgende dag (vrijdag) in
de ministerraad nog tot een eind
beslissing moest komen. Vooral de
oppositie probeerde de premier en
het gehele kabinet zover te krij
gen, dat het tijdens de algemene
beschouwingen al tot definitieve
uitspraken kwam. Dan kon men er
in de ministerraad van vrijdag niet
meer op terugkomen.
In die opzet lijkt de oppositie
aardig te zijn geslaagd. De premier
herhaalde immers dat het kabinet
de toetreding van Peking tot r/i
V.N. van „doorslaggevende beteke
nis" acht. Ook voor zijn eigen A.K.
en voor de V.V.D. en D.S.'70 had
luj echter een kalmerend werken
de toevoeging achter de hand.
De premier zei, dat de wens Pe
king toe te laten niet inhield, dat
Nederland daarmee zwicht voor de
eis van Peking dat dan Nationalis
tisch China (Taiwan) uit de V.N.
moet worden verwijderd.
Dat laatste gebeurt echter toch,
omdat Taiwan de pretentie blijft
behouden geheel China te verte
genwoordigen. Pas als die preten
tie wordt opgegeven, zou dat een
nieuw element vormen voor de
Nederlandse standpuntbepaling.
Kernpunt is dat Nederland in
deze opstelling geen steun meer
kan geven aan een Amerikaanse
resolutie, waarin Taiwan wordt
aangesproken als de „republiek
China". Het was er de oppositie
vooral om te doen, dat Nederland
zich duidelijk van de Amerikaanse
politiek in dit punt losmaakt. Iets
wat de stilzwijgende instemming
had van K.V.P. en C.H.U., die ken
nelijk geen behoefte hadden om
If.V.P.-minister Schmelzer hier
over voor de voeten te lopen.
179
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Drie organisaties,
die zich inzetten voor ontwikkelings
samenwerking, NOVIB, UNESCO en
LNICEF, houden volgende week,
van 18 tot 24 oktober, hun lande-
ui naiaai'sactie onder het motto:
«Werk aan de wereld". De drie or
ganisaties hopen tussen de een en
,e miljoen gulden te kunnen in
zamelen, waarvan het grootste deel,
Procent ten goede komt aan In
donesië.
Vorig jaar viel de opbrengst erg
gen (slechts een half miljoen),
i ™rR voerde merl voor het eerst
D'le onder het nieuwe motto: „Werk
ItoL werel<d". De, veel meer be-
ncle' 'Anti-hongeractie", die de
e organisaties bijna tien jaar had-
I B»,.„gjVoerd' werd te eng van opzet
- onden. Ondanks het grote succes*
hL.r Publiek vond men die naam
te™„i {""t"™- vuiiu men
de mdruk wekken van een
eaffi J™ directe' "lüdeüjke (hon-
wii'J al vee' la|Pger de
struif®5 werd besteed aan z.g.
I e-m' Sle Pleiten, die op langere
piüS;Jn V1'ucbten afwerpen, zoals ir-
gatiewerken, landbouwscholen e.d.
eaaif zesHg Procent voor Indonesië
„naar een v°lksgezondheidspro-
i an de UNICEF, het kindemood-
«Wie ontwikkelingssamenwerking novib/unesco/unlcef
giro 100200 den haag
fonds van de Verenigde Naties, dat
dit jaar evenals UNESCO 25 jaar
bestaat. (De NOVIB bestaat 15 jaar).
Het project is een vierjarenplan,
kosten ongeveer 80 miljoen gulden,
waarvan UNICEF 22 miljoen op zich
heeft genomen. De rest van de op
brengst wordt verdeeld tuss6n de
NOVIB, de Nederlandse Organisatie
voor Internationale Ontwikkelings
samenwerking en UNESCO, de we
tenschappelijke, sociale en cuturele
organisatie van de VN.
De twee NOVIB-projecten zijn in
Indonesië, bij Malang, verbetering
van de voedselproduktie en in Chili
verbetering van een landbouwschool.
