'HEEK-
:NTE
D
Kind van
de rekening
KIND VAN GESCHEIDEN
OUDERS IS BIJNA ALTIJD:
INRICHTING
:L
DMINISTRATEUR
Zaterdagbijlage van 2 oktober 1971
iS-HANDTASSEN
UMDSCHOENEN
S-DE SILVA
der's Aanneming
pij N.V.
:holengemeenschap
Goese Lyceum"
ÜEUWE TOEKOMST
DODE LETTER
WERKEN
JAARLIJKS GROTER
CITATEN
>0 jaar
fwisselend werk.
vrn.
is onze collectie
p van een damestas en hand-
krijgt u korting op de hand-
HULST
i-groep)
ANTWERPEN
onkantoor te Axel zoeken wij
18 jaar, in het bezit van
iloma en kunnende typen.
r worden gericht aan de heer
ddelhovenstraat 40 te Axel,
2178
seldorpstraat 78, Goes
ig mogelijk gevraagd
ISTEREN, vrijdag 1 oktober, is het
^echtscheidingsrecht in werking ge
iden. Belangrijkste kenmerken daarvan:
hige grond voor echtscheiding (en schei
van tafel en bed) is duurzame ont
wrichting van het huwelijk. De „grote
leugen" en overspel, dat overigens niet
kncer strafbaar is kwaadwillige ver
lating. vrijheidsstraf van vier jaar of Ian-
verwondingen of mishandelingen en
Lustige aard, zijn als gronden voor echt-
cheidinff uit de wet gestreept.
lVat de alimentatie betreft: de financieel
wakkere partü meestal de vrouw
jan. ook al zou het de gedaagde zijn, de
-echter vragen om een uitkering tot le-
[ensonderhoud ten laste van de andere
artü- Hertrouwt de huwelijkspartner die
Jiniciitatie ontvangt of gaat hij of zij met
ander samenleven dan vervalt de ali
mentatie.
[Toewijzing van de kinderen blijft in be-
gnsel onveranderd. Wel regelt de wet
nieuwe zaken: het hoorrecht (de
Lfhtcr moet kinderen van veertien jaar
en ouder zoveel mogelijk horen over de
jaag bij welke partij het kind moet blij-
L„) en de regeling van de omgang (de
rechter kan op verzoek van de ouder die
pet met het gezag over het kind is belast
Én regeling treffen voor de omgang lus-
jen die ouder en het kind),
j Over de vaak in-trieste en bijna altijd
fflWustrerendc situatie die door echtschei
ding ontstaat en de ernstige gevolgen van
die situatie met name voor de kinderen,
Jerondcr een weergave van een gesprek
met mevrouw Corine van Wijk, bestuurslid
jan de aktiegrocp „Ouders Zonder
lartner".
Die aktiegroep, thans een stichting, werd
In november 1970 in het leven geroepen
door alleenstaande ouders. Ouders die
falleen staan in de opvoeding en verzor-
png van hun kinderen. De groep trekt zich
let lot aan van weduwen, weduwnaren,
Ingchuwdc moeders en gescheidenen.
jaarbij staat primair het belang van het
End. Secundair het belang van de ver-
|rger-ster van het kind. Een groot aantal
Jen is gehuwd.
J,.Ouders Zonder Partner" (O.Z.P.) is te
'ereiken onder postbusnummer 5804, Ij en
njv 'a il ¥\jöj|
halve weektaak.
Ehankelijk van diploma's
559,p. maand of
659,p. maand.
anmelding bij de rector
Tel. 01100 6971.
lodern bedrijf
orzieningen
standsvergoeding
eding
ps artikelen
n". Korte Nieuwstraat
F. J. Haarmanweg 25
00 uur tot 17.00 uur.
kIT bericht uit de samenleving
zal vooral van citaten en feite
lijke gegevens aaneen hangen.
Beter dan welke journalistieke
zinnen ook spreken de bittere erva
ringen van tienduizenden mensen die
alleen-staan in de zorg voor hun
kinderen.
Een op de tien kinderen uit één Ne-
I derlandse generatie komt uit een
I onvolledig gezin. Ouders gescheiden,
I vader of moeder gestorven, kind van
I een ongehuwde moeder.
In 1969 betaalden 30.000 gescheiden
I vaders via de 19 raden voor de kin-
I derbescherming voor hun kinderen,
I die ze aan de zorg van de moeder al-
I leen hadden overgelaten, 21,30 per
maand per kind gemiddeld. Dat is niet
I meer dan 71 cent per dag. Wie voor
I 255,60 per jaar een opgroeiend kind
kan verzorgen kleden, voeden, la
ten studeren, ontspanning geven
mag het zeggen.
