Het
betere
trucwerk
met
oosterse
tapijten
Gesprek
met
mevr.
Tine
Cuypers
van de
Nieuwe
Roomse
Partij
STEMLIJST 21 NIE
fOOMSE PARTIJ
Kwaad
Roddel
Slaappillen
ImC
'f. NOAMS KATHOLIEK REVEIL
Kiest U EERLIJK EN noor GEWETEN, don stemt N.R.P.
Karretje
Zaterdagbij lage van 8 mei 1971
'Mannen,zegt de strijd
bare Heerlense huis-
vrouw Tine Cuypers-
Bonman» (63), 'man
nen helpen je alleen
maar in je jas, maar al»
je al» vrouw een idee
hebt, dan gooien ze je
van de trap. Dat moet
ik de Dolle Mina's mee-
geven'.
En bij die mannen moet
volgens haar een deel van
de schuld worden gezocht
van het volledig falen van
haar Nieuwe Roomse Par
tij, die bij de recente Ka
merverkiezingen een heel
eind heneden de kiesdeler
is blijven steken. Hetgeen
mevrouw Tine Cuypers-
Boumans behalve 18.000,-
vele advertenties en ontel
bare teleurstellingen heeft
gekost. De Nieuwe Roomse
Partij heeft nergens enige
aanhang van betekenis ge
vonden.
„En toch", zegt ze vol vuur,
„wist ik heus wel waaraan ik
was begonnen. Ik had een ge
zonde basis. Of U het nou met
me eens bent of niet, maar ik
had het van Confrontatie, van
Waarheid en Leven en van
het Gebedsoffensief moeten
hebben. Bij elkaar zo'n 20.000
man. En als die nu eens alle
maal vijf stemmen hadden
kunnen verdienen, dan was
ik er geweest".
Dat is niet gebeurd. De vast
stelling daarvan maakt me
vrouw Cuypers onvoorstel
baar kwaad. „Ik wil niks van
het blad Confrontatie zeggen,
dat is het beste blad van Ne
derland, maar de groep heeft
me in de steek gelaten. De
baas van Confrontatie heeft
nota bene in De Tijd een ad
vertentie voor Jongeling be
taald. Dan had hij toch ook
wel eens op onze partij kun
nen wijzen. Maar neen, we
werden doodgezwegen. Dood
gezwegen door Waarheid en
Leven, door het Gebedsoffen
sief waar we de adressen niet
van kregen. Maar Ridder van
Rappard heeft ze volgens mij
wel gekregen. Laat ze het te
gendeel maar eens bewijzen.
De baas van het Gebedsoffen
sief, die zijn handtekening
onder de oprichtingsaktie van
onze partij heeft gezet, ont
kent dat nu. Maar ik heb die
handtekening hier liggen.
Een jaar lang heb ik de man
nen nagelopen om voor ons in
Mevrouw Tine Cuy
pers - Boumans (63).
Enkele markante uit
spraken
Over het Nederlands
Concilie: het stikte
er van de titels, maar
zelfs een beetje ge
loof ontbrak;
Over de mannen: wat
de mannen nu dis
cussiëren noemen,
noemden wij vroeger
koffiepraat; mannen
zijn diktators, alle
maal;
Over het Radboud-
ziekenhuis: daar heb
ik m'n 10.000 km-
beurt gehad;
Over psychiaters: die
vermoorden je her
sens. Overal bouwen
ze psychiatrische in
richtingen, het is be
ter de deuren van de
biechtstoel weer open
te zetten;
Over bejaarden: die
laten zich zomaar 'n
brevet van onvermo
gen opdringen.
Ze hebben me in
de steek gelaten
door
HANS KOENEN
foto Anton Werker
de Kamer te gaan zitten. Uit
eindelijk moest ik me als laat
ste mogelijkheid zelf kandi
daat stellen. Ze hebben me
allemaal laten zitten. Er zijn
roddelcampagnes gevoerd tot
iri Groningen toe. Ze zeiden
dat ik gek was, maar ik wist
heus wel dat er een of meer
Kamerzetels inzaten. Doodge
zwegen ben ik.
