Ik vecht altijd tegen onrecht Zr. Frederika Meiboom honderd Jaar HELEN utomobilist kijkt slecht BEHDER Heath onder zware Noordierse druk DOLLE MINA's UT ANWB-RIJPROEVEN BLIJKT DUIDELIJK: Ons kind is anders vrouw mode 55 •oos! al naar a de eldig. ;singen. par. HOOGZWANGER DUPE INTERIEURIDEE f REACTIES Heerenhoek I'Wedenheid. MINDER GOED TECHNISCH STOMME PIANO deskundig in klank Waarschuwing op sigarettenpak jes in Engeland DONDERDAG 18 MAART 1971 (Van een onzer verslaggevers) DEN HAAG „Ik hou van het leven, het is alleen zinvol, als je meedoet. Anders word je een sateliet, die teert op de maatschap pij. Dat wil ik niet. „Alsof ze nog aan het begin staat van een veel belovende carrière zit zuster Frederika Meiboom achter haar schrijftafel een niet geringe stapel post te beantwoorden, terwijl ze door de brede ramen van haar hoekflat vijfhoog aan de Benoorden- houtseweg uitziet over half Den Haag, van het Vredespaleis tot de St.-Jacobstoren. „Tja, ik heb het druk vandaag en ik hou er niet van brieven te laten liggen. Het antwoord moet dezelfde dag nog de deur uit. Ik ben nu eenmaal een driftig mens". Idiouden te zal desge- fen verleend. Ide voorzitter Slotstraat 10 |ors VIVA 1971, sportief, vanaf daar incl. BTW. [diesel, truck 2,5 Ssso tankstation) en wij op 'ijze uw betaling via GMAC- [-plan. In. a-rt-i,»... m Ittfcii - Zo is de ontvangst in het huis van zuster Meiboom, Nederlands oudste particuliere verpleegster. Zij wordt volgende week vrijdag honderd jaar: een eeuw in het leven. „Tja, ik zal dan Dij de gemeente wel in het „broze bakje" gezet worden. Helemaal fout. Ze konden me beter bij de ouwe taai en zetten. Ik werk nog gewoon door". En dat doet ze ook. Ze gaat van het standpunt uit dat het ver pleegstersvak alleen kan worden aangeleerd door vakgenoten. Ge bracht in een lelijk eendje door medezuster M. van Ditmar, bin nenkort 80 jaar („zij komt pas kijken", zegt zuster Meiboom), die al veertig jaar bij haar woont, geeft zuster Frederika nog gere geld voordrachten voor een Haagse verpleegstersschool. „Het is van grote waarde voor mij", zegt ze, „dat ik als oudere verpleegster door hen volledig wordt geaccep teerd. Ik sla nog aan bij hen. Dat zuster Meiboom steeds een zeer aandachtig gehoor trekt, zal niet op de laatste plaats liggen aan de verhalen, die ze uit haar werk als verpleegster en later directrice weet te vertellen en die wellicht door de jaren heen ietsje sterker zijn geworden. Maar een feit is, wie vroeger met zuster Meiboom te doen had, wist waar het op stond, toen ze ver voor de eerste wereldoorlog na enige jaren ver pleegster te zijn geweest, tot di rectrice benoemd werd van een particulier ziekenhuis in Zutphen, Dat begon zuster Meiboom op den duur behoorlijk de keel uit te hangen. Ze moest tenslotte het zie kenhuis op moderne leest schoei en. Haar wraak was verschrikke lijk: toen de „lioht-provisor" weer eens een keer kwam controleren of er licht brandde in de badkamers voor het personeel de verpleeg sters moesten maar in het donker baden was hij juist door een hondje gebeten. Zuster Meiboom bekeek de wond en dèed heel ern stig: „Nou dat wordt een bloedver giftiging en dan houdt u het niet meer. Ik zie al rode strepen rond de wond, U zult vannacht hier moeten blijven". De dokter werd erbij gehaald en hij speelde het spel mee. „Die man heeft nog nooit zoveel angsten uitgestaan". Maar in het Dordtse gemeente ziekenhuis, waarvan zuster Mei boom later directrice