1585,- 1.430,- meubelen „Met de liefde als wapen" RST"»' V v m P #V1 J| J Vijf jaar geleden stierf mgr Bekkers Zaterdagbijlage van 17 april 1971 Tijd vooruit SÜB7 i»" j De drempel Verschillen 3 brugklassen 1 10 brugklassen Recht Gemeenschap Troost JD)H cUMÏ vrn. HHH MS c Kamer van de Maand ig u al in kleur in de imesbladen. Kijk toch rns naar zo'n wonder- .ooie wandkombinatie in jur-echt grenen. Dieruime iderkasten met iiloeziedeuren. Vriendelijker an het niet. En daarboven, jitrine met glasdeuren, i open boekenkast ïeen vak waar je een bar E kast van kunt maken, txclusief geïmporteerd pieuw voor Nederland is bk die massief grenen fithoek. De kussens zijn los net afneembarebekleding. 5n natuurlijk bijpassende prenen tafels. Eenhoektafel 160,-) en een langwerpige ;afel (190,-). Je kijkt naar te bankstel prijzen en je segt: „Dat valt mee". jFauteuil: 395,-, 2-zitsbank: 1680,-, 3-zitsbank: 750 -. Zo'n |moderne luier-en praathoek net 2-zits- en 3-zitsbank blechts ijna vijf jaar geleden ging er een schok door Nederland. iVIgr. Willem Bekkers, bisschop van Den Bosch was overleden. Dat was op 9 mei 1966. De tijd gaal snel. Maar Neder land is hem niet ver geten. Duizenden knielen jaar- lijks op het graf in zijn geboorteplaats St.- Oedenrode. Vaak wordt mgr. Bekkers aange haald als het gaat om heleidsfiguren of kerk vernieuwingen. De vicaris vari het bisdom 's-Hertogenbosch, mgr. L. A. T. Rooyakkers, jarenlang naaste medewerker van mgr. Bekkers, heeft ervaren, dat ,zijn' bisschop nog voortleeft onder de mensen, en dat zijn ideeën door blijven werken. „Bekkers heeft veel losgesla gen. Veel van de vernieu wingen heeft hij op gang ge bracht, hoewel dat vaak niet wordt gerealiseerd. Hij wordt meestal onbewust na geleefd". Bijvoorbeeld: een open dia loog tussen bisschoppen en priesters is in de katholieke kerk in Nederland geen nieuwigheid meer. Bisschop Bekkers is begonnen met priesterbijeenkomsten, waar werd gepraat over pastorale zorg. „Zo zijn er wel meer dingen op te noemen", zegt vicaris Rooyakkers. „Maar zijn invloed is moeilijk na speurbaar. Als je nu een re de van Bekkers zou uitspre ken (zonder daarbij zijn naam te noemen) zou daar niemand van opkijken. Hij was zijn tijd vooruit". Door zijn dood heeft de tijd gelegenheid gekregen hem in te halen. Mgr. Rooyakkers„Het valt me steeds weer op, dat Bek kers ook bij niet-katholieken zo'n indruk heeft gemaakt. Nog niet zo lang geleden heb ik meegemaakt, dat een ta xi-chauffeur tegen me zei: ,Oh, komt u uit Den Bosch. Van Bekkers. Ja, ik ben niet gelovig, maar ik mis hem toch wel op de tv'. Mgr. Bekkers had feeling voor de oecumene. Dat openbreken van een mentaliteit, dat lag hem wel". „Voor andersdenkenden was Bekkers het begin van de toenadering", meent vicaris Rooyakkers. „Wanneer ze -I hem vroegen voor een ge- ;prek met niet-katholieken, I dan ging hij daar graag op in". Zijn streven naar toenade- ring werd beloond. Het over- B :uigende bewijs daarvan kreeg hij pas na zijn dood. In I zeel protestante kerken werd E voor hem gebeden. Zijn over- lijden gaf ook niet-katholiek Nederland een schok. Uit UITSPRAKEN VAN MGR. BEKKERS De wapenspreuk van mgr. Bekkers was: „Met De Liefde Als Wapen". In die geest heeft hij talloze malen gesproken, tn 'ie geest richtte hij zich via de televisie („Brandpunt" en „Mies en Scene") vele malen tot kijkend Nederland, zoals op 17 juni 1964. in zijn dagsluiting, die de geschiedenis inging als de „pil-speech", waarvan hieronder een citaat: „Man en vrouw slaan op de brug, kijken naar de sterren maar ook moeten zij kijken naar de ijsberg recht vooruit naar het stormfront links, de kalmte rechts, naar de eindbestemming, naar de proviandering aan boord en naar de zieke die hulp nodig heeft. Uit heel deze totaliteit kan de gewetensvolle beslissing komen, misschien een afwijkende koers te gaan varen, een goede beslissing als ze genomen wordt uit echte liefde, uit zorg voor de belangen die in de concrete situatie van dit gezin gerespecteerd moeten worden een goede beslissing, als met de liefde