„DIT IS ONS LAND, WE LATEN NIET OVER ONS LOPEN ames ansen Men bouwt in ons land niet zo maar even een school Gratis benzine met een krantesnipper rans Ma FOUT 1 IE JAA 1 ES K( CH MC [et de Wit tdere ga INDONESIË (IV) Politie te kort op Antillen BOETVAARDIGE MOORDENAAR binnenland buitenland Door FRANS KESSELS Procedure Gemeente Verplaatsbaar SHELL MOET WEER OMBOUWEN Foto-cel Ander foefje Nathan Leopold overleden Gymzaal foitie van de Bunder heeft volgens Jc fle ploeg. I rich t* rm iïe v°elen en bc- I te zullen terugtrekken Dinsdag 31 augustus 1971 31 êijgustus 1971 BAMDPEMG „Een paar da gen geleden", zegt de Javaanse sociologe naast me in de auto, „las mijn dochtertje me enkele gege vens voor over Indonesië uit een of ander schoolboekje. En toen ik die droge dode getallen hoorde, realiseerde ik me eigenlijk pas voor het eerst hoe immens dit land eigenlijk is. Het greep me zo aan, dat ik het over heb geschreven. Moet je luisteren!" Ze haalt een briefje uit haar tasje en leest: „Het eilandenrijk Indonesië be staat uit 13.677 eilanden, waarvan er 6.044 bewoond zijn. De totale landoppervlakte is 1.904.345 vier kante kilometer; de totale zeeop pervlakte 3.331.170 vierkante kilo meter. De grootste afstand van >ost naar west is 5.110 km; van ïoord naar zuid: 1.888 km. De .evolking van Indonesië bedraagt 130 miljoen inwoners, 75 miljoen hiervan leven op Java!" Ik kijk uit het raampje naar buiten... Inderdaad, wat een men iën! De grote, brede maar ilecht onderhouden weg voor en ichter ons is overladen met een ;eweldige verwarrende en dwarre- ende drom van kleurige en chichtige, snellende en sjouwende nenselijke wezentjes, zover het >og maar reiken kan. Mensen op ogge twee-wielige wagens, bela- len met suikerriet, kokosnoten of naïs, en bespannen met karbou wen die loom en sloom voortsuk kelen. Mensen op kleine lichte karretjes, snel en schokkerig voortgetrokken door skeletachtige miezerig-kleine maar toch aan trekkelijke pony's, die de in druk maken een kruising te zijn tussen een paard en een hond. Mensen op fietsen, nauwelijks zichtbaar tussen de overstelpende hoeveelheden fruit of groenten, bossen geoogste rijste-aren of uit puilende bussels gras en hooi, waarmee ze hun vehikel beladen hebben, mensen te voet: vrouwen en meisjes, voortschrijdend met slanke gratie, een zware mand of korf vol kleurige marktprodukten op het hoofd, mannen, voortdribbe- lend met kleine pasjes, met ge kromde ruggen de opbrengst van hun akkertje torsend aan stokken over de schouders. Kinderen, hol lend en rennend, ravottent en spe lend, gillend en vechtend tussen de voortschuivende levende massa. En aan de wegkant, mensen in de kleine eethuisjes en drinkhuis- jes en rusthuisjes en wachthuisjes en winkeltjes en stalletjes, die al lemaal hetzelfde zijn: armoedig en primitief opgetrokken van bamboe en planken. En daarachter, mensen onder de palmbomen en bamboe bosjes, onder de vruchtenbomen en bloemenbomen. Mensen in de maïs-, kokosnoten-, thee-, koffie- bananen- en suikerrietplantages, die zich groen en rijk en heerlijk koesteren in de stralende zon. En nog verder weg, op de gran dioze, geterrasseerde heuvels en bergen, talloze kleine, kleurige stipjes van mensjes, werkend op de sawah's, waarvan het water zil ver opflikkert in het heldere licht. „Deze mensen hier om ons heen worden verondersteld dit land op den het veel te druk met „in leven te blijven". President Soeharto heeft het gelukkig weer aange durfd buitenlanders hier te laten investeren, maar toch hebben Soe harto en zijn regering een onmoge lijke taak op zich genomen. Waar