werd, was de situatie ernstiger. „Er heersten daar middeleeuwse toestanden. Het hospitaal stond erom bekend, dat de meeste patiënten na de operatie doodgingen. Er was geen enkele verpleegkundige. Er waren wat knechten, die ook als sjouwers in de haven werkten, en verder wat meiden, die zich vooral 's nachts meer met de knechten bezighielden dan met de patiënten. Het gebeurde ook dikwijls, dat een van die meiden, die 's morgens nog slank was aan het eind van de dag als „hoogzwanger" naar huis ging. Ik heb een van die abnorma liteiten eens onderzocht: ze bleek 7 broden op haar buik te hebben willen meenemen. Vier jaar heeft het me gekost geneesheer-direc teur voelde niets voor zusters en broeders om orde op zaken te stellen. En het lukte Ik heb er keurige meisjes heengekregen met een heel goede opleiding. Zuster Meiboom was vervolgens tot 1926 directrice van een Rotter dams ziekenhuis. Daarna reisde ze drie jaar rond om meer kennis over de verpleegkunst te vergaren. Bij haar terugkeer in Nederland schreef ze veel artikelen in medi sche tijdschriften, deed sociaal werk en hield voordrachten over verpleging thuis. Op 76-jarige leef tijd begon ze zich voor te bereiden op een voorlichtingstaak voor de verpleging van psychiatrische pa tiënten. „Het publiek was na de oorlog doodsbang voor psychiaters. Het was een complete schande, als er een familielid in het „gekkenhuis zat". Ik probeerde de mensen aan het verstand te brengen, dat gek ken patiënten zjjn, krankzinni gen, geestelijk gestoorden en ge stichten: inrichtingen. Toen ze 89 was hield ze daarmee op. „Maar ja, je kunt toch niet niks doen?"zegt ze en sindsdien geeft ze lezingen op verpleegsters- scholen. „Ook schrijf ik nog arti kelen, ik vecht altijd tegen on recht, zoals onze pensionering. Er zijn zusters die 30 jaar in zieken huizen hun beste krachten aan zie ken gewijd hebben en het nu met nog minder doen moeten dan een beginnend gediplomeerd verpleeg ster. „Wij hebben gevochten voor een goede ziekenverzorging, wij zijn nu de dupe van ons werk". Het huis van zuster Meiboom staat, twee weken voor haar eeuw feest, al vol met bloemen. Er wordt aan haar gedacht, zoals dat al eerder gebeurde in 1951, toen ze werd benoemd tot ridder in de orde van oranje-nassau en in 1970 toen ze voor haar verdiensten voor de geestelijke volksgezondheid werd onderscheiden met de „Jeltje de Bosch-Kemper orde". Een hul digingscomité biedt zuster Mei boom op 26 maart een receptie aan. Ais de fotograaf zuster Mei boom wil knippen met haar ouder wetse hoorn aan een oor „antiek hoort bij antiek en dit ding doet het veel beter dan die moderne apparaten" verdwijnt de hoorn en gaat ze er even voor zitten: „Ja, ja ik ben nog ijdel". De man is in weerwil van al zijn kracht, macht en dapperheid kwetsbaar, niet alleen voor de schoonheid van de vrouw, maar ook voor haar wil en manier van doen en de vrouw is inder daad arglistiger. De mannen vormen inderdaad een hulpeloos stelletje. JULIE YAP-DAZA Vloerbedekking wordt tegen woordig steeds meer in de vorm van tegels gelegd. Hierbij blijven vaak een paar tegels over. In plaats van deze als reserve te be waren, kunnen ze heel goed als wanddecoratie gebruikt worden. Ze kunnen in hun geheel in vele combinaties aangebracht worden, maar ze kunnen ook in verschil lende figuren gesneden worden. Wanneer er een aantal kleuren voorhanden zijn, wordt het aantal combinaties nog groter en leuker. Een aardig effect geeft