SPASTICI ISRAËL JE MOET DE WEG WETEN VOOR 'N KIRROETS-REIS NAAR nen meer zijn dan wip en schom mel binnenland buitenland (Je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn) Plattelanders Prijzen Ongerust Gesprek (Van onze medische medewer ker). DE VOORBEHANDELING van spastische kinderen zou reeds vóór de geboorte, de behandeling onmid dellijk na de bevalling moeten be ginnen. Onder die omstandigheden kunnen er opvallende resultaten be- reikt worden. Inderdaad, ook bij een normaal kind is het eerste levens jaar de meest actieve opvoedings periode. Gedurende deze fase ondergaat ons zenuwstelsel een zeer intens rij- pingsproces dat een definitieve in vloed zal uitoefenen gedurende de rest van het leven. Wanneer men nu te doen heeft met een geschonden zenuwstelsel, zoals bij spastische kinderen, is het nog belangrijker dat dit eerste levensjaar onder ideale omstandigheden doorgebracht wordt. Een vroegtijdige ontdekking en aanpak van spastici is dan. ook het voornaamste gebod om tot een goed resultaat te komen. Alle ouderverenigingen zouden eens een bezoek moeten brengen aan een instituut voor spastisch verlam den. Een persoonlijke confrontatie is nog steeds veel ingrijpender dan alle lectuur en beelden die langs het televisiescherm in onze huiskamer binnendringen. Het is merkwaardig met welke toewijding en vakkennis er gewerkt wordt om het maximale rendement te halen. Dit is werk van vele jaren dat, juist door zijn lang durigheid, een weinig sensationeel karakter heeft en daarom weinig oj niet de werkelijke belangstelling van de bevolking gaande houdt. Spastische kinderen vragen een on eindig geduld en doorzettingsvermo gen. Immers, alle elementaire bewe gingen die bij een normaal kind spelenderwijs en als vanzelfspre kend tot stand komen, zijn voor spastici langdurige en zware opga ven. De controle over houding en hoofdbeweging als ook de spraak en mondmotoriek zijn van het aller grootste belang. Het spierstelsel van spastici staat onder een te grote spanning om het lichaam onder controle te kunnen houden. Vandaar ook de naam „spastische kinderen". Het eerste probleem is het kind te leren zitten. Dit is een noodzakelijk tussenstadi um naar de rechtopstaande houding. Een van de kernproblemen is het kind telkens over zijn angst heen te helpen. Hoe klein ook, het kind reageert onbewust op beangstigende situaties. Hiertoe behoren alle hou dingen waarbij het kind aanvoelt dat het zijn controle over zijn lichaam niet meester is. Is eenmaal de zithouding met veel geduld aangeleerd, dan moet het trachten allerhande bewegingen uit te voeren. Dit leidt tenslotte tot een volledige beheersing van de zithou ding. De eerste vorm van zich actief voortbewegen is de kruipbeweging. Het aanleren van het kruipen ver loopt wederom in verschillende fases. Eerst wordt het kind op zijn buik gelegd in de vertrekstand van een kruipbeweging. Daarna wordt het kruipen passief geoefend. Op deze manier wordt het kruippatroon als het ware ingeprent. over datum van vertrek, aankomst, hoe te handelen enz," In Amsterdam hoorde mejuffrouw Loes dat zij de dertig gulden had kunnen uitsparen Overigens, men heeft, èn Israël het liefst Nederlanders die van het zo genaamde platteland komen. „Merk waardig genoeg komt 80 pet. van alle aanvragen van het platteland, met een duidelijke tendens naar het noorden en oosten", vertelde Joel Bros, de in Nederland geboren, maar 14jaren in Israël gewoond hebbende jeugdleider. Hij besohikt over vol doende mensenkennis, om te zien wat voor vlees hij in de kuip heeft. „Natuurlijk sla ik de plank ook wel eens mis. In