1585,-
1.430,-
meubelen
„Met de liefde als wapen"
RST"»' V v m P
#V1 J| J
Vijf jaar geleden
stierf mgr Bekkers
Zaterdagbijlage van 17 april 1971
Tijd vooruit
SÜB7 i»"
j De drempel
Verschillen
3 brugklassen 1
10 brugklassen
Recht
Gemeenschap
Troost
JD)H
cUMÏ
vrn.
HHH
MS
c Kamer van de Maand
ig u al in kleur in de
imesbladen. Kijk toch
rns naar zo'n wonder-
.ooie wandkombinatie in
jur-echt grenen. Dieruime
iderkasten met
iiloeziedeuren. Vriendelijker
an het niet. En daarboven,
jitrine met glasdeuren,
i open boekenkast
ïeen vak waar je een bar
E kast van kunt maken,
txclusief geïmporteerd
pieuw voor Nederland is
bk die massief grenen
fithoek. De kussens zijn los
net afneembarebekleding.
5n natuurlijk bijpassende
prenen tafels. Eenhoektafel
160,-) en een langwerpige
;afel (190,-). Je kijkt naar
te bankstel prijzen en je
segt: „Dat valt mee".
jFauteuil: 395,-, 2-zitsbank:
1680,-, 3-zitsbank: 750 -. Zo'n
|moderne luier-en praathoek
net 2-zits- en 3-zitsbank
blechts
ijna vijf jaar geleden
ging er een schok door
Nederland.
iVIgr. Willem Bekkers,
bisschop van Den Bosch
was overleden. Dat was
op 9 mei 1966. De tijd
gaal snel. Maar Neder
land is hem niet ver
geten.
Duizenden knielen jaar-
lijks op het graf in
zijn geboorteplaats St.-
Oedenrode. Vaak wordt
mgr. Bekkers aange
haald als het gaat om
heleidsfiguren of kerk
vernieuwingen.
De vicaris vari het bisdom
's-Hertogenbosch, mgr. L. A.
T. Rooyakkers, jarenlang
naaste medewerker van mgr.
Bekkers, heeft ervaren, dat
,zijn' bisschop nog voortleeft
onder de mensen, en dat zijn
ideeën door blijven werken.
„Bekkers heeft veel losgesla
gen. Veel van de vernieu
wingen heeft hij op gang ge
bracht, hoewel dat vaak niet
wordt gerealiseerd. Hij
wordt meestal onbewust na
geleefd".
Bijvoorbeeld: een open dia
loog tussen bisschoppen en
priesters is in de katholieke
kerk in Nederland geen
nieuwigheid meer. Bisschop
Bekkers is begonnen met
priesterbijeenkomsten, waar
werd gepraat over pastorale
zorg. „Zo zijn er wel meer
dingen op te noemen", zegt
vicaris Rooyakkers. „Maar
zijn invloed is moeilijk na
speurbaar. Als je nu een re
de van Bekkers zou uitspre
ken (zonder daarbij zijn
naam te noemen) zou daar
niemand van opkijken. Hij
was zijn tijd vooruit".
Door zijn dood heeft de tijd
gelegenheid gekregen hem in
te halen.
Mgr. Rooyakkers„Het valt
me steeds weer op, dat Bek
kers ook bij niet-katholieken
zo'n indruk heeft gemaakt.
Nog niet zo lang geleden heb
ik meegemaakt, dat een ta
xi-chauffeur tegen me zei:
,Oh, komt u uit Den Bosch.
Van Bekkers. Ja, ik ben niet
gelovig, maar ik mis hem
toch wel op de tv'. Mgr.
Bekkers had feeling voor de
oecumene. Dat openbreken
van een mentaliteit, dat lag
hem wel".
„Voor andersdenkenden was
Bekkers het begin van de
toenadering", meent vicaris
Rooyakkers. „Wanneer ze
-I hem vroegen voor een ge-
;prek met niet-katholieken,
I dan ging hij daar graag op
in".
Zijn streven naar toenade-
ring werd beloond. Het over-
B :uigende bewijs daarvan
kreeg hij pas na zijn dood. In
I zeel protestante kerken werd
E voor hem gebeden. Zijn over-
lijden gaf ook niet-katholiek
Nederland een schok.