als wapen, er gewikt en gewogen is en zo een echte gewetensbeslissing tot stand is gekomen, ook over het kindertal. Algemene normen zoals: alles voor elkaar overhebben de liefde moet bereid zijn tot offeren natuurlijk maar in een concreet geval, een bepaalde situatie, die bijv. meer accent vraagt voor de liefdesgemeenschap dan dan voor het voortplantings- instituut zal de toepassing van de algemene normen afhangen van een persoonlijke gewetensvolle beslissing." „Het geweten is (daarom) ook de instantie die aan ieder dat 'nzicht en die kennis meegeeft die voor hem het belangrijkste is. Het geeft ons een maatstaf van goed en kwaad. Vooral geloof ik dat het ons deze zekerheid geeft dat wij persoonlijk verantwoordelijk zijn voor onze dader en dat wij die verantwoordelijkheid nooit van ons af kunnen schuiven." Tijdens het concilie (in een interview) „Wij zijn God's volk onderweg, groeiend, vallend Toespraak in Leiden 2-3-1966: „De kerk moet zich in de wereld durven bewegen, zoals haar Heer gedaan heeft." In Brandpunt (vanuit Rome) 17 sept 1965: „Als ik een beeld zou mogen schilderen van de kerk zou ik dat willen doen in deze zin: EEN KERK DIE MEER dan rots is meer licht dan kandelaar meer gebeuren ian zijn meer onderweg dan statisch gevormd meer gemeenschap dan instituut meer in de dialoog dan in de plechtige uitspraken Een kerk, aanvaard niet alleen als goddelijk, maar ook sterk menselijk". Laatste boodschap (een week voor zijn dood): „Bewaart de onderlinge liefde". Kard. Alfrink bij Uitvaart (14 mei 1966): „Wij kunnen niet geloven, dat zijn leven vergeefs voorbij is gegaan, dat al wat hij voor mensen heeft betekent nu verloren is." Z DE BISSCHOP IS NIET VERGIETEN... de Vleubel Drive-in Eindhoven: Noord Brabantlaan bij de Rijksweg Tilburg-MaastricM, afrit vliegveld. Heerlen: Spoorsingel 2. Breda Roosendaal: Sprundelseweg 45, Rucphen. Meubel Drive-in Utrecht: Rijksweg Oudenrijn-Arnhem, afrit Utrecht-Jutphaas. Rotterdam: Groothandelsgebouw, Weena 737. Amsterdam: Stadhouderskade 74 (modern)i Keizersgracht 590 (klassiek). Den Haag: WinkelcentrumWaldeck', einde Laan van Meerdervooïfc Meubel Drive-in Enschede: Winkelcentrum ,De Klanderij'» Boulevard 1945. (U parkeert op 't dak!) Eind April opent VanderMeer nog een Meubel Drive-in! Meubel Drive-in Ettën-Leul: Rijksweg Breda-Roosendaal. Vooral zijn optreden in Brandpunt-uitzendingen bracht hem in de huiskamers van niet-katholieken, over de drempel heen van eeuwen gescheiden denken en leven. „Hij wist ook niet precies, hoe dat allemaal moest, maar hij stond in de eerste plaats open. Voor iedereen", weet mgr. Rooyakkers. Veel indruk heeft mgr. Bek kers op de vicaris gemaakt door zijn pastorale bewogen- i heid. „Hij had er altijd zorg voor wat de kerk voor de 1 mensen en dan vooral de jongeren betekende. De li- ;urgie had zijn volle aan dacht". Op het Vaticaans I Concilie werd hij door paus Joannes benoemd in de li turgische commissie. Daarin heeft hij zijn bijdrage gele verd aan de liturgie-vernieu- wing. Mgr. Rooyakkers: „De dingen waar hij de aanzet aan heeft gegeven, vinden i wij nu heel gewoon. In zijn tijd was het echter opzien barend". I De vraag rijst als vanzelf- t sprekend, hoe bisschop Bek kers gestaan zou hebben in de kerk van vandaag. Mgr. Rooyakkers: „Hij zou zeker j helemaal achter het huidige beleid van de bisschoppen hebben gestaan. Toen hij nog leefde, verlieten bijvoorbeeld nog niet zo veel priesters het ambt. Maar Bekkers was wel de eerste om te probe ren dispensatie van het ce- I libaat te krijgen voor pries- t ters die het moeilijk hadden. Dat wil niet zeggen dat hij I. erover dacht om gehuwde t priesters te handhaven als pastoraal werkers. Maar toen waien we nog niet zo ver". Over de groepsvorming bin nen de katholieke kerk: ,,In de tijd van mgr. Bekkers zette de tegenstand tegen de vernieuwingen zich nog niet zo vast. Maar hij had zeker ook opengestaan voor men sen die vast wilden houden aan oude tradities. Ergens was hij ook voor traditie". „De polarisering van de ver schillende meningen zo