den
rechte
TEN
„De armen
niet laten
zakken
KREKELS ZORGT
VOOR PLEISTER
OP DE WONDE
ZOETEMELK LEERT ZIJN LES
„Ik moet krachten
beter gaan verdelen''
AUREOOL VAN „SUPERMAN"
IS BIJ MERCKX VERDWENEN
Wagtmans fraai
derde in tijdrit
„Met Ocana erbij had het mijn
mooiste zege kunnen worden"
Jan Janssens visie op de Tour
Tour kan
nu zonder
Merckx
Qcana-plein
sport
w^m
mag je zonder meer tevre.
n. Maar het is me wel tegen-
i dat ik in de bergen slecht
kwam. Ik denk dat de drulj
t was. Iedereen verwachtte in
veel van me en tegen die
sg kon ik niet op. Er zijn
i bij geweest dat ik geen oog
ed en dat ik een tabletje
ïemen om iin slaap te koimen.
er gewoon niet tegen dat er
ne gerekend werd, daar ben
gevoelig voor. Misschien zon
gereden hébben als ik wist
land me kende".
Harings: „Ja, als je nagaat
m'n eerste grote ronde was,
id ik dat ik het niet slecht
laan. In de Ronde van Spanje
k er na vier dagen uit, dus
in met weinig ervaring aan
tr. Jammer, dat ik aan de
raakte. Eerst een knieblessu-
een ontstoken kies en de
dagen maatgpijn. Op die ma-
i je weinig macht over".
/an Katwijk: „Ja, want ik
aan wat ik kon. Alleen jatn-
ik geen behoorlijke uitslag
;en".
m der Vleuten: „Ja. Dit was
ste Tour van alle vijf die ik
t ging lekker. Dat bewijzen
grote ontsnappingen wel
■ij zat".
ijs de Koning: ,Ja. Met na-
at ik zoveel leerde. lik weet
ik volgend jaar een heel
veel betere Tour zal rij-
Benjamins: „Ja. Ilk fietste
[makkelijker dan vorig jaar,
al die blessures waar ik
3: Pellenaars denikt van de
ploeg slechts drie of vier
Ite kunnen gebruiken voor
I seizoen. Reken je erop dat
Ij bent?
rekels: „Ja. Naar wat ik de
fourdagen presteerde, denk
me wel wil houden".
Ifrinsen: „Ja. Ik ben er niet
ngs: „Ik heb er geen idee
Karstens: „Ik zeker niet.
kend. Er zijn al versohü-
oegleiders bij me geweest
nd seizoen. Ik kan naar
Italië en Spanje. Mijn
gaat uit naar Italië. Deze
de beslissing wel vallen,
K twijk: „Ik kan er geen
>rd over zeggen".
|ïeiijamins: „Te vroeg om te
Maar als ik de komende
geen goede uitslag maak,
Iwél bang voor".
|s de Koning: „Ik denk van
der Vleuten: „Afwachten,
echt niet of ik mezelf een
geven".
4: Als je géén contract
je dan met wielrennen
por?
ngs: „Dan hou ik er met
der Vleuten: „In dat geval
i doorgaan".
prinsen: „Daar heb ik nog
gedacht".
Katwijk: „Als de Pel me
sahei ik er direct mee
word ik weer aiutomon-
Karstens: „Ik zei het ai:
niet mee. Aanbiedingen
Senjamins: „Mocht Pelle-
1 niet meer willen, dan stop
sen".
s: „Wanneer ik bij
[-Hoff geen contract meer
dat heus wel ergens an-
lukken. Daar ben ik niet
poor".
de Koning: „Dan zal i!k
ïij wel bij een andere fir-
t kunnen".
