oiTuptie harde noodzaak voor iedereen' 0 Kwestie tweede luchthaven nog volledig open nondcj altijd Iartoisï FIETS WEER IN OP MARS Trappend volkje krijgt stank voor dank waar zie je me voor aan? dat weet ik 1 september pas zeker alijke luchten in mover en Besan^on et meest gedronken merkbier in de Euromarkt. STELLA INDONESIË NU (II) N TIJDELIJKE RAAR jLERA SPANJE In Nederland ook grootste bromfietsdichtheid buitenland binnenland ~obi e School TL, wel een dubbeldek- I dit geschenk van Nieuw- Een hoop leren Letterlijk belazerd Geen enkele wet KLIM-EXPEPvRT BEKENDE lekker als c nu bestaat langrijk deel uit die met zorg verwerkt is. pden Pome"1' S°ede b'°n in r— w ACHTERAAN Oogbollen Stagneren O 26 augustus 1971 LMERMEISJE zo spoedig mogelijk, fhankelijk van de ïeeftn.i i 16 jaar f 301,38 per m^l ailing bel dan even 0l87n i igs. Ons adres is Vingerö T 30 - TEL. 01150/2155 'RAAGD, wegens ziekte 32 lessen wiskunde, na), de en mechanica. 11 poedig aan de direkteur. ge fARTA Djakarta heeft ^autobus, een mooie rode t s iedere Djakartaan dan li ere trots, zo trots zelfs t ke ansichtkaart van Dja- I' e mooie bus voorkomt. ze erg vee plaats En ze toch niet iedereen fc die bij de bushalte wachten. En samen met I anderen hevelen we ons Lewicht over op het an- C en kijken uit naar de tfc bus! Leven we niet te wachten I bus is dan wel geen rode fckker maar het is toch een dkel' en helemaal i beide zijden van de mo- E ze versierd met een kleu- Eem: twee ineengestrengel- een zwarte en een Twaar omheen geschreven ionated by the people of the ■beschonken door de bevol- I de Verenigde Staten). Als Eopt wordt ze door iedereen genegeerd, behalve dan door enkele mannen en vrouwen vooraan in de wachtende rij, die vol haat naar het fraaie embleem spu wen. Als ik aanstalten maak om in te stappen, grijpt mijn begeleider een privé-secretaris van een van de vele ministers die Indonesië rijk is me ruw bij de arm en zegt: „Wij gaan niet mee met dat verdomde Yankee-geval. Dan loop ik nog lie ver. Kom op!" En hij trekt me mee net trottoir op. De buschauffeur trekt even wanhopig zijn schouders op en rijd weg met zijn lege bus! Als we enkele honderden meters gelopen hebben, maak ik een op merking over de vele Indische tex tielzaken in de straat, en mijn bege leider zegt: „De Indiërs, en vooral de Chinezen doen goede zaken bier, veel beter dan de Indonesische win keliers, maar dat is wel begrijpelijk. Een Chinees kun je vertrouwen, want hij levert je de juiste waar op de afgesproken tijd. De Indonesiërs proberen altijd weer iets teveel te verdienen. Ze schijnen maar niet te kunnen begrijpen dat ze door op lichterij hun klanten wegjagen. Ook als ze je iets beloven of een af spraak met je maken, kun je er zo het leger. Goederen die van Java goed als nooit van op aan. De men- naar bijvoorbeeld Sumatra gaan, sen hier kunnen een hoop leren van moeten eerst hier met een en- de Indiërs en Chinezen, maar het voorstelbaar aantal papieren en for- Door FRANS KESSELS lijkt wel of ze gewoon niet wil len". Het gesprek wordt afgebroken door een leger jeep, die opeens dooi de straat raast met gierende sirenes. Iedereen stuift van de weg af. Au to's en vrachtwagens stoppen zo snel mogelijk links of rechts van de weg zoals dat het makkelijkste uit komt en de weg is in een mum van tijd volledig vrij. Twee grote trucks, beladen met voornaam rond kijkende militairen, rijden langzaam en statig voorbij. „Soldaatje spelen is een zeer gewichtige zaak", zegt de secretaris aan mijn zij sarcas tisch. „Een uniform maakt je gewel dig belangrijk, ook al ben je niets! Er heerst hier een primitieve machtswellust en gewichtdoenerij, overal. Hopelijk worden ze een beetje wijzer met de tijd. Dan Ieren ze deze flauwe kul ook weer af. Bij de douane is het al even erg als bij maliteiten door de douane. Op Sumatra aangekomen, herhaalt zich het hele gedoe. Worden ze van de ene plaats op Sumatra naar de ande re getransporteerd via de zee, dan gaan ze weer telkens door de doua ne, in uitvoerhaven zowel als in voerhaven. Het is om stapelgek van te worden als je daar iets mee te maken hebt. Politie, militairen, dou