Italiaanse drukte in ijsstadion
o
Haal zwakzinnigen
uit eenzaamheid
r
MONSTER VERBOND BRABANTS OPERA TALENT IN TILBURG
F.van Lanschot
binnenland
buitenland
Spreektoeter
Paarden
Soft-machine
F. van Lanschot. Een naam,
onverbrekelijk verbonden met handel
en industrie in het Brabantse land.
Daarom gaat Van Lanschot zich zeer
binnenkort ook vestigen in Breda,
waardoor Uw financiële belangen nog
beter behartigd kunnen worden.
Alle bank- en assurantiezaken worden
bij ons met persoonlijke aandacht
behandeld en wij staan tot Uw dienst
met alle mogelijkheden waarover
een moderne en veelzijdige bank
beschikt
Op 17 mei wordt ons nieuwe kantoor
geopend in de Veemarktstraat 44
te Breda.
U bent vanaf die datum van harte
welkom!
Staatssecretaris Van de Poel
603ste Staatsloterij
Eerste klasse
papier
oor uw pen
Bouwstaking III
Reimerswaal
DONDERDAG 13 MEI 1971
TILBURG „Van nu af stil
te; iedere minuut is kostbaar'',
roept dirigent Jan Jansen over
de 600-koppige menigte „Egyp-
tenaren" uit Tilburg, Ulven-
hout, Den Bosch en Eindhoven
in de Tilburgse sporthal. Zoals
Berlijn zijn circus Karojan kent,
zo ontstaat daar in Tilburg nu
„circus Jansen". De bijna twee
meter lange Aïda-trompetten,
de banda van de Philipsharmo-
nie, zetten in: té, té, té, tétété,
té,té-té: Aida's triomfmars. Het
Brabants Orkest speelt op volle
sterkte. Paarden lopen schich
tig, onvervalste vijgen strooi
end over de lopers, langs de
roffelende pauken; balletmeis
jes zoeken met handen, armen
en benen naar de juiste bewe
gingen; de koren laten lyrisch
en volumineus de bekende me
lodieën klinken, die iedere sla
gersjongen (bestaan die nog?)
kan meefluiten.
De grote repetities voor de nog
grotere Aïda, de bekende opera
van Verdi, op 21 en 23 mei in
Tilburg zijn begonnen. Vrienden,
geburen en allen die dit monster
verbond met de opera-muziek in
Tilburg een warm hart toedragen
worden daarbij week en zeggen:
„Dit moet een succes worden". En
de „argeloze en objectieve" kran
teman, die erbij zit om er iets
van mee te maken, gelooft het ook.
En dan niet alleen een succes, dat
het moet hebben van puur enthou
siasme (want dat is er voor 100
procent), maar ook omdat er zich
muzikaal werkelijk wel iets indruk
wekkends aan het voltrekken is,
waarbij zanger Joe Frazier knock'
out gaat.
„Een jeugddroom? Nee, dat kan
ik niet zeggen", zegt maestro Jan
sen; even uitgeput rustend op een
stoel, terwijl zijn vrouw een glaas
je koel water aandraagt. „Ik heb
dit wel afgekeken in Verona. Ik
geloof, dat Verdi het zó bedoeld
beeft. Daar kun je geen koortje
van 100. man tegenaan zetten. We
hebben de zes verschillende koren
nu anderhalve maand met elkaar
aan het zingen. Toen we de eerste
keer bij elkaar waren kon ik al
zeggen: 't Gaat! Alleen vergaten
toen de dames hun mond open te
doen omdat er zo'n verrekt mooi
mannenkoor stond". Een Tilburgse-
Italiaanse zegt intussen: „Die „s"
klinkt nog te dik. Zij corrigeert de
uitspraak. Een HBS'er komt nog
even met hem een partituur-moei
lijkheid doornemen. De bekende
Tilburgse musicus Frans de Koek
wandelt akoestisch te luisteren.
Het lijkt hem niet gek, zegt hij
tegen Jansen. Iemand loopt lijsten
met namen te controleren. De UI-
venhoutse Boelaars kijkt beteu
terd: „Altijd heb ik met de opera's
meegezongen, en nu mag ik het
niet van de dokter". Maar hij is er
wel.
