Oosterse cultuur in klei gebakken Het leven tussen Geert en Domien SEX IN DE KRANT VEILIGHEID DIPLOMATEN KAN NIET GEGARANDEERD WORDEN Eilandje in opstand door komst Maffia-bannelingen kunst cultuur en te keur De berg kwam op de Zoom Reacties van Van Beek Een geste van ***<*- de krant EGOÏSME PURE WINST MILJOENENZAAK IMPOTENT Tegen dwang Illusie van kracht Moeilijk 28 MEI 1971 TURNHOUT HEEFT vanaf van- d tot en met zondag een Euro- Muziekfestival. Muziekkorpsen Duitsland, Nederland, Oostenrijk, emburg, Frankrijk, Tsjechoslo- jcije en België, Vanavond om acht t opening door het brandweer- zlefcfoorps uit Hamburg en Con- rdia uit H/ilvarerabeek. Zaterdags nd om 19 uur een „verboede- ngsavond" en zondag om 13.30 uur Europese ma-rswedstrijd. En nog ,el meer. GODFRIED BOMANS probeert Nederlander Vlaanderen te ont- -Jcken. Momenteel voert hij ge- rekken met Vlaamse prominenten fern Hollander onitdekt Vlaanderen" de titel van de serie, die de BRT r, ervan maakt. MARIUS MONNIKENDAM ordt vandaag 75 jaar. Gevierd met 2. een orgelconcert door Feike As- in de Grote Kerk van Dordrecb: i 'atuurlijk speelt Asrna daarbij een antal composities vam deze verdien ,:lijke Nederlandse componist. I RENé NICOLY, die in 1957 de „ternaitionale organisatie Jeugd en .Itiziek heeft opgericht, is op 64 jarige leeftijd te Parijs overleden. I MEER DAN 300 Amerikanen ne men deel aan het internationaal con gres over kerkmuziek van 1 tot 7 juni in Den Haag. Behalve studie over de chaotische situatie op dit terrein, veel muziek. O.a.: 3 juni Thiel College Choir; 5 juni: Valpa raiso University Choir en 12 juni: Kloosterkoor uit het Deense Hor sen. I THEATER MICKERY te Lo> aerstoot heeft tot en met 6 Juni (20.30 u., iedere avond) de Gruppo di Sperimentazione uit Rome. Geëx perimenteerd wordt met Shakespea re's King Lear. Van 8 tot en met 20 juni komt in Mickary Tenjo Sajiki int Tokio. PUBLIEK, vriend of vijand? Dat het discussiethema van het 2- Jaarlijkse congres van het Internati onaal Theaterinstituut (ITI), van 29 1 mei tot 5 juni in Londen. Nederland rond een 10-koppige delegatie o.l.v. Ben Stroman. Ook de toekomstige teken van het ITI (derde wereld: theater - jeugd; muziektheater; pu- blikaities) komen aan de orde VIJF NOS-orkesten zullen een concert verzorgen in het kader van het Holland Festival. Dat zal de andere beroepsorkesten sohee! doon kijken. De NOS geeft desuDij slechts een rijkswijdte binnen de Randstad. Niet voor niets: „Hol land"-festival. De andere provincies krijgen binnenkort luister- en kijk- geidrerlagrng. En dat in deze tijd.... TONEELMUSEUM te Amster dam: tot eind augustus expositie van 25 jaar decors- e.a. ontwerpen voor toneel, opera en ballet van Nicolaas Wijnberg; tevens presentatie van werk van 2 afgestudeerde leerlingen van de Jam van Eijck-a-oademie. Maastricht. THEO GROENEN <30) is eer bescheiden Belgische beeldhou wei Een tentoonstelling van zijn „vertel sels" ie hout is door de zanger Miel Coots geopend in galerie Bizaar. Luikerweg 58, Valkenswaard. Tot en met 17 juni te zien. In de Beyerd te BREDA zijn mo menteel twee wel zeer verschillende, maar niet oninteressante tentoonstel lingen te zien (tot 6 juni). De over bekende serie etsen Los desastres de la guerra (De verschrikkingen van de oorlog) - uit de verzameling van dr. G. Jailer - van Francisco de Goya Op realistische wijze vertellen de 80 bladen van de beestachtige guerrilla, tijdens de Franse overheersing in Spanje onder Napoleon. Goya is een vituoze tekenaar, die de trucages van het vak verstond, ook al zijn zijn etsen niet altijd puntgaaf. Een boei ende romantische strip van een stuk "teit ellendige historie, die aan actualiter, nog weinig ingeboet heeft. Ruimtelijk, maar niet mentaal, ligt in het verlengde van deze