Ga je boeken gappen, jochie?
Reuma en goud
BOEK VAN EEN
„PSYCHOPAAT"
I
O.
AUTOBEDRIJF
OUDENBOSCH
Gewas
Trein
Roman
J.Th.J.M. Willems
NIEJJW! NIEUW! NIEUW!
Gratis autorijden voor
iedereen.
Zonder aanbetaling op
elke wagen 1 jaar of
30.000 km
schriftelijke garantie.
(Bij ons veilige auto
mobielen garantie). Elke
wagen kan gekeurd wor
den door de A.N.W.B. (op
aanvraag) Keuringsrapport
aanwezig. Arbeidsloon en
onderdelen vallen ook on
der de garantie. Wij ruilen
alles in. Gratis taxatie.
Lange proefrit toegestaan.
Kom gauw en overtuig
Uzelf. Keuze uit plm. 70
automobielen.
Verlichte showroom. Ook
kunt U telefonisch uw fi
nanciering doorgeven
volgens een nieuw Ameri
kaans systeem. Grote test
baan aanwezig; blijvende
service. Let op reklame op
Radio Veronica I I
Plymouth Valiant
'66
3250
NSU Sport
'66
1650
Cortina 1500
'67
1850
Opel Coupé
'66
1850
Fiat 850 Spec.
'69
3250
Opel Kadett carv.
'68
3200
Fiat 600
'70
2850
Opel Kadett
'67
3450
Daf 44
'68
2475
V.W. 1200
'64
950
Cadillac
'63
4850
V.W. Variant
'65
1750
Opel Rekord
1700
'67
3050
Taunus 17 M
'68
1950
Taunus 12 M T.S.
'65
1750
Taunus 20 M T.S.
'66
2050
Fiat 150 Spider
'65
2775
Hat 124
'68
3050
Fiat 124
'69
3450
V.W. 1200
'64
650
Fiat 850
'66
1800
Fiat 1800
'68
2450
Fiat 1100
'66
1550
Taunus 12 M
Coupé
'65
1950
Austin Glider
'66
1500
Renault Maj.
'67
2150
Fiat 1500
'68
2450
Jaguar 3.4
'63
1950
Jaguar 3.8 aut.
spaakwielen
'65
3750
Jaguar 4.2
'63
2450
Hat 850
'66
1650
Renault 4 L
'65
1650
Hat 600
'67
1950
Fiat 850
'66
2150
V.W. 1300 de
luxe
'67
2750
Fiat 600
'69
3250
Fiat 124
'68
2750
Opel Kadett
'67
2750
Simca 1000
'66
1650
Taunus 17 M
'67
1950
Opel 1700
'65
1550
Thunderbird Landau
'65
6950
Tel. 01652-2451
Keuze uit plm. 20 inruil
auto's v.a. 50,-. Onze
verkoopshowroom is ge
vestigd op het nieuwe in
dustrieterrein van Ouden
bosch, dat gelegen is
tussen Oudenbosch en
Hoeven. Tel. 01652-2451.
U kunt v.a. de weg de
witte gevel van ons be
drijf zien. Wij' zijn zon
dags geopend en aan
wezig zijn wij maandag
Lm. vrijdag van 10.00 tot
22.00 uur. Zaterdags van
10.00 tot 18 00 uur. Zon
dags van 12.00 tot 17.00
uur.
Tel. 01652-2451
Bel en U wordt door ons
afgehaald. Alle wagens
zijn gekeurd door gedi-
olomeerde vakmensen.
ZATERDAGBIJLAGE VAN DE STEM/ZATERDAG 3 JULI 1971
Uit
Als ik me op het voetbal
len toegelegd zou hebben,
was ik ook geslaagd. Ik zou
misschien geen Cruyff ge
worden zijn, maar toch ook
met veel minder.
(Eddy Merckx)
Eddy Merckx? Wie is dat?
Ik ken die man niet, u wel?
Grapje dat Joop Zoetemelk
aan iedere Franse journa
list vertelt.
De Tour de France zal al
tijd blijven, gewoon omdat het
Franse volk dat wil.
(Felix, Levitan, organisator
van de Tour de France)
Mijn eigen volk heeft mij
niet fijn gehandeld. Ik ben,
ook als Tourwinnaar, in Lu
xemburg nooit au serieux ge
nomen.
