en-Leur:
ubelen
Zaterdagbij lage van 12 juni 1971
s. buck
In de nacht van 18 juli 1969 raakte Edward Kennedy's auto van de weg en stortte van een smalle brug in het diepe, donkere
water. Hij was niet alleen. Een jonge vrouw, Mary Jo Kopechne, zat bij hem in de wagen en verdronk. Was dit een vloek - de
vloek die op alle Kennedy's heeft gerust Met die woorden begint de Amerikaanse Nobelprijswinnares Pearl S. Buck haar boek
over de Kennedy-vrouwen. De Kennedy's vormen - met hun hoogtepunten van macht en succes en hun dramatische diepte
punten van dood en verdriet - de meest besproken clan van de jaren zestig en zeventig. En velen geloven dat hun rol nog lang
niet is uitgespeeld en dat nu Joseph jr, John F. (de president), Robert F. (de presidents-kandidaat) en Edward M. (of hij nu zijn
politieke come-back maakt of niet) een nieuwe generatie Kennedy's klaar staat om de fakkel van de eerzucht over te nemen
en brandend te houden. Wie zijn de vrouwen die achter deze mannen stonden en staan Pearl S. Buck heeft daarover een fas
cinerend boek geschreven dat vanaf vandaag als feuilleton in onze krant zal worden gepubliceerd
900,-
1395,-
Druk leven
Sterk zifn
Gastvreyw
I
ESS
TTIM
vrri.
i warme donkere
tain Chair stoelen horen
lijk tafelen
slicht s.v.p. I
e romantiek. Neem h.v.
praktische bergruimte,
itsels en glazen in kwijt
l kastjes.
ksweg Breda-
sendaal, tegenover
Winkelcentrum.
50 interieurs,
Imzaal,
olfiecorner,
ixtielafdeling
inderspeelkamer,
gen parkeerterrein.
derMeer vestigingen
It u ook in Utrecht
ubel Drive-in): Rijksweg
enrjjn-Arnhem,
ag Utrecht/Jutphaas.
ihoven, Heerlen.
terdam. Amsterdam.
Haag en Enschede.
uit
(De Kennedy-vrouwen. Door Pearl S. Bock. Uitgave A. W. Bruna en Zoon)
lose Kennedy
bemind
door
vele
mannen
Foto's van boven naar
beneden
Rose Kennedy,
moeder van John,
Robert, en Edward
Kennedy.
Joan Kennedy, echt
genote van de
Amerikaanse senator
Edward Kennedy.
Ethel Kennedy, echt
genote van de ver
moorde Amerikaanse
minister van Justitie
Robert Kennedy
Jacqueline Kennedy,
vroegere echtgenote
van de Amerikaanse
president John F. die
ook onder moorde
naarshanden viel.
Rose Kennedy groeide in
weelde op als de dochter
van een geslaagd politicus in
Boston, John P. Fitzgerald,
bijgenaamd Honey Fitz.
Haar moeder was een rusti
ge vrouw, dol op haar huis.
In feite zo dol op haar huis,
dat ze niét hield van de open
bare bijeenkomsten en fees
ten waar haar man zo ver
zot op was, en haar dochter
Rose nam vaak haar plaats
als gastvrouw in. Bedenk
eens hoe waardevol dit con
trast in haar ouders voor een
mooi intelligent jong meisje
was! Ze leerde houden van
de bruisende, uitgelaten, on
tembare vader en hem te be
grijpen, ze vermaakte zich
zelfs over zijn gewoonte bij
alle mogelijke gelegenheden
Sweet Adaline' te zingen en
ze leerde al vroeg de wijs
heid een man toe te staan
zichzelf te zijn, wat dat dan
ook inhield. Maar haar wer
kelijke leven speelde zich
thuis af, in de omgeving van
haar moeder, een nogal con
ventioneel leven. Ze bezocht
de St. John's School in Bos
ton-Noord ze woonde in de
buurt van Codman's Square
in Dorchester, waar ze op
vijftienjarige leeftijd eind
examen van de middelbare
school deed, en haar vader,
die toen burgemeester was,
overhandigde haar trots het
welverdiende diploma, want
ze was een goede leerlinge.