t.; 4 Geminiani z.t.: 5 Gi-
lartini z.t
TIJDRIT
jens (Merckx. Wagtmans,
37.43: 2 Plaud 3.44.11: 3 De
45: 13 Pellenaras (Van der
|Krekels, Van Katwijk)
ioegenklassement
jrer 292.01.40: 2 Driessens
Plaud 292.33.19; 4 Sta-
8,12; 5 Martini 293.24.11:
|a 293.37.19: 7 Momene
Caput 293.56.43: 9 Schot-
10 Geminiani 294.14.51:
[294.37,18: 12 Pellenaars
Giganti 295.42.33.
tenkl assement
187 pnt.: 2 Guimard 179:
107: 4 Zoetemelk 85: 5
|84; 6 Leman 82; 7 Krekels
luillaume 71; 9 Van Impe
lt 56.
|natieklassement
5 pnt.; 2 Zoetemelk 9
Impe 12 pnt.; 7 Wagt-
bassement points
chauds
52 pnt.; 2 Van der Vleu-
lerckx 34; 4 Hoban 26; 5
21; 6 Zoetemelk 20;
I; 8 Riotte 16; 9 Ballini 14;
li 14.
JAND COMBINATIE-
jSLASSEMENT
5 pnt (1+1+3); 2 Zoete-
7an Impe 13; 4 Guimard
3 21; 7 Wagtmans 34.
|s vgn de jongeren; Zost6~
de gehele Tour).
DERDE SPORTPAGINA VAN MAANDAG 19 JULI 191
door
peter
heerkens
MERCKX: TEGENSTAND
SPORTIEF GENOEGEN
(Van onze speciale verslaggever)
PARIJS Weg uit de drukte van de huldiging, weer alleen, zei
Eddy Merckx zonder omhalen: „Het zou beter zijn geweest als Ocana
in de ronde was gebleven". De biecht van een Tourwinnaar. In het
Bois de Vincennes besefte Eddy Merckx hoeveel minder glans er van
deze rondezege afstraalde dan de twee voorgaande keren, omdat hij
zijn triomf bevocht nadat zijn grootste concurrent wegviel. De te
leurstelling daarover gold niet zozeer de hunkering naar een sportie
ve nederlaag in plaats van een minder eervolle overwinning, dan wel
de spijt over wat hij meende te kunnen maar wat nu niet mogelijk
was: „Ocana verslaan". Eddy Merckx gooide het er, tegen zijn ge
woonte in, zelfverzekerd uit. „Nee, ik was niet definitief verslagen
op de Merlette. Daarna ging ik steeds beter rijden. Het was mogelijk
geweest, ik weet het zeker, Ocana te kloppen".
kele invloed. Ik reed slecht, dat was
alles. Daarom bein ik ook niet ge
schrokken van Ocana, al verbaasde
hij me wel. Maar verrast? Nee. Ik
voelde het aankomen door die zwak
ke vorm. Och, iedereen kent zijn
moeilijke dagen. Daar moet je door.
Kwestie van de armen niet laten
zakken, begrijpt ge".
Lof dan voor wat Luis Ocana
presteerde. „Van de ene kant vond
ik het natuurlijk niet leuk wat me
overkwam, maar van de andere kant
heb ik zijn aanval altijd beschouwd
als iets geweldigs voor de sport. Die
tegenstand was voor mij een spor
tief genoegen. Ik maakte dat nooit
mee. Altijd en altijd vocht ik tegen
mezelf. En ineens kwam er een
renner die me aan kon. Dat was een
unieke ervaring voor me. En van
Ocana vond ik het formidabel".
Toch lijkt Eddy Merckx weinig
ingenomen met de beslissing van de
jury om Ocana uit te roepen tot de
meest strijdlustige van de hele Tour.
„Tot zover hij meereed", zegt
Merckx om de zaken duidelijk te
stellen. „Ik weet niet of het ooit is
voorgekomen dat ze die prijs aan
een renner gaven die Parijs niet
haalde".
Eddy Merdkx vertelt dan, hoe hij
de vorm die hij zo plotseling zoek
was, voelde terugkomen. Hoe hij
steeds sterker werd en tenslotte in
de laatste week terugkwam op het
peil dat hij van zichzelf gewend is.
