VAJV
BEN'
NAAR
Wratten voor de
stelende prinses
SPROOKJES-PUZZEL
ilËl
B
n
U
POMTÏAC
ICennedy-vrouwen door ongst achtervolgd
olan
'Syrië even verraderlijk
voor ons als Jordanië'
P
f
0
•f
HET VENTJE
China waarschuwt
V.S. voor 'mislukking'
in Indochina
De Kennedy Vrouwen
door
PEARL S. BUCK
kleine
stem
Wratten
Belofte
OPLOSSING
SPROOKJES
PUZZEL
Wie schrijft me?
NAAR ISRAËL GEVLUCHTE GUERRILLA:
PONTIAC PONTIAC PONTIAC
fijn om te dragen
voor jaren en jaren....-
Woensdag 21 juli 1971
jaar bij Telstar was er een
groot conflict met routinier
ssen. In het tweede seizoen
tab echter het vertrouwen
spelers volledig gewonnen,
t kwam tot uiting in steeds
prestaties en bleef niet on-
erkt bij het publiek. De kas-
telde, steviger dan ooit tevo-
Telstar. „En daarop moeten
.jven mikken. Dat is in het
van ons allen", zegt Jan
istberaden.
STAR-VELSEN. Opgericht
li 1963. Clubkleuren: shirt,
en kousen: wit. Terrein:
■ark Schoonenberg. Accom-
ie: 18.000 toeschouwers. Aan-
ntractspelers: 24 (vorig jaar
■Blauw (19), Fred Andre
Cees van Bergen (23), Dick
(27), Frans Bischot (25),
Bijl (25), André Dacus (24),
Driessen (24), Paul van Eg-
(28), Frans van Essen (23),
Vens (26), Jan van de Ge-
14), Joop de Jong (23), Jos
■r (20), Peter Lechermann
Leen van der Lugt (31), Rob
ers (23), Paul van de Meeren
Milan Stanic (29), Co Stout
Jan van Tongeren (19), Cees
■ies (25), Monne de Wit (26),
Zwaan (27).
ikopen: Co Stout (De Vole-
ers), Fred Bischot'(SDW) en
Bijl (HFC).
kocht: Wijngaarde naar FC
Haag, Dick Molenaar (AZ
uggekeerd naar de amateurs
sstopt met voetbal: Andries
Gerrie Althoff, Tjeerd Kort,
van Son en Kees Righart-Van
r.
an het herstel van de in Uden
rechtvaardigen.
Helsinki-gangers zullen van 30
ot en met 2 augustus nog bij-
imen voor een laatste trainings-
ur wat de coaches betreft heelt
NAU de keuze laten vall' ,1 op
Koppelaar, die de afgelopen
de midden- en lange afstand
zijn hoede heeft gehad en
Noordenbos, die de verant-
ling droeg voor de meerkant
en de 4 x 100 meter estafette
dames. De KNAU heeft Ben
tic, die de midden- lange
tdloopsters trainde en ook 111
te van de partij was, thuis
at. Voor de 1500 meter Ioop-
Anneke de Lange, Joke van
itelt en Els Gommers en het
meter talent Mariai ,te Burg-
zal dit ongetwijfeld een handi-
tetekenen. Te meer daar Kop-
r noch Noordenbos dit seizoen
bemoeienis met de begeleiding
en damesploeg heeft gehad.
Er is geen gezelliger markt te bedenken dan een Oosterse markt.
De kooplui zitten met hun waren op matten, zo maar in het rond. En
hier en daar vertonen kunstenmakers wonderlijke toeren. Er zat op
zo'n markt eens een slangenbezweerder. Dat is een man die gevaar
lijke slangen in een mand heeft gevangen. Hii hurkt op de grond voor
de mand en speelt op een fluit. Dan maakt hij de deksel van de mand
open en wiegt al fluitend heen en weer. De slangen in de mand rich
ten zich op, wiegen ook en het lijkt wel alsof zij in de mand staan op
hun staarten. Maar nooit glipt zo'n slang weg zolang het deuntje
duurt.