Daarna ging ze naar de
kloosterschool van het Hei
lig Hart op Commenwealth
Avenue in Bostons aristocra
tische Back Bay en later
naar Manhattanville College
m New York. Nog later vol
tooide ze haar opleiding aan
een Duitse kloosterschool in
Nederland, en in die rustige,
mooie omgeving verkreeg ze
de kalmte en vredelievend
heid die sindsdien zo ken
merkend voor haar zijn 'ge
weest.
delijke deel van de stad, ze
werkten voor liefdadigheids
verenigingen, maar hielpen
ook hun vader bij zijn ver
plichtingen ten opzichte van
belangrijke mensen; ze tra
den als tolk op voor Franse
en Duitse geleerden naar het
internationaal congres waar
voor hun vader het initiatief
had genomen. Zo trots was
hij op zijn mooie dochter
Rose, dat hij een keer op
weg naar het zuiden, naar
Palm Beach, zijn reis in
Washington onderbrak om
haar aan president William
McKinley voor te stellen. En
toch leerde dit mooie meisje
al vroeg het noodlot te aan
vaarden en het hoofd te bie
den als het toesloeg. Ze was
Ierse van geboorte, en in het
conservatieve gezelschapsle
ven van het oude Boston
werden Ieren als indringers
beschouwd. Toen Rose zich
aanmeldde als lid van de
Junior League werd ze ge
weigerd. Accepteerde ze die
weigering deemoedig? Wel
nee. Ze stichtte haar eigen
organisatie, de Ace of Clubs,
die net zo exclusief als de
Junior League werd. Ze
richtte de Travel Club op,
ze werd presidente van de
Lennox Club en was lid van
andere organisaties waar ze
belang in stelde. Het waren
nooit louter gezelligheidsver
enigingen. Ze had een ern
stige trek in haar karakter
en om haar belangstelling te
wekken en vast te houden
moest zo'n organisatie een
nuttig doel hebben. Zodoen
de werd ze een belangwek
kende combinatie van haar
luimige vader en haar rus
tige, huiselijke moeder.
Ze keerde terug naar het lu
xueuze huis in Boston als de
oudste, mooie en geliefde
dochter. Daar vond ze, ter
wijl ze als gastvrouw optrad
voor haar vader in diens
drukke en veel omvattende
politieke leven, ook nog tijd
voor een eigen leven. Zij en
haar zuster Agnes gaven ca
techisatielessen in het noor-
Naast dit alles was ze ook
nog aantrekkelijk en vele
mannen beminden haar.
Haar debuut in de Ierse so
ciety was vna een unieke
pracht en praal, waarvoor
vierhonderdvijftig rijke jon
ge mannen en vrouwen uit
Boston waren uitgenodigd.
Een van de mannen die haar
- naar men zei - ten huwe
lijk gevraagd hebben was de
Engelsman sir Thomas Lip
ton, bekend zeiler, thie-mag-
naat en een vriend van haar
vader. Nu spot Rose als het
feit ter sprake komt, maar
ze spot met een glimlach,
Rose Kennedy bewijst de laatste eer aan haar man. Zij overleefde tot nu toe hem,
driezoons, een dochter en twee kleinkinderen.
alsof ze heimelijk ergens ple
zier om heeft. Ze koos de vu
rige, roodharige Joseph P.
Kennedy, een jonge bankier,
die aan het eind stond van
een enorm geslaagde finan
ciële carrière. Hij stond al
aan het hoofd van de Colum
bia Trust Company in Bos
ton-Oost en was, op vijfen
twintigjarige leeftijd, de
jongste bankpresident in
Massachusetts. In weerwil
hiervan was hij geen gunste
ling van haar vader, die zich
dan ook tegen het huwelijk
verzette. Toen Joe de ver
lovingsring aan haar vinger
schoof, gebeurde dat op het
trottoir. Haar vader, Honey
Fitz, weigerde hem binnen
te laten. In 1849 vertrok Pa
trick Joseph Kennedy weg
uit het dorp New Ross in het
graafschap Wexford in Ier
land en scheepte zich in de
haven van Cork in naar Ame
rika. Het was het jaar van
de grote hongersnood, ver
oorzaakt door vijf jaar aard
appelziekte. Patrick Joseph
moet een zekere kracht ge
had hebben. Want velen als
hij stierven in de smerige,
overvolle ruimen van afge
takelde brachtschepen. Maar
Patrick bleef in leven en zet
te voet aan wal op Noddle's
Island, een deel van Boston,
en vond daar zijn nieuwe we
reld. In de achterbuurten
van Boston stichtte Patrick
Joseph Kennedy zijn eigen
grote familie. Hij was pas
zesentwintig jaar en hij was
een vaardig kuiper gewor
den. Hij had meer geluk ge
had dan de meesten van zijn
metgezellen tijdens de over
tocht. Omdat hij een vak be
heerste kon hij de wrede-uit
buiting vermijden waarvan
de Ierse katholieken gewoon
lijk het slachtoffer werden.
De personeelsadvertenties in
de kranten bevatten vaak de
waarschuwing: ,Voor Ieren
onnodig te solliciteren'. Hij
trouwde met een sterke, bra
ve Ierse en ze kregen drie
dochters. Maar hij wenste 'n
zoon en in 1858 werd deze,
de nieuwe Patrick, geboren.
