l! 1AV0-4 EEN DOOS, EEN VAAS EN EEN ROOS j Welke groep is dit? -i| DE ZORG VOOR HET 0 L S E M N L T 1 G R S 0 HET ECHEC VAN DE INVASIE IN LAOS AMERIKAANSE ONTKENNING MILIEU Het paard Risico bij abortus groter in Noord-Europa leerlingen De winter is voorbij IK HOU VAN POP EN SMARTLAPPEN HET BOERTJE VAN RIJN DE LENTE KOMT kleine |N/fr ONTEVREDEN Bertje de hamster ROZEN INITIATIEF Woensdag 24 maart 1971 kantine van het school, voorlichtingsavond wor. an plan zijn het volgend gaan volgen. verstrekt worden oven /O-diploma. van de school. Ecu oude vader die was gestorven, had tevoren aan elk van I /jjn drie dochters een brief geschreven, waarin stond wat zij jouden erven. Nu lazen zi j hun brieven. Het oudste meisje dat verschrikkelijk gierig was, las: Dit huis waarin wij hebben gewoond, is voor de beste vriend uit mijn jeugd, om hier voortaan ie wonen met zijn zoon. Maar aan jou geef ik een klein huisje met een «ouden dakje. In één klein kamertje daarvan ligt een stapel goudstukken. Tel j( geld en vind je geluk in een DOOS." meisje werd kribbig omdat zij niet begreep wat haar vader bedoeld had. Telkens ging zij verder met het tellen van de munten en toen zij daarmee klaar was, borg zij het geld in de vazen op. Zo meende ze dat zij in haar vazen altijd het geluk kon vinden. De tweede dochter die niet zo I «jerig was, maar toch ook hebzuch- tig las: «Dit huis waarin wij hebben ond, is voor de beste vriend uit Ijniin jeugd, om voortaan hier te I tronen met zijn zoon. Maar aan jou |««f ik een kuis met een zilveren ik. In één kamer daarvan ligt een |hoop zilveren munten. Tel je geld I en vind je geluk in een VAAS." I De derde dochter die niet wist I «at gierigheid was maar juist alles Ivoor «n ander overhad, las: „Dit I juis waarin wij hebben gewoond, is I voor de beste vriend uit mijn jeugd, lom voortaan hier te wonen met zijn hoon. Maar aan jou geef ik een groot I tais met koperen dak. In één kamer I daarvan ligt een berg klein koper- I «eld. Tel je geld en vind je geluk in |een ROOS." Er was ook nog een vierde brief. ■Die was bestemd voor de oude I vriend uit de jeugd van de vader. Illaar de gierige en de hebzuchtige ■dochters deden geen moeite de brief |te versturen. Zij haastten zich naar lltan nieuwe huizen die in een ande- |:e streek lagen om gauw te begin- |on met het tellen van het geld en met het zoeken naar het geluk. Huil jongste zusje ging op zoek |iaar de oude vriend uit de jeugd en f hem de brief. De oude man las |ïem, maar zei niet precies wat erin litond. Hij zei tegen het meisje: „Ik Iben erg blij dat ik in het huis van |je vader mag gaan wonen, want het |is heel wat mooier en ruimer dan Idit hiel', zoals je ziet. Ik zal verhui- lien zogauw mijn zoon thuiskomt |van de reis die hij nu maakt. Je koelt daar niet op te wachten, lieve Ikind. Ga jij nu maar vast naar je linns met het koperen dak". Het 'meisje nam afscheid en vertrok. Intussen was het oudste meisje llansekomen in haar huisje, met het houden dakje. Zij was niet ontevre den want een gouden dak, ook al is het klein, maakt iemand opeens ■schatrijk en hoog in aanzien. Boven- |dit» lag in het kleinste kamertje iwerkelijk een stapel goudstukken en lifflitr aan iets anders te denken, zij dadelijk ijverig te tellen. Toen dat gebeurd was, keek zij 'eens rond in het huisje en zag dat, Jhoe klein het ook was, er toch dozen lil overvloed te vinden waren. Dozen (van fluweel en zijde, van hout, van 'ivoor, zelfs van zilver en goud. Ze kodden all een slot en een sleutel tje. Het meisje maakte alle dozen in, maar ze waren allemaal leeg. J)at viel haar erg tegen. Vader had [duidelijker moeten zeggen wat het [geluk was dat zij in een doos zou den. „Wat is nu geluk dacht tó. „Het geluk is natuurlijk al dat Wdgeld". Daarom borg zij de getelde mun- |ten in de vele dozen, sloot ze af en meende het geluk gevonden te heb- jen. Ook de tweede