oiTuptie harde noodzaak voor iedereen'
0
Kwestie tweede
luchthaven nog
volledig open
nondcj
altijd
Iartoisï
FIETS
WEER
IN OP
MARS
Trappend volkje krijgt
stank voor dank
waar zie je me
voor aan?
dat weet ik
1 september pas zeker
alijke luchten in
mover en Besan^on
et meest gedronken
merkbier
in de Euromarkt.
STELLA
INDONESIË NU (II)
N TIJDELIJKE
RAAR
jLERA
SPANJE
In Nederland ook grootste bromfietsdichtheid
buitenland
binnenland
~obi
e School
TL, wel een dubbeldek-
I dit geschenk van Nieuw-
Een hoop leren
Letterlijk belazerd
Geen enkele wet
KLIM-EXPEPvRT
BEKENDE
lekker als
c nu bestaat
langrijk deel uit
die met zorg
verwerkt is.
pden
Pome"1' S°ede b'°n in
r—
w
ACHTERAAN
Oogbollen
Stagneren
O
26 augustus 1971
LMERMEISJE
zo spoedig mogelijk,
fhankelijk van de ïeeftn.i i
16 jaar f 301,38 per m^l
ailing bel dan even 0l87n i
igs. Ons adres is Vingerö
T 30 - TEL. 01150/2155
'RAAGD, wegens ziekte
32 lessen wiskunde, na),
de en mechanica. 11
poedig aan de direkteur.
ge
fARTA Djakarta heeft
^autobus, een mooie rode
t s iedere Djakartaan dan
li ere trots, zo trots zelfs
t ke ansichtkaart van Dja-
I' e mooie bus voorkomt.
ze erg vee plaats
En ze toch niet iedereen
fc die bij de bushalte
wachten. En samen met
I anderen hevelen we ons
Lewicht over op het an-
C en kijken uit naar de
tfc bus!
Leven we niet te wachten
I bus is dan wel geen rode
fckker maar het is toch een
dkel' en helemaal
i beide zijden van de mo-
E ze versierd met een kleu-
Eem: twee ineengestrengel-
een zwarte en een
Twaar omheen geschreven
ionated by the people of the
■beschonken door de bevol-
I de Verenigde Staten). Als
Eopt wordt ze door iedereen
genegeerd, behalve dan
door enkele mannen en vrouwen
vooraan in de wachtende rij, die vol
haat naar het fraaie embleem spu
wen. Als ik aanstalten maak om in
te stappen, grijpt mijn begeleider
een privé-secretaris van een van de
vele ministers die Indonesië rijk is
me ruw bij de arm en zegt: „Wij
gaan niet mee met dat verdomde
Yankee-geval. Dan loop ik nog lie
ver. Kom op!" En hij trekt me mee
net trottoir op. De buschauffeur
trekt even wanhopig zijn schouders
op en rijd weg met zijn lege
bus!
Als we enkele honderden meters
gelopen hebben, maak ik een op
merking over de vele Indische tex
tielzaken in de straat, en mijn bege
leider zegt: „De Indiërs, en vooral
de Chinezen doen goede zaken bier,
veel beter dan de Indonesische win
keliers, maar dat is wel begrijpelijk.
Een Chinees kun je vertrouwen,
want hij levert je de juiste waar op
de afgesproken tijd. De Indonesiërs
proberen altijd weer iets teveel te
verdienen. Ze schijnen maar niet te
kunnen begrijpen dat ze door op
lichterij hun klanten wegjagen. Ook
als ze je iets beloven of een af
spraak met je maken, kun je er zo het leger. Goederen die van Java
goed als nooit van op aan. De men- naar bijvoorbeeld Sumatra gaan,
sen hier kunnen een hoop leren van moeten eerst hier met een en-
de Indiërs en Chinezen, maar het voorstelbaar aantal papieren en for-
Door
FRANS KESSELS
lijkt wel of ze gewoon niet wil
len".
Het gesprek wordt afgebroken
door een leger jeep, die opeens dooi
de straat raast met gierende sirenes.