Israël is men niet zo gecharmeerd van druggebruikers, weet jeNeen, men vraagt geen bewijs van goed gedrag, niet of men met de politie in aanraking geweest is. Alleen een gezondheidsverkla ring, een paspoort en eventueel een visum voor langer verblijf dan voor toeristen gebruikelijk is. Daarnaast staat de deur van kamer 14 of 15 aan de Johan Vermeerstraat te Am sterdam de gehele dag open voor iedereen die naar Israël wil en in lichtingen wenst. „Kijk, we zijn natuurlijk niet kin derachtig en kijken niet op honderd gulden. Maar-., als men de assorti menten ziet die aangeboden worden, ook door reisbureaus, dan schrikken wij wel eens van de prijs. We bemoeien ons niet met volwassenen die in hotels verblijven, maar we geven wel advies. Wij zijn ook niet aangesteld om reisbureaus te be voordelen of af te kraken. Over het algemeen is men bonafide, maar... ook soms wel stevig aan de prijs. Neem nu studenten: via de NBBS, het studenten reisbureau met vesti gingen in alle universiteitssteden, kan iedere scholier die een voortge zette opleidingsinstelling bezoekt een studentenreis krijgen, die f 526 kost, exclusief de luchthaventoesla gen, zodat men al met al niet boven de f 530 tot f 540 uitkomt. Nu zijn er reisbureaus die deze studentenreizen ook verzorgen, maar... er f 750 tot f 900 voor in rekening brengen..." We vragen Joel B-ros hoe lang men nu doorgaans in Israël verblijft. „Dat varieert sterk. De arrangemen ten variëren van een maand het minimum tot een jaar- lm de zomermaanden kunnen we ook niet garanderen dat men in de kibboets van zijn of haar keus komt. Wel in voor- en naseizoen. Iedereen echter die via ons gemeld is, wordt wel geplaatst. Dat is gegarandeerd. Wij krijgen hier de bevestiging waar men terecht gekomen is. Wij houden ook contact. We sturen bijvoorbeeld een stencil naar het adres in Israël en vragen naar ervaringen. Die zijn stuk voor stuk gunstig". „Vervelende dingen of teleurstel lingen zijn er niet. Nou ja: we hebben wel ongeruste ouders aan de lijn gehad. Ze vroegen bijvoorbeeld of we konden garaderen dat hun dochter, die naar een kunstenaars dorp ging, niets overkwam... We hebben ook eens moeten bellen om dat iemands moeder plotseling zeer ernstig ziek was geworden. We heb ben ook ouders gehad die wilden dat wij telefoneerden waarom de zoon of dochter niets van zich liet horen". Voor scholieren, die in de vakan tie naar Israël willen en contacten beogen met scholieren, heeft men de vakantieperiode gereserveerd. Ook onderwijzers en docenten aan lagere zowel als middelbare scholen laat men bij voorkeur in de vakantie gaan- „Het is enorm te horen hoe men de kennis van land en volk in die enkele weken kan verrijken. On danks de al jarenlange bezoeken die aan het land gebracht worden, is de feitelijke kennis toch nog gering", zeggen de twee kibboets-vertegen woordigers. Naargelang het kind beter leert kruipen en minder valt, neemt ook de overdreven spanning af in de spieren, wat op zijn beurt weer leidt tot een verder verdwijnen van de angstgevoelens. Heeft het kind eenmaal het krui pen onder de knie dan komt het belangrijke stadium van het lopen. Ook dit verloopt weer in verschil lende fasen. Eerst leert het spasti sche kind, evenals ieder ander kind, de rechtopstaande houding te be heersen. Daarna komen de eerste wankelende stapjes die met de nodi ge aanmoediging en steun gepaard gaan. Terzelfdertijd leert men het kind op een niet gevaarlijke manier te vallen. Ook dit is voornaam omdat een goede valtechniek weer een fac tor is om de angst te doen vermin deren. Ook de „ergotherapie" heeft een