als die zich vooral heeft voorgedaan in het bisdom Rotterdam na de benoeming van bisschop Simonis, zou hem gehinderd hebben. Het zou hem ook wel niet gelukt zijn, de verschillende groe pen bij elkaar te brengen, maar hij zou tevens geen van die blokken hebben af gestoten. Niettemin is er na tuurlijk een groot verschil tussen afstoten en omhel zen". Op het bureau van mgr. Rooyakkers staat een por tret van de overleden mgr. Bekkers. „Hij heeft voor mij heel veel betekend. Ik was diep onder de indruk en dat ben ik nu nog van zijn pastorale bewogenheid. En dan al die belangstelling uit het hele land toen hij stierf. Er was zo ontzettend veel medeleven van niet-katholie ken. Dat vergeet ik niet meer. Als bisschop stond hij ook altijd open voor mijn ideeën. Hij vroeg vaak om advies als hij ergens mee worstelde, want hij ging nooit over een nacht ijs In Sint-Oedenrode, waar hij op 20 april 1908 werd gebo ren en op 14 mei 1966 begra ven, zeggen de mensen wel eens: „Wat komen er toch 'n hoop mensen onze kerk be zoeken". Maar ze komen voor het graf van mgr. Bek kers. Soms honderden in 'n weekend. Katholieken en niet-katholieken, Nederlan ders en buitenlanders. In het eerste jaar na zijn overlij den kwamen zeker een half miljoen mensen naar mgr. Bekkers' graf kijken. Daar na nam de belangstelling wat af, maar zomer en win ter door blijven de mensen komen. Bloemen getuigen er van. Het is duidelijk: Neder land is bisschop Bekkers niet vergeten. Jfc Een telefoontje van een vader: „Schrijf maar eens een stuk over die zoge naamde brugklas. We wor den gewoon bedonderd, er zjjn enorme verschillen". De vorige week schreef een leraar in Margriet: „Er b e- staat geen brugklas. Dat moeten de ouders zich goed realiseren". Reactie van de kersverse voorzitter van St.- Bonaventura (Vereniging van Katholieke Leraren) drs. J. de Wit: „Ik zal er in mijn jaarrede eind deze maand over praten. De brugklas heeft feitelijk niet aan haar doel beantwoord". De brug klas is een wezenlijk onder deel van de in 1968 van kracht geworden mammoet wet. Het brug jaar is bedoeld om een brug te slaan van het lager naar het voortgezet on derwijs; die brugklas zit ech ter niet tussen deze beide onderwijsperioden in, maar is de eerste klas van de nieuwe school. Naar welke school een kind na de lage re school ook gaat, het komt altijd in een brugklas. Men kan eigenlijk niet over de brugklas' spreken, want vanaf het allereerste uur wa ren er al verschillen. De af stand tussen gymnasium en l.t.s. is bijvoorbeeld gewoon te groot om de eerste klas van beide scholen gelijk te houden. Toch was dat eigen lijk de grondgedachte: een eerste jaar waarin nog eens gekeken kon worden in wel ke richting de capaciteiten en verlangens van het kind gingen. Dat betekende dus dat men in dat eerste jaar nog tot andere bevindingen kon komen en dat het kind da® probleemloos verscho ven moest kunnen worden, naar beneden of naar boven. Drs. De Wit over de prak tijk van vandaag: „Van hoog naar laag blijkt het wel te gaan, andersom niet". Omdat er nu eenmaal op 12- jarige leeftijd al flinke ver schillen tussen de kinderen zijn ontstaan, maakte men drie brugklassen. Er kwam een brugklas voor het lager beroepsonderwijs (l.t.s., huishoudschool, landbouw school, enz.), een brugklas voor m.a.v.0., h.a.v.o. en atheneum, en een brugklas voor het gymnasium. Er zijn nogal wat bezwaren geweest tegen nog weer een brugklas voor het gymnasium en men deed volgens goed Neder lands gebruik water bij de wijn: in de eerste klas van het gym mag Latijn worden gegeven, het hoeft niet. Op papier is het dan verder zo dat de kinderen in de brug klas gedurende evenveel uren per week in dezelfde vakken les krijgen. In de praktijk klopt dat ook en toch klopt er helemaal niets van. De oplossing van dit raadsel mag de leugen van de brugklas genoemd wor den. Laten we ons verder maar beperken tot de brugklas van m.a.v.o. (middelbaar alge meen voortgezet onderwijs, dat een kind zich gaat ge dragen zoals men dat wenst. Het kind dat op een m.a.v.o. terecht komt, wordt op een m.a.v.o,-manier benaderd en ontpopt zich als een m.a.v.o.