DOK HET ONDERWIJS STAAT OP DE TOCHT SCHEIDENDE MENEER VAN D.A.F.: „Ons autootje heeft heel mensen geluk bezorgd" iet leven V •-kleding ToraMA eenendaalprovoceert met klandestiene vuilstorterij fimarkt |99 |89 -|69 100 ]99 275 269 'ii in de hand IS? 14?l IEDER WEET't 4 PRIJS-SLAG ZXISTE (V) lUURVERF ïgens ikken ick fbroek PRIJSSLAGPRIJZEN ZIJN DE LAAGSTE PRIJZEN binnenland buitenland Maatschappij issingen LDE EXAMENPAKKET BESLOMMERINGEN BRUUSK ie kollektie sn gerust hart ie hun nen betalen. 29J5 39.75| Geen sfeer V olkswagen Uitslagen BREDA BREDA Scholieren persen vriendje veel geld af Klapp en incasseren Veertig man bezig aan moordzaak jongetje (9) LEVERPASTEI ZALM SLAGROOM BESCHUIT VACUÜM- KOFFIE MARGARINE DAT |S MAKKELIJK UNOX a RAGOUTS VLUG-RIJST CH0C0.MELK APPEL- STROOP W*- GAZEUSE WIJNCOGNAC KUIKEN- POTEN CHA-CHA STROOP WAFELS TOILETZEEP DEODORANT. SPRAY 3 geuren BADEDAS JAC. HERMANS Vrijdag 13 augustus 1971 ale vragen wij iring als telexiste ge. [rekking de voorkeur. ook een bekwame jnktie in aanmerking MULO. ties te richten aan het ling Personeelszaken, Vlissingen. ER GENOEG (Van onze onderwijsredactie) TILBURG In onze samenle ving staat alles ter discussie. Wat generaties lang vertrouwd en goed" was, blijft niet staande in de stroom van kritische beschou wingen. Men kan stellen dat dit onze samenleving in een soort cri sis heeft gebracht. Evenals, bij voorbeeld, de katholieke kerk. Evenals ons onderwijs. Niet de in voering van de Mammoetwet bracht die crisis. Wel het feit, dat tegelijk daarmee alles ter discussie is gekomen. De wat gezapige rust was voorgoed voorbij. Als het waar is en het wordt be weerd dat het voortgezet onder wijs vergeleken met het Zweedse zo'n 1# jaar achter ligt in vernie- wing, komt de huidige onderwijs- Ideskundige onzekerheid extra hard aan. Voor de Mammoet waren er slechts enkele eindexamens in het voorbereidend hoger en middelbaar onderwijs, namelijk mms, gymna sium (A en B), hbs (A en B). Nu hebben we gymnasium, atheneum, havo en mavo en tal van studie- Ipakketten, waarbij de kandidaat zelf zijn examenpakket kan sa menstellen. Een onderwijskundige vondst, omdat ieder zich naar aard en aanleg kan ontplooien. Maar ga er maar eens aanstaan om dat op school te organiseren. Met onvoldoende middelen. Voorts is er de strijd om van atheneum en gymnasium beide zesjarig één ongedeelde opleiding Voorbe reidend Wetenschappelijk Onder wijs te maken. De gymnasiumfans verzetten zich, vooral de leraren klassieke talen. Vroeg of laat komt die „ongedeelde" er natuurlijk. Er is een gesprek om niet-cxa- menvakken in het vwo en havo voor de hoogste klassen te laten vallen. Ontlasting? Akkoord. Maar dreigt dan niet het gevaar dat het algemeen niveau gaat dalen? Niet zonder betekenis lijkt ons het vraagstuk van de geldigheid van het vwo-diploma. Hebben alle bezitters toegang tot een universi teit, ongeacht het vakkenpakket dat ze hebben gekozen? En hebben ze dan toegang tot alle studierich tingen? De universiteiten voelen daar weinig of niets voor. Voorts zijn er vele vragen over de ver plichte vakken in het vwo-studie- pakket per universitaire studie richting, over de garanties die een school kan geven voor het bepalen van het niveau van de eindexa mens en over de zwaarte van de beoordelingscijfers bij dc overgang van klas 4 naar klas 5. Kortom, de hele Mammoet