tont
;oekt
HOE EEN DIERENVRIEND
UIT ZIJN CEL KWAM
DE KRANT?
ZELF
MUZIEK
MAKEN
O.-Pakistan versuft en verslagen
leger
Starfighter-
weduwen
contra
Lockheed
-O
LEVEN
VN kan hulp in Oost-
Pakistan hervallen
kleine
stem
HOND
Ik ben mijn
horloge kwijt
OPSLUITEN
MUIS
Kiesinger pleegde
geen meineed
WOENSDAG 19 MEI 1971
-
2650
5150
6250
h op het
even.
bereiken.
1.45 uur
6.30 uur
1.45 uur
7.30 uur
gele pijl.
lillon-
i een
de
I en
i m
I inzet
(elen
jnder
khalve een goed
Ivoor avond-,
en zondags-
deld f 75.-
A/-premie voor
bedrijf,
ale voorzieningen
last pensioen)
pizen in binnen
oor u en uw gezin.
bij NS:
netto
gehuwd
f 414.- p. mnd
f 502.- p. mnd
f 620.- p. mnd
f 693.- p. mnd
nodig voor de
Idaal Breda, Goes,
l/lissihgen.
lilt weten over de
I onsassistent
lin contact op
blchef van het
llaal telefoon
toestel 462 of
kaande bon
[zonder postzegel)
|e Spoorwegen,
Roosendaal.
Nederlandse]
Spoorwegen]
Er was eens een jongen die als een vrijgevochten vogel door de
wereld trok. Hij voelde zich het gelukkigst wanneer hij met zijn
bundeltje over de schouder en een girasspriet tussen de lippen, liep
langs het kabbelend water, leunde over het hek van een wei, of op
zijn rug lag te turen naar de kruinen van de bomen. Hij genoot dan
van zon en regen, van stilte en wind, van ruisende bomen en zelfs
van krakende vorst. Maar bovenal genoot hij van dieren. Bij het
kabbelend water riep hij de wilde eenden en waterhoentjes en
zij scheerden meteen naar hem toe. Bij de wei hoefde hij maar te
blijven staan, of de lammetjes huppelden hem tegemoet en zelfs de
briesende stier stapte zachtjes snuivend naar het hek. Onder de
kruinen van de bomen speelden eekhoorns en konijntjes verstopper
tje achter zijn bundel kleren en hij floot samen met de vogels het
zelfde liedje.
Zó gelukkig kon hij niet altijd zijn,
want al was hij met weinig tevreden,
toch heeft' een mens nu en dan geld
nodig om wat te kopen en elke dag
moet je eten, anders kun je dat slen
teren door de wereld niet volhouden.
Daarom werkte de jongen telkens
een poosje waar hij gebruikt kon
worden. En meestal was dat in stal
en schuur, waar hij een handje hel
pen kon met dieren.
Zo had deze dierenvriend nu weer
een poos zijn best gedaan bij een
heer in de stad en het er bijzonder
naar zijn zin gehad. „Mijn mooie
paarden zijn mijn lust en mijn le
ven," zei deze meester altijd en dat
mocht hij zeggen want sierlijker die-
rau met glanzender vel en wuivende
manen waren in de verre omtrek niet
te vinden.
6e vrijgevochten jongen had een
winter lang al zijn krachten aan de
paarden besteed. Maar nu lokte het
voorjaar en zijn jonge benen konden
het niet langer uithouden in de stal
len van de meester. Hij nam afscheid,
ontving zijn geld, hing het bundeltje
over de schouder en vertrok.
De jongen verliet de stad, liep de
landweg op en was al ver achter de
bomen verdwenen, toen hem daar
het allermooiste paard van de heer
achterop kwam hollen. Vrolijk hin-
nekend danste het naast hem voort.
De jongen zei: „Wat heeft dit te be
tekenen? Ga een? gauw terug naar
je stal!" Maar het sierlijke paard
schudde met wuivende manen en
bleef bij de jongen die hem zo goed
had verzorgd.
„Zo'n vreemde klant hebben wij nog
nooit in de gevangenis gehad", zei de
bewaker tegen de rechter.