expositie het werk van Geertrui (Tegenbosch) -Charpentier. Met een ironische blik ziet zij mensen en situaties rondom zich en tekent en schildert deze in een, wat wrange sprookjes- T© KUFISc achtige sfeer, uit. De wisselvallige verfbehandeling en kleur roepen een atmosfeer op, die tegelijk bruut en poëtisch is. Vaak knap, maar verder van een nogal wisselvallige kwali teit. Er hangen ook enkele heel mooie tekeningen en een aantal ver- rukkelijke „naïeve" paneeltjes. Een kleurig eigentijds „blije" tentoon stelling, al vormt ze met Goya sa men wel een abacadabra van exposi tie-organisatie. in TILBURG ergeren kunstemars zich aan „monsterprodukties uit de vreemde" (Alda), maar willen „het eigen zijn en kunnen, dat van blij vende waarde" is, naar buiten dra yen. De stad telt ruim 50 beeldende Kunstenaars. Een 30-tal (op dit mo ment) daarvan zal die „blijvende waarde" gedurende de maanden juni en juli in galerie Kokon Nieuw- landstr. 17) naar binnen dragen. Werk van o.a. Jan Asselbergs, Frans Blondel, Sabine Vess, Cees Gub- bels, Frans de Koek, Joop Liesker, Nico Molenkamp, Theo Mols, Wer ner Moonen, Annemarie v.d. Meer de Walcheren zullen de galerie vol stouwen, maar de expositie zal „als C taalbeeld aantrekkelijk zijn", zo wordt gemeend. Geen monsterpro- duktie In het museum Mr. S. van Gijn te DORDRECHT (Nieuwehaven 20) is Je waardevolle particuliere verza meling Kleiweg de Zwaan-Vellema te zien. Deze bestaat uit schilderij en sculpturen en kunstvoorwerpen van de 12e tot de 16e eeuw. Enkele stukken genieten een bijzondere faam. Een Frans Corpus Christi uit de 12e eeuw en een 15e-eeuws Noordnederlands schilderij van een anonieme meester, die wel de „meester van mamia-inzameling" wordt genoemd, genieten een meer dan nationale bekendheid. Het toaal van schilderijen, stenen en houten beelden, reliëfs, emails, albasten uit vroeger eeuwen is tot 31 oktober tn dit museum te zien. „Glasmanifestatie 1450 graden Cel sius" heet een exclusieve tentoon stelling in Het Zeister slot te ZEIST. Met assistentie van de ver maarde Zeistenaar A. Copier (Leer dam) is daar een spel ontstaan met industrieel en vrij glas. Glas van fabrieken als Leerdam, De Maas en Hardmaas, Philips, Saint Gobain, Isoverbel e.a., alsmede werkstukken van studenten en professionele ont werpers van de Rietveld-academie (aangevuld met fabrieksgeluiden, muziek, diareportage en film) geven een aardig glas-beeld. Ook liefheb bers van antiek en „unica."-glas kunnen hun hart ophalen door me dewerking van vele museums. Van 5 juni tot en met 29 augustus. Het moet voor velen de moeite waard zijn in de komende dagen eens die wonderlijke tegenstelling tussen de ruige architectuur van het Markiezenhof te Bergen op Zoom en de fijnzinnige vormen van het aar dewerk uit het Verre Oosten te on dergaan. De tentoonstelling „De ver zameling ceramiek uit het Verre Oosten van het Rijksmuseum Kröller-Müller is na Rotterdam Goude en Groningen op haar rond reis nu in Bergen op Zoom; eind juli is deze expositie in Den Bosch. Eeuwen van Oosterse cultuur, uitge drukt in aardewerk-vormen, decora tes, vindingrijke glazuren en type rende figuren, confronteren ons op boeiende wijze met leef- en denkpa tronen in China, Korea, Thailand en Japan uit voorbije eeuwen. Het Kröller-Müller museum op de Veluwe is, zoals bekend, voor res tauratie gesloten. Een museum, dat voor velen een aangename trekpleis ter is in zomerse maanden; een mu seum, dat bij velen geïdentificeerd wordt met de talrijke Van Goghs die er hangen. Het grootste deel van de verzameling is momenteel onder gebracht in Arnhems Gemeentemu seum; het minst bekende deel van met name Chinese kunstnij- verheidsprodukten in aardewerk is op rondreis, Zo is de berg naar Mohamed gekomen. Klim erop. Dop dat aan