Het betere trucwerk met oosterse tapijten Gesprek met mevr. Tine Cuypers van de Nieuwe Roomse Partij STEMLIJST 21 NIE fOOMSE PARTIJ Kwaad Roddel Slaappillen ImC 'f. NOAMS KATHOLIEK REVEIL Kiest U EERLIJK EN noor GEWETEN, don stemt N.R.P. Karretje Zaterdagbij lage van 8 mei 1971 'Mannen,zegt de strijd bare Heerlense huis- vrouw Tine Cuypers- Bonman» (63), 'man nen helpen je alleen maar in je jas, maar al» je al» vrouw een idee hebt, dan gooien ze je van de trap. Dat moet ik de Dolle Mina's mee- geven'. En bij die mannen moet volgens haar een deel van de schuld worden gezocht van het volledig falen van haar Nieuwe Roomse Par tij, die bij de recente Ka merverkiezingen een heel eind heneden de kiesdeler is blijven steken. Hetgeen mevrouw Tine Cuypers- Boumans behalve 18.000,- vele advertenties en ontel bare teleurstellingen heeft gekost. De Nieuwe Roomse Partij heeft nergens enige aanhang van betekenis ge vonden. „En toch", zegt ze vol vuur, „wist ik heus wel waaraan ik was begonnen. Ik had een ge zonde basis. Of U het nou met me eens bent of niet, maar ik had het van Confrontatie, van Waarheid en Leven en van het Gebedsoffensief moeten hebben. Bij elkaar zo'n 20.000 man. En als die nu eens alle maal vijf stemmen hadden kunnen verdienen, dan was ik er geweest". Dat is niet gebeurd. De vast stelling daarvan maakt me vrouw Cuypers onvoorstel baar kwaad. „Ik wil niks van het blad Confrontatie zeggen, dat is het beste blad van Ne derland, maar de groep heeft me in de steek gelaten. De baas van Confrontatie heeft nota bene in De Tijd een ad vertentie voor Jongeling be taald. Dan had hij toch ook wel eens op onze partij kun nen wijzen. Maar neen, we werden doodgezwegen. Dood gezwegen door Waarheid en Leven, door het Gebedsoffen sief waar we de adressen niet van kregen. Maar Ridder van Rappard heeft ze volgens mij wel gekregen. Laat ze het te gendeel maar eens bewijzen. De baas van het Gebedsoffen sief, die zijn handtekening onder de oprichtingsaktie van onze partij heeft gezet, ont kent dat nu. Maar ik heb die handtekening hier liggen. Een jaar lang heb ik de man nen nagelopen om voor ons in Mevrouw Tine Cuy pers - Boumans (63). Enkele markante uit spraken Over het Nederlands Concilie: het stikte er van de titels, maar zelfs een beetje ge loof ontbrak; Over de mannen: wat de mannen nu dis cussiëren noemen, noemden wij vroeger koffiepraat; mannen zijn diktators, alle maal; Over het Radboud- ziekenhuis: daar heb ik m'n 10.000 km- beurt gehad; Over psychiaters: die vermoorden je her sens. Overal bouwen ze psychiatrische in richtingen, het is be ter de deuren van de biechtstoel weer open te zetten; Over bejaarden: die laten zich zomaar 'n brevet van onvermo gen opdringen. Ze hebben me in de steek gelaten door HANS KOENEN foto Anton Werker de Kamer te gaan zitten. Uit eindelijk moest ik me als laat ste mogelijkheid zelf kandi daat stellen. Ze hebben me allemaal laten zitten. Er zijn roddelcampagnes gevoerd tot iri Groningen toe. Ze zeiden dat ik gek was, maar ik wist heus wel dat er een of meer Kamerzetels inzaten. Doodge zwegen ben ik. Zelfs de Telegraaf heeft me in Amsterdam uit het gebouw gezet omdat ik wat brieven terug wilde hebben. Hadden ze niet ontvangen, zeiden ze, maar ik heb zelf de handte kening voor ontvangst gezien, want ik had die stukken aan getekend verstuurd". De vasthoudende trouw aan wat ze zelf noemt „het ge loof van mijn ouders" heeft schrijnende moeilijkheden opgeleverd. Ze kwam in be handeling bij verscheidene psychiaters tot aan Bad- boudziekenhuis in Nijmegen toe. „Ik was overspannen, zeiden ze. Gewoon omdat ik zei wat ik dacht. Ze hebben me zelfs een paar dagen op een bed vastgebonden. Ik wilde die pillen en spuiten niet. Ik zei: bind me maar vast, daar ben ik trots op, want alleen de gekken lopen rond. Ik sliep als een roos. Iedere nacht, want ik heb een gerust gewe ten. En toch kwam er een dokter naar me toe met de mededeling dat ik slaappil len moest innemen. Ik zei tegen die man: ik ben zo bang, ik ben zo bang. En die dokter maar denken dat-ie mijn