Uit
UITSPRAKEN VAN MGR. BEKKERS
De wapenspreuk van mgr.
Bekkers was: „Met De
Liefde Als Wapen". In die
geest heeft hij talloze
malen gesproken, tn 'ie
geest richtte hij zich via de
televisie („Brandpunt" en
„Mies en Scene") vele
malen tot kijkend
Nederland, zoals op 17 juni
1964. in zijn dagsluiting, die
de geschiedenis inging als
de „pil-speech", waarvan
hieronder een citaat: „Man
en vrouw slaan op de brug,
kijken naar de sterren
maar ook moeten zij kijken
naar de ijsberg recht
vooruit naar het stormfront
links, de kalmte rechts,
naar de eindbestemming,
naar de proviandering aan
boord en naar de zieke die
hulp nodig heeft.
Uit heel deze totaliteit
kan de gewetensvolle
beslissing komen, misschien
een afwijkende koers te
gaan varen, een goede
beslissing als ze genomen
wordt uit echte liefde, uit
zorg voor de belangen die
in de concrete situatie van
dit gezin gerespecteerd
moeten worden een goede
beslissing, als met de liefde
als wapen, er gewikt en
gewogen is en zo een echte
gewetensbeslissing tot
stand is gekomen, ook
over het kindertal.
Algemene normen zoals:
alles voor elkaar
overhebben de liefde
moet bereid zijn tot offeren
natuurlijk maar in
een concreet geval, een
bepaalde situatie, die bijv.
meer accent vraagt voor de
liefdesgemeenschap dan
dan voor het voortplantings-
instituut zal de toepassing
van de algemene normen
afhangen van een
persoonlijke gewetensvolle
beslissing."
„Het geweten is (daarom)
ook de instantie die aan
ieder dat 'nzicht en die
kennis meegeeft die voor
hem het belangrijkste is.
Het geeft ons een maatstaf
van goed en kwaad.
Vooral geloof ik dat het
ons deze zekerheid geeft
dat wij persoonlijk
verantwoordelijk zijn voor
onze dader en dat wij die
verantwoordelijkheid nooit
van ons af kunnen
schuiven."
Tijdens het concilie (in een
interview)
„Wij zijn God's volk
onderweg, groeiend,
vallend
Toespraak in Leiden
2-3-1966:
„De kerk moet zich in de
wereld durven bewegen,
zoals haar Heer gedaan
heeft."
In Brandpunt (vanuit Rome)
17 sept 1965:
„Als ik een beeld zou
mogen schilderen van de
kerk zou ik dat willen
doen in deze zin:
EEN KERK DIE MEER
dan rots is
meer licht dan kandelaar
meer gebeuren ian zijn
meer onderweg dan statisch
gevormd
meer gemeenschap dan
instituut
meer in de dialoog dan in
de plechtige uitspraken
Een kerk, aanvaard niet
alleen als goddelijk, maar
ook sterk menselijk".
Laatste boodschap (een
week voor zijn dood):
„Bewaart de onderlinge
liefde".
Kard. Alfrink bij Uitvaart
(14 mei 1966):
„Wij kunnen niet geloven,
dat zijn leven vergeefs
voorbij is gegaan, dat al
wat hij voor mensen heeft
betekent nu verloren is."
Z DE BISSCHOP IS
NIET VERGIETEN...
de
Vleubel Drive-in Eindhoven:
Noord Brabantlaan bij de
Rijksweg Tilburg-MaastricM,
afrit vliegveld.
Heerlen: Spoorsingel 2.
Breda Roosendaal:
Sprundelseweg 45, Rucphen.
Meubel Drive-in Utrecht:
Rijksweg Oudenrijn-Arnhem,
afrit Utrecht-Jutphaas.
Rotterdam:
Groothandelsgebouw,
Weena 737.
Amsterdam:
Stadhouderskade 74 (modern)i
Keizersgracht 590 (klassiek).
Den Haag:
WinkelcentrumWaldeck',
einde Laan van Meerdervooïfc
Meubel Drive-in Enschede:
Winkelcentrum ,De Klanderij'»
Boulevard 1945.