moeten ze aan beginnen in een dergelijk uitgestrekt rijk? Is het pootjes te zetten. Ze willen wel werken. Ze werken ook, heel erg hard zelfs. Iedereen is bezig, dag- in dag-uit, maar het gaat allemaal veel te primitief. En er is geen samenwerking, hun methodes zijn veel te ouderwets en er is zo goed als geen begeleiding van boven af. Nog geen tien procent van de be volking werkt met een dusdanige efficiency, dat ze iets bij te dragen heeft aan de ontwikkeling van het land. De blanken, Indiërs en Chi nezen moeten het denkwerk doen, de economie in stand houden. Soe- karno drong er steeds op aan dat de Indonesiërs het zelf moesten doen, maar dat kon niet: ze had verwonderlijk dat men zich alleen maar bezig kan houden met Java, en geen tijd of geld ter beschik king heeft voor de rest van dit waanzinnig grote eilandenrijk? Waar moeten ze beginnen op Java? Er is woningnood. Er is werkloos heid. Voor de woningbouw is geld nodig. Voor werkgelegenheid is ook geld nodig. Er is geen geld. Het hele eiland zit vol mensen. Ieder bruikbaar stukje landbouw grond is al in gebruik. Dus op agrarisch gebied hoeven we het ook niet te zoeken Maar waar dan?" We stoppen in een dorpje een rij hutjes en huisjes langs de weg waar een keurig restaurant en een Javaans eethuisje naast elkaar staan. We kiezen het eethuisje. Als we uit de auto stappen komen twee jongetjes van een jaar of tien naar ons toe, en een van hen zegt, met zijn hand tegen zijn zwarte, groezelige petje tikkend: „Ik zal uw wagen bewaken". Mijn reisgezellin geeft de jongen een briefje van tien roepia. Hij tikt weer tegen zijn petje en vat post bij de wagen. Zijn vriendin rent opeens snel weg naar een prachtige rode sportwagen, die en kele meters van ons vandaan voor het restaurant stopt, en waar een blonde Amerikaanse dame uitstapt. „Wagen bewaken, mevrouw?", vraagt hij beleefd. „Maak dat je weg komt, smerige bruine aap", schreeuwt de blonde nijdig, en loopt het restaurant binnen. Het jongetje blijft rustig staan, steekt dan enkele vingers in zijn mond en fluit twee keren hard en schel. ....Het gaat allemaal heel, heel erg vlug: kleine jongetjes, twintig, misschien vijf en twintig, schieten tussen de hutjes en huisjes van daan, rennen op de sportwagen toe, en houden zich daar heel even maar zeer intens mee be zig met ijzeren staven, stukken hout en messen. Dan verdwijnen ze weer, even snel ais ze gekomen zijn. De prachtige rode sportwagen is verdwenen....Er is alleen nog maar een gedeukte, verwrongen hoop schroot, zonder ruiten, zonder kleur en met aan flarden gesneden banden. Hysterisch gillend en zwaaiend met haar armen komt de Amerikaanse naar buiten hollen. Stampvoetend van woede begint ze dan te huilen, de tranen lopen over haar gezicht en maken van haar „make-up" een niet zo heel erg aantrekkelijk abstract schilder stukje. De sociologe aan mijn zij zegt rustig: „De tien roepia heeft ze in ieder geval nog". Als we aan een tafeltje plaats hebben genomen, zegt ze: „Die kleine jochies hebben niets, totaal niets, en wat betekenen tien roepia voor die Amerikaanse? Tenslotte is het de gewoonte je wagen te laten bewaken hier. Met zo'n jongetje als wachtpost is je wagen veilig. Je hebt zelf gezien dat in Djakarta nauwelijks een wagen rondrijdt met ruitenwissers, buitenspiegels, radio-antennes of wieldoppen. Je hoeft je wagen maar even onbe waakt achter te laten, en je kunt er zeker van zijn dat alles wat enigszins los zit, verdwenen is. Over het algemeen heeft men een groot respect voor de blanken, vaak nog meer dan voor de Indo nesiërs zelf, juist omdat de blan