„KOOP NOOIT IETS OP EEN VEILINKJE"
Echt antiek
schaars in
Nederland
3e!
JVGOLA-COMITE VALT LUNS AAN
Lniforme veiligheidsnormen
PRIJSBEWUSTE
HUISVROUWEN
KOPEN BIJ BE
PRIJSSLA6
natuurlijk..........
't scheelt minstens
f 12.50 per week!
169
198
F i
frei naar nederland
KOOP PRIJ
SBEWUST!
binnenland
buitenland
Groothandelaar
Rijksbureau
3 melk -
of naturel
k met noten,
och liever
volle melk,
Amerikaanse autodeskundigen vragen Europa:
plan
„Spaans"
Philips
van de baan
CNV over H.A.L.
„Uitbuiting
onder mom van
ontwikkelings
hulp"
GLASWERK VOOR GROOTHANDELSPRIJZEN
COUPE 85
WIJNGLAS 75
BITTERGLAS 55
APPELMOES
LEVERPASTEI
KOFFIEMELK
APPELSAP
MAKREEL
ONTBIJTKOEK
NATUUR*
AZIJN
THEE-
BISKWIE
VOORDELIGE DIEPVRIES GROENTEN
SPINAZIE
SPERZIE
BONEN
DOPERWTEN
TOMATEN
KETCHUP
CORNFLAKES
MILKY WAY
PINDA's
SOEPEN
VERMICELLI
PUDDING
VARKENS -
LEVER
GEHAKT
VERSE 1
WORST
Brugklas
(Van een onzer verslaggevers)
DIEREN „Ik kots van die walgelijke prullen. Ik zit nu een
■dikke veertig jaar in het vak, ik heb ontzettend veel mooie dingen
Igezien, maar ik kan me niet aanpassen aan de vuile viezigheid die
[tegenwoordig als antiek verkocht wordt. Spullen uit .grootmoeders'
Ityd noemen ze dat tegenwoordig. Prullen zijn het.
t<v
De 59-jarige antiquair Katz uit
teren lieeft geen goed woord over
de tegenwoordig bloeiende
andel in „antiek", maar een bete-
e naam is „curiosa". Overal rijzen
antiekwinkels, die ook wel an
tiekshops worden genoemd, als
paddestoelen uit de grond en iede
re uitdrager die zichzelf een beelje
•especteert, heeft een kunstig ge-
ichilderd uithangbord niet „an-
_,iek". Grote borden worden in tui
len geplant: „antiek te koop" of
„antique en curiosa". Wie evenwel
een beetje doordenkt, moet zich
;och afvragen waar al dat curieuze
„antiek" vandaan komt.
De heer Katz: „Het is bijzonder
moeilijk om nog een goed stuk
antiek te kopen in Nederland.
Vlak na de oorlog is er ontzettend
veel het land uitgagaan, onder an
dere naiar Amerika, en nu :s er
nog wel wat maar het is bijzonder
ichaars en daardoor natuurlijk
nogail prijzig. Ook in particulier
lezit is er nog wel wat, maar dat
is zeker niet te koop in een van
die nieuwe antiekzaak] es of op een
door-gestoken-kaart-veilinig".
Een van de mensen die er zorg
voor draagt dat de Nederlandse
.antiekwinkels" niet leeg komen
e staan, iemand die voor geregel
de aanvulling zorgt is de firma J
<lam.min.ga in Sneek- Kamminga's
antiekhandel is een groothandel in
antiek. Zijn handel koopt hij voor
namelijk in Oost-Duitsland of En
geland. Een van de zakenrelaties
van de heer Kamminiga is „vader-
;je staat" in Oost-Duitsland.
Mevrouw Kamminga: „Geregeld
komen er zo'n vrachtwagentje of
idrie Oostduitse vrachtwagens
tegenwoordig -en die leveren
dan de spullen af. Wij, mijn man
jen ik, gaan meestal een week in-
I kopen in de DDR, want we hebben
nu wel een visum, maar we krij
gen maar een week gelegenheid
om zaken te doen".
I Hoe dat in zijn werk gaat?