(Charley Gaul)
Ik heb er vroeger altijd
van gedroomd aan de Tour de
France deel te mogen nemen.
Maar welk klein jongetje doet
dat niet?
(Eddy Merckx)
In mijn tijd had je als ren
ner veel meer plezier dan nu.
Toen zei je 's morgens aan de
start dat je vandaag wilde
winnen, omdat je jarig was.
Daarmee gingen de anderen
akkoord, omdat zij wel wisten
dat het morgen hun beurt
was.
(Gino Bartali)
Het doet me wel een beetje
pijn er dit keer niet bij te
zijn. Ik denk dan ook dat ik
volgend jaar weer aan de
Tour zal deelnemen. Ik kan
er nog niet goed buiten.
(Raymond Poulidor (35)
Een kopman wordt door
zijn knechten geaccepteerd,
zolang hij maar zorgt dat er
centen verdiend worden.
(Joop Zoetemelk)
Als ik aan een afdaling be
zig ben, moet ik in de bocht
mijn broekje over de grond
horen schuren, dan weet ik
dat ik erg hard ga.
(Rini Wagtmans
Waar vind ik het stelletje
avonturiers, waarmee ik naar
de Tour kan gaan, zoals ik
dat vroeger deed? De renners
van vandaag voélen niets voor
het nemen van risico's.
(Kees Pellenaars)
Ik ben zonder spijt uit de
wielersport gestapt, omdat
ik wist dat ik met mijn ziek
te niets meer kon presteren.
Maar ik ging met opgeheven
hoofd, in de wetenschap dat
ik altijd alles gegeven heb.
(Roger Walkowiak,
Tourwinnaar 1956)
Sta me toe dat ik vind dat
ik een betere klimmer was
dan Merckx, en dat Anquetil,
Gaul en Bartali zeker zo goed
als Merckx waren.
(Frederico Bahamontes)
De Nederlandse renner is
ongedisciplineerd. Bij mij zou
den ze wel anders leren.
(Lomme Driessens,
ploegleider)
De Van der Hoevenkliniek
Het woord psychopaat wordt op
minstens drie manieren gebruikt
lj Er is een medische betekenis en
psychopaat betekent dan letterlijk
.zielszieke'. In de psychiatrie bestaan
er overigens bijna evenveel definities
van psychopaten als er auteurs zijn.
Psychiaters hebben ook onder elkaar
meer aan een beschrijving van iemand
dan aan het etiket psychopaat.
2) Een juridisch.organisatorische
betekenis. Iemand die onder de
zogenaamde psychopaten-wetgeving valt,
omdat hij door de strafrechter ter
beschikking van de regering werd
gesteld. Hieronder vallen degenen die
lijden aan neurose, psychose of
psychopathie.
3) Een journalistieke term, zegt prof.
G. F. Hoefnagels; een beladen woord,
dat in kranten zoveel wordt gebruikt
omdat je ,ter beschikking van de
regering gestelde' zo moeilijk in een
kop kunt verwerken, zeg ik. Het
betekent voor de meeste mensen dan
zoiets als een gevaarlijk mens, meer
in het bijzonder: een seksuele
overmeesteraar.
Prof. Hoefnagels, hoogleraar in de
criminologie en het kinderrecht in
Eotterdam, heeft het voonvoord
geschreven bij het eerste boek dat in ons
land door een ter beschikking van de
regering gestelde zelf over het leven in een
kliniek werd geschreven. Het boek heet
heel toepasselijk: ,Van Harentwege
verpleegd', is geschreven door Tjakko
Roman en verscheen bij De Arbeiderspers.
Er zit een oranje wikkel om heen met de
tekst: „Realistisch relaas van een ter
beschikking gestelde" en dat woord
realistisch' zal in verband met het woord
.psychopaat' zeker verkeerd begrepen
worden: Roman schildert geen seksuele
uitspattingen binnen of buiten de kliniek.
Hij is op dit punt terughoudender dan je
zelfs mag verwachten.
De inleiding van prof. Hoefnagels heeft als
titel: .Voorwoord voor de
ontoerekenbaren' en hij gebruikt daarbij
een citaat van Salvador Dali: „Ik ben tegen
de doodstraf omdat ik een voorstander ben
van de marteling, een zeer langgerekte
marteling". De Rotterdamse hoogleraar
wijst erop dat het woord psychopaat in de
angst van de mensen verstrikt is geraakt.
