>2*1.08
n XS 69
jtr49
s jwrI39
EDDY MERCKX: ER ZIJN
TE VEEL AFWACHTERS
MERCKX BLIJKT
NIET MEER ZO
HEERSZUCHTIG
Jan Janssens visie op de Tour
EINIG ANIMO
Zoetemelk: sreen
Maastricht heeft
weer Tourplannen
89
m 65
GOUDSMIT-
HOFF ERG
ACTIEF
Janssen antwoordt lezers
&BANK
2*195
m.
Choc.Tablet
m
mof
VAN KM 101 KM
itenlands geld; rels-
urocheques, travel-
hure met reistips.
oket is beschikbaar
maar!
IN BRABANT
at 3.
derstooflappen
sport
Redactie
Hein Groothuis
I
24, Karnemelk-
irstedestraat 30,
plein.
liter
fles
gram
Maak de boter heet in de
n aan beide kanten mooi
sneden uitje bij. Neem het
de jus af met een beetje
is in ongeveer 2 a 2'/2 uur
n kruidnagel geven vlees
ia. Houd het deksel op de
noren af en toe een beetje
feurcf,
sr zak
grote zak ca.
240 Qjj*'
gram
per grootpak
Dak ca.
250
gram
i zaterdag 3 juli 1971.
rkocht voorbehouden.
Donderdag 1 juli 1971
JAN JANSSEN
van iemand er vandoor te gaan. De
avonturiers moeten zulke gelegen
heden aangrijpen. Dit soort ritten is
bijzonder geschikt voor hen.
door
peter
he
Het mislukken van de poging om
de etappe naar Marche enig leven in
te blazen wekte overigens geen al
gemene droefenis. Tenminste zeven
renners waren er best tevreden mee,
want ze misten de slag waar ze ge
zien hun plaats in het algemeen klas
sement bij hadden moeten zijn. Ta
bak, Motta, Mortensen, Raymond,
Delisle en Thevenet vergaten aan te
haken toen hun concurrenten spron
gen en voor Gösta Petterson die
wèl in dat groepje zat dreigde
zich rampen te voltrekken toen hij
door een lekke band achteruit viel.
In de grauwe, gapende ruimte van
de Ardennen reden Merekx, Ocana,
Zoetemelk, Van Springel. Roger de
Vlaeminck, Van Impe, Paolini en zijn
(Gösta's) broer Thomas een veelbe
lovende dag tegemoet in gezelschap
van wat ongevaarlijken voor de eer
ste plaatsen, onder wie Gerben Kar
stens, die daarmee de faam van de
strijdlust dat Pellenaars zijn mannen
de avond tevoren na een stevige toe
spraak in de handen drukte, hoog
hield.
kon makkelijk mee. Ze lieten me niet
gaan."). Bij de uitloop van de laatste
berg (vierde categorie), de Cóte des
Munos, waarop Zoetemelk als zesde
doorkwam, beleefde de vierde etappe
het alles beslissende ogenblik. Geen
opwindende gebeurtenis, daarvoor
waren de vluchters te klein van
van naam. José Gomez-Lucas won
dit jaar nog niets en de enige eerste
plaats, die zijn vluchtmakker (in
Marche makkelijk overwinnaar)
Jean Pierre Genet haalde, was in een
skiwedstrijd voor wielrenners te
Saint Gervais. Het peloton liet
gaan, maar veranderde van
ten. Te laat. Achtervolgingen van on
der anderen Wagtmans, Prinsen, Go-
defroot en Van Vlierberge leverd/n
niets op. Jean Pierre Genet en José
Gomez-Lucas hielden hun voorsprong
al werd die steeds kleiner. Voor het
ontgoochelde Belgische wielervolk
dat klaar stond om 'n landgenoot te
bejubelen eindigde een saaie ronde-
dag met een buitenlandse winnaar:
Jean Pierre Genet.
12 kilometer lang wekte het ploeg-
je van 25 de indruk het beste voor
te hebben met het koersverloop, toen
kondigden ze resoluut de totale over
gave aan.
