Veiligheid voor Jacky bij de Kennedy-clan
Beleid bij bejaardenzorg
moet echt wel soepel zijn
Arabieren
NOG TE WEINIG VERZORGSTERS
Leren leven met welvaart
MANNELIJKE UITRUSTING
Vruchtenspitjes bij een
feestelijke barbecue
EANTAARN
De Kennedy Vrouwen
door
PEARL S. BUCK
vrouw
mode
door HLiiiiM
greet buchner
Generatiekloof
Dondeidag 1 juli 1971
IVan onze correspondent)
JERUZALEM Na uier ja ar van
aarzeling heeft Israël besloten de
Arabieren van Jeruzalem „volledig
schadeloos te stellen" voor het land
en de huizendie zié in 1948 hebben
verloren.
Met aanbod is door advocaten in
Oost-Jeruzalem reeds verworpen als
„oneerlijk, immoreel en onoprecht".
Desalniettemin wordt verwacht, dat
de meeste van hun bezit ontroofde
Arabieren het aanbod zullen aan
vaarden.
Arabieren in Oost-Jeruzalem, dat
Israël in 1967 bezette, krijgen gedu
rende twee jaar na de in werking
stelling van de betreffende wet de
gelegenheid om een. schadeclaim m
te dienen voor „enig onverplaatsbaar
eigendom, die zij waar dan ook in
Israël bezaten".
Er wordt alleen geld aangeboden.
Niemand zal zijn huis, zijn hotel of
zijn stuk grond terugkrijgen.
Er worden verschillende motieven
voor het aanbod aangewezen. Een
ervan is, het gevoel dat annexatie
zal moeten worden aevolgd door
stappen om de geëngageerde Arabie
ren gelijke rechten te geven als de
„echt e"Arabische staatsburgers van
Israël, die reeds lang het recht heb
ben gehad op schadevergoeding voor
verloren eigendommen
■iinuiiaiiiiiuiiui
IIMIliilMIII
WE mogen ons dan fier op de borsf
kloppen, omdat we tegenwoordig
van alles genoeg hebben: van fietsen
tot vloerbedekking, van lolly's tot
broekpakken toe; zo erg veel wijzer
zijn we er niet van geworden.
Statistisch liggen de levenskansen
van een man weer gelijk aan die
van een man die leefde rond 1900.
Iets duidelijker gezegd: de gemid
delde levenskansen van de man da
len van jaar tot jaar. De levensver
wachting van de vrouw blijft nog
gelijk, maar heeft, naar men aan
neemt. ook de top bereikt. Als oor
zaak van de afnemende gemiddelde
leeftijd ruordt algemeen de welvaart
genoemd.
We zijn er wel blij mee. maar we
hebben er niet mee leren leven. We
versnoepen onze gebitten door een
overmatig gebruik aan suiker, we
verstoppen onze bloedvaten met te
veel vet, we verpesten onze longen
met het residu van sigaretten en we
staan elkaar naar het leven in het
wegverkeer. We verontreinigen ons
water met wasmiddelen en kunst
meststoffen en onze lucht met uit
laatgassen en smerigheid uit fa
brieksschoorstenen.
Je zou dit lijstje nog veel langer
kunnen maken, maar het is ook kort
duidelijk genoeg. Het leert ons dat
alles kunnen consumeren, nog niet
hetzelfde is als er gezond en geluk
kig mee zijn.
Door onze overconsumptie vernie
tigen we ons welzijn en onze ge
zondheid, Dat doen we niet expres,
want zo zijn we nu ook weer niet!
We doen het omdat we niet beter
weten, ófwel omdat we geloven dat
het niet zo'n vaart zal lopen. We
geven onze kinderen elk jaar meer
snoep en zijn verbaasd als vierjari
gen al met een gebid lopen en van
de twaalfjarigen een toenemend
aantal geen enkele eigen tand of
kies meer heeft.
We eten ons te barsten aan frieten
en andere verhoudenede dingen en
begrijpen maar niet waar al die
hartinfarcten vandaan komen.
We brommen en rijden maar op
de weg en tellen het aantal doden
en gewonden niet meer.
Huisvrouwen die vroeger hun was
uren moesten koken en bleken, doen
diezelfde was nu blijmoedig en effi
ciënt in een kwartier met behulp
van wasmiddelen die tot de ergste
waterverontreinigers behoren.
Als we onze vrije tijd benutten
om de natuur in te trëkken dan is het
alweer mis. In het slechtste geval
stichten we een bosbrand door het
achterloos wegwerpen van een peuk.