dochter, was aan gekomen in haar huis met het zilve- pen dak. Het was niet groot en niet klein, maar het dak glansde in de #n. Wie zulk een huis heeft is [opeens schatrijk en staat in hoog [aanzien. Bovendien lag er in één [kamer werkelijk een hoop zilveren munten en omdat het er zoveel wa- I'ffl, begon zij dadelijk ijverig te |tellen. Maar zij onderbrak het tellen wel lom nu en dan in huis rond te Jkilken, en daarbij zag ze dat het vol pond met vazen, grote en kleine, [slanke en dikke, Zij keek erin, schudde ermee en keerde ze om, jmaar alle vazen waren leeg. Het geen doos of vaas te hebben willen geven, dat zij eerst al hun geld weer op een stapel en op een hoop gooiden en daarna van woede hun dozen en vazen kort en klein sloe gen. Bij de een lag het huis vol splinters bij de ander vol scherven. Maar het huis met het koperen dak lag altijd vol rozenblaadjes, winter en zomer. En het geluk bleef er altijd wonen, winter en zomer. AN MAC GILLAVRÏ iiiiiiaiiü ■IHüWIIIIWiliil mimi Tenslotte bereikte ook het derde meisje haar huis met het koperen dak. Het was een groot huis en het dak was heel indrukwekkend. In één kamer lag werkelijk een berg klein kopergeld, maar ach, wat zou het een werk zijn, dat allemaal te tellen! Maar vader wilde dat ze het zou doen en zij zou gehoorzamen. Gelukkig had hij niet geschreven dat het dadelijk moest gebeuren en daarom ging zij eerst de tuin van het huis in. Daar bloeiden massa's rozen, groter, kleu riger en geuriger dan zij ooit had gezien. Van de mensen uit de buurt hoorde zij dat die rozen winter en zomer zonder ophouden bloeiden! Het meisje besloot nu elke dag een ogenblikje geld te tellen, juist zo veel als zij dacht nodig te hebben. Zo gauw zij daarmee klaar was, ging ze naar haar tuin om de plan ten te verzorgen. Ze plukte bloemen om het huis ermee op te sieren en dacht: „Werkelijk mijn geluk ligt in de rozen". Nu had de vader in zijn brief aan de oude virend geschreven: „Laat over een jaar je zoon naar mijn dochters gaan om bij de oudste een doos, bij de tweede een vaas en bij de derde een roos te vragen". Zo gebeurde het dat er een jaar later, bij de dochter onder het gouden dakje, een jongeman aanklopte. „Ik kom u namens mijn vader een doos vragen", zei hij. Maar de gierige dochter die al haar dozen met goudstukken had gevuld, antwoordde bits, dat dit on mogelijk was. „Een lege doos, be doel ik", zei de jongeman. Maar de dochter sloot de deur met de woor den: „Ook een lege doos kan ik niet afstaan". Toen ging de jongeman naar de tweede dochter en vroeg: „Ik kom u namens mijn vader een vaas vragen. Ik wil hem zelfs kopen en het mag de minst mooie vaas zijn die u hebt". Maar het meisje dacht: stel je nu voor dat ik juist de vaas geef waar het geluk in zit. En zij antwoordde: „Nee, ook een lege vaas en de minst mooie kan ik niet afstaan". Toen ging de jongeman naar het jongste meisje en vroeg: „Mag ik een roos hebben?" „Maar natuur lijk!", riep zij. „ik zal de mooiste plukken. Wat wilt u ermee doen?" „Ik vraag hem voor mijn vader", zei de jongeman. „O, neem dan een hele struik en plant die voor zijn raam", stelde het meisje voor, „want ze bloeien winter en zomer". De jongeman groef de rozenstruik uit en plantte hem vour het raam van zijn vader. En toen de struik daar welig tierde, plukte hij er een boeket uit en bracht dat bij het rozenmeisje om te laten zien hoe goed de plant het wel deed. Om kort te gaan. deze vrijgevige dochter trouwde met de jongeman. Het werd de schitterendste, kleurigste en geu- rigste bruiloft die je maar bedenken kunt. Maar na de bruiloft moest er nu toch eens haast gemaakt worden met het tellen van het kopergeld. Dat deed het jonge paar nu samen, en zo schoot het beter op. Intussen waren de zusters met de dozen en die met de vazen allebei zo jaloers en zij hadden zo'n spijt Hiep, hoi de winter is voorbij. De lente maakt ons