leubelen
•ne
eethoek.
Een groot bord in de
Achterdijk in Tul! en
'f Waai wijst de weg
naar Nederlands ori
gineelste fruitkweker
Willem van Buren, de
fruitteler uit de Vuist
Dat bord is geen luxe,
want in het met bloe
sem besproeide Lek-
dorpje lopen mensen
rond, die bezoekers
van Willem van Bu
ren precies de ver
keerde kant opsturen.
,De baas'
Geen goudmijn
meer
Willem Duys
reageerde
Warm hart
toedragen
Het duurt
nog lang
Zaterdagbijlage van 15 mei 1971
leubel Drive-in Eindhovèn
oord Brabantlaan bij de
ijksweg Tilburg-Maastricht,
frit vliegveld.
Icubel Drive-in Etten Leut
.ijksweg Breda-Roosendaal.
lecrlcnSpoorsingel 2.
leubel Drive-in Utrecht:
Lijkswcg Oudenrijn-Arnhem,
frit Utrecht-Jutphaas.
'.otterdam
IroothandelsgebouWj
Veena 737.
Amsterdam:
tadhouderskade 74 (modern)
Ceizersgracht 590 (klassiek).
)en Haag:
VinkelcentrumWaldeck',
inde Laan van Meerdervootf'
Meubel Drive-in Enschede:
Vinkelcentrum 5De Klandet'ij
loulevard 1945.
U parkeert op het dak!)
oeristen
ff'.
Maar dat is dan ook met
een de enige negatieve
ervaring die Willem van
Buren (40) heeft opge
daan sinds Pasen. Voor
hem een historische Pasen,
want na zijn (stemloze)
optreden in de Vuist van
Willem Duys is zijn boom
gaard druk beklant.
Zijn ongekende plannetje -
het verhuren van fruitbo
men aan toeristen is duide
lijk aangeslagen. Bij bena
dering heeft hij al zo'n
duizend bomen en hompjes
verhuurd. Nog zeshonderd
stammetjes en van Buren
is uitverkocht.
Dat is een resultaat waarop
hij in totaal niet had gere
kend. Misschien is het hem
zelfs een beetje boven het
hoofd gegroeid. „Ik had ver
wacht dat er veertigvijf
tig mensen belangstelling
voor zouden hebben", zegt
hij, gestoken in een splinter
nieuwe blauwe overall, nieu
we klompen en een nieuw
overhemd. In die overall
draagt hij geen snoeischaar
of entmes, maar visitekaart
jes. „Sinds vier weken ben
ik meer boekhouder dan
fruitkweker". Hij glimlacht,
maar niet als een boer met
kiespijn. Want Van Buren js
in zijn element. „Iedere dag
heb ik schik. Ik heb de om
gang met mensen altijd al
leuk gevonden. Maar als je
de hele dag tussen de fruit
bomen loopt zie je geen
mens".
Dat is nu anders geworden.
Hij kan bijna zeggen: als je
tussen de mensen loopt zie
je geen boom. Zijn huurders
verdringen zich voor ,de
baas' met honderden vragen.
„Wanneer zijn ze rijp? Hoe
Weg ui» de etad lekker koffie drinken onder ]e «eigen" appelboom.
doet u dat snoeien ?Gaat u
ze spuiten?" Willem van Bu
ren antwoordt geroutineerd.
Hij laat niet blijken dat hij
ook wel eens rustig onder 'n
boom wil zitten. Alleen als
de zoveelste huurder, bijge
staan door vrouw en kroost,
naar hem toestapt en vraagt
welke boom nou eigenlijk
van hen is, slaat hij een
beetje geërgerd zijn map
open an zegt dat de fami
lie Pieterse uit Dordrecht 'n
Conférence (peer) heeft op
de tweede akker, links van
de w.c., de derde rij, de
tweehonderdzestiende boom.
Opgelucht trekt de familie er
op af om ,hun' boom met
trotse ogen te bezien. Ze we
ten niet dat die boom ook
best de homderdtweeënnegen-
tigste kan zijn op de eerste
rij. Want Willem van Buren
heeft nog geen tijd gehad al
le bomen te voorzien van 'n
nummer. Maar hij weet dat
zijn huurders (en dus ook
hijzelf) geen rust zullen heb
ben voordat ze hun eigen
boom gezien hebben.
