Vallen
met 170
km per
uur, een
zalig
gevoel
Oceaanonderzoek
Zaterdagbijlage van 2 oktober 1971
Annemielc sprong 127
keer uit n vliegtuig
Propaganda
Eerste keer
Trillen
Weinig vrouwen
Doodeng
Niet open
J.Th.J.M. Willems
Fluvarium
Druggebruik
I Het enige wat het so
cialisme kan is de armoede
eerlijk verdelen.
Winston Churchill.
II Als een zweer, die
plotseling onder het mes
van de chirurg openbarst,
is het wantrouwen en de
haat tussen blank en zwart
Amerika weer opgelaaid.
George Jackson, Soledad-
broeder die onlangs bij on
lusten in San Quentin
werd doodgeschoten.
Ik heb de breedste rug
van Nederland, op Anton
Geesink na.
Willem Duys.
Meestal is slikken van
een ijzerpreparaat 'n goed
middel Soms is zwaarder
geschut nodig in de vorm
van injekties.
J. G. Aalbers, arts.
De jongens hier doen
geen cent kwaad. Als hier
een agent met een knuppel
komt kan hij er zeker van
zijn dat hij de Maas in
gaat. En als ze eenmaal
vechten moet er bloed
vloeien, daar zijn ze kei
hard in.
Klaas Huisman, één van
leiders Kuiven-bar Schie
dam.
Herman had altijd iets
van: dat moet mij nou
weer overkomen. Precies
zoals een notitie van Tsje-
chow over een landeige
naar. Ieder ogenblik vangt
hij een vlieg en gooit die
in zijn thee. Alleen maar
om te kunnen zeggen, ver
domme alweer een vlieg in
mijn thee.
Charles B. Timmer over
de schrijver W. Fr. Her
mans.
De voetballerij van
vandaag is die van 5 voor
12. De hoogste tijd om een
aantal maatregelen te ne
men, anders gaat die
schoonheid van een sport
kapot.
Dr. F. Fahrdonc, bonds
coach voetbal.
Als ik hier op de Dam
de hippies zie, weet ik
heus wel dat ik een zijden
overhemd draag en een
broek met geperste vouw,
maar een essentieel onder
scheid tussen hen en mij
is er niet meer.
Alan Allridge, graficus.
Het flipperen werkt
verslavend. Wie eenmaal
te pakken is genomen zal
moeilijk nog met klein
zilvergeld in zijn broekzak
langs een flippermachine
kunnen lopen.
(uit: Vrij Nederland).
De tragiek van het
kind-zijn is dat de ouders
er altijd weer in slagen
nieuwe taboes te creëren
en dat je daar als kind
vrijwel machteloos tegen
over bent, zeker als je
geen oma hebt om mee sa
men te spannen.
Tessel Pollmann.
Voor een grap kende
ik de kneepjes. Dat is zo
als een man die een ce
menten muur bouwt.
Grouchn Marx. komiek.
In deze tijd van verre
gaande ontkerkelijking is
de zaterdag heilig ver
klaard
Drs. A. Schuitemaker op
studiedag „Winkelen in
1980".
■HnHnn
Annemiek van Gessel uit Arnhem die een ongeluk heeft ge
had met parachute springen.
- door JOS AHLERS -
BIJ de 127e sprong uit
een vliegtuig ging 't
fout. Annemiek zit
na een knieoperatie
met haar been op 'n stoel.
Krukken bij de hand. Mis
schien moet er nóg een
operatie volgen. Met spijt
in haar stem zegt ze: „Bij
een beenbreuk kun je na
drie maanden al weer
springen. Dit zal wel lan
ger duren, maar ik hoop in
april weer te springen".