allen blij. Je vindt overal bloemen op de grond en de lammetjes dartelen vr,olijk in het rond Er hangen ai bloesems aan de bomen en er zijn kleurige vlinders gekomen. Hiep, hoi de winter is voorbij, en dat maakt ons extra blij. José van Gestel, 10 jaar, Gilze „Ik ben Tonny van de Sande." Dat schrijft ons een twaalfjarig meisje uit Sprundel. En ze gaat verder: „Ik zag in de Kleine Stem staan dat het adres van de krant was: Reigerstraat 16, Breda en van een vriendin hoorde ik dat ze correspondeerde met een meisje, dat zoals ik twaalf jaar is. Ik zou graag willen correspon deren met een meisje van twaalf of dertien jr.. Mijn hobby's zijn: zwem men, texenen en muziek (pop en smartlappen)." Verder schrijft Tonny dat ze thuis jaren de Stem hadden en dat ze het zeer op prijs zou stellen als dit brief je in de krant zou komen. Wel, dat is dus gebeurd. Wie Tonny wil schrij ven, moet een brief sturen naar de Odiliastraat 5 in Sprundel. Ik heb een hamstertje en die heet Bertje. Het is een leuk hamstertje. Ze is 3M> maand oud. Ze is helemaal bruin met een wit buikje en een paar witte vlekken op haar rug. Ze zit in een kooitje Het is een nieuwsgierig hamstertje. Ze krijgt pap, sla wortel en hamsterpitjes. Nu slaapt ze ker want ze is een nachtdier. Wel terusten Bertje. TKUKE VAN DE KAMER, 8 jaar, Breda. Er was eens een bo-er Die had geen broer Maar hij had een paard Plus nog een haard Dat vond hij fijn Die boer Van Rijn. Op een dag Schoot hij in de lach Ophouden kon hij niet Zijn vrouw had verdriet Omdat de boer Zonder broer Niet ophouden kon. Maar na een jaar Was hij met lachen klaar Gelukkig zei zijn vrouw En nu gauw aan het werk. Els den Boogert, 10 jaar, Oosterhout 1 llll 7B£R- eindredactie els smit ben jansen B 12-71 Hier is een heel bekende beatgroep aan het werk. Ais je de witte letters in de juiste volgorde zet, dan lees je de naam van de groep. sauojs suuioh sl door® ap uea uibeu j(I :8u[sso|do Er was eens een paard met een staart tot de grond. En een ontzettende lange tong in zijn mond. Ook heet brede manen Zo breed als vleugels van hanen! Op een dag liep hij met zijn hoofd tegen een beuk. Toen vond hij het paard zijn niet meer leuk. Hij wou mens zijn. Maar zijn hoofd deed nog steeds pijn. Toen ging hij maar op reis. Helemaal naar Parijs. Hij kwam iemand tegen, in de regen. Hij besloot maar weer naar huis te gaan. En ging liften bij de autobaan. Eindelijk was hij thuis. Hij liep zo in het huis. De boer zei: „Waar ben jij geweest?" „Dat weet ik niet, maar ik heb in ieder gevaj gereest". Het was in maart. Dit was het verhaal van dat paard. Steven Brugmans, 8 jaar, Hoogerheide {■■■■■■MMMMIMnRM Sylvia Geurts, 7 jaar. Er komen nieuwe knopjes aan de bomen. De lente is alweer gekomen. Een vlinder fladdert haastig weg. Het kent hier nog heg nog steg. Een vliegje zoemt overal rond, en zegt: „Is het niet fijn, de lente komt". De bloempjes gaan al open. Kijk die mieren toch eens lopen. Ze maken een mierenholletje in het zand, tussen het riet aan de waterkant. „Pas op val niet in het water", roept een eend tegen een kater. „Zeg eend, houd jij je snater". En 's nachts als wij al slapen, kun je de bloempjes horen gapen. Maar als wij pas 's morgens uit ons bedje komen, zitten de bijtjes niet meer te dromen. Ze kruipen door de blaadjes van een bloem, wat gaan ze daar nu weer mee doen? Ze gaan er honing van maken, die ze strakjes gaain bewaken. Maar de muizen vinden de lente niet fijn. Ze worden overal weggejaagd en ze zijn zo klein. Zo komt en gaat de lente weer. Ssstttde bloempjes slapen alweer. Cor Hendrickx, Bavel (Van onze correspondent in Laos) KHE SANH Na de jongste ■Wanordelijke vlucht van Zuid- r'ctuamcse pantsereenheden uit raos is de operatie Lam Son 719 ■tiet ver meer van een verplette- l'cmle nederlaag. Ii,Pe SWolgen van deze nederlaag l,Pl z'.cl1 moeilijk, zoal in het Er*' m,ri voorspellen. De