Er zijn in ons land rond 200.000 al
leenstaande ouders met inwonende
kinderen.
De gescheiden man is, hoezeer ook
voor hem scheiden doet lijden, vrijwel
altijd in een gunstiger financiële- en
relatiepositie dan de gescheiden
vrouw. De cijfers over 1969 spreken
ook in dit opzicht voor zich: tegen
over 65.000 gescheiden vrouwen
„slechts" 35.000 gescheiden vrouwen.
De ongelijke kansen voortvloeiend uit
'ngelijke rechten veroorzaken, wat me-
'rouw Van Wijk noemt „de ziekmakende
lituaties" voor de vrouw. Situaties waar-
an ook de kinderen, vroeger of later, het
jlachtoffer worden.
Die ongelijke kansen liggen vooral in 't
fiscaal-juridische vlak en in de mogelijk
heid tot het opbouwen van een nieuwe
|oekomst.
Een citaat uit een brief van een ge
scheiden vrouw, ex-echtgenote van een
per bemiddeld man:
„Om de volgende redenen voel ik mij als
plleenstaande moeder gediscrimineerd.
Mn ex-echtgenoot bekleedt een hoge
functie als en geniet als zodanig een
B°Psalaris.Wij scheidden in onderling goed
vinden, daar er een kind op komst was bij
toekomstige tweede vrouw van mijn ex.
'toelf hield de zorg over ons (moeilijk
PPvoedbare) zoontje, dat inmiddels op me-
pische indicatie in een L.O.M.-instituut
Werd opgenomen. Dat internaat valt niet
pnder de wet bijzondere ziektekosten, zo-
het mij maandelijks f 750,kost. Uit
sluitend aan woon- en eetgeld. Alle per
soonlijke onkosten van het kind moeten
daarenboven apart door mij worden be
taald, zoals kleding, reparaties, reisgeld,
fiets- en schoolgeld (lyceum), clubgeld,
boeken etc. etc.
Het kind is bovendien éénderde van het
aantal dagen per jaar thuis en komt dan
geheel ten mijnen laste, terwijl de inter
naatsbetalingen (via verhaal van de bij
stand) gewoon doorgaan.
Daar ik met mijn half-time baan als
niet-afgestudeerd psychologe slechts als
candidaat-student betaald word (ben be
noemd onder voorwaarde dat ik nog af
studeer), een en ander onmogelijk bekos
tigen kan, ben ik aangewezen op de bij
stand, die mij beschouwt als alleenstaande
vrouw zonder kind (zit immers in het
internaat) weshalve mij aan naakt levens
onderhoud 285,per maand wordt ge
laten, zijnde het mij toegestane bestaans
minimum (excl. ziekenfonds, premie en
huurtoeslag bij afwijking van standaard-
huur).
Bij de scheiding was ik nog geen veer
tig, maaj- tien jaar lang ben ik door over
belasting (het kind is pas veel later in
een internaat geplaatst) en sociale en
maatschappelijke discriminatie, het maat
schappelijk displaces zijn, geïsoleerd ge
raakt. En afgezien daarvan: waar is die
engel van een man die een vrouw neemt
met een kind dat evenveel kost als vijf
andere? M.a.w. wie neemt dat hele zootje
op zijn nek, waar zelfs de geringe bijdra
ge van de eerste vader onmiddellijk stopt
of althans drastisch verlaagd wordt, bij
tweede huwelijk of concubinaat?"
Laten we wel wezen en blijven bij het in
zulke gevallen voor een vrouw als normaal
beschouwde celibaat, ondanks het feit (be
kend sinds het aloude Kinsey-rapport)
dat de sexuele behoefte bij vrouwen niet
onderdoet voor die bij de mannen en dan
ook als een van de fundamentele „rech
ten van de mens" wordt beschouwd.
Laten we het houden bij het „normale"
verschijnsel dat meer dan de helft van de
gescheiden mannen hertrouwt en van de
rest minstens 80 procent in concubinaat
leeft. De rest zijn misschien kneusjes.
Houden zo, voor die mannen. Hij be
houdt ook zijn maatschappelijke en finan
ciële positie, die hij met zich meeneemt
na de scheiding, plus de zekerheid van 'n
goedverzorgde en gezellige oude dag. En
wat behouden de ex-vrouwen????