„Het is eigenlijk krankzinnig,
Ijmaar we klaren daar 's maandags-
Imorgens tegen negenen dn en gaan
dan naar de „Statliche antiekihan-
|del", het bureau dat in Oost-Duils-
|land voor de staat de antiekhandel
[regelt
De staat heeft daar grote pak
huizen, „lagers", waarin de spuller,
opgeslagen liggen. Daar kunnen
we dan uitzoeken. Maar denk nu
niet dat het daar voor het opschep
pen ligt. Wanneer je een half
vrachtwagentje vol uit zo'n pak
huis haalt, is het veel. Het is
inderdaad vaak spul, meubels, kas
ten e.d. in wat wij noemen „groot
moedersstijl". Maar er komt ook
echt goed spul vandaan hoor. Al
leen dat wil weieens moeilijkhe
den geven. Laatst kregen we een
prachtige staande Friese klok te
pakken, maar toen kwam er een of
andere „kunst-ambtenaar" hij
had er kennelijk een beetje ver
stand van en de klok bleef wel
mooi daar. Maar meestal gaat het
wel goed. We doen nu al zeker
vijf jaar zaken met Oost-Duitsland
en de staat is daar eigenlijk ook
groothandelaar, net als wij hier".
„Het is overigens voor de Oost
duitsers wel een lucratieve bezig
heid, want we moeten daar een
tegen een kopen, dat wil zeggen
een gulden voor een rotte Oost
duitse mark. En meestal zijn de
spullen allang betaald voordat ze
afgeleverd worden- Maar het gaat
om de harde valuta. Wanneer de
spullen eenmaal in Nederland aan
gekomen zijn, worden de stukken
die er niet al te best meer uitzien.
volgens het winkelmeisje van
de heer Kamminga zijn ze soms
groen uitgeslagen door eigen
meubelmakers gerepareerd, en
daarna opgeslagen in een groot
pakhuis in Joure. In dit pakhuis
kunnen dan de „HH-handelaren",
zoals ze vaak in advertenties ge
noemd worden, komen uitzoe
ken.
Ook is er een levendige handel
met Engeland, waar eveneens
vrachtwaigenladingen vol curiosa
vandaan komen. In Engeland be
schikken de Nederlandse groothan
delaren over connecties, die het
spul opscharrelen. Het volgt de
zelfde weg via het pakhuis en de
reparateur naar de handelaren.
„Het gekke is", zegt mevrouw
Kamminga, „dat wij het Oostduitse
spul ook weer verkopen aan de
Engelsen, terwijl wij in Nederland
het Engelse spul weer afzetten.
Het is een krankzinnige handel
eigenlijk.
Maar wat moet je? In Nederland
is bijna niets meer te krijgen,
daarvan is mevrouw Kamminga
ook wel overtuigd, evenals de heer
Latz.
De mensen willen gewoon bela
zerd worden. Ze zijn uit op een
koopje, zoals dat heet. Wanneer ze
dan hier komen en vragen wat
bijvoorbeeld een schilderij dat ze
voor een zacht prijsje op een vei
ling gekocht hebben, waard is en
je vertelt ze dat het misschien
voor een paar tientjes verf is en
voor een paar gulden linnen en
een lijstje, dan geloven ze je niet
eens. En ze nemen het je kwaüjk
dat je ze de waarheid vertelt. Nog
maals het is hun eigen schuld.
Wanneer ze mij vragen, voor die
tijd een schilderij of een meubel
te taxeren, dan kost ze dat mis
schien wat geld, maar dan weten
ze ook wat het waard is. Maar ze
sparen liever geld uit en kopen
een prul. Ik zou de mensen willen
aanraden: koop nooit iets op een
veilinikje, maar ga naar een goede
antiekhandel. En wanneer men
werkelijk goed antiek koopt, dan
is dat zeker een goede geldbeleg
ging, goedkoop is het echter mees
tal niet. En u denkt toch niet dat
de echte antiekkenners hun ogen
in de zak hebben zitten en dat ze
al die zogenaamde koopjes zomaar
zouden laten lopen als het werke
lijk waarde bad?"
In Turkije, Griekenland en
Spanje, maar ook in Nederland
staan antiekfabrieken waar de
voorwerpen in enorme hoeveelhe
den gemaakt worden. De deuken,
butsen en krassen worden zo aan
gebracht, alsof de voorwerpen ja
ren gebruikt zijn- En dat is dan
ook niet erg, want iedereen zou
kunnen weten dat een dergelijke
handel bestaat En wie het niets
kan schelen of iets werkelijk
waardevol antiek is, kan zoiets na
tuurlijk gerust kopen.
