„DIT IS ONS LAND, WE LATEN NIET OVER ONS LOPEN
ames
ansen
Men bouwt
in ons land
niet zo
maar even
een school
Gratis benzine
met een
krantesnipper
rans Ma
FOUT 1
IE JAA
1
ES K(
CH MC
[et de Wit
tdere ga
INDONESIË (IV)
Politie te kort
op Antillen
BOETVAARDIGE MOORDENAAR
binnenland
buitenland
Door FRANS KESSELS
Procedure
Gemeente
Verplaatsbaar
SHELL MOET WEER OMBOUWEN
Foto-cel
Ander foefje
Nathan Leopold overleden
Gymzaal
foitie van de Bunder heeft volgens Jc
fle ploeg.
I rich t* rm iïe v°elen en bc-
I te zullen terugtrekken
Dinsdag 31 augustus 1971
31 êijgustus 1971
BAMDPEMG „Een paar da
gen geleden", zegt de Javaanse
sociologe naast me in de auto, „las
mijn dochtertje me enkele gege
vens voor over Indonesië uit een
of ander schoolboekje. En toen ik
die droge dode getallen hoorde,
realiseerde ik me eigenlijk pas
voor het eerst hoe immens dit land
eigenlijk is. Het greep me zo aan,
dat ik het over heb geschreven.
Moet je luisteren!" Ze haalt een
briefje uit haar tasje en leest:
„Het eilandenrijk Indonesië be
staat uit 13.677 eilanden, waarvan
er 6.044 bewoond zijn. De totale
landoppervlakte is 1.904.345 vier
kante kilometer; de totale zeeop
pervlakte 3.331.170 vierkante kilo
meter. De grootste afstand van
>ost naar west is 5.110 km; van
ïoord naar zuid: 1.888 km. De
.evolking van Indonesië bedraagt
130 miljoen inwoners, 75 miljoen
hiervan leven op Java!"
Ik kijk uit het raampje naar
buiten... Inderdaad, wat een men
iën! De grote, brede maar
ilecht onderhouden weg voor en
ichter ons is overladen met een
;eweldige verwarrende en dwarre-
ende drom van kleurige en
chichtige, snellende en sjouwende
nenselijke wezentjes, zover het
>og maar reiken kan. Mensen op
ogge twee-wielige wagens, bela-
len met suikerriet, kokosnoten of
naïs, en bespannen met karbou
wen die loom en sloom voortsuk
kelen. Mensen op kleine lichte
karretjes, snel en schokkerig
voortgetrokken door skeletachtige
miezerig-kleine maar toch aan
trekkelijke pony's, die de in
druk maken een kruising te zijn
tussen een paard en een hond.
Mensen op fietsen, nauwelijks
zichtbaar tussen de overstelpende
hoeveelheden fruit of groenten,
bossen geoogste rijste-aren of uit
puilende bussels gras en hooi,
waarmee ze hun vehikel beladen
hebben, mensen te voet: vrouwen
en meisjes, voortschrijdend met
slanke gratie, een zware mand of
korf vol kleurige marktprodukten
op het hoofd, mannen, voortdribbe-
lend met kleine pasjes, met ge
kromde ruggen de opbrengst van
hun akkertje torsend aan stokken
over de schouders. Kinderen, hol
lend en rennend, ravottent en spe
lend, gillend en vechtend tussen de
voortschuivende levende massa.
En aan de wegkant, mensen in
de kleine eethuisjes en drinkhuis-
jes en rusthuisjes en wachthuisjes
en winkeltjes en stalletjes, die al
lemaal hetzelfde zijn: armoedig en
primitief opgetrokken van bamboe
en planken. En daarachter, mensen
onder de palmbomen en bamboe
bosjes, onder de vruchtenbomen en
bloemenbomen. Mensen in de
maïs-, kokosnoten-, thee-, koffie-
bananen- en suikerrietplantages,
die zich groen en rijk en heerlijk
koesteren in de stralende zon.
En nog verder weg, op de gran
dioze, geterrasseerde heuvels en
bergen, talloze kleine, kleurige
stipjes van mensjes, werkend op
de sawah's, waarvan het water zil
ver opflikkert in het heldere
licht.