is zwaar van pro blemen en praktische moeilijkhe den. Er is over dat alles onbehagen op de scholen. Ook over de manier waarop het ministerie de zaken aanpakt. Men meent dat er door geldgebrek te weinig mogelijkhe den worden gegeven om al die zaken goed uit te voeren. Voorbe reiding en begeleiding gaat veel tijd en geld kosten. Financieel wordt men daarbij heel kort ge houden. Maar het ministerie wijst erop, dat er in Europa weinig lan den zijn die zoveel geld steken in het onderwijs als Nederland. Het gaat om heel dure zaken. Onder wijsmensen kunnen daarover on der elkaar niet beslissen. Dat moe ten de politici doen. Die moeten uitmaken, of ze het geld ervoor beschikbaar willen stellen. Een andere klacht is dat „Den Haag" ijverig regelingen ontwerpt en het land instuurt, maar zich weinig bekommert om de organisa torische beslommeringen die er het gevolg van zijn voor de leraren. Zulk een zaak is, bijvoorbeeld, het schoolonderzoek dat over enkele jaren het mondeling examen onder toezicht van rijksgecommitteerden gaat vervangen. De school moet dan de kandidaat zelf tijdens het laatste schooljaar onderzoeken op zijn kennis van een examenvak. Er zijn dit jaar experimenten mee geweest. „Een goed ding, dat schoolonderzoek", zegt rector Hoogbergen uit Deurne. „Maar ik zou wel eens willen weten wie het heeft opgezet. Het is veel te om slachtig, een enorme papierwinkel, veel te veel voorschriften en maat regelen". Anderen onderschrijven dat van harte. In Den Haag hebben op school leraren geweigerd eraan mee te doen. „Het departement draaft door, de scholen staan voor de consequenties en moeten het allemaal maar uitzoeken. Zien wat ze ervan maken. Het ministerie lanceert allerlei nieuwe ideeën. Maar dc meerderheid van de lera ren wil eindelijk eens rust. Om eerst de Mammoet eens aan het lopen te krijgen. Want die is nog erg kreupel. Er is bij velen van ons een zeker defaitisme, een grondige angst dat er nooit meer rust komt. Zo lang ze in Den Haag blijven ouwehoeren, geloven wij het ook wel!" De vierde crisisfactor is dus de psychische onzekerheid over de toekomst van het onderwijs en de praktische moeilijkheid allerlei ideeën uit te voeren. Een vijfde factor en al die factoren verster ken elkaar, is liet gebrek aan ken nis en begeleiding bij al die ver nieuwingen. De leraar, hij moet het allemaal doen, is voor zijn taak niet opge leid. Het leraarsambt was vanouds een degelijk beroep waarin ie mand een behoorlijke boterham kon verdienen. Iemand, die 20 jaar geleden, na de oorlog dus, leraar werd, had heel andere beroepsbe doelingen dan geconfronteerd wor den met wat zich nu allemaal in het middelbaar onderwijs af speelt. De inspectie ls met deze zaken bezig, de pedagogische centra doen hun best, maar zijn niet voldoende bemand, de onderwijskundige af delingen van universiteiten wer ken zonder onderbreking, sinds enige tijd wat meer gecoördineerd. Maar veel van de huidige proble men zouden er ook zonder Mam moet zijn geweest. Men kan die niet los zien van razendsnelle maatschappelijke ontwikkelingen. Hij werd eigenlijk bruusk, zon der behoorlijke begeleiding geldgebrek voor de uitvoering van de Mammoetwet geplaatst. Buitenlandse literatuur kan de le raar, die echt wil inspelen, bijna niet krijgen. Een rector van een experimenterende scholengemeen schap inet goedwillende leerkrach ten zei: „Wij ervaren gebrek aan wederzijdse informatie bij experi menten. Je kunt het nauwelijks experimenten noemen. Er is nau welijks of niet evaluatie. En dat is toch zeer noodzakelijk om herha ling van fouten te voorkomen. Het is ook geen wonder, want wij zijn er niet voor opgeleid. Er is be zorgdheid, wij worden telkens voor opdrachten geplaatst, waar voor we niet voldoende zijn uitge rust". Wiens schuld is dat? Eigenlijk kan men niemand iets verwijten. AND N.V. - ETTEN-LEliB I WIM VAN DOORNE. ..nee, (nog) geen jusie... mren. ta ,ritszakken, ritssluiting. n. IINDHOVEN Hij zegt het _ser nadrukkelijk. „Nee, geen fusie met Volvo. Ik weet dat berichten in die geest in de fanten verschenen zijn. Na- jtalijk: er zijn contacten met f*ere bedrijven en wij bestu iten de mogelijkheden die er jn. Die kunnen op het terrein jn de verkoop of de produktie Kgen, maar er bestaan beslist het ogenblik geen concrete innen om te gaan samenwer- IVim A. V. van Doorne een paar dagen de topman Bn DAF (zaterdag de 21ste p hij het bijltje erbij neer) I wijst samenwerking niet af, aar dat de enige automobiel- priek van de Benelux, die dit fr een omzet van bijna een iyard denkt te bereiken nu fat te trappelen om „met de T de beste" in zee te gaan, S dat niet. zijn royale werkkamer op de fwe verdieping van het DAF- ■Mkantoor aan de Eindhovense PUropseweg vertelt de scheiden- V„Tï.eer ,Wim" die het van kwerker b;j Philips gebracht IW pie?ldent van één van de '0 ondernemingen van dit op dit moment heeft DAF ir 12.000 werknemers dat zijn bedrijf gezond is en dat het nog alle groeikansen heeft. „Ik maak me wel zorgen over het dalen van het rendement. De lonen stijgen, de benodigde materi alen worden met de dag duurder en als het nu zo was dat je voort durend de prijs van je auto om hoog kon duwen zou het allemaal niet zo erg zijn, maar dat kun je niet. De felle concurrentie maakt dat onmogelijk". Op de kwestie rendement wil hij nog wat dieper ingaan. „De netto-winst van DAF daalde in het afgelopen jaar van 20 tot 17 miljoen en dat bij een omzetstij ging van .144 miljoen. Dat is na tuurlijk zeer onbevredigend. Dan heb je ook nog het probleem van het ziekteverzuim. In ons bedrijf schommelt het percentage tussen tien en elf en dat betekent dat doorlopend zo'n 1200 man weg zijn. Dat is ontstellend veel. An dere ondernemingen ervaren het zelfde. Vroeger was dat hoogstens 5 a 6 procent. Het zou voor mij een hele opluchting zijn als het ziekteverzuim eens wat zou da len". over zijn werkne- Klachten Tfvrs? „Nee, dat niet. Wij hebben een prettige, open sfeer in dit bedrijf en als er moeilijkheden zijn wor den ze uitgepraat. Iedere man en vrouw in deze onderneming kan bij mij aankloppen en dat gebeurt ook. Vorige week kreeg ik een briefje van een oudere werknemer met het verzoek of hij even bij me mocht komen omdat hij iets te bepraten had. Ik heb hem ge vraagd of het ook schriftelijk kon, want ik zit tot over mijn oren in het werk en heb ieder uur hard nodig. Nee, dat liever niet. Nou, nu komt die man praten". Herhaalt dat er bij DAF een fijne sfeer is. „Ik zeg altijd tegen de Onderne mingsraad: je mag met alles ko men als het maar reëel is. Ik ben er trots op dat we in al die 43 jaar niet één keer een staking hebben gehad". Meneer Wim, zoon van een dorpssmid uit de Peel, is alle macht en invloed ten spijt een hartelijke