l!
1AV0-4
EEN DOOS, EEN VAAS
EN EEN ROOS
j Welke groep is dit?
-i|
DE ZORG
VOOR HET
0 L S E M N L
T 1 G R S 0
HET ECHEC VAN DE INVASIE IN LAOS
AMERIKAANSE ONTKENNING
MILIEU
Het paard
Risico bij abortus
groter in
Noord-Europa
leerlingen
De winter is voorbij
IK HOU VAN
POP EN
SMARTLAPPEN
HET BOERTJE
VAN RIJN
DE LENTE KOMT
kleine
|N/fr ONTEVREDEN
Bertje de hamster
ROZEN
INITIATIEF
Woensdag 24 maart 1971
kantine van het school,
voorlichtingsavond wor.
an plan zijn het volgend
gaan volgen.
verstrekt worden oven
/O-diploma.
van de school.
Ecu oude vader die was gestorven, had tevoren aan elk van
I /jjn drie dochters een brief geschreven, waarin stond wat zij
jouden erven. Nu lazen zi j hun brieven.
Het oudste meisje dat verschrikkelijk gierig was, las: Dit huis waarin wij
hebben gewoond, is voor de beste vriend uit mijn jeugd, om hier voortaan
ie wonen met zijn zoon. Maar aan jou geef ik een klein huisje met een
«ouden dakje. In één klein kamertje daarvan ligt een stapel goudstukken. Tel
j( geld en vind je geluk in een DOOS."
meisje werd kribbig omdat zij niet
begreep wat haar vader bedoeld
had. Telkens ging zij verder met het
tellen van de munten en toen zij
daarmee klaar was, borg zij het geld
in de vazen op. Zo meende ze dat
zij in haar vazen altijd het geluk
kon vinden.
De tweede dochter die niet zo
I «jerig was, maar toch ook hebzuch-
tig las: «Dit huis waarin wij hebben
ond, is voor de beste vriend uit
Ijniin jeugd, om voortaan hier te
I tronen met zijn zoon. Maar aan jou
|««f ik een kuis met een zilveren
ik. In één kamer daarvan ligt een
|hoop zilveren munten. Tel je geld
I en vind je geluk in een VAAS."
I De derde dochter die niet wist
I «at gierigheid was maar juist alles
Ivoor «n ander overhad, las: „Dit
I juis waarin wij hebben gewoond, is
I voor de beste vriend uit mijn jeugd,
lom voortaan hier te wonen met zijn
hoon. Maar aan jou geef ik een groot
I tais met koperen dak. In één kamer
I daarvan ligt een berg klein koper-
I «eld. Tel je geld en vind je geluk in
|een ROOS."
Er was ook nog een vierde brief.
■Die was bestemd voor de oude
I vriend uit de jeugd van de vader.
Illaar de gierige en de hebzuchtige
■dochters deden geen moeite de brief
|te versturen. Zij haastten zich naar
lltan nieuwe huizen die in een ande-
|:e streek lagen om gauw te begin-
|on met het tellen van het geld en
met het zoeken naar het geluk.
Huil jongste zusje ging op zoek
|iaar de oude vriend uit de jeugd en
f hem de brief. De oude man las
|ïem, maar zei niet precies wat erin
litond. Hij zei tegen het meisje: „Ik
Iben erg blij dat ik in het huis van
|je vader mag gaan wonen, want het
|is heel wat mooier en ruimer dan
Idit hiel', zoals je ziet. Ik zal verhui-
lien zogauw mijn zoon thuiskomt
|van de reis die hij nu maakt. Je
koelt daar niet op te wachten, lieve
Ikind. Ga jij nu maar vast naar je
linns met het koperen dak". Het
'meisje nam afscheid en vertrok.
Intussen was het oudste meisje
llansekomen in haar huisje, met het
houden dakje. Zij was niet ontevre
den want een gouden dak, ook al is
het klein, maakt iemand opeens
■schatrijk en hoog in aanzien. Boven-
|dit» lag in het kleinste kamertje
iwerkelijk een stapel goudstukken en
lifflitr aan iets anders te denken,
zij dadelijk ijverig te tellen.