„Deze mensen hier om ons heen
worden verondersteld dit land op
den het veel te druk met „in leven
te blijven". President Soeharto
heeft het gelukkig weer aange
durfd buitenlanders hier te laten
investeren, maar toch hebben Soe
harto en zijn regering een onmoge
lijke taak op zich genomen. Waar
moeten ze aan beginnen in een
dergelijk uitgestrekt rijk? Is het
pootjes te zetten. Ze willen wel
werken. Ze werken ook, heel erg
hard zelfs. Iedereen is bezig, dag-
in dag-uit, maar het gaat allemaal
veel te primitief. En er is geen
samenwerking, hun methodes zijn
veel te ouderwets en er is zo goed
als geen begeleiding van boven af.
Nog geen tien procent van de be
volking werkt met een dusdanige
efficiency, dat ze iets bij te dragen
heeft aan de ontwikkeling van het
land. De blanken, Indiërs en Chi
nezen moeten het denkwerk doen,
de economie in stand houden. Soe-
karno drong er steeds op aan dat
de Indonesiërs het zelf moesten
doen, maar dat kon niet: ze had
verwonderlijk dat men zich alleen
maar bezig kan houden met Java,
en geen tijd of geld ter beschik
king heeft voor de rest van dit
waanzinnig grote eilandenrijk?
Waar moeten ze beginnen op Java?
Er is woningnood. Er is werkloos
heid. Voor de woningbouw is geld
nodig. Voor werkgelegenheid is
ook geld nodig. Er is geen geld.
Het hele eiland zit vol mensen.
Ieder bruikbaar stukje landbouw
grond is al in gebruik. Dus op
agrarisch gebied hoeven we het
ook niet te zoeken Maar waar
dan?"
We stoppen in een dorpje een
rij hutjes en huisjes langs de weg
waar een keurig restaurant en
een Javaans eethuisje naast elkaar
staan. We kiezen het eethuisje. Als
we uit de auto stappen komen
twee jongetjes van een jaar of tien
naar ons toe, en een van hen zegt,
met zijn hand tegen zijn zwarte,
groezelige petje tikkend: „Ik zal
uw wagen bewaken".
Mijn reisgezellin geeft de jongen
een briefje van tien roepia. Hij
tikt weer tegen zijn petje en vat
post bij de wagen. Zijn vriendin
rent opeens snel weg naar een
prachtige rode sportwagen, die en
kele meters van ons vandaan voor
het restaurant stopt, en waar een
blonde Amerikaanse dame uitstapt.
„Wagen bewaken, mevrouw?",
vraagt hij beleefd. „Maak dat je
weg komt, smerige bruine aap",
schreeuwt de blonde nijdig, en
loopt het restaurant binnen. Het
jongetje blijft rustig staan, steekt
dan enkele vingers in zijn mond
en fluit twee keren hard en schel.
....Het gaat allemaal heel, heel erg
vlug: kleine jongetjes, twintig,
misschien vijf en twintig, schieten
tussen de hutjes en huisjes van
daan, rennen op de sportwagen
toe, en houden zich daar heel
even maar zeer intens mee be
zig met ijzeren staven, stukken
hout en messen. Dan verdwijnen
ze weer, even snel ais ze gekomen
zijn. De prachtige rode sportwagen
is verdwenen....Er is alleen nog
maar een gedeukte, verwrongen
hoop schroot, zonder ruiten, zonder
kleur en met aan flarden gesneden
banden. Hysterisch gillend en
zwaaiend met haar armen komt de
Amerikaanse naar buiten hollen.
Stampvoetend van woede begint ze
dan te huilen, de tranen lopen over
haar gezicht en maken van haar
„make-up" een niet zo heel erg
aantrekkelijk abstract schilder
stukje. De sociologe aan mijn zij
zegt rustig: „De tien roepia heeft
ze in ieder geval nog".
Als we aan een tafeltje plaats
hebben genomen, zegt ze: „Die
kleine jochies hebben niets, totaal
niets, en wat betekenen tien roepia
voor die Amerikaanse? Tenslotte is
het de gewoonte je wagen te laten
bewaken hier. Met zo'n jongetje
als wachtpost is je wagen veilig.
Je hebt zelf gezien dat in Djakarta
nauwelijks een wagen rondrijdt
met ruitenwissers, buitenspiegels,
radio-antennes of wieldoppen. Je
hoeft je wagen maar even onbe
waakt achter te laten, en je kunt
er zeker van zijn dat alles wat
enigszins los zit, verdwenen is.