De ex-vrouwen behouden, zo kan men
wel stellen, alleen de zorg voor het kind.
De wet zegt het prachtig: beide ouders
zijn ten opzichte van elkaar verplicht de
kinderen te verzorgen en op te voeden. In
de meeste scheidingsgevallen wordt dit
wetsartikel tot een dode letter. Uit de veel
heid van gegevens waarover „Ouders Zon
der Partner" beschikt blijkt dat vele va
ders zich na de scheiding onttrekken aan
de zorg voor het kind. Ook al geven zij
alimentatie. De afkoopsom van 71 cent per
dag kan men toch werkelijk geen bijdra
ge in de verzorging en opvoeding van de
kinderen noemen.
Des te grievender wo'rdt dit schandaal-be
drag in het licht van het fiscale voor
deel, dat vele ex-echtgenoten zich door-
hun scheiding weten te verwerven. De fis
cale deskundige van O.Z.P. heeft daar
schrijnende voorbeelden van, waarop de
karakteristiek fiscale fraude zonder be
denken van toepassing is. Hoe fiscaal gun
stig een gescheiden man kan zitten
terwijl zijn ex-vrouw op het randje van
het bestaansminimum moet leven blijkt
uit deze gegevens, waarbij dan nog niet
eens van frauduleuze handelingen sprake
is. Bij een belastbaar inkomen van
f 100.000,betaalt een gehuwde man met
één kind 50.858,belasting.
Een gescheiden man met één kind dat
door zijn ex-vrouw verzorgd wordt be
taalt bij eenzelfde inkomen en een jaar
bedrag van 18.000,voor alimentatie
van de vrouw en aftrek van 6.000,voor
het huis dat hij aan de vrouw ter bewo
ning heeft gelaten „slechts" 33.119,
aan belasting. Een niet onaanzienlijk voor
deel dus. De man leeft eigenlijk als' vrij
gezel, maar- betaalt als gehuwde met één
kind min de voordelen die hij uit zijn
scheiding kan halen. Maar de echte vrij
gezel (onder de veertig) met hetzelfde in
komen en aftrek van 6.000,— kosten be
taalt aan belasting 51.177,Vergeleken
met deze vrijgezel heeft de gescheiden
man een belastingvoordeel van f 17.058,
Scheiden op kosten van de gemeenschap
noemt men dat bij O.Z.P. Frauduleus
wordt het wel wanneer deze gescheiden
man aan zijn ex-vrouw 9.000,huishuur
in rekening brengt, maar dit bedrag niet
aan de fiscus opgeeft. Zijn pure winst
wordt dan nog 9.000,groter. Kijken we
uit
dan nog even naar de financiële positie
van de vrouw in dit geval: zij krijgt voor
zichzelf een alimentatie van 18.000,-
Voor het kind f 3.000,Dat lijkt een ge
garandeerd inkomen van 21.000,per
jaar. Maar: daarvan moet 9.000,huis
huur af. De vrouw houdt voor zichzelf o-
ver 9.000,Belasting moet betaald
worden over 18.000,Na kinderaftrek
is dat een belastingbedrag van 2.617,
per jaar. Daar komt rond 2.700,per
jaar aan sociale lasten bij, zodat uitein
delijk voor de vrouw resulteert f 3.683,
rond 300,per maand. De vrouw in
kwestie, die om een redelijk betaalde baan
te kunnen krijgen wilde gaan studeren,
kon van dat bedragje onmogelijk rond ko
men. Ze heeft honderden guldens moeten
betalen aan belastingconsulent en advo
caat. De belastingconsulent ging zelfs zo
ver dat hij tot een akkoord kwam met de
inspecteur. Dat op het aangiftebiljet van
de vrouw als inkomen „nihil" werd inge
vuld. Gevolg: de fiscus kon elk door hem
gewenst bedrag als belastbaar inkomen
aannemen. De man kreeg zodoende zijn
gewenste aftrekposten. De consulent, die
de vrouw deze „dienst" had bewezen re
kende hiervoor het lieve bedragje van
397,60.
Op een aanvullende bijstands-uitkering
had ze geen recht, want, zo werd haar ge
zegd: u hebt toch een inkomen van
21.000,en u kunt toch gaan werken.
Welja, u kunt toch gaan werken. Maar
deze vrouw had het beste deel van haar
leven geïnvesteerd in man en kind. Ze
kende geen ander vak dan het huishou
den, het verzorgen van man en kind.