„We beginnen weer", roept Jan
sen. „Gloria all'egit...." „Stop,
stop", roept regisseur dr. Walter
Eicher. „Het spadjt me, maar nur
allein die coulissenkoor...." en ver
der zie je ailleen nog een glimmen
de schedel boven een blauwe trui,
die geluidloos verloren gaat door
het ophollen van enkele „Egypte-
naren", die achter hun hiertje zijn
weggeroepen. Maar de orde is her
steld. Eicher heeft nu een dwin
gende spreektoeter, al is hij als
het proto-type van een echte Dueut-
schar Direktor wonderlijk rustig in
zijn aanwijzingen. Daar heeft Els
Mulders plezier van. Oorspronke
lijk zou zij alleen het negertjesbal
let verzorgen, maar ter elfder ure
moet zij nu opdraaien voor de hele
choreografie. Een tour de force
met 94 meisjes, ten dele van de
balletschool, aangevuld met leer
lingen van de ballet-vakopleiding,
die midden in de repetitie weghol
len, omdat ze de trein naar Rotter
dam nog moeten halen. Maar de
volgende week logeren ze hij Til-
burgenaren en zijn dan altijd pre
sent. Iedereen doet wat, werk'
mee.
De tempelscène. Je hoort hoe
genuanceerd Jan Jansen zijn koren
kan laten zingen. Afgewogen en
beheerst. Maar gemeente-ambte
naar Bergh, houdt het met zijn
ruim 100 kg gewicht niet meer vol
en laat me in een hoekje zijn bijna
afgezaagde vingers zien. „Met drie
man hebben we iin onze vrije uren
de trappen voor het décor gezaagd.
Tjonge, wat een karwei" Een an
der weet te vertellen hoe een hele
familie De Jong uit Ulvenhout in
„Jeugdland" aldaar ruim 2000 me
ter zwarte stof aaneen zit te naai
en voor het décor. En hoe J. Duyn-
stee uit datzelfde Ulvenhout ook
nog iets anders kan dan alleen
maar schrijven in „Papier voor uw
pen" (eerlijk, zo werd het me
gezegd.) „Er moesten lampjes ko
men voor de maagden; binnen een
week had hij het voor elkaar"
Over dat décor weet Leen Wes-
sels alles te vertellen. „Pas op, ze
lopen je van de sokken". De paar
den komen weer langs; de koren
klappen; niet voor zichzelf, maar
om de beesten vast aan het pu
bliek te laten wennen. We klim
men dan maar op de vrachtwagen
van Het Brabants Orkest, dat een
deel van de chaos uitmaakt. „Ik
heb veel hulp gehad van de direc
teur van het Leids Volkenkundig
Museum en de Ambassade van de
Verenigde Arabische Republie
ken", zegt hij, „om alles zo Egyp
tisch mogelijk te krijgen". Zes 7-
meter hoge obelisken op een podi
um van 30 bij 24 meter met een
orkestbak van 100 vierkante me
ter. Het podium is 1.50 meter hoog.
Vooral door lichteffecten wordt er
scène gemaakt. Honderd kilowatt'
dat is dan voor de technici; of 100
spots van 1000 watt.
Maandag wordt begonnen met de
opbouw van het décor en het stel
len van de tribunes (3000 zitplaat
sen). Dan komen ook de kleren, de
costuums voor de dag, die iedereen
in apart gemaakte zakken (plastic
vuilniszakken) mee naar huis
neemt. De pruiken uit smyrna-wol
werden ook door de spelers zelf
vervaardigd. En zo kun je door
gaan. Ben zeker de helft verge
ten.
„Ik moet alle gezichten van de
dames en heren aan deze stok
hebben" roept Jan Jansen. Die da
mes en heren dat zijn de mannen
die zo van de kerkkoren oude stijl
zijn weggelopen; de dames, die
thuis achter de stofzuiger Verdi
staan te neuriën, maar ook de
„hippie"-achtige jongeren, die je
eerder bij een Soft-Machine zou
menen te vinden.
