tont ;oekt HOE EEN DIERENVRIEND UIT ZIJN CEL KWAM DE KRANT? ZELF MUZIEK MAKEN O.-Pakistan versuft en verslagen leger Starfighter- weduwen contra Lockheed -O LEVEN VN kan hulp in Oost- Pakistan hervallen kleine stem HOND Ik ben mijn horloge kwijt OPSLUITEN MUIS Kiesinger pleegde geen meineed WOENSDAG 19 MEI 1971 - 2650 5150 6250 h op het even. bereiken. 1.45 uur 6.30 uur 1.45 uur 7.30 uur gele pijl. lillon- i een de I en i m I inzet (elen jnder khalve een goed Ivoor avond-, en zondags- deld f 75.- A/-premie voor bedrijf, ale voorzieningen last pensioen) pizen in binnen oor u en uw gezin. bij NS: netto gehuwd f 414.- p. mnd f 502.- p. mnd f 620.- p. mnd f 693.- p. mnd nodig voor de Idaal Breda, Goes, l/lissihgen. lilt weten over de I onsassistent lin contact op blchef van het llaal telefoon toestel 462 of kaande bon [zonder postzegel) |e Spoorwegen, Roosendaal. Nederlandse] Spoorwegen] Er was eens een jongen die als een vrijgevochten vogel door de wereld trok. Hij voelde zich het gelukkigst wanneer hij met zijn bundeltje over de schouder en een girasspriet tussen de lippen, liep langs het kabbelend water, leunde over het hek van een wei, of op zijn rug lag te turen naar de kruinen van de bomen. Hij genoot dan van zon en regen, van stilte en wind, van ruisende bomen en zelfs van krakende vorst. Maar bovenal genoot hij van dieren. Bij het kabbelend water riep hij de wilde eenden en waterhoentjes en zij scheerden meteen naar hem toe. Bij de wei hoefde hij maar te blijven staan, of de lammetjes huppelden hem tegemoet en zelfs de briesende stier stapte zachtjes snuivend naar het hek. Onder de kruinen van de bomen speelden eekhoorns en konijntjes verstopper tje achter zijn bundel kleren en hij floot samen met de vogels het zelfde liedje. Zó gelukkig kon hij niet altijd zijn, want al was hij met weinig tevreden, toch heeft' een mens nu en dan geld nodig om wat te kopen en elke dag moet je eten, anders kun je dat slen teren door de wereld niet volhouden. Daarom werkte de jongen telkens een poosje waar hij gebruikt kon worden. En meestal was dat in stal en schuur, waar hij een handje hel pen kon met dieren. Zo had deze dierenvriend nu weer een poos zijn best gedaan bij een heer in de stad en het er bijzonder naar zijn zin gehad. „Mijn mooie paarden zijn mijn lust en mijn le ven," zei deze meester altijd en dat mocht hij zeggen want sierlijker die- rau met glanzender vel en wuivende manen waren in de verre omtrek niet te vinden. 6e vrijgevochten jongen had een winter lang al zijn krachten aan de paarden besteed. Maar nu lokte het voorjaar en zijn jonge benen konden het niet langer uithouden in de stal len van de meester. Hij nam afscheid, ontving zijn geld, hing het bundeltje over de schouder en vertrok. De jongen verliet de stad, liep de landweg op en was al ver achter de bomen verdwenen, toen hem daar het allermooiste paard van de heer achterop kwam hollen. Vrolijk hin- nekend danste het naast hem voort. De jongen zei: „Wat heeft dit te be tekenen? Ga een? gauw terug naar je stal!" Maar het sierlijke paard schudde met wuivende manen en bleef bij de jongen die hem zo goed had verzorgd. „Zo'n vreemde klant hebben wij nog nooit in de gevangenis gehad", zei de bewaker tegen de rechter. Maar het zou nog vreemder wor den in die cel. Want korte tijd latei- wandelde voorbij de getraliede cel deur een moederpoes met haar twee kinderen. „Ach, poesje!", riep de jongen en op het horen van zijn stem stond moederpoes stil. „Kom dan poes, kom dan met je kindjes", vleide de jongen, maar de poes keek de jongen ondoorgrondelijk aan, bleef een poosje doodstil staan en wandelde