Enthousiast vertelt ze over
„de veiligste tak van sport",
het parachutespringen. Ze zegt
dat met enig gezag, want ze is
gymnastieklerares aan een ly
ceum in Breda. Ze schermt, ze
speelt volleybal en ze werd
met een jaarlijks terugkeren
de regelmaat vanuit het zwem
bad in Klarenbeek naar een
ziekenhuis vervoerd, omdat ze
bij het duiken de plank weer
eens had geraakt. Twee keer
sloeg ze met haar hoofd tegen
de duikplank, ze bezit 'n inte
ressant aantal littekens en
praa' dan ook erg oppervlak
kig over de parachutesprin
gers die bij het verlaten van
het vliegtuig met het hoofd te
gen een vleugel slaan. „Je
hebt immers een helm op". Die
helm moet je, zo blijkt later,
er vooral tegen beschermen,
dat je bij het openwaaieren
van de parachute je oren niet
verliest.
Met een knie zonder me
niscus en in een wat angstige
onzekerheid hoe de knieban
den zich zullen herstellen, ver
telt Annemiek van Gessel over
het zalige gevoel dat je vol
gens haar hebt als je met een
vaart van 170 kilometer per
uur naar de aarde terugvalt.
Ze is ervan overtuigd dat ze
propaganda voor het para
chutespringen maakt en wie
daarbij naar haar omzwach
teld been kijkt is een kniesoor.
Het is volgens haar een uit
gemaakte zaak dat iedereen
die 200 sprongen gemaakt
heeft wel eens iets gehad
heefi. Eén keer eerder kwam
ze ook niet al te best met haar
benen op de grond. Daarbij
schoot een schouder uit de
kom. Pijnlijk? „Nee, dat valt
erg mee. Je moet alleen twee
weken rust houden". En dat
betekent twee weken niet
springen, hetgeen natuurlijk
betreurenswaardig is.
In de zon achter het ouderlijk
huis in Arnhem vertelt Anne
miek graag hoe het allemaal
gekomen is. Haar moeder zegt
berustend: „Ze heeft het altijd
al gewild". Zelf weet ze nauw
keuriger wanneer de drift om
uic een zich niet op de grond
bevindend vliegtuig te sprin
gen gewekt is. Er was lang
geleden een Amerikaanse se
rie op teevee, Ripcoard gehe
ten, naar de handle waarmee
je een parachute opentrekt. In
die serie detective-achtige
films kwamen veel vrije val
len voor en dat fascineerde
Annemiek mateloos. Ze zag al
le afleveringen en ze zag ze
nog eens op Duitsland. Vanaf
dat moment wist ze het zeker:
ze wilde ook met duizeling
wekkende snelheden naar de
aarde vallen, in de hoop dat
de parachute straks opengaat.
Die spanning trok haar.
Ze was intussen afgestudeerd
en zag wel kans de ruim drie
honderd gulden bijeen te krij
gen die je voor de grondoplei-
dirg en de eerste sprongen
nodig hebt. Ze volgde een va
kantie-opleiding in Frankrijk
omdat het daar goedkoper was
en omdat er in Nederland al
leen weekendopleidingen wa
ren. De grondopleiding duur
de daar weliswaar drie dagen,
teiwijl je in Nederland al na
anderhalve dag in staat wordt
geachl een vliegend vliegtuig
te verlaten. Je moet even le
ren hoe je bij het neerkomen
moet uitrollen, maar volgens
Annemiek heb je dat na drie
uur helemaal te pakken. Ver
der is het opvouwen van de
parachute natuurlijk een be
langrijke zaak, temeer omdat
het ding zich wel weer feilloos
moet kunnen ontvouwen. En
dan ben je er bijna, je moet
volgens Annemiek alleen nog
even weten wat je moet doen
als het mis gaat. Een vervelen
de bijkomstigheid. Nou en dan
stap je in een vliegtuig als het
ding op de grond staat en er
uit als de vaste grond ver ge
noeg weg is. Dat is alles.
Hoe het de eerste keer ver
der gaat kan Annemiek ook
niet precies vertellen. „Je weet
niet precies wat het is, je
wacht maar af". Je moet ei
genlijk hardop tellen om te
kunnen weten of er iets mis is,
maar de eerste paar keer ver
gat Annemiek te teilen. Er
was achteraf bezien niets mis.