In het beste geval laten we schil
len, lege flessen en pakjes achter in
het bos, hei en langs het strand,
omdat toch niemand het ziet. Kort
om we maken het leven van onszelf
en onze naaste met de dag moeilij
ker en minder aantrekkelijk. Het is
duidelijk dat we hier niet ongestraft
mee door kunnen gaan!
Maar wie zal ons leren leven met
de welvaart waar we zo trots op
zijn?
Wie zal ons leren om ons geld op
de juiste wijze aan de juiste con
sumptiegoederen te besteden?
Om ons als weggebruiker zo te
gedragen dat we het leven van an
deren niet in de loaagschaal stel
len?
Om dat restje natuur dat we nog
hebben te ontzien.
Om op zinvolle wijze gebruik te
maken van de vele voorlichtingsin
stituten die we hebben in de sector
gezondheidszorg?
Die man of die vrouw zal er
binnenkort zijn. Dat zal dan de
Health Educator zijn, in het Neder
lands voorlopig aangeduid met' ge
zondheidsconsulent. Voor Nederland
is dat nog een nieuwe functie. In de
UA, waar ze al langer met het
welvaartsbijltje en alle gevolgen
van dien hakken, is de Health Edu
cator niet meer weg te denken.
In de USA hebben twee van de
drie gezondheidsconsulenten, die we
momenteel kennen in ons land, ook
hun opleiding gehad. Het is de ba-
doeling dat er dit jaar minstens
vijftien een parttime opleiding in
eigen land krijgen. Die vijftien toe
zijn op de problemen en de mentali
teit in Nederland. Die vijftien toe
komstige gezondheidsconsulenten
zijn mensen (doorgaans sociologen,
psychologen, agogen, of andere aca
demici die al min of meer in de
richting van gezondheidszorg wer
ken.
Door middel van de reeds ga-
noemde parttime cursus zullen ze
opgeleid worden tot gezondheidscon
sulenten, tot mensen die ons leren
om zó te leven, dat we de gezond
heid en het welzijn van onszelf en
onze medemensen niet in gevaar
brengen.
Een simpele formule die bepaald
niet simpel uit te voeren is. Want
hoe bereik je de goegemeente dia
het nu allemaal „wel gelooft en rus
tig zegt:,, Het zal mijn tijd wel
duren" en na wat mij de zonvloed."
Hoe verander je diep ingesleten
consumptie- en leefgewoonten, dia
bij nader inzien slech' of zelfs le
vensgevaarlijk blijken te zijn
De gezondheidsconsulenten zullen
dat allemaal niet zelf kunnen doen,
zeker niet de eerste jaren als ze met
nog veel te weinig man - vrouw zijn
Ze zullen daarbij zeker een beroep
moeten doen op artsen, verplegen-
den, wijkzusters, diëtisten en ande
ren die in direct contact met da
bevolking staan.
Uiteindelijk zullen deze „veldwer
kers" de nieuwe inzichten in de
gezondheidsleer en de welzijnsleer
moeten verbreiden. De taak van de
gezondheidsconsulenten, waarover u
in de komende tijd zeker meer zult
horen, is voorlopig alleen het over
dragen van de nieuwe ideeën inzake
welzijnszorg aan deze speciale groe
pen. Geen gemakkelijke taak, maar
wel belangrijk voor ons allen.
(Van een onzer verslaggevers)
Nederland is in het rijke bezit van 1,3 miljoen bejaarden.
Wie eenmaal de leeftijdsbarrière van 65 genomen heeft, wordt
automatisch bij deze groep ingedeeld. Van de een op de andere
dag verandert een kersverse 65-plusser voor de buitenwereld
van een actieve ambtenaar, huismoeder, timmerman, lerares
of kippenboer in een vergeetachtige, mummelende en stok
dove „oude van dagen", die zonder loopstok, steunschoenen
of een sterk vergrotende leesbril niet leven kan. Denken ze..,
maar van de 1,3 miljoen voelt zeker negentig procent zich nog
kiplekker. Goed, de benen willen niet meer zo vlug en je
wacht je wel om achter de bus aan te spurten, maar dat zijn
te verwaarlozen mankementen.
sta je voor hetzelfde probleem. Wij
attenderen de bejaarden op de nood
zaak om zich aan de voorgeschreven
voeding te houden. Willen ze dan
toch snoepen of vet eten, dan is dat
hun eigen verantwoordelijkheid. Het
beleid moet echt heel soepel zijn".