Ook de UNESCO heeft een project
in Indonesië (ook opvoering voedsel
produktie), verder projecten in
Ecuador, Tanzania, de Philippijnem,
Botswana en Opper-Volta.
In totaal 'zullen 550 plaatselijke
afdelingen van de drie organisaties
de actie voeren. (Gironummer „Werk
aan de wereld" 100200 Den Haag).
HASSELT-TONGEKEN
Ruim een week na de arrestatie van
„Tijl van Limburg", de 21-jarige
kelner Mario Roymans, is België nog
steeds in de ban van deze dief van
Vermeers Liefdesbrief. „Tijl moet
vrij", wordt overal in het Vlaamse
gedeelte van België geroepen. Actie
groepen zijn gevormd om dit doel te
breiken.
Er zijn rekeningen bij banken geo
pend om Tijls plan, geld inzamelen
voor de Oostpaïdstaande vluchtelin
gen, uit te voeren. Meest opmerke
lijke gift, die tot nu-toe:is- binnenge
komen: 25.000 frahes, dat is 1750
gulden van de gemeenteraad van
Tongeren, Mario's oude woonplaats.
In de motivering van de toewijzing
van dit bedrag stelde de raad de
daad van C'ijl weliswaar niet goed
te keuren, maar veel begrip te heb
ben voor de doelstellingen, die de
jongeman voor ogen stonden: „Was
het niet de hoogste tijd, dat Tijl een
geest van broederlijkheid deed va
ren door onze bevolking De
grootste massamanifestatie ten gun
ste van Tijl is het afgelopen week
end in Antwerpen gehouden, waar
in het sportpaleis 15 a 20.000 jonge
ren op het kleinkunstfestival „Nek-
ka" luidkeels hun sympathie met de
gevangen genomen Mario betoonden.
Een van de organisators van 't feest,
had. zich zelfs in een Tijlkostuum
gehuld -om---zo de aandacht op- de
Liefdesbrief-dief te vestigen.
De Belgische dagbladen vullen al
een week lang hele kolommen met
ingezonden stukken, waarin brief
schrijvers felle pleidooien houden
voor vrijlating van Tijl.
Brieven «oor aeze rubriek moeten met vol-
lediqe naam en adres worden ondertekend. Bij
publicatie zullen deze vermeld worden. Slechts
bij hoge uitzondering zal van deze regel wor-
detn afqeweken Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publicatie van brieven
'verkort ot onverkort) betekent niet dat de
redactie het in alle gevallen eens is met in
houd, c.q. strekking.
Waarom besteden we ons geld
in plaats van het te verkwisten aan
drank, drugs enz. niet aan zui
veringsinstallaties om frisse lucht en
zuiver water te krijgen? Als het dan
kennelijk niet van overheidswege
komt, laten we dan zelf geld inza
melen voor iets dat momenteel toch
werkelijk hard nodig is. Maar Iaat
niet alleen de kleine man voor dat
geld op moeten draaien; dikwijls
hebben zij dat al moeten doen. Er
zit veel geld in ons land en de men
sen die het meeste hebben, zouden
zich ook moeten bezinnen over de
vervuilde toestand van water en
lucht. De meesten van ons kunnen
de slank niet ontvluchten, uit geld
gebrek. Maar laten we in Godsnaam
wel iets doen. Niet praten, maar
doen
Zolang we nog geen zuiveringsin
stallaties hebben, raad ik iedereen
aan melk te drinken als tegenmaat
regel voor het „gifslikken".
OOSTERHOUT Mevr. POPPELIER
NEW YORK (AP) Een groep
demonstranten heeft in het centrum
van Manhattan een aantal ruiten
van bankgebouwen ingegooid en de
straten met rode verf besmeurd om
te protesteren tegen de uitreiking
van een prijs wegens menslievend
werk aan gouverneur Nelson Rocke
feller.
De circa 1000 demonstranten rie
pen gescandeerd beledigende opmer
kingen aan het adres van de gouver
neur. Rockefeller kreeg de prijs voor
menslievend werk van United Cg;re-
bral Palsy Ine,
De demonstranten ageerden -tegen
het feit dat Rockefeller de opstand
in de strafgevangenis van Attiea ge
wapenderhand heeft laten neerslaan.