(U parkeert op 't dak!)
Eind April opent VanderMeer
nog een Meubel Drive-in!
Meubel Drive-in Ettën-Leul:
Rijksweg Breda-Roosendaal.
Vooral zijn optreden in
Brandpunt-uitzendingen
bracht hem in de huiskamers
van niet-katholieken, over de
drempel heen van eeuwen
gescheiden denken en leven.
„Hij wist ook niet precies,
hoe dat allemaal moest,
maar hij stond in de eerste
plaats open. Voor iedereen",
weet mgr. Rooyakkers.
Veel indruk heeft mgr. Bek
kers op de vicaris gemaakt
door zijn pastorale bewogen-
i heid. „Hij had er altijd zorg
voor wat de kerk voor de
1 mensen en dan vooral de
jongeren betekende. De li-
;urgie had zijn volle aan
dacht". Op het Vaticaans
I Concilie werd hij door paus
Joannes benoemd in de li
turgische commissie. Daarin
heeft hij zijn bijdrage gele
verd aan de liturgie-vernieu-
wing. Mgr. Rooyakkers: „De
dingen waar hij de aanzet
aan heeft gegeven, vinden
i wij nu heel gewoon. In zijn
tijd was het echter opzien
barend".
I De vraag rijst als vanzelf-
t sprekend, hoe bisschop Bek
kers gestaan zou hebben in
de kerk van vandaag. Mgr.
Rooyakkers: „Hij zou zeker
j helemaal achter het huidige
beleid van de bisschoppen
hebben gestaan. Toen hij nog
leefde, verlieten bijvoorbeeld
nog niet zo veel priesters het
ambt. Maar Bekkers was
wel de eerste om te probe
ren dispensatie van het ce-
I libaat te krijgen voor pries-
t ters die het moeilijk hadden.
Dat wil niet zeggen dat hij
I. erover dacht om gehuwde
t priesters te handhaven als
pastoraal werkers. Maar
toen waien we nog niet zo
ver".
Over de groepsvorming bin
nen de katholieke kerk: ,,In
de tijd van mgr. Bekkers
zette de tegenstand tegen de
vernieuwingen zich nog niet
zo vast. Maar hij had zeker
ook opengestaan voor men
sen die vast wilden houden
aan oude tradities. Ergens
was hij ook voor traditie".
„De polarisering van de ver
schillende meningen zo
als die zich vooral heeft
voorgedaan in het bisdom
Rotterdam na de benoeming
van bisschop Simonis, zou
hem gehinderd hebben. Het
zou hem ook wel niet gelukt
zijn, de verschillende groe
pen bij elkaar te brengen,
maar hij zou tevens geen
van die blokken hebben af
gestoten. Niettemin is er na
tuurlijk een groot verschil
tussen afstoten en omhel
zen".
Op het bureau van mgr.
Rooyakkers staat een por
tret van de overleden mgr.
Bekkers. „Hij heeft voor mij
heel veel betekend. Ik was
diep onder de indruk en
dat ben ik nu nog van zijn
pastorale bewogenheid. En
dan al die belangstelling uit
het hele land toen hij stierf.
Er was zo ontzettend veel
medeleven van niet-katholie
ken. Dat vergeet ik niet
meer. Als bisschop stond hij
ook altijd open voor mijn
ideeën. Hij vroeg vaak om
advies als hij ergens mee
worstelde, want hij ging
nooit over een nacht ijs
In Sint-Oedenrode, waar hij
op 20 april 1908 werd gebo
ren en op 14 mei 1966 begra
ven, zeggen de mensen wel
eens: „Wat komen er toch 'n
hoop mensen onze kerk be
zoeken". Maar ze komen
voor het graf van mgr. Bek
kers. Soms honderden in 'n
weekend. Katholieken en
niet-katholieken, Nederlan
ders en buitenlanders. In het
eerste jaar na zijn overlij
den kwamen zeker een half
miljoen mensen naar mgr.