de hand van de zeer infor matieve catalogus, die daarbij te krijgen is. De ceramiek is chronologisch in gedeeld naar de dynastieën, die over China geregeerd hebben: de Han- dynastie (206 v. Chr. 221 n. Chr.) T'ang-dynastie (618 - 306) Sung-dysatie (960 1279), Ming- dynastie (1388 1643), en Ch'ing- dynastie (1644 1912). Verder is er een verzameling monochromen (glazuur in één kleur); Blanc de Chine (doorschijnend wit zeer mooie afdeling celadon (veld- spaatglazuur)Swatow (naam van havenstad - grof porselein); marta- vanen en andere voorraadpotten; ke- De monnik Pu-tai (Japans) ramiek uit Annam, Siam, Korea en Japan. De expositie is te overzien (twee zalen). Je kunt ze telkens weer opnieuw „nemen". De ene keer let tend op de iconografie, de geschil derde voorstellingen, de andere keer lettend op de talloze glazuren; dan weet op de gebruikswaarde .de vormgeving of de vlakbehandeling. Telkens raak je dan, als piastic- mens, weer geboeid door de volkse kunstzinnige fijngevoeligheid of de mythische denkpatronen uit vervlo gen tijden. Als je door het steen goed heenkijkt, zie je mensen. Daar bij kun je jé verwonderen over de manie van grafbeeldjes, over de technische vaardigheden, over het oxblood of familie rose glazuur of de wijze waarop de Chinezen de Europeanen in het verleden karakte riseerden (vreemde bolle ogen, grote vrouwenborsten, flessen en bekers in de hand etc.). Een veelzijdige tentoonstelling, die tot en met 20 juni in Bergen op Zoom blijft. De Brabantse schrijver Geert van BeekIk betrap me erop, dat ik min of meer vanzelfsprekend zo begin en wil het velletje uit mijn typemachine trekken. Vroeger deed een dergelijke aanhef het wel, want dan kon je er donder op zeggen, dat er dan wel weer een of andere bundel met Peelwerkers of sappige volksverhalen aangekondigd moest worden. Hoewel de Brabantse situe ring niet helemalal vreemd is aan zijn nieuwste bundel „De 1500 me ter" (uitg. Querido - ƒ13,50), ironi seert Van Beek in de zes losse verhalen mensen en situaties, zoals we ze bijna dagelijks overal tegen komen. Hij reageert daarop op een wijze, die onderhuids wat kritisch moraliserend (tenslotte is hij ook schoolmeester), maar tevens, soms bijna pijnlijk, relativerend is. Je leest de verhalen prettig vlot. Toch bezwaren „moet" je tenslot te hebben bedrijft hij wat veel literatuur. Het wordt allemaal zo weids (omslachtig) en erg mooi be schreven; een soort perfect proza, ons „rechtoe-rechtaan mensen van deze tijd" wat indirect ver telt, wat ook direct gezegd zou kun nen worden. Een beetje verstopper tje spelen met de werkelijkheid. Van Beek is een poëet. Het eerste en laatste verhaal wer den vorig jaar reeds in het tijd schrift Raam gepubliceerd. Van de rest weet ik het niet; je kunt niet alles meer bijhouden. Het titelver haal is een indringend dubbele-bo- demverhaal over een „hardloper", terwijl Ludieke Dominiek een heer lijke persiflage is op de welbekende Brabantse figuur Domien van Gent. opgehangen aan de ludieke opening van de Keuze-tentoonstelling, vorig jaar. „Ongelooflijk", zei Jacques (is Domien), „met geen stok zijn ze Geert van Beek naar een expositie te slaan, maar je stopt ze een folder in de handen met een mooie juffrouw, bedondert de kluit met Ludieke Dominiek, en het loopt storm, leve de democrati sering, leve de bourgeoisie". Domien van Gent zou zich de opening ge wenst hebben, zoals deze dan door Van Beek beschreven wordt. Dat opent perspectieven. Sterk is ook het verhaal „Een glimlach midden in de week", dat als uitgangspunt heeft een tekst van Jeanne Thiradeau: „Un-e situati on générale, e'est une situation ba nale". Daarin beschrijft Van Beek de kwetsbaarheid van een liefdesre latie, die verzand is in de alledaagse vanzelfsprekenheid en dan plotse