Over het algemeen heeft men een
groot respect voor de blanken,
vaak nog meer dan voor de Indo
nesiërs zelf, juist omdat de blan
ken zo vriendelijk en betrouwbaar
zijn. Maar de blanken moeten wel
onthouden dat dit ons land is, en
dat we niet over ons laten lo
pen".
Voor 45 roepia eten we een
heerlijk dinertje van lf,
De kip die de eigenaar
eethuisje ons aanprijst
met een touwtje om h
een boompje staat i
wijzen we vriendelijk^'
er met haar uitstekend;'
niet zo heel erg gewelrii,
stappen dan weer ia n?
rijden verder.
iCKLAND (ANP) - Het
'te officiële wereldkampioen-
hockey voor dames lijkt
„„nste van Nederland uit te
Langs de weg staan ïq. t iristeren doelpuntloos
bosjes rijstewaren, J' llen, dat gister J
kunstwerken rechtop mm ijk speelde tegen West-Duits
gen in de zon. Elders A
rijstewaren op matten on "VJwordt de ranglijst nu
dek, en de rijst wordtaaneevoerd. Ne
erover heen razende
wordt t
auto's
koop en efficiënt gedorst,
Vlak voor Bandoeng mot
op de drukke weg wach,
een spoorwegovergang De
men zijn wel niet auto-
maar werken toch afdoe»
lange bamboestok, die do»
half-naakte mannen aan de
den wordt vastgehouden
de weg. Ais de trein v™
gereden, schreeuwen de i
luid, geven een teken aan di
dat ze door moeten rijden
en de bamboestok langs'
„Dit is ons land, we Ij
over ons lopen", zeg j,
kend. De luide, heldere lat
de jonge vrouw naast mi
door de wagen.
$(r h
(Van onze onderwijsredacteur)
TILBURG Men bouwt in Nederland niet zo maar even een
kleuterschool of een lagere school. Voorbereiding, planning en fi
nanciering ervan zijn na de oorlog verweven tot zulk een ingewik
keld en onoverzichtelijk systeem dat op vele punten tijdens de pro
cedure kortsluitingen kunnen optreden. Die leiden dan vrijwel
altijd tot stagnaties. Als dat gebeurt, treden de gevolgen daarvan
voor de ouders meestal pas aan het licht als hun kinderen er de
dupe van worden. Raamsdonksveer is er een niet op zichzelf
staand triest voorbeeld van.
Nadat de eerste stap op de scho-
Ienbouw-procedure-weg is gezet,
duurt het gemiddeld zeker 3 of 4
jaar voordat de kleuter- of basis
school er staat. Die weg wordt
door deskundigen „ingewikkeld,
omslachtig en veel te kostbaar"
genoemd. Dat komt, menen zij,
omdat het streven naar uiterste
volmaaktheid ons parten speelt.
Bovendien zijn er zoveel bouw- en
andere voorschriften, dat het ont
wikkelen van plannen zeeën van
tijd in beslag neeemt. „Wij zouden
wel af willen van die afschuwelij
ke betutteling, van het beoordelen
van talloze ondergeschikte details.
Waarom mag een raam op een
bepaalde plaats niet rond zijn? In
de tijd van de na-oorlogse schaar
ste zijn dat is begrijpelijk
talloze bepalingen gemaakt, opdat
met minimale middelen scholen
konden worden opgebouwd. Die
minima zijn echter tot maxima
verheven in een tijd dat er beslist
geen materiaalschaarste meer is!
De bouwpnocedure loopt over
twee sporen, de planning en de
financiering. Men moet die sporen
goed onderscheiden en tegelijker
tijd beseffen dat zij beiden leiden
tot het zelfde doel: de kleuter- of
basisschool.
iets niet zo vaak gebeurt. Gelukkig
maar.
Allerlei ingewikkelde toestanten
rond die financiering zullen wij u
besparen. Bij de bouw van scholen
voor voortgezet onderwijs doen
zich dit soort vraagstukken niet
voor. Daarvoor betaalt het Rijk
alles. Er worden voorschotten ge
geven, zodat de financiering verze
kerd is. Waarom dat niet gebeurt
voor de bouw van kleuter- of ba
sisscholen? Ach, dat zou opnieuw
een inbreuk zijn op de gemeente
lijke autonomie. Die zelfstandig
heid aantasten op dit gebied zou
ongetwijeld een storm van protest
ontketenen. Vandaar
Het aantal handelingen dat men
moet verrichten om die kleuter- of
basisschool te krijgen is heel groot.