Er stonden nu drommen mensen
om de fluitspeler heen en zij keken
naar de wiegende slangen. Toen riep
er iemand: „Daar komt de prinses!"
De mensen draaiden zich om want
een prinses zie je niet alle dagen.
De fluitspeler hield van eerbied en
bewondering een ogenblik op met
spelen....hemeltje lief, daar wilde
een slang uit de mand slippen. Vlug
liet de man zijn fluit vallen en sloeg
met beide handen nog juist op tijd
de deksel van de mand dicht zodat
gelukkig geen slang ontsnapte. Het
ging allemaal heel vlug in zijn
werk. Een paar mensen gilden en
wilden wegvluchten, maar de prin
ses wilde juist naar de mand toe-
Het werd een gedrang van jewelste.
En op dat ogenblik bukte de prinses
zich, griste de fluit van de slagenbe
zweerder weg en stopte hem in haar
lange wijde harembroek. Toen liep
zij met trots hoofd weg en haar
dienaressen die te dom waren om
iets t,e merken. lieDen achter haar
aan.
Maar tussen de kijkers had een
jongen gestaan, die dat allemaal
precies gezien had....en hij volgde de
prinses.
Midden op de markt stond een
goochelaar. Hij had een zijden doek
op de grond uitgespreid en zei tegen
alle mensen om hem heen dat zij
goed moesten kijken naar de ster
die in het midden van de doek was
geborduurd. Iedereen keek,„.de man
riep een toverspreuk en opeens la
gen rondom de ster heerlijke vruch
ten op de doek. Dan verkocht hij de
vruohten, de mensen liepen verder
en de goochelaar deed zijn toer op
nieuw voor weer andere kijkers.
Juist toen hij nu bevolen had dat
iedereen strak naar de geborduurde
ster moest kijken, riep er iemand:
„Daar komt de prinses". De men
sen draaiden zich om want een prin
ses zie je niet alle dagen. Toen
raakte de goochelaar de kluts kwijt,
hij vergat zijn toverspreuk en sloeg
van verlegenheid de handen voor de
ogen. Alle kijkers lachten, sommi
gen wilden weglopen .anderen juist
dichterbij komen. En op dat ogen
blik bukte de prinses zich, griste de
doek weg en stopte die in haar
andere broekspijp.
Maar de jongen die de prinses
was gevolgd, had het gezien!
Op een hoek van de markt zat de
waarzegster. Zij hield een glazen
bol in haar handen en keek daarin.
Als iemand haar een geldstuk gaf,
kon zij in die bol zien wat er met
de gever van dat geldstuk zou ge
beuren. Een vrouw had haar geld
gegeven om te horen of zij rijk zoü
worden. De waarzegster tuurde in
de glazen bol en toen riep iemand:
„Daar komt de prinses! Iedereen
keerde zich om want een prinses zie
je niet alle dagen.... Maar de waar
zegster raakte de kluts kwijt en liet
de bol uit haar handen vallen. Som
mige mensen wilden weggaan, ande
ren wilden dichterbij komen om zelf
in de bol te kijken. Het was een
gedrang van jewelste en op dat
ogenblik bukte de prinses zich,
raapte de bol op, wikkelde hem in
haar skaal en liep de markt af.
Maar de jongen had het alweer
gezien.
De waarzegster miste dadelijk
eindredactie
ben jansen
haar bol en riep woedend over de
markt: „Wie mijn glazen bol heeft
gestolen zal een hoofd vol wratten
kriigenll"
De prinses die, zoals nu wel dui
delijk is behalve prinses ook een
dievegge was, kwam thuis, keek in
de spiegel en schrok zich een onge
luk: haar gezicht zat vol dikke
wratten. En tevoren was zij werke
lijk heel mooi! De vader van de
prinses vc« d dit verschrikkelijk en
hij liet zijn knapste dokters zalfjes
en poeders maken. Maar niets hielp.
