„De kinderen kunnen met ons, niet praten" Bedr ij f sapostolaat kiest voor democratisering ZUID-AFRIKA MOET WEG UIT NAMIBIË Wat is dat onbegrijpelijk HEROïNE-ONDERZOEK Internationaal gerechtshof stelt Pretoria in ongelijk Wapenvondst in Philadelphia Lid Syndicaat kon neerschieten voorkomen voor 5.000,- 0 «g trk ilaris. binnenland buitenland VREEMD ,HET IS NODIG TE KIEZEN" Beschuit met aardbeien lekker met lekker. VERSTOPPING? CARTERS Werksituatie papier oor uw pen Humor in de kerk (not i in nne 3ank. We hebben een meisje met it een paar jaar udt van gevarieerd de type-kunst een ze het op ons ir zin hebben. 's biedt de Amro etoeslag, een een spaarregeling bel of kom eens e van de Amsterdam- jstraat 26, Bergen op >33. Dinsdag 22 juni 1971 (Van een onzer redacteuren) TILBURG. Een tengere vrouw. Niet onaantrekkelijk met haar 48 jaren en grijzend, goed verzorgd haar. Levendige ogen, goedlachs, spits en niet zonder verwondering over alles wat er om haar heen gebeurt. Moeder van drie tien/twenners, twee jongens en een meisje. Haar man heeft niet slecht geboerd. Is nu afdelingschef in een bedrijf dat medisch-technische apparaten ontwikkelt en vervaardigt. „We hebben geen geldzorgen. Bin. nen redelijke grenzen kan eigenlijk alles. Nee, toen we trouwden, ik was toen 25, hadden we nog nooit kun nen denken dat wij het zo goed zou den krijgen. Dzt was in die sobere jaren zo vlak na de oorlog. Piet, m'n man, en ik zijn arbeiderskin deren. De angst van de vooroorlogse crisistijd zijn we niet kwijt geraakt. Die speelt mee in onze houding tegenover deze tijd. De kinderen begrijpen dat niet. Je kunt er nau welijks met ze over praten." Ze kijkt door het grote raam naar buiten. Staat wat abrupt op. Keuri ge nette eengezinshuizen, met vrien delijke tuintjes, in een typische welvaatsstaat. Haar handen wrijven wat nerveus over elkaar. Handen die gewend zijn te werken, veel zelf te doen. Goed verzorgde handen. Dat wel. Ze loopt naar de boekenkast. Pakt er dr. De Jong's „Voorspel" uit, het boek waarin hij het con servatieve vooroorlogse 'Nederland zo kenmerkend beschrijft. „Kent u het Nou, dan weet u precies waar om wij, mijn man en ik het allemaal niet zo goed meer kunnen bijbenen. Hy toch nog beter dan ik. Hij moet nu eenmaal in deze maatschappe lijke situatie werken. Maar we voe len ons onzeker, verloren. Kunnen nogal eens niet goed met de kin deren van gedachten wisselen. Hebben dan het gevoel dat wij uit de tijd zijn. Nu, al en we zijn nog geen vijftig." Ze vertelt hoe het gezinnetje langzaaim maar zeker tot een zekere ewstand is gekomen. Haar man stu deerde 's avonds .In zijn bedrijf erwd hy gewaardeerd. Zij was - en is - zuinig. Enfin, zo gaait dat. Na zo'n 20 jaar behoort men dan tot de gegoede burgers. In deze tijd wel „Onze oudste zoon is onderwijzer. Onze Marie heeft HBS gehad en zit op een kantoor. De jongste, Karei, zit op heit gymnasium. Zal wel gaan studeren We hebben een goed gezin netje. Zeker als ik het onze vergelijk met heel wat andere families. Maar toch, er ontbreekt iets aan. Ik denk daarover veel na. Misschien kan dat „Iets" het best worden omschreven met „intimiteit", met „beslotenheid" mat „zekerheid". 2? 