Het is daarbij in principe niet van
veel belang of het gaat om een
bijzondere school (zelfstandig
schoolbestuur) of een openbare
school (gemeente is schoolbe
stuur).
De financiering van de bouw
van kleuter- en basisscholen is een
zaak van de gemeenten. Hier ligt
meteen een heel moeilijk vraag
stuk. Want dat betekent dat ge
meentebesturen zelf moeten uitma
ken of zij de bouw van een kleu
ter- of basisschool zo urgent vin
den dat zij daarvoor geld dat him
uit het gemeentefonds wordt gege
ven door de regering willen be
schikbaar stellen. Misschien vinden
ze wegen, rioleringen, een raad
huis, of wat dam ook, wel belan
grijker. Dan staaan straks kinderen
op straat, oïndat er voor hen geen
kleuter- of basisschool is. We die
nen er direct bij te zeggen dat zo
Een, heel beknopte, opsomming
van de procedure toont meteen hoe
vaak het fout kan lopen. Reeds om
te gaan vaststellen dat de bouw
van een kleuter- of basisschool ur
gent gaat worden, is een goed sa
menspel van velen vereist. Eigen
lijk moet dat al gebeuren als de
gemeente een uitbreidingsplan gaat
voorbereiden. Zodra er voor zulk
een plan een berekening is ge
maakt van het vermoedelijk aantal
kinderen dat in zo'n nog te bou
wen wijk zal komen te wonen,
moet dat samenspel beginnen. Als
het goed is dient het gemeentebe
stuur al in dit stadium de school
besturen te waarschuwen. Dat ge
schiedt meestel wel. Maar als men
het om welke reden dan ook
„vergeet", zit de eerste kink reeds
in de kabel. Enfin, bij de vaststel
ling van de urgentie spelen school
besturen gemeentebestuur, inspec
tie, hoofdinspectie (kleuter- of la
ger onderwijs) en ministerie van
Onderwijs allemaal mee.
B. en w. vragen vervolgens de
gemeenteraad om medewerking bij
de veel later te verwezenlij
ken bouw van de school. Dat is
een principiële uitspraak, waarbij
de gemeenteraad zich dient te rea
liseren dat zijn „ja" te zijner tijd
financiële gevolgen heeft. De ge
meente moet immers als het zover
is uit haar jaarlijkse uitkering van
het Rijk geld beschikbaar stellen
voor de bouw. Bij een goede plan
ning van de uitgavèn gaat zo'n
gemeente daarmee meteen reke
ning houden. Maar er kan ook hier
meteen een kink in de kabel ko
men. Men kan ook gods water
rustig over gods akker laten lopen.
Dan zit het straks goed fout. Het
schoolbestuur (of de gemeente)
heeft inmiddels natuurlijk een ar
chitect gevraagd voorlopige globale
bouwplannen te maken. Die man
moet dan wel weten, hoe groot de
school moet worden (hoeveel leer
lingen) en eigenlijk ook of het een
traditionele of een vernieuwings
school moet worden.
Laten we maar stoutweg aanne
men dat dat allemaal vlot loopt.
Via sehetsplannen ontstaat het de
finitieve plan. Dat wordt ter goed
keuring gestuurd naar de bouw
kundige hoofdinspectie van het
ministerie van Onderwijs. Heel
precies wordt daar bekeken, of
wel aan alle bepalingen van het
bouwbesluit wordt voldaan. Dat
leidt nogal eens tot geschrijf over
en weer, omdat veranderingen
vaak op detailpunten nodig zijn.
Die controle in Den Haag wordt
daardoor tijdrovend. Over het al
gemeen duurt die fase meer dan
een jaar.
De hoofdinspectie is bovendien
dat is begrijpelijk geïnteres
seerd in het antwoord op de vraag,
of de financiering van de bouw al
verzekerd is. Een schoolbestuur
dat dat bij de inzending van de
plannen kan meedelen, zal die
plannen met voorrang behandeld
krijgen.
En als dan uit Den Haag het
„akkoord" is gekomen, kan de ar
chitect het bestek en de begroting
van bouwkosten gaan maken. Als
dat op tafel ligit vragen b. en w.
aan de gemeenteraad een bouw-
krediet. Dan moeten Gedeputeerde
Staten het raadsbesluit goedkeu
ren, zodat vastligt dat er daar geen
bezwaren bestaan tegen de finan
ciering. En dan kan met de bouw
worden begonnen.