Brabander gebleven, een man die ook nu nog best wil weten grauwe armoe gekend te hebben. „Goed mee te werken" zeggen ondergeschikten van hem. „Hij is alleen zo verdomd ongedul dig". Hij praat over Born, het DAF-bedrijf in Limburg, waar nu zo'n slordige 2800 man werken. Over dat Born, mede op aandrin gen van een minister van economi sche zaken tot stand gekomen, is hij duidelijk teleurgesteld. „Born is ons enorm tegengeval len. Wij hadden gedacht daar vol op arbeidskrachten te zullen vin den maar dat is niet het geval geweest. Er werken nu 800 Belgen en 500 Marokkanen. We moesten wel, of we wilden of niet. Wij zijn overigens zeer tevreden over deze mensen, maar het is natuurlijk niet het uitgangspunt geweest". Geen wonder dan ook dat de president van DAF de wenkbrau wen fronst als hij hoort, dat dit of ,De zeer dat gebied in Nederland weer zo nodig opgekrikt moet worden. Hij zegt: „Neem nou Volkswa gen. Stel dat dat bedrijf zich in Tilburg vestigt. Wij houden niets tegen, kunnen ook niets tegenhou den. Maar goed, als dat bedrijf naar Tilburg gaat, waar haalt het dan de duizenden werknemers vandaan die het nodig heeft? Die zijn er toch niet". De scheidende president van DAF is —ondanks het constant dalende rendement niet pessimistisch gestemd, personenwagens doen het goed. Zestig procent gaat naar het buitenland, vooral naar Duitsland en Engeland. De verkoop van be drijfswagens laat wat te wensen over, maar dat is niet alleen bij ons het geval. De dalende conjuc- tuur is daar debet aan. Desondanks is DAF's marktaandeel groter ge worden. De Amerikaanse markt noemt hij een hele moeilijke zaak. De veiligheidseisen worden steeds verder uitgebreid en dat maakt alles toch wel uitermate moei lijk. Uit die monoloog die Wim van Doorne houdt blijkt wel duidelijk, dat DAF voorlopig niet op de Amerikaanse markt zal verschij nen. „Het is niet te doen om een speciale auto in kleine hoeveelhe den te bouwen. Wij wachten af, maar dat wil beslist niet zeggen dat we er nooit zullen beginnen". Over de luchtverontreiniging en de propvolle Nederlandse wegen zegt hij: „We zijn al jaren bezig om \vat te doen aan de uitlaatgassen. En die overvolle wegen? We leven nu eenmaal in een dichtbevolkt land. Ik wil er toch ook op wijzen dat wij met onze kleine wagen heel veel mensen een stukje geluk bezorgd hebben. Ze kunnen er nu zondags op uittrekken. Ik vind dat de wegen zich moeten aanpassen aan de vraag van de maatschappij. Dat er in de grote steden ingrij pende maatregelen worden getrof fen is zeker noodzakelijk. Het openbaar vervoer zal er bevorderd moeten worden". Wil ook zijn mening geven over het conflict jeugd-maatschappij. „Ik weet het niet, maar misschien wordt het allemaal wel wat over trokken. Wij hebben in ons bedrijf echt geen moeilijkheden met jon gelui". Over zijn afscheid' „Ik vind 65 echt de leeftijd om op te krassen. Het begint wat zwaar te worden. Je zit zo vast en van vroeg tot laat ben je intensief be zig. Ik zou geld willen geven als ik eens een keertje kon uitsla pen". Meneer Wim, die zes jaar gele den de leiding van het mammoet- bedrijf van zijn broer Huub de man van de variomatic overnam en nu op zijn beurt de touwtjes uit handen geeft (zij het niet alle, want hij wordt president-commis saris) krijgt nu tijd om uit te slapen. PIET DE BONT. nsingel 74 tel. 01600-25800 2G11 OtlZer VWRlno'onTrzxi'cX .