Toen dat gebeurd was, keek zij
'eens rond in het huisje en zag dat,
Jhoe klein het ook was, er toch dozen
lil overvloed te vinden waren. Dozen
(van fluweel en zijde, van hout, van
'ivoor, zelfs van zilver en goud. Ze
kodden all een slot en een sleutel
tje. Het meisje maakte alle dozen
in, maar ze waren allemaal leeg.
J)at viel haar erg tegen. Vader had
[duidelijker moeten zeggen wat het
[geluk was dat zij in een doos zou
den. „Wat is nu geluk dacht
tó. „Het geluk is natuurlijk al dat
Wdgeld".
Daarom borg zij de getelde mun-
|ten in de vele dozen, sloot ze af en
meende het geluk gevonden te heb-
jen.
Ook de tweede dochter, was aan
gekomen in haar huis met het zilve-
pen dak. Het was niet groot en niet
klein, maar het dak glansde in de
#n. Wie zulk een huis heeft is
[opeens schatrijk en staat in hoog
[aanzien. Bovendien lag er in één
[kamer werkelijk een hoop zilveren
munten en omdat het er zoveel wa-
I'ffl, begon zij dadelijk ijverig te
|tellen.
Maar zij onderbrak het tellen wel
lom nu en dan in huis rond te
Jkilken, en daarbij zag ze dat het vol
pond met vazen, grote en kleine,
[slanke en dikke, Zij keek erin,
schudde ermee en keerde ze om,
jmaar alle vazen waren leeg. Het
geen doos of vaas te hebben willen
geven, dat zij eerst al hun geld
weer op een stapel en op een hoop
gooiden en daarna van woede hun
dozen en vazen kort en klein sloe
gen. Bij de een lag het huis vol
splinters bij de ander vol scherven.
Maar het huis met het koperen dak
lag altijd vol rozenblaadjes, winter
en zomer. En het geluk bleef er
altijd wonen, winter en zomer.
AN MAC GILLAVRÏ
iiiiiiaiiü
■IHüWIIIIWiliil
mimi
Tenslotte bereikte ook het derde
meisje haar huis met het koperen dak.
Het was een groot huis en het dak was
heel indrukwekkend. In één kamer lag
werkelijk een berg klein kopergeld,
maar ach, wat zou het een werk
zijn, dat allemaal te tellen! Maar
vader wilde dat ze het zou doen en
zij zou gehoorzamen. Gelukkig had
hij niet geschreven dat het dadelijk
moest gebeuren en daarom ging zij
eerst de tuin van het huis in. Daar
bloeiden massa's rozen, groter, kleu
riger en geuriger dan zij ooit had
gezien. Van de mensen uit de buurt
hoorde zij dat die rozen winter en
zomer zonder ophouden bloeiden!
Het meisje besloot nu elke dag een
ogenblikje geld te tellen, juist zo
veel als zij dacht nodig te hebben.
Zo gauw zij daarmee klaar was,
ging ze naar haar tuin om de plan
ten te verzorgen. Ze plukte bloemen
om het huis ermee op te sieren en
dacht: „Werkelijk mijn geluk ligt in
de rozen".
Nu had de vader in zijn brief aan
de oude virend geschreven: „Laat
over een jaar je zoon naar mijn
dochters gaan om bij de oudste een
doos, bij de tweede een vaas en bij
de derde een roos te vragen". Zo
gebeurde het dat er een jaar later,
bij de dochter onder het gouden
dakje, een jongeman aanklopte. „Ik
kom u namens mijn vader een doos
vragen", zei hij.
Maar de gierige dochter die al
haar dozen met goudstukken had
gevuld, antwoordde bits, dat dit on
mogelijk was. „Een lege doos, be
doel ik", zei de jongeman. Maar de
dochter sloot de deur met de woor
den: „Ook een lege doos kan ik niet
afstaan". Toen ging de jongeman
naar de tweede dochter en vroeg:
„Ik kom u namens mijn vader een
vaas vragen. Ik wil hem zelfs kopen
en het mag de minst mooie vaas zijn
die u hebt". Maar het meisje dacht:
stel je nu voor dat ik juist de vaas
geef waar het geluk in zit. En zij
antwoordde: „Nee, ook een lege
vaas en de minst mooie kan ik niet
afstaan".