De heer Katz echter heeft wel
bezwaren tegen het voor „echt"
verkopen van prullen. „Ik heb hier
een tafel staan, die is niet oud. die
komt zo uit de fabriek, maar ik zal
het wel uit mijn hoofd laten om
0 Zo maar wat antiek in een van
de vele winkeltjes die de laatste
jaren overal verrijzen. -
zoiets voor antiek te verkopen".
Er zijn echter steeds meer men
sen die een graantje willen mee
pikken door dit wel te doen.
De heer J. Nieuwstraten, direc
teur van het rijksbureau voor
kunsthistorische documentatie: „Er
bestaan schandelijke toestanden bij
bepaalde veilingen van schilderijen
en tekeningen. Het verkopen van
schilderijen en tekeningen onder
een zogenaamde garantie wordt
sinds enkele maanden in adverten
ties in dagbladen gesignaleerd.
Voor kunstveilingen, met verko
pingen in kasteeltjes, landhuizen
en buitengoederen en dergelijke
plaatst men zulke annonces. Men
doet het voorkomen als zou het
rijksbureau garant staan voor de
echtheid van de schilderijen. De
heer Nieuwstraten maakte onlangs
bekend diat zijn bureau schilderij
en die onder zogenaamde garantie
worden geveild, niet op echtheid
zal onderzoeken. „Het ligt niet op
de weg vain een overheidsinstelling
om zich te laten inpassen in het
streven van bepaalde personen, die
door zogenaamde garantie de toe
loop tot hun veilingen veilig willen
stellen".
Er wordt vaak zonder dat bet
rijksbureau hiervan op de hoogte
is bij verkoop van zo'n schilderij
verwezen naar deze instelling, om
meer geloofwaardigheid aan deze
„garantie" te geven. Zo is het
voorgekomen dat Ostade's, Ter-
borch's en Breitners verkocht wer
den, die onmogelijk door deze
schilders gemaakt zouden kunnen
zijn.
Tegen vervalsing zijn natuurlijk
justitiële maatregelen te nemen,
maar tegen de verkoop van wat de
Nederlandse vereniging van han
delaars in oude kunst „Bric a
brac" (snuisterijen, rommel)
noemt, kan men alleen de kopers
maar waarschuwen. Wie van
„grootmoeders-stijl" houdt, kan dit
gerust kopen, maar hij moet dan
wel bedenken dat hij beslist geen
waardevol antiek op dé kop heeft
getikt voor een prikje.
|(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Minister mr.
/Joseph Luns, 59 jaar, wordt
secretaris-generaal van de NA
VO. Deze week wordt hij officieel
benoemd tijdens de NAVO-con-
Eercntie in Lissabon. Reden voor
bet Angola-comité om een actie
te starten om Luns na 18 jaar
ministerschap uitgeleide te doen.
Het Angola-comité spant zich in
)m in Nederland de wrede koloniale
ïorlog van Portugal in de Afrikaan
se landen Angola, Mozambique en
Guinee-Bissau aan de kaak te stel
len. Het comité wijst daarbij op de
specifieke verantwoordelijkheid van
Nederland als NAVO-partner van
Portugal.
Er is in brede politieke kring al
bezwaar geuit tegen het feit dat de
NAVO-conferentie in Portugal
plaatsheeft. Dat uitgerekend in Lis
sabon mr. Luns totx opvolger van
Manlio Brosio wordt benoemd, kon
het Angola-comité niet laten passe
ren.
Het comité heeft daarom in zijn
bulletin van deze maand een aantal
daden en uitspraken van Luns over
Portugal en de NAVO op een rijtje
gezet. Onder andere wordt geschre
ven dat Luns in 1941 hij zat toen
op het consulaat in Lissabon door
bemiddeling van „zijn persoonlijke
vriend Salazar bij Hitier" w>ist te
bereiken dat mevr. Luns vanuit het
bezette Nederland kon overkomen
naar Lissabon.
Deze publicatie deed het ministe
rie van Buitenlandse Zaken in woede
ontsteken. De voorlichtingsdienst gaf
een verklaring uit waarin de aantij
ging werd tegengesproken, en de
particulier secretaris van mr- Luns,
mr. C. Wackwitz, schreef een brief
in felle bewoordingen naar het
weekblad De Groene, dat over het
bewuste Angola-bulletin een arti
keltje haid geschreven.