ken zo vriendelijk en betrouwbaar zijn. Maar de blanken moeten wel onthouden dat dit ons land is, en dat we niet over ons laten lo pen". Voor 45 roepia eten we een heerlijk dinertje van lf, De kip die de eigenaar eethuisje ons aanprijst met een touwtje om h een boompje staat i wijzen we vriendelijk^' er met haar uitstekend;' niet zo heel erg gewelrii, stappen dan weer ia n? rijden verder. iCKLAND (ANP) - Het 'te officiële wereldkampioen- hockey voor dames lijkt „„nste van Nederland uit te Langs de weg staan ïq. t iristeren doelpuntloos bosjes rijstewaren, J' llen, dat gister J kunstwerken rechtop mm ijk speelde tegen West-Duits gen in de zon. Elders A rijstewaren op matten on "VJwordt de ranglijst nu dek, en de rijst wordtaaneevoerd. Ne erover heen razende wordt t auto's koop en efficiënt gedorst, Vlak voor Bandoeng mot op de drukke weg wach, een spoorwegovergang De men zijn wel niet auto- maar werken toch afdoe» lange bamboestok, die do» half-naakte mannen aan de den wordt vastgehouden de weg. Ais de trein v™ gereden, schreeuwen de i luid, geven een teken aan di dat ze door moeten rijden en de bamboestok langs' „Dit is ons land, we Ij over ons lopen", zeg j, kend. De luide, heldere lat de jonge vrouw naast mi door de wagen. $(r h (Van onze onderwijsredacteur) TILBURG Men bouwt in Nederland niet zo maar even een kleuterschool of een lagere school. Voorbereiding, planning en fi nanciering ervan zijn na de oorlog verweven tot zulk een ingewik keld en onoverzichtelijk systeem dat op vele punten tijdens de pro cedure kortsluitingen kunnen optreden. Die leiden dan vrijwel altijd tot stagnaties. Als dat gebeurt, treden de gevolgen daarvan voor de ouders meestal pas aan het licht als hun kinderen er de dupe van worden. Raamsdonksveer is er een niet op zichzelf staand triest voorbeeld van. Nadat de eerste stap op de scho- Ienbouw-procedure-weg is gezet, duurt het gemiddeld zeker 3 of 4 jaar voordat de kleuter- of basis school er staat. Die weg wordt door deskundigen „ingewikkeld, omslachtig en veel te kostbaar" genoemd. Dat komt, menen zij, omdat het streven naar uiterste volmaaktheid ons parten speelt. Bovendien zijn er zoveel bouw- en andere voorschriften, dat het ont wikkelen van plannen zeeën van tijd in beslag neeemt. „Wij zouden wel af willen van die afschuwelij ke betutteling, van het beoordelen van talloze ondergeschikte details. Waarom mag een raam op een bepaalde plaats niet rond zijn? In de tijd van de na-oorlogse schaar ste zijn dat is begrijpelijk talloze bepalingen gemaakt, opdat met minimale middelen scholen konden worden opgebouwd. Die minima zijn echter tot maxima verheven in een tijd dat er beslist geen materiaalschaarste meer is! De bouwpnocedure loopt over twee sporen, de planning en de financiering. Men moet die sporen goed onderscheiden en tegelijker tijd beseffen dat zij beiden leiden tot het zelfde doel: de kleuter- of basisschool. iets niet zo vaak gebeurt. Gelukkig maar. Allerlei ingewikkelde toestanten rond die financiering zullen wij u besparen. Bij de bouw van scholen voor voortgezet onderwijs doen zich dit soort vraagstukken niet voor. Daarvoor betaalt het Rijk alles. Er worden voorschotten ge geven, zodat de financiering verze kerd is. Waarom dat niet gebeurt voor de bouw van kleuter- of ba sisscholen? Ach, dat zou opnieuw een inbreuk zijn op de gemeente lijke autonomie. Die zelfstandig heid aantasten op dit gebied zou ongetwijeld een storm van protest ontketenen. Vandaar Het aantal handelingen dat men moet verrichten om die kleuter- of basisschool te krijgen is heel groot. Het