Toen maakte hij bekend dat, wie
zijn dochter zou kunnen genezf,i,
een beurs vol goud, een tas vol
zilver en de prinses tot vrouw zou
krijgen.
De jongen die op de markt alles
had gezien, diende zich aan bij het
paleis, met een dik boek onder de
arm. Eerlijk gezegd wist hij hele
maal niet wat er in dat boek stond
want hij kon niet eens lezen. Maar
hij zette een geleerd gezicht en zei
dat hij de prinses kon genezen.
Hij ging voor de prinsessetroon op
de grond zitten en keek wijs in het
boek dat hij ten onderste boven
hield. Hij deed of hij las en sloeg de
bladeren om. „Als ik de fluit van
een slangenbezweerder had, zou ik
al heel wat voor u kunnen doen",
zei hij na een poos. De prinses stond
op en haalde de fluit van onder haar
bed uit. De jongen floot een deuntje
en zowaar, de wratten op haar kin
slonken weg. „Morgen kom ik te
rug", zei de jongen.
De volgende dag zat hij weer aan
haar voeten en deed of hij las.
„Ach, ik zie dat ik een zijden doek
moet hebben met een ster in het
midden". De prinses maakte een
kistje open en haalde de doek eruit.
De jongen zei: „Kijk strak naar die
ster en bedenk waar u deze doek
van daan hebt...." En zowaar, de
wratten van haar voorhoofd slonken
weg. „Morgen kom ik terug", zei
hij.
De volgende dag zat de jongen
weer aan de voeten van de prinses
in het boek te studeren. „Nu moet
ik de bol van een waarzegster heb
ben", zei hij. Toen haalde de prinses
boos de glazen bol van onder haar
hoofdkussen uit. De jongen keek
erin en zei: „Ik zie dat ook prinses
sen dieven kunnen zijn. Breng de
fluit, de doek en de bol terug bij de
eigenaars en u zult genezen zijn".
Dadelijk liet de prinses alles terug
bezorgen en op dat ogenblik slonken
de laatste wratten weg en zij was
weer even mooi als vroeger.
iitiiiiiiiimiiiiiiiiimiii
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiii
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
in
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
1
I
r
i
2
-
■■■■-.■
4
I
i'
n
-
i
7
Q._:
1.
ii
J
«I
Marijke van der Ven uit Breda heeft voor jullie een sprookjespuzzel gemaakt. Vul de namen van de
sprookjes in de juiste volgorde in. In de omlijnde vakjes lees je als alles goed ingevuld is van boven
naar beneden een woord. Deze puzzel kun je natuurlijk ook in je vakantieplakboek plakken.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiimiiiimiiii
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinifIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
„Eerlijk is eerlijk", zei de vader
van de prinses, „hij is maar een
heel gewone, arme jongen, maar hij
krijgt wat ik beloofd heb: hier is
het goud, hier het zilver ep hier je
vrouw".
De jongen nam het goud c»i zilver
dankbaar aan. Maar voor de prinses
bedankte hij, want hij kende een
ander meisje met wie hij veel liever
wou trouwen. Bovendien, de prinses
was wel genezen van de wratten,
maar wie zou zeggen dat ze geen
dief meer was!!
AN MAC GILLAVRY
De sprookjes van de bovenstaande
puzzel zijn: 1. Vrouw Holle; 2. Hans
en Grietje; 3. De gelaarsde kat; 4.
Sneeuwwitje; 7. Klein Duimpje; 8.
Assepoester.
In de omlijnde vakjes lees je dan
het woord „vakantie".
Lueie de Held uit Etten-Leur
zoekt al een poosje een correspon
dentievriendin. Lucie is 11 jaar en
ze wil schrijven met een meisje van
haar leeftijd. Haar hobby's zijn le
zen en het verzamelen van dieren-
platen en platen van het koninklijk
huis. Ze komt in de zesde klas te
zitten. Het adres van Lucie is: Gre-
velingenstraat 4 in Etten-Leur. Wie
schrijft haar?