Maar dat is in onze huidige misvattin
gen geen vak. We betalen er ook niet
voor, integendeel, we laten de moeder er
vaak zelf voor betalen: met al haar inzet
en het beste deel van haar leven.
Mevrouw Corine van Wijk heeft, met
naam en toenaam, nog tientallen voor
beelden in portefeuille van gevallen, waar
in vooral vermogende mannen zich
bij scheiding verrijken. Door aftrekposten
te creëeren van bedragen die zogenaamd
aan de vrouw of het kind ten goede zijn
gekomen, maar die in werkelijkheid alleen
maar ten goede gekomen zijn aan luxe
pleziertjes van de gescheiden man. Geval
len waarbij zwart op wit vaststaat, dat de
belastinginspecteur deze aftrekpost geac
cepteerd heeft. Ook toen door de raads
man van de andere partij gevraagd werd
om een specificatie van de zogenaamde
voor de vrouw of het kind gemaakte kos
ten. De belasting-inspecteur verschool
zich achter zijn beroepsgeheim en liet we
ten, dat de man in kwestie de afgetrok
ken bedragen aannemelijk had gemaakt.
De man hoefde niets te bewijzen. Wat iij
aan aftrekposten had opgegeven werd als
belastbaar inkomen bij de alimentatie van
de vrouw opgeteld.
Mevrouw Van Wijk: „Ik ken veel vrou
wen die jarenlang achtervolgd worden met
dit soort problemen. Zij hebben daardoor
eenvoudigweg de rust niet, noch de tijd,
om zich op een nieuwe toekomst in te
stellen. Zij worden van proces naar pro
ces, van gesprek naar gesprek met de be
lastingconsulent en de inspecteur voort
gesleept. Tfloet .ik nog uitleggen dat deze
rrtoedei-S irt een frustrerende dupe-töe-
stand raken? Ze raken aan alcohol. Zo
kan het dat ze zelfs kinderen gaan slaan
als gevolg van pure onmachtsgevoelens.
Ze zouden symbolisch van zich af willen
slaan en projecteren. Dat is een hande
ling tegenover het kind, zonder te besef
fen wat de onbewuste drijfveer daarvan
is. Die ligt in de hele maatschappelijke
samenleving, waarin onmachtsgevoelens
sterk toenemen. Omdat veel vermogende
mannen zich kunnen bedienen van specia
listen die de lacunes in de wetgeving op
juridisch en fiscaal gebied kennen, ko
men de moeders in een situatie van over
macht terecht. Ik heb onlangs tegen de
minister van justitie gezegd: Kijk, excel
lentie, op deze wijze wordt het in de hand
gewerkt dat welgestelde lieden links en
rechts rondtrouwen, een spoor van vrou
wen en kinderen achter zich latend in be
hoeftige omstandigheden zodat ze nauwe
lijks het hoofd boven water kunnen hou
den.
In „Profiel", maandblad voor het per
soneel van het Ministerie van Verkeer en
Waterstaat, deze uitspraak van minister
Drees: „Over de getrouwde vrouw met of
zonder kinderen wil ik toch nog wel iets
zeggen. Veel wordt haar werk „thuis" te
licht beoordeeld. Maar het is in werkelijk
heid een ingewikkelde werkkring. Ze moet
het gezin draaiende houden, reparaties
aan het huis regelen, financiën beheren,
logé's en gasten ontvangen, corresponden
tie afwerken. Ze heeft heel wat te doen.
Als er dan ook nog kinderen zijn heeft ze
haar handen vol. Te gemakkelijk wordt in
Nederland gezegd dat de gehuwde vrouw
wel kan gaan werken.De mensen doen
vaak alsof de gehuwde vrouw in huis geen
nuttig werk doet".
Een uitspraak, O.Z.P. uit het hart gegre
pen.
Want wat wil „Ouders Zonder Partner"?