Toen ging de jongeman naar het
jongste meisje en vroeg: „Mag ik
een roos hebben?" „Maar natuur
lijk!", riep zij. „ik zal de mooiste
plukken. Wat wilt u ermee doen?"
„Ik vraag hem voor mijn vader",
zei de jongeman. „O, neem dan een
hele struik en plant die voor zijn
raam", stelde het meisje voor, „want
ze bloeien winter en zomer".
De jongeman groef de rozenstruik
uit en plantte hem vour het raam
van zijn vader. En toen de struik
daar welig tierde, plukte hij er een
boeket uit en bracht dat bij het
rozenmeisje om te laten zien hoe
goed de plant het wel deed. Om
kort te gaan. deze vrijgevige dochter
trouwde met de jongeman. Het werd
de schitterendste, kleurigste en geu-
rigste bruiloft die je maar bedenken
kunt. Maar na de bruiloft moest er
nu toch eens haast gemaakt worden
met het tellen van het kopergeld.
Dat deed het jonge paar nu samen,
en zo schoot het beter op.
Intussen waren de zusters met de
dozen en die met de vazen allebei
zo jaloers en zij hadden zo'n spijt
Hiep, hoi de winter is voorbij.
De lente maakt ons allen blij.
Je vindt overal bloemen op de grond
en de lammetjes dartelen
vr,olijk in het rond
Er hangen ai bloesems aan de bomen
en er zijn kleurige vlinders gekomen.
Hiep, hoi de winter is voorbij,
en dat maakt ons extra blij.
José van Gestel, 10 jaar, Gilze
„Ik ben Tonny van de Sande." Dat
schrijft ons een twaalfjarig meisje
uit Sprundel. En ze gaat verder: „Ik
zag in de Kleine Stem staan dat het
adres van de krant was: Reigerstraat
16, Breda en van een vriendin hoorde
ik dat ze correspondeerde met een
meisje, dat zoals ik twaalf jaar
is. Ik zou graag willen correspon
deren met een meisje van twaalf of
dertien jr.. Mijn hobby's zijn: zwem
men, texenen en muziek (pop en
smartlappen)."
Verder schrijft Tonny dat ze thuis
jaren de Stem hadden en dat ze het
zeer op prijs zou stellen als dit brief
je in de krant zou komen. Wel, dat
is dus gebeurd. Wie Tonny wil schrij
ven, moet een brief sturen naar de
Odiliastraat 5 in Sprundel.
Ik heb een hamstertje en die heet
Bertje. Het is een leuk hamstertje.
Ze is 3M> maand oud. Ze is helemaal
bruin met een wit buikje en een paar
witte vlekken op haar rug. Ze zit in
een kooitje Het is een nieuwsgierig
hamstertje. Ze krijgt pap, sla wortel
en hamsterpitjes. Nu slaapt ze
ker want ze is een nachtdier. Wel
terusten Bertje.
TKUKE VAN DE KAMER,
8 jaar, Breda.
Er was eens een bo-er
Die had geen broer
Maar hij had een paard
Plus nog een haard
Dat vond hij fijn
Die boer Van Rijn.
Op een dag
Schoot hij in de lach
Ophouden kon hij niet
Zijn vrouw had verdriet
Omdat de boer
Zonder broer
Niet ophouden kon.
Maar na een jaar
Was hij met lachen klaar
Gelukkig zei zijn vrouw
En nu gauw aan het werk.
Els den Boogert, 10 jaar,
Oosterhout
1 llll
7B£R-
eindredactie
els smit
ben jansen
B 12-71
Hier is een heel bekende beatgroep aan het werk. Ais je de witte letters
in de juiste volgorde zet, dan lees je de naam van de groep.
sauojs suuioh sl door® ap uea uibeu j(I :8u[sso|do
Er was eens een paard
met een staart tot de grond.
En een ontzettende lange tong
in zijn mond.