ane, allemaal vechten ze om hun belangrijkheid toch maar uit te laten komen. Kinderlijk primitief, maar het kost schatten geld!" Als we even later bij een st.uk opgebroken weg komen, blijf ik verbaasd staan, want ik kan mijn ogen niet geloven. Een door gaten en modderpoelen totaal onberijdbaar weggedeelte, wordt door een bulldo zer gelijk geschoven. Vlak achter de machine wordt een laag tibumen over de modder en brokken steen aangebracht. En het resultaat is een keurig wegdek. Maar 200 meter te rug is de gerepareerde weg even brokkelig en modderig' als tevoren! Mijn metgezel begint luid te lachen als hij mijn verwonderde gezicht ziet, en zegt: „Je wordt hier letter lijk belazerd waar je bij staat! De aannemer die dit werkje onderhan den heeft, zal hier waarschijnlijk wel iets aan verdienen, maar ja, die man moet toch ook leven!" En hij vervolgt: „Soekarno heeft met zijn ontembare zelf vereheerlij king en trots het hele land in een economi sche afgrond gestort, en daarmee heeft hij wat al even erg is de corruptie aan ons opgedrongen. Een corruptie die aanwezig is onder alle rangen en standen van de bevolking. Zelfs sommigen van onze leidende figuren maken zich hier schuldig aan. Hun denkwijze is: Wat heeft het voor nut om een vooraanstaande positie in te nemen, als je er niet beter van wordt. Beter worden, be tekent voor hen schatten aan geld hebben en doen en laten wat je zelf wilDe gewone bevolking is hiel de dupe van, want de leiders eisen zoveel geld op, dat de salarissen van iedereen wel laag moeten zijn". Zo laag dat men er onmogelijk van kan leven. En zodoende wordt iedereen gedwongen mee te doen aan de corruptie, om de eenvoudige reden dat men niet wil sterven van honger. Ieder mens heeft het recht om te leven van zijn werk. Maar een on derwijzer verdient tussen 1000 en 2500 roepia in de maand. Een mili tair tussen 750 en 2000 roepia. Een arts 8500 en Soeharto 100.000. En daar kunnen ze allemaal niet van rond komen. Een kilo rijst kost 50 roepia en per dag heeft één persoon een half kilo nodig. En Van rijst alleen kan niemand leven, er zijn ook groenten nodig, en vis, en kle ren, en huisraad. En waarom mag hij dan niet bijverdienen? Als ieder een geld moet bij verdienen, waar om mag' de onderwijzer het dan niet, en de ambtenaar, en de soldaat, en de arbeider, en de taxichauffeur? En al de anderen die werken en willen leven! Wat is corruptie? Ik weet alleen dat dit in het Indonesische leefpa troon niet meer weg te denken is en dat het een levensnoodzaak is voor iedereen. Hatta heeft eens gezegd: de corruptie hoort bij de cultuur van Indonesië! Het is misschien tra gisch, maar het is maar al te waar. En toch mogen we nooit uit het oog verliezen, dat ondanks deze ie dereen en alles omvattende cor ruptie, dit land op een of andere manier toch draait. En dat is een wonderlijk iets. Vlak bij ons stopt een oude Volkswagen onder een bord: „Ver boden te parkeren". Een politieagem stapt uit, en loopt op een stalletje toe, waar een bordje naast staat, dat het plaatsen van stalletjes ver biedt. De agent haalt enkele Ameri kaanse dollars uil zijn zak, en wis selt die in het stalletje tegen roepia's hoewel het ten strengste verboden is, om dollars te wisselen op straat. Als hij terugkeert naar zijn wagen, en vlak langs ons loopt, vraagt de secretaris hem: „Zit het werk er voor vandaag weer op?" De agent kijkt ons even aan en bromt dan: „Nee, eigenlijk niet. Ik moet nog een uur werken, maar ik verdom het. Ik ga naar huis". En hij stapt weer in zijn wagen en rijdt weg. Lachend kijken we hem na, ter wijl mijn metgezel zegt: „Als je eenmaal een wet gebroken hebt, dan wordt het steeds makkelijker. Er blijft geen enkele wet meer over! (ADVERTENTIE) (Van onze redactie buitenland) PWBESAN^ON Ernstige ongerustheid over milieuverontrei- M5I nu ook in Hannover in West-Duitsland en te Besancon in frankrijk. feiatocht naar giftige stoffen op openbare vuilstortplaatsen in de iraekisin de buitenwijk van Bemerode van Hannover een partij |hlos natriumcyanide gevonden. Er is een klacht ingediend tegen nï' ui6 ervan ver<facht worden de uiterst gevaarlijke