ling een shock krijgt. Wat goedkoop rancuneus tegen het roomse verleden is „De seance", waarin het Maria- Legioen op de hakken genomen wordt. De leraar Van Beek obser veerde sterk de „liefde" tussen een jongen en een meisje en de „vol wassen" reacties daarop in „Het sletje". In „Asperges" wordt een oorlogsherinnering wrang doortrok ken. Een bundel verhalen over de kwetsbare mens. waarvan Van Beek „de werkelijkheid" vaak doorprikt: de mens achter de mens. Toch maar eens lezen. era „WEINIG verkoop maar ook, weinig uitleningen, kortom: weinig lektuur. En toch. Toch is er jaarlijks een budget voor de promotie van de letteren op de nota van de Neder landse Kuituur, spenderen kranten wekelijks ten minste één pagina aan het verschijnsel (want laten we even duidelijk stellen: dit is vanwe ge de pers pure goodwill, een geste die de krant niet leefbaarder maakt, integendeel), zijn er tv-programma's met Literaire Inslag, maar dan hoor je onmiddellijk bij je buurman het omswitchen der knopjes". Dat stelt Jan Vanrret in KRÉATIEF Goud bergstr. 39. Wevelgem - België). Dit literair en kunstkritisch tijdschrift heeft een nieuw, saaier jasje aange kregen. De 5e jaargang opent met een „dossier literatuursociologie". Bevat o.a. bijdragen van Bert Brou wers: De marxistische literatuurso ciologie; E. van Itterbeek: Over lite ratuursociologie en geëngageerde kritiek; L. Deflo: Naar een alterna tieve roman? en H. Verlinde: Hugo Claus, eenzijdig seismograaf met veelzijdig talent. „ONZE relaties met anderen zijn m het algemeen niet meer dar, een middel om onze sociale status te vergroten. Wij zijn bang voor het dichterbij komen van anderen; zij zouden ons eens te goed leren ken nen en daarmee de image verstoren, die wij met grote zorg hebben opge bouwd..", aldus prof. Jourard van de universiteit van Florida in BRES-28 Wagenstraat 70, Den Haag). In het artikel „Op zoek naar de totale mens", worden interessante ervarin gen met experimenten rond „de taal Yan l schrift van het lichaam" verteld. In dit kader dient ook genoemd de slotbij- orage van de Haagse psychiater dr. M. Lietaert Peerbolte over: „Naar een nieuw bewustzijn". Verder be vat deze aflevering van Bres o.a. een kernachtig interview met de Duitse toneelman Wolfram Mehring („Het menselijke boven het socia le"); een verhaal over de vreemde magiërs Aleister Crowley en dokter Encausse (Papus); beschouwingen over het fantastisch-realistisch kunstwerk van de Mexicaan Antrag- ne en de Bas Kloens uit Dor drecht. KRITIEK op de consumptie maatschappij hoort zelf ook wezen lijk tot die consumptiemaatschappij. Dat zie je heel goed in magazines «Is Twen, Aveuue e.d. Ze leveren kritiek op de consumptie, maar kun nen er nooit zelf aan ontsnappen. Dat is de teneur van Eric de Kuy- per's beschouwing „Beeld-spraak" in STREVEN-8 (postbus 233, Den Bosch). Aandacht verder voor J- iVeitjens, die zich afvraagt „Aan vaarden of reageren?. Voor iedereen, sociologen, psychiaters, artsen, maat schappelijk werkers, doet zich de vraag voor of ze hun cliënten moe ten helpen zich aan te passen aan de bestaande maatschappelijke situatie of dat ze de conflicten daarin niet uit de weg mogen gaan. Daarop doordenkend trekt het artikel van F. Bakker de aandacht („Een huisarts ziet verband tussen werk en ge zin"), waarin aan de hand van „Contact der functionarissen" ver teld wordt over de samenwerking tussen artsen, maatschappelijk wer kers, zielzorgers e.a. in de Rotter damse wijk Ommoord. Henk Jans schrijft in deze aflevering over „Ware en valse drukte om het maanonderzoek" en Henry Buntinx over „Chinees kernwapen: militair schild en politieke speerpunt". eindredactie henk egbers Vraag van een lezer uit Roo sendaal „waarom heeft De Stem zo weinig aandacht besteed aan de