Er was eens een ventje.
Het had een touwtje aan een klein
endje.
Er hing een ballonnetje aan.
Waar zou het nu naar toe gaan.
Het ging naar boven, naar een ge
bouw.
Vlug ventje, pak het ballonnetje nou
gauw.
Een endje verder zat een mannetje,
met vis in een pannetje.
Hij had ook een hond.
Zeg jongen, maak het nou niet al te
bont.
Maar de hond gromt.
Zeg ventje, hoe is je naam?
Wat zegt U meneer, had U het over
een baan.
Ik heb het werkelijk niet verstaan.
Nee knulletje, het is geen prulletje
en geen baan,
maar hoe is nou eigenlijk je
naam?
Mijn naam is Jos.
O, mijn ballonnetje, hij vliegt al
naar het bos.
Heb je he* liefst een trommeltje?
Of heb je liever een ballonnetje?
Een ballonnetje meneer!
Het is mij een grote eer,
zei de man met de pan in zijn
hand.
We gaan nu iets beleven.
Ik zal jou een dubbeltje geven.
Dank U wel, meneer.
Het is een eer.
Nou, dag meneer.
Dag, jongeheer.
En daar <^ng het ventje
Met het xrhenkje
op pad
naar de stad.
Patricia Vermeulen Breda
(Van onze correspondent)
JERUZALEM „Er zit meer ach
ter dan alleen maar blinde paniek",
zei een optimistische Israëlische of
ficier, toen het aantal Arabische gu
errilla's, dat de Jordaan was overge
stoken om zich over te geven, was
gestegen tot 72. „Het inzicht, dat al
was doorgedrongen tot de westelijke
oever, heeft zich nu ook over de
oostelijke oever verspreid: „Het in
zicht, dat gewapende strijd niet de
oplossing is voor dit conflict".
Maar de woorden van de 19-jarige
Mohammed Masoud Aboe Abed, die
met zijn witte vest vastgeknoopt
aan het uiteinde van zijn Russisch
automatisch geweer de rivier door
waadde, geven eerder blijk van
koude wanhoop dan van constructief
optimisme.
Aboe Abed was gelegerd in Aji-
loen, in Noord-Jordanië: een groot
kamp van zowel El Fatah als van
Saikan, de semi-officiële Syrische
groep. „De Jordaniërs vielen aan -
plotseling, met tanks en granaten.
Niemand kan zich zo'n slachting
voorstellenzelfs de duivel niet.
Tientallen dóden lagen er. Ik lieb
gezien, dat de Jordaniërs mensen,
hebben gedood die al gewond wa
ren".
Voor een groep van 19 man stak
Aboe als eerste de rivier over. Te
gen 12 uur volgden 6 van zijn meer
voorzichtige metgezellen. Hij neemt
aan, dat de rest door Jordaniërs is
gevangen genomen of gedood. Tegen
de Israëliërs zei hij: (Hoewel we
jullie als de vijand zien, weten we
dat jullie een eerlijke houding heb
ben van man tot man. We hebben er
met elkaar over gepraat en we wis
ten, dat jullie ons niet zouden do
den".
Aboe komt uit een dorpje nabij
Nablus op de westelijke oever. Vo
rig jaar verliet hij het dorpje om
zich bij zijn broeders in Koeweit te
voegen. Hij werd echter gevangen
genomen door El Fatah en gedwon
gen om zich daarbij aan te sluiten.
Hij kreeg een training maar voerde
geen operaties uit. Nadat de groep
vluchtenden waarvan hij deel
uitmaakte Ajiloen verlaten had, wa
ren ze vijf dagen lang op weg, met
gras als enig voedsel en zonder wa
ter.
Israëlische soldaten en militaire
functionarissen zijn al dagen in een
jubelstemming. Een officier noemde
de gebeurtenissen „onze grootste
doorbraak sinds 1967". Zelfs de meer
nuchtere militaire waarnemers wa
ren het met de verklaring van Jor-
danië's premier eens, dat het „uit is
met de guerrilla's in Jordanië".