toen toch verder, aan elke kant een kind. De volgende morgen kwamen de poes met haar twee klei ne katjes opnieuw voorbij de cel. Nu liet de jongen het muisje over zijn handen trippelen en de moeder poes aarzelde geen ogenblik: zij liep met haar kinderen tussen de tralies door naar binnen. De muis verstopte zich van schrik in de zak van de jongen, de grote poes liep te snuffelen en de kleintjes buitelden over elkaar heen Hoe de jongen het klaarspeelde is een wonder, maar hij leerde de muis niet bang te zijn voor de poes, en hij leer de de katten het muisje als een speel genoot te behandelen. Wel moest hij nu zijn boordje eten delen met vier andere eters, maar dat had hij er graag voor over. ,,Zo'n vreemde klant hebben wij nog nooit in de gevangenis gehad", zei de bewaker weer tegen de rech ter. Nog maller zou het worden in de cel. Want niet lang daarna holde voorbij de getraliede deur een wilde jonge hond met dolle sprongen. De grote poes binnen de tralies zette meteen een hoge rug en begon te blazen, haar kinderen kropen in el kaar van angst. De hond buiten de tralies zette zich schrap, blafte en gromde, maar de jongen die zoveel van dieren hield, suste hem: ,,Kom brave jongen, hou je koest. Probeer eens of je tussen de tralies door kunt kruipen Op de stem van de jongen hield de hond op met blaffen en grommen, de poes blies niet meer maar rechtte haar rug en de kleine katjes keken nieuwsgierig naar de nieuwe bezoe ker die zich door de tralies wrong en vrolijk kwispelend tegen de gevan gene opsprong. Nu moest de jongen zijn bordje eten met vijf andere delen, maar hij had het er graag voor over. Hoe hij het klaarspeelde is een wonder, maar hij leerde de hond niet bang te zijn voor de kat en de kat vriendelijk te zijn tegen de hond en de muis zich zo speels en lief te houden als tevoren. En hij leerde ze allerlei kunstjes bovendien. „Zo'n vreemde klant hebben we nog nooit in de gevangenis gehad", zei de bewaker tegen de rechter. En nu vertelde hij wat daar allemaal gebeurde achter die getraliede deur. Toen begon de rechter werkelijk te geloven dat alle dieren van deze jon gen moesten houden. En dat het paard van de meester uit de stad heus die aardige jonge knecht ach terna gehold was, omdat hij hem niet missen kon. De jongen kreeg de vrijheid terug en verliet de gevangenis. Maar de muis, de poesen en de hond gingen met hem mee. Voortaan reisde hij met zijn dieren rond en gaf in stad en dorp voorstellingen waarbij zijn lievelingen steeds knapper kunstjes maakten en voor hun baasje de kost verdienden. Maar daar tussen in liep hij met zijn troepje langs kabbelend water, leunde over het hek van een wei en lag op zijn rug te turen naar de kruinen van bomen. En al zijn kunstenmakers genoten met hem mee. AN MAC GILLAVEY (ADVERTENTIE) Deze week ben ik op ons voet- balveld mijn horloge verloren. Als degene, die het gevonden heeft, dit in de Kleine Stem leest, zou ik hem willen vragen of hij het gauw bij mij wil bren- j gen. Het is een jongenshorloge J met datumaanduiding en een zwart bandje. J Dit schrijft Gerard van dc i Dries, Werrilaan 11 in 's-Heeren-J hoek. Dus voetballende Kleine j Stemlezers uit 's-Heerenhoek en omgeving: als jullie of jullie vriendjes het horloge gevonden hebben, dan weet je waar je J er mee naar toe moet. EINDREDACTIE BEN JANSEN „Ik zal, je zelf naar huis moeten brengen," zei de jongen en sprong op de paarderug om de terugweg te aanvaarden. Maar op dat ogenblik klonken hoefslagen en daar reed de lieer hem zelf al met een rijknecht te gemoet, terwijl hij woedend schreeuw de: „Mijn mooiste paard stelen! Daar zul jc voor boeten!" gterke handen