is daarbij in principe niet van veel belang of het gaat om een bijzondere school (zelfstandig schoolbestuur) of een openbare school (gemeente is schoolbe stuur). De financiering van de bouw van kleuter- en basisscholen is een zaak van de gemeenten. Hier ligt meteen een heel moeilijk vraag stuk. Want dat betekent dat ge meentebesturen zelf moeten uitma ken of zij de bouw van een kleu ter- of basisschool zo urgent vin den dat zij daarvoor geld dat him uit het gemeentefonds wordt gege ven door de regering willen be schikbaar stellen. Misschien vinden ze wegen, rioleringen, een raad huis, of wat dam ook, wel belan grijker. Dan staaan straks kinderen op straat, oïndat er voor hen geen kleuter- of basisschool is. We die nen er direct bij te zeggen dat zo Een, heel beknopte, opsomming van de procedure toont meteen hoe vaak het fout kan lopen. Reeds om te gaan vaststellen dat de bouw van een kleuter- of basisschool ur gent gaat worden, is een goed sa menspel van velen vereist. Eigen lijk moet dat al gebeuren als de gemeente een uitbreidingsplan gaat voorbereiden. Zodra er voor zulk een plan een berekening is ge maakt van het vermoedelijk aantal kinderen dat in zo'n nog te bou wen wijk zal komen te wonen, moet dat samenspel beginnen. Als het goed is dient het gemeentebe stuur al in dit stadium de school besturen te waarschuwen. Dat ge schiedt meestel wel. Maar als men het om welke reden dan ook „vergeet", zit de eerste kink reeds in de kabel. Enfin, bij de vaststel ling van de urgentie spelen school besturen gemeentebestuur, inspec tie, hoofdinspectie (kleuter- of la ger onderwijs) en ministerie van Onderwijs allemaal mee. B. en w. vragen vervolgens de gemeenteraad om medewerking bij de veel later te verwezenlij ken bouw van de school. Dat is een principiële uitspraak, waarbij de gemeenteraad zich dient te rea liseren dat zijn „ja" te zijner tijd financiële gevolgen heeft. De ge meente moet immers als het zover is uit haar jaarlijkse uitkering van het Rijk geld beschikbaar stellen voor de bouw. Bij een goede plan ning van de uitgavèn gaat zo'n gemeente daarmee meteen reke ning houden. Maar er kan ook hier meteen een kink in de kabel ko men. Men kan ook gods water rustig over gods akker laten lopen. Dan zit het straks goed fout. Het schoolbestuur (of de gemeente) heeft inmiddels natuurlijk een ar chitect gevraagd voorlopige globale bouwplannen te maken. Die man moet dan wel weten, hoe groot de school moet worden (hoeveel leer lingen) en eigenlijk ook of het een traditionele of een vernieuwings school moet worden. Laten we maar stoutweg aanne men dat dat allemaal vlot loopt. Via sehetsplannen ontstaat het de finitieve plan. Dat wordt ter goed keuring gestuurd naar de bouw kundige hoofdinspectie van het ministerie van Onderwijs. Heel precies wordt daar bekeken, of wel aan alle bepalingen van het bouwbesluit wordt voldaan. Dat leidt nogal eens tot geschrijf over en weer, omdat veranderingen vaak op detailpunten nodig zijn. Die controle in Den Haag wordt daardoor tijdrovend. Over het al gemeen duurt die fase meer dan een jaar. De hoofdinspectie is bovendien dat is begrijpelijk geïnteres seerd in het antwoord op de vraag, of de financiering van de bouw al verzekerd is. Een schoolbestuur dat dat bij de inzending van de plannen kan meedelen, zal die plannen met voorrang behandeld krijgen. En als dan uit Den Haag het „akkoord" is gekomen, kan de ar chitect het bestek en de begroting van bouwkosten gaan maken. Als dat op tafel ligit vragen b. en w. aan de gemeenteraad een bouw- krediet. Dan moeten Gedeputeerde Staten