Maar het zou nog vreemder wor
den in die cel. Want korte tijd latei-
wandelde voorbij de getraliede cel
deur een moederpoes met haar twee
kinderen. „Ach, poesje!", riep de
jongen en op het horen van zijn
stem stond moederpoes stil. „Kom
dan poes, kom dan met je kindjes",
vleide de jongen, maar de poes keek
de jongen ondoorgrondelijk aan,
bleef een poosje doodstil staan en
wandelde toen toch verder, aan elke
kant een kind. De volgende morgen
kwamen de poes met haar twee klei
ne katjes opnieuw voorbij de cel.
Nu liet de jongen het muisje over
zijn handen trippelen en de moeder
poes aarzelde geen ogenblik: zij liep
met haar kinderen tussen de tralies
door naar binnen.
De muis verstopte zich van schrik
in de zak van de jongen, de grote
poes liep te snuffelen en de kleintjes
buitelden over elkaar heen Hoe
de jongen het klaarspeelde is een
wonder, maar hij leerde de muis niet
bang te zijn voor de poes, en hij leer
de de katten het muisje als een speel
genoot te behandelen. Wel moest hij
nu zijn boordje eten delen met vier
andere eters, maar dat had hij er
graag voor over.
,,Zo'n vreemde klant hebben wij
nog nooit in de gevangenis gehad",
zei de bewaker weer tegen de rech
ter. Nog maller zou het worden in
de cel. Want niet lang daarna holde
voorbij de getraliede deur een wilde
jonge hond met dolle sprongen. De
grote poes binnen de tralies zette
meteen een hoge rug en begon te
blazen, haar kinderen kropen in el
kaar van angst. De hond buiten de
tralies zette zich schrap, blafte en
gromde, maar de jongen die zoveel
van dieren hield, suste hem: ,,Kom
brave jongen, hou je koest. Probeer
eens of je tussen de tralies door kunt
kruipen
Op de stem van de jongen hield
de hond op met blaffen en grommen,
de poes blies niet meer maar rechtte
haar rug en de kleine katjes keken
nieuwsgierig naar de nieuwe bezoe
ker die zich door de tralies wrong en
vrolijk kwispelend tegen de gevan
gene opsprong. Nu moest de jongen
zijn bordje eten met vijf andere
delen, maar hij had het er graag voor
over. Hoe hij het klaarspeelde is een
wonder, maar hij leerde de hond niet
bang te zijn voor de kat en de kat
vriendelijk te zijn tegen de hond en
de muis zich zo speels en lief te
houden als tevoren. En hij leerde ze
allerlei kunstjes bovendien.
„Zo'n vreemde klant hebben we
nog nooit in de gevangenis gehad",
zei de bewaker tegen de rechter. En
nu vertelde hij wat daar allemaal
gebeurde achter die getraliede deur.
Toen begon de rechter werkelijk te
geloven dat alle dieren van deze jon
gen moesten houden. En dat het
paard van de meester uit de stad
heus die aardige jonge knecht ach
terna gehold was, omdat hij hem niet
missen kon.
De jongen kreeg de vrijheid terug
en verliet de gevangenis. Maar de
muis, de poesen en de hond gingen
met hem mee. Voortaan reisde hij
met zijn dieren rond en gaf in stad
en dorp voorstellingen waarbij zijn
lievelingen steeds knapper kunstjes
maakten en voor hun baasje de kost
verdienden. Maar daar tussen in liep
hij met zijn troepje langs kabbelend
water, leunde over het hek van een
wei en lag op zijn rug te turen naar
de kruinen van bomen. En al zijn
kunstenmakers genoten met hem
mee.
AN MAC GILLAVEY
(ADVERTENTIE)
Deze week ben ik op ons voet-
balveld mijn horloge verloren.
Als degene, die het gevonden
heeft, dit in de Kleine Stem
leest, zou ik hem willen vragen
of hij het gauw bij mij wil bren- j
gen. Het is een jongenshorloge J
met datumaanduiding en een
zwart bandje. J
Dit schrijft Gerard van dc i
Dries, Werrilaan 11 in 's-Heeren-J
hoek. Dus voetballende Kleine j
Stemlezers uit 's-Heerenhoek en
omgeving: als jullie of jullie
vriendjes het horloge gevonden
hebben, dan weet je waar je J
er mee naar toe moet.
EINDREDACTIE
BEN JANSEN
„Ik zal, je zelf naar huis moeten
brengen," zei de jongen en sprong
op de paarderug om de terugweg te
aanvaarden. Maar op dat ogenblik
klonken hoefslagen en daar reed de
lieer hem zelf al met een rijknecht te
gemoet, terwijl hij woedend schreeuw
de: „Mijn mooiste paard stelen! Daar
zul jc voor boeten!" gterke handen
bonden de jongen vast en de vroegere
meester liet hem opsluiten in de ge
vangenis.