De vraag is of het alleery in Jorda
nië uit is met de guerrilla's. Op de
vraag, waarom hij niet was gevlucht
naar Syrië, waarvan de grens bijna
even dichtbij was als die van Israël,
antwoordde Aboe Abed: „Guerrilla s
weten, dat Syrië even verraderlijk
is ah Jordanië. De Syriërs zijn hui
chelaars en ze haten de Palestijnen
evenveel. Ons lot zou daar vroeg of
laat hetzelfde zijn"
Hij voegde er zelfs aan toe: „Ik
ben bereid om in het Israëlische
leger tegen Jordanië en Syrië te
vechten, want die zijn grotere vijan
den van de Palestijnen. We zijn
beter af onder de Israëliërs op de
westelijke oever dan we onder de
Jordaniërs waren en op de oostelij
ke oever".
De autoriteiten verwachten, dat de
exodus zich zal voortzetten, hoewel
eenheden van het Jordaanse leger
de oostelijke oever van de rivier
met mortieren hebben bestookt om
zulks te voorkomen.
De ex-guerrilla's worden als bur
gers behandeld, niet als krijgsgevan
genen Aan de Arabische kant is
wel voldoende bekend, dat de
vluchtelingen niet door de Israëliërs
worden doodgeschoten. De Israëliërs
proberen nu duidelijk te maken dat
degenen, die zich overgeven, veel
minder te vrezen hebben. Ze begrij
pen echter, dat ze dat taktvol moe
ten aanpakken. Niemand in Israël
wil het Hoessein moeilijker maken
dan op het ogenblik absoluut nood
zakelijk is.
(Copyright De Stem-The
Guardian)
HONGKONG (RTR) De Chine
se volksrepubliek heeft haar volledi
ge steun toegezegd aan haar Aziati
sche bondgenoten en de Verenigde
Staten gewaarschuwd voor een
„rampzalige mislukking" als dit
land vasthoudt aan zijn huidige poli
tiek ten aanzien van Indo-China.
Politieke waarnemers zien in deze
toezegging, die werd gegeven in een
hoofdartikel in de in Peking ver
schijnende Volkskrant, een poging
om een mogelijk wanbegrip in Ha
noi over het komende bezoek van
Nixon aan Peking uiit de weg te
ruimen.
Maandag deed het Noordvietname-
se dagblad „Nhan Dan" een feUe
aanval op de Nixon-doctrdne, die er
volgens dit blad op is gericht de
socialistische landen tegen elkaar op
te zetten ten. koste van de nationale
bevrijdingsbeweging. Noord-Viet-
nam zal, aldus „Nhan Dan", nooit
een compromis voor de oorlog in
Indo-China aanvaarden dat is opge
steld door de grote mogendheden.
(Advertentie)
Dit zijn enkele modellen uit de zeer grote
Pontiac-collectie die uw Pontiac-dealer u
gaarne toont Loop eens bij hem binnen
Pontiac Simpatico
Het solide Pontiac uurwerk geeft U
de juiste tijd en de datum.
Profectus 105.-. Doublé 110.-
Pontiac Simpatica
Modieus Pontiac dameshorloge met
doublé band. Zgn. Breguet
wijzerplaat en wijzers 179.-
PONTIAC TIJD JUISTE TIJD
28
Al op school realiseerde ik me hoe
gevaarlijk het is populair te zijn,
hoe gevaarlijk het is succes te heb
ben. Ik was opgegroeid in de door
familieverbintenissen beschermde
Chinese samenleving, waar geen ri
valiteit heerste en waar ik, zolang
ik mijn best deed, alleen waardering
en lof oogstte. Maar zo was het niet
in mijn eigen land! Dit trof me voor
het eerst toen ik in mijn laatste jaar
op de middelbare school omdat ik
de geldprijs nodig had voor de kos
ten van het afscheidsfeest mee
deed met de competitie voor korte
verhalen én die voor gedichten. On
gelukkig genoeg voor mijn populari
teit won ik ze beide- In plaats van
geestdriftige, vriendelijke gezichten
ontmoette ik vijandige blikken en
werd er gemompeld dat het niet
„eerlijk" was om twee prijzen aan
één persoon toe te kennen.