Ook heet brede manen
Zo breed als vleugels van hanen!
Op een dag liep hij met zijn hoofd
tegen een beuk.
Toen vond hij het paard zijn
niet meer leuk.
Hij wou mens zijn.
Maar zijn hoofd deed nog steeds pijn.
Toen ging hij maar op reis.
Helemaal naar Parijs.
Hij kwam iemand tegen, in de regen.
Hij besloot maar weer
naar huis te gaan.
En ging liften bij de autobaan.
Eindelijk was hij thuis.
Hij liep zo in het huis.
De boer zei: „Waar ben jij geweest?"
„Dat weet ik niet, maar ik heb
in ieder gevaj gereest".
Het was in maart.
Dit was het verhaal van dat paard.
Steven Brugmans, 8 jaar,
Hoogerheide
{■■■■■■MMMMIMnRM
Sylvia Geurts, 7 jaar.
Er komen nieuwe knopjes aan de
bomen.
De lente is alweer gekomen.
Een vlinder fladdert haastig weg.
Het kent hier nog heg nog steg.
Een vliegje zoemt overal rond,
en zegt:
„Is het niet fijn, de lente komt".
De bloempjes gaan al open.
Kijk die mieren toch eens lopen.
Ze maken een mierenholletje
in het zand,
tussen het riet aan de waterkant.
„Pas op val niet in het water",
roept een eend tegen een kater.
„Zeg eend, houd jij je snater".
En 's nachts als wij al slapen,
kun je de bloempjes horen gapen.
Maar als wij pas 's morgens
uit ons bedje komen,
zitten de bijtjes niet meer te dromen.
Ze kruipen door de blaadjes
van een bloem,
wat gaan ze daar nu weer mee doen?
Ze gaan er honing van maken,
die ze strakjes gaain bewaken.
Maar de muizen vinden de lente
niet fijn.
Ze worden overal weggejaagd
en ze zijn zo klein.
Zo komt en gaat de lente weer.
Ssstttde bloempjes slapen alweer.
Cor Hendrickx, Bavel
(Van onze correspondent
in Laos)
KHE SANH Na de jongste
■Wanordelijke vlucht van Zuid-
r'ctuamcse pantsereenheden uit
raos is de operatie Lam Son 719
■tiet ver meer van een verplette-
l'cmle nederlaag.
Ii,Pe SWolgen van deze nederlaag
l,Pl z'.cl1 moeilijk, zoal in het
Er*' m,ri voorspellen. De oorzaken
E»n. Zu'dvietnamese falen echter
Ik i." .acllteraf beschouwd al van
et begin af zichtbaar.
LXoewe' 4e Zuidvietnamezen de
delink Van knm Son 719 nooit dui-
Id, 'A, 0™schreven hebben bleek in
Amur ,pen weken dat zij een
1 ï'eciig doel hadden.
Ilam\:eerene s'e'4e Saigon zich met
-lie M 2*? ^et haalbare doel om
■Som.'4Vietnamese aanvoerweg
Laos af te knijpen.
niesen m! h(K>Pten de Zuidvietna-
boH«ii-i „voorbaat een nieuw
StonxwcVi <rf£ensief later d;it jaar
feesterri Ute mahen. Daarnaast
Wn a hogere zuidelijke officie-
feorriviot met de °P®ratie de
Cr»fna.m,ese divisies "it hun
Kokken ^wetshnre tenten in Laos te
_l'4aan-« "u ze vorvolgens met Ame-
IVTnf T1™16" een beurt te ge-
■ting in e 'eofde er de verwach-
Fiaamrio .lgon met een onbe-
lnval in een door de
kniio* Sec?nitroleerd gebied
fcunttjy"10™®,1 in Hanoii een ge-
aP te kunnen toebrengen.
Wat het laatste betreft staat nu
wel vast dat het moraal in Hanoi
met de recente ontwikkeling alleen
maar toegenomen kan zijn. Noord-
Vietnaims verliezen zijn onmisken
baar groot als gevolg van Ameri
kaanse bombardementen. Er is ech
ter geen sprake van dat zij diile van
de Zuidvietnamezen overtreffen,
hoe hoog Saiigon die Noordvaetniame-
se verliescijfers ook opgeeft. Maar
de Amerikaanse en Zuidvietnarnese
opgaven over die „vijandelijke" ver
liezen hebben nog nooit geklopt.