Daar probeerde de jongen aan de
rechter uit te leggen, dat alle dieren
van hem hielden en dat het paard
hem gevolgd was, omdat het graag
bij hem bleef. Maar niemand zou zo
iets geloven en ook de rechter ge
loofde het niet. Hoe zou eeq paard
uit zijn stal losbreken en alleen een
stad doorhollen om zo'n jongen op
de landweg terug te vinden! Nee,
mannetje, je hebt je meester be
stolen
De jongen zat nu in een cel waar-/
van de deur uit tralies bestond. Hij
kon de lucht zien en vliegende vo
gels. En boven de hoge muur uit zag
hij boomkruinen waaraan de blaad
jes groter en groener werden. Daar
was hij al een beetje blij mee.
Maar hij werd nog gelukkiger toen
op een dag een muis tussen de tra
lies naar binnen trippelde. Al dade
lijk voelde de muis zich op zijn ge
mak en bleef voor de gezelligheid bij
de jongen in de cel. Kwam de be
waker dan wipte het diertje op de
arm van de jongen die kleine hapjes
aan het spitse muizesnuitje voerde.
Wanneer je groter wurdt
En ouder wordt
En wijzer wordt,
Dan besef je pas wat het leven is
En hoe het leven werkt.
En dan begrijpt je pas dat het
leven hard en koud en gemeen is.
En dan besef je pas dat er heel
weinig liefde is in de wereld.
En dan ben je blij
wanneer je iets hebt waar op je
bouwen, kan.
En rond deze' wereld en in deze
tijd
heb je iets nodig wat „liefde"
heet.
Francien de Kroon
Kinderen van 4 tot 9 jaar kunnen
morgen naar een groot muziekfeest
gaan dat in de kleine zaal van het
Turfschip in Breda wordt gehouden
van 2 tot 6 uur. Het is de bedoeling
dat alle jongens en meisjes die ko
men zelf muziek maken en niet
alleen maar naar de artiesten kijken
die optreden. Die muziek wordt ge
maakt met behulp van zelfgemaakte
instrumentjes. Verschillende kinde
ren hebben die al op school of thuis
gemaakt. Voor degenen die cr nog
geen hebben zijn er in het Turfschip
een aantal aanwezig.
Het is wel jammer dat het feest
in de kleine zaal wordt gehouden,
want daardoor zal er waarschijnlijk
niet genoeg plaats zijn voor de ve
len die willen komen. Het bestuur
heeft gezorgd voor vier opvoeringen
die ieder een uur duren. De kinde
ren zullen iedere keer in acht
groepjes verdeeld worden. Een leid
ster of leider zal uitleggen wat er
allemaal gaat gebeuren.
De Heebie Jeebie Jazzband zal op
deze middag de kinderen begelei
den. Er zullen waarschijnlijk een
aantal gymnastiekleraren aanwezig
zijn die met de jongens en meisjes
ritmische dansen op de muziek uit
voeren.
Ook de ouders van de kinderen zijn
welkom. Een aantal mensen maken
opnamen voor de radio.
Chris Platteeuw, 11 jaar, Terneuze-
732/18-5/15
SINGAPORE (AP) Gedu
rende 23 jaar heeft een gemeen
schappelijk geloof in de moham
medaanse godsdienst de twee on
gelijksoortige helften van Pakis
tan verbonden. Nu weten de
leiders van de natie dat er een
sterkere bindstof nodig is, wil
het land vereend blijven. In de
wrede burgeroorlog die 26 maart
Oost-Pakistan in zijn greep
hrceg zijn waarschijnlijk een mil
joen mensen gedood, waarbij
velen gemarteld en afgeslacht
werden eenvoudig omdat ze de
verkeerde taal spraken en hun
afstamming verkeerd was.
N'iet-Bengalen zullen niet gauw
vergeten, hoe huisvaders, moeders
en kleinkinderen gedood werden
door Bengalen die een onafhankelijk
t'ost-Bengalen wilden vestigen. Ben
salen zullen zich nog lang de ter
reur en dc verwoestingen van het
•cger herinneren.