Volgens het ministerie van Buiten
landse Zaken werkte mr. Luns bij
het uitbreken van de oorlog op het
gezantschap in Bern. Zijn vrouw
woonde daar ook. In 1941 verhuisde
Luns, samen met zijn vrouw, naar
Lissabon. Mevr. Luns is dus tijdens
de bezettingstijd nooit in Nederland
geweest, laat staan dat er door Sala
zar bij Hitler iets voor de familie
Luns te bemiddelen viel, aldus de
lezing van het ministerie.
Het Angola-bulletin had zijn in
formatie overigens van de Portugese
ex-minister van buitenlandse zaken
Nogeueira. In oktober 1969 had bui
tenland-redacteur Lamberts van het
dagblad Trouw een interview met
deze Portugese politicus, die Luns
een goede vriend van Portugal
noemde. „Hij had een grote foto van
Luns op z'n kamer in z'n privé'
woning", vertelt Lamberts:
„Het Anigola-comité geeft het goed
weer. Hij (Nogeueira) heeft het me
zo vertelt, daar sta ik voor in. Ik
weet natuurlijk niet of het waar is
wat bij me vertelde".
Woordvoerder Simonsz van Bui
tenlandse Zaken: „Wij kunnen niet
die ex-minister Nogeueira recht
streeks aanvallen, want we weten
immers niiet of Trouw zijn uitspra^
ken juisit weergaf. We ontkennen
dus alleen de feiten. Overigens heb
ben we in '69 de uitlatingen in
Trouw tegengesproken toen iemand
het bij ons kwam checken- We heb
ben toen geen verklaring uitgegé
ven".
(Van onze correspondent)
WASHINGTON Amerikaanse
autotleskundigen maken zich zorgen
over de traagheid waarmee Europa
zicli onderwerpt aan een reeks stan
daardnormen voor de veiligheid van
een auto. Deze week reisde presi
dent Nixons persoonlijke adviseur
betreffende de autoveiligheid,
Douglas Toms naar Europa om het
onderwerp in verschillende landen
te bespreken.
Volgens de Amerikanen zou de
aanneming van de Amerikaanse
norm een geweldige teruggang van
bet aantal verkeersdoden als gevolg
van auto-ongelukken opleveren.
Enige tijd geleden vielen enkele
Britse verkeersdeskundigen de Ame
rikaanse normen aan. Volgens hen
waren de Europese verkeersomstan
digheden zo verschillend van de
Amerikaanse dat een uniforme vei
ligheidsnorm zinloos zou zijn. Ame-
rika's naLionale ombudsman Ralph
Nader, die zich in zijn land voor de
invoering van veiligheidsmaatregelen
beijverd heeft, viel tegen de Britten
uit. „Zijn de Britse ribben steviger?
Zijn Britse schedels dikker? Zijn
Britse levens minder waardevol?",
vroeg Nader zich af.
Het Amerikaanse Ford-concern
veranderde reeds deze week zeer op
merkelijk van koers door voor te
stellen dat alle autofabrieken ertoe
verplicht zouden moeten worden
om zich aan de veiligheidsnormen
te houden. Onder de normen vallen
b.v. de dikte, het materiaal en de
wijze van montage van een bumper
aan een auto. In de VS is de stan
daardisatie van normen gevolgd door
een vrijwel algemene verlaging van
de verzekeringspremies op auto's.
Vorig jaar daalde het schadebedrag
op de Amerikaanse wegen met 1,25
miljard gulden.
I
(Van een onzer verslaggevers)
EINDHOVEN Het zal van de
bereidwilligheid van de werknemers
van de door brand getroffen fabriek
van beeldbuizen voor kleurentelevi
sie van Philips afhangen of een ge
deelte van hen in Frankrijk zal wor
den te werk gesteld.
De directie van Philips heeft een
aantal werknemers in overweging
gegeven om tijdelijk te gaan werken
in een Franse vestiging. Aanvanke
lijk was het plan om de werknemers
in vestigingen in Duitsland en Span
je te werk te stellen.