„In de rit naar Marseille, toen ik
een paar minuten nam, kreeg ik
zoveel moraal dat ik ervan over
tuigd ben dat ik Ocana had kunnen
verslaan als hij in de ronde .was
gebleven en ik voel me nu weer als
vroeger".
Nuchter genoeg als hij kan zijn,
geeft Eddy Merckx ruimschoots toe
dat zijn theorie er een is waarover
men fcan denken wat men wil. „Het
zal altijd wel een vraag blijven, hoe
deze ronde was afgelopen als Ocana
niet had hoeven opgeven. Wat zou
er dan gebeurd zijn? Niemand zal
het ooit weten". De gedachten van
Eddy Merckx dwarrelen dan terug
naar de vo.or hem zo fatale elfde
etappe, toen hij wel wilde maar niet
kon. „Ik ben er nog steeds niet
achter waar het door kwam. Het is
me een volkomen raadsel. Maar ik
ben allang blij dat het weer over
is." Dat herstel, ontkent hij, werd
niet in de hand gewerkt door de
prikkel die Luis Ocana uitdeelde
door hem op zo'n duidelijke manier
terug te wijzen. „Dat had geen en-
Met spijt over het wegvallen van
de tegenstand die hij meende te
kunnen overwinnen, hoe groot die
ook was op dat moment, stapte Ed
dy Merckx gisteren uit de Tour.
„Als Ocana gebleven was, had het
mijn mooiste overwinning kunnen
worden. Nu is het de minste".
Weerslag op de contracten na de
Tour, zal ik niet hebben. Daarvoor
is de naam Merckx te groot. Hoe
fors het aanbod ook moge zijn, Eddy
Merckx gaat zich beperken. Hij nam
het voor een ronde winnaar (die im-
Wat het algemeen klasse-
ment betreft is er dit week-
end weinig verrassends ge
beurd. Zoetemelk werd
zoals ook te verwach
ten was tweede. Alleen Morten-
sen raakte z'n vijfde plaats nog
kwijt. Maar ja, dat maakt toch
niets uit, vijfde of zesde, daar zit
ge verschil in.
Lan ding heeft me gisteren echt
gefrappeerd. Ik vond het een op
merkelijk feit dat vijf man van de
Molteni-ploeg bij de eerste tien van
de tijdrit zaten. Dat is voor mij
een raadsel. Ik kan het niet ver
klaren. Het is in ieder geval een
teken dat Merckx' knechten hele
maal niet kapot waren-
Dat Merckx gisteren door een
deel van het publiek werd uitgeflo
ten vind ik idioot. Het was toch
niet zijn schuld dat Ocana is ge
vallen. De wielersport is wreed.
Merckx heeft zonder meer aange
toond dat hij met de tegenstanders
met wie hij Parijs bereikte geen
enkele moeite heeft.
Joop Zoetemelk heeft volgens
mij een betere Tour gereden dan
vorig jaar, hoewel zijn achterstand
op Merckx groter is dan in 1970.
Wat die tweede plaats aangaat; ik
denk dat Joop veiliger gespeeld had
als hij zich in de tijdrit eerder had
laten inlopen door Merckx. Als je
iemand bij je hebt waar je je aan
op kunt trekken, ga je veel beter.
Maar ja, aan de andere kant zat er
natuurlijk het gewaar in, dat Van
Impe met Merckx mee zou ko
men.
Krekels heeft zaterdag nog iets
goed gemaakt voor de ploeg vrfi
Pellenaars. Het was een pleister op
de wonde. Ik vond het knap van
hem dat hij Guimard versloeg, die
toch bijzonder rap is. Twee ritten
heeft Goudsmit-Hoff gewonnen.
Dat lijkt aardig, maar je moet niet
vergeten dat het makkelijker is
een etappe te winn als je op een
uur staat dan als je bij de eerste
tien staat. Nee, over het geheel
genomen is de ploeg van Pelle
naars me zwaar tegengevallen.