„Gelukkig," vond Tino Tabak, want
ik had er een aardige klap door ge
kregen. Mijn eigen schuld, want ik
zat rustig in het midden van het pe
loton te eten in plaats van de zaak
aan de kop te controleren." Bij de
capitulatie (oorzaak: geen zin in sa
menwerking) van de 25 werd de dag
weer even somber als daarvoor en
het zou niet meer veranderen. Zij,
die probeerden daar wat aan te doen,
kregen er de kans niet voor. Elke
ontsnapping en alles bij elkaar
waren er dat nogal wat maakte
het peloton ongedaan. Verder dan
enkele seconden mochten degenen,
die op deze druilerige dag kermis
wilden vieren, niet gaan. Even had
het de schijn dat de massa berustte
in een demarrage van Kees Rent
meester, die het slappe tempo (eerste
uur 32 km, tweede uur: 28 km) brak
en zijn geluk ging zoeken. Het was
de zoveelste poging van de Goud-
smit-Hoff's, die duidelijk geïnspi
reerd raakten door een terechtwijzing
van Kees Pellenaars tijdens de maal
tijd van dinsdagavond. Rentmeesters
illusie duurde 10 km. Daarna kwam
hij in dezelfde wurggreep als de
voorgangers en allen, die na hem
volgden, op Genet en Gomez-Lucas
na.
Log en traag sukkelde de Tour
karavaan door de Ardennen, waar
twee onbetekenende cols Joop Zoe
temelk punten kostten.
Voor het eerst was hij er niet bij
in geen van de doorkomsten, waar
Joseph Bruyère steeds op kop pas
seerde („jammer," oordeelde Joop
Zoetemelk, ,,want alles telt mee. Ik
kreeg echter geen moment de kans
om punten te halen, want deze be
klimmingen waren te licht. Iedereen
De prijs voor de best geklasseer
de jeugdige renner in de vierde
etappe werd gewonnen door Ger
Hearings. Hij won een draagbare ra
dio, die elke dag beschikbaar wordt
gesteld door een Franse firma.
(Van onze speciale verslaggever)
MARCHE. De teleurstelling bij de tienduizenden Belgen was zichtbaar
groot. Urenlang hadden zij staan wachten in de neerplensende regen op
deze mistroostige dag in de Tour. In het land van de wielrenners (na 147 km
werd de Franse grens gepasseerd) rekende iedereen op een Belgische zege.
Niet in het minst in het peloton. Daar keek men alleen nog maar naar de
23 Belgen. Maar de regen en de vrees voor elkaar hield de gelederen ge
sloten. Op de moeilijke, glibberige en daardoor gevaarlijke route door de
Ardennen weigerde iedereen het initiatief te nemen. Er waren zovelen, die
juist op deze dag de etappe wilden winnen. Maar niemand wilde er iets
voor doen. Merekx: „Ik kan toch niet altijd de kastanjes uit het vuur halen,
ik heb toch de gele trui En Roger de Vlaeminck: „Ik had geen
enkele behoefte eraan de sprinters aan mijn wiel naar de finish te brengen."
De klap van de bijna 10 minuten
winst voor de groep Merekx, die in
de tweede etappe naar Straatsburg
is uitgedeeld, is toch hand aangeko
men in het peloton. Vele ploegen
hebben daaruit de conclusie getrok
ken dat het klassement gemaakt is
en diat er alleen nog eer en publici
teit te behalen is door etappe-over
winningen. Dat veroorzaakt een af
wachtende houding in het peloton.
Zodra een renner demarreert zijn er
vele anderen die mee gaan. De
groep geraakt op snelheid en de
ontsnapping is binnen een paar kilo
meter weer ongedaan gemaakt. Zo
ging het gisteren op die lange weg
naur Marche-en-Famenne.
Opnieuw bleek dat Eddy Merekx
niet meer de heerszuchtige veelvraat
van een paar jaar geleden is. De
Belg verklaarde gisteren: „Ik ben
wat oudier en verstandiger geworden.
Je kunt nu eenmaal niet alles win
nen en voor alle klassementen rij
den. Ik heb de gele trui en als die
niet in gevaar komt vind ik het
best". Maar had hij dan niet graag
voor eigen volk evenals vorig jaar
de etappe gewonnen?
„Natuurlijk. Ik wil altijd winnen.