grote inbreng in het opvoudings- programma van spastici. Het doel er van is de handvaardigheid te verho gen, De ongewenste bewegingen en de spierinspanningen nemen af. Het kind leert iets te grijpen op effi ciënte wijze. Daarbij komt het erop aan dat het kind niet alleen de beweging doet, maar ook inziet hoe dit moet gedaan worden. Vele her- senverlamden hebben ook geredu ceerde psychische capaciteiten, zodat er in dit verband heel wat psychi sche problemen bij te pas kunnen komen. Tegelijk met het opdrijven van de handvaardigheid moet er voldoende aandacht geschonken worden aan het verwekken van ruimte- en tijds ein. Hiervoor heeft men allerhande ingenieuze spelletjes en apparaatjes uitgedacht, zoals het opvangen van een bal, het marcheren door enige doorgangen, het op elkaar tassen van voorwerpen en dergelijke. Het verwerven van mond- en spraakcontrole is natuurlijk een van de grote punten op het programma. Men kan zich moeilijk realiseren wat het betekent spastische kinde ren te leren zuigenkauwen en slik' ken. Het kauwen, hoe eenvoudig ons dit toeschijnt, is een zeer ingewik kelde functie. Spastische kinderen kunnen dit alleen aanleren door eerst het voedsel van de ene kant naar de andere kant van de mond te verplaatsenDaarbij komen dan nog specifieke oefeningen voor de tong. de onderkaak en de lippen. Tenslotte is het leren spreken een hele opgave. Van een eenvoudig stemgeven tot het vormen van zin nen is een lange weg. Het op voedingsproces volgt verder de moeizame weg van het aangepast kleuter- en lager onderwijs. Het uiteindelijk doel is een volle dige integratie in de maatschappij. (Van een onzer verslaggevers) AMSTERDAM/ALMELO Joel Bros en Lex-Nathans zijn de jeugdleiders van de twee joodse jeugdorganisaties, die in Neder land zeer actief zijn en daarnaast de „beheerders" van de „Volun teers desk", een vrijwilligersbu- reau. Joel en Lex zetten hun handtekening onder de aanvragen om gedurende een maand, een kwartaal of een jaar of mogelijk langer, naar Israël te mogen. Een handtekening van Joel en Lex geeft garantie. Het is de enige sleutel die de kibboetscentrale in Tel Aviv zonder meer accepteert. En niemand wordt in Israël geac cepteerd zonder dat die handteke ning binnen is bij het Ischud Ha- kwoutsoth Vehakibitzim, het bureau dat de vrijwillige arbeidskrachten verdeelt over de nederzettingen in dit jonge land met zijn eeuwenlange historie. Dat coördinatie noodzakelijk is, blijkt vaak want de mensen worden mislead- „Ik heb hier een brief en een advertentie uit een landelijk blad. Daarin worden arbeidskrach ten gevraagd voor tal van landen, maar met name voor Israël. Ik heb zwart op wit de klachten. Die zijn zeer talrijk. De behandeling door dit „bureau" is zodanig dat we overwe gen juridische stappen te onderne men. Men wekt vertrouwen door de studentenwereld en de pers te ge bruiken in de naamgeving, maar de universitaire wereld ontkent dat men met het bestaan van dit bureau ■op de hoogte is. We willen met kracht waarschuwen voor dit soort wervingscampagnes, want ze kosten geïnteresseerden alleen geld en be zorgen hen ergens een teleurstel ling". Wat doen namelijk een aantal „handige jongens" die „geld rui ken?" Zij hebben een brief naar Tel Aviv gestuurd, naar het centraal bu reau van de kibboetsim. Die schre- Geen fantasieloze, smalle en gevaarlijke trap om boomstronken is gestoffeerd. de glijbaan te komen, maar een heuvelrug, die ruig met (Van een onzer verslaggevers) WIE „SPEELTUIN" ZEGT, denkt aan schommels, wippen en glijba nen. Het zijn beproefde, onmis bare attributen voor ieder kind dat