Van huis uit toch al niet
zo'n held zijnde wil ik weten
of veel aspirant-springers zich
niet op het laatste moment be
denken. Ik* kan me nog voor
stellen dat je zo overmoedig
bent je aan te melden, maar
ik kan me niet voorstellen dat
je zo maar uit een vliegtuig
springt, zolang je ook maar
enigszins over je verstandelij
ke vermogens beschikt. Anne
miek geeft toe dat je bij die
eerste sprong natuurlijk wel
„erg nieuwsgierig" bent en
verder herinnert ze zich maar
één geval In Nederland van
iemand die zich werkelijk be
dacht.
Annemiek sprong diezelfde
dag nog een tweede keer naar
beneden en toen was het bed
tijd. Pas in bed drong het in
het op dat moment niet meer
door duikplanken gehavend
hoofd door dat parachutes ook
wel eens niet opengaan. En
dan, zo verduidelijkt Anne
miek geheel ten overvloede,
„is het onherroepelijk afgelo
pen". Ze sliep die nacht slecht.
De volgende morgen was het
slecht weer en de sprongen
moesten worden uitgesteld.
„Je zit elkaar dan wel een
beetje op te peppen" en er
wordt weinig gegeten. Toen
klaarde het weer op en startte
het vliegtuig. Annemiek: „De
instructeur ging mee en die
zat er heel rustig bij. Maar ik
kneep hem toch echt. Ik
zuchtte maar eens wat, want
je wil toch afmaken waar je
aan begonnen bent, maar mijn
been ging constant op en neer.
Ik kon hem niet stil krijgen,
dat been bleef trillen". Anne
miek sprong daarom met een
trillend been en ook dat had
verder geen gevolgen.
Heel wat moedigen sprin
gen inderdaad één, twee of
drie keer en bedenken dan
wellicht dat sjoelen ook een
erg aardig tijdverdrijf is. Van
elke groep van twintig mensen
die zich bij de Eerste Neder
landse Parachutistenclub op
het vliegveld Seppe in de
buurt van Roosendaal of el
ders melden, blijven er gemid
deld twee over. Die andere
achttien overleven het wel,
maar demonstreren plotseling
een grotere hang naar tafel
tennis of biljarten. Annemiek
vind.t dat maar jammer omdat
je pas na een aantal sprongen
begint te merken hoe heerlijk
het allemaal wel is. Voor haar
club op Seppe is het minder
droevig, want op deze manier
wordt de kas tenminste wat
gespekt. De latere sprongen
kosten slechts 12 gulden per
keer en daar houdt niemand
geld van over.
Hoewel er zich volgens An
nemiek mensen van allerlei
slag melden, zijn die mensen
over het algemeen wel van het
mannelijke geslacht. Ze schat
dat er in Nederland 150 tot
200 personen zijn die regel
matig voortijdig uit een vlieg
tuig stappen, „maar de vrou
wen daaronder zijn te tellen".
Bij de jongste Nederlandse
kampioenschappen waren er
slechts vier deelneemsters en
Annemiek was op Seppe heel
lans de enige vrouwelijke
springer.
En waarom springt zo'n jon
ge vrouw die zich in de Bre
dase gymnastiekzaal toch ook
wel uit kan leven, met grote
regelmaat uit een vliegtuig, nu
ze bij het duiken wat beter
uitkijkt? Is het leven ook in
Breda niet alleszins redelijk?
Annemiek: „In het begin is
het prachtig om daar onder
die koepel hangend naar be
neden te kijken, maar later
merk je dat de vrije val pas
echt zalig is. Je bent helemaal
vrij in de lucht, je voelt je zo
onbezorgd". Op zo'n moment
betwijfel je of het zinvol is
om dit soort opmerkingen te
verslaan, want je voelt je zelf
pas weer onbezorgd als je van
het keukentrapje af mag, om
dat het gordijn bevestigd is.
Gelukkig voelt Annemiek
daarin met je mee: „Als ik zes
hoog in een flat voor het raam
sta, dan vind ik dat doodeng.