(TTRECHT (ANP) „Een heel
Jaar lang zullen Indonesische
scheepsjongens aan boord van de
HAL-schepen hard moeten werken
voor een bedrag, dat hun rijke pas
sagiers in een paar weken uitgeven
voor hun dure cruise. En dat durft
een bestuurslid yan de Holland-
Amerika Lijn, die deze Indonesiërs
wil gaan exploiteren, dan ook nog
te betitelen als een reëel stuk ont
wikkelingshulp. In omgekeerde rich
ting dan zeker: ontwikkelingshulp
van Indonesië aan de HAL".
Aldus het Christelijk Nationaal
Vakverbond in zijn officiële orgaan
„De Gids" in een commentaar op de
plannen van de HAL-directie om de
Europese personeelsleden in de ho-
teldienst van de HAL-passagiers-
schepen te vervangen door Indone
siërs.
(ADVERTENTIE)
port/sherryGLAS
literblik
van goudreinetten
normale prijs [Md
100gramsblikje
„UN0X"HUISH0UD-
normale prijs Céfil
Ifeliterflês
„GOUDEN KAN"
normale prijs |j§3|
grole fles
NATUURZUIVER
normale prijs LTffl
blik „GEISHA"
naturel in olie
normale prijs 1691
grote malse
klasse A
normale prijs 1.651
^literfles
normale prijs
3 pakken
ovenvers
j«50gramspak
normale prijs^f
300gramspak
59 89 95
300gramspak
normale prijs mr
ftes.DELMONTE"
normale prijs Rj
pak „KELLOGG's"
normale prijs [gj
75
familiepak
inhoud 5 stuks
79
grote baat
IN DOP
normale prijs
zakje'A.J.P
U smaken
normale prijs
kilobaai
prima kwaliteit
normale prijs
2 pakjes
AJ.P
5 smaken
normale prijs m
55
f 1 N
500 gram
±500 gram
HALF OM
per pak
4
r-\g3
500gram
braadsausijsje
N.V. 1
(Van onze Haagse redacteur)
DEN HAAG Ex-president
Eduardo Frei van Chili zal eind deze
week voor een vierdaags bezoek
naar Nederland komen. Frei is tot
dit bezoek uitgenodigd door de Ne
derlandse equipe van de Europese
Unie van Christen-Democraten:
KVP, ARP en CHU.
De eerste twee dagen van het be
zoek verblijven Frei en zijn echtge
note hier sftrikt privé, maandag en
dinsdag is de gewezen Chileense pre
sident, voorganger van Salvador Al-
lende, hier op werkbezoek. Naar ver
luidt zou hy dinsdag niet-officieel
door de demissionaire minister-presi
dent P. de Jong worden ontvangen.
De drie christen-democratische
partijen hebben Frei uitgenodigd om
zich door hem te laten informeren
over de politieke ontwikkelingen in
Latijns-Amerika, speciaal Chili, het
land dat tot voor kort toonaange
vend heette te zijn op het terrein
van christen-democratische politiek
in Zuid-Amerika.
Frei zal gesprekken voeren met de
buitenland-commissies in de fracties
van de drie partijen, evenals met de
partijvoorzitters en de fractievoorzit
ters.
Brieven vooi deze rubriek moeien met vol
ledige naam en adres worden ondertekend. Bij
publicatie zullen deze vermeld worden. Slechts
bij hoge uitzondering zal van deze regel wor
den afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publicatie van brieven
(verkort of onverkort) betekent niet dat d.
redactie het in alle gevallen eens is met in
houd, c-q. strekking.
Onlangs verscheen in De Stem een
artikel „De leugen van de brugklas"
van de heer Jos Ahlers.
Met de schrijver ben ik het eens,
dat de brugklassen meer problemen
hebben opgeroepen) dan men zich
waarschijnlijk gerealiseerd heeft bij
het ontwerpen van de Mammoetwet.
Ik maak echter bezwaar tegen het
suggereren van twee stellingen.
1. Schoolleiders van zelfstandige
Mavo-scholen willen hun goede leer
lingen uit de brugklas niet laten
doorstromen naar een hoger school
type („Er is niets leuker dan do
ceren aan pientere kinderen")
2. Doorstroming naar boven van
uit de brugklas van een' zelfstandige
Mavo-school is mogelijk op papier,
maar niet in de praktijk.
Het lijkt mij, dat deze twee stel
lingen elkaar tegenspreken. Immers,
als doorstroming toch niet mogelijk
is, is het niet relevant of school
leiders willen of niet. Zij hebben dan
nl. geen keuze. Conclusie: minstens
een van de twee stellingen is on
waar. En het zou niet ondenkbaar
zijn dat beide onwaar kunnen zijn.