Zelfs de Telegraaf heeft me
in Amsterdam uit het gebouw
gezet omdat ik wat brieven
terug wilde hebben. Hadden
ze niet ontvangen, zeiden ze,
maar ik heb zelf de handte
kening voor ontvangst gezien,
want ik had die stukken aan
getekend verstuurd".
De vasthoudende trouw aan
wat ze zelf noemt „het ge
loof van mijn ouders" heeft
schrijnende moeilijkheden
opgeleverd. Ze kwam in be
handeling bij verscheidene
psychiaters tot aan Bad-
boudziekenhuis in Nijmegen
toe.
„Ik was overspannen, zeiden
ze. Gewoon omdat ik zei wat
ik dacht. Ze hebben me zelfs
een paar dagen op een bed
vastgebonden. Ik wilde die
pillen en spuiten niet. Ik zei:
bind me maar vast, daar
ben ik trots op, want alleen de
gekken lopen rond. Ik sliep
als een roos. Iedere nacht,
want ik heb een gerust gewe
ten. En toch kwam er een
dokter naar me toe met de
mededeling dat ik slaappil
len moest innemen. Ik zei
tegen die man: ik ben zo
bang, ik ben zo bang. En die
dokter maar denken dat-ie
mijn complex gevonden had.
En ik maar zeggen, ik ben
zo bang. Ja, mevrouw, waar
bent U dan zo bang voor.
Dokter ik ben zo bang. Ja
maar vertelt U nu eens rus
tig waar U zo bang voor
bent. Dokter ik ben zo bang
dat ze me wakker moeten
maken voor die slaappil
len."
Pillen of geen pillen, mevr.
Tine Cuypers feit vol vuur.
En schiet vonken af, naar
links, naar rechts. Springt
van de hak op de tak, niet
omdat ze de draad niet kan
vasthouden, maar omdat ze
de draad niiet wil vasthou
den. Ze moet van alles kwijt.
„Meneer, bent U soms een
afvallige priester, want alle
kranten zijn vergeven van
afvallige priesters. Neen?
Goed dan. Anders had ik U
de deur uit gezet.
Je hebt geen verstand van
politiek zeiden ze. Is dat dan
een apart verstand? Als je
een beetje gezond verstand
hebt, dan, is dat genoeg. De
rest kun je leren. Ik heb
niet veel gestudeerd. Ik heb
een Mulo- en een zwemdiplo
ma. Maar ik heb mijn wijs
heid door ervaring. De bewij
zen heb ik hier liggen dat ze
moedwillig een wrak van me
hebben willen maken. De
meest biedende krant krijgt
ze. Want ik heb geld nodig.
Hier hangt nog een echte
Jonas, een portret van mij.
Wil ik ook verkopen,"
En dan nog een verzoek.
Schenk toch eens aandacht
aan de verschijningen van
Maria. Pater Krekelberg
heeft het zelf in San Damia-
no gezien. Maria verscheen
in het zwart om de mensen
te vragen op 5 mei te bidden
voor Nederland. En waarom
wordt niet geschreven
over de verschijnselen in
Amsterdam. Als je het niet
gelooft, dan hoef je het toch
niet dood te zwijgen
BPI0IPTATEEN
«l.nurt
iV v»f rrgw-rr-b
t to Gn4» <3m% rrdrrrCTV V» W»
IE8IN3EL- EH IEKMFT
PARTIJf RCCRflMMA:
*00» ds l«TfH>lf*t«n, CW
W-,v»r> Hn Domo,
CftOKDMAO t d» Trw> OstxKjén T*n Osd «n dt .fnk
d'l'e [Mi d*r Soon»-**«>ob«V» tapwW
doc b»» nnlrftl tan Rom*.
BAMEHWIRHINOl op Imi» r»o r*i
vwtf.ijhtd ntliy' too» oog««M gtln', in
o»»W
BESTRIJDING VAM, ''V T
TM «M. Tf.BJCm f M« CBfa».