bonden de jongen vast en de vroegere meester liet hem opsluiten in de ge vangenis. Daar probeerde de jongen aan de rechter uit te leggen, dat alle dieren van hem hielden en dat het paard hem gevolgd was, omdat het graag bij hem bleef. Maar niemand zou zo iets geloven en ook de rechter ge loofde het niet. Hoe zou eeq paard uit zijn stal losbreken en alleen een stad doorhollen om zo'n jongen op de landweg terug te vinden! Nee, mannetje, je hebt je meester be stolen De jongen zat nu in een cel waar-/ van de deur uit tralies bestond. Hij kon de lucht zien en vliegende vo gels. En boven de hoge muur uit zag hij boomkruinen waaraan de blaad jes groter en groener werden. Daar was hij al een beetje blij mee. Maar hij werd nog gelukkiger toen op een dag een muis tussen de tra lies naar binnen trippelde. Al dade lijk voelde de muis zich op zijn ge mak en bleef voor de gezelligheid bij de jongen in de cel. Kwam de be waker dan wipte het diertje op de arm van de jongen die kleine hapjes aan het spitse muizesnuitje voerde. Wanneer je groter wurdt En ouder wordt En wijzer wordt, Dan besef je pas wat het leven is En hoe het leven werkt. En dan begrijpt je pas dat het leven hard en koud en gemeen is. En dan besef je pas dat er heel weinig liefde is in de wereld. En dan ben je blij wanneer je iets hebt waar op je bouwen, kan. En rond deze' wereld en in deze tijd heb je iets nodig wat „liefde" heet. Francien de Kroon Kinderen van 4 tot 9 jaar kunnen morgen naar een groot muziekfeest gaan dat in de kleine zaal van het Turfschip in Breda wordt gehouden van 2 tot 6 uur. Het is de bedoeling dat alle jongens en meisjes die ko men zelf muziek maken en niet alleen maar naar de artiesten kijken die optreden. Die muziek wordt ge maakt met behulp van zelfgemaakte instrumentjes. Verschillende kinde ren hebben die al op school of thuis gemaakt. Voor degenen die cr nog geen hebben zijn er in het Turfschip een aantal aanwezig. Het is wel jammer dat het feest in de kleine zaal wordt gehouden, want daardoor zal er waarschijnlijk niet genoeg plaats zijn voor de ve len die willen komen. Het bestuur heeft gezorgd voor vier opvoeringen die ieder een uur duren. De kinde ren zullen iedere keer in acht groepjes verdeeld worden. Een leid ster of leider zal uitleggen wat er allemaal gaat gebeuren. De Heebie Jeebie Jazzband zal op deze middag de kinderen begelei den. Er zullen waarschijnlijk een aantal gymnastiekleraren aanwezig zijn die met de jongens en meisjes ritmische dansen op de muziek uit voeren. Ook de ouders van de kinderen zijn welkom. Een aantal mensen maken opnamen voor de radio. Chris Platteeuw, 11 jaar, Terneuze- 732/18-5/15 SINGAPORE (AP) Gedu rende 23 jaar heeft een gemeen schappelijk geloof in de moham medaanse godsdienst de twee on gelijksoortige helften van Pakis tan verbonden. Nu weten de leiders van de natie dat er een sterkere bindstof nodig is, wil het land vereend blijven. In de wrede burgeroorlog die 26 maart Oost-Pakistan in zijn greep hrceg zijn waarschijnlijk een mil joen mensen gedood, waarbij velen gemarteld en afgeslacht werden eenvoudig omdat ze de verkeerde taal spraken en hun afstamming verkeerd was. N'iet-Bengalen zullen niet gauw vergeten, hoe huisvaders, moeders en kleinkinderen gedood werden door Bengalen die een onafhankelijk t'ost-Bengalen wilden vestigen. Ben salen zullen zich nog lang de ter reur en dc verwoestingen van het •cger herinneren. De economie van de oostelijke Vicuget van Pakistan ligt in digge len. De wederopbouw moet van het Westen komen, dat door India heen op 1600 km afstand ligt, maar omdat India niet toestaat dat over zijn gebied