Waarschijnlijk heeft Lam Son 719
ook te kort geschoten in het vol
brengen van zijn eerste doelstelling.
De buitgemaakte vijandelijke voor
raden en wapens zijn in verhouding
tot de enorme Zuidvietnarnese inzet
niet geweldig te noemen.
Het is duidelijk, dat de Zuidviet-
namezen (en Amerikanen) verschil
lende factoren in Laos zeer onder
schat hebben. De twee belangrijkste
daarvan, het weer en het Noordiviet-
namese luchtafweergeschut. Tijdens
enige doorslaggevende fasen in Lam
Son 719 konden vanwege slechte
weersomstandigheden de onontbeer-
van die grond. Door teveel mensen
lijke Amerikaanse helikopters niet
in het veld te brengen brachten de
Zuidvietnamezen bovendien hun re
serves ernstig in gevaar.
Sadigons zwaarste blunder echter
lag in het overbrengen van elitetroe
pen naar statische stellingen ver in
vijandelijk gebied. Gebrek aan be
weging in het Zuidvietnarnese kamp
stelden de noordelijken in de gele
genheid om zich met gieschut en-
grondtroepen om hun stellingen sa- volledig in de pan. Van een getrof-
men te trekken. Al snel hakten de fen infanteriebataljon van 500 man
wordt er in Khe Sanh gefluisterd
dat er nog 75 overlevenden waren.
Een verklaring voor het feit dat
Zuidvietnamezen in weerwil van
een ononderbroken reeks van verlie
zen in een dergelijke uitzichtloze
situatie blijven doorvechten is poli
tieke druk. Wellicht koimt het huidi
ge echec inderdaad eerder op reke
ning van de politici dan op die van
het militaire opperbevel. Naar de
rekening die Saigon nu voorgescho
teld krijgt hoeft nauwelijks geraden
te worden. Een aanzienlijk aantal
van Zuid-Viietnaims beste legereen
heden keerden zowel moreel als ma-
noordelijken
Ranger- en
op deze wijze enige
parachutistenbataljons
terieel ernstig gehavend uit de strijd
terug. De klap die de strij dgeest in
het Vietnamese leger in zijn geheel
met Lam Son 719 opliep is eveneens
groot. De twijfels aan de krijgsvaar-
digheid van de Zuidvietnamezen,
die na de succesvolle tooht in Cam
bodja wat afgenomen waren, krijgen
opnieuw voedsel.
Lam Son 719 werd door de Zuid
vietnamezen begonnen op een tijd
stip en onder omstandigheden die
hen het meest geschikt leken. Deson
danks faalde de operatie. In Viet
nam stelt men zich nu de vraag hoe
het Zuidvietnarnese leger zich zal
weren als de Noordvietnamezen en
Vietcong bij een volgende gelegen
heid het initiatief eens zullen ne
men.
(Copyright the Guardian-De Stem)
WASHINGTON (AP) Een
woordvoerder voor het Amerikaanse
ministerie van defensie heeft giste
ren de Zuidvietnarnese operatie in
Laos, die op het ogenblik op zijn
einde loopt, een voorbeeld genoemd
voor het slagen van de Vietnamise-
ringspolitiek van de regering Nixon.
Woordvoerder Jerry W. Friedheim
verklaarde dat de Laotiaanse opera
tie aantoonde dat de Zuidvietname
zen in staat zijn om zelfstandig ac
ties in Cambodja en Laos te begin
nen waaraan door meerdere divisies
wordt deelgenomen.
De Zuiiidvietnamezen zijn in staat
om tijdens het droge seizoen in Laos
het initiatief te nemen, de bevoorra
dingsroutes van de communisten af
te snijden, het tijdschema van de
Noardvietnaimese strijdkrachten te
vertragen en „de hoofdmacht van de
vijand aan te vallen".