Hij zegt: „Als dit boek ertoe zou bijdragen
dat mensen hun angstige verbeelding van
het woord psychopaat zouden verwisselen
voor de wetenschap dat het gebruik van de
term een vorm van onbevoegd uitoefenen
van de geneeskunde is en binnen de
geneeskunde ook niet veel zegt, dan is de
publikatie van dit boek reeds voldoende
geslaagd".
De schrijver van het boek was een van de
ongeveer 150 mensen die jaarlijks in ons
land onvoorwaardelijk ter beschikking van
de regering worden gesteld. Hij werd één
van de ongeveer 700 mensen die dagelijks
in een inrichting of asiel zitten wegens
t.b.r. Ze weten niet voor hoe lang, ze
zitten ,voor onbepaalde tijd'. Tjakko
belandde in één van de best
geëquipeerde klinieken, de Van der
Hoevenkliniek in Utrecht. Hij zat er vier
jaar. En waarom? Verkrachting? Moord?
Doodslag? Nee, wegens een reeks
boekendiefstallen. De laatste gegevens in
het boek zijn al weer een jaar of vijf oud,
maar er lijkt sinds Roman in de kliniek zat
niet zo heel veel te zijn veranderd. En voor
het eerst ervaart de buitenstaander hoe
iemand met t.b.r. leeft. Romans
schilderingen van de
psychotherapie, van de groepstherapie,
van de groepsleider en van zijn
medepatiënten zijn boeiend. Soms schrijft
hij heel wijs, soms is zijn relaas
prachtig van taal, soms is hij
humoristisch, soms speelt hij de
pseudo-psychiater en soms (pag. 88 e.v.)
is hij volkomen ongeloofwaardig. Hij is erg
zuinig met gegevens over zichzelf, maar ik
heb zijn boek wel in één ruk uitgelezen.
Hieronder volgen enkele passages, in
wezen natuurlijk even oneerlijk als elke
samenvatting, maar u proeft er misschien
aan wat u wel en niet in ,Van Harentwege
verpleegd' mag verwachten.
door JOS AHLERS
De Van der Hoeven
kliniek ligt aan de
rand van de Utrecht-
ge binnenstad. Binnen tien
minuten loopt men naar
de Dom en men heeft nau
welijks meer tijd nodig
om naar de Vreeburg te
wandelen, waar het koele
hart van deze gereserveer
de stad klopt- De kliniek
staat in een oude, inmid
dels voor een 'groot deel
gesaneerde volksbuurt, 't
Leven in deze buurt speel
de zich grotendeels op
straat af. De buurtbewo
ners kenden ons allemaal
en wisten precies voor
welk delict ieder van ons
was veroordeeld. Toen ik
een keer naar de bioscoop
ging en een paar steegjes
doorwandelde, riepen de
vrouwen mij achterna
,,Ga je boeken gappen
jochie
Ik besloot ten opzichte van
mijn lotgenoten een gereser
veerde houding aan te ne
men, die net niet arrogant
genoeg was om de indruk te
wekken dat ik uit de hoogte
deed, maar die mijn omge
ving te verstaan gaf, dat ik
mij niet met de geestelijk
gestoorden om mij heen op
één lijn wilde stellen. Maar
ik ontdekte al spoedig, dat de
andere verpleegden Rrecies
hetzelfde deden als ik.
Iedere verpleegde was ervan
overtuigd dat hij omgeven
werd door geestelijk gestoor
den of in elk geval
door mensen aan wie veel
mankeerde, maar niemand
vond dat van zichzelf.
Gedurende de eerste maan
den van mijn verblijf in de
kliniek sliep in het bed naast
het mijne een man, die we
gens moord was veroordeeld.
Hij had al een jaar of negen
in de gevangenis gezeten en
eerlijk gezegd de eerste
nacht sliep ik niet lekker.
Maar al vrij spoedig ging ik
hem sympathiek vinden. Hij
was. een schuchtere, in zich
zelf gekeerde man met
artistieke begaafdheden en
een onverwoestbaar gevoël
voor humor, dat in dit mi
lieu helaas zeldzaam was.
Hij gedroeg zich correct zon
der dat je het gevoel kreeg
dat dit een pose van hem
was.