complex gevonden had. En ik maar zeggen, ik ben zo bang. Ja, mevrouw, waar bent U dan zo bang voor. Dokter ik ben zo bang. Ja maar vertelt U nu eens rus tig waar U zo bang voor bent. Dokter ik ben zo bang dat ze me wakker moeten maken voor die slaappil len." Pillen of geen pillen, mevr. Tine Cuypers feit vol vuur. En schiet vonken af, naar links, naar rechts. Springt van de hak op de tak, niet omdat ze de draad niet kan vasthouden, maar omdat ze de draad niiet wil vasthou den. Ze moet van alles kwijt. „Meneer, bent U soms een afvallige priester, want alle kranten zijn vergeven van afvallige priesters. Neen? Goed dan. Anders had ik U de deur uit gezet. Je hebt geen verstand van politiek zeiden ze. Is dat dan een apart verstand? Als je een beetje gezond verstand hebt, dan, is dat genoeg. De rest kun je leren. Ik heb niet veel gestudeerd. Ik heb een Mulo- en een zwemdiplo ma. Maar ik heb mijn wijs heid door ervaring. De bewij zen heb ik hier liggen dat ze moedwillig een wrak van me hebben willen maken. De meest biedende krant krijgt ze. Want ik heb geld nodig. Hier hangt nog een echte Jonas, een portret van mij. Wil ik ook verkopen," En dan nog een verzoek. Schenk toch eens aandacht aan de verschijningen van Maria. Pater Krekelberg heeft het zelf in San Damia- no gezien. Maria verscheen in het zwart om de mensen te vragen op 5 mei te bidden voor Nederland. En waarom wordt niet geschreven over de verschijnselen in Amsterdam. Als je het niet gelooft, dan hoef je het toch niet dood te zwijgen BPI0IPTATEEN «l.nurt iV v»f rrgw-rr-b t to Gn4» <3m% rrdrrrCTV V» W» IE8IN3EL- EH IEKMFT PARTIJf RCCRflMMA: *00» ds l«TfH>lf*t«n, CW W-,v»r> Hn Domo, CftOKDMAO t d» Trw> OstxKjén T*n Osd «n dt .fnk d'l'e [Mi d*r Soon»-**«>ob«V» tapwW doc b»» nnlrftl tan Rom*. BAMEHWIRHINOl op Imi» r»o r*i vwtf.ijhtd ntliy' too» oog««M gtln', in o»»W BESTRIJDING VAM, ''V T TM «M. Tf.BJCm f M« CBfa». *",V - cl eiSCHKimiNO VA» f -».« t«»»I m .TWrtTv. LIJST VAN KANDIDATEN: j Ei»., M t T— "V ,1» r* htm t iv w .u t* 1 STMkJKT. T, O TM - WitTtl tlW RAAMBILJET V VafiiiMip «TT -n—wwm. IVf«4 HflFORB "5 OUDERS i f U—I. WM f)ff Mf ttJKC Wbm U- 8llj1 rr«t THUIS op it* -r*>kl*ai»9td*a? IT«I l«it .UI «1 ^l' n-CHi op TM U- MO>t BEJAARDEN* WMIMO «faof-Viv» «I MP 0» vyAAfK t/v Zo adverteerde de Nieuwe Roomse Partij van mevrouw Tine Cuypersin de weken voor de Tweede-Kamerver- kiezingen r.nw, I' siNMiimr. HOE MééR GEWETENSVOLLE KIEZERS, DES TE GROTER DE N.R.P.-KAMERFRACTIE Ï-NSSÜG 28 APRIL::, 21^NIEUWE ROOMSE PARTIJa door JAAP STIGTER Als voorman van de Ne derlandse tapijthandelaren ;n woninginrichters is de Amsterdammer H.A. Drab- be een kruistocht begonnen tegen kermisachtige vei lingen van tapijten op straat met als leus "totale liquidatie" of "opgehouden gedurende doorzending". Volgens deze directeur van de handelsvereniging Eblis in Oosterse tapijten moet daaraan paal en perk ge steld worden. Want gewiek ste zakenlieden uit Engeland beduvelen goed gelovige Ne derlanders. En zij houden er grof geld aan over. Deze za kenmensen werken onder de naam „Specialised Consul tants Group". Ze adverteren met opvallende kreten. De tapijten die te koop zijn, worden aangeprezen als „met de hand vervaardigde kostbaarheden". Nergens staat precies waar ze van daan komen. Alleen suggere ren ze wel een „Oosterse" herkomst. Het lijkt allemaal water dicht geregeld. Plaatselijke notarissen verlenen hun me dewerking aan deze straat- veilingen. Er wordt ge schermd met de „onherroe pelijke opdracht van Rechts- anwalt dir. jur. Rolf Hinze uit Düsseldorf". En het publiek mag alles van tevoren komen bekijken. De Engelsen boeken klin kend e kassuccessen met hun veilingen. Hun tapijten vlie gen weg. Vaak worden er vlot briefjes van duizend neergeteld. De kopers den ken bijna allemaal dat het om kostbare tapijten gaat die bij de grens in beslag zijn genomen. Door de doua ne buitgemaakte smokkel waar, die nu volgens de re gels van het spel wordt ver kocht. Amsterdammer Drabbe vindt dat de notarissen zich niet voor het karretje van deze Engelse