een wand die geheel bedekt is met deze te gels. Het is bovendien heerlijk ge luidsdempend. Vooral voor flatbe woners is dit erg aantrekkelijk. eii'm. els smit Reacties op Vrouw en mode zijn te allen tijde welkom. Het. adres is: Reigerstraat 16. Breda. Onder de tijtel „Ons kind is an ders" is bij uitgeverij De Bussy NV in Amsterdam een boek ver schenen dat een wegwijzer wil zijn voor ouders, verzorgers en vrienden van geestelijk gehandi capte kinderen. „Ons kind is an ders" bevat feitelijk twee uit het Duits vertaalde boeken van de Zwitserse pedagoge dr. Maria Egg: n.l. „Hét andere kind" en „Andere mensen-andere levens". Maria Egg richt zich in de eerste plaats tot de ouders en verzorgers van het gees telijk gehandicapte kind. Ze geeft informatie over de opvoeding van het kind, maar daarnaast wil ze de ouders ervan doordringen, dat zij niet alleen staan. Bijgevoegd is een lijst van (Nederlandse) instel lingen, bij wie de ouders terecht kunnen met hun problemen. De prijs van het boek is f 19,50. E.S. Zeker weer Dolle Mina's in ac tie, schreef onze fotograaf, op de achterkant van deze foto. Vorige week is op deze plaats nogal hevig van leer getrokken tegen de slaafse volgzaamheid van de Nederlandse vrouw als het om de modevoorschriften gaat wie nu gedacht had, dat daarop veront waardigde 'reacties gekomen zou den zijn van vrouwen die het er in het geheel niet mee eens waren, komt bedrogen uit. Nou ja, daaruit valt maar één ding te concluderen, dat ik gelijk had Iets heel anders. Maandagavond was er via de televisie een uitzen ding over de overbevolking. Heel betekenisvolheel nuttig, heel boeiend. Vooral omdat duidelijk werd, dat voor steeds minder Ne derlanders het kinderrijke gezin als ideaal geldt. Tenminste, dat bleek uit de enquête. Je kunt je afvragen hoe representatief zo'n onderzoek is voor bijvoorbeeld het westen van Brabant of Zeeuwsch-Vlaanderen. Iedereen in Nederland weet immers, dat in katholieke streken het hebben van veel kinderen toch wel heel erg lang de diepste zin pan het huwelijk was. En hoewel je rustig mag constateren, dat ook die ge bieden en de daar wonende bevol kingsgroepen de invloed hebben ondervonden van de vernieuwin gen, die zich in deze tijd zo na drukkelijk laten voelen, vraag ik me toch af of de mentaliteit van de doorsnee Brabander of doorsnee Zeeuwsch-Vlaming zoveel is veran derd, dat hij (of zij) genoegen heemt met niet meer dan 2,1 kind, zoals de enquête ons als ideaal voor ogen houdt. En wat is dat dan voor ideaal? Het behouden van uoldoende leef ruimte zowel letterlijk als fi guurlijk voor iedere Nederlan der. Maar laten we wel zijn, het probleem van de ruimte om te leven is voor de zuidwest-Neder landers ternauwernood actueel. We geloven best, dat het in de rand stad steeds voller icordt dan kun je 's zomers en in de wee keinden hier dan ook donders goed merken. Maar hier in het zuidwes ten van dit kleine landje kun je nog steeds uren door bossen dwa len, zijn de horizonten nog steeds ononderbroken en in zo'n situa tie zegt het probleem van de over bevolking je eigenlijk weinig. En logischerwijs zegt in zo'n si tuatie ook de ideale gezinsgrootte van 4,1 (inclusief vader en moe der) ook niet zo erg veel. En hiervan uitgaande kom je even vanzelfsprekend tot de ontdekking, dat je eigenlijk niet kunt spreken van „de Nederlandse vrouw". „De randstad-vrouw" zal inderdaad eerder geneigd zijn het aantal kin deren beperkt te houden; zij im mers