Hij ontkende dat die Zuidvietna
rnese strijdkrachten door de zware
communistische aanvallen gedwon
gen waren om terug te trekken.
Frilendlheim zei dat de Zuidvietna
rnese terugtocht „gepland" was en
dat de terugtrekking „in overeen
stemming met het plan verliep".
Volgens de woordvoerder was van
tevoren vastgesteld dat de terug
trekking rond deze tijd zou moeten
komen. Functionarissen in Washing
ton en Saigon hadden eerder duide
lijk te kennen gegeven dat de Zuid
vietnarnese troepen tot het begin
van het regenseizoen rond 1 mei in
Laos zouden blijven om die toevloed
van materiaal langs de communisti
sche bevoorradiingsroutes af te snij
den. Friendhekn zei echter dat er
nooit een vaste tijdslimiet voor dte
operatie was vastgesteld.
GENèVE (AFP) Legale abortus
in Oost-Europa en Japan heeft min
der vaak een dodelijke afloop dan
in Noord-Europa. Volgens een studie
van de Wereldgezondheidsorganisa
tie waren er op de 2,5 miljoen
abortussen die tussen 1957 en 1967
legaal zijn verricht in Hongarije,
Tsjechoisowakije en Slovenië slechts
73 met een dodelijke afloop, dat is 3
op de 100.000. In Japan is dat cijfer
4 op de 100.000.
Uit deze cijfers blijkt dat abortus
veel minder vaak doodsoorzaak is
dan ziekten of complicaties tijdens de
zwangerschap, want daaraan sterven
in deze landen 20 op die 100.000
zwangere vrouwen.
In Noord-Europa liggen de cijfers
wat minder gunstig: 40 op de
100.000 abortussen hebben een dode
lijke afloop. Volgens de Wereldge
zondheidsorganisatie wordt dat ver
schil mogelijk veroorzaakt door het
feit dat in Noord-Europa vrij veel
aburtussen worden uitgevoerd als de
vrouw al meer dan drie maanden
zwanger is, terwijl in Oost-Europa
en Japan vrijwel alle abortussen
voor die tijd verricht worden.
Bij illegale abortussen liggen de
cijfers uiteraard veel ongunstiger:
naar schatting 1 op de 100 illegale
aibortussen is dodelij k.
De groep verontrusten over het
milieu wordt groter en groter. De
ontstemming over en het signaleren
van vervuiling dringt zich in toene
mende mate op. Ajgaand op deze
toch wel plotselinge hausse mag je
ais belangstellend waarnemer een
climax verwachten. Het onderwerp
milieuhygiëne vraagt om een cli
max. En wel even plotseling als de
belangstelling voor het milieu is op
gekomen.
Wacht er niet op, want dat adem
benemende hoogtepunt komt voorlo
pig niet. Goeder is een wet opper
vlaktewateren aangenomen. De re
sultaten van die wet zullen mis
schien in de toekomst duidelijk
worden. Directe invloed op de kwa
liteit van het oppervlakte water
heeft bewuste wet in elk geval niet.
Anders zouden onmiddellijk na in
werkingtreding van de bepalingen
grote vervuilers hebben gepiept, dat
het een lieve lust was.
Wie zijn hoop op de politieke
leiders mocht hebben gevestigd,
doet er verstandig aan zich nuchter
der op te stellen. Bijna elke politie
ke partij heeft milieuhygiëne in het
partijprogramma voor de verkiezin
gen. In \et wensenpakket van deze
partijen paradeert echter ook stee
vast het onderwerp woningbouw. Nu,
vlak voor de verkiezingen, hebben
de politieke leiders bij elke gelegen
heid de mond vol over woningbouw
en milieuhygiëne. Maar welke waar
de hebben deze propagandistische
praatjes in de praktijk?
Voor uitvoering van de verkie
zingsleuzen is geld nodig. En welke
partij durft het aan genoemde pro
grammapunten stringent door te
voeren zonder daarbij op de finan
ciële consequenties te letten? Voor
wat betreft de woningbouw heeft de
Nederlandse kiezer welke partij
hij ook aanhangt zich in de loop
van de afgelopen 25 jaren een beeld
kunnen vormen. In dat beeld past
ook een onderwerp als milieuhygië
ne. Veel negatiever zelfs, omdat met
de woningbouw de mensen direct
geholpen zijn. Woningbouw is voor
iedereen tastbaar en aanvaardbaar.