JAN JANSSEN
Dat Julien Stevens zaterdag dacht
dat hij als eerste eindigde is voor
mij onbegrijpelijk. Eerst Van der
Vleuten, dan Krekels en vervol
gens Stevens. Het staat toch tot de
puntjes in het draaiboek. Ik vraag
me af wat die renners
's avonds doen. Kennelijk dui
ken ze gelijk in bed. 't Draai-
boek inkijken was altijd mijn yy
eerste werk na een etappe.
Redactie
Hein Groothuis
Eddie Merckx: in laatste week weer in oude vorm.
mers zoveel kan verdienen met zijn
gele trui) opvallende besluit om een
week vakantie te vieren. „Eerst doe
ik een stuk of zes criteriums, dan ga
ik rusten. Aan de Belgische kust
denk i'k. Wat ik daarna doe weet ik
nog niet. Ik heb nog geen program
ma gemaakt".
Evenmin besloot Eddy Merckx de
finitief over een aanval op het we
relduurrecord. Dat doet hij in au
gustus, na het wereldkampioen
schap, om bij een positief uitvallen
van die beslissing in oktober zijn
kans te wagen.
(Van onze speciale verslagge
ver)
PARIJS Joop Zoetemelk heeft
het Bois de Vincennes met gemeng
de gevoelens verlaten. Enerzijds te
vreden over wat het algemeen klas
sement hem na twintig zware koers-
dageu door Frankrijk bood, (tweede
in de algemene rangschikking, twee
de in het combinatieklassement,
tweede in het bergklassement en
vijfde op de balans van de sprint-
prijs waaraan de grove trui is ver
bonden), anderzijds teleurgesteld
omdat hem de bergprijs „die ik
normaal gesproken had kunnen win
nen" ontging. Bovenal vertrok
Joop Zoetemelk met een wijze les
terug raar Rijpwetering. „Ik heb
geleerd dat ik mijn krachten beter
moet verdelen".
In zijn zucht naar punten voor het
bergklassement, verzamelde hij de
eerste rondeweek wat er te verza
melen viel. Geen indrukwekkende
winst, want op rolletjes van de der
de en vierde categorie zijn de Tour
bazen niet zo scheutig met hun
waarderingen. Toah legde Joop Zoe
temelk er een aardige basis voor het
koningschap in de bergen, een
strijdplan diat hij tevoren met zorg
bepaalde. „Op die eerste vlakke rit
ten kon ik weinig meer verdienen
dan dat. Dus ging ik er van uit dat
ik me daar in de eerste week op
moest concentreren. Bovendien had
ik er iets mee achter de hand, want
als er in de cols een slag zou vallen
die ik miste, dan was ik m'n goede
individuele klassering wel kwijt,
maar dan bleef de bergprijs over".
Zes dagen lang gaf Joop Zoete
melk zich voluit in de spurt op de
eerste beklimming'die niet slo
pend waren, maar achteraf zo
ontdekte hij en zo bleek uit zijn
prestaties op het moment dat de
Tour een belangrijke ontwikkeling
doormaakte toch te veel kracht
kostte. „Ik kwam in de laatste week
tekort, wat ik in het begin te veel
gaf".
Spijt daarover heeft Joop Zoete
melk in die zin, dat hij zich in het
heetst van de strijd minder kon
presenteren dan hij wel wilde. „Ik
kwam gewoon macht te kort", at
die teleurstelling voor hem compen
seert; „Dat ik me liet zien als ie
mand die durft aan te vallen. Vorig
jaar na de Tour werd gezegd en
geschreven dat ik te afwachtend
reed. Dat ik te weinig durfde. Ik
trok het me aan. Trouwens, er zat
wat waars in die kritiek. Daarom
ging ik er nu zo fel tegenaan".