«it J crumweg7 tel. 01600 34916 een onzer verslaggevers) NENDAAL, AMSTERDAM. vnt vM' Bastmeijer van de »rcmJleuendaal 8eeft grif toe: I gemeentebestuur laat klandes- iin „La ?rten op gemeentelijk a omdat men voor het indus- Iraiü -,niet 'erecht kan op de Fn vudstortplaats in Maarsber- Lfvün ZUn giftige stoffen, chemi- |atvall en slachtresten taboe. ^,-o^t£in al een hele tijd, al IVos" ]a,ar' We hebben dat ook I rw ÊUteerde staten laten we tten iaar geleden. We T nog steeds op antwoord |hfnban du?e affaire nu met f de publiciteit gebracht. We willen graag een reactie van GS, hoewel we niet graag de goede rela tie willen bederven. Bovendien gaat het bi] ons niet om gevaarlijke stof fen, enkel maar om stinkend afval van het plaatselijke kippenslachtbe- drijf." De gemeente Veenendaal wil best weten dat ze het niet zo nauw neemt met de voorschriften. Zij doet het om te provoceren. Maar hoe staat het in de rest van Nederland Het Gentrum voor Milieuzorg in Amsterdam voorspelt dat de afval hoop van de industrie in 2000 maar liefst 200.000 ton zwaar zal zijn. Elke Nederlander produceert nu 270 kilo huis- tuin- en keukenafval en dat zal in de loop der jaren niet minder worden. Bovendien zal de industrie in 1980 2700 miljoen ku bieke meter water gebruiken (en dus vervuilen). Waar laten we het? Het huisafval stoppen we in grote kuilen, we ma ken er compost van, of we verbran den het. Industriële afval wordt in zee ge gooid, verbrand of op vuilnisbelten gestort. Mej. M. Brunt, biologe van het Cen trum voor Milieuzorg: „Het dumpen in zee neemt de laatste tijd nogal toe. Er zijn bijna geen regels voor. Het moet buiten de territoriale wa teren gebeuren, maar wie contro leert dat? Wat dat verbranden be treft: Nederland heeft drie bedrijven die de industrie van zijn afval af helpen: Nestorak, Tanker Transport Service (van de Stella Maris) en de Belgische firma N.V. Vereca. Ook kan de industrie terecht op sommige vuilnisbelten. Maar of men zich daaraan houdt EMMEN (ANP) Drie leerlingen van de lagere technische school te Emmen hebben het gepresteerd in ruim een jaar tijd hun vriendje van vijftien jaar f 6.000 af te persen. De drie knapen zijn inmiddels ingere kend. Voor het geld dat het drietal zich op deze wijze wist eigen te ma ken kochten zijn een bromfiets, een opblaasboot, een motorfiets en gram mofoonplaten. De jongen, die steeds met een pak slaag werd bedreigd, nam het geld uit een geldkistje van zijn ouders. In het begin merkten die daar niets van. Dat veranderde toen er grote bedra gen gemist werden, waarna zij aan gifte bij de politie deden. Brieven voor deze rubriek moeten mei vol ledige naam en adres worden ondertekend. Bij publicatie zullen deze vermeld worden. Slechts bij hoge uitzondering zal van deze regel wor den afgeweken. Naam en adres zijn dan bij de redactie bekend. Publicatie van brieven (verkort of onverkort) betekent niet dat da redactie het in affe gevallen eens Is met in houd, c.q. strekking. Dat de jongste kabinetsformatie nogal veel tijd in beslag nam kan, behoudens het gebruikelijke partij- gefriemel nog zuiver psychische oorzaken hebben gehad. Men moet heden wel een olifantshuid bezitten om met de geestdrift van een Drees jr. aan de regeringstafel plaats te nemen. Ons statige Binnenhof ver toont immers,-, geleidelijk meer over eenkomst met de ballentent