het raadsbesluit goedkeu ren, zodat vastligt dat er daar geen bezwaren bestaan tegen de finan ciering. En dan kan met de bouw worden begonnen. Dat is dan een ideale procedure, tijdig in tang gezet en zonder haperen tot een goed einde ge bracht. Maar vaak gaat dat niet zo ideaal. Wie kan het schoolbesturen goed willende maar geen gespe cialiseerde burgers kwalijk na men dat zij niet in staat zijn steeds maar aan de bel te hangen bij al die instanties? Wie kan het architecten kwalijk nemen dat ze wel eens daas worden van al die detailveranderingen die van hen worden geëist? En die hele proce dure bevat nog vele andere drem pels die tot struikelen aanleiding kunnen zijn. Dan moeten er noodvoorzienin gen worden getroffen, verrijzen er tijdelijke lokalen, of staan er kin deren buiten. Worden er. zoals dat netjes heet, snel semi-penmanente lokalen gebouwd. En niets is zo permanent als dit soort lokalen! Bovendien is dat een heel dure oplossing. Te zijner tijd immers moeten ze toch door permanente lokalen worden vervangen. Men kan er zich over verbazen dat die hele ingewikkelde situatie eigenlijk toch maar tot zo weinig echte kortsluitingen leidt in ons land. Het aantal „Raamdionksveer"- gevallen is heel gering. Want kinderen die tijdelijk in een bunker „naar school" moeten, omdat de aannemer lokalen of scholen niet op tijd klaar krijgt, staan niet buiten. Dat is een kwes tie van enkele weken, of maanden. Daaraan, zo stelt men, is niets te doen. Veel moeilijkheden zouden kun nen worden voorkomen als wij in Nederland .zouden kunnen komen tot het gebruiken van verplaatsba re standaardscholen. Want nu komt het voor dat kleuter- of basisscho len in nieuwe wijken die 4 jaar „oud" zijn al leeg staan. In de Noordoostpolder, bijvoorbeeld, doet zich dat verbijsterende verschijn sel voor. Daar heeft men lagere scholen gebouwd op fietsafstand van de dorpen. Rond Emmeloord Welnu, de loop van de bevolking is er zo dat men nu al weet dat daar zeker 11 scholen leeg zullen komen. ,.Wat zouden we die scholen el ders in ons land goed kunnen ge bruiken. Maar ze zijn niet ver plaatsbaar. Dat betekent dat bar veel gemeenschapsgeld gestoken is in scholen die niet meer worden gebruikt". JACQUES LEVIJ. (Van een onzer verslaggevers) ROTTERDAM-LENT. Deze pagi na is goed voor zo'n 135 liter benzi ne. Als je tenminste het foefje kent. Tengevolge van dat „foefje" zit da Shell met dë brokken: ze zal al haar benzine-automaten in de service-sta tions moeten ombouwen. „Een mo gelijk vrij kostbare zaak," noemde een Shell-woordvoerder het gisteren. En dat terwijl een ombouw enige maanden geleden ook al noodzake lijk bleek, omdat toen een ander foefje werd toegepast om gratis ben zine te verkrijgen. Hetafgelopen weekend heeft een „gladjanus", zoals de rijkspolitie in Eist het noemt, 't SheU-servicestati- on aan de rijksweg Arnhem-Nijme- gen voor twintig gulden bedrogen. „Het gaat ons natuurlijk niet om dat bedrag," zegt een woordvoerder van de benzine-maatschappij, „maar als zo'n apparaat op een vrij simpele manier kan worden bedrogen, moet er natuurlijk iets gebeuren." De oplichting kwam aan het licht toen de benzine-automaat van het bewuste station gisteren twintig gul den te weinig bleek te bevatten. In plaats van de ontbrekende twee tientjes werden twee stukken kran tepapier aangetroffen, die beide het formaat van een tientje hadden. Of deze stukjes papier op de een of andere wijze bewerkt waren, en zo ja op welke wijze, wilde de rijkspo litie in Eist gistermiddag niet mee delen. Ze ging niet verder dan de mededeling dat er „een foefje" be