Bij de opleiding van bejaarden
verzorgster wordt ook rekening ge
houden met de tendens, die" zich
vooral de laatste jaren aan het ont
wikkelen is. Meer en meer blijven
de 65-plussers in hun eigen huis
wonen- Het aceent verschuift van de
IIUIIIUI!IIU!l!ilHiniMljll!MIIM!Wil!MIIIIHIIIUII!IIKI!l!
De tropenhelm, waarop deze
vilthoed is geïnspireerd, is een
mannelijk hoofddeksel (ofschoon
Engelse dames er zich vroeger in
de tropen wel eens belachelijk
mee maakten). De metalen hals
band die deze man onder zijn
adamsappel draagt kan wat weg-
hebben van een modieuze col de
chien voor vrouwen, hij lijkt
evenveel op de ijzeren ring van
lijfeigenen uit de middeleeuwen.
Ditmaal is de band van r-uw koper
en bezet met wat Tiroler steen
tjes.
Dat het portret van deze man op
het eerste gezicht aan een vrouw
doet denken ligt dus net zo min
aan zijn kleren, als aan zijn ge
zicht, maar aan het vastgeroeste
beeld van de Heer in Net Kos
tuum.
Stel dat u het geluk hebt om het
prachtigste weer van de wereld te
treffen op die enige zomerdag waarop
u familie en vrienden wilt vergasten
op zo'n allergezelligste barbecue, dan
kunt u dat hele gebeuren nog 'veel
feestelijker maken door bij de „gebar
becuede" kippebouten heel aparte
vruchten-spitjes te geven. Niet alleen
dat ze er heerlijk fris bij smaken,
maar liet geheel ziet er zo bijzonder
genoeglijk uit, vooral wanneer u het
uiteinde van deze spitjes versiert
met „mini-funny hats". Met een beet
je handigheid, fantasie en veel crèpe-
papier en karton in alle mogelijke
kleurtjes komt u een heel eind. Bind,
voor nog meer feestelijkheid, om de
heerlijke knapperige broodjes die
er bij gegeven worden, een strik die
in kleur overeenstemd met de kleui-
van het malie-mini hoedje Succes
verzekerd
Charmante vruchtenspitjes
Dit zijn de ingrediënten:
1/1 blik California Cling Peaches
(halve); 2 bananen (mooie, beslist
niet overrijpe); 1 fraaie rood-wangi-
ge appel; Vz kop Ginger-ale; 1 eet
lepel citroensap; 6 gelijkvormige ga
ve aardbeien; bladeren van krop
salade; 1 kop sour cream; 4 verkrui
melde bitterkoekjes; 2 eetlepels don
kerbruine basterdsuiker.
Laat de perzikhelften goed uitlek
ken. Pel de bananen en snijd iedere
banaan in drie gelijke stukken. Was
de appel goed, droog hem en snijd
hem in zes parten, snijd de klokhui
zen zorgvuldig weg. Roer de Ginger-
ale en het citroensap door elkaar en
marineer er gedurende een uur de
appelparten, perzikhelften en stuk
ken banaan in.
Intussen maakt u de dressing;
daarvoor roert u de sour-cream, de
verkruimelde bitterkoekjes en de
basterdsuiker goed door elkaar. U
wast de bladeren van de sla, droogt
ze af en legt er een bedje van op een
schaal. Prik de appelparten, de halve
perziken, de stukjes banaan en tot
slot de aardbeien aan aluminium
saté-pennen, versier iedere pen met
een hoedje en leg deze fleurige heer
lijkheden op het groene bedje van
sla. Geef de saus er apart bij.
De opgegeven hoeveelheden zijn
voldoende voor 6 spitjes.
bus, dat is oké, maar daar moet het
wel bij blijven. Krachtdadige hulp
verlening onder het mom „Hé,
opa, ik zet je wel even over" zijn
volledig uit den boze, vooral als je
helemaal niet naar de overkant
moet.
Ongeveer tien procent van de be
jaarden heeft echt behoefte aan eni
ge vorm van hulp, verzorging of
verpleging. Gelukkig voor hen
wordt de bejaardenzorg in een
steeds warmer ministerieel zonnetje
gezet. Part time bejaardenhelpsters
worden dit jaar voor 85 procent
gesubsidieerd. Binnen vijf jaar zal
dit percentage tot negentig worden
opgetrokken. Ook aan het tekort aan
bejaardenhelpsters wordt gesleuteld.