Dat is dan een ideale procedure,
tijdig in tang gezet en zonder
haperen tot een goed einde ge
bracht. Maar vaak gaat dat niet zo
ideaal. Wie kan het schoolbesturen
goed willende maar geen gespe
cialiseerde burgers kwalijk na
men dat zij niet in staat zijn
steeds maar aan de bel te hangen
bij al die instanties? Wie kan het
architecten kwalijk nemen dat ze
wel eens daas worden van al die
detailveranderingen die van hen
worden geëist? En die hele proce
dure bevat nog vele andere drem
pels die tot struikelen aanleiding
kunnen zijn.
Dan moeten er noodvoorzienin
gen worden getroffen, verrijzen er
tijdelijke lokalen, of staan er kin
deren buiten. Worden er. zoals dat
netjes heet, snel semi-penmanente
lokalen gebouwd. En niets is zo
permanent als dit soort lokalen!
Bovendien is dat een heel dure
oplossing. Te zijner tijd immers
moeten ze toch door permanente
lokalen worden vervangen.
Men kan er zich over verbazen
dat die hele ingewikkelde situatie
eigenlijk toch maar tot zo weinig
echte kortsluitingen leidt in ons
land. Het aantal „Raamdionksveer"-
gevallen is heel gering.
Want kinderen die tijdelijk in
een bunker „naar school" moeten,
omdat de aannemer lokalen of
scholen niet op tijd klaar krijgt,
staan niet buiten. Dat is een kwes
tie van enkele weken, of maanden.
Daaraan, zo stelt men, is niets te
doen.
Veel moeilijkheden zouden kun
nen worden voorkomen als wij in
Nederland .zouden kunnen komen
tot het gebruiken van verplaatsba
re standaardscholen. Want nu komt
het voor dat kleuter- of basisscho
len in nieuwe wijken die 4 jaar
„oud" zijn al leeg staan. In de
Noordoostpolder, bijvoorbeeld, doet
zich dat verbijsterende verschijn
sel voor. Daar heeft men lagere
scholen gebouwd op fietsafstand
van de dorpen. Rond Emmeloord
Welnu, de loop van de bevolking
is er zo dat men nu al weet dat
daar zeker 11 scholen leeg zullen
komen.
,.Wat zouden we die scholen el
ders in ons land goed kunnen ge
bruiken. Maar ze zijn niet ver
plaatsbaar. Dat betekent dat bar
veel gemeenschapsgeld gestoken is
in scholen die niet meer worden
gebruikt".
JACQUES LEVIJ.
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM-LENT. Deze pagi
na is goed voor zo'n 135 liter benzi
ne. Als je tenminste het foefje kent.
Tengevolge van dat „foefje" zit da
Shell met dë brokken: ze zal al haar
benzine-automaten in de service-sta
tions moeten ombouwen. „Een mo
gelijk vrij kostbare zaak," noemde
een Shell-woordvoerder het gisteren.
En dat terwijl een ombouw enige
maanden geleden ook al noodzake
lijk bleek, omdat toen een ander
foefje werd toegepast om gratis ben
zine te verkrijgen.
Hetafgelopen weekend heeft een
„gladjanus", zoals de rijkspolitie in
Eist het noemt, 't SheU-servicestati-
on aan de rijksweg Arnhem-Nijme-
gen voor twintig gulden bedrogen.
„Het gaat ons natuurlijk niet om dat
bedrag," zegt een woordvoerder van
de benzine-maatschappij, „maar als
zo'n apparaat op een vrij simpele
manier kan worden bedrogen, moet
er natuurlijk iets gebeuren."
De oplichting kwam aan het licht
toen de benzine-automaat van het
bewuste station gisteren twintig gul
den te weinig bleek te bevatten. In
plaats van de ontbrekende twee
tientjes werden twee stukken kran
tepapier aangetroffen, die beide het
formaat van een tientje hadden.
Of deze stukjes papier op de een of
andere wijze bewerkt waren, en zo
ja op welke wijze, wilde de rijkspo
litie in Eist gistermiddag niet mee
delen. Ze ging niet verder dan de
mededeling dat er „een foefje" be
staat, en dat men uitgebreid bezig is
geweest het hoe en wat van dat
„foefje" te achterhalen.
