leubelen •ne eethoek. Een groot bord in de Achterdijk in Tul! en 'f Waai wijst de weg naar Nederlands ori gineelste fruitkweker Willem van Buren, de fruitteler uit de Vuist Dat bord is geen luxe, want in het met bloe sem besproeide Lek- dorpje lopen mensen rond, die bezoekers van Willem van Bu ren precies de ver keerde kant opsturen. ,De baas' Geen goudmijn meer Willem Duys reageerde Warm hart toedragen Het duurt nog lang Zaterdagbijlage van 15 mei 1971 leubel Drive-in Eindhovèn oord Brabantlaan bij de ijksweg Tilburg-Maastricht, frit vliegveld. Icubel Drive-in Etten Leut .ijksweg Breda-Roosendaal. lecrlcnSpoorsingel 2. leubel Drive-in Utrecht: Lijkswcg Oudenrijn-Arnhem, frit Utrecht-Jutphaas. '.otterdam IroothandelsgebouWj Veena 737. Amsterdam: tadhouderskade 74 (modern) Ceizersgracht 590 (klassiek). )en Haag: VinkelcentrumWaldeck', inde Laan van Meerdervootf' Meubel Drive-in Enschede: Vinkelcentrum 5De Klandet'ij loulevard 1945. U parkeert op het dak!) oeristen ff'. Maar dat is dan ook met een de enige negatieve ervaring die Willem van Buren (40) heeft opge daan sinds Pasen. Voor hem een historische Pasen, want na zijn (stemloze) optreden in de Vuist van Willem Duys is zijn boom gaard druk beklant. Zijn ongekende plannetje - het verhuren van fruitbo men aan toeristen is duide lijk aangeslagen. Bij bena dering heeft hij al zo'n duizend bomen en hompjes verhuurd. Nog zeshonderd stammetjes en van Buren is uitverkocht. Dat is een resultaat waarop hij in totaal niet had gere kend. Misschien is het hem zelfs een beetje boven het hoofd gegroeid. „Ik had ver wacht dat er veertigvijf tig mensen belangstelling voor zouden hebben", zegt hij, gestoken in een splinter nieuwe blauwe overall, nieu we klompen en een nieuw overhemd. In die overall draagt hij geen snoeischaar of entmes, maar visitekaart jes. „Sinds vier weken ben ik meer boekhouder dan fruitkweker". Hij glimlacht, maar niet als een boer met kiespijn. Want Van Buren js in zijn element. „Iedere dag heb ik schik. Ik heb de om gang met mensen altijd al leuk gevonden. Maar als je de hele dag tussen de fruit bomen loopt zie je geen mens". Dat is nu anders geworden. Hij kan bijna zeggen: als je tussen de mensen loopt zie je geen boom. Zijn huurders verdringen zich voor ,de baas' met honderden vragen. „Wanneer zijn ze rijp? Hoe Weg ui» de etad lekker koffie drinken onder ]e «eigen" appelboom. doet u dat snoeien ?Gaat u ze spuiten?" Willem van Bu ren antwoordt geroutineerd. Hij laat niet blijken dat hij ook wel eens rustig onder 'n boom wil zitten. Alleen als de zoveelste huurder, bijge staan door vrouw en kroost, naar hem toestapt en vraagt welke boom nou eigenlijk van hen is, slaat hij een beetje geërgerd zijn map open an zegt dat de fami lie Pieterse uit Dordrecht 'n Conférence (peer) heeft op de tweede akker, links van de w.c., de derde rij, de tweehonderdzestiende boom. Opgelucht trekt de familie er op af om ,hun' boom met trotse ogen te bezien. Ze we ten niet dat die boom ook best de homderdtweeënnegen- tigste kan zijn op de eerste rij. Want Willem van Buren heeft nog geen tijd gehad al le bomen te voorzien van 'n nummer. Maar hij weet dat zijn huurders (en dus ook hijzelf) geen rust zullen heb ben voordat ze hun eigen boom gezien hebben. Waarom Willem van Buren naar een nieuwe afzetmetho- de van zijn fruit zoekt, lijkt duidelijk. De Nederlandse fruitteelt is niet meer de goudmijn die zij tien jaar geleden nog was. Toen Van Buren in 1956 vol goede moed op zijn 5 hectaren be gon, zat er nog volop per spectief in het fruit, maar overproduktie en EEG hebben een rigoureuze zui vering onder de fruittelers tot gevolg gehad. Willem Van Buren was hard op weg om zijn bedrijf op te geven. Twee jaar geleden leed hij een verlies van 15.000. Sa men met zijn vrouw ver diende hij nog geen gulden per uur. Daarom dacht hij er sterk over ander werk te gaan doen. Hij solliciteerde bij de plantsoenendienst in Utredht en vroeg roodpremie aan voor zijr Maar Van Buren had er toch geen vrede mee. Het deed hem pijn dot hij zijn zelfstan digheid moest opgeven. Daarom wildé hij ook niet in aanmerking komen voor de önanciSle regeling bij be- Fruitkweker Willem van Buren vertelt zijn „klanten" welke bomen nog vrij zijn. op een laatste kans om zijn bedrijf te redden. Een ad vertentie in een Utrechts huis-aaa-huisblad bracht hem die kans. De tweede die op de annonce reageerde was de regisseur van Willem Duys' vuisit. Het vervolg is bekend. Willem van Buren berekent dat hij veertig mil le opstrijkt als hij alle bo men verhuurt. Geen geweldi ge som als men de bedrijfs kosten in aanmerking neemt. Maar Van Buren denkt een flink bedrag uit te sparen dat een .normale' fruitteler betaalt aan afzet kosten. Hij denkt daarom te kunnen rekenen op tien mil le. „Geen geweldig inkomen, maar we hebben het d« laat ste jaren met heel wat min der moeren doen", meent hij- Het is duidelijk: Willem van Buren lanceerde zijn plan niet uit menselijkheid, maar uit drang naar zelfbe houd. Hij heeft inmiddels ge merkt, dat er Nederlanders zijn, die de fruitteelt een warm hart toedragen. „Ver schillende mensen hebben op mijn girorekening bedragen gestort zonder dat ze zelf 'n boom wilden huren", vertelt hij. Opbeurende ervaringen dus, die voor hem opwegen tegen wat hij noemt spotboeverij van zijn collega's. „Ik heb gemerkt dat er bij mij te lefonisch bomen zijn gereser veerd door sommige fruit kwekers hier. Daar krijg ik natuurlijk noodt een cent van binnen. Het gevolg is dat vol gens mijn administratie de zaak op een gegeven mo ment uitverkocht is. Voor mij is dat natuurlijk niet erg. Tenslotte blijft die boom hier staan. Maar ik vind het rot dat ik daardoor onnodig mensen moet teleurstellen". Een imponerende huisvader, die temidden van de halve uitzet onder zijn boom ligt te sluimeren, was in elk geval nog op tijd. Terwijl zijn vrouw en kinderen wat door de boomgaard slenteren, ge niet hij op zijn gemak van het schilderij van wit-roze bloesemblaadjes tegen de blauwe lucht. Totdat Willem van Buren vertelt van de man, die na een lijdensweg van drie ja ren overleed, nadat een ge weldige goudreinette zijn schedel had gebeukt. Klaar wakker en verrassend lenig is hij overeind. Een secon de later is hij echter weer horizontaal. Het duurt nog lang voordat de appels rijp zijn. 7 door Louis van de Geijn

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1971 | | pagina 1