Tegen dit Brabantse muzikale
geweld komen dan de volgende
week wereldsterren als Talajic,
Cortez, Labo, Fissoire, Bardelli en
Pagliuca het opnemen. Voor twee
avonden ruilen zij de befaamde
Metropolitan en Scala voor een
simpele Tilburgse Sporthal Op
zijn minst zullen ze verwonderd
staan te kijken naar dit enthousi
asme, maaT ongetwijfeld zullen ze
zich ook geïnspireerd voelen door
enkele honderden goede musici,
amateur of beroeps; muziek zonder
grenzen.
Het is precies 100 jaar geleden,
dat Verdi deze opera schreef bij
de opening van het Suez-kanaal.
De kritieken waren toen niet zo
gunstig: invloeden van Meyerbeer
en Wagner, meende men. „Stomp
zinnige verwijten; ik wou dat ik
Aïda maar nooit geschreven had",
reageerde Verdi. Maar toch begon
de Aïda, de eerste werkelijke
„grand-opera" die Verdi geschre
ven had haar zegetocht door de
wereld....tot in Tilburg. Er ztjn
zelfs mensen die een stille hoop
hebben, dat de Aïda-manifestatie
in Tilburg opnieuw het Suez-ka
naal zal openzingen! Wie weet. In
ieder geval loiopt, aldus De Braban
der, de kaartverkoop goed. Op het
moment dat we dit schrijven wa
ren er ongeveer 4000 kaarten weg.
Er zijn 6000 plaatsen. U zult er
geen spijt van krijgen. Daarbij
weiger ik te protesteren tegen de
prijzen van 10,- tot 40,-. Hoe
duur waren de plaaitskaarten bij
bijvoorbeeld Ajax - Aitletico Ma
drid? Muzikaal is deze manifesta
tie zeker niet minder vain omvang,
laat staan van inhoud. De keuze
moet u zelf maar bepalen. Daar zit
een aardige enquête in.
HENK EGBERS
(ADVERTENTIE)
Van Lanschot
komt naar Breda
Bankiers Anno 1737
VHertogenboseh - Breda -Eindhoven-Tilburg - Vught
Affiliaties:
Amsterdam, Vermeer Co. Bankiers.
Den Haag, Bankierskantoor Staal Co.N.V.
Roosendaal/Etten-Leur, J.Luykx Bankiers N.V.
(Van onze parlementaire redaktie)
NUMANSDORP Een geeste
lijke gehandicapte volwassene hoort
eigelijk niet meer in het ouderlijk
huis te wonen. Daar krijgt hij im
mers steeds meer een uitzonderings
positie. Hij mist het buitencontact
en zal op den duur vereenzamen.
Het is begrijpelijk dat ouders hun
geestelijk gehandicapte zoon of
dochter zo lang mogelijk bij zich
thuis willen houden, maar juist daar
mee belemmeren zij onbedoeld voor
de gehandicapte volwassene de ont
wikkeling naar een zekere mate van
zelfstandigheid.
Dit stelde gisterenmiddag erm-
staatssecretaris Van de Boel toen
hij in Numansdorp (Hoeksche
Waard) een gezinsvervangend tehuis
voor geestelijk gehandicapten open
de. Er zijn nog veel te weinig van
deze tehuizen, zodat bij de toelating
nog streng geselecteerd moet wor
den.
Een gezinsvervangend tehuis geeft
de zwakzinnige een bepaalde mate
van zelfstandigheid onder deskun
dige begeleiding, ervan uitgaande dat
hij niet geheel op eigen benen kan
staan. In dit tehuis hebben
de geestelijk gehandicapten een
eigen kamer. Het geeft hen een ge
voel van eigenwaarde, van een ei
gen „huis". Daarnaast is er het ge-
(ADVERTENTIE)
zelligheidsaspect van het samenle
ven in het tehuis.
Overdag werken de geestelijke
gehandicapten, bijvoorbeeld in een
sociale werkplaats, of vertoeven ze
in een dagverblijf. Tijdens de week
ends kan het contact' met het ouder
lijk milieu bewaard blijven.