voorlichtingsfilm die de NVSH onlangs voor de tv heeft uitgezonden?" Antwoord: „omdat wij onze be perkte ruimte hebben besteed aan zaken, die naar onze mening belangrijker zijn dan masturba tie" Deze redactie heeft altijd enige terughoudendheid betracht ten aanzien van sex in de krant. In sommige kringen wekt zo'n re serve onmiddellijk argwaan. Men denkt dan aan bevoogding en aan verknipte zieltjes, die nog in een taboesfeer leven. Stel u gerust: deze redactie gelooft niet in sek suele taboes en verafschuwt be voogding. Als wij onze kolommen niet volstoppen met sex en aan verwante zaken dan komt dat, omdat wij de motieven wantrou wen van degenen, die pleiten voor de grootst mogelijke open heid in sexualibus en levens grote vraagtekens plaatsen bij het zgn. nuttig effect van de huidige vloedgolf van informatie over sex zonder meer. die van sex een commercieel ar tikel hebben gemaakt. Aan deze commercialisering worden miljoe nen verdiend. En dat gebeurt dan onder de vlag van openheid, ver draagzaamheid en Vooruitstre vendheid. Die vlag past echter niet bij deze lading. Hier is al leen sprake van grof winstbe- j «g- Deze kritische kanttekeningen zullen waarschijnlijk door som migen toch wel weer worden er varen als een gebrek aan ver draagzaamheid onzerzijds en als een bewijs van een conservatieve inslag. Het zij zo. Voor ons ech ter is het helemaal geen uitge maakte zaak, dat „links", „voor uitstrevend" of „progressief" ipso facto inhoudt een alles-mag-en- kan-houding tegenover de seksu aliteit. Uit zo'n houding spreekt egoisme. En als iets zich niet verdraagt met „links" dan is dat egoïsme. Daardoor immers wordt de ellende in deze wereld veroor zaakt. Alleen wie gelooft in ka meraadschap, in eerbied voor de ander, in zelfopoffering kan ho pen op een nieuwe betere we reld. Gelukkig ligt het Victoriaanse tijdperk van verheimelijking en huichelarij rond de seksualiteit ver achter ons. Gelukkig kunnen man en vrouw, ouders en kinde ren tegenwoordig frank en vrij met elkaar praten over sex en seksuele problemen. Dat is pure winst. Toch dreigt hier een ge vaar. Liefde is geen kwestie van alleen maar seksuele technieken; de geslachtsdaad geen mechani sche handeling als eten en drin ken. Sex leidt tot geestelijke ver arming en menselijke vereenza ming als er van losgemaakt wor den begrippen als genegenheid, trouw, eerbied voor de ander zelfbeheersing, kameraadschap, tederheid. Dat gevaar bestaat. Het wordt veroorzaakt door een eenzijdige belichting van de zuiver lichame lijke aspecten van de seksualiteit en vooral door handige lieden Tot slot nog een „denkertje", een citaat uit een interview met de vermaarde dierpsycholoog prof. Konrad Lorenz. Dat citaat luidt: „De zogenaamde liberalise ring van de sex zie ik als een toename van impotentie - precies het tegendeel van wat het be weert te zijn. Groepssex en por nografie kan men zien als maat regelen tegen deze impotentie. Er zijn sterkere prikkels nodig om seksueel actief te worden. Daar komt bij dat de mensen steeds passlever worden. Ze voetballen niet maar kijken naar voetbal op de tv. Ze beleven geen avontu ren maar gaan naar wild westfilms kijken. Datzelfde ge dragspatroon ontstaat op het ge bied van de sex." Einde citaat. Het is erg geschikt om zo 'ns met een los handje in een sexdiscussie te gooien. Het geen wij dan bij dezen hebben ge daan. De redactie (Van onze correspondent) ROME Sinds de slag om Engeland is er wellicht geen enkel eiland meer geweest dat zo vastbesloten was om een dreigende invasie af te slaan als Filiduki. Filiduki, dat 200 inwoners heeft, is een klein vulkanisch eilandje ten noorden van Sicilië. De gehele bevolking verkeert op het ogenblik in staat van beleg om de dreigende deportatie van 15 Maffia-leden naar hun