Iedereen stuift van de weg af. Au
to's en vrachtwagens stoppen zo snel
mogelijk links of rechts van de weg
zoals dat het makkelijkste uit
komt en de weg is in een mum
van tijd volledig vrij. Twee grote
trucks, beladen met voornaam rond
kijkende militairen, rijden langzaam
en statig voorbij. „Soldaatje spelen
is een zeer gewichtige zaak", zegt
de secretaris aan mijn zij sarcas
tisch. „Een uniform maakt je gewel
dig belangrijk, ook al ben je niets!
Er heerst hier een primitieve
machtswellust en gewichtdoenerij,
overal. Hopelijk worden ze een
beetje wijzer met de tijd. Dan Ieren
ze deze flauwe kul ook weer af. Bij
de douane is het al even erg als bij
maliteiten door de douane. Op
Sumatra aangekomen, herhaalt zich
het hele gedoe. Worden ze van de
ene plaats op Sumatra naar de ande
re getransporteerd via de zee, dan
gaan ze weer telkens door de doua
ne, in uitvoerhaven zowel als in
voerhaven. Het is om stapelgek van
te worden als je daar iets mee te
maken hebt. Politie, militairen, dou
ane, allemaal vechten ze om hun
belangrijkheid toch maar uit te
laten komen. Kinderlijk primitief,
maar het kost schatten geld!"
Als we even later bij een st.uk
opgebroken weg komen, blijf ik
verbaasd staan, want ik kan mijn
ogen niet geloven. Een door gaten
en modderpoelen totaal onberijdbaar
weggedeelte, wordt door een bulldo
zer gelijk geschoven. Vlak achter de
machine wordt een laag tibumen
over de modder en brokken steen
aangebracht. En het resultaat is een
keurig wegdek. Maar 200 meter te
rug is de gerepareerde weg even
brokkelig en modderig' als tevoren!
Mijn metgezel begint luid te lachen
als hij mijn verwonderde gezicht
ziet, en zegt: „Je wordt hier letter
lijk belazerd waar je bij staat! De
aannemer die dit werkje onderhan
den heeft, zal hier waarschijnlijk
wel iets aan verdienen, maar ja, die
man moet toch ook leven!" En hij
vervolgt: „Soekarno heeft met zijn
ontembare zelf vereheerlij king en
trots het hele land in een economi
sche afgrond gestort, en daarmee
heeft hij wat al even erg is de
corruptie aan ons opgedrongen. Een
corruptie die aanwezig is onder alle
rangen en standen van de bevolking.
Zelfs sommigen van onze leidende
figuren maken zich hier schuldig
aan. Hun denkwijze is: Wat heeft
het voor nut om een vooraanstaande
positie in te nemen, als je er niet
beter van wordt. Beter worden, be
tekent voor hen schatten aan geld
hebben en doen en laten wat je zelf
wilDe gewone bevolking is hiel
de dupe van, want de leiders eisen
zoveel geld op, dat de salarissen van
iedereen wel laag moeten zijn".
Zo laag dat men er onmogelijk
van kan leven. En zodoende wordt
iedereen gedwongen mee te doen
aan de corruptie, om de eenvoudige
reden dat men niet wil sterven van
honger.
Ieder mens heeft het recht om te
leven van zijn werk. Maar een on
derwijzer verdient tussen 1000 en
2500 roepia in de maand. Een mili
tair tussen 750 en 2000 roepia. Een
arts 8500 en Soeharto 100.000. En
daar kunnen ze allemaal niet van
rond komen. Een kilo rijst kost 50
roepia en per dag heeft één persoon
een half kilo nodig. En Van rijst
alleen kan niemand leven, er zijn
ook groenten nodig, en vis, en kle
ren, en huisraad. En waarom mag
hij dan niet bijverdienen? Als ieder
een geld moet bij verdienen, waar
om mag' de onderwijzer het dan
niet, en de ambtenaar, en de soldaat,
en de arbeider, en de taxichauffeur?
En al de anderen die werken en
willen leven!