oorzaken E»n. Zu'dvietnamese falen echter Ik i." .acllteraf beschouwd al van et begin af zichtbaar. LXoewe' 4e Zuidvietnamezen de delink Van knm Son 719 nooit dui- Id, 'A, 0™schreven hebben bleek in Amur ,pen weken dat zij een 1 ï'eciig doel hadden. Ilam\:eerene s'e'4e Saigon zich met -lie M 2*? ^et haalbare doel om ■Som.'4Vietnamese aanvoerweg Laos af te knijpen. niesen m! h(K>Pten de Zuidvietna- boH«ii-i „voorbaat een nieuw StonxwcVi <rf£ensief later d;it jaar feesterri Ute mahen. Daarnaast Wn a hogere zuidelijke officie- feorriviot met de °P®ratie de Cr»fna.m,ese divisies "it hun Kokken ^wetshnre tenten in Laos te _l'4aan-« "u ze vorvolgens met Ame- IVTnf T1™16" een beurt te ge- ■ting in e 'eofde er de verwach- Fiaamrio .lgon met een onbe- lnval in een door de kniio* Sec?nitroleerd gebied fcunttjy"10™®,1 in Hanoii een ge- aP te kunnen toebrengen. Wat het laatste betreft staat nu wel vast dat het moraal in Hanoi met de recente ontwikkeling alleen maar toegenomen kan zijn. Noord- Vietnaims verliezen zijn onmisken baar groot als gevolg van Ameri kaanse bombardementen. Er is ech ter geen sprake van dat zij diile van de Zuidvietnamezen overtreffen, hoe hoog Saiigon die Noordvaetniame- se verliescijfers ook opgeeft. Maar de Amerikaanse en Zuidvietnarnese opgaven over die „vijandelijke" ver liezen hebben nog nooit geklopt. Waarschijnlijk heeft Lam Son 719 ook te kort geschoten in het vol brengen van zijn eerste doelstelling. De buitgemaakte vijandelijke voor raden en wapens zijn in verhouding tot de enorme Zuidvietnarnese inzet niet geweldig te noemen. Het is duidelijk, dat de Zuidviet- namezen (en Amerikanen) verschil lende factoren in Laos zeer onder schat hebben. De twee belangrijkste daarvan, het weer en het Noordiviet- namese luchtafweergeschut. Tijdens enige doorslaggevende fasen in Lam Son 719 konden vanwege slechte weersomstandigheden de onontbeer- van die grond. Door teveel mensen lijke Amerikaanse helikopters niet in het veld te brengen brachten de Zuidvietnamezen bovendien hun re serves ernstig in gevaar. Sadigons zwaarste blunder echter lag in het overbrengen van elitetroe pen naar statische stellingen ver in vijandelijk gebied. Gebrek aan be weging in het Zuidvietnarnese kamp stelden de noordelijken in de gele genheid om zich met gieschut en- grondtroepen om hun stellingen sa- volledig in de pan. Van een getrof- men te trekken. Al snel hakten de fen infanteriebataljon van 500 man wordt er in Khe Sanh gefluisterd dat er nog 75 overlevenden waren. Een verklaring voor het feit dat Zuidvietnamezen in weerwil van een ononderbroken reeks van verlie zen in een dergelijke uitzichtloze situatie blijven doorvechten is poli tieke druk. Wellicht koimt het huidi ge echec inderdaad eerder op reke ning van de politici dan op die van het militaire opperbevel. Naar de rekening die Saigon nu voorgescho teld krijgt hoeft nauwelijks geraden te worden. Een aanzienlijk aantal van Zuid-Viietnaims beste legereen heden keerden zowel moreel als ma- noordelijken Ranger- en op deze wijze enige parachutistenbataljons terieel ernstig gehavend uit de strijd terug. De klap die de strij dgeest in het Vietnamese leger in zijn geheel met Lam Son 719 opliep is eveneens groot. De twijfels aan de krijgsvaar- digheid van de Zuidvietnamezen, die na de succesvolle tooht in Cam bodja wat afgenomen waren, krijgen opnieuw voedsel. Lam Son 719 werd door de Zuid vietnamezen begonnen op een tijd stip en onder omstandigheden die hen het meest geschikt leken. Deson danks faalde de operatie. In Viet nam stelt men zich nu de vraag hoe het Zuidvietnarnese leger zich zal weren als de Noordvietnamezen en Vietcong bij een volgende gelegen heid het initiatief eens zullen ne men. (Copyright the Guardian-De Stem) WASHINGTON (AP) Een woordvoerder voor het Amerikaanse ministerie van defensie heeft giste ren de Zuidvietnarnese