Voor woningbouw durft men ge
makkelijker financiële druk uit te
oefenen.
Het zal duidelijk zijn, dat voor
een aangelegenheid als milieuhygië
ne de financiële consequenties moei
lijker te accepteren zijn. Niet ieder
een maakt zich bezorgd over een
toenemende vervuilig van water,
lucht, bodem. En indien men er
direct middels de portemonnee
bij wordt betrokkenzal het heel
veel mensen een zorg zijn, dat on
zichtbaar gif de leefbaarheid van
ons land, onze aarde aantast.
Toe zover de politiek. Weten
schappelijke instanties houden zich
ook bezig met zorgenkind milieu.
Uit deze hoek zijn tot nu toe geen
positieve geluiden gekomen. Wel op
merkingen en rapporten als: de Rijn
vervuilt, mocht de vervuiling van de
Rijn op de zelfde voet doorgaan dan
en dan volgt een opsomming
van verschrikkingen variërend van
gematigd en bedekt tot ronduit
angstwekkend. Daar kunnen we het
met z'n allen dan mee doen tot
volgende opmerkingen en rapporten.
Die laten vandaag de dag niet lang
op zich wachten.
Dankzij het signaleren van viezig
heid door de wetenschappelijk ge
schoolde weet de grote groep wat er
met water, lucht en bodem aan de
hand is. In het algemeen krijgen
tuaarschuuhngen adhesiebetuigingen
van de „onmondige n". Rapporten
krijgen meer waarde naarmate het
aantal aanhangers van de geponeer
de gedachten groter is. De belang-
stelllende waarnemer registreert een
indrukwekkende groep tegenstan
ders van vervuiling: groot genoeg
om de volgende stap te zetten: de
stap waardoor vervuiling wordt be
streden.
Rapportenmakers hebben het nog
niet zover laten komen. Zij laten de
gerecruteerde massa ongewapend
klaar staan voor de strijd. Om een
andere beeldspraak te gebruiken: zij
hebben het akkertje zaaïklaar ge
maakt, maar met zaaien wordt ge
wacht. Waarom? Twee antwoorden
zijn mogelijk. De wetenschap weet
niet wat er moet gebeuren om van
een vuil land een schoon land te
maken. Dit antwoord dient echter
als belachelijk terzijde geschoven te
worden.
Het tweede: de wetenschap weet
niet hoe de wapens over te dragen.
Zij verwacht van niet gestudeerden
een te grote intelligentie; een ver
mogen om zelfstandig een uitweg te
vinden. Conclusies als: iedereen kan
aan verschoning meewerken; laat ie
der op zijn gebied zijn best doen,
zulke diepgaande conclusies komen
niet over. Men verwacht van waar
schuwende wetenschappers duidelij
ke alternatieven, doeltreffende aan
wijzingen.
Niet een climax, maar een anti
climax valt te verwachten, indien de
verontrusten nog langer op daden
moeten wachten. Aan de hand van
de geschetste mogelijkheden moeten
we veronderstellen, dat het nobe
le streven ten spijt de actie voor
schoner land, lucht en water als een
zeepbel uiteen zal spatten. Dat is
dan de anti-climax, Een adembene
mend hoogtepunt verkrijgt men al
leen met het inschakelen van een
Mansholt-karakter. Zo'n figuur durft
het mes diep te laten snijden: ten
koste van iedereen.
Er blijuen de uerontrusten twee
mogelijkheden over:
het universele gezegde „verbeter
de wereld, begin bij jezelf" in prak
tijk brengen, of:
berusten tot het doel via de weg
van de geleidelijkheid is bereikt.
Mocht men onverdroten willen
doorgaan met het omverlopen van
de spreekwoordelijke muur, dan rest
hem de teleurstelling, met alle mo
gelijke nevenverschijnselen van
dien.
J. VAN DE VEN.