Toch voelde je dat deze map
een verschrikkelijk geheim
droeg. Eens per week had
den we een zaalbespreking,
en soms kwam iemands de
lict ter sprake. Dam zag ik
de man strak en oplettend
kijken, alsof hij bang was dat
ze over enkele minuten wel
eens over zijn delict konden
beginnen.
Het is begrijpelijk dat men
bij moord meer mededogen
voelt met het slachtoffer dan
met de moordenaar. Maar ik
heb me, iedere keer wanneer
ik met deze man sprak, af
gevraagd wat het voor een
mens moet betekenen voort
aan door het leven te gaan
met de gedachte een mede
mens te hebben gedood.
Ik moet u bekennen dat ik
dergelijke gedachten vroe
ger nooit heb gekoesterd en
alleen het woord „moorde
naar" mij deed griezelen.
Maar als je maandenlang
slaapt op enkele decimeters
afstand van iemand die een
moord heeft gepleegd, met
hem samenwoont alsof hij 'n
broer van je is, dan ga je
de onhoudbaarheid van je
vooroordelen beseffen. Ik be
trapte me er meermalen op,
dat ik afgunstig was op som
mige van zijn karaktereigen
schappen, in velerlei opzicht
voelde ik me zijn mindere,
feitelijk was ik veel sluwer,
berekender, gemener dan hij.
N de groepstherapie
spraken de mensen ook over
hun misdrijven en vooral
over de achtergronden hier
van. Maar dat geldt vrijwel
alleen voor de vermogensde
linquenten. In mijn groep za
ten twee mannen, die wegens
zedenmisdrijven waren ver
oordeeld. Ze namen intensief
aan de gesprekken deel
maar zodra een van ons over
zijn diefstallen en oplichtin
gen begon, zag je dat zij zich
angstig terugtrokken. Zij had
den niet de moed om iets
over onze delicten te zeggen,
want wij zouden op onze
beurt wel eens over hun de
licten kunnen vragen. Daar
om zaten deze twee mannen
er vaak heel gespannen bij.
Overigens was hun vrees on
gegrond. Want het mocht zo
zijn dat deze mensen zelf
niet over hun delict durfden
te beginnen, wij dorsten hen
er niet naar te vragen. Zij
waren zó bang hierover te
spreken, dat deze angst ons
intimideerde.
Op een gegeven moment be
gint één van mijn groepsge
noten, die wegens oplichtin
gen was veroordeeld, te pra
ten over zijn huwelijksleven.
Ook de seksuele omgang tus
sen zijn vrouw en hem komt
ter sprake. Wij komen nu ook
los en er ontstaat een ge
sprek over seksualiteit. Ie
dereen blijkt op dit terrein
met moeilijkheden te zitten,
alleen de twee zedendelin
quenten zwegen. Maar de
uitdrukking die er op dat
moment op hun gezicht lag,
zal ik nooit vergeten. Met in
tense verwondering luis
terden ze naar ons. Het was
alsof er een nieuwe wereld
voor hen openging. Dat een
dief, een oplichter seksuele
problemen kon hebben, dat
ging hun verstand te boven.
De seksuele delinquent is de
meest gediscrimineerde
mens in onze samenleving,
ledereen distantieert- zich
van hem. En de vraag, waar
om iedereen zich zo van hem
afkeert, hebben de zedende
linquenten gauw beantwoord.
Hun abnormaliteit is kenne
lijk iets bijzonders. „Norma
le mensen hebben geen sek
suele moeilijkheden en kun
nen ons dus niet begrijpen."
VER het algemeen
waren de verpleegden bang
dat zij niet door de maat
schappij geaccepteerd zou
den worden wanneer zij uit
de kliniek met ontslag gin
gen. „De jood draagt zijn
ster en wij dragen ons straf
register," was een uitdruk
king, die het in de kliniek
goed deed.
In de ogen van vele misdadi
gers nemen de vooroordelen
die de maatschappij jegens
hen koestert, soms zulke ko
lossale afmetingen aan, dat
hun reclassering alleen hier
op reeds dreigt stuk te lo
pen. lik herinner mij een
man, die van 'de staf toe
stemming kreeg om zater
dagmiddag de stad in te gaan
om boodschappen te doen.