Jaarlijks wordt het aantal ouders zonder
partner groter. Het cultuurpatroon waar
in wij leven is grotendeels afgestemd op
normen en wetten die betrekking hebben
op diegenen binnen het huwelijksleven en
niet op diegenen daarbuiten. Daarom voelt
deze laatste minderheidsgroep zich terecht
gediscrimineerd en ook geïsoleerd. De tijd
is rijp, dat krachten gebundeld worden
voor de verbetering van de sociale, fiscale
en economische positie van: de alleen
staande ouder die zich voor een dubbele
taak gesteld ziet in opvoeding en verzor
ging van de kinderen, het kind van de
alleenstaande ouder, dat een moeilijkere
jeugd heeft dan het kind dat in een nor
maal gezin kan opgroeien, het Nederlands
kind in het algemeen en wel door o.a.
vaststelling van zijn behoeftepatroon en
streven naar behoeftebevrediging door o.a,
het vaststellen van de werkelijke kosten
van voeding, wonen, kleding en schoeisel,
hygiëne en medische verzorging, ontwik
keling, ontspanning en verkeer, maat
schappelijke verplichtingen, vrijwillige en
verplichte verzekeringen.
O.Z.P. wil dat bij scheiding de verlaten
partner, die de zorg voor de kinde
ren krijgt, schadeloos gesteld wordt voor
de toegenomen verzorgingsactiviteiten.
O.Z.P. keert zich tegen de plannen om de
kinderbijslag voor het eerste en tweede
kind te bevriezen of zelfs geheel af te
schaffen.
Kinderbijslag dient be
schouwd te worden als een inkomen van
het kind zelf. Dit kinderinkomen moet
voor het eerste kind het hoogst zijn en
voor het laatste kind het laagst. Omdat
het eerste kind in verhouding meer kost
ook in verhouding tot de draagkracht
van de ouders.
O.Z.P. wil dat er wat veranderd wordt
aan de in feite belachelijke situatie dat
moeders gpacht worden gratis te werken,
of nog' groter misvatting dat hun
taak thuis niet als werk beschouwd wordt.
Het beroep van moeder en huisvrouw moet
erkend worden, zoals in Frankrijk en En
geland en Zweden al het geval is. Als een
vrouw, die staat voor de zorg van een ge
zin van vier personen, volgens de gege
vens van een Duits onderzoek 70 uur per
week werkt, waarom zou daar dan geen
eigen inkomen tegenover mogen staan?
O.Z.P. vindt, dat de moeder en huisvrouw
het wettelijke recht moet krijgen op een
gedeelte van het gezinsinkomen. Dat zou
bij scheiding een onnoemelijk stuk leed
voorkomen. Het zou ook betekenen minder
kosten voor de gemeenschap. Reeds nu
gaat meer dan de helft van het totaal aan
bijstandsuitkeringen naar de gescheiden
moeders met haar kinderen.
Omdat vaders, wettelijk verplicht tot
mede-verzorging en mede-opvoeding van
de kinderen controleerbaar in 60.000 ge
vallen, weigeren daaraan meer dan 71 cent
per dag te spenderen. Een wettelijk kin
derinkomen, een basisuitkering voor al
leenstaanden met kinderen en belasting
faciliteiten zijn volgens O.Z.P. „kostenbe
sparend, menselijker en in het alge
meen belang."
Enkele citaten tot slot:
De psychologe mevr. Van Haasen—Deur
- „Het enig kind van een ouderpaar mist
de zo nodige sociale relaties met leeftijds
genoten en groeit op in een milieu van
volwassenen, dat niet is afgestemd op de
kinderpsyche. Het enig kind van een ou
der verkeert in een nog veel ongunstiger
positie, daar de overgebleven ouder onver
mijdelijk sneller aan frustraties is overge
leverd o.a. in de vorm van kontaktarmoe-
de, sexuele nood en afstoting door het
vroegere milieu. Dit probleem is groot en
urgent, omdat bet leidt tot een groter
aantal sociaal onaangepasten."
De zenuwarts dr. Blom, strafgevangenis
Den Haag: „Steeds duidelijker treedt naar
voren dat de geestelijke complicaties op
latere leeftijd van kinderen uit onvolledi
ge gezinnen leiden tot afwijkende gedrags
patronen. Het zijn juist degenen die in de
vroegere jeugd door traumatiserende fac
toren, waartoe ook zeker de echtscheiding
alsook de dood van een ouder gerekend
moet worden, getroffen worden, later een
onaangepast of delinquent gedrag gaan
vertonen".
Prof. dr. M. Langeveld, sociologe: „Pro
fiteur is hij die afwentelt wat zijn aandeel
is in de medemenselijke taken en wat
zijn deel is aan konsekwenties en risico's
van eigen daden en verzuimen."
Mevrouw Corine van Wijk: „Voor het
kind is de verzorging door de ouders een
fundamentele ervaring. O.Z.P. komt
daarvoor op. Wat wij ten diepste willen is
een veiliger jeugd voor gelukkiger kinde
ren".