Als stelling 1 waar zou zijn, be
tekent dit, dat dergelijke school
leiders gewetenloze mensen zijn, die
hun verantwoordelijkheid niet ken
nen en die bovendien de bedoeling
van de Mammoetwet saboteren.
De onhoudbaarheid van stelling 2
is door het bovenstaande m.i. ook
duidelijk bewezen. Ten overvloede
heb ik hierover schoolleiders van
hogere schooltypen in Breda geraad
pleegd. (Aan deze schooltypen zijn
geen Mavo-afdelingen verbonden.)
Zij deelden allen mede, dat zij elk
jaar brugklasleerlingen van diverse
zelfstandige Mavo-scholen in hun
tweede klas plaatsen.
Nu kan de heer Ahlers gaan be
weren, dat hij wel eens wat anders
heeft meegemaakt. Hij had zich toch
moeten realiseren, dat De Stem een
regionaal dagblad is en zich moeten
afvragen of zijn zo absoluut gestelde
beweringen wel in deze regio opgaan.
Als er goede afspraken gemaakt
worden tussen twee zelfstandige
schooltypen is doorstroming wel de
gelijk te-bereiken. De praktijk leert
het trouwens. Ik hoop dan ook dat
de heer Ahlers weer meer bestaans
recht wil toekennen aan zelfstandige
schooltypen. Overigens is het enig
goede alternatief voor een zelfstan
dige school niet per se een scholen
gemeenschap al spreekt de geachte
schrijver daar alleen over en be
weert hij.'dat de scholengemeenschap
de beste waarborg biedt voor een
goed functioneren van een brugklas.
Natuurlijk zijn er bepaalde voordelen
aan een scholengemeenschap, maar
ik mag veronderstellen, dat de heer
Ahlers ook goed op de hoogte is van
er aan verbonden nadelen. Nadelen
die er toe kunnen leiden, dat het
goed functioneren van het onderwijs
(dus ook de brugklas) een zware en
soms zelfs te zware opgave is. Het
rapport 1970 en het jaarverslag 1969-
1970 van de Nijmeegse scholenge
meenschap laten hierover weinig
twijfel bestaan. Men besloot zelfs
binnen de scholengemeenschap terug
te gaan naar een categorale opbouw!
De rapportage van genoemde scho
lengemeenschap heeft grote bekend
heid en bijval gekregen.
BREDA
A. J. A. v. d. GOOR
REDACTIONEEL NASCHRIFT:
In het kader van het betrokken
artikel is er geen sprake van twee
elkaar tegensprekende stellingen.
Uitgangspunt is onder meer dat er
van doorstroming naar boven nau
welijks sprake is. Een paar dagen
nadat liet artikel over de brugklas
was verschenen zei de voorzitter van
St. Bonaventura in Tilburg ook: „De
brugklassen bliiken geen onverdeeld
succes, de oplossing van de ver
lengde brugperinde is in velerlei op
zichten een uitstel van executie,
omdat de doorstroming alleen van
hoog naar laag functioneert."
Dat alleen zelfstandige Mavo-
scholen die doorstroming tegenhou
den is nimmer beweerd. Dat er ove-
"-7u?s ,weI Mavo-scholen zijn die niet
uitblinken in het verwijzen naar
hogerop, weet iedere docent. Bij de
bespreking van de Mavo-examens
was een docent zeer pessimistisch
over de opgaven voor handel. Eén
van zipi leerlingen zei dat het hele
maal niet zo moeilijk geweest was.
„Dat zeg jij," antwoordde de docent
,maar jij had ook op een Havo ho
ren te zitten,..."
De geachte inzender dient te be
grijpen dat het niet om zijn school
en zelfs niet om zijn stad ging. Het
artikel handelde over de situatie in
Nederland. Er zijn scholen waar het
nog veel beroerder gaat, er zijn scho
len die er positief uitsteken.
Binnen een scholengemeenschap is
doorstroming per definitie eenvou
diger. Het Nijmeegse rapport handelt
over een terugkeer naar dei catego
riale opbouw vanaf de tweede klas.
In de brugklassen werkt men met
twee groepen en er wordt op voor-
beeldige wijze gecoördineerd.
(Jos Ahlers)