*",V - cl
eiSCHKimiNO VA» f
-».« t«»»I m
.TWrtTv.
LIJST VAN KANDIDATEN:
j Ei»., M
t T— "V ,1» r*
htm t
iv w .u t* 1
STMkJKT. T,
O TM -
WitTtl tlW RAAMBILJET V
VafiiiMip «TT -n—wwm. IVf«4
HflFORB "5
OUDERS i f
U—I. WM f)ff Mf ttJKC Wbm U-
8llj1 rr«t THUIS op it* -r*>kl*ai»9td*a? IT«I l«it .UI «1
^l' n-CHi op TM U- MO>t
BEJAARDEN* WMIMO «faof-Viv» «I MP 0» vyAAfK t/v
Zo adverteerde de Nieuwe
Roomse Partij van mevrouw
Tine Cuypersin de weken
voor de Tweede-Kamerver-
kiezingen
r.nw, I' siNMiimr.
HOE MééR GEWETENSVOLLE KIEZERS, DES TE GROTER DE N.R.P.-KAMERFRACTIE
Ï-NSSÜG 28 APRIL::, 21^NIEUWE ROOMSE PARTIJa
door JAAP STIGTER
Als voorman van de Ne
derlandse tapijthandelaren
;n woninginrichters is de
Amsterdammer H.A. Drab-
be een kruistocht begonnen
tegen kermisachtige vei
lingen van tapijten op
straat met als leus "totale
liquidatie" of "opgehouden
gedurende doorzending".
Volgens deze directeur van
de handelsvereniging Eblis
in Oosterse tapijten moet
daaraan paal en perk ge
steld worden. Want gewiek
ste zakenlieden uit Engeland
beduvelen goed gelovige Ne
derlanders. En zij houden er
grof geld aan over. Deze za
kenmensen werken onder de
naam „Specialised Consul
tants Group". Ze adverteren
met opvallende kreten. De
tapijten die te koop zijn,
worden aangeprezen als
„met de hand vervaardigde
kostbaarheden". Nergens
staat precies waar ze van
daan komen. Alleen suggere
ren ze wel een „Oosterse"
herkomst.
Het lijkt allemaal water
dicht geregeld. Plaatselijke
notarissen verlenen hun me
dewerking aan deze straat-
veilingen. Er wordt ge
schermd met de „onherroe
pelijke opdracht van Rechts-
anwalt dir. jur. Rolf Hinze uit
Düsseldorf". En het publiek
mag alles van tevoren komen
bekijken.
De Engelsen boeken klin
kend e kassuccessen met hun
veilingen. Hun tapijten vlie
gen weg. Vaak worden er
vlot briefjes van duizend
neergeteld. De kopers den
ken bijna allemaal dat het
om kostbare tapijten gaat
die bij de grens in beslag
zijn genomen. Door de doua
ne buitgemaakte smokkel
waar, die nu volgens de re
gels van het spel wordt ver
kocht.
Amsterdammer Drabbe
vindt dat de notarissen zich
niet voor het karretje van
deze Engelse zakenmensen
moeten laten spannen.
„We voelen ons genood
zaakt erop te wijzen, dat 'n
aantal Nederlandse notarissen
hun stand grote schade be
rokkent door zich te laten ge
bruiken door deze buitenlan
ders. Zij verlenen medewer
king aan kermisachtige vei
lingen, waarop Perzische ta
pijten (en vaak Pakistaanse
en Roemeense kleden zonder
herkomst te noemen) aan de
man worden gebracht zon
der dat de notarissen vooraf
iets hebben gecontroleerd."
Drabbe: „Het gaat om ta-
pijten, die niet eersterangs
zijn en waaronder zich ook.
fabriekswerk bevindt, maar
die steeds als kostbaar hand
werk worden aangeprezen
Ik heb advocaat Hinze in
Düsseldorf meermalen ge
beld, maar die man is onbe
reikbaar.