2? boek voor ons. Spelletjes, thuis wat handwerken, rustig in de kamer zitten lezen, praten over allerlei gebeurtenissen, ooik alledaagse, is er byna niet bij." Bij mij thuis, vroeger, was het beslist niet allemaal koek en ei. Maar we konden met elkaar praten. Vader was - en is nog steeds - een overtuigd socialist. Dat bracht een gemeenschappelijk ideaal in huis. Goed of verkeerd, dat doet er niet toe. We hadden iets om voor te le ven, te werken, over te praten, het met elkaar oneens over te zijn. Wij lazen de gedenkschriften van Troel stra, Viegen, noemt u maar op. Die stonden in vaders kast. Je bewoog Je in een kring van gelijkgezinden. Zegt dan, wat onithutst: „Gek dat ik soms naar die tijd terugverlang. Nee, geen jeugdtrauma. Gewoon heimwee naar dat stuk geborgen heid. Ook naar die zorgen, naar die merkwaardige armoede. Waren we misschien geestelijk veel meer be trokken bij alles dan nu het geval is Wij hadden toen het gevoel dat we zelf aan al die zaken iets konden doen. Leefden met elkaar. Nu is dat niet meer zo. Je kunt dat zo slecht onder woorden brengen." Ze zegt soms het gevoel te hebben dat 's Avonds was je meestal thuis. Deed spelletjes, las „de" krant - natuurlijk Het Volk - had zorgen over de wereldsituatie, over de op komst van Hitier en ook al waren er soms heftige discussies tussen mijn broers en vader - ik hield ook mijn mond niet - ergens was je het met ekaar eens. Wij waren een gezin. In lief en leed. Veel leed, want va der was jaren zonder werk. Moeder moest rondkomen van 15,steun per week. Dat maakte ons opstandig. Nog steeds word ik razend als ik aan die tijid denk, aam het gezemel van de politici, aan „het kwartje van Romme." Ze onderstreept haar betoog met enkele simpele gebaren. Schenkt thee in, presenteert een koekje. ze met z'n vijven geen echt gezin vormen. Eikaars zorgen deelt men niet. Eikaars problemen kent men nauwelijks, eikaars gedachten „Piet en ik houden vaak onze mon den, omdat onze menigen en opvat tingen niet begrepen worden, ook als ouderwets worden afgedaan. In het gunstigste geval zeggen ze dat. Meestal niet. Ik heb enkele malen geprobeerd de kinderen eens te ver tellen, waarom wij zijn, zoals we zijn. Onze jeugd-achtergronden te schetsen. Er is geen begrip." Ze la-at er geen twijfel over be staan dat men over het algemeen in haar gezin best met elkaar kan opschieten. „Maar er is zo weinig diepgang. Een heel stuk leven van onze kinderen blijft een gesloten Wij vinden zelf, Piet en ik, dat we helemaal niet ouderwets zijn. Dat we maatschappelijk bewogen men sen zijn. Wij vinden bepaald niet dat onze maatschappelijke structuur nu het einde is. IntegendeelMaar we zijn geen hemelbestormers zon der meer. En dat valt niet goed. Wij proberen redelijk te blijven, ook met onze kritiek op vele zaken. Dat ne men de kinderen niet. Dan worden xe boos, of - wat misschien nog wel verdrietiger ls - halen de schouders op. Henk, onze oudste - de onderwij zer - heeft ons onlangs verweten dat wij zo arrivé zijn. Ons huisje, onze auto, ons inboedeltje. Dat, zo zei hij, is het midldelpunit van onze wereld. Wij praten wel over Viet nam, over de armoede, over het racisme, hebben er mooie theorieën over. „Ma-ar jullie doen niets Daarover heb i-k nagedacht. Mis schien is wat hij zei wel de kern van de zaak. Wij weten te goed, of menen te weten, dat we de ellende in de wereld niet kunnen veran deren. Zij, de jongeren, hebben nog steeds het heerlijke gevoel dat ze Iets kunnen doen. Hier gaapt de kloof. We hebben geen gemeen schappelijk ideaal meer, geen ge meenschappelijk uitgangspunt. Wij, de generatie van mensen die jong uit de oorlog kwamen en samen uit de na-oorlogse chaos weer wat orde schiepen, willen nu genieten van wat we bereikt hebben. Bereikt vooral in de persoonlijke sfeer. De Jongeren, ook mijn