„Het is te hopen dat steeds meer
ouders van geestelijk gehandicapte
kinderen gaan begrijpen dat zij hun
kinderen niet te krampachtig bij
zich moeten houden. Er zijn veel
mogelijkheden om op het juiste mo
ment de meest gunstige oplossing
te kiezen. De gespecialiseerde
maatschappelijk werkers voor zwak
zinnigen (sociaal pedagogische dien
sten) zijn het meest aangewezen
om bij het vinden van dat juiste
moment behulpzaam te zijn", zei
mr. Van de Poel.
Van de Poel zag drie punten die
hij belangrijk vindt in de zorg voor
geestelijk gehandicapten. Op de
eerste plaats is de vroegtijdige onder
kenning van zwakzinnigheid bij
kinderen nog een probleem dat te
weinig aandacht krijgt.
Ten tweede moet de realisatie
van kinderdagverblijven en dagver
blijven voor oudere geestelijk - ge
handicapten in een behoorlijk tem
po en op de grond van duidelijke
planning wordien voortgezet. Ten
derde, aldus mr. Van de Poel, moe
ten gezinsvervangende tehuizen
worden gecreëerd.
12 mei 1971
Prijzen van:
10 zijn gevallen op nummers eindigende op:
50 zijn gevallen op nummers eindigende op:
50 zijn gevallen op nummers eindigende op:
100 zijn gevallen op nummers eindigende op:
100 zijn gevallen op nummers eindigende op:
200 zijn gevallen op nummers eindigende op:
400 zijn gevallen op nummers eindigende op:
1.000 zijn gevallen op nummers eindigende op:
Een prijs van:
2.000 is gevallen op het nummer:
2.000 is gevallen pp het nummer:
2.000 is gevallen op het nummer:
2.000 is gevallen op het nummer:
2.000 is gevallen op het nummer:
De prijs van:
5.000 is gevallen op het nummer:
25.000 is gevallen op het nummer:
De extra prijs van 50.000 is gevallen
in de serie R op het nummer:
En de troostprijs van 1.000 op nummer:
van elk van de andere series.
Let wel: op nr. 019966 is tevens een prijs van 10 gevallen
6
29
63
258
773
620
695
5661
019966
015118
098418
042455
060344
086730
054698
020433
020433
Brieven "oor deze rubriek moeten met vol
ledige naam en adre* worden ondertekend. Bij
publicatie zullen deze vermeld worden. Slecht*
bij hoge uitzondering zal van deze regel wor
den afgeweken. Naam en adres zijn dan bij
de redactie bekend. Publicatie van brieven
(verkort of onverkort) betekent niet dat de
redactie het in alle gevallen een* it mtt i9
houd, c.q. strekking.
Heeft men zich wel eens gereali
seerd wat het betekent om in weer
en wind op de bouw te werken, om
dan nog maar niet te spreken van
de werkprojecten in de winter die
veel zwaarder zijn dan vele mensen
zich kunnen voorstellen? Dit vraagt
extra voeding en kleding tegen
wind, regen en kou. Ik vind dat als
iemand dat verdient dan zijn het
deze mensen. Het ligt beslist niet
aan hen dat de woningen duur zijn.
Dat moet men zoeken bij de aanne
mers,- diie verdienen grof geld. Er
zijn veel bouwondernemers die in
bungalows wonen die een slordig
bedrag kosten van ongeveer
f 300.000 met inbegrip van interieur.
Daarbij rijden ze nog in wagens
rond van f 20.000, terwijl er voor de
rest van de familie ook nog een
wagenpark ter beschikking staat.
Dat mag gerust, maar men moet niet
die hoge kosten afreageren op de
arbeider. Ook degenen die hun kapi
taal investeren in de woningbouw
zijn niet tevreden met een rente van
6 a 7 proeent maar wensen veel
hogere bedragen. En vergeet ook de
makelaars niet, zij zijn als padde
stoelen uit de grond gerezen, dit
allemaal omdat dit goed geld op
brengt. Daarom zal het woningtekort
ook nooit opgelost worden.