ondervindt aan den lijve voor welke problemen denk alleen maar aan de huisvesting een groot gezin haar stelt. Maar „de vrouw uit de provincie" zal daar iets anders over denken. Zij is immers de echtgenote, de moeder, die, naar mijn oprechte mening, meer dan vele zogenaamd geëmancipeerde vrouwen, heeft begrepen, dat traditie en cultuur haar heeft geleid naar een heel bijzondere functie in de samenle ving. Bijzonder in die zin, dat zij meer dan de man een taak als op voeder heeft. En welke vrouw durft er zich eigenlijk over te beklagen, dat zij zich dagelijks moet bezig houden met het meest boeiende werk dat men zich kan voorstellen; het toerusten van haar eigen kinderen voor een gelukkig leven voorzover geluk voor de mens is weggelegd. Hoeveel meer bevrediging kan zij daarin niet vinden, dan de mail, die dagelijks in de tredmolen van de loonslaver nij moet lopen. Het zou goed zijn, wanneer de vrouwen voor wie dit geschreven is, als criterium ook zouden laten gelden, hoeveel kinderen zij zélf aan kan: hoeveel werk, dat kinde ren nu eenmaal ook met zich meebrengen, zij kan hebben voor dat niet meer vervuld kan worden de eis, die aan elke ouder gesteld mag worden: gelukkige mensen van zijn kinderen maken. Daarmee is de wereld, waarin zij straks zullen leven, ook gediend. HANS LUTZ Bij de motoren kwam het hoogste percentage mankementen voor reke ning van de bougies: 17,6 procent van deze onderdelen moesten wor den afgesteld of vervangen, bij 13,8 procent bleek lekkage langs de zui ger aanzienlijk te zijn. In het raam van de ANWB-actie tegen luchtverontreiniging werden ook nog 1204 auto's op de produktie van Co gemeten. Globaal kan wor den gesteld, dat de onderzochte mo toren gemiddeld 6,3 procent koolmo- noxyde de lucht inbliezen vóór de afstelling en gemiddeld 2,2 procent daarna. (Van een onzer verslaggevers) ARNHEM Het kijken, volgens de ANWB één der allerbelangrijk- r facetten van het autorijden, heeft tijdens de z.g. rijproef van ge- PNerden de meeste aanleiding tot kritiek gegeven. De jongeren doen U le's beter dan de oudere weggebruikers, maar ook het resultaat 1 Re jongste groep aan het stuur geeft geen aanleiding tot volle I it werd gistermiddag in Arnhem F Mdgemaakt bij de opening van f nieuwe techno-station door de V 'Wmeester van die stad, drs. 1 Roeien. De gehele opening- le'^tigheid stond in het teken van H ak mens"aut0- °ok de rede ANWB-directeur A. Blankert. Po' „li" onderz°ek van ongeveer iroef Lhs°nen> Rie genoemde rij pt ;nfen af§elegd, bleek verder, TsarSenom i5n het meest zijn Pfijjd n,„bll de jongeren in de J% een 20 iaar- Daarna |an sterke daling ten gunste ■'"slotte c orie 21-30-jarigen. s er weer een slijding bij de deelnemers op gevorderde leef tijd. Geconstateerd moet worden, dat er over de gehele linie veel fouten worden gemaakt. Zeventig tot tachtig procent van de deelne mers beging één of meer fouten op één of meer onderdelen van het inhalen. De conclusie schijnt volgens het ANWB-onderzoek gewettigd, dat de jongste automobilistfen, de 18-20- jarigen, inhaalmanoeuvres wat onbe zonnen uitvoeren, waarbij ze grotere risico's nemen. Eenzelfde beeld ver toont de bochtentechniek, zij het iets minder geprononceerd. Het regelen van snelheid, vaart vermindering en stoppen geeft over de gehele Linde een stijgend beeld te zien. Bij de jongste en oudere deel nemers komt de voertuigbehande ling wat minder goed uit de verf. De deelnemers beneden de twintig en boven de