Wat is corruptie? Ik weet alleen
dat dit in het Indonesische leefpa
troon niet meer weg te denken is en
dat het een levensnoodzaak is voor
iedereen. Hatta heeft eens gezegd:
de corruptie hoort bij de cultuur
van Indonesië! Het is misschien tra
gisch, maar het is maar al te waar.
En toch mogen we nooit uit het oog
verliezen, dat ondanks deze ie
dereen en alles omvattende cor
ruptie, dit land op een of andere
manier toch draait. En dat is een
wonderlijk iets.
Vlak bij ons stopt een oude
Volkswagen onder een bord: „Ver
boden te parkeren". Een politieagem
stapt uit, en loopt op een stalletje
toe, waar een bordje naast staat,
dat het plaatsen van stalletjes ver
biedt. De agent haalt enkele Ameri
kaanse dollars uil zijn zak, en wis
selt die in het stalletje tegen roepia's
hoewel het ten strengste verboden
is, om dollars te wisselen op straat.
Als hij terugkeert naar zijn wagen,
en vlak langs ons loopt, vraagt de
secretaris hem: „Zit het werk er
voor vandaag weer op?" De agent
kijkt ons even aan en bromt dan:
„Nee, eigenlijk niet. Ik moet nog
een uur werken, maar ik verdom
het. Ik ga naar huis". En hij stapt
weer in zijn wagen en rijdt weg.
Lachend kijken we hem na, ter
wijl mijn metgezel zegt: „Als je
eenmaal een wet gebroken hebt, dan
wordt het steeds makkelijker. Er
blijft geen enkele wet meer over!
(ADVERTENTIE)
(Van onze redactie buitenland)
PWBESAN^ON Ernstige ongerustheid over milieuverontrei-
M5I nu ook in Hannover in West-Duitsland en te Besancon in
frankrijk.
feiatocht naar giftige stoffen op openbare vuilstortplaatsen in de
iraekisin de buitenwijk van Bemerode van Hannover een partij
|hlos natriumcyanide gevonden. Er is een klacht ingediend tegen
nï' ui6 ervan ver<facht worden de uiterst gevaarlijke stof op de
p te hebben gegooid. De hoeveelheid was voldoende om ongeveer
pen te doden. De gifstof werd in ongeschonden verpakking ge-
l'sinmiddels verwijderd.
franse Besangon wordt het drinkwater gerantsoeneerd, omdat de
fat ouetverSiftigd is door ongeveer 25 kilo cyaankali. Het vergif
|?ter gekomen door een breuk in een leiding van een nabij gelegen
Besangon is met zijn ruim 75.000 inwoners voor drinkwater
a aangewezen op de Loue.
(Van onze correspondent)
EINDHOVEN Een man die vo
rige maand bij een ontvluchtingspo
ging over daken in Eindhoven, in een
brandgang duikelde, blijkt van janu
ari tot juli van dit jaar in totaal 22
van dit soort klimtochten te hebben
gehouden. Met deze expedities wist
hij ongeveer 8.000 gulden aan geld
en sieraden te bemachtigen door via
dakramen huizen binnen te dringen.
Door de verwondingen die hij bij zijn
val had opgelopen, kon de politie
hem dezer dagen pas verhoren.
iet alles te maken
m hart en bloedvaten.
oek heeft aangetoond dat hd
n hart en bloedvaten van
leveelheid cholesterol (een
tof die zich in het bloed
;o laag mogelijk te houden,
door het gebruik van verzaag
voeding te verminderen en
ogelijk te vervangen door
dig onverzadigde vetzuren,
rvoudig onverzadigde vetzur
pe (cis-cis) linolzuur hebben
holesterol-verlagende werKins-
percentage linolzuur in ee
te sterker wordt deze
irom is het belangrijk nieuws
percentage (cis-cis) linolzuu
Ttot 60-65%. Zo helpt Becel
het ontstaan van hart- en
:rminderen.