Jaren later, toen ik volkomen on
verwacht de Nobelprijs voor litera
tuur ontving, ontstond pr een golf
van woede dat een vrouw, en nog
wel een vrouw die het grootste deel
van haar leven in China had doorge
bracht, als Amerikaanse de prijs
kreeg.
Robert Frost, God zegene hem,
z^i: „Als z i j de Nobelprijs kan
krijgen kan iedereen hem krijgen;
Theodore Dreiser, die trouw met me
gecorrespondeerd had, hield plotse
ling met schrijven op; Henry Canby,
toen uitgever van de Saturday Re-
view of Literature, schreef een af
brekend hoofdartikel; en zo voort,
brekend hoofdartikel; enzovoorts,
bestaat die rancune nog steeds maar
ik heb geleerd het te begrijpen. In
de opinie van het volk is het in ons
land de grootste misdaad om te mis
lukken. De Amerikaan kan het zich
zelf niet vergeven als hij mislukt en
daarom kan hij anderen niet verge
ven dat zij slagen waar hij gefaald
heeft.
Als de provocatie tot het uiterste
gegaan is, zoals in het geval van de
Kennedy's, is het resultaat fataal en
dat zal naar mijn mening nogmaals
en daarna misschien zelfs nog een
keer gebeuren. Bepaalde kinderen
van de Kennedy's tonen tekenen
van de sterke combinatie van char
me, ambitie en wilskracht. De trage
die van deze generatie zou hen tot
in de volgende kunnen achtervolgen.
Dat weten de Kennedy's en de angst
laat hen niet los.
Hoe begaafd ook, maar weinig
mannen zijn sterk genoeg om onder
dergelijke omstandigheden hun ei
gen leven te leven en er zijn maar
weinig vrouwen moedig genoeg om
met hen te trouwen. Toch zijn tot
dusver de Kennedy-mannen sterk
genoeg geweest en de Kennedy-
vrouwen moedig genoeg, en hun
komt alle eer toe. Maar die zullen
ze niet krijgen want onder omstan
digheden waarbij emoties betrokken
zijn moet men geen recht verwach
ten.
Ja, de Kennedy-vrouwen worden
door angst achtervolgd. Ze moeten
de angst aanvaarden als een onont
koombaar deel van hun leven. Nog
maals, het strekt hun tot eer dat ze
hun mannen trouw zijn en niet
trachten hen te veranderen, omdat
ze ongetwijfeld weten dat dergelijke
mannen niet alleen niet veranderd
moeten worden, maar ook niet kun
nen worden- Hun lot wordt gevormd
door wat ze zijn en als een vrouw
niet in staat is te leren hoe ze met
de angst moet leven moet ze de man
wiens leven in angst geleefd wordt
verlaten. Het is hulde waard dat de
vrouwen die de Kennedy-mannen
liefgehad hebben en hun trouw zijn
gebleven zijn geen van allen hun
man in de steek gelaten hebben.
Van de Kennedy-vrouwen die met
andere mannen getrouwd zijn, zijn
twee getrouwd gebleven omdat hun
mannen sterk genoeg waren om hun
levens te doen opgaan in de belan
gen en aangelegenheden van hun
machtige familie, en dat met een
opmerkelijk verantwoordelijkheids
gevoel en persoonlijke inzet.
Het is niet mijn bedoeling de
-indruk te wekken dat de Kennedy-
vrouwen gebogen gaan onder de
angst. Juist het tegendeel is waar.