kinderen, vinden dat er niets is bereikt. Weet u wat vreemd is Opa, mijn vader, kan veel en veel beter met de kinderen praten dan wij. Hij heeft merkwaardig genoeg hun enthou siasme, hun hervormingsdrang. Van dat nieuwe socialisme moet hij niets hebben. Hij is nog even politiek radikaal als vroeger. En dat begrij pen de kinderen." Ze lacht. „Weet u, Piet en ik laten de kinderen heel vry, ook in het sekuele. Wij weten dat onze dochter en onze zonen op dat gebied doen waaraan ze lichamelijk behoefte hebben. Wa hebben ze proberen te vertellen dat naar onze menin-g de geslachtsdaad ook grote geestelijke invloed kan hebben. Nou, dat heb ben ze voor kennisgeving aange nomen. Vader zegt openlijk dat hij van al die nieuwlichterij op dat - en ander - gebied niets moet heb ben. Zwijnerij noemt hij het. Toen onze Marie in mini verscheen heeft hij haar de mantel uitgeveegd. Ze gaf hem een zoen en lachtte. Maar met opa kan ze praten over heel veel zaken. Evenals de jongens. Met ons niet. Wat is dat onbegrij pelijk JACQUES LEV1J Een slaperige Amerikaanse soldaat in Long Binh knapt een uiltje terwijl hij zit te wachten op zijn heroïne-onderzoek: alle militairen die Vietnam verlaten worden eerst onderzocht op gebruik van verdovende middelen om in geval van een positief resultaat een ontwenningskuur van één week te ondergaan. BOTTERDAM (KNP) „Onze keus gaat uit naar een vergaande, fundamentele en allesomvattende de mocratisering van het bedrijfsleven met name van de menselijke arbeids verhoudingen op het bedrijf".. Zo luidt de conclusie van een zojuist ver schenen rapport over de democrati sering van het bedrijfsleven. Dit rap port is geschreven en gepubliceerd door een studiegroep van bedrijfs- (Van onze redactie buitenland) DEN HAAG/PRETOKIA. Zuid- Afrika moet zich uit Namibië (Zuid west-Afrika) terugtrekken. Deze con clusie heeft het Internationaal Ge rechtshof gisteren in Den Haag uit- fesproken. De uitslag is tot stand ge komen met 13 stemmen voor en 2 tegen. De Veiligheidsraad had het hof in augustus vorig jaar om dit advies verzocht. De vraag was, wat voor de andere staten de rechtsgevolgen zyn van Zuid-Afrika's voortgezette aan wezigheid in Namibië. Dit gebied is een voormalige Duitse kolonie, die na een grensincident in 1915 door het Zuidafrikaanse leger werd veroverd, en na de eerste wereldoorlog (in 1920) door de Volkenbond aan Zuid- Afrika in mandaat werd gegeven. Na de oprichting van de Verenigde Na ties in 1945 weigerde Zuid-Afrika het gebied onder te brengen bij de z.g. trustschapsgebieden van de V.N. In 1966 verklaarde de VN-assem- blée het Volkenibandsmandaat voor beëindigd, nadat het Internationaal Gerechtshof in juli van dat jaar een uitspraak had ontweken over de vraag of Zuid-Afrika zijn mandaats verplichtingen had geschonden. Op initiatief van Finland vroeg de Veiligheidsraad vorig jaar om het ad vies, dat het Gerechtshof nu heeft gegeven. Finland wilde het hof hier mee de kans geven zich te rehabili teren, voor de blamage, die het ont wijken van een uitspraak in 1966 in de ogen van vele VN-leden was ge weest. Lid-staten van de Verenigde Naties zijn verplicht de onwettigheid te er kennen van Zuid-Afrika's aanwezig heid in Namibië en de ongeldigheid van zijn optreden met betrekking tot dat gebied, zo besloot het hof met elf tegen vier stemmen. De staten zijn ook verplicht zich te onthouden van handelingen, met name van contac ten met de Zuidafrikaanse regering, die erkenning zouden inhouden van het regime van