Hij vertelde me: „Ik had het
gevoel dat alle mensen me
nakeken, iets bijzonders aan
me opmerkten. Als ik een po-
litie-agent zag aankomen,
ging ik aan de andere kant
van de straat lopen. Toen ik
op het Vreeburg wandelde,
leek het alsof alle auto's hun
vaart minderden opdat de in
zittenden de gelegenheid kre
gen om mij n-auwkeurig op
te nemen. Ik zag mensen
naar mij wijzen. Toen ik
krentenbollen in een winkel
kocht, verbeeldde ik me dat
de verkoopsters begonnen te
giechelen, en ik hoorde het
woord „psychopaat" vallen.
Ik ben tenslotte maar naar
een park gevlucht."
Op grond van mijn eigen er
varingen kan ik zeggen, dat
het ondenkbaar is, dat ie
mand die enkele jaren in een
dergelijke kliniek verblijft,
dezelfde is als degene vóór
deze behandeling.
U moet zich niet voorstellen,
dat ik als een geestelijk uit
gebalanceerd mens in de
maatschappij ben terugge
keerd. Ik heb mijn neuroti
sche dromen niet in de
kliniek achtergelaten, ik
draag ze nog steeds bij me,
maar ik weet nu tenminste
dat ik ze heb en hoe ik ze
moet bestrijden.
Ik zou liegen wanneer ik be
weerde, dat ik na mijn ver
blijf in de kliniek nooit meer
het verlangen heb ge
koesterd te stelen. Stelen is
een lastige kwaal, waar je
niet zo gemakkelijk van af
komt.
Wanneer ik in een gedepri
meerde stemming verkeer,
bekruipt me soms nog wel
eens de lust een boekwinkel
binnen te lopen.
Wanneer ik in zo'n stemming
de deur uitga om wat te wan
delen, kom ik alsmaar boek
winkels tegen, alsof het aan
tal boekhandels in de stad
plotseling is vertienvoudigd.
In dezelfde kliniek leefde ik
met nog tachtig mensen, die
in het verleden door officiële
instanties waren opgegeven,
die niet meer in zichzelf ge
loofden en geen toekomst
meer zagen. Maar het ver
wonderlijke was dat in de
loop der maanden bij al de
ze mensen weer lang verge
ten snaren gingen trillen;
iets van hoop, moed, ver
trouwen, de mogelijkheid om
tegen veler opinie in hun lot
te veranderen."
Goud is volgens dr. E. Vo-
I, renkamp een van de weini
ge middelen die een gunsti
ge werking heeft op het ont
stekingsproces bij chroni
sche gewrichtsreuma. In een
proefschrift waarop ze on
langs in Groningen promo
veerde tot doctor in de ge
neeskunde heeft zij statis
tisch aangetoond dat dit
goud bij voorkeur in lage 'do
seringen moet worden ge
bruikt omdat hogere doses
op den duur geen beter re
sultaat opleveren, maar wel
de ernst van de bijverschijn
selen vergroten. Deze bij
verschijnselen (o.a. in de
huid en de slijmvliezen) zijn
weliswaar niet van ernstige
aard en kunnen afdoende
worden behandeld, maar
moeten gezien het geringe
verschil en effect toch wor
den voorkomen.
Het groeien van planten is
sterk afhankelijk van water
en warmte. Dat is op zich
geen opzienbarende conclu
sie, maar ir. Feddes uit Wa-
geningen heeft bovendien be
rekend in welke mate vocht
en warmte op de groei van
planten in casu cultuurge
wassen inwerken. Uit zijn
onderzoekingen is o.a. geble
ken, dat de hoeveelheid
warmte in zo nauwe relatie
staat met de groei dat men
door die warmte te meten
het tijdstip van opkomst ex
act kan bepalen. Bovendien
blijkt dat een goede ontwa
tering van de grond in het
voorjaar de bodemtempera-
tuur zo snel kan doen stij
gen dat de planten wel 10 da
gen eerder boven de grond
kunnen komen. Vergeleken
met ongunstige temperatuur
en vochtigheidsomstandighe
den blijkt een goed planten-
milieu de oogst 30 tot 60
te verhogen.
Treinvervoer neemt in veel
landen reeds de hoofdmoot
van het personenvervoer
voor haar rekening en men
verwacht (en hoopt) dat dit
aandeel de komende jaren
nog verder zal stijgen. Ge
zien deze verwachting wordt
(ook) in de VS gewerkt aan
z.g. L.I.M.-treinen liniaire
inductie motor treinen. Deze
razendsnelle treinen zweven
op electrische krachtvelden
langs een magnesiumbalk.