woonoord te voorkomen. De 15 man, die onder de hoede van de Italiaanse politie verkeren, worden door de Italiaanse overheid als „ongewenst" beschouwd. Eerder deze week viste de Italiaanse politie de 15 bandieten in verschillende delen van Italië op. Zij werden in het geheim in Messina bijeen gebracht en voorbereid op hun transport. Toen de naam Filiduki viel en toen ook de bewoners van dit eiland, dat tenslotte maar één telefoon telt, dit hoorden, brak er spontaan een algemene staking op het eiland uit. Ook de burgemeester van Filiduki verzet zich tegen de komst van de Maffia-bannelingen. Toen de eerste politietroepen van boord gingen werden zij met gehoon en gejoel van een woedende mensenmenigte ontvangen. De pastoor van Filiduki, die zich aanvankelijk bij de komst van 15 nieuwe parochianen neergelegd had, werd later ook gedwongen zijn standpunt te wijzigen en de noodbel te luiden. Diplomaten zijn volgens inter nationale conventies onschend baar maar wie in Zuid-Amerika een aanstelling ais ambassadeur krijgt aangeboden, zal zich toch wel even bedenken. De guerrilla's daar hebben lak aan al die inter1'1 nationale verdragen en ontvoeren buitenlandse diplomaten aan de lopende band. In de rest van de wereld is het met de veiligheid van het „corps diplomatique" niet veel beter ge steld. Nog maar enkele dagen gele den werd de Israëlische consul-ge neraal EIrom in Istanboel door link se extremisten om het leven ge bracht. In Stockholm verloor onlangs de Joegoslavische ambassadeur bij een aanslag het leven. Pas in 1961 heeft de persoonlijke onschendbaarheid van de diplomaat algemene en formele erkenning ge vonden. Aan het eind van een con ferentie van de Verenigde Naties over het diplomatieke verkeer is op 18 april 1961 in Wenen een verdrag ondertekend, waarvan art. 29 aldus luidt: „De persoon van een diploma tiek functionaris is onschendbaar Hij mag niet worden onderworpen aan enigerlei vorm van arrestatie oi detentie. De ontvanger-'- staat moei hem, met» verschuld gö respect be handelen en dient alle passende maatregelen te nemen om te verhin deren dat zijn persoon, vrijheid of waardigheid in gevaar wordt ge bracht". (Tractateniblad 1962, 1591 Oorspronkelijk is men ervan uit gegaan dat de diplomaat vooral be schermd zou moeten worden tegen lijfelijke dwang, die het land, waar hij is geaccrediteerd, op hem zou willen uitoefenen om concessies te vragen van het land dat door hem vertegenwoordigd wordt. Sinds en kele jaren wordt de diplomaat op een geheel nieuwe wijze bedreigd, n.l. door ontvoeringen die revolutio naire groepen ten uitvoer leggen. Het meest gebeurt dit in Latijns- Amerika, maar deze methode heeft ook bij revolutionaire groeperingen in andere delen van de wereld in gang gevonden. In dit verband kan ook gewezen worden op de affaire, die zich 31 augustus 1970 afspeeldp in en rond de ambtswoning van de Indonesische ambassadeur in Wasse naar, die in een soortgelijke richting ging. Carlos Marighela, de schrijver van „Pour la libération du Brésil", die ir> november 1969 door de Braziliaanse politie uit een hinderlaag doodge schoten werd noemde in zijn in 1969 gereedg komen handleiding voor de stadsguerilla de ontvoering één van de te gebruiken methoden Hij vermeldde enkele categorieën, die hiervoor in aanmerking komen. Diplomaten zijn hier niet bii; wel politiefunctionarissen, Amerikaanse „spionnen", bekende personen on politiek gebied en personen die ge vaarlijk zijn voor de revolutionaire beweging. Apart vermeldde hij nog het ontvoeren van populaire figuren op sportgebied, waarbij Marighela vermoedelijk heeft teruggedacht aan de ontvoeringen van de Argentijnse autocoureur Fangio (in Havanna 1958) en de voetballer Di Stefano (in Caracas in 1963) en kunstenaars. Dergelijke