Waarom Willem van Buren
naar een nieuwe afzetmetho-
de van zijn fruit zoekt, lijkt
duidelijk. De Nederlandse
fruitteelt is niet meer de
goudmijn die zij tien jaar
geleden nog was. Toen Van
Buren in 1956 vol goede
moed op zijn 5 hectaren be
gon, zat er nog volop per
spectief in het fruit, maar
overproduktie en EEG
hebben een rigoureuze zui
vering onder de fruittelers
tot gevolg gehad. Willem
Van Buren was hard op weg
om zijn bedrijf op te geven.
Twee jaar geleden leed hij
een verlies van 15.000. Sa
men met zijn vrouw ver
diende hij nog geen gulden
per uur. Daarom dacht hij
er sterk over ander werk te
gaan doen. Hij solliciteerde
bij de plantsoenendienst in
Utredht en vroeg roodpremie
aan voor zijr
Maar Van Buren had er toch
geen vrede mee. Het deed
hem pijn dot hij zijn zelfstan
digheid moest opgeven.
Daarom wildé hij ook niet
in aanmerking komen voor
de önanciSle regeling bij be-
Fruitkweker Willem van Buren vertelt zijn „klanten" welke bomen nog vrij zijn.
op een laatste kans om zijn
bedrijf te redden. Een ad
vertentie in een Utrechts
huis-aaa-huisblad bracht
hem die kans. De tweede die
op de annonce reageerde
was de regisseur van Willem
Duys' vuisit. Het vervolg is
bekend. Willem van Buren
berekent dat hij veertig mil
le opstrijkt als hij alle bo
men verhuurt. Geen geweldi
ge som als men de bedrijfs
kosten in aanmerking
neemt. Maar Van Buren
denkt een flink bedrag uit te
sparen dat een .normale'
fruitteler betaalt aan afzet
kosten. Hij denkt daarom te
kunnen rekenen op tien mil
le. „Geen geweldig inkomen,
maar we hebben het d« laat
ste jaren met heel wat min
der moeren doen", meent
hij-
Het is duidelijk: Willem van
Buren lanceerde zijn plan
niet uit menselijkheid,
maar uit drang naar zelfbe
houd.
Hij heeft inmiddels ge
merkt, dat er Nederlanders
zijn, die de fruitteelt een
warm hart toedragen. „Ver
schillende mensen hebben op
mijn girorekening bedragen
gestort zonder dat ze zelf 'n
boom wilden huren", vertelt
hij.
Opbeurende ervaringen dus,
die voor hem opwegen tegen
wat hij noemt spotboeverij
van zijn collega's. „Ik heb
gemerkt dat er bij mij te
lefonisch bomen zijn gereser
veerd door sommige fruit
kwekers hier. Daar krijg ik
natuurlijk noodt een cent van
binnen. Het gevolg is dat vol
gens mijn administratie de
zaak op een gegeven mo
ment uitverkocht is. Voor
mij is dat natuurlijk niet
erg.
Tenslotte blijft die boom
hier staan. Maar ik vind het
rot dat ik daardoor onnodig
mensen moet teleurstellen".
Een imponerende huisvader,
die temidden van de halve
uitzet onder zijn boom ligt te
sluimeren, was in elk geval
nog op tijd. Terwijl zijn
vrouw en kinderen wat door
de boomgaard slenteren, ge
niet hij op zijn gemak van
het schilderij van wit-roze
bloesemblaadjes tegen de
blauwe lucht.
Totdat Willem van Buren
vertelt van de man, die na
een lijdensweg van drie ja
ren overleed, nadat een ge
weldige goudreinette zijn
schedel had gebeukt. Klaar
wakker en verrassend lenig
is hij overeind. Een secon
de later is hij echter weer
horizontaal. Het duurt nog
lang voordat de appels rijp
zijn.
7
door
Louis van de Geijn