van een Vlaamse kermis, en nog voordat het kabinet-Biesheuvel een zinnig woord had uitgebracht zag het zich reeds dermate afgekraakt, dat meni geen uit het koor der critici onder gelijke omstandigheden maar wijse lijk de kuierlatten zou hebben geno men. Het is eenvoudig geen kwestie meer van geschikt of minder ge schikt, populier of onsympathiek, onze huidige samenleving blijkt vol doende elementen te herbergen die het regeren „überhaupt" zelfs een keizer Augustus onmogelijk hadden gemaakt. Gesteld natuurlijk, dat de ze enigszins bekend mocht heten met de spelregels onzer parlemen taire democratie. Wat bijvoorbeeld te denken van een onnozel zinnetje als gepubli ceerd in De Stem van 30 juli j.l.: „Mr. Beernink was een groot CHU- man maar als minister is hij afge gaan als een gieter". Afgezien van de weinig parlementaire taal, waar aan we vermoedelijk al beter ge wend zijn dan goed voor ons is: het is gewoonweg niet waar. Men kan de heer Beernink verwijten dat hij juist dat goedkope soort populariteit verafschuwde hetwelk in bepaalde politieke kringen zo hoog genoteerd staat. Zulke figuren ligt het nu een maal niet om als minister voor Sin terklaas te spelen in de wetenschap, dat de „kindertjes" al dat moois en lekkers straks zelf mogen betalen. En deswege was hij misschien de voornaamste stabiliserende figuur in het kabinet-De Jong, mede tot ver driet van degenen die hem liever als een nationale bullebak hadden zien optreden. Gezegend als hij is met een degelijk gelooide olifantshuid bleek het verre van hem zijn tegen standers onophoudelijk van de zo zeer begeerde wapens te voorzien. „Regeren is vooruit zien", roept de politicus. De staatsman denkt: „Laat ik eerst 'ns wat rondkijken". En daar is onder alle omstandigheden wel wat voor te zeggen. Mensen met „een vooruitziende blik" zijn er tenslotte al meer dan genoeg. BREDA. L. Pison UTRECHT (ANP) Veertig re chercheurs van de groep ernstige de licten van de gemeentepolitie van Amsterdam en van het district Utrecht van de rijkspolitie zijn in de omgeving van Mijdrecht nu al sinds vrijdag onafgebroken bezig met het onderzoek en het verifiëren van de ruim 130 tips die zijn binnengekomen in de zaak Bastiaan Bloemena. Dc 9-jarige Bastiaan, die in Am sterdam woonde, verdween vorige week woensdag. Vrijdag werd zijn stoffelijk overschot gevonden in de buurt van een recreatieterrein in Wilnis. Er bleek een zedendelict te zijn gepleegd, waarna hij was ge wurgd. (ADVERTENTIE) blik UNOX BOEREN - met stukjes echte lever normale prijs J0O" blik GEISHA HELE MOTEN normale pri|s.245" blik HOLLANDIA klopt direkt stijf normale prijs J42" 2 rollen EIER 13 stuks per rol normale' prijs,W 59 250 gramspak filter gemalen normale pri|s ,235" pakje WEESPER KLUIT normale pri|s>47' 37 BLIKKEN rundvlees—kippa- of kalfsragoüt bij ons per blik pak grote korrel inh. 200 gram normale prijs-Tg" 59 blik magere voor 2 volle glazen normale prijs^SS" 49 grote beker RINSE normale prijs .75" 3 flessen LIMONADE Ssmaken fles met fijne franse cognac normale prijs AtGSf ALS MAALTIJD OF TUSSEN DOOR DIEPVRIES 500 gram MALSE normale prijs 3 stuks van PAREIN normale prijs -73" 59 GOUDSE met roombotervulling 59 3 stukken LAVENDEL bij ons ODOREX normale prijs-295" ZE IS ER WEER. grote tube normale prijs .325"

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1971 | | pagina 9