De economie van de oostelijke
Vicuget van Pakistan ligt in digge
len. De wederopbouw moet van het
Westen komen, dat door India heen
op 1600 km afstand ligt, maar omdat
India niet toestaat dat over zijn
gebied wordt gevlogen doet een
straalvliegtuig er zes uur over.
De economische infrastuctuur van
Oost-Pakistan steunde zwaar op een
procent minderheid van hindoe-
bengalen die er bleven toen India
on Pakistan uit het vroegere Brits
India gevormd werden-
Er waren ook zes miljoen bihari's,
mohammedaanse migranten die bij
de verdeling uit verschillende delen
van India kwamen, hoofdzakelijk uit
Bihar. En verder waren er belang
rijke Westpakistaanse zakenlieden
en bedrijfsleiders.
De hindoe's verloren vele doden
door de vergeldingsacties van het
leger. Duizenden zijn naar India ge
vlucht of naar afgelegen gebieden in
de provincie. De eens schilderachti
ge hindoe-wijk van juwelen- en -
kunstwinkels in Dacca is een zwart
geblakerde ruble, hindoe-wij ken el
ders zijn met de grond gelijk ge
maakt.
Bihari's en Westpakistanen wer
den in heel Oost-Pakistan door Ben
galen afgemaakt, er velen die het
hebben overleefd zijn in paniek ge
vlucht.
Het is van opmerkelijke betekenis
dat bij het moorden geen acht werd
geslagen op de godsdienstige lijnen.
Ooggetuigen hebben gezien dat mo
hammedaanse bihari's in moskeeën
vermoord Werden door mohamme
daanse bihari's ondanks de leer van
de profeet Mohammed. Als moham
medaanse Poendzjaab en Pathan-sol-
daten in actie kwamen om de score
te vereffenen, gunden zij zich geen
tijd om zich te vergewissen van het
geloof hunner slachtoffers.
De stichter van Pakistan. Moham<-
med Ali Jinnah, hing de theorie aan
dat Pakistan, ondanks zijn geografi
sche ligging en grote etnische ver
schillen, door zijn geloof in de Islam
als natie zou stand houden.
Portretten van Jinnah hangen nog
aan de officiële muren in West- en
Oost-Pakistan. maar bezadigde lei
ders menen thans dat zijn ideeën
NEW YORK (Reuter) Pa
kistan lieeft gisteren voor de eer
ste maal positief gereageerd op
het aanbod van de secretaris
generaal van de Verenigde Na
ties, Oc Thant, voor hulp aan de
bevolking voor Oost-Pakistan
door middel van de VN-organen.
De economische adviseur van
president Yap Khan, Moezaffar
Ahmed, heeft een bezoek aan Oe
Thant gebracht in diens hoofd
kwartier in New York. Hij heeft
meegedeeld dat er volgens zijn
regering in het jaar juli 1971/
juni 1972 een voedseltekort van
2 miljoen ton zal zijn. Pakistan
heeft behoefte aan 30 kustvaar
ders van elk 500-1000 ton en een
aantal kleinere vaartuigen om de
levensmiddelen naar de binnen
landen van Oost-Pakistan te
brengen.
Op een persconferentie na af
loop van zijn gesprek met Oe
Thant zei Ahmed dat de des
kundigen van de Verenigde Na
ties en een aantal andere landen
die Oost-Pakistan tijdens de ge
vechten tussen het leger en de
Bengaalse vrijheidsstrijders heb
ben verlaten, hun werk met in
gang van 1 juni kunnen her
vatten.
versterking behoeven. Het probleem
is dat niemand weet hoe.
„Al 23 jaar lang heeft het westen
zich ten koste van ons verrijkt",
bulderde majoor M.A- Osman van de
Bengaalse bevrijdingstroepen, toen
Bangla Desj, of de Bengaalse staat,
zijn korstondig bestaan beleefde.
Buitenlandse economisten weten
dat 60 a 70 procent van de buiten
landse hulp naar West-Pakistan
ging, terwijl het Oosten voor meer
dan 45 procent van de buitenlandse
deviezen van het land zorgde. De
tarieven en het economisch beleid
tendeerde naar begunstiging van het
westen, .dat zwaar leunde op de
oostelijke inwoners tweederde
van de totale .bevolking voor de
afzet van zijn industriële en land
bouwproducten.