Bekkers' graf kijken. Daar
na nam de belangstelling
wat af, maar zomer en win
ter door blijven de mensen
komen. Bloemen getuigen er
van. Het is duidelijk: Neder
land is bisschop Bekkers
niet vergeten. Jfc
Een telefoontje van een
vader: „Schrijf maar eens
een stuk over die zoge
naamde brugklas. We wor
den gewoon bedonderd, er
zjjn enorme verschillen".
De vorige week schreef een
leraar in Margriet: „Er b e-
staat geen brugklas. Dat
moeten de ouders zich goed
realiseren". Reactie van de
kersverse voorzitter van St.-
Bonaventura (Vereniging
van Katholieke Leraren) drs.
J. de Wit: „Ik zal er in mijn
jaarrede eind deze maand
over praten. De brugklas
heeft feitelijk niet aan haar
doel beantwoord". De brug
klas is een wezenlijk onder
deel van de in 1968 van
kracht geworden mammoet
wet. Het brug jaar is bedoeld
om een brug te slaan van het
lager naar het voortgezet on
derwijs; die brugklas zit ech
ter niet tussen deze beide
onderwijsperioden in, maar
is de eerste klas van de
nieuwe school. Naar welke
school een kind na de lage
re school ook gaat, het komt
altijd in een brugklas.
Men kan eigenlijk niet over
de brugklas' spreken, want
vanaf het allereerste uur wa
ren er al verschillen. De af
stand tussen gymnasium en
l.t.s. is bijvoorbeeld gewoon
te groot om de eerste klas
van beide scholen gelijk te
houden. Toch was dat eigen
lijk de grondgedachte: een
eerste jaar waarin nog eens
gekeken kon worden in wel
ke richting de capaciteiten
en verlangens van het kind
gingen. Dat betekende dus
dat men in dat eerste jaar
nog tot andere bevindingen
kon komen en dat het kind
da® probleemloos verscho
ven moest kunnen worden,
naar beneden of naar boven.
Drs. De Wit over de prak
tijk van vandaag: „Van hoog
naar laag blijkt het wel te
gaan, andersom niet".
Omdat er nu eenmaal op 12-
jarige leeftijd al flinke ver
schillen tussen de kinderen
zijn ontstaan, maakte men
drie brugklassen. Er kwam
een brugklas voor het lager
beroepsonderwijs (l.t.s.,
huishoudschool, landbouw
school, enz.), een brugklas
voor m.a.v.0., h.a.v.o. en
atheneum, en een brugklas
voor het gymnasium. Er zijn
nogal wat bezwaren geweest
tegen nog weer een brugklas
voor het gymnasium en men
deed volgens goed Neder
lands gebruik water bij de
wijn: in de eerste klas van
het gym mag Latijn worden
gegeven, het hoeft niet. Op
papier is het dan verder zo
dat de kinderen in de brug
klas gedurende evenveel
uren per week in dezelfde
vakken les krijgen. In de
praktijk klopt dat ook en
toch klopt er helemaal niets
van. De oplossing van dit
raadsel mag de leugen van
de brugklas genoemd wor
den.
Laten we ons verder maar
beperken tot de brugklas van
m.a.v.o. (middelbaar alge
meen voortgezet onderwijs,
dat een kind zich gaat ge
dragen zoals men dat wenst.
Het kind dat op een m.a.v.o.
terecht komt, wordt op een
m.a.v.o,-manier benaderd en
ontpopt zich als een m.a.v.o.-
kind. En laat zo'n m.a.v.o.-
kind zich nu eens geweldig
onderscheiden, zou de
schoolleiding dan inderdaad
zeggen: je bent veel te goed
De
gymnasium. Toch zijn ook
nu de verschillen weer le
gio. Er zijn scholengemeen
schappen die zeggen dat ze
in een jaar niet kunnen
uitmaken wat een kind nu
precies wel en niet kan en
daarom experimenteren ze
met een langere brugperio-
de. Andere scholengemeen
schappen Louden alle leerlin
gen alleen in het eerste jaar
bij elkaar, weer andere
scheiden de schapen en de
bokken al in dat eerste jaar.