Ongeveer 130 gevangenen in de
staatsgevangenis van Attiea hebben
een stille vasiten gehouden ter her
denking van „al de broederen die
op 13 september werden vermoord".
(Van een onzer verslaggevers)
NIJMEGEN Tandarts D. de Vos
te Nijmegen heeft het hoofdbestuur
van de Nederlandse Maatschappij
tot Bevordering der Tandheelkunde
een brief gestuurd, waarin hij voor
stelt de tandartstarieven per 1 janu
ari 1972 te bevriezen op het peil van
1971 zonder daar voorwaarden aan
te verbinden. Dit zou dan betekenen
dat de kostenstijgingen met onmid
dellijke ingang niet in de tarieven
verwerkt mogen worden.
De heer De Vos heeft met zijn idee
vooral de categorie van tandartsen
op het oog van wie de patiënten
vooral gezocht moeten worden in de
hoek van de verplicht verzekerden.
Als de tarieven in absolute zin op
het huidige peil bleven staan zou
dat als gevolg kunnen hebben dat
de ziekenfondspremie voor deze
mensen daalt.
Volgens een publikatie in een lande
lijk dagblad maakt zijn voorstel in
de kringen van tandartsen geen en
kele kans. Hij zelf schat dat 95 pro
cent van zijn collega's (totaal ruim
3500 man) ertegen is. Zijn plan zou
te idealistisch zijn.
De Maatschappij staat niet afwij
zend tegenover de middelen om de
inflatie te beteugelen. Ma-ar volgens
de Maatschappij g-aat de heer De
Vos te ver. De hogere kosten zouden
gewoon in de tarieven doorberekend
dienen te worden.
De heer De Vos, om commentaar
gevraagd, zweeg.
•Van onze kunstredactie) -m -m
MowoopbedriifZ°rgenkilldje van het
heen is hm 3 over ee" impasse
wakers' Ta J°ns Rade"
'vaarschiiniiit ,g,?v,olgd door de «n-
I hwgstellino- blinkende grote be-
I ik" en Ri,y°°v, ms als "Wat 'den
zitten bij ErV Te™"» We °°k
streden liü„,',,» pslras veel om-
'lenlant- ón ,e 'i,m die maan-
elen UviifH,i,. i' Iag en waarvan
komen, is er 3 ooit af zou
daai'Srammelênd^nStdrWerk' hier en
vaak zo vm- de m°ntage en
denkt, dat er■hefWg<?ld' dat men
bevat deze film scenea ontbreken,
ke grappen en soms zo'n ontwapen
de charme, dat succes ook van deze
vierde Nederlandse speelfilm voor
ons verzekerd is.
Daniel is de geschiedenis van een
langharige jonge knaap, die de duffe
omgeving ontvlucht en het zoi'gen-
kindje wordt van zijn vader, een
hippe seksuoloog, die alles in het
werk stelt om zijn zoon zo nodig als
het moet aan de man te brengen.
Tenslotte belandt Daniel bij een
zeer conservatief boerengezin on
der leiding van een voortreffelijke
acterende Bob de Lange en vindt
op vermakelijke wijze zijn weg in
het leven.
Men kan zeggen, dat Nederland
met zijn speelfilms het op de sex-
tour gezocht heeft. Maar zo lang dit
geschiedt met zoveel ironie en ge
voel voor humor, kan men daar
nauwelijks ernstige bewaren tegen
aan voeren.
Bezwaren moeten wij wel hebben
tegen de Staatsprijs voor de film
kunst, die dit jaar, zoals bekend
ging naar een televisiefilm van Ed
van der Elsken. Indien de jury van
mening is, dat er in de afgelopen
jaren geen betere films gemaakt
zijn, kan men deze onderscheiding
beter omdopen tot staatsprijs voor
toverlantaarnplaatjes. Met film heeft
deze door minister Engels bekroonde
reportage van bevallingen en series
dia's met nonchalant gesproken com
mentaar weinig te maken.
(ADVERTENTIE)