stof op de p te hebben gegooid. De hoeveelheid was voldoende om ongeveer pen te doden. De gifstof werd in ongeschonden verpakking ge- l'sinmiddels verwijderd. franse Besangon wordt het drinkwater gerantsoeneerd, omdat de fat ouetverSiftigd is door ongeveer 25 kilo cyaankali. Het vergif |?ter gekomen door een breuk in een leiding van een nabij gelegen Besangon is met zijn ruim 75.000 inwoners voor drinkwater a aangewezen op de Loue. (Van onze correspondent) EINDHOVEN Een man die vo rige maand bij een ontvluchtingspo ging over daken in Eindhoven, in een brandgang duikelde, blijkt van janu ari tot juli van dit jaar in totaal 22 van dit soort klimtochten te hebben gehouden. Met deze expedities wist hij ongeveer 8.000 gulden aan geld en sieraden te bemachtigen door via dakramen huizen binnen te dringen. Door de verwondingen die hij bij zijn val had opgelopen, kon de politie hem dezer dagen pas verhoren. iet alles te maken m hart en bloedvaten. oek heeft aangetoond dat hd n hart en bloedvaten van leveelheid cholesterol (een tof die zich in het bloed ;o laag mogelijk te houden, door het gebruik van verzaag voeding te verminderen en ogelijk te vervangen door dig onverzadigde vetzuren, rvoudig onverzadigde vetzur pe (cis-cis) linolzuur hebben holesterol-verlagende werKins- percentage linolzuur in ee te sterker wordt deze irom is het belangrijk nieuws percentage (cis-cis) linolzuu Ttot 60-65%. Zo helpt Becel het ontstaan van hart- en :rminderen. Fe redactie buitenland) I, 'n Barcelona zijn week donderdag drie gi cholera overleden. In de de stad liggen nog Kalf -e Seva"en van cho- r'Mcia zijn vorige week r aan de ziekte overleden. Lm,autoriteiten bewaren &gen' In Valencia I» Tv, frl,ensen te wachten TLi" ^henhuizen in die 1 om»,, D° mensen ter Ingenomen, lijdende aan (Van een onzer verslaggevers) DEN HAAG Dit jaar zal zeker geen beslissing worden genomen over de uitbreiding van Schiphol of de plaatsbepaling van een tweede nationale luchthaven. Hoewel oud- ADVERTENTIE) minister Bakker van Verkeer en Wa terstaat, minister Udink van Ruim telijke Ordening en de commissie- Falkenhagen het meest voelen voor een tweede nationale luchthaven in de Markerwaard, ligt deze voor Ne derland belangrijke kwestie nog vol komen open. Ingewijden bij Verkeer en Water staat wijzen er bijvoorbeeld op, dat aan de keuze voor Markerwaard twee enorme essentiële nadelen vast zitten. Op de eerste plaats verzet de tijdsfactor zich tegen deze oplossing. Terwijl de beslissing eigenlijk al ge nomen had moeten zijn, moet de Markerwaard nog worden aangelegd. Zelfs de omvang van de Marker waard staat niet vast. Nog te houden hoorzittingen kunnen veranderingen brengen in de hele opzet van de Mar kerwaard. Op de tweede plaats gaat de aanleg van de Markerwaard veel geld kos ten. En dat in een tijd dat inkrim ping van de overheidsuitgaven bo venaan staat op het lijstje, dat de re gering wil afwerken. Kampioen van de bezuinigingen, dr. W. Drees jr., is uitgerekend bewindsman van Ver keer en Waterstaat. Met spanning wordt uitgezien naar een standpunt bepaling van deze minister met be trekking tot de vestigingsplaats van de tweede nationale luchthaven. Hij is daaraan nog niet toegekomen. Hii heeft tot nu toe al zijn tijd besteed aan het uitpluizen van de begroting. Het resultaat daarvan zal pas op de derde dinsdag in september bekend worden. Fietsen nu voor velen een sportief genoegen. (Van een onzer verslaggevers) AMSTERDAM Er zijn naar schatting in Nederland acht mil joen fietsen. Alleen al in 1970 werden er 760.000 gekocht. Dat betekende een verdubbeling van de toename van het aantal rij wielen in twaalf jaar. Het ziet ernaar uit, dat die stijgende belangstelling blijvend is, aldus de „Stichting Fiets Het is gebleken dat jonge gezinnen fietsen gaan kopen wan neer de kinderen zo groot zijn geworden dat ze erop kunnen wor den meegenomen, ongeveer ander half jaar oud zijn. De toename van het aantal fietsen zal vergezeld moeten gaan van be paalde maatregelen, waarvoor de Stichting Fietszich speciaal in zet: méér toeristische fietspaden; in de steden en randgemeenten meer vrijliggende