Maar tegenwoordig denk ik toch an
ders over een overwinning. Ik wil
niet meer een etappe winnen ten
koste van veel verspilling van
krachten. Want mijn tegenstanders
zijn sterker geworden. De afstand
tussen hen en mij is kleiner gewor
den. Vorig jaar demarreerde ik en
dan reed ik na een paar honderd
meter alleen. Het was dan een
kwestie van doorzetten om alleen
aan de finish te komen. In deze
Tour is dat anders geworden. Je
hebt gezien wat er vamdiaaig gebeurd
is. Ik had 15 seconden voorsprong,
en iedereen reed achter mij. Toen ik
omkeek wist' ik dat ik het tegen dit
complete peloton op dit niet zo zwa
re parcours niet zou kunnen volhou
den. Een grote groep renners maakt
immers veel meer snelheid dan een
eenling en de weg liep in de laatste
40 km. vaak bergaf".
Deze bekentenis van Merekx be
wijst dat hij niet langer zo over
tuigd is van zijn alleenheerschappij
in de cols. Hij spaart krachten voor
de zware Alpenreuzen, waarin hij
aanmerkelijk meer tegenstand dan
vorig jaar verwacht. In de finale
van de etappe van gisteren wiaren
trouwens Zoetemelk en zijn luite
nant Tabak weer voortdurend aan
het hoofd van het peloton te vinden.
Tabak leidde met een snelheid van
tegen de 55 km. per uur. Merekx
reed achter hem en in het wiel van
Merekx volgde Zoetemelk nauwkeu
rig de- gang van zaken. De controle
was totaal. Zo eindigde een etappe,
waarop men zich zoveel had voorge
steld bijna nog in een massasprint.
Alleen twee „kleintjes" Genet en
Gonaez-Luoas hielden een paar hon
derd meter voorsprong over. Daar
achter daverde het peloton over de
streep. En het publiek, onder aan
voering van koning Leopold, verliet
stil de omloop. De Tour en de 23
Belgen daarin hadden in Marche-
en-Famenne de slag gemist.
JEAN NELISSEN.
VIERDE ETAPPE - NANCY -
MARCHE-EN-FAMENNE
60 km. Renners hebben een achter
stand van 20 minuten op het tijd
schema.
61 km. Demarrage van Julia, Gode-
froot komt bij hem.
62 km. Leiders ingehaald.
68 km. Demarrage van Mori, Eduard
Janssens, Van Katwijk en Conti.
69 km. Peloton weer compleet.
70 km- Vluchtpoging van Cees Rent
meester.
73 km. Rentmeester ingelopen.
85 km. Gerben Karstens wint de
sprint voor Peugeot-klassement. 2
Nassen, 3 Van der Vleuten.
118 km. Schleck, Mintjens, De Ko
ning, Peelman demarreren.
sprint
aan-
rea-
Cees Rentmeester was een der Goudsmit-Ho-renners, die in deze
etappe actief waren. Zijn vlucht was echter maar van korte duur.
Doorkomst op de Cóte Men-
temedi. 1 Bruyère, 2 Guimaxd, 3
Van Impe.
139 km. popgroep bestaande uit
Guimard, Swerts, Sanquer, Rava-
leu, Ocana, Ballind, Hoban, Go-
mez-Lucas, Roger en Eric de
Vlaeminck, Guyot, Thomas en
Gösta Petterson, Schleck, Fuante,
Genet, Van Sprin.gel, Merkcx, Pe-
rin, Zoetemelk, Van Impe, Paoli
ni, Karstens, Bruyère, Bracke en
Van Vlierberghe.
141 km. Gösta Petterson valt terug
door een lekke band.
150 km. Groep ingelopen.
153 km. Demarrage van De Pra, Van
Schil en Lopez-Carril. Eddy
Merekx in de achtervolging.
154 km. Eddy Merekx passeert de
koplopers.
155 km. Voorsprong van Merekx 15
seconden.
156 km. Peloton achterhaalt
Merekx.
188 km. Doorkomst op de Cóte des
Munos, 4e categorie: 1 Bruyère op
15 sec. 2 Motta 3 Merekx.
198 km. Demarrage van Genet en
Gomez-Lucas.