stunts kunnen goede pro paganda zijn, maar da nmoeten ze wel zo worden uitgevoerd, dat de bevolking deze „sympathiek" vindt. Vrijlating zal pas geschieden nadat de regering aan bepaalde eisen heeft voldaan, zoals de vrijlating van ge vangen genomen medestrijders. An dere voorstanders van de stadsguer- rilla, zoals Carlos Nunez, noemen de diplomaten als „prijsobject" voor ontvoeringen wel. Wat beogen de stadsguerrilla's met hun ontvoeringen? In de eerste plaats willen ze de aandacht in bin nen- en buitenland vestigen op het bestaan van hun revolutionaire ver langens. In de tweede plaats probe ren zij de illusie van hun kracht te scheppen. Meestal hebben zij de ei gen regering vaak met succes trachten te dwingen de politieke beginselverklaringen van deze groe peringen te publiceren. In de derde plaats kan aldus een „losprijs" wor den verkregen, geld voor de aan koop van wapens en voorraden, maar in de meeste gevallen de vrij lating van een aantal politieke ge vangenen. De ontvoering van diplomaten ls betrekkelijk eenvoudig en kan met relatief weinig risico worden ge daan, aangezien de ontvoerders het initiatief hebben en bij verrassing kunnen handelen. Het is ook een uitermate „goedkope" methode, die theoretisch gesproken eerder onder terreur dan onder guerrilla moet worden gerangschikt. Wat de be trokken regering in zo'n geval ook doet, zij doet zichzelf altijd afbreuk. Stemt zij toe in de eisen van de ontvoerders, dan verliest zij presti ge. Gaat zij niet in op de eisen, dan maakt zij in internationaal opzicht een zeer slechte beurt, vooral indien de ontvoerde diplomaten worden ge dood. De Braziliaanse regering is tot nu toe steeds op de eisen van de ontvoerders ingegaan. In totaal wer den er 130 politieke gevangenen vrijgelaten. Argentinië en Uruguay zijn nog nooit voor de eisen van de guerrilla door de knieën gegaan. Door de grote toeneming van het aantal ontvoeringen vorig jaar is op 2 februari j.l. in Washington door de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) en conventie opgesteld tei bestrijding van aanslagen op en ont voeringen van diplomaten. Dertien landen keurden de tekst goed, zes landen, waaronder Brazilië Argentinië en Paraguay, wilden strengere maatregelen, terwijl Boli via, Peru en Chili tegen de conven tie stemden. De conventie van Wash ington bepaalt dat de landen, die tot ondertekening overgaan, zich verplichten samen te werken bij het treffen van maatregelen, die zij nut tig achten ter bestrijding van acties tegen diplomaten. Een verplichting tot berechting of uitlevering is in de conventie niet opgenomen. Het staat de OAS-landen: die zich aan hei overleg onttrokken hebben, wel vrij alsnog de conventie te ondertekenen maar waarnemers betwijfelen of zij dat zullen doen. Van het effect van de overeenkomst koestert men geen al te grote verwachtingen. Het garanderen van de veiligheio van diplomaten is een zeer moeilij ke zaak. Een regering kan de bui tenlandse vertegenwoordigers voor schrijven bepaalde routes niet te volgen en het is denkbaar dat ze de diplomaten consigneert in speciaal daartoe beveiligde wijken. Maar in beide gevallen wordt afbreuk ge daan aan de bewegingsvrijheid zon der welke de diplomaten hun taak niet naar behoren kunnen uitoefe nen. Indien de regeringen echter bij ontvoeringen eensgezind weigeren de „losprijs" te betalen, worden ook de guerrilla's in een moeilijke posi tie gebraoht. Doden zij immers de diplomaat, dan verspelen zij de „goodwill" van een groot gedeelte van de wereldopinie en de internati onale pers. Laten zij de diplomaat vrij, dan verliest de hele methode geleidelijk haar doelmatigheid. EL ROM vermoord Di stefano tijdens zyn ontvoering"

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1971 | | pagina 9