Ze leven onbevreesd te midden van
de angst. Ik geloof dat de godsdienst
de vrouwen meer sterkte geeft dan.
mammen, in het bijzonder misschien
alweer het rooms-katholieke
geloof. Maar een vrouw die met een
Kennedy trouwt moet een eindeloos
geduld hebben en het vermogen tot
onzelfzuchtige, onuitputtelijke lief
de.
Deze vermetele, onstuimige, bril
jante mannen leven op een niveau
en in een spanning die de gemiddel
de man onbekend zijn. Ze wedijve
ren onophoudelijk niet alleen met
anderen, maar ook met zichzelf. De
prestatie van vandaag is niet goed
genoeg voor morgen. Ze moeten on
ophoudelijk hun eigen records ver
beteren. Een hoge berg is nooit hoog
genoeg. Ze zijn niet tevreden voor
ze de allerhoogste beklommen heb
ben en alleen nog de lege hemel
boven zich hebben.
Met een boot op kalm water varen
is niet genoeg. Ze moeten hun leven
wagen door de gevaarlijkste stroom
versnellingen te nemen. Herinner
hen er aan dat er andere levens dan
-alleen die van henzelf op het spel
staan: dat maakt de uitdaging alleen
maar groter omdat het risico groter
is- Ze aanvaarden iedere gok, onge
acht de mogelijke uitslag. Drie zo
nen van de Kennedy's hebben alles
verspeeld. De toekomst v-an de vier
de wordt door twijfels overscha
duwd.
Het eindeloze geduld van de Ken
nedy-vrouwen, hun onuitputtelijk
vermogen om lief te hebben is ech
ter tot het uiterste op de proef
gesteld, niet alleen door de hoogte
punten van vermetelheid en de roe
keloosheid van de ingeboren moed,
maar evenzeer door de noodzaak de
onverwachte gebeurtenissen van ie
dere normale dag vlotweg te moeten
aanvaarden. Want de spanning
waarin dergelijke mannen leven
leidt onvermijdelijk tot onvoorstel
bare dwaasheden. Spanning wordt
opgeheven door uitbundige vrolijk
heid, doo-r roekeloos -gedrag dat
meer past bij pubers dan bij vol
wassen mannen.
Mensen van minder nivea-u kun
nen zich verbazen over de schijn
baar onbegrijpelijke tegenstelling
tussen bezielde wijsheid en bijna
kinderachtige dolle streken als de
spanning wordt afgereageerd, en die
móet worden afgereageerd want de
natuur -eist na actie een reactie. Een
bedaard, bespiegelend temperament
brengt dergelijke uitersten niet
voort, maar bereikt ook niet derge
lijke hoogten van macht en moed.
Het volk neemt er misschien aan
stoot aan als het leest over wilde
feesten waarbij gasten volledig ge
kleed in zwembaden gejonast wor
den en dronkenschap geaccepteerd
wordt.
Het zou er echter geen aanstoot
aan moeten nemen. Deze mannen,
op wie de uitdaging van het leven
het zwaarst drukt, moeten af en toe
ontsnappen naar een kinderlijke we
reld, een toevluchtsoord waar ze
kunnen ontkomen aan de dagelijkse
eisen van het leiderschap, en zich
gedragen zoals kinderen doen, la
chen zoals kinderen doen, waar ze
de voorzichtigheid opzij kunnen
schuiven en een ogenblik vergeten
wie ze zijn, wie ze voorbestemd zijn
te zijn en moeten zijn omdat ze
geboren zijn voor het leiderschap.
De vrouwen die met Kennedy's
trouwen begrijpen dat. Ze vinden
niet dat ze iets moeten vergeven,
want voor hen is er niets te verge
ven. Ze houden van hun mannen
zoals ze zijn. Ze willen dat hun
mannen zullen zijn en doen wat de
mannen zelf willen zijn en doen.
(Wordt vervolgd.)
Er zijn redenen genoeg voorde Kennedy vrouw en om angst te hebben. In de menigte zo is gebleken is een
Kennedy niet veilig. Hier kijkt Joan geschrokken toe hoe een al te vurige supportster haar man bijna de nek breekt.