Een nieuw vijfjarenplan moet het
charmante hulplegioen nog eens aan
45.000 extra krachten helpen.
De opleiding voor het beroep van
bejaardenverzorgster, dat een trapje
hoger staat dan bejaardenhelpster, is
sinds drie jaar serieus geregeld. In
33 bejaardentehuizen, verspreid over
heel Nederland, kunnen meisjes, die
hart voor dit beroep hebben, een
tweejarige cursus volgen. Wie
slaagt, krijgt het landelijk erkende
getuigschrift en Insigne van de Ne
derlandse federatie voor bejaarden
zorg uitgereikt.
„Bejaardenzorg is nog niet zo po
pulair", ls de mening van broeder E.
J- M. Kuijpers, hoofd van de verple
ging en verzorging in het Haagse r.-
k. bejaardencentrum Favente Deo,
één van de 33 opleidingsinstituten
voor bejaardenverzorgsters. „Het be
roep lijkt minder dankbaar dan zie-
kenverzorgster bijvoorbeeld, waarbij
het accent valt op de hulp bij het
ziekteproces. Een goede bejaarden
verzorgster moet een eindeloos be
grip op kunnen brengen, het geduld
hebben van duizend engelen en over
een onuitputtelijke dosis humor be
schikken. Dan nog is het reuze
zwaar".
„Wat het werk psychisch zo belast
is de grote generatiekloof tussen de
bejaarden en verzorgsters van pak
weg 17, 18 jaar. Die meisjes moeten
in hun optreden een verschil van
zo'n zestig jaar overbruggen". Zijn
opmerking wordt beaamd door zus
ter J. Tij nagel, docente verpleeg
kunde bij de opleiding: „Wat moet
je doen met een zeer principiële
vrouw, die zweert bij een middel
eeuws. corset, een harnas bijna en
niets wil weten van zo'n comforta
bel stepinnetje om maar een voor
beeld te noemen. Het drukt je gelijk
op de kernvraag wat bejaardenzorg
eigenlijk is. Moet je een psychisch
en lichamelijk optimaal klimaat
scheppen, of zoveel mogelijk de ver
ouderde leefgewoontes van de be
jaarden handhaven? Met de diëten
■IIIIMIilMIIIIIBlBIIIIHIBlBIIIHIIIIiniliaillllHlBIIIH
tehuis- naar de wijkverzorging. Een
stage in de wijk wordt in de cursus
ingebouwd.
In Favente Deo krijgen de cursis
ten een week in de maand theoreti
sche vorming. Het lesprogramma is
zeer gevarieerd: oriëntatie bejaar
denzorg, geestelijke achtergronden,
maatschappelijk inzicht, intermense
lijke verhoudingen, huishoudelijke-,
algemene en culturele vorming, me
dische informatie, lichamelijke ver
zorging en ziekenverpleging, recrea
tie en groepsgesprekken. De andere
weken gaan op aan praktische trai
ning en stages ln de ziekenboeg, de
keuken en bij het welfarewerk. Aan
het einde van de tweejarige cursus
wordt de theoretische en praktische
kennis getoetst aan de hand van een
„Casus", een fantasieziektebeeld
van een bejaarde. Een zelf aange
legd plakboek over actualiteiten in
maatschappij en kerk en een trouw
ingevuld praktjjkboekje tellen ook
mee op het examen.
„Wat de mogelijkheden zijn na
het examen?". Zuster Tijnagel: „De
meisjes kunnen doorstuderen voor
ziekenverzorgster, verpleegster, ver
zorgster bij demente bejaarden of
een kadercursus volgen".
!pi!!!IBII![IB!lll!B!ll!IB!!IIiBIifll!l!IBI!IIB[!ll!BII!IIB!ll!BII!l!B:l
AARDBEIENTOETJE
2 Caketjes, 500 g aardbeien, I
j§ 100 g poedersuiker, 2 lepels ei- j§
g troensap, 2 lepels sherry, Vz li-
ter vanillavla, eenachtste liter
y slagroom, 1 pakje vanillesui- y
ker- H
Snijd de cake in blokjes en
leg deze in een vlakom. Was de
B aardbeien, laat ze uitlekken. B
g Halveer ze en zet ze weg met m
1 poedersuiker en citroensap Leg
de aardbeien op de cake. y
m Schenk de sherry erover. Schep B
de vanillevla erop. Garneer het s
geheel met de geklopte slag- j
B room, waarvoor de vanillesui- y
ker is gegaan.