242 km. Genet wint in Marche-en-
Famenne de vierde etappe-
De hele karavaan heeft een rus
tige dag gehad. Er waren wel en
kele ontsnappingen, maar buiten
die van Genet en Gomez-Lucas geen
enkele serieuze. De verklaring is
simpel. Het was een rit over 242
kilometer, een van de langste etap
pes. Bijna alle renners denken dan
voor het vertrek: ik wou dat het
maar avond was. Er is op zo'n dag
weinig animo. En als het dan ook
nog slecht weer is zoals gisteren
gebeurt er vrijwel niets. Ieder
een kijkt ontzettend goed uit, want
het is een riskante zaak* met regen
en smalle wegen er zijn nu ook
weer een paar valpartijen geweest.
Daarbij kwam gisteren nog dat het
bepaald niet warm was. En bij
koud weer rij je niet zo makkelijk.
De spieren zijn niet zo soepel. De
renners blijven daarom liever bij
elkaar, in een gesloten peloton. Dan
hebben ze beschutting.
Alleen in de laatste veertig, vijf
enveertig kilometer van zo'n rit als
gisteren wordt er serieus gereden.
Dat noemen we de finale. De ont
snappingen die daarin tot stand ko
men zijn ook altijd gevaarlijk, om
dat zij tot het einde kunnen dragen.
Voordat de finale wordt ingeluid
praten de meeste renners veel. De
mindere goden hebben meestal het
grootste woord. Die hebben het
voortdurend over de eerste rustdag,
de bengen waar ze zo teigen opzien
en Parijs, waar ze alvast wilden
zijn.
Wandeletappes heb je ook va-ak
als het verschrikkelijk heet is. In
zulke ritten bestaat er eigenlijk een
stilzwijgende afspraak dat er niet
echt gekoerst wordt. Die afspraak
wordt natuurlijk wel eens verbro
ken, want er zijn altijd wel renners,
die er zin in hebben'. Zulke renners
worden als vervelende gosers be
schouwd. De groten vinden het niet
prettig. De eerste, die demarreert
wordt meestal zo weer terug ge
pakt. Maar als het een keer of twin
tig wordt geprobeerd, raakt er wel
eens eentje weg. Vaak wordt dan
gezegd: laat hem maar rijden. In
de meeste gevallen wordt hij toch
weer ingelopen.
Uiteraard is het het goed recht
MARCHE Als de plannen van
het Maastrichtse organisatiecomité
doorgaan zal de Tour de France in
1973 opnieuw naar Nederland ko
men. Gisteren in Marche verschenen
Toine Gense en zijn assistenten om
de kandidatuur van Maastricht als
etappeplaats voor 1973 te stellen.
Gense: „De aankomst zal ditmaal op
de Maasboulevard zijn. Felix Levi-
tan was niet zo tevreden over de
organisatie van de aankomst van de
tweede etappe in Maastricht twee
jaar geleden (te weinig hotelruim
te), maar wij rekenen er toch op dat
de Tourorganisatie ons verzoek in
willigt. In 1973 zal op het Vrijthof
een nieuw hotel klaar komen, waar
door de hotelaccommodatie aanzien
lijk wordt uitgebreid".
De etappeaankomst in 1969 was
overigens een financieel succes.
Tienduizenden mensen stonden toen
in en bij Maastricht langs de route.
De Belg Julien Stevens won de rit
voor zijn landgenoot Willy in 't Ven
en de Brit Harrison. Stevens kreeg
toen de gele trui om zijn schou
ders.
De Fransman Jean-Pierre Genet
kreeg de premie voor de meest
strijdlustigste renner. Zijn landge
noot Michel Perin werd gekozen als
de elegantste en de Italiaan De Pra
als de beminnelijkste renner.
De laatste 200 meter werden gis
teren afgelegd in 15 seconden, het
geen een gemiddelde snelheid van
48 km. per uur betekent. Het ge
middelde van de hele etappe be
droeg 36 km. en 255 meter.
Eddy Merekx: tfe veel ajwachters.
Wedstrijdcommissarissen deel
den opnieuw een aantal boetes uit.