- kind. En laat zo'n m.a.v.o.- kind zich nu eens geweldig onderscheiden, zou de schoolleiding dan inderdaad zeggen: je bent veel te goed De gymnasium. Toch zijn ook nu de verschillen weer le gio. Er zijn scholengemeen schappen die zeggen dat ze in een jaar niet kunnen uitmaken wat een kind nu precies wel en niet kan en daarom experimenteren ze met een langere brugperio- de. Andere scholengemeen schappen Louden alle leerlin gen alleen in het eerste jaar bij elkaar, weer andere scheiden de schapen en de bokken al in dat eerste jaar. De waarschijnlijk-m.a.v.o.- kindertjes komen dus al bij elkaar in de klas. Mocht in de loop van dat jaar of op het eind blijken dat het kind meer kan, dan volgt bevor dering naar de tweede klas van het h.a.v.o. leugen van de BRUG KLAS door JOS AHLERS de opvolger van het u.1.0.), h.a.v.o. (hoger algemeen voortgezet onderwijs, opvol ger van m.m.s. en voor een deel ook van de h.b.s.) en het atheneum (opvolger van een ander deel van de h.b.s.). Er is op papier een brugklas voor m.a.v.o., h.a.v.o. en atheneum. In de praktijk zijn het er mis schien wel tien. Een zelf standige m.a.v.o. heeft een eigen eerste klas, een zelf standige h.a.v.o. en een zelf standig atheneum eveneens. De kinderen in de eerste klas van die m.a.v.o. en die in het eerste jaar van dat atheneum krijgen weliswaar dezelfde vakken even lang gedoceerd, maar natuurlijk verschilt de manier van do ceren en verschilt het tem po. Een Amerikaans onder zoeker heeft eens beweerd voor ons, verhuis maar gauw naar een andere school? Er is niets leuker dan doceren aan pientere kinderen. De mammoetwet bracht ons ook de scholengemeenschap pen, combinaties van twee of meer scholen. Bij een m.a.v.o.h.a.v.o.-combina tie komen de besten bij het h.a.v.o. terecht. Bij een h.a.v.o.v.w.o.-combinatie (vw.o. is voorbereidend we tenschappelijk onderwijs) komen de zwaksten bij het h.a.v.o. Niettemin is een bre de scholengemeenschap nog de beste waarborg voor het goed functioneren van een orugklas. Men kan dan im mers probleemloos verwijzen naar m.a.v.o., h.a.v.o. of In het stuk in Margriet werd over verlakkerij gesproken. De leraar schreef: „Vroeger was er een redelijk aantal leerlingen dat in de eerste klas van de middelbare school bleef zitten en daarna toch de h.b.s. of het gymna sium afmaakte. Nu blijft de leerling die in de brugklas van het lyceum wat aanpas singsmoeilijkheden heeft, niet zitten, maar wordt be vorderd naar de tweede klas h.a.v.o.". Dat is bijna over al de praktijk, maar het hoeft niet zo te gaan, doch Drs. De Wit: „De ouders hebben het recht hun kind nog een jaar in die brugklas te laten zitten in de hoop dat het daarna wel naar 't gym nasium of het atheneum kan. Het komt echter niet veel voor dat van dat récht ge bruikt gemaakt wordt. Bij ons op school (Vituscollege, Bussum) hebbein we twee ge vallen gehad". Het duizelt u wellicht en dat is begrijpelijk. De schrale troost is dat de leraren zelf ook boordevol brugklas-pro blemen zitten. Het zou alle maal veel beter kunnen als er meer geld beschikbaar was. De overheid maakt het nog extra-moeilijk. Die hele problematiek van wat er het beste met uw kinderen kan gebeuren, zou natuurlijk aan gepakt moeten worden door de beste, de meest ervaren leraren. Allerlei departemen tale regelingen zijn er oor zaak van dat zeer ervaren lst-egra&ds leraressen nou net niet in die brugklas belan den. De hele zaak is zo com plex, dat ik slechts met veel voorbehoud tot een advies durf te komen. Als ,vast staat' dat uw kind bijvoor beeld hooguit een m.a.v.o.- kind of in elk geval een gymnasium-kind is, is de keais van een zelfstandige m.a.v.o. of een zelfstandig gymnasium wei aan te beve len. In alle andere, veruit de meeste, gevallen loopt men het minste risioo in een bre de scholengemeenschap. Bin nen zo'n school is verwijzing naar iets .hogers' niet alleen op papier maai ook in de praktijk mogelijk.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1971 | | pagina 1