staat, en dat men uitgebreid bezig is geweest het hoe en wat van dat „foefje" te achterhalen. De benzine-automaat is bedoeld om door de automobilist gebruikt te worden als de pompbediende 's avonds of 's nachts afwezig is. Het werkt met een foto-elektrische cel, waaronder een tientje moet worden- neergelegd. Dit tientje „verdwijnt" dan, en in ruil krijgt men voor tien gulden benzine. Uit uitlatingen van een politie woordvoerder kan worden afgeleid dat er wel een tientje gebruikt moet worden bij deze „wisseltruc", maar dat dat tientje op de een of andere manier blijft steken, terwijl alleen het krante-papier doorzakt. Het is de eerste keer, aldus een Shell-woordvoerder, dat deze truc is toegepast: „Als het bij die ene me neer bleef zou het zo erg niet zijn. Maar daar kun je natuurlijk niet op rekenen. Dus zullen we alle automa ten moeten aanpassen. En dat kan duur worden voor de Shell." Enige maanden geleden werden de automaten aangepast aan een ander „foefje". Als toen een papierstrookje bovenaan de rand van het noodzake lijke tientje werd bevestigd, viel al leen dat strookje door en bleef het tientje liggen. Dit mankement is toen verholpen. (Van een onzer verslaggevers) SCHIPHOL De Nederlandse An tillen zijn op zoek naar 40 politie mannen uit middenkader en vier rechters. De Antilliaanse minister van justitie dr. H. Dennert is gisteren in Nederland aangekomen om het tekort aan politiemannen en rechters aan te vullen. Volgens de Antilliaanse be' windsman is het tekort aan personeel in alle geledingen van het korps. Hiij hoopt met de steun van de Ne derlandse regering zo snel mogelijk dit tekort te kunnen wegwerken Duidelijk stelde minister Dennart, dat het aantrekken van Nederlands politiepersoneel niet ten koste zal gaan van de promotiemogelijkheden van Antilliaanse politiemannen. Over de criminaliteit van Antilliw nen in Nederland zei minister Den nert niet verontrust te zijn. Hij be twijfelde of er sprake is van een stij gende criminaliteit onder Antillia- nen in Nederland. SAN JU AN, PUERTO RICO (AP) Nathan Leopold, die het grootste deel van zijn leven geprobeerd heeft te boeten voor een sensatiemoord, die hij in 1924 op een tiener heeft gepleegd, is op 66-jarige leeftijd gestorven in San Juan. Leopold werd 13 maart 1958 op jaren gesteld, nadat hij 33 en een half jaar gevangen was gehouden voor de moord op de 14-jaar oude Bobby Frank, die hij samen met zijn vriend Richard Loeb had vermoord. Na zijn vrijlating ging Leopold naar Puerto Rico waar hij voor 10 dollar per maand als technicus werkte in het laboratorium van een missiehospitaal. Nadat hij in 1959 aan de universiteit van Puerto Rico zjjn doctoraal in de sociale geneeskunde had behaald ging hij werken voor de dienst van de volksgezondheid. In het missieziekenhuis liet hij zich gebruiken als proefkonijn en hij heeft met veel succes gewerkt bij het organiseren van de sociale diensten in Puerto Rico. Het naakte lichaam van Frank werd 22 mei 1924 gevonden in een riool in Chicago. Hij was doodgeknuppeld. Een bril die dichtbij het lijk gevonden werd, bracht de politie bij de toen 19 jaar oude Leopold. Hij noemde als zijn medeplichtige Loeb, die toen 18 was. Zij zeiden de jongen te hebben gedood om hun reacties op deze ervaring te kunnen beleven. Bij het proces, dat meer dan een maand geduurd heeft, werden de jongelui verdedigd door Clarence Darrow, die destijds als de grootste advocaat werd beschouwd. Zij werden uiteindelijk tot levenslang veroordeeld. Loeb is bij een gevecht met een an dere gevangene in 1936 gedood. Voor zijn overlijden heeft Leopold herhaaldelijk aangedrongen op maatre gelen om er voor te zorgen, dat onmiddellijk na het intreden van de dood zijn ogen ter beschikking zouden komen van de oogbank. d Met een doelgemiddelde j (r Nederland aangevoerd. Ne- Brieven voor deze rubriek moeien ledige naam en adres worden ondenil publicatie zullen deze vermeld vvefden.' bij hoge uitzondering zal van fa J den afgeweken. Naam en itfa de redactie bekend. Public^ m (verkort of onverkort) betflwi redactie het in alle gevallwtwk houd, c.q. strekking. 