Voor deze grote groep bejaarden is be
jaardenzorg een ongewenst artikel.
Een kleine handreiking van de bu
ren bij een kortstondige ziekte of
een opverend „hippie" in een volle
lllllll
De lantaarnpaal in de tuin mag
voor de één een statussymbool, voor
de ander een weemoedige herinnering
aan de eerste kus onder een gaslicht-
lantaarn betekenen, een feit is dat
hij een plaats veroverd heeft in me
nig hart en stukje grond. Hij brandt
elektrisch. Althans tot nu toe, want
ze worden weer gemaakt, de gas
lantaarns. Nu brandend op aardgas
Het verbruik is 12 cent per etmaal
de semi-hongersnood de dood vroeg
komt en het instinct tot behoud van
de soort mannen en vrouwen er toe
drijft veel kinderen voort te bren
gen. Is het daarom mogelijk dat de
Kennedy's hun leven lang opgevoed
ln eerzucht en vermetelheid, weten,
ofschoon wellicht slechts instinctief,
dat hun een vroege dood te wachten
staat?
In de zomer van 1957 kreeg Jac
queline weer een schok te door
staan. Ze had haar vader sinds haar
huwelijk heel weinig gezien, hoewel
ze wist hoevee] hij van zijn dochters
hield en graag wa>t van ze wilde
horen en ze nog liever zien. Het was
haar niet bekend, en hem eigenlijk
ook niet. dat hij aan kanker leed en
op een dag midden in de zomer
stierf hij in een ziekenhuis, na we
ken van onduldbare pijn.
Ze spoedde zich met haar zuster
Lee en John Kennedy naar zijn
sterfbed. Maar Jacqueline nam de
leiding van de begrafenis in handen
en zorgde voor zomerse tuinbloe-
men. want ze herinnerde zich haar
vader als vrolijk en luchthartig.
Toen hij in East Hampton begraven
werd liet ze het graf bedekken met
boterbloemen. Er waren maar wei
nig familieleden bij de begrafenis
en nu, te laat, schenen ze zich Jack
Bouvier's goede eigenschappen te
herinneren. Hoe amusant hij ge
weest was, hoe joviaal, hoe knap-
Hij stierf zonder ooit zijn kleindoch
ter Caroline gezien te hebben. Hij
stierf voor hij de vreugde gesmaakt
had zijn geliefde Jacqueline First
Lady van de Verenigde Staten te
zien worden.
(Wordt vervolgd
14.
Jacqueline Bouvier kwam terug
uit Parijs met nog meer élégance en
charme en tot groot genoegen van
haar vader verloofde ze zich met de
knappe zoon van een New-Yorks
bankier. Nu zou ze in New York
gaan wonen; ze zouden elkaar vaak
zien en hij zou weer deel van haar
leven uitmaken. Helaas hield de
verloving geen stand en kwam er
opnieuw een eind aan zijn droom.
Bijna voor het tot hem doordrong
sprak ze over teruggaan naar Parijs
Ze had de eerste prijs gewonnen in
een „Prix de Paris"-wedstrijd van
„Vogue" door een ontwerp te maken
voor een nummer van dat blad
waarvoor ze zelf vier artikelen ge
schreven had over de haute couture
Wie anders dan zijn moeder kan
hun dit eerbetoon geleerd hebben
John Kennedy's laatste groet agn
zijn vader.
plus een verhandeling over mensen
die ze graag zou hebben willen ken
nen. Ze kreeg een aanbod om zes
maanden op het Parijse, en zes
maanden op het New-Yorkse kan
toor van „Vogue" te komen wer
ken.
Helaas werd hij opnieuw teleurge
steld en zij ook, want haar moeder
en stiefvader haalden haar over de
prijs niet te acceptoren omdat ze al
zo lang vain huis geweest was. Zij
zelf had maar één reden waarom ze
bereid was afstand van de prijs te
doen ze was bang dat als ze naar
Parijs terugkeerde ze die verrukke
lijke stad nooit meer zou willen
verlaten. Jacqueline voltooide haar
opvoeding aan de George Washing
ton Universiteit.