Zuid-Afrika in Na mibië. ,,Dit is helaas wat wij hadden ver wacht", zei de Zuidafrikaanse advo caat De Villiers direct na de zitting van het hof. Het was zijn eerste in druk dat enkele van de belangrijkste conclusies in dit advies volledig in strijd zijn met fundamentele conclu sies uit het arrest van het hof in 1966. Zuid-Afrika ontkent de rechtsgel digheid van de aanspraken die de Verenigde Naties op Namibië maken en beschuldigt de Afro-Aziatische landen ervan dat zij er slechts op uit zijn de politieke positie van Zuid- Afrika te verzwakken. In januari van dit jaar spitste het geschil zich toe. Zuid-Afrika wilde (ADVERTENTIE) Fruit'taartje. Beschuit met aardbeien. Lekker vlug gemaakt. Als toetje of zomaar tussendoor. Een gezonde traktatie die ook uw figuur ontziet; Zo'n brosse beschuit met frisse aardbeien is een lekkere zomergewoontel een andere samenstelling van het hof omdat het vond dat drie rechters niet objectief tegenover de zaak stonden. Dit verzoek werd afgewezen. Ook het Zuidafrikaanse voorstel een rechter ad hoe te benoemen. Het hof ging ook niet in op het voorstel van Zuid afrikaanse zijde het volk van Namibië zelf door een referendum over zijn toekomst te laten beslissen. De uitspraak van het hof komt op een moment dat Pretoria tracht de wereldopinie in verband met de kwestie Zuidwest-Afrika tot beda ren te brengen door opnieuw verslag gevers tot het gebied toe te laten. Een tiental journalisten heeft ver leden week een achtdaags bezoek ge bracht aan enkele gebieden, waar PHILADELPHIA (AFP). De po litie heeft in twee woningen in de Amerikaanse stad Philadelphia een groot wapenarsenaal ontdekt. De wapens geweren, mitrailleurs, mortieren, munitie en explosieven behoorden toe aan 'n zekere George Fassnacht, een 35-jarige oud-politie man en daarna lid van de Ameri kaanse geefaime dienst, de CIA. Het is niet bekend waar Fassnacht zich op het ogenblik bevindt. Vol gens zijn vrouw zou hy in Europa zijn. Zij had hem de laatste keer in Singapore gezien. De federale recherche heeft de wa penbuit naar een opslagplaats van het leger overgebracht. Bij het transport heeft men veiligheidshalve twaalf huizen in de buurt laten ontruimen. vroeger nooit iemand werd toegela ten. Ongeveer de helft van de zwarte bevolking van Zuidwest-Afrika woont in Ovamboland. Dat is een vlak, 40.000 vierkante kilometer groot zondoorstoofd gebied langs de noord grens met Portugees Angola De jour nalisten kregen grote nieuwe zieken huizen, scholen en andere faciliteiten te zien. Vrijwel alles was de laatste jaren gebouwd. Verder werden zij voorgesteld aan woordvoerders van de Ovambo's, die de beschuldigingen van de Verenigde Naties tegenspra ken, dat de zwarten in het gebied on derdrukt en geterroriseerd zouden worden. Het Internationale Gerechtshof heeft er bij zijn uitspraak echter geen twijfel over laten bestaan, dat de apartheidspolitiek die Zuid-Afrika in Namibië voert, de fundamentele mensenrechten negeert en een fla grante schending betekent van doei en beginselen van het V.N.