Maar in een vliegtuig, heb ik
dat niet, misschien omdat je
dan het contact met de grond
mist". En dus springt ze er
uit, „himmelhochjauchzend",
zoals ze verzekert. Ze voert als
nader bewijs aan dat iedereen
die met een parachute aan de
grond komt ook zeer vrolijk
kijkt. Of men moet bij een
wedstrijd het doel gemist heb
ben. Dat dreigde bij de laatste
internationale wedstrijden in
Spa met Annemiek het geval
te zijn. Midden in de nacht
moest ze in een lichtcirkel te
recht komen. Er werd vlak
voor de landing een foto ge
maakt, Annemiek was even
verblind en ze hield haar voe
ten niet helemaal bij elkaar.
Een knie klapte naar buiten
en nu heeft ze geen meniscus
meer Ze won wel de tweede
prijs.
Maar los van dit soort klei
nigheden kun je volgens An
nemiek in de lucht van alles
doen zoals salto's maken en
dat i« het zalige van een vrije
val. Ze is al eens veertig se
conden gevallen eer de para
chute open hoefde en die veer
tig seconden geven haar dan
iets waar ze nu verslaafd aan
zegt te zijn.
Eén keer dreigde ze alle re
cords te breken. Ze kwam bij
't verlaten van 't vliegtuig op
haar rug terecht. Toen ze aan
de ripcoard trok gebeurde er
nietr. Ze wachtte nog even en
greep toen naar de reserve-
parachute. Door die laatste be
weging ging de grote parachu
te alsnog open. „Naderhand
sta je wel even op je benen te
trillen", geeft ze toe.
Ze is ook twee keer in een
boom geland, maar het waren
dennebomen „en dat is zalig
zacht om in te landen. Het is
alleen lastig om 'je paraehufé
er weer uit te krijgen". Eén
keer landde ze in erg ondiep
water. Ze dacht lekker kopje
onder te gaan, maar „zat toen
al met mijn stuitje op de
grond". Verder geen averij.
Annemiek, nog steeds met
haar been op de stoel en de
krukken bij de hand, wil
iedereen het parachutesprin
gen van harte aanbevelen. Het
enige wat haar benauwt, is de
autorit van het vliegveld naar
haar kamer in Breda. „Je ziet
zo vaak dat anderen fouten
maken en zelf heb ik het ook
niet zo op al die knopjes. Ik
ben altijd blij als lk weer heel
huids uit mijn auto stap".
dat er nog steeds een enorme
toename is in het gebruik van
deze middelen. Het roken van
marihuana nam tussen 1968
en 1970 toe met 273 pet., LSD
werd in 1970 meer dan 3 maal
zoveel gebruikt dan in 1968 en
de toename van geestver
ruimende stoffen in het alge
meen was 335 pet. Vooral het
gebruik van zware middelen
en het frekwente gebruik
neemt volgens de onderzoe
kers snel toe. Het soms ge
bruiken van marihuana ver
dubbelde in de genoemde pe
riode, het frekwente gebruik
werd daarentegen drie maal
zo hoog.
bepalen. Volgens Nijmeegse
onderzoekingen zou de fre-
kwentie waarmee men zoete
stoffen tot zich neemt o.a. be
palend zijn voor het ontstaan
van caries.
Wanneer men vele malen per
dag iets zoets eet krijgt het
gebit geen kans om zichzelf
te reinigen en wordt de tand-
aanslag (met de daarin le
vende bacteriën) voortdu
rend gevoed.
De Nijmeegse prof König
concludeert daaruit dat het
beter is om 't suikerverbruik
niet teveel over de dag te
spreiden.
De Nederlandse suikerin
dustrie gaat het fundamen
teel onderzoek naar de wijze
waarop suiker in het lichaam
wordt omgezet stimuleren.
Volgens de suikerfabrikanten
zijn lang niet alle bestaande
opvattingen over dit zoete
produkt juist. Er moet wor
den uitgezocht op welke ma
nier suiker schade veroorzaakt
om de juiste bestrijdingsmid
delen te kunnen vinden.