Nu herhaalde haar vader het aan-
ood dat hij reeds eerder gedaan
nad: op zijn kantoor tegen betaling
te komen werken. Maar haar stief
vader kwam met een tegenvoorstel
op de proppen. Ze had al lang
oelangstelling getoond voor de jour-
lalistiek en hij hielp haar een be
trekking te krijgen bij de „Was-
nington Times - Herald". Ze werd
fotojournaliste, eerst zonder vermel
ding van haar naam, maar die on
derscheiding verkreeg ze binnen een
jaar
In
1952 ontmoette ze in het kader
vain haar werk voor de krant John
F- Kennedy bij een diner. Een paar
maanden later begonnen ze elkaar
geregeld te ontmoeten. Al spoedig
gingen er geruchten over een verlo
ving, maar die sprak ze tegen om
dat, naar ze op een vraag geant
woord moet hebben, „hij gek genoeg
was om zich kandidaat voor het
presidentschap te stellen".
Maar ze verloofde zich op 25 juni
1953 met hem, hoewel ze als de
gewetensvolle journaliste die ze was
de publieke bekendmaking enkele
dagen vertraagde tot de „Saturday
Evening Post" verscheen met een
artikel getiteld: „Jack Kennedy: df
vrolijke jonge vrijgezel van de se
naaf'.
De bruiloft vond im septembei
plaats. Jack Bouvier was vastbeslo
ten zijn verschijning in het open
baar ter gelegenheid daarvan tot de
beste in zijn leven te maken. Df
dag voor de bruiloft ging hij keurig
gekleed, charmant, nog steeds knap
naar Newport en narai kamers in het
beste hotel. Hij werd uiterst hoffe
lijk behandeld, maar de volgende
morgen was hij niet iin staat de
bruiloft bij te wonen.
Er werd bericht verzonden dat hij
verhinderd was. Het was Hugh Au-
ohincloss die de bruid weggaf. Hoe
zeer de afwezigheid van haar vader
haar ook gehinderd mag hebben, ze
toonde geen spoor van droefheid. Ze
was stralend en mooi en de bruiloft
was een triomf.
In het hotel pakte Jack Bouvier
zijn koffers en keerde terug naar
New York. De praatjes over zijn
ondeugd, aanvankelijk nog geruch
ten over een ziekte, siepelden door
in de society en hij werd nooit meer
deed op Jack's begaafde en mooie
vrouw haar nu en dan, omdat ze zo
gewend was aan haar eigen innerlij
ke wereld, maar daartegenover
stond dat ze nu de zekerheid had tot
één bepaalde familie te behoren.
Het was voor haar misschien
moeilijker zich aan te passen aan
haar echtgenoot, zelf een Kennedy
en daardoor gewend aan het gejaag
de politieke leven- De hele familie
Kennedy werd in beslag genomen
door politieke kwesties, internatio
nale zowel als nationale, maar Jac
queline Kennedy vond politiek en
zoals ze grif toegaf, politici verve
lend Kunst en kunstenaars trokken
naar belangstelling en het is heel
goed mogelijk dat ze eenzaam is
geweest in die jaren dat haar man
zich concentreerde op zijn carrière
als senator en zijn vaste voornemen
net presidentschap te bereiken.
Een vriendin van Jacqueline heeft
me toevertrouwd: „Voor ze trouw
den heeft Jack tegen Jackie gezegd
dat hij minstens vijf kinderen wilde
hebben. Iedere Kennedy wil kinde
ren hebben. Jacqueline kreeg er
vier in zeven jaar. Hij was altijd
het gelukkigst als er een baby op
komst was". Ze heeft twee miskra
men gehad voordat Caroline geboren
Jacqueline Kennedy gedroeg zich waardig na de dramatische moord op werd.
haar man. Hier met de kinderen John en Caroline op de begraafplaat: Ik vraag me af of hij een voorgc-
Arlington. voel van een vroege dood gehad
heeft. De natuur heeft haar eigen
de persoonlijkheid die hij geweest worden was, is zo bekend dat ik het compensaties. Ik herinner me een
was. Hij onttrok zich aan de aan- hier niet opnieuw hoef te beschrij- verhandeling van een Braziliaanse
dachit van het publiek en leefde ven. De familie Kennedy gaf haar geleerde van naam, waarin hii
steeds meer op zichzelf tot hij al- financiële en psychische zekerheid, schreef dat als er onder een volk
leen overbleef met de twee mensen ln ruil daarvoor verwachtten ze dat een voorgevoel van een vroege dood
die voor hem zorgden. ze een deel van de familie zou heerst het geboortencijfer abnormaal
Het leven van Jacqueline Bouvier, worden. Ongetwijfeld bezwaarde het hoog is. Hij haalde als voorbeeld
nadat ze Jacqueline Kennedy ge- beroep dat de familie Kennedy vaak onder andere India aan, waar door