vijftig doen het over het geheel genomen minder goed dan die uit de tussenliggende leef tijdsgroepen. Bij de jongste wegge bruikers kan dit worden toegeschre ven aan een nog geringe rijervaring. In de groep met de ruimste ervaring in tijd zullen de oudere weggebrui kers uiteraard sterk vertegenwoor digd zijn, hetgeen tot uiting komt in de stijgende lijn. Geconcludeerd mag volgens de ANWB worden, dat iemand minder fouten maakt naar mate hij jaarlijks meer kilometers aflegt. De ANWB, die in 23 jaar tijds ongeveer 475.000 auto's heeft ge keurd, heeft ook cijfers bekendge maakt, die betrekking hebben op circa 25.000 gekeurde auto's, welk aantal in ongeveer een half jaar de revue passeerde. Bij het onderzoek naar de rem men bleek, dat van 23,7 procent van de wagens de wielremcilinders lek kages vertoonden of vastzaten, bij 11,6 procent werkte de handrem bij na of geheel niet. De stuurinrichting: bij 36,2 pro cent was de sporing onjuist afge steld, 12,2 procent had afwijkingen aan stuurhuis of tandheugel (moest worden afgesteld of behoefde revi sie) en 11,6 procent vertoonde spe ling op de spoorstangkogels. Overige gebreken: bij 28 procent was de reserveband glad, bleek de schokbrekerwerking onvoldoende bij 19,4 procent en 18,5 procent van de auto's stond op één of meer gladde banden. (ADVERTENTIE) c Lijkt vreemd voor adviseurs in klank, maar soms adviseren wij pia no's die voor stommetje spelen: we bedoelen piano's die door gebruik van het derde pedaal vrijwel geluid loos spelen. Op deze wijze hebben wij al heel wat flatneuroses genezen, burenruzies voorkomen en de studie van menig adspirant concertpianist gered. Waarmee wij maar willen zeg gen dat U - zelfs voor een stom advies - beter naar Bender kunt gaan! Breda, van Coothplein 12- tel. 30164 Amsterdam - Arnhem - Leiden - Rotterdam LONDEN (AFP) De Britse si garettenindustrie heeft ermee inge stemd op de pakjes sigaretten die in Groot-Brittannië worden verkocht, te drukken: „Roken kan gevaarlijk voor uw gezondheid zijn". De minister van sociale diensten, sir Keith Joseph, heeft dit te ken nen gegeven. Bovendien zal bij elke publiciteit voor sigaretten dezelfde waarschuwing worden gegeven. De maatregel is niet van toepassing op ingevoerde sigaretten, die overigens maar een half procent van de Britse markt omvatten. Anderzijds is de sigarettenindus trie bereid een contactcommissie van geleerden te vormen, die zal vaststellen, welke tabakssoorten het minst schadelijk zijn, en die eventu eel een vervangingsmiddel voor si garetten zal trachten te vinden. De minister zei met nadruk, dat de regering het publiek wil laten inzien, dat sigaretten roken gevaar lijk is Daarom heeft hij besloten* de nodige kredieten te verstrekken voor een campagne op de televisie. (Van onze correspondent) BELFAST De premier van Noord-Ierland, jamoor James Chi- chester-Clark heeft een onverwacht bezoek gebracht aan de Britse hoofdstad om kritisch overleg te plegen met de regering-Heatih. Deze beslissende besprekingen vonden plaats tijdens een werkluneh met Reginald Maudling, minister van binnenlandse zaken, en lord Car- rington, minister van defensie. Chichester-Clark staat in Ulster onder sterke druk van zijn protes tante partijgenoten, die strengere maatregelen eisen om de bevolking en de troepen te beschermen tegen de acties van het Ierse republikeinse leger, de IRA. In Belfast was men van oordeel, dat de reis van de premier naar Londen een gok was, waarmee