Maar helaas, voordat de fa
milie tijd had groot te wor
den en tot aanzien te komen,
stierf de eerste Patrick, de
vader. De moeder, Bridget
Murphy, hield het gezin bij
elkaar en later kreeg de
tweede Patrick een zoon die
door zijn vrouw, Mary
Hickey, eveneens Patrick
De overlevenden. Rose en Joseph P. Kennedy (rechts) in gezelschap van hun nog
enig overgebleven zoon Edward Moore.
genoemd werd. Maar ze ver
wisselde de twee namen om
dat ze niet wilde dat haar
zoon later .Junior' achter z'n
naam zou moeten zetten. En
zo nam Joseph Patrick Ken
nedy zijn plaats in in de stij
gende lijn van een grote
Amerikaanse familie, alleen
al door geboren te worden.
Ik geloof dat een vrouw sterk
moet zijn om met een sterke
man te trouwen. Gewoonlijk
trouwen sterke vrouwen niet
met een slappe man. Als ze
het toch doen, houdt het hu
welijk geen stand of is niet
gelukkig. Het moederinstinct
van de vrouw wordt schro
melijk overschat. Er is na
tuurlijk een periode in het
leven van elke, of bijna elke
vrouw waarin ze moeder wil
worden. Althans, ze wil een
kind hebben en als ze een
kind heeft is ze noodgedwon
gen moeder. Maar die perio
de gaat voorbij 6n tenslotte
wil ze haar eigen leven ver
der leven. Ze wil geen man
die haar als een moeder be
schouwt. Misschien ligt de
kern van de moeilijkheden
tussen man en vrouw in de
Verenigde Staten in het feit,
dat de man van zijn vrouw
verwacht dat ze ook zijn
moeder zal zijn, terwijl de
vrouw van de man verwacht
dat hij alleen maar haar
man zal zijn. Een wijze
vrouw kiest een man die een
man is. Toen Rose Fitzge
rald op het trottoir stond en
Joseph Patrick Kennedy de
verlovingsring aan haar vin
ger liet steken, was ze al 'n
sterke vrouw, bereid haar
machtige vader te trotseren,
maar ze trotseerde hem
kalm, want de kracht van de
kalmte had ze van haar
moeder geleerd. Er is geen
kracht ter wereld zo onbe
dwingbaar, zo onverzettelijk
als de kracht van een kalme
vrouw, die weet wat ze wil,
en vastbesloten is het te krij
gen. Rose kende Joseph Pa-
.trick van kindsbeen af. Haar
vader John was politicus, net
als Joseph Patricks vader,
Pat Kennedy. Als Joseph
geen aandacht besteedde aan
het knappe slanke meisje
kwam dat doordat hij nog te
jong was hij was te jong
en had het te druk. Te druk
omdat hij de leider van zijn
groep was, wat voor groep
dat ook zijn mocht. „Onthou
goed", zei hij altijd tegen
zijn broers en zusters, ,,als
je geen leider kunt zijn,
moet je niet meespelen". Dat
werd zijn levensmotto. Een
tijdlang paste hij het in zijn
schoolleven toe. Maar op 'n
gegeven ogenblik 'vond hij 't
niet meer .rendabel' om
naar school te gaan. Omdat
hij het zo druk had en er al
tijd als de kippen bij was als
er een dollar te verdienen
viel, wilde hij van school af.
Maar een onderwijzer die
zag wat voor veelbelovend
jongmens hij was, haalde z'n
ouders over dat niet toe te
staan. Hij ging terug naar
school, terwijl Rose hoge cij
fers haalde op haar inter
naat, en daarna ging hij
naar Harvard waar hij tij
dens de vakantie 5000 dollar
verdiende met de exploitatie
van een touringcar, en zakte
voor een tentamen economie.
Na de universiteit maakte
hij zich op om geld te gaan
verdienen, niet op één maar
op verschillende manieren.
Terwijl Rose voor haar va
der optrad en meest voor
aanstaande jonge schoon
heid van de Ierse society in
Boston was geworden, leerde
Joseph Patrick hoe hij geld
moest verdienen en beheren.
Hij was vastbesloten rijk te
worden en in weelde te le
ven in een prachtig huis, zo
als de Cabots en de Lodges.
Hij maakte lange dagen, in
hemdsmouwen achter zijn
schrijftafel, maar als hij het
kantoor verliet droeg hij de
conservatieve kleding van de
bankier en een deukhoed en
had hij een ernstig uiter
lijk. Onder dit uiterlijk
kweekte hij een hard ge
moed, dat dacht hij tenmin
ste. Hij leerde hoe hij een
hypotheek moest executeren,
hoe hij keihard moest onder
handelen. Hij wilde rijk wor
den. In oktober 1914, toen in
Europa de legers opmar
cheerden voor wat een we
reldoorlog zou worden,
trouwde Rose Fitzgerald met
Joseph Patrick Kennedy.
(wordt vervolgd)