zijn dadendrang kwijt moet of wil en dat zal zo wel blijven. Maar je kunt een stap verder gaan. Je kunt om iets te noemen de fanta sieloze en niet ongevaarlijke trap van de glijbaan vervangen door een hoge, met boomstronken ge stoffeerde heuvel. Daarmee geef je verbeelding van het kind een extra-dimensie zonder het de be loning van een „roetsj" door de glijgoot te onthouden. De verbeelding van het kind, daar gaat het de Nederlandse Unie van Speeltuin Organisaties om. Alge meen secretaris J. Coenen zegt, zich bezinnend op het veertigjarig be staan van de NUSO, er het volgende over: „Het woord speeltuin is een beetje belast. Het heeft een kinder achtige klank, maar de oudere garde wil het nog niet loslaten. Persoon lijk zou ik liever de term „centrum voor jeugdrecreatie" gebruiken, want dat is het. Natuurlijk houden we de schommels en wippen in ere. Daar kan een kind niet buiten. Maar we komen meer en meer tot het inzicht dat we onze jongens en meisjes creatief bezig moeten hou den. De tijd van de statische speel tuin is voorbij. Alles waaraan be hoefte bestaat moet kunnen. De kin deren moeten bij ons de kans krij gen om hun fantasie uit te leven". In 1931 startte de NUSO met 65 aangesloten speeltuinverenigingen. Dat zijn er inmiddels bijna 800 ge worden met een kwart miljoen ge zinnen als lid. Het aantal kinderen dat jaarlijks dank zij het speeltuin- werk aan zijn recreatieve trekken komt, benadert het miljoen. Ze wippen en ze schommelen, zo als gezegd- Maar daarnaast vieren ze hun fantasie bot op grillig gevormde bouwelementen en de onderne mingslust prikkelende speeltuigen. Er is clubwerk en handenarbeid, er is ballet, zang en volksdansen, er zijn sportvelden, rolsohaatsbanen en bouwspeelplaatsen. Er ds zelfs een uitloop naar de tieners. „Ze begin nen bij ons in de zamdlbak en het eindigt ermee dat ze plaatjes komen draaien bij een flesje cola", zegt de heer Coenen. Lang met alle speeltuinverenigin gen, in de NUSO georganiseerd, zijn zover. Maar de trend is duidelijk. Ze verlaten meer en meer hum enge, door de zwaaiwijdte .van de schom mel bepaalde terrein en ze doen dat zeer letterlijk in de vorm van bij voorbeeld dagtochten per bus of boot, wandeltochten, zomerkampen en andere vakantiebezigheden. Al deze activiteiten worden door een goede twintigduizend vrijwilli gers georganiseerd en geleid een stuk stilzwijgend en vanzelfspre kend sociaal werk waarover al te weinig wordt gerept. Algemeen secretaris Coenen van het overkoepelende NUSO (na de fusie in 1968 met de katholieke vereniging Jeugdrecreatie de enige organisatie op dit gebied in ons land) is over een en ander duidelijk content. Toch is zijn tevredenheid niet compleet. Hij schat dat er in Nederland behoefte bestaat aan min stens nog eens achthonderd op vere nigingsbasis georganiseerde speeltui nen. Noord- en Zuid-Holland hebben er elk zo'n 160 en zijn met die aantallen aardig bezet. Overijssel en Gelderland maken met respectieve lijk 83 en 78 verenigingen ook geen slechte beurt. Maar de kaart vertoont witte plekken, met name in West-Brabant en Noord-Limburg. Omdat daar nog ruimte genoeg is voor de vrije re creatie van het kind? De heer Coe nen gelooft er niet in. „Elk dorp dat zichzelf respecteert heeft tegenwoor dig een snelweg", zegt hij, „en de opzet van de huidige nieuwbouw wijken zijn verkeerstechnisch niet van die aard, dat je er je kind veilig kunt laten spelen". De heer Coenen: „Een speeltuin heeft in zo'n buurt een integrerende Speeltuig dat de fantasie en de ondernemingslust van de jeugd prikkelt. functie die ver boven de jeugdrecre atie