operatie in Laos, die op het ogenblik op zijn einde loopt, een voorbeeld genoemd voor het slagen van de Vietnamise- ringspolitiek van de regering Nixon. Woordvoerder Jerry W. Friedheim verklaarde dat de Laotiaanse opera tie aantoonde dat de Zuidvietname zen in staat zijn om zelfstandig ac ties in Cambodja en Laos te begin nen waaraan door meerdere divisies wordt deelgenomen. De Zuiiidvietnamezen zijn in staat om tijdens het droge seizoen in Laos het initiatief te nemen, de bevoorra dingsroutes van de communisten af te snijden, het tijdschema van de Noardvietnaimese strijdkrachten te vertragen en „de hoofdmacht van de vijand aan te vallen". Hij ontkende dat die Zuidvietna rnese strijdkrachten door de zware communistische aanvallen gedwon gen waren om terug te trekken. Frilendlheim zei dat de Zuidvietna rnese terugtocht „gepland" was en dat de terugtrekking „in overeen stemming met het plan verliep". Volgens de woordvoerder was van tevoren vastgesteld dat de terug trekking rond deze tijd zou moeten komen. Functionarissen in Washing ton en Saigon hadden eerder duide lijk te kennen gegeven dat de Zuid vietnarnese troepen tot het begin van het regenseizoen rond 1 mei in Laos zouden blijven om die toevloed van materiaal langs de communisti sche bevoorradiingsroutes af te snij den. Friendhekn zei echter dat er nooit een vaste tijdslimiet voor dte operatie was vastgesteld. GENèVE (AFP) Legale abortus in Oost-Europa en Japan heeft min der vaak een dodelijke afloop dan in Noord-Europa. Volgens een studie van de Wereldgezondheidsorganisa tie waren er op de 2,5 miljoen abortussen die tussen 1957 en 1967 legaal zijn verricht in Hongarije, Tsjechoisowakije en Slovenië slechts 73 met een dodelijke afloop, dat is 3 op de 100.000. In Japan is dat cijfer 4 op de 100.000. Uit deze cijfers blijkt dat abortus veel minder vaak doodsoorzaak is dan ziekten of complicaties tijdens de zwangerschap, want daaraan sterven in deze landen 20 op die 100.000 zwangere vrouwen. In Noord-Europa liggen de cijfers wat minder gunstig: 40 op de 100.000 abortussen hebben een dode lijke afloop. Volgens de Wereldge zondheidsorganisatie wordt dat ver schil mogelijk veroorzaakt door het feit dat in Noord-Europa vrij veel aburtussen worden uitgevoerd als de vrouw al meer dan drie maanden zwanger is, terwijl in Oost-Europa en Japan vrijwel alle abortussen voor die tijd verricht worden. Bij illegale abortussen liggen de cijfers uiteraard veel ongunstiger: naar schatting 1 op de 100 illegale aibortussen is dodelij k. De groep verontrusten over het milieu wordt groter en groter. De ontstemming over en het signaleren van vervuiling dringt zich in toene mende mate op. Ajgaand op deze toch wel plotselinge hausse mag je ais belangstellend waarnemer een climax verwachten. Het onderwerp milieuhygiëne vraagt om een cli max. En wel even plotseling als de belangstelling voor het milieu is op gekomen. Wacht er niet op, want dat adem benemende hoogtepunt komt voorlo pig niet. Goeder is een wet opper vlaktewateren aangenomen. De re sultaten van die wet zullen mis schien in de toekomst duidelijk worden. Directe invloed op de kwa liteit van het oppervlakte water heeft bewuste wet in elk geval niet. Anders zouden onmiddellijk na in werkingtreding van de bepalingen grote vervuilers hebben gepiept, dat het een lieve lust was. Wie zijn hoop op de politieke leiders mocht hebben gevestigd, doet er verstandig aan zich nuchter der op te stellen. Bijna elke politie ke partij heeft milieuhygiëne in het partijprogramma voor de verkiezin gen. In \et wensenpakket van deze partijen paradeert echter ook stee vast het onderwerp woningbouw. Nu, vlak voor de verkiezingen, hebben de politieke leiders bij elke gelegen heid de mond vol over woningbouw en milieuhygiëne. Maar welke waar de hebben deze propagandistische praatjes in de praktijk? Voor uitvoering van de verkie