Men zou het kunnen verge
lijken met een op 'n rail zwe
vende hovercraft. De,treinen
zullen 400 km per uür kun
nen rijden en zullen lawaai
noch vuil produceren.
Voor het behoud van de
leefbaarheid van .ons land is
een snelle beperking van de
bevolkingsuitbreiding een
geleidelijke afschaffing van
de kinderbijslagregeling en
zonodig vervanging door een
"kinderbelasting" kan het
thans op gang zijnde proces
bespoedigen, aldus dr. Kluyt-
mans van de Rijksuniversi
teit te Utrecht.
Het is op zich een goed idee
om een probleem als de af
keer van de wetenschap voor
de pers in een roman i.p.v.
in een wetenschappelijke
verhandeling te gieten, maar
goede ideeën zijn niet altijd
geschikt om zo breed uitge-
De trein van de toekomst
sponnen te worden als een
roman vereist. De eerste
hoofdstukken van het boek
De Mensenmaker (van C.
Rayner) beloven meer dan
de rest van het boek waar
maakt. Een wereldvreemde
onderzoeker die probeert om
via genetische selectie het
mensenras te verbeteren
wordt geconfronteerd met
de niet-deskundige pers die
in zijn werk een aantasting
ziet van de menselijke vrij
heid en waardigheid. Eén we
tenschapsjournalist illus
treert dat het ook anders kan
en via hem wordt een wan
kele brug tussen de onderzoe
ker Briant en de emotionele
massa geslagen. Na de boei
ende beschrijving van deze
communicatiemoeilijkheden
en het zoeken van een weg
naar de maatschappij zakt
het boek echter af naar het
niveau van een middelmati
ge roman. Afgezien van en
kele goede karakterschetsen
(van de „moeder" en van
de verzorgster van de baby)
blijft Rayner in een beschrij
ving van de belevenissen der
verschillende figuren die op
zich wel aardig is, maar die
door clichématigheid (slech
te gezinsomstandigheden van
de onderzoeker, verhouding
met assistente e.d.) vrij snel
gaat vervelen. Min of meer
verrassend is het einde dat
na de sleur van middelma
tigheid weer even boven het
boek uitsteekt.
(De mensenmakers - C. Ray
ner - Uitgeverij Spectrum)
De oorzaak van het feit
dat motorrijden in het alge
meen als een gevaarlijke
sport wordt beschouwd moet
voor een belangrijk deel ge
zocht worden in het onver
antwoordelijk weggedrag
van automobilisten ten op
zichte van motorrijders,
(stelling bij proefschrift van
J. Goudswaart, Utrecht).
Een gedeelte van de op
brengsten van de STER-re-
clame dient besteed te wor
den aan subsidiëring van de
consumentenbonden.
(stelling bij proefschrift
van H. Fijnaut, Utrecht).
Men gaat helaas te weinig
waarde hechten aan „nutte
loze" kennis.
(stelling bij proefschrift
van P. Singelberg, Utrecht).
In het Academisch Zie
kenhuis in Leiden is onlangs
weer een beenmergtrans
plantatie uitgevoerd, de 17e
ter wereld en de derde in
Leiden. Door deze transplan
tatie is het afweermechanis
me tegen infecties hersteld.
De woningbouw bestaat te
veel uit het variëren van
alcademisch geworden gege
vens en te weinig uit het
scheppen van betere levens
mogelijkheden.
(stelling bij bovengenoemd
proefschrift).
Bij zijn dikwijls te enthou
siaste aanschaffingsbeleid
etaleert de wetenschappelij
ke onderzoeker vaak de ma
nieren van een spilzieke huis
houdster, daarbij menigmaal
geholpen door overheid en
handel.
(stelling bij proefschrift
van J. Siegenbeek, Utrecht)
De akademische raad
heeft een commissie ad hoe
ingesteld om de doelstellin
gen van milieubeheer en na
tuurbehoud te formuleren en
na te gaan op welke wijze
het wetenschappelijk onder
wijs op deze begrippen in
kan spelen. Voorzitter van
de commissie is prof. dr. D.
J. Kuenen.
Door de betekenisverschui
ving die het woord discrimi
natie op het ogenblik onder
gaat, geeft het veelvuldig
aanleiding tot een heilloze
spraakverwarring.
(stelling bij proefschrift
van M. Couperus, Utrecht).