De wraak van Joop Zoetemelk op
zichzelf en de publieke opinie, uitte
zich in scherpe reacties bij het ne
men van de eerste -hellingen. Aan
vallen waarbij de meeste van zijn
ploeggenoten hem onvoldoende
steunden. „Ze waren", zegt Joop
Zoetemelk nu, „allemaal te druk
bezig met andere zaken. Nassen met
het puntenklassement, point chaud,
Roger de Vlaeminck met de groene
trui en wij allemaal met het ploe-
genklassement. De aandacht was
verdeeld en achteraf denk ik dat
onze ploeg zich daar die eerste
week kapot op draaide. Ik moest
steeds zelf achter iedereen aan. En
ik kon het, dat was het punt. Als je
de macht hebt, blijf je niet zitten.
Maar ja, ik kreeg er later wel de
weerslag van".
Volgend jaar, zo weet Joop Zoete
melk, gaat hij zijn krachten beter
verdelen en in dat kader ook nam
hij zich a;»i het eind van deze Tour
voor om begin volgend jaar een wat
rustiger programma af te werken.
„Ik wil alle klassiekers niet meer
doen. Wel de grote rondes. Het zou
onzin zijn alles en alleen op de Tlur
de France af te stemmen. Dat risico
vind ik te groot. Maar ik ben er wel
achter dat minder klassiekers c<,i
Tour-vorm ten goede kunnen ko
men".
P.H.
(Van onze speciale verslaggever)
PARIJS In het Bois de Vincennes telde men de gewonden. Het waren
er meer dan 60. Dit kille cijfer, de som van teleurstellingen, ellende en pijn,
gaf aan hoe wreed deze Tour is geweest. Wreed niet alleen door lichemelijk
letsel, maar ook door geestelijke ontreddering. Wreed voor Merckx, voor
Ocana en voor de talloze ongelukkigen, wier crashes spreekwoordelijk wer
den. Een Tour met een geweldige paradox, omdat het juist de winnaar is,
wiens mythe gebroken werd. In Mulhouse, bij de start, stond Eddy Merckx
nog eenzaam boven alles en iedereen. In Parijs, 3600 km verder, kan zelfs
zijn gele trui en het voltooien van zijn trilogie, niet verbloemen dat het
hoogtepunt van zijn dictatuur voorbij is. Merckx blijft een renner van
wereldklasse, maar het aureool van de „superman" is er af. Het peloton
heeft zijn limiet ervaren. Drie jaar lang gedreven door een tomeloze eer
zucht, een zichtbaar verbreken van alle records, heeft ook Merckx ten
slotte zichzelf voorbijgehold. Ergens in de machtige pedaaltred, waaraan
iedereen stuk ging, is nu ook bij Merckx iets stuk gegaan. Is het sleet, is
het een tijdelijke onvolkomenheid?
Merokx is nog altijd bezeten van
zijn vak, z'n garage lijkt nog immer
op een research-laboratorium van
een rijwielfabriek. maar toch is hij
veranderd. Op een avond in deze
Tour, nippend aan een glaasje wijn,
liet hij zich ontvallen: „Ik ben toch
zo graag fchuós". En iedereen in zijn
omgeving getuigde dat de frequentie
van zijn telefonische gesprpkken
met „thuis" de laatste tijd nog is
toegenomen. Sinds op 15 februari
van het vorig jaar zijn dochtertje
Sabrina geboren werd is Marckx
een nomade met heimwee.