Laten wij nu eens boven aan de
top beginnen om te komen tot bete
re maatschappelijke verhoudingen,
want dit is toeh ons streven. Zouden
wij er niet verstandiger aan doen te
beginnen met het halveren van de
salarissen van ministers, kamerle
den, topfunctionarissen van de ver
schillende departementen, directeu
ren van rijks- en gemeente-instellin
gen, directeuren van bedrijven en
hun dirqete medewerkers, burge
meesters, wethouders en vakbonds
leiders. Dit zou ons miljoenen ople
veren die we voor meer noodzakelij
kere doeleinden konden gebruiken,
bijvoorbeeld woningbouw, strijd te
gen water- en luchtverontreiniging.
En dan nog zouden bovengenoemde
personen tot de bevoorrechten beho
ren. Dit zou een bezuiniging beteke
nen waar bezuiniging rechtvaardig
is.
BREDA J. J. VREIJSSEN
In zijn ingezonden stuk van vori
ge week voert Fons Gieles enkele
uitspraken van literatoren (Erasmus,
Van Deyssel e.a.) aan die zouden
kunnen worden gehanteerd als be
zwaarschriften vooraf tegen de be
staande Reimerswaalplannen. Of de
Pieten-van-de-planning gevoelig zul
len voor zijn argumenten van esthe
tische aard, is weinig aannemelijk.
Erst kcanmit das Fressen, dan die
Esthetik zullen ze wel redenern
Toch heeft het stukje van Fons
Gieles een duidelijke waarde, het
stelt ons voor ogen hoe eenzijdig
economisch de benadering van dit
soort kwesties geschiedt.
Zoals immers oil bij de discussies
rondom een tweede nationale
luchthaven aan de dag trad,
heeft West-Brabant voor de werkge
legenheid geen enkele behoefte aan
meer supra-regionale projecten bui
ten Sheel-Moerdijk. Wie daaraan
nog mocht twijfelen moge ik de
lezing aanbevelen van de Nota
Tweede Nationale Luchthaven van
de Provincie, alsmede van de studie
van het Nederlands Economisch In
stituut: De bestuurlijke organisatie
in West-Brabant: hoe en wanneer.
Daarin luidt het op pag. 9: „Het
verschil tussen vraag en aanbod
blijkt bij gecombineerde ontwikke
ling (autonome en Shell-Moerdijk -
Vr.) dus minimaal te worden, het
geen impliceert dat er per saldo
nauwelijks ruimte zal zijn voor pen
del". Integendeel. Wanneer Reimers
waal er zou komen wordt het groot
ste probleem: hoe krijgen we de
industrieën bemand.
Dat industrieën wensen te expan
deren, is hun zaak, dat echter plaat
selijke bestuurders, die geacht wor
den de levensbelangen van de be
volking te verdedigen, hieraan hun
kritiekloze steun verlenen en bij de
regering staan te dringen om een
nog mooi en redelijk rustig gebied
op te offeren aan de God van het
Bruto Nationaal Produkt, roep een
voudig om een psychiatrische analy
se. Ik neem aan dat we hier met
een poging tot seksuele subldmatie te
doen hebben, want zoals de Zeeuw
se vereniging voor Milieuhygiëne
het eens gesteld heeft vormen fa
brieksschoorstenen voor deze lie
den: de fallische symbolen van be
stuurlijke viriliteit.
Dat ik hier zo giftig over kan
worden, is wellicht laakbaar, maar
wanneer een toch onverdacht insti
tuut als het N.E.I. al duidelijk t.a.v.
dit soort plannen een grote reserve
aan de dag legt, hierin nog eens
gerugesteund door resente uitspra
ken van prof. Zijlstra in het jaar
verslag van de Nederlandse Bank
(kritiek op de Gouden Delta-ge
dachte), dan wordt het toch tijd dat
de troika Van de Laar - De Ramdte -
Van Vianen ook eens tot bezinning
komt.
BERGEN OP ZOOM E. F. VROOM