De benzine-automaat is bedoeld om
door de automobilist gebruikt te
worden als de pompbediende 's
avonds of 's nachts afwezig is. Het
werkt met een foto-elektrische cel,
waaronder een tientje moet worden-
neergelegd. Dit tientje „verdwijnt"
dan, en in ruil krijgt men voor tien
gulden benzine.
Uit uitlatingen van een politie
woordvoerder kan worden afgeleid
dat er wel een tientje gebruikt moet
worden bij deze „wisseltruc", maar
dat dat tientje op de een of andere
manier blijft steken, terwijl alleen
het krante-papier doorzakt.
Het is de eerste keer, aldus een
Shell-woordvoerder, dat deze truc is
toegepast: „Als het bij die ene me
neer bleef zou het zo erg niet zijn.
Maar daar kun je natuurlijk niet op
rekenen. Dus zullen we alle automa
ten moeten aanpassen. En dat kan
duur worden voor de Shell."
Enige maanden geleden werden de
automaten aangepast aan een ander
„foefje". Als toen een papierstrookje
bovenaan de rand van het noodzake
lijke tientje werd bevestigd, viel al
leen dat strookje door en bleef het
tientje liggen. Dit mankement is
toen verholpen.
(Van een onzer verslaggevers)
SCHIPHOL De Nederlandse An
tillen zijn op zoek naar 40 politie
mannen uit middenkader en vier
rechters. De Antilliaanse minister van
justitie dr. H. Dennert is gisteren in
Nederland aangekomen om het tekort
aan politiemannen en rechters aan
te vullen. Volgens de Antilliaanse be'
windsman is het tekort aan personeel
in alle geledingen van het korps.
Hiij hoopt met de steun van de Ne
derlandse regering zo snel mogelijk
dit tekort te kunnen wegwerken
Duidelijk stelde minister Dennart,
dat het aantrekken van Nederlands
politiepersoneel niet ten koste zal
gaan van de promotiemogelijkheden
van Antilliaanse politiemannen.
Over de criminaliteit van Antilliw
nen in Nederland zei minister Den
nert niet verontrust te zijn. Hij be
twijfelde of er sprake is van een stij
gende criminaliteit onder Antillia-
nen in Nederland.
SAN JU AN, PUERTO RICO (AP) Nathan Leopold, die het grootste deel
van zijn leven geprobeerd heeft te boeten voor een sensatiemoord, die hij
in 1924 op een tiener heeft gepleegd, is op 66-jarige leeftijd gestorven in
San Juan.
Leopold werd 13 maart 1958 op jaren gesteld, nadat hij 33 en een half jaar
gevangen was gehouden voor de moord op de 14-jaar oude Bobby Frank, die
hij samen met zijn vriend Richard Loeb had vermoord.
Na zijn vrijlating ging Leopold naar Puerto Rico waar hij voor 10 dollar
per maand als technicus werkte in het laboratorium van een missiehospitaal.
Nadat hij in 1959 aan de universiteit van Puerto Rico zjjn doctoraal in de
sociale geneeskunde had behaald ging hij werken voor de dienst van de
volksgezondheid.
In het missieziekenhuis liet hij zich gebruiken als proefkonijn en hij heeft
met veel succes gewerkt bij het organiseren van de sociale diensten in
Puerto Rico.
Het naakte lichaam van Frank werd 22 mei 1924 gevonden in een riool in
Chicago. Hij was doodgeknuppeld. Een bril die dichtbij het lijk gevonden
werd, bracht de politie bij de toen 19 jaar oude Leopold. Hij noemde als zijn
medeplichtige Loeb, die toen 18 was. Zij zeiden de jongen te hebben gedood
om hun reacties op deze ervaring te kunnen beleven. Bij het proces, dat meer
dan een maand geduurd heeft, werden de jongelui verdedigd door Clarence
Darrow, die destijds als de grootste advocaat werd beschouwd. Zij werden
uiteindelijk tot levenslang veroordeeld. Loeb is bij een gevecht met een an
dere gevangene in 1936 gedood.