wordt gevlogen doet een straalvliegtuig er zes uur over. De economische infrastuctuur van Oost-Pakistan steunde zwaar op een procent minderheid van hindoe- bengalen die er bleven toen India on Pakistan uit het vroegere Brits India gevormd werden- Er waren ook zes miljoen bihari's, mohammedaanse migranten die bij de verdeling uit verschillende delen van India kwamen, hoofdzakelijk uit Bihar. En verder waren er belang rijke Westpakistaanse zakenlieden en bedrijfsleiders. De hindoe's verloren vele doden door de vergeldingsacties van het leger. Duizenden zijn naar India ge vlucht of naar afgelegen gebieden in de provincie. De eens schilderachti ge hindoe-wijk van juwelen- en - kunstwinkels in Dacca is een zwart geblakerde ruble, hindoe-wij ken el ders zijn met de grond gelijk ge maakt. Bihari's en Westpakistanen wer den in heel Oost-Pakistan door Ben galen afgemaakt, er velen die het hebben overleefd zijn in paniek ge vlucht. Het is van opmerkelijke betekenis dat bij het moorden geen acht werd geslagen op de godsdienstige lijnen. Ooggetuigen hebben gezien dat mo hammedaanse bihari's in moskeeën vermoord Werden door mohamme daanse bihari's ondanks de leer van de profeet Mohammed. Als moham medaanse Poendzjaab en Pathan-sol- daten in actie kwamen om de score te vereffenen, gunden zij zich geen tijd om zich te vergewissen van het geloof hunner slachtoffers. De stichter van Pakistan. Moham<- med Ali Jinnah, hing de theorie aan dat Pakistan, ondanks zijn geografi sche ligging en grote etnische ver schillen, door zijn geloof in de Islam als natie zou stand houden. Portretten van Jinnah hangen nog aan de officiële muren in West- en Oost-Pakistan. maar bezadigde lei ders menen thans dat zijn ideeën NEW YORK (Reuter) Pa kistan lieeft gisteren voor de eer ste maal positief gereageerd op het aanbod van de secretaris generaal van de Verenigde Na ties, Oc Thant, voor hulp aan de bevolking voor Oost-Pakistan door middel van de VN-organen. De economische adviseur van president Yap Khan, Moezaffar Ahmed, heeft een bezoek aan Oe Thant gebracht in diens hoofd kwartier in New York. Hij heeft meegedeeld dat er volgens zijn regering in het jaar juli 1971/ juni 1972 een voedseltekort van 2 miljoen ton zal zijn. Pakistan heeft behoefte aan 30 kustvaar ders van elk 500-1000 ton en een aantal kleinere vaartuigen om de levensmiddelen naar de binnen landen van Oost-Pakistan te brengen. Op een persconferentie na af loop van zijn gesprek met Oe Thant zei Ahmed dat de des kundigen van de Verenigde Na ties en een aantal andere landen die Oost-Pakistan tijdens de ge vechten tussen het leger en de Bengaalse vrijheidsstrijders heb ben verlaten, hun werk met in gang van 1 juni kunnen her vatten. versterking behoeven. Het probleem is dat niemand weet hoe. „Al 23 jaar lang heeft het westen zich ten koste van ons verrijkt", bulderde majoor M.A- Osman van de Bengaalse bevrijdingstroepen, toen Bangla Desj, of de Bengaalse staat, zijn korstondig bestaan beleefde. Buitenlandse economisten weten dat 60 a 70 procent van de buiten landse hulp naar West-Pakistan ging, terwijl het Oosten voor meer dan 45 procent van de buitenlandse deviezen van het land zorgde. De tarieven en het economisch beleid tendeerde naar begunstiging van het westen, .dat zwaar leunde op de oostelijke inwoners tweederde van de totale .bevolking voor de afzet van zijn industriële en land bouwproducten. Sommigen in West-Pakistan zou den zich geleidelijk van het oosten willen losmaken en alle banden ver breken. Maar dit wordt onwaar schijnlijk geacht onder een militaire regering die kennelijk vastbesloten is om, koste wat het kost, éér. Pa