Drie jaar lang tijdens deze unieke
jacht naar geld en roem was' hij
bedwelmd door het succes. Hem
werd geen tijd gegund na te den
hen, z&lfs niet in de eenzaamheid
van z'n hotelkamer tijdens een ron
de. Want buiten riepen menigten
zijn naam, zoals Frank Sinatra,
Fausto Coppi, Pelé en Cassius Clay
dat hebben ervaren, roem kan mooi
"jn, maar vereenzaamt. Merckx
vocht ertegen Als hij zich. omgeven
door een cordon gendarmes een weg
baande door een opdringende me
nigte, sloot hij zich af voor de
buitenwereld. Hij werd zich tenslot
te bewust van deze ontwikkeling en
als reactie daarop vertoonde hij zich
plotseling veelvuldig in restaurants,
op partij's en meatings. „Ge leeft
maar een keer" klonk het 3ezer
dagen uit zijn mond. De woorden
van een man van wie men dacht dat
hij leefde om te eten, te slapen en
te fietsen. Juist op het moment dat
Merckx zich steeds meer „mens"
gaat voelen dat hij met zijn gedach
te vertoeft bij de kostbare villa in
Kraainen (men zegt: een half mil
joen gulden, zwembaden, erg luxu
eus) waarvan de bouw ernstige ver
traging heeft ondervonden, juist in
deze periode ontdekte Merckx tot
zijn ontsteltenis dat hij niet langer
het peloton kan tiranniseren. En
(over)haastig nam hij het besluit: „In
de Tour kom ik niet vlug terug".
Zijn (voorlopig) afscheid mag dan
een verlies zijn voor de ronde de
Tour heeft Merckx niet meer zo
zeer nodig. Want de aanstormende
Franse jeugd (Guimard, Labourdet-
te, Thevenet, Hézard) Ocana, Wagt
mans als kopman van een ploeg,
Van Impe, Fuente en Zoetemelk kan
de last van de ronde dragen. Dat is
de winst van deze Tour, in welke
wij ons allen zo vergist hebben.
Schreven we niet voor de ronde:
in sportief opzicht is de Tour bloe-
arm omdat we alleen maar die ene
man hebben? Merckx' „einde"
kwam abrupt zoals dat van Cassius
Clay. Waar ook Cassius eerst niet
kon geloven dat zijn hoogtepunt
voorbij was, vocht ook Merckx held
haftig terug. Waar men in de mist
flarden op de Notschrei en de Puy
de Dome van hem wegreed, waar
men hem in het noodweer op de
Mente, de Tourmalet en de \uhis-
que eenvoudig ter plaatse liet, incas
seerde Eddy de vernederingen om
tenslotte (na Ocana's val) toch maar
de trilogie te kunnen voltooien
Want hij wist dat zijn kansen op
nog een Tourzege gering zijn gewor
den. Bergafwaarts gaat het immers
zo snel in de sport.
Er is nu een Ocana die bij lange
na niet de complete supervedette is
die Merckx drie jaar lang was, maar
wiens populariteit na zijn dramati
sche val plotseling ongekend is. In
Frankrijk nu heeft men vrijwel ner
gens de „prijs" voor Eddy in de
criteriums willen betalen. Liever be
steed men een grote som van het
budget aan Ocana, al laat hij zich
met zijn arm in een draagdoek in
zijn gele trui ook maar even aan de
start zien. In België handhaaft we
liswaar Merckx zich dank zij de
prijsbepalende manager Jean van
Buggenhout (een toegewijde vriend)
nog op het oude niveau, maar voor
hoelang nog? Hij zal met een nieu
we. daverende verrichting moeten
komen om zijn oude positie terug te
winnen. Een wereldkampioenschap
op de weg in Mendrisio of het
werelduur-record
Het parkoers van de Tour was
goed gekozen. Meer dan twintig cols
in het hooggebergte en meer dan 40
kleinere klims legden de renners
een regime op dat weliswaar bar
baars was, maar dat bijdroeg tot een
interessante ronde. De traditionele
„troostprijs" voor de mindere ren
ners in het klassement werden nu
zo schaars dat men in de „vlakke"
etappes praktisch vanaf de start
ging demarreren. Vervelende wan
deletappes met het kuierend peloton
van start tot finish kwamen nauwe
lijks voor. En toch reden gisteren 94
renners het Bois de Vincennes bin
nen. 94 Die het hadden overleefd,
aldus een massaal bewijs vormend
voor het niveau van de conditie
waarop tegenwoordig de medisch be
geleide moderne wielrenner zich be
weegt.