-handvest, (ADVERTENTIE) Wellicht is uw galtoevoer onvol doende - en die is onontbeerlijk voor een goede spijsvertering en het regelmatig functioneren van uw ingewanden. Te weinig gal brengt de werking ervan in de war. U gaat zich loom en onprettig voelen en wordt daardoor humeurig'. Doe de kuur met zachte Carters Pilletjes. Zij wekken de gal op en zorgen voor een goede toevoer ervan in de dar men. U voelt z'ich dan weer prettig, opgelucht en in een beter humeur. PILLETJES Import Benelux: N.V.Odo) Company Amsterdam aalmoezeniers en dient als „discus siestuk en als handreiking voor ver der beraad, meningsvorming en ac tie". De bedrijfsaalmoezeniers hebben hun mening over de democratiserin van het bedrijfsleven geformuleerd, omdat zij naar hun zeggen midden in dit proces staan. „Wij kunnen ons niet aan het democratiseringsproces in de bedrijven blijven onttrekken, al zouden we het willen. Het is nodig te kiezen", aldus het rapport, samen gesteld door aalmoezeniers uit Euro poort, Eindhoven. 'Helmond en Rot terdam. Het rapport ontleedt de huidige si' tuatie in het bedrijfsleven met als kernpunt, dat „hij die de produktie- middel-en of het geld bezit de macht heeft en kan beslissen". I-n deze ge daehtengang is de ondernemer de man die de macht heeft en de beslis singen neemt, waarnaar alle arbei ders van hoog tot laag zich te schik ken hebben, meent het rapport. Uit drukkelijk wordt in dit verband met de ex-NW-voorzitter Kloos vastge steld dat „de grondgedachte van het corporatisme, waarvan onze PBO een afgietsel is namelijk het scheppen van samenwerkings- en bestuurlijke verbanden van kapitaal en arbeid, op een misverstand berust". De enige manier waarop de arbeider tegen woordig zijn stem kan laten horen is via de politieke kanalen en de vak bonden. „Maar", aldus de bedrijfs aalmoezeniers, „tegenover overheid en partijen en vakbonden voelt die zelfde werknemer zich opnieuw in de kou staan. Ook daar voelt hij ei genlijk geen inspraak te hebben" Daarom dringen de bedrijfsaalmoe zeniers in hun rapport aan op „daad werkelijke democratisering, waardoor inspraak als reëel ervaren wordt". Zulk een daadwerkelijke democrati sering moet worden nagestreefd in de finaciële- en in de beleidssfeer. Concreet dringt het rapport aan op meer financiële openheid, minder on. gelijke inkomens, meebeslissen bij doelstellingen, personeelsbeleid en werkverdeling en op volledige demo cratisering van het economische be leid. „Zonder vergaande openheid toch geloof opeisen in de goede trouw van de leiding is patriarchaal machts misbruik, dus onredelijk", zo menen de bedrijfsaalmoezeniers die het de mocratiserin,gsrapport hebben opge steld. Het rapport zegt te weten dat som mige schrijvers menen dat vooral politici,_ studenten, vakbondsleiders, en ethici de democratisering voor staan, maar niet de arbeiders zelf. Vanuit hun dagelijkse werk tekenen de bedrijfsaalmoezeniers protest aan tegen deze beweringen. Volgens hen is er wel een zekere apathie bij de arbeiders, maar het merendeel heeft kritiek op de werksituatie en wenst daarin verandering. Brieven voor aeze rubriek moeien met vol ledige naam en adres worden ondertekend. Bij publicatie zullen deze vermeld worden. Slechts bij hoge uitzondering zal van deze regel wor den afgeweken. Naam en adres zijn dan bij de redactie bekend. Publicatie van brieven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het in alle gevallen eens is met in houd, c.q. strekking. In dit blad van vrijdag 18 Juni trof ik een artikel aan dat onder het kopje: „Op zoek naiar mensen, die meer dan brood alleen willen" mijn bijzondere aandacht trok, mede om dat u o.m. de vraag werd gesteld door de nieuwe priester A. Damen: „Waarom wordt er bijna nooit gela chen in de kerk?". Verschillende antwoorden kunnen hier gegeven worden. Als eerste zou ik willen stellen: het te behandelen onderwerp van de pjeek biedt er bijv. geen aanleiding toe. Ten tweede ligt hier de mogelijkheid, dat de