fietspaden; in de steden meer accommoda tie voor het parkeren van fietsen; bij grote gebouwen, ziekenhui zen, bedrijven etc. meer gelegen heid tot het stallen; stallingen bij haltes van het openbaar vervoer. Nederland telt momenteel 6680 fietsenhandels, d.w.z. één op d« 1964 Nederlanders. Intussen heeft Nederland ook de grootste bromfietsdichtheid. Begin 1971 was er één bromfiets per 6,5 Nederlander beschikbaar. Op de tweede plaats komt Frankrijk met 1 op de 8,5, terwijl men voor Oosten rijk een cijfer van 1 op de 15 bere kend. In België is de bromfiets niet zo populair als in Nederland en Frankrijk. Iedere 24ste Belg heeft een brommer. De bromfietsdicht heid in Italië is met 1 25 hieraan praktisch gelijk. Duitsland en Zweden komen ver achteraan met resp. 1:55 en 1:60. terwijl in Engeland waar voor de bromfiets dezelfde wettelijke bepalingen gelden als voor de mo torfiets maar één op iedere honderd inwoners een brommer heeft. „Man, ga toch fietsen!" riepen verstokte wielrijders, „want ook voor jou is het 1. sportief (je ziet dat je nog wat kunt) 2. gezond (denk aan je rikke tik, er kan best wat van die buik af) 3. sociaal (jij doet niet mee aan de luchtvervuiling) „en dus werd ik een van de 760.000 die in 1970 een FIETS kochten". Een jaar later: gevoelens van vreugde, trots, een ijzeren fysiek, het heerlijke idee iets gedaan te hebben, ook in het algemeen be lang? Hoewel gebleken is dat het onder punt 1. genoemde sportieve ele ment een ijdelheid strelende be vrediging heeft verschaft (ik kan inderdaad, twintig kilometer per dag) regent het soms. En sneeuwt en ijzelt het wel eens en dan wordt het een kwestie van karak ter. En is het dus het eenvoudigste aan te nemen dat er NIEMAND te vinden is die zich élke werkdag per fiets verplaatst, hetgeen een rustgevend gevoel oplevert wan neer men het apparaat smorgens eenvoudig in de schuur laat, bij het grasmaaimachientje. Er kan natuurlijk een conflictge- beroert, zodat de marge voor te vredenheid ook hier al zodanig breed is dat deze alléén al de aan schaf van een rijwiel billikt. dachte opdoemen wanneer wij punt 2. (gezond, etc.) in de over wegingen betrekken maar wie pak weg vijf rijwieldagen per maand maakt een uiterst bedenkelijk gemiddelde, overigens vindt toch gemakkelijk buren en kennis sen wier zitvlak nimmer het zadel Moeilijk ligt het bij punt 3. waar dan wel de bakermat Ligt van het edele gevoel dat jouw fiets geen stank uitbraakt die anderen ge dwongen zijn in te ademen, feit is dat het hoestend voortrappen in de stedelijke benauwdheid, rijdend naast dure, goedkope, wrakkige, grote en kleine verhikels, het ge laat op den duur van een wrokkige plooi voorziet. Aanvankelijk tracht men, vergeefs, lange tijd de adem in te houden, waarna door tot wanhoop gebrachte iongen een krachtige inzuig volgt die de ver ste topjes van de kleinste long blaasjes bereikt en meteen daarna pijnlijk dwars door de oogbollen naar buiten schijnt te willen. Daarom fietsen de meer ervarenen zeer kalm en met uiterst voor zichtige neusademhalinkjes voort. Dat juist fietsers die de lucht niet mede wensen te verviezen stank voor dank krijgen strijkt een aan tal mensen tegen de haren in. Wachten achter of in een groep nerveus gasgevende automobilisten en het verplicht stilstaan voor rode wielerstoplichtjes in de nabijheid waarvan zich op geen kilometer na een gemotoriseerd voertuig op houdt, prikkelt tot een mentaliteit die (terecht, maar onbegrepen) door in kilometervergoeding den kende dames en heren wordt ver worpen. En dat is: ben je nou helemaal, zal ik nou óók nog, na al die walm, voor dat rotliclit, moeten gaan stilstaan? Commentaar van de „Stichting Fiets!": Dat is een gedragsprobleem. Men stoort zich met meer voldoende aan de rode lichten. Indeidaad, het moest mogelijk zijn fietsers hun eigen „groene golf" te geven. Maar dat zou het overige verkeer stag neren. En voor de algemene veilig heid gebeurt het dan maar zó. En daarom sta je dan zo dikwijls voor joker te wachten. En vandaar dat het allemaal een kwestie van karakter blijft.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1971 | | pagina 11