Het woord „waardeloos" bege
leidde dikwijls de ploeg van Kees
Pellenaars. Het is waar dat voor
al in de eerste week Pels mannen
teveel in de schoot van het peloton
verbleven. Maar het totaal der pres
taties, de ongekend zware ronde met
de talloze cols in aanmerking geno
men, is niet slecht. Waren de Neder
landers ten tijde van Voorting, Van
Brenen en Nijdam (een enkele uit
zondering daargelaten) wel zulke
klimgeiten? Eenvoudig is vast te
stellen dat dit geen Tour voor de
doorsnee Nederlandse renner was.
De ploeg van De Pel heeft in feite
niet minder gepresteerd dan hij
dat in de „gouden" jaren deed. Er
werd een klimmer, een kopman ge
mist.
Met twee etappe-zeges (Karstens,
Krekels) drie tweede plaatsen en
drie vierde plaatsen en de groene
trui gedurende een aantal dagen,
valt het resultaat mee. Aldus de
balans opmakend mag De Pel over
zijn „bijeenraapsel" zoals hij de
mannen in sombere Tourdagen
noemde, nog enigszins tevreden
zijn.
JEAN NELISSEN
(Van onze speciale ver:
ver)
Eddie Merckx: bijna altijd weg, maar bijzonder graag thuis.
PARIJS De Spanjaard Ouis
Ocana, de grote uitvaller in deze
Ronde van Frankrijk, wordt uitbun
dig geëerd. Wat groten uit de Fran
se wielersport als Anquetil en Pou-
lidor nooit hebben bereikt is deze in
Frankrijk wonende Spanjaard over
komen. In het dorp Magnan dans le
Gers in het zuidwesten van Frank
rijk is een plein naar Luis Ocana
genoemd...
(Van onze speciale verslaggever)
PARIJS De supporters zijn Eddy
Merckx trouw gebleven. Ze lieten
zich door de onverwachte manier
waarop hun favoriet de ronde won
niet afschrikken van een retourtje
Parijs en gingen hem massaal afha
len. „Ik schat", zei de chef van de
suppoostendienst in het sportpark
van Vincennes, waar de Tour ein
digde met een tijdrit van bijna 54
kilometer, „dat er hier ongeveer
5.000 Belgen zijn". Ze protesteerden
massaal tegen de spreekkoren die om
Ocana riepen en een al te vurige fan
moest door de politie verwijderd
worden, omdat hij zijn positie in de
buurt van de Franse tv-commentator
aangreep voor al te felle en langdu
rige pro-Merckx-leuzen, die in de
gevoelige microfoon schetterden.
Eddy Merokx was weer van de
Belgen die dansten toen de metaal-
hardp speakers hen meldden fat hij
Joop Zoetemelk 4 minuten voor
hem gestart was ingelopen. „Ik
dacht", zei Joop Zoetemelk, die Lu-
cien van Impe zo duidelijk voor
bleef, dat hij hem van de derde
plaats verdreef en voor de tweede
keer als tweede in het eindklasse
ment kwam, „dat ik nie.t slecht
reed, maar toen ik Merckx ineens
bij me zag wist ik wel beter" Het
Belgische legioen gaf hem een fluit
concert, toen hij in het kielzog van
Merckx de piste opdraaide. Wat dat
betreft werd Rini Wagtmans als
knecht van Moltenis's kopman har
telijker onthaald met z'n onver
wachte en schitterende Dresta-
4ie: een derde plaats op deze laatste
dag, die zijn meester afsloot met
ongeveer evenveel voorsprong als
hij op de Merlette achterstand had
toen Luis Ocana daar de gele trui
veroverde.
Het Belgische supportersleger ju
belde er hartstochtelijk om. Sn Ed
dy Merckx ging onder in het tumult
dat hij als winnaar lossloeg, voor
het derde achtereenvolgende jaar.
nttt