Fe redactie buitenland)
I, 'n Barcelona zijn
week donderdag drie
gi cholera overleden. In de
de stad liggen nog
Kalf -e Seva"en van cho-
r'Mcia zijn vorige week
r aan de ziekte overleden.
Lm,autoriteiten bewaren
&gen' In Valencia
I» Tv, frl,ensen te wachten
TLi" ^henhuizen in die
1 om»,, D° mensen ter
Ingenomen, lijdende aan
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Dit jaar zal zeker
geen beslissing worden genomen
over de uitbreiding van Schiphol of
de plaatsbepaling van een tweede
nationale luchthaven. Hoewel oud-
ADVERTENTIE)
minister Bakker van Verkeer en Wa
terstaat, minister Udink van Ruim
telijke Ordening en de commissie-
Falkenhagen het meest voelen voor
een tweede nationale luchthaven in
de Markerwaard, ligt deze voor Ne
derland belangrijke kwestie nog vol
komen open.
Ingewijden bij Verkeer en Water
staat wijzen er bijvoorbeeld op, dat
aan de keuze voor Markerwaard
twee enorme essentiële nadelen vast
zitten. Op de eerste plaats verzet de
tijdsfactor zich tegen deze oplossing.
Terwijl de beslissing eigenlijk al ge
nomen had moeten zijn, moet de
Markerwaard nog worden aangelegd.
Zelfs de omvang van de Marker
waard staat niet vast. Nog te houden
hoorzittingen kunnen veranderingen
brengen in de hele opzet van de Mar
kerwaard.
Op de tweede plaats gaat de aanleg
van de Markerwaard veel geld kos
ten. En dat in een tijd dat inkrim
ping van de overheidsuitgaven bo
venaan staat op het lijstje, dat de re
gering wil afwerken. Kampioen van
de bezuinigingen, dr. W. Drees jr., is
uitgerekend bewindsman van Ver
keer en Waterstaat. Met spanning
wordt uitgezien naar een standpunt
bepaling van deze minister met be
trekking tot de vestigingsplaats van
de tweede nationale luchthaven. Hij
is daaraan nog niet toegekomen. Hii
heeft tot nu toe al zijn tijd besteed
aan het uitpluizen van de begroting.
Het resultaat daarvan zal pas op de
derde dinsdag in september bekend
worden.
Fietsen nu voor velen een sportief genoegen.
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM Er zijn naar
schatting in Nederland acht mil
joen fietsen. Alleen al in 1970
werden er 760.000 gekocht. Dat
betekende een verdubbeling van
de toename van het aantal rij
wielen in twaalf jaar.
Het ziet ernaar
uit, dat die stijgende belangstelling
blijvend is, aldus de „Stichting
Fiets Het is gebleken dat jonge
gezinnen fietsen gaan kopen wan
neer de kinderen zo groot zijn
geworden dat ze erop kunnen wor
den meegenomen, ongeveer ander
half jaar oud zijn.
De toename van het aantal fietsen
zal vergezeld moeten gaan van be
paalde maatregelen, waarvoor de
Stichting Fietszich speciaal in
zet:
méér toeristische fietspaden;
in de steden en randgemeenten
meer vrijliggende fietspaden;
in de steden meer accommoda
tie voor het parkeren van fietsen;
bij grote gebouwen, ziekenhui
zen, bedrijven etc. meer gelegen
heid tot het stallen;
stallingen bij haltes van het
openbaar vervoer.
Nederland telt momenteel 6680
fietsenhandels, d.w.z. één op d« 1964
Nederlanders.
Intussen heeft Nederland ook de
grootste bromfietsdichtheid. Begin
1971 was er één bromfiets per 6,5
Nederlander beschikbaar. Op de
tweede plaats komt Frankrijk met
1 op de 8,5, terwijl men voor Oosten
rijk een cijfer van 1 op de 15 bere
kend. In België is de bromfiets niet
zo populair als in Nederland en
Frankrijk. Iedere 24ste Belg heeft
een brommer. De bromfietsdicht
heid in Italië is met 1 25 hieraan
praktisch gelijk.