Sommigen in West-Pakistan zou
den zich geleidelijk van het oosten
willen losmaken en alle banden ver
breken. Maar dit wordt onwaar
schijnlijk geacht onder een militaire
regering die kennelijk vastbesloten
is om, koste wat het kost, éér. Pa
kistan in stand te houden.
De kosten, tot nu toe onmetelijke
in economische en menselijke be
grippen, zullen waarschijnlijk over
weldigend blijven- De Bengalen
spelden nu Pakistaanse vlaggetjes
op hun kleding en hangen Pakis
taanse vlaggen uit hun huizen, maar
dat is vanwege de veiligheid.
..Zie eens wat het leger heeft
gedaan", fluitserde een Bengaalse
student tot een verslaggever in een
bepaalde stad. Zijn ogen verrieden
vurige verbittering, maar toen een
officier naderbij kwam lachte hij
opgewekt en maakte een patriotti
sche opmerking.
Zijn reactie was kenmerkend voor
de gehele versufte en verslagen pro
vincie. De Bengalen moesten ten
slotte weer aan het werk gaan om
hun gezinnen te onderhouden. Zij
hebben zware verliezen geleden en
er zijn weinig ernstige vooruitzich
ten op gewapende tegenstand.
Maar er zal meer dan passieve
meegaanheid voor nodig zijn om Pa
kistan weer op te bouwen. Zelfs
voor de burgeroorlog was het al
zwaar getroffen door economische
tegenspoed en natuurrampen. De
kwestie van de tolerantie is precair.
Militaire leiders hebben hun cen-
suurnet gebruikt om in West-Pakis
tan berichten over wreedheden door
daar wonende Bengalen weg te hou
den. Maar uiteindelijk zullen de fei
ten doorsijpelen naar de andere
kant.
Een duidelijke dreiging vormen
de verlamde voedseloogst en het
verstoorde hulpprogram. Sommige
buitenlandse waarnemers vrezen dat
hierdoor deze zomer een rampspoe
dige hongersnood zal Ontstaan- Een
andere zorg is dat de kopers van
jute op andere vezels uit meer sta
biele delen van de wereld zullen
overgaan. Oost-Pakistan produceert
80 procent van de jute in de wereld,
maar de exporteurs vrezen dat de
tot stilstand gekomen voorraden niet
gemist zullen worden. Dat zou de
economie van Oost-Pakistan stagne
ren en minder aantrekkelijk voor
het westen maken.
Een buitenlander die de economie
en de politiek van nabij heeft ge
volgd zei: „Het is nog veel te vroeg
om te zeggen wat er zal gaan gebeu
ren.
BONN (DPA) Het openbaar mi
nisterie in Bonn heeft een gerechte
lijk onderzoek wegens meineed tegen
de Westduitse voormalige bondskan
selier Kiesinger gestaakt.
Volgens een communiqué heeft
Kiesinger, die nu voorzitter van de
Christen-Democratische oppositiepar
tij CDU is, zich „duidelijk niet aan
meineed schuldig gemaakt", toen hij
op 4 juli 1968 in een Nazi-proces ais
getuige verklaarde, dat hij als plaats
vervangend hoofd van de „radio
politieke afdeling" van het Duitse
ministerie van buitenlandse zaken
onder Hitier officieel niets wist van
de vernietiging van de Joden.
Kiesinger had in liet betrokken
proces verklaard, dat hij tot januari
1942 berichten uit het buitenland
over massamoorden op Joden als
propaganda had beschouwd. Later
had hij van burgers en verlofgangers
gehoord, dat de Joden niet' alleen
werden weggevoerd, maar dat er
„ook wat anders" met hen gebeurde
Na zijn getuigenverklaring werden er
29 aanklachten wegens meineed te
gen Kiesinger ingediend.
(Van onze juridische medewer
ker)
Twintig Duitse weduwen en we
zen van Starfighter-piloten zijn vo
rige week in Los Angeles een pro
ces begonnen tegen de Amerikaanse
vliegtuigjabriek Lockheedde ont
werper van de Starfighter, die bij
Westduitse piloten de bijnaam van
„weduwenmaker" of vliegende
zerk" gekregen heeft.
De twintig volgen hiermee liet
voorbeeld van een andere Westduit
se piloten-weduwe, Gerlinda Hippel,
die al sinds september vorig jaar
tegen Lockheed een proces voert.
Zij heeft daarbij de hulp ingeroepen
van een van Amerika's bekendste
advocaten: Meivin Belli.