zingsleuzen is geld nodig. En welke partij durft het aan genoemde pro grammapunten stringent door te voeren zonder daarbij op de finan ciële consequenties te letten? Voor wat betreft de woningbouw heeft de Nederlandse kiezer welke partij hij ook aanhangt zich in de loop van de afgelopen 25 jaren een beeld kunnen vormen. In dat beeld past ook een onderwerp als milieuhygië ne. Veel negatiever zelfs, omdat met de woningbouw de mensen direct geholpen zijn. Woningbouw is voor iedereen tastbaar en aanvaardbaar. Voor woningbouw durft men ge makkelijker financiële druk uit te oefenen. Het zal duidelijk zijn, dat voor een aangelegenheid als milieuhygië ne de financiële consequenties moei lijker te accepteren zijn. Niet ieder een maakt zich bezorgd over een toenemende vervuilig van water, lucht, bodem. En indien men er direct middels de portemonnee bij wordt betrokkenzal het heel veel mensen een zorg zijn, dat on zichtbaar gif de leefbaarheid van ons land, onze aarde aantast. Toe zover de politiek. Weten schappelijke instanties houden zich ook bezig met zorgenkind milieu. Uit deze hoek zijn tot nu toe geen positieve geluiden gekomen. Wel op merkingen en rapporten als: de Rijn vervuilt, mocht de vervuiling van de Rijn op de zelfde voet doorgaan dan en dan volgt een opsomming van verschrikkingen variërend van gematigd en bedekt tot ronduit angstwekkend. Daar kunnen we het met z'n allen dan mee doen tot volgende opmerkingen en rapporten. Die laten vandaag de dag niet lang op zich wachten. Dankzij het signaleren van viezig heid door de wetenschappelijk ge schoolde weet de grote groep wat er met water, lucht en bodem aan de hand is. In het algemeen krijgen tuaarschuuhngen adhesiebetuigingen van de „onmondige n". Rapporten krijgen meer waarde naarmate het aantal aanhangers van de geponeer de gedachten groter is. De belang- stelllende waarnemer registreert een indrukwekkende groep tegenstan ders van vervuiling: groot genoeg om de volgende stap te zetten: de stap waardoor vervuiling wordt be streden. Rapportenmakers hebben het nog niet zover laten komen. Zij laten de gerecruteerde massa ongewapend klaar staan voor de strijd. Om een andere beeldspraak te gebruiken: zij hebben het akkertje zaaïklaar ge maakt, maar met zaaien wordt ge wacht. Waarom? Twee antwoorden zijn mogelijk. De wetenschap weet niet wat er moet gebeuren om van een vuil land een schoon land te maken. Dit antwoord dient echter als belachelijk terzijde geschoven te worden. Het tweede: de wetenschap weet niet hoe de wapens over te dragen. Zij verwacht van niet gestudeerden een te grote intelligentie; een ver mogen om zelfstandig een uitweg te vinden. Conclusies als: iedereen kan aan verschoning meewerken; laat ie der op zijn gebied zijn best doen, zulke diepgaande conclusies komen niet over. Men verwacht van waar schuwende wetenschappers duidelij ke alternatieven, doeltreffende aan wijzingen. Niet een climax, maar een anti climax valt te verwachten, indien de verontrusten nog langer op daden moeten wachten. Aan de hand van de geschetste mogelijkheden moeten we veronderstellen, dat het nobe le streven ten spijt de actie voor schoner land, lucht en water als een zeepbel uiteen zal spatten. Dat is dan de anti-climax, Een adembene mend hoogtepunt verkrijgt men al leen met het inschakelen van een Mansholt-karakter. Zo'n figuur durft het mes diep te laten snijden: ten koste van iedereen. Er blijuen de uerontrusten twee mogelijkheden over: het universele gezegde „verbeter de wereld, begin bij jezelf" in prak tijk brengen, of: berusten tot het doel via de weg van de geleidelijkheid is bereikt. Mocht men onverdroten willen doorgaan met het omverlopen van de spreekwoordelijke muur, dan rest hem de teleurstelling, met alle mo gelijke nevenverschijnselen van dien. J. VAN DE VEN.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1971 | | pagina 17