De hoeveelheid suiker die 'n
mens per dag consumeert
schijnt in ieder geval niet 't
voorkomen van tandbederf te
Slaap stimuleert de groei
van varkens. Praktijkonder
zoekingen hebben uitgewezen
dat een slapend varken een
gelukkig varken is dat snel
groeit en geen problemen met
zich meebrengt. Een onrustig
varken varkens raken snel
geprikkeld neemt aanmer
kelijk langzamer in gewicht
toe. De onderzoekers conclu
deren hierin dat in verband
met de vleesproduktie rust in
en om de varkensstal van
groot belang is.
De angst voor het schep
pen van een precedent, die
vaak tot ongenuanceerdheid
Een onderzoekteam van de
Utrechtse universiteit gaat
deze week met een schap van
de KNSM een tocht over de
Atlantische oeceaan maken
om geofysische metingen te
verrichten. Men doet dit door
middel van geluidsgolven en
bepalingen van het mag
netisch veld.
De geluidstrillingen geven
inlichtingen over de structuur
van de bodem en de magne
tische metingen over de aard
van het gesteente. Bijzondere
aandacht zal er worden ge
schonken aan het zgn. Mid-
Atlantische gebergte. Het
breukpatroon van deze berg
rug schijnt de sleutel te zijn
tot een beter begrip van het
ontstaan van dit gebergte en
daardoor van de Atlantische
Oceaan. Volgens de huidige
theorieën is de Atlantische O-
ceaan ontstaan door het uit
eendrijven van Europa en A-
merika op het vloeibare bin
nenste van de aarde.
De Britten hebben een ri
vier-aquarium met een na
tuurlijke stroming (een fluva
rium) gebouwd en zullen daar
mee onderzoek gaan verrich
ten op het terrein van de wa
tervervuiling. In dit laborato
rium het enige in zijn soort
loopt een complete mini-
rivier met waterplanten, vis
sen en insecten. Enige dagen
na de opening kwam er zelfs
een kleine ijsvogel op bezoek.
De proeven in dit namaakri-
viertje en de daarbij behoren
de bassins hebben o.a. betrek
king op de overlevingskans
van verschillende vissoorten.
Canadees onderzoek over het
gebruik van alcohol en drugs
in dat land heeft uitgewezen
en soms tot onrechtvaardig
heid leidt, is een vorm van
gemakzucht. De retorische
vraag „waar houden we dan
op?" mag nimmer als argu
ment worden aanvaard om in
het geheel niet te beginnen.
(Stelling bij proefschrift
van V. Eijsvoogel, Am
sterdam)
Het maken van stellin
gen bij een proefschrift wordt
over het algemeen als weinig
zinvol ervaren. Het is echter
nog minder zinvol door mid
del van een stelling kritiek te
leveren op dit gebruik.
(Stelling bij proefschrift
van G. Koel, Eindhoven)
De doctorstitel geeft in
vele gevallen eerder informa
tie over het karakter van de
promovendus dan over zijn
vermogen tot zelfstandig on
derzoek.
(Stelling bij proefschrift
van P. Stoelinga, Nijme
gen).
De mogelijkheid om op
artikelen te promoveren vormt
een positieve bijdrage tot een
betere integratie van weten
schappelijke ambitie in het
gezinsleven.
(Stelling bij proefschrift
van E. van Hall, Nijme
gen).
De ontwikkeling van de
gezondheids - wetenschappen
zou zeer gebaat zijn met de
integratie van de medische-
en veterinaire opleidings- en
onderzoeksfaciliteiten in een
faculteit voor Algemene Ge
neeskunde.
(Stelling bij proefschrift
van J. Lelijveld, Nijme
gen).
Niet langer dienen poli
tiek sociale maar wetenschap
pelijke overwegingen ten
grondslag te liggen aan de
keuze van Nederlandse bijdra
gen in het medisch onderzoek
ten behoeve van ontwik
kelingslanden.
(Stelling bij bovenge
noemd proefschrift).
OM het tijdrovende analyseren van hartcardiogrammen te ondervangen heeft Siemens een
computer gebouwd die dit automatisch doet. Bovendien is het mogelijk om via deze com
puter vrij snel de onderzoekresultaten ter beschikking te krijgen i aardoor tijdig ingrijpen ver
gemakkelijkt wordt