zakenmensen moeten laten spannen. „We voelen ons genood zaakt erop te wijzen, dat 'n aantal Nederlandse notarissen hun stand grote schade be rokkent door zich te laten ge bruiken door deze buitenlan ders. Zij verlenen medewer king aan kermisachtige vei lingen, waarop Perzische ta pijten (en vaak Pakistaanse en Roemeense kleden zonder herkomst te noemen) aan de man worden gebracht zon der dat de notarissen vooraf iets hebben gecontroleerd." Drabbe: „Het gaat om ta- pijten, die niet eersterangs zijn en waaronder zich ook. fabriekswerk bevindt, maar die steeds als kostbaar hand werk worden aangeprezen Ik heb advocaat Hinze in Düsseldorf meermalen ge beld, maar die man is onbe reikbaar. In Deventer is een straat veiling door het ontbreken van een vergunning onlangs verboden, maar geen nood dan gaat de zaak elders wel weer door. Als men maar een plaatselijke vei lingmeester weet te charte ren, hoeft men zich niet om vestigingseisen te bekomme ren. Er is ook vaak uit pak huizen verkocht, waarbij ge schermd werd met namen van gerechtsdeurwaarders. Het publiek moet ervan doordrongen zijn, dat het een gioot verschil maakt, of ta pijten van levende- öf van slachthuiswol zijn vervaar digd; in het laatste geval kan menig produkt na 7 of 8 jaar al volkomen waardeloos zijn. Nee, ik beschouw de strijd nog allerminst als ge streden. De heren zijn al zo'n kleine vier jaar bij ons aan het verkopen en houden weliswaar momenteel een adempauze, maar zullen stellig b.v. over een maand weer beginnen". We waren getuige van zo'n veiling. Toneel: Baarn,. bij het station, half acht dies avonds. Drie vrachtwagens met uitgestalde tapijten, hoefijzervormig opgesteld. Veilingmeester A. J. M. van Zadelhöff: „Ik weet ook niet, waar dit spul vandaan komt". Veel publiek, veel politie, glimlachende Engelse mana gers. Gooise tapijthandela ren maken luid verontwaar digde opmerkingen, maar worden door de politie tot de orde geroepen. Twee schijn- werpertjes verlichten een soort vrachtwagentoneeltje op de achtergrond. Zacht en moeilijk verstaanbaar wor den de veilingvoorwaarden voorgelezen. Dan komt de Nederlands sprekende En gelsman met een duidelijk geluid (terwijl de heer Van Zadelhöff er verder het zwij gen aan zal toedoen) de kostbaarheden aanprijzen. De particuliere „orde dienst" van de managers, gestoken in zwarte unifor men, zwermt om het veel koppige publiek heen. „Zijn er nog vragen?" klinkt het van het veilïngpoi dium. Een luide stem: „Ja. Wat is de reden van deze vei ling?" Geen antwoord. Onverstoorbaar wordt het eerste kostbare „beslist handgeknoopte" stuk onder de hamer gebracht. Weldra blijkt, dat aanvankelijk mi nimaal op 200.- wordt in gezet. Maar de cijfers gaan hoger en hoger. „Vierhonderd geboden., nie mand meer? 500, daar 600... 700, kom mensen, deze kans komt nooit weer.... 800..." Even later: „Niemand meer dan f 2300 voor dit unieke handgeknoopte ta pijt? Daar is f 2500.- gebo den, Niemand meer?" Er komen interrupties van tapijthandelaren, zoals „Je hebt al dik handgeld", „dat is niet Bulgaars, maar Roe meens", „de zijkanten zijn met de machine afgesne den", „dat is geen Pers, maar een Pakistaans kleed", enz. De heer Drabbe, die er ook is, vertelt ons, wat er precies geveild wordt en wat de waarde ongeveer is. „Dat kleed mag hoogstens f 100.- kosten. Het wordt op f 250.- ingezet en gaat nog hoger. Daar komen dan nog 15 pro cent veilingkosten bij..." Tenslotte wil een tapijthan delaar met luide stem weten, of alles wel „zuivere koffie" is. De ordedienst grijpt in en verwijdert de oproerkraaier van het terrein. De Baarnse politie vindt deze „sehaduw- aetiviteit" maar niets en haalt de man terug. 't Maakt alles niets uit. De zoveelste „onherroepelijke" laatste veiling van een waar devolle opgehouden zending, alias kostbare herkregen la- iing wegens totale liquidatie is geslaagd. De „koopjes" hebben grof geld opgebracht en de buit is binnen. Op naar de volgende totale liquidatie van een kostbare herkregen lading...

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1971 | | pagina 1