predikant zich niet humoris tisch weet ingesteld. Intuïtief moet de predikant aan voelen of nu op dit ogenblik 'n grap kan geplaatst worden. De voor bereiding mag kort zijn, recht op het luisterend publiek toe. Spontaan gebracht zij dan de uitdrukking, liefst in duidelijk verstaanbare en ook te aanvaarden taal. En laat de predikant hier niet op voortborduren, want dan loopt hij gevaar het contact met de menigte te verliezen en gaat meteen het wezenlijke van zijn woordspeling of vrolijke opmerking verloren. Ik sprak daarjuist van „te aanvaarden taal". In de St.-Laurentiusparochie te Ginneken heb ik zelf gedurende 24 Jaar de preekstoel beklommen en bij diverse gelegenheden als het pas gaf met het bijltj-e van de humor gehakt. De anekdote, zoals b.v. om- treniPrde koffiekom, die de predikant op de rand van het spreekgestoelte plaatste om zo de aandacht te trek ken, maig niet op mijn saldo gezet worden. Dit verhaal is elders in Nederland ontstaan- Maar goed en wel! De priester A. Damen voor stander van humoristisch optreden gebruikt uitdrukkingen en ter men, die geen prettige sfeer schep pen. Zo lees ik in het interview, woordelijk aangehaald: „De mensen vreten het niet meer, dat ze van bovenaf gezegd krijgen, wat ze moe ten doem". En neem nu het volgen de, wat ik daar lees: „De pastoraal is altijd een erg kleltsviak ge weest". De diocesane pastorale raad krijgt meteen 'n veeg uit de pan, zoals er wordt opgemerkt: „Daar loopt juist geen hond meer warm voor, het spreekt niet aan". Genoeg hierover. Humor weet ik te waarderen, ook wel in interviews, maar 'n bittere toon dient niet de overhand te heb ben. Zo loopt men zijn doel voorbij, ook bij 'n preek in de kerk. Overi gens heb ik grote waardering voor hetgeen ons daar wordt gegeven in deze zin: „De eenzaamheid van tal loze mensen heeft Albert Damen zo aangegrepen, dat je het als een rode draad door zijn leven en toekomstig priesterschap ziet lopen". BREDA E. DOENS pastoor emeritus AMSTERDAM (ANP). Voor een bedrag van 5000 gulden kon de direc teur van een uitzendbureau in Am sterdam voorkomen door leden van een „syndicaat" te worden neerge schoten. Dit bedrag zou hij hebben moeten betalen aan de 20-jarige R. W. C. uit Amsterdam, die tegen de directeur had gezegd lid te zijn van deze clan. De jongeman is aangehou den, zo heeft de Amsterdamse politie gisteren meegedeeld. Vrijdagmiddag stapte C. het kan toor van de directeur van het uit zendbureau in Amsterdam-West bin nen en vertelde hem dat hij door een syndicaat neergeschoten zou worden. C. kon dit echter voorkomen als lid van dit syndicaat. Er moest wel iets tegenover staan: 5000 gulden. Afge sproken werd, dat de directeur 's avonds laat alvast honderd gulden op een afgesproken plaats zou bren gen. Bij overhandiging van het geld werd C. aangehouden. De directeur was na het bezoek van C. 's middags direct met 8 getypte vellen der anderhalf uur durende bandopname naar de politie gegaan. De man had namelijk een bandrecor der in zijn werkkamer verborgen sinds hij vorig jaar door drie jonge lui was overvallen. Na aanhouding bleek de politie dat C., die bekend heeft, donderdagmor gen pas was vrijgelaten na het uit zitten van een straf in de jeugdge vangenis in Zutphen. In deze zelfde gevangenis zitten ook degenen die de directeur vorig jaar hadden overval len. De politie vermoedt dat er een relatie bestaat tussen C. en de jonge lui, die hun straf nog uitzitten.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1971 | | pagina 3