hij zijn politieke toekomst op het spel zette. Extremistische Noordierse protes tanten verwachtten van Chiohester- Clark, dat hij in de Britse hoofdstad hun eisen bekend zou maken. Zij wensen onder meer grotere troepen- contingenten in Ulster, en gewagen zelfs van een verhoging van vijftig procent, om de sterkte van de Britse strijdkrachten op omstreeks twaalf duizend manschappen te brengen. Dergelijke maatregelen zouden een totale oorlog tegen het illegale Ierse republikeinse leger mogelijk maken. De Noordierse protestanten achten het tevens wenselijk, dat de Stor- mont (Ulsters eigen parlement) uit eindelijk zelf over een strijdmacht moet kunnen beschikken. Deze sug gestie stuit echter op sterk verzet van de katholieke oppositie in het parlement van Belfast. De katholie ken vrezen een come-back van de zogenaamde „B-specials", het gehate hulp-politiekorps dat uit protestant se vrijwilligers bestond en dat vorig jaar afgeschaft werd. Chichester-Clark besprak in Lon den ook het verlangen' van de Noordierse protestantse overheid om op grote schaal over te gaan tot de internering van verdachte katholie ken. Ulsters interneringskampen zijn al sinds begin februari gereed om, zoals dit vroeger nog gebeurd is, duizenden republikeinse gevange nen op te nemen. De militaire over heid heeft echter het laatste woord en tot nu toe was zij niet te vinden voor massale arrestaties. Als Ulsters interneringskampen opnieuw vol ge stopt worden, kan dit trouwens al leen tot een verscherping van de guerrillastrijd leiden. In Belfast was men geneigd om het verlanglijstje van Ulsters pre mier als een ultimatum ten aanzien van de Britse regering te beschou wen. Noordierse politieke waarne mers spraken de mening uit, dat Chichester-Clark niet lang meer zou kunnen aanblijven, als de regering- Heath niet onmiddellijk snelle en drastische maatregelen nam. De pre mier stond de jongste tijd al vaak op het punt om ontslag te nemen. De uiterst rechtse druk op zijn rege ring zou zijn positie spoedig volko men onhoudbaar kunmen maken, tenzij Londen iets doet om deze houterige en sterk verengelste poli ticus in het zadel te houden. In Britse regeringskringen was men echter niet geneigd om Ulsters eisen en wensen als een soort ulti matum op te vatten. Ofschoon de toestand in Noord-Ierland voortdu rend ernstiger wordt, blijven pre mier Heatb en zijn ministers uiterst voorzichtig. Zij staan erg huiverig ten aanzien van maatregelen, die zo drastisch zijn, dat zij tfet vuur aan de lont kunnen brengen. Voor Lon den komt het er op de eerste plaats op aan om in Noord-Ierland een totale burgeroorlog te vermijden. Zo gezien, is het politieke hachje van een protestantse premier van veel minder belang. Ofschoon het ministerie van de fensie tot nu toe nog geen militaire verzoeken in verband met verster king ontvangen heeft, zullen tegen Pasen allicht meer troepen naar Ul ster gestuurd worden, omdat daar dan de traditionele optochten begin nen. Een eigen derde strijdmacht onder het bevel van de Noordierse regering is evenwel een mogelijk heid, die Londen niet gauw zal toe staan. Minister Maudling heeft er de jongste tijd al herhaaldelijk op ge wezen, dat het verkeerd zou zijn in Ulster gevaarlijke reacties uit te lokken. Het moeten al heel ernstige provocaties zijn, eer Londen ze wil beantwoorden op de manier, die men in Belfast noodzakelijk vindt.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1971 | | pagina 21