kistan in stand te houden. De kosten, tot nu toe onmetelijke in economische en menselijke be grippen, zullen waarschijnlijk over weldigend blijven- De Bengalen spelden nu Pakistaanse vlaggetjes op hun kleding en hangen Pakis taanse vlaggen uit hun huizen, maar dat is vanwege de veiligheid. ..Zie eens wat het leger heeft gedaan", fluitserde een Bengaalse student tot een verslaggever in een bepaalde stad. Zijn ogen verrieden vurige verbittering, maar toen een officier naderbij kwam lachte hij opgewekt en maakte een patriotti sche opmerking. Zijn reactie was kenmerkend voor de gehele versufte en verslagen pro vincie. De Bengalen moesten ten slotte weer aan het werk gaan om hun gezinnen te onderhouden. Zij hebben zware verliezen geleden en er zijn weinig ernstige vooruitzich ten op gewapende tegenstand. Maar er zal meer dan passieve meegaanheid voor nodig zijn om Pa kistan weer op te bouwen. Zelfs voor de burgeroorlog was het al zwaar getroffen door economische tegenspoed en natuurrampen. De kwestie van de tolerantie is precair. Militaire leiders hebben hun cen- suurnet gebruikt om in West-Pakis tan berichten over wreedheden door daar wonende Bengalen weg te hou den. Maar uiteindelijk zullen de fei ten doorsijpelen naar de andere kant. Een duidelijke dreiging vormen de verlamde voedseloogst en het verstoorde hulpprogram. Sommige buitenlandse waarnemers vrezen dat hierdoor deze zomer een rampspoe dige hongersnood zal Ontstaan- Een andere zorg is dat de kopers van jute op andere vezels uit meer sta biele delen van de wereld zullen overgaan. Oost-Pakistan produceert 80 procent van de jute in de wereld, maar de exporteurs vrezen dat de tot stilstand gekomen voorraden niet gemist zullen worden. Dat zou de economie van Oost-Pakistan stagne ren en minder aantrekkelijk voor het westen maken. Een buitenlander die de economie en de politiek van nabij heeft ge volgd zei: „Het is nog veel te vroeg om te zeggen wat er zal gaan gebeu ren. BONN (DPA) Het openbaar mi nisterie in Bonn heeft een gerechte lijk onderzoek wegens meineed tegen de Westduitse voormalige bondskan selier Kiesinger gestaakt. Volgens een communiqué heeft Kiesinger, die nu voorzitter van de Christen-Democratische oppositiepar tij CDU is, zich „duidelijk niet aan meineed schuldig gemaakt", toen hij op 4 juli 1968 in een Nazi-proces ais getuige verklaarde, dat hij als plaats vervangend hoofd van de „radio politieke afdeling" van het Duitse ministerie van buitenlandse zaken onder Hitier officieel niets wist van de vernietiging van de Joden. Kiesinger had in liet betrokken proces verklaard, dat hij tot januari 1942 berichten uit het buitenland over massamoorden op Joden als propaganda had beschouwd. Later had hij van burgers en verlofgangers gehoord, dat de Joden niet' alleen werden weggevoerd, maar dat er „ook wat anders" met hen gebeurde Na zijn getuigenverklaring werden er 29 aanklachten wegens meineed te gen Kiesinger ingediend. (Van onze juridische medewer ker) Twintig Duitse weduwen en we zen van Starfighter-piloten zijn vo rige week in Los Angeles een pro ces begonnen tegen de Amerikaanse vliegtuigjabriek Lockheedde ont werper van de Starfighter, die bij Westduitse piloten de bijnaam van „weduwenmaker" of vliegende zerk" gekregen heeft. De twintig volgen hiermee liet voorbeeld van een andere Westduit se piloten-weduwe, Gerlinda Hippel, die al sinds september vorig jaar tegen Lockheed een proces voert. Zij heeft daarbij de hulp ingeroepen van een van Amerika's bekendste advocaten: Meivin Belli. In beide gevallen wordt van de Lockheed-fabriek een schadevergoe ding geëist, omdat de Starfighters „ongeschikt voor hun bestemming" en „onbruikbaar" zouden zijn ge weest. Hoewel de Starfighter in meerde re (Europese) landen gebruikt wordt, is alleen in West-Duitsland het aantal ongelukken met dit vlieg tuig zo hoog. Sinds 1962 zijn daar al 166 toestellen neergestort, waarbij 66 piloten om het leven kwamen. Een mogelijke verklaring voor deze grote reeks ongelukken zoeken sommigen in het feit dat het Vfest- Duitsland tot ver na de Tweede Wereldoorlog verboden was een le ger te hebben. Daardoor zou de Westduitse luchtmacht de hele gelei delijke ontwikkeling van betrekke lijke eenvoudige gevechtsvliegtuigen tot het zeer gecompliceerd toestel dat de Starfighter is, gemist hebben. Dit gebrek aan ervaring zou volgens hen de oorzaak van de Starfighter- ramp zijn. De Starfighters voor West-Duits land worden door Nederlandse, Bel gische, Italiaanse en Duitse licentie houders gebouwd. Het zou daarom voor de hand gelegen hebben dat de aanklacht tegen een van de licentie houders gericht zou zijn. Dat dit niet gebeurd is, vindt zijn verkla ring in het feit dat de z.g. produkten- aansprakelijkheid in b.v. Duits land en Nederland veel beperkter is dan in de Verenigde Statenivaar men steeds meer bereid is een absolute aansprakelijkheid te aan vaarden van de fabrikant en hande laar jegens iedere derde voor schade door gebreken aan hun produkt ont staan. Reeds het bewijs van het enkele causule verband tussen ge brek en schade volstaat om tot zijn aansprakelijkheid te concluderen. In Nederland en Duitsland wordt deze aanvaarding van de absolute risico aansprakelijkheid echter in de weg gestaan doordat geëist wordt dat dc fabrikant-handelaar „schuld" moet hebben aan het gebrek van het pro dukt. Het is echter de vraag of de Amerikaanse rechter ook bereid is Lockheed aansprakelijk te stellen voor de ongelukken met de West duitse Starfighter. Immers. Lock heed heeft deze toestellen - niet zelf gebouwd, maar heeft slechts een licentie gegeven aan de feitelijke vervaardigers. De weduwen echter stellen 'flat volgens het licentie-con tract Lockheed recht heeft op een gedeelte van de winst van de ver koop van iedere Starfighter Ze stel len dat wie deelt in de winst, ook moet delen in de lasten. Nóg een reden Door de Duitse weduwen om in Amerika te proce deren is het feit dat de rechter in de Verenigde Staten aanzienlijk hogere bedragen wegens geleden immateriële schade toekent dan de Europese rechters. Reden voor Ger linda Hippel om een schadevergoe ding van twee miljoen dollar te eisen. Voornamelijk gebaseerd op de overweging dat zij de troost en ge zelschap van haar - man moet mis sen. In Nederland zou zij in dit geval helemaal geen immateriële schade vergoed krijgen. Dan is er slechts een voorziening in het levensonder houd mogelijk. Ook in gevallen waarin wel sprake kan zijn van een vergoeding wegens immateriële schade, is in Nederland dit bedrag nooit overdreven hoog. Het hoogste bedrag dat ooit uitgekeerd is, is 60.000 gulden, toegekend aan een vrouw, die een totaal •m-.svormd ge zicht overhield na een medische be handeling met röntgensiralen. I Mocht de Amerikaanse rechter be sluiten de eis van de Westduitse weduwen toe te kennen, dan is de kans niet denkbeeldig dat er een aanzienlijke toeneming in dit soort processen komt. Immers, het aanial in Europa dank zij een Amerikaanse licentie vervaardigde produkten, is erg groot. Reden genoeg om de uitspraak in Amerika met belangstelling af te wachten. (ADVERTENTIE) Toen ging niets zonder paard. Nu geen intern transport zonder Bel voor nadere dokumentatie

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1971 | | pagina 1