Duitsland en Zweden komen ver
achteraan met resp. 1:55 en 1:60.
terwijl in Engeland waar voor
de bromfiets dezelfde wettelijke
bepalingen gelden als voor de mo
torfiets maar één op iedere
honderd inwoners een brommer
heeft.
„Man, ga toch fietsen!" riepen
verstokte wielrijders, „want ook
voor jou is het
1. sportief (je ziet dat je nog
wat kunt)
2. gezond (denk aan je rikke
tik, er kan best wat van die buik
af)
3. sociaal (jij doet niet mee aan
de luchtvervuiling)
„en dus werd ik een van de
760.000 die in 1970 een FIETS
kochten".
Een jaar later: gevoelens van
vreugde, trots, een ijzeren fysiek,
het heerlijke idee iets gedaan te
hebben, ook in het algemeen be
lang?
Hoewel gebleken is dat het onder
punt 1. genoemde sportieve ele
ment een ijdelheid strelende be
vrediging heeft verschaft (ik kan
inderdaad, twintig kilometer per
dag) regent het soms. En sneeuwt
en ijzelt het wel eens en dan
wordt het een kwestie van karak
ter. En is het dus het eenvoudigste
aan te nemen dat er NIEMAND te
vinden is die zich élke werkdag
per fiets verplaatst, hetgeen een
rustgevend gevoel oplevert wan
neer men het apparaat smorgens
eenvoudig in de schuur laat, bij
het grasmaaimachientje.
Er kan natuurlijk een conflictge-
beroert, zodat de marge voor te
vredenheid ook hier al zodanig
breed is dat deze alléén al de aan
schaf van een rijwiel billikt.
dachte opdoemen wanneer wij
punt 2. (gezond, etc.) in de over
wegingen betrekken maar wie pak
weg vijf rijwieldagen per maand
maakt een uiterst bedenkelijk
gemiddelde, overigens vindt
toch gemakkelijk buren en kennis
sen wier zitvlak nimmer het zadel
Moeilijk ligt het bij punt 3. waar
dan wel de bakermat Ligt van het
edele gevoel dat jouw fiets geen
stank uitbraakt die anderen ge
dwongen zijn in te ademen, feit is
dat het hoestend voortrappen in de
stedelijke benauwdheid, rijdend
naast dure, goedkope, wrakkige,
grote en kleine verhikels, het ge
laat op den duur van een wrokkige
plooi voorziet. Aanvankelijk tracht
men, vergeefs, lange tijd de adem
in te houden, waarna door tot
wanhoop gebrachte iongen een
krachtige inzuig volgt die de ver
ste topjes van de kleinste long
blaasjes bereikt en meteen daarna
pijnlijk dwars door de oogbollen
naar buiten schijnt te willen.
Daarom fietsen de meer ervarenen
zeer kalm en met uiterst voor
zichtige neusademhalinkjes voort.
Dat juist fietsers die de lucht niet
mede wensen te verviezen stank
voor dank krijgen strijkt een aan
tal mensen tegen de haren in.
Wachten achter of in een groep
nerveus gasgevende automobilisten
en het verplicht stilstaan voor rode
wielerstoplichtjes in de nabijheid
waarvan zich op geen kilometer na
een gemotoriseerd voertuig op
houdt, prikkelt tot een mentaliteit
die (terecht, maar onbegrepen)
door in kilometervergoeding den
kende dames en heren wordt ver
worpen. En dat is: ben je nou
helemaal, zal ik nou óók nog, na al
die walm, voor dat rotliclit, moeten
gaan stilstaan?
Commentaar van de „Stichting
Fiets!":
Dat is een gedragsprobleem. Men
stoort zich met meer voldoende
aan de rode lichten. Indeidaad, het
moest mogelijk zijn fietsers hun
eigen „groene golf" te geven. Maar
dat zou het overige verkeer stag
neren. En voor de algemene veilig
heid gebeurt het dan maar zó.
En daarom sta je dan zo dikwijls
voor joker te wachten.
En vandaar dat het allemaal een
kwestie van karakter blijft.