In beide gevallen wordt van de
Lockheed-fabriek een schadevergoe
ding geëist, omdat de Starfighters
„ongeschikt voor hun bestemming"
en „onbruikbaar" zouden zijn ge
weest.
Hoewel de Starfighter in meerde
re (Europese) landen gebruikt
wordt, is alleen in West-Duitsland
het aantal ongelukken met dit vlieg
tuig zo hoog. Sinds 1962 zijn daar al
166 toestellen neergestort, waarbij
66 piloten om het leven kwamen.
Een mogelijke verklaring voor deze
grote reeks ongelukken zoeken
sommigen in het feit dat het Vfest-
Duitsland tot ver na de Tweede
Wereldoorlog verboden was een le
ger te hebben. Daardoor zou de
Westduitse luchtmacht de hele gelei
delijke ontwikkeling van betrekke
lijke eenvoudige gevechtsvliegtuigen
tot het zeer gecompliceerd toestel
dat de Starfighter is, gemist hebben.
Dit gebrek aan ervaring zou volgens
hen de oorzaak van de Starfighter-
ramp zijn.
De Starfighters voor West-Duits
land worden door Nederlandse, Bel
gische, Italiaanse en Duitse licentie
houders gebouwd. Het zou daarom
voor de hand gelegen hebben dat de
aanklacht tegen een van de licentie
houders gericht zou zijn. Dat dit
niet gebeurd is, vindt zijn verkla
ring in het feit dat de z.g. produkten-
aansprakelijkheid in b.v. Duits
land en Nederland veel beperkter is
dan in de Verenigde Statenivaar
men steeds meer bereid is een
absolute aansprakelijkheid te aan
vaarden van de fabrikant en hande
laar jegens iedere derde voor schade
door gebreken aan hun produkt ont
staan. Reeds het bewijs van het
enkele causule verband tussen ge
brek en schade volstaat om tot zijn
aansprakelijkheid te concluderen. In
Nederland en Duitsland wordt deze
aanvaarding van de absolute risico
aansprakelijkheid echter in de weg
gestaan doordat geëist wordt dat dc
fabrikant-handelaar „schuld" moet
hebben aan het gebrek van het pro
dukt.
Het is echter de vraag of de
Amerikaanse rechter ook bereid is
Lockheed aansprakelijk te stellen
voor de ongelukken met de West
duitse Starfighter. Immers. Lock
heed heeft deze toestellen - niet zelf
gebouwd, maar heeft slechts een
licentie gegeven aan de feitelijke
vervaardigers. De weduwen echter
stellen 'flat volgens het licentie-con
tract Lockheed recht heeft op een
gedeelte van de winst van de ver
koop van iedere Starfighter Ze stel
len dat wie deelt in de winst, ook
moet delen in de lasten.
Nóg een reden Door de Duitse
weduwen om in Amerika te proce
deren is het feit dat de rechter in
de Verenigde Staten aanzienlijk
hogere bedragen wegens geleden
immateriële schade toekent dan de
Europese rechters. Reden voor Ger
linda Hippel om een schadevergoe
ding van twee miljoen dollar te
eisen. Voornamelijk gebaseerd op de
overweging dat zij de troost en ge
zelschap van haar - man moet mis
sen.
In Nederland zou zij in dit geval
helemaal geen immateriële schade
vergoed krijgen. Dan is er slechts
een voorziening in het levensonder
houd mogelijk. Ook in gevallen
waarin wel sprake kan zijn van een
vergoeding wegens immateriële
schade, is in Nederland dit bedrag
nooit overdreven hoog. Het hoogste
bedrag dat ooit uitgekeerd is, is
60.000 gulden, toegekend aan een
vrouw, die een totaal •m-.svormd ge
zicht overhield na een medische be
handeling met röntgensiralen.
I Mocht de Amerikaanse rechter be
sluiten de eis van de Westduitse
weduwen toe te kennen, dan is de
kans niet denkbeeldig dat er een
aanzienlijke toeneming in dit soort
processen komt. Immers, het aanial
in Europa dank zij een Amerikaanse
licentie vervaardigde produkten, is
erg groot.
Reden genoeg om de uitspraak in
Amerika met belangstelling af te
wachten.
(ADVERTENTIE)
Toen ging niets
zonder paard.
Nu geen intern
transport zonder
Bel voor nadere dokumentatie