Voor zijn overlijden heeft Leopold herhaaldelijk aangedrongen op maatre
gelen om er voor te zorgen, dat onmiddellijk na het intreden van de dood zijn
ogen ter beschikking zouden komen van de oogbank.
d Met een doelgemiddelde j
(r Nederland aangevoerd. Ne-
Brieven voor deze rubriek moeien
ledige naam en adres worden ondenil
publicatie zullen deze vermeld vvefden.'
bij hoge uitzondering zal van fa J
den afgeweken. Naam en itfa
de redactie bekend. Public^ m
(verkort of onverkort) betflwi
redactie het in alle gevallwtwk
houd, c.q. strekking.
1 Met verbazing kewiii
van een artikel in uw'dijMi
25-8-1971, betreffende de vrij
toewijzing van een nieuw le'
gymnastieklokaal aan declnis
lagere school te Axel. 0
men zich over deze tl
hoe meer hoe liever -
verheugen.
Wel kan men zich de si
waarom de katholiek sM
voor niet in aanmeibï ta
wordt dat vrij duidelijk»^'
lakoniek vaststellen dat te
de bel is getrokken en iet
ker nog: „Eerst de laatste
is het huidige bestuur i
geworden van de huidige
re situatie".
Bovenstaande zou aan ei
gen te wijten kunnen zijn:
1. Het katholiek schooltest»1
simpel dat het nu eerst in
heeft dat de katholieke stf
ruim 40 jaar gyi-
ontbeert, dit in tegensteil»!
andere lagere scholen.
2. Het zou ook kunnen (Wfl
colleges van b. en w. in iel
die jaren hun taak niet
begrepen. Als wij go
meerd zijn ligt op het
het onderwijs een niet l
telijke taak weggelegd.
Ter illustratie moge d
en w. optreden als S-
van de openbare school
niet veel moeite kosten na "I
dat deze school door WM"
kening van de katholieke
haar gymlokaal kreeg. En
dateert zelfs al van langer
maanden geleden.
Bovendien blijkt uit de
na een gemeentelijk onde
gebleken dat er in de kom
dringen behoefte b?st^L
nieuw gymlokaal. Dit hl"
felicitatie waard. Wanneer
40 jaar m.b.t. onder meer o
lieke school tot de ontdekk i
dat dit niet meer langer
wordt men bij het leze"
toch wel even stil.
Dat het geacht college
vinger op de pols deze z»
Lhjkt uit de slotzinnen
zegt „Overtuigd te zfJn2
lendige situatie waarin
ke school in deze verkeert
Nu kan de vraag rijzen
overtuiging ook twee maa
den geboren is en dn 6
met het katholiek school
jaar sluimerend in de ma,
heeft doorgebracht. Het v
probleem om aan te tone
voor 1965 herhaaldelijk
tie onder de aandacht is
Als alternatief kan
sporthal gesitueerd isJ
heid van genoemde cll[jé
sisschool en het niet on 1
dat de verwezenlijking J
40 jaar gaat duren. We
dan drie gymzalen dij j
vendien wat geb1eurt
oude gebouw van de M „J
ondenkbaar dat dit wo
omgebouwd voor anaer „,0i|
en in het uiterste geval
sloopt? ju
Misschien een taak voo i
meenteraadsleden -<
deze materie te duiken
katholiek schoolbestuu
en kinderen niet 1313
een voldongen feit te ste
'Van onze speciale
lA\nersl?ggever)
F n,„ C\. Het rustieke motel
KNwtt meer van Lugano -
H u".wegcoach Joop Midde-
tom™ 21311611 gisteren hun in-
|,e- wordt vandaag beslist
Igereh®," de acht naar Zwitse-
reisde amateurs zaterdag
kaD a?n het wereldkampi-
leolH we8' Voor die wed-
Itste,.WiIhelm-Tell-ronde
f die £le' Het werd geen
kg van waaruit
feskamn doorreisde naar het
FZf?? la Zwitserland.
Hjzer jc i?k werd toch wel
1 opèn ?.oeken heeft hem
et in f verklaard zich
Namens veron!
itrustel
AXEL
de k°81
11,6 snecia'e verslaggever)
knf V°0r de stayersfinale
^vond heeft Piet de Wit
tn er Pe,ser aan de kant
Herti' <ncrleg met coach Mar
lde n? Ha,iaan Dagnoni
I Plaats genomen.
^'manUSmPiet de wit, „is
er «He moraal uiï^ hVijdt
serie, die iu 3e gehaald,
ft alsof hij eP„met hem deed,
K Ik voelde S°°rt angst2e-
I voelde me geen mo.