1 Met verbazing kewiii van een artikel in uw'dijMi 25-8-1971, betreffende de vrij toewijzing van een nieuw le' gymnastieklokaal aan declnis lagere school te Axel. 0 men zich over deze tl hoe meer hoe liever - verheugen. Wel kan men zich de si waarom de katholiek sM voor niet in aanmeibï ta wordt dat vrij duidelijk»^' lakoniek vaststellen dat te de bel is getrokken en iet ker nog: „Eerst de laatste is het huidige bestuur i geworden van de huidige re situatie". Bovenstaande zou aan ei gen te wijten kunnen zijn: 1. Het katholiek schooltest»1 simpel dat het nu eerst in heeft dat de katholieke stf ruim 40 jaar gyi- ontbeert, dit in tegensteil»! andere lagere scholen. 2. Het zou ook kunnen (Wfl colleges van b. en w. in iel die jaren hun taak niet begrepen. Als wij go meerd zijn ligt op het het onderwijs een niet l telijke taak weggelegd. Ter illustratie moge d en w. optreden als S- van de openbare school niet veel moeite kosten na "I dat deze school door WM" kening van de katholieke haar gymlokaal kreeg. En dateert zelfs al van langer maanden geleden. Bovendien blijkt uit de na een gemeentelijk onde gebleken dat er in de kom dringen behoefte b?st^L nieuw gymlokaal. Dit hl" felicitatie waard. Wanneer 40 jaar m.b.t. onder meer o lieke school tot de ontdekk i dat dit niet meer langer wordt men bij het leze" toch wel even stil. Dat het geacht college vinger op de pols deze z» Lhjkt uit de slotzinnen zegt „Overtuigd te zfJn2 lendige situatie waarin ke school in deze verkeert Nu kan de vraag rijzen overtuiging ook twee maa den geboren is en dn 6 met het katholiek school jaar sluimerend in de ma, heeft doorgebracht. Het v probleem om aan te tone voor 1965 herhaaldelijk tie onder de aandacht is Als alternatief kan sporthal gesitueerd isJ heid van genoemde cll[jé sisschool en het niet on 1 dat de verwezenlijking J 40 jaar gaat duren. We dan drie gymzalen dij j vendien wat geb1eurt oude gebouw van de M „J ondenkbaar dat dit wo omgebouwd voor anaer „,0i| en in het uiterste geval sloopt? ju Misschien een taak voo i meenteraadsleden -< deze materie te duiken katholiek schoolbestuu en kinderen niet 1313 een voldongen feit te ste 'Van onze speciale lA\nersl?ggever) F n,„ C\. Het rustieke motel KNwtt meer van Lugano - H u".wegcoach Joop Midde- tom™ 21311611 gisteren hun in- |,e- wordt vandaag beslist Igereh®," de acht naar Zwitse- reisde amateurs zaterdag kaD a?n het wereldkampi- leolH we8' Voor die wed- Itste,.WiIhelm-Tell-ronde f die £le' Het werd geen kg van waaruit feskamn doorreisde naar het FZf?? la Zwitserland. Hjzer jc i?k werd toch wel 1 opèn ?.oeken heeft hem et in f verklaard zich Namens veron! itrustel AXEL de k°81 11,6 snecia'e verslaggever) knf V°0r de stayersfinale ^vond heeft Piet de Wit tn er Pe,ser aan de kant Herti' <ncrleg met coach Mar lde n? Ha,iaan Dagnoni I Plaats genomen. ^'manUSmPiet de wit, „is er «He moraal uiï^ hVijdt serie, die iu 3e gehaald, ft alsof hij eP„met hem deed, K Ik voelde S°°rt angst2e- I voelde me geen mo.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1971 | | pagina 14