uitgaat. Ik ken zelfs al clubge bouwen waar 's morgens bejaarden die elkaar anders nooit getroffen zouden hebben, gezellig een kaartje komen leggen, of die overdag dienst doen als kleutercrèche. Dat zijn ontwikkelingen date we stimuleren. Het is een streven dat een duide lijk en modern gezicht begint te krijgen, maar speeltuinen doen meer. Ze bevorderen de gemeen schapszin. Het werk wordt door de ouders opgeknapt. Vaak tot en met de bouw van een eigen clubhuis. Speeltuinen brengen via het kind de volwassenen bij elkaar. Artikel 3 van de jubilerende orga nisatie luidt: „De NUSO stelt zich ten doel het bevorderen van de har monische ontwikkeling van jeugd en jongeren en stelt zich in het bijzon der tot taak het scheppen van moge lijkheden tot educatieve recreatie in speeltuinverband". Vooral in de onpersoonlijke nieuw, bouwwijken van de steden met hun problemen van vereenzaming en vervreemding kam dat van bedui dende betekenis zijn- Een speeltuin die goed werkt, ver stevigt de sociale contacten in een wijk. Er komt een stuk welzijn door tot stand dat nu eens niet door de volwassenen wordt opgelegd maar dat spontaan vanuit de kinderen ontstaat". De jubileumviering gaat op plaat selijk niveau zo'n beetje de hele zomer door. Maar het hoogtepunt zal een landelijke manifestatie worden op 2 oktober in Den Bosch. Dan wordt de Brabanthal herschapen in een kolossale speelwei waar duizend kinderen, geselecteerd via een natio nale tekenwedstrijd, zelf alle facet ten van de jeugdrecreatie den volke zullen tonen en veel plezier zul len beleven aan de nieuwste snufjes op speeltuingebied. „Wat de handige jongens er niet bijzetten is, datiedere plaatsing van een Nederlander in Israël voor afgegaan dient te worden door een gesprek met Joel of Lex. Dat men een verklaring moet hebben van de school waaraan men studeert, dat er een gezondheidsverklaring noodza kelijk is, dat men in aanmerking kan komen voor een studentenreis, die stukken goedkoper is. Kort en goed, het komt er op neer, dat iedereen die naar Israël wil, zich het beste rechtstreeks met ons in verbinding kan stellen. Want men komt toch hier, met wie men ook in zee gaat We moeten het dan b.v. - heel eerlijk hoor - iedereen een beetje afraden in de zomermaanden naar Israël te gaan. Het is er buiten gewoon warm, vooral in de steden. Beter is het voor -of naseizoen te kiezen als je tenminste enige toch ten van betekenis wil maken En dan komen de brieven, onder andere uit Drachten, van een mejuf frouw Loes Z. Zij schreef op een advertentie, omdat zij naar Israë] wil. Zij kreeg het verzoek dertig gulden te storten, zogenaamd in schrijfgeld. Teon dat gebeurd was, kreeg zij een paar Engelse folders - elk reisbureau, elke VVV heeft ze - alsmede het adres van de kibboets- centrale. Daar moest zij zich mel den. Het bureau had haar geïntrodu ceerd en uien „kenide haar reeds Mejuffrouw Loes schreef naar Tel Aviv, en'. ..kreeg antwoord: „Fijn, dat u komen wil, maarwilt u zich in verbinding stellen met Am sterdam. Johannes Vermeerstraat De twee vertegenwoordigers van de kibboetsim in Nederland; links Lex 22.? Daar kunnen ze u alles vertellen Nathans, rechts Joel Bros. ven terug: natuurlijk kunnen we arbeidskrachten plaatsen, die mee willen helpen bij de oogst, lieden die stage willen lopen in landbouw en of veeteelt. Mensen die gewoon het onderwijs willen bestuderen, de sociale- en maatschappelijke op bouw, de industrie, het kibboetssys teem. Natuurlijk bemiddelen wij bij plaatsing, als zij aan de voorwaar den voldoen".

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1971 | | pagina 6