In Deventer is een straat
veiling door het ontbreken
van een vergunning onlangs
verboden, maar geen nood
dan gaat de zaak elders
wel weer door. Als men
maar een plaatselijke vei
lingmeester weet te charte
ren, hoeft men zich niet om
vestigingseisen te bekomme
ren. Er is ook vaak uit pak
huizen verkocht, waarbij ge
schermd werd met namen
van gerechtsdeurwaarders.
Het publiek moet ervan
doordrongen zijn, dat het een
gioot verschil maakt, of ta
pijten van levende- öf van
slachthuiswol zijn vervaar
digd; in het laatste geval
kan menig produkt na 7 of 8
jaar al volkomen waardeloos
zijn. Nee, ik beschouw de
strijd nog allerminst als ge
streden. De heren zijn al
zo'n kleine vier jaar bij ons
aan het verkopen en houden
weliswaar momenteel een
adempauze, maar zullen
stellig b.v. over een maand
weer beginnen".
We waren getuige van zo'n
veiling. Toneel: Baarn,. bij
het station, half acht dies
avonds. Drie vrachtwagens
met uitgestalde tapijten,
hoefijzervormig opgesteld.
Veilingmeester A. J. M. van
Zadelhöff: „Ik weet ook niet,
waar dit spul vandaan
komt".
Veel publiek, veel politie,
glimlachende Engelse mana
gers. Gooise tapijthandela
ren maken luid verontwaar
digde opmerkingen, maar
worden door de politie tot de
orde geroepen. Twee schijn-
werpertjes verlichten een
soort vrachtwagentoneeltje
op de achtergrond. Zacht en
moeilijk verstaanbaar wor
den de veilingvoorwaarden
voorgelezen. Dan komt de
Nederlands sprekende En
gelsman met een duidelijk
geluid (terwijl de heer Van
Zadelhöff er verder het zwij
gen aan zal toedoen) de
kostbaarheden aanprijzen.
De particuliere „orde
dienst" van de managers,
gestoken in zwarte unifor
men, zwermt om het veel
koppige publiek heen.
„Zijn er nog vragen?"
klinkt het van het veilïngpoi
dium.
Een luide stem: „Ja. Wat
is de reden van deze vei
ling?"
Geen antwoord.
Onverstoorbaar wordt het
eerste kostbare „beslist
handgeknoopte" stuk onder
de hamer gebracht. Weldra
blijkt, dat aanvankelijk mi
nimaal op 200.- wordt in
gezet. Maar de cijfers gaan
hoger en hoger.
„Vierhonderd geboden., nie
mand meer? 500, daar 600...
700, kom mensen, deze kans
komt nooit weer.... 800..."
Even later: „Niemand
meer dan f 2300 voor dit
unieke handgeknoopte ta
pijt? Daar is f 2500.- gebo
den, Niemand meer?"
Er komen interrupties van
tapijthandelaren, zoals „Je
hebt al dik handgeld", „dat
is niet Bulgaars, maar Roe
meens", „de zijkanten zijn
met de machine afgesne
den", „dat is geen Pers,
maar een Pakistaans kleed",
enz.
De heer Drabbe, die er
ook is, vertelt ons, wat er
precies geveild wordt en wat
de waarde ongeveer is. „Dat
kleed mag hoogstens f 100.-
kosten. Het wordt op f 250.-
ingezet en gaat nog hoger.
Daar komen dan nog 15 pro
cent veilingkosten bij..."
Tenslotte wil een tapijthan
delaar met luide stem weten,
of alles wel „zuivere koffie"
is. De ordedienst grijpt in en
verwijdert de oproerkraaier
van het terrein. De Baarnse
politie vindt deze „sehaduw-
aetiviteit" maar niets en
haalt de man terug.
't Maakt alles niets uit. De
zoveelste „onherroepelijke"
laatste veiling van een waar
devolle opgehouden zending,
alias kostbare herkregen la-
iing wegens totale liquidatie
is geslaagd.
De „koopjes" hebben grof
geld opgebracht en de buit is
binnen. Op naar de volgende
totale liquidatie van een
kostbare herkregen lading...