De waarschijnlijk-m.a.v.o.-
kindertjes komen dus al bij
elkaar in de klas. Mocht in
de loop van dat jaar of op
het eind blijken dat het kind
meer kan, dan volgt bevor
dering naar de tweede klas
van het h.a.v.o.
leugen
van de
BRUG
KLAS
door JOS AHLERS
de opvolger van het u.1.0.),
h.a.v.o. (hoger algemeen
voortgezet onderwijs, opvol
ger van m.m.s. en voor een
deel ook van de h.b.s.) en
het atheneum (opvolger van
een ander deel van de
h.b.s.). Er is op papier een
brugklas voor m.a.v.o.,
h.a.v.o. en atheneum. In de
praktijk zijn het er mis
schien wel tien. Een zelf
standige m.a.v.o. heeft een
eigen eerste klas, een zelf
standige h.a.v.o. en een zelf
standig atheneum eveneens.
De kinderen in de eerste
klas van die m.a.v.o. en die
in het eerste jaar van dat
atheneum krijgen weliswaar
dezelfde vakken even lang
gedoceerd, maar natuurlijk
verschilt de manier van do
ceren en verschilt het tem
po. Een Amerikaans onder
zoeker heeft eens beweerd
voor ons, verhuis maar gauw
naar een andere school? Er
is niets leuker dan doceren
aan pientere kinderen.
De mammoetwet bracht ons
ook de scholengemeenschap
pen, combinaties van twee of
meer scholen. Bij een
m.a.v.o.h.a.v.o.-combina
tie komen de besten bij het
h.a.v.o. terecht. Bij een
h.a.v.o.v.w.o.-combinatie
(vw.o. is voorbereidend we
tenschappelijk onderwijs)
komen de zwaksten bij het
h.a.v.o. Niettemin is een bre
de scholengemeenschap nog
de beste waarborg voor het
goed functioneren van een
orugklas. Men kan dan im
mers probleemloos verwijzen
naar m.a.v.o., h.a.v.o. of
In het stuk in Margriet werd
over verlakkerij gesproken.
De leraar schreef: „Vroeger
was er een redelijk aantal
leerlingen dat in de eerste
klas van de middelbare
school bleef zitten en daarna
toch de h.b.s. of het gymna
sium afmaakte. Nu blijft de
leerling die in de brugklas
van het lyceum wat aanpas
singsmoeilijkheden heeft,
niet zitten, maar wordt be
vorderd naar de tweede klas
h.a.v.o.". Dat is bijna over
al de praktijk, maar het
hoeft niet zo te gaan, doch
Drs. De Wit: „De ouders
hebben het recht hun kind
nog een jaar in die brugklas
te laten zitten in de hoop dat
het daarna wel naar 't gym
nasium of het atheneum kan.
Het komt echter niet veel
voor dat van dat récht ge
bruikt gemaakt wordt. Bij
ons op school (Vituscollege,
Bussum) hebbein we twee ge
vallen gehad".
Het duizelt u wellicht en dat
is begrijpelijk. De schrale
troost is dat de leraren zelf
ook boordevol brugklas-pro
blemen zitten. Het zou alle
maal veel beter kunnen als
er meer geld beschikbaar
was. De overheid maakt het
nog extra-moeilijk. Die hele
problematiek van wat er het
beste met uw kinderen kan
gebeuren, zou natuurlijk aan
gepakt moeten worden door
de beste, de meest ervaren
leraren. Allerlei departemen
tale regelingen zijn er oor
zaak van dat zeer ervaren
lst-egra&ds leraressen nou net
niet in die brugklas belan
den. De hele zaak is zo com
plex, dat ik slechts met veel
voorbehoud tot een advies
durf te komen. Als ,vast
staat' dat uw kind bijvoor
beeld hooguit een m.a.v.o.-
kind of in elk geval een
gymnasium-kind is, is de
keais van een zelfstandige
m.a.v.o. of een zelfstandig
gymnasium wei aan te beve
len. In alle andere, veruit de
meeste, gevallen loopt men
het minste risioo in een bre
de scholengemeenschap. Bin
nen zo'n school is verwijzing
naar iets .hogers' niet alleen
op papier maai ook in de
praktijk mogelijk.