Gerben Karstens en Mathijs de Ko
ning moeten elk 10 frank betalen
omdat zij even achter een auto ge-
stayerd hadden. Andere renner»
kregen geldstraffen.
T. Vereecken, Huisterweg,
Kloosterzande: „Wat vindt u van
Tino Tabak in zijn eerste prof jaar
in de Tour?"
JAN JANSSEN: „Het is gran
dioos wat die jongen presteert.
Als er in Nederland nog meer
jongens rijden met zo'n karakter,
dan moeten ze prof worden. Dan
is er voor hen geld te verdienen.
Ik denk wel dat Tabak op een
bepaalde dag een klap krijgt.
Maar dat is te accepteren. Hij
knalt erin. Hij is uit het goede
hout gesneden. Ik geloof wel dat
hij met z'n karakter de Tour uit
rijdt, ook al komt hij op een dag
op de vijftigste of zestigste plaats
in het algemeen klassement".
H. Otten, Beverweg 2A, Breda:
„Weet u wie de man is van BIC
met een grote snor en een louche
uiterlijk, die na iedere etappe bij
de winnaar te zien is?"
JAN JANSSEN: „Die man is in
dienst van BIC. Hij moet de ren
ners opzoeken, die een ceremonie
protocollair moeten ondergaan.
Hij moet ze naar het ereschavot
brengen. Het is een aardige man,
die het met veel ambitie doet.
Echt met Spaanse gebaren. Het is
ook een Spanjaard. Mir heet hij".
C. Dujardin, Zeisstraat 5, Breda:
„Kunt u vertellen wat het combi
natieklassement precies inhoudt?"
JAN JANSSEN: „Voor dat klas
sement tellen de plaatsen in het
algemeen klassement, puntenklas
sement en bergklassement. Een
voorbeeld: een renner staat vijfde
in het algemeen klassement, derde
in het puntenklassement en eerste
in het bergklassement; hij heeft
dan 5 3 1=9 punten. De
renner met het minste aantal pun
ten staat eerste in de combiné, die
niet zo populair is bij de renners,
want het zegt weinig".
M. Klein, Muiderslotstraat 157,
Breda: „Wat doet een renner als
hij tijdens een etappe terwijl
hij twee a drie minuten voor
sprong heeft een kleine of gro
te „boodschap" moet doen?"
JAN JANSSEN: „Nooit afstap
pen natuurlijk. Maar het komt
heel weinig voor. Iedere renner
gaat naar de wc voor hij op de
fiets stapt. En als dat gebeurd is,
hoef je niet zo gauw meer. Als
iemand toch een kleine boodschap
moet doen, gebeurt dat op de fiets.
In wandeletappes gaan ze voor
een grote boodschap wel eens aan
de kant van de weg zitten. Meest
al wordt het echter wel opgehou
den".
Wanneer U Jan Janssen een vraag wilt stellen over Tour-zaken die U
bezighouden, kunt U dat vanavond doen tussen 18.30 en 19.30 uur. Men
dient daarvoor onze sportredactie te bellen, telefoon Breda (01600)-
22341, toestel 215 of toestel 143.
(Van onze speciale verslagge
ver).
(Van onze speciale verslaggever)
MARCHE-EN-FAMENNE -Eén keer maar heeft het peloton de
vierde Tourdag aantrekkelijk willen maken en achteraf bleek het
nog per ongeluk gebeurd te zjjn ook. De rit naar België, somber door
een grjjs regengordijn, dat van Nancy meetrok tot in Marche, beloofde
na 138 kilometers op te leven bjj een groepering van de groten, die
elkaar troffen toen de Cote Mont Medy gepasseerd was. Voor het
eerst kwam er actie. Tevens voor het laatst. Twaalf kilometer nadat
ze htm dappere daad organiseerden, braken ze het werk dat de etappe
had kunnen redden, af. „Te veel afwachters", zei Eddy Merekx over
dal falen. Het gemis aan werkelijke actievoerders deed zich 242 kin
lang voelen. En zo kon het gebeuren dat de rennersgroep tenslotte
twee figuranten (José Gomez-Lucas en later ritwinnaar Jean
Pierre Genet) liet gaan waarmee de armoede van de dag tekenend
gedemonstreerd werd.
