IE
Of
H" TO
Els Krieg Joplin-fan
lira'
root
ncces
België
DIALOOG KUNST EN GEBOUW
BREUK IN
I.R.A.: AL
VELE
DODEN
HERTOGIN VAN MALEI
,RODE HULP" ACTIEF IN FRANKRIJK
Nixon gelooft in
einde oorlogen
WEINIG ANIMO VOOR
GEMEENTERAADS
VERKIEZINGEN
IN FRANKRIJK
RS
15.-
"avonturiers"
peilingen aangedikt
ind N.V.
Warmond
[DEN
.IEDEN
UR
)USES
- kunst
cultuur
I
maar is
zelf niet
zo fel
Boek
voor
I vorm 1
snobs
Pocket
van
Reich
llBililllltellliillil
Theater
zonder
inhoud
W
Misnoegen
„Afrekeningen'
ppij. Wij gaan enkele
markt introduceren
met enige verkoop
dealer-schap.
_i d.m.v. het bezoeken
Isteunen U met een
Ischikt voor full-time
mogelijk. Ben. ka-
leen risico. Bij event.
|de restant voorraad
I gaarne omgaand aan
ïgbomvpro j ekt
aan de Buiten-
efoou 01730
41479.
aradja enz.
P 30 x 200 tot
55 x 225 cm.
CAMEF!
Moodi,
l
ige
ijt is
JPAG 12 MAART 1971
'p*
pE Amsterdamse organist Piet
Esmond is per 1 juli benoemd
vaste organist van de grote kerk
Esmond is per 1 juli benoemd
Esmond is per 1 juli benoemd
wiste organist van de grote kerk
je Loolaan in Apeldoorn. De
r Van Egmond (58) volgt Corne-
ffiiers op, die het orgel van de
Ie kerk meer dan 60 jaar heeft
..eld. maar onlangs om gezond-
isredenen ontslag vroeg.
NIEUW Rotterdams Toneel
rgt 3 aprü in de Rotterdamse
iburg de première uit van
inüijnbegeerte" van Tennessee A
tams, het toneelstuk, dat met
belangrijke toneelprijzen werd
toond, meer dan twee jaar onaf-
roken op Broadway „liep", en HHk.
f meermalen in ons land werd
tesenteerd. Jpg
VANDAAG wordt in het Van
bemuseum in Eindhoven de ex-
jie „Buurman, Visser, Van der
'den" geopend. De drie kunste-
werkten respectievelijk als
i, schilder en beeldhouwer
sal in de jaren 1966 en '67 met
foudige geometrische vormen,
jtoegen vervolgens geheel ver-
jllende wegen in.
Els Krieg
en leraar Herman Krebbers
ELS KRIEG (24) weet bij lastige
na nog niet wat ze gaat doen met de
beurs van 16 mille die ze gekregen
heeft als winnares van het nationaal
vioolconcours dat onder auspiciën
staait van het studiefonds Oscar
Back. De leerlinge van Herman
Krebbers) (nog maar zes weken ove
rigens daarvoor kreeg ze les van de
pedagoige Daivina van Wely) hoeft
het ook nog niet te weten.
„Ik heb nog twee jaar om te
beslissen, er zijn een aantal gereno-
meerde conservatoria in New York
en Moskou, maar ook wel elders. Je
moet het bedrag Opmaken aan din
gen die rechtstreeks met je studie te
maken hebben. Het is een beurs
geen prijs, Ik kan er bv geen bootje
van kopen
Haar voorgangster, Emmy Verhey,
David Oistrach Vera Beths, die de
(in '68) studeerde in Moskou bij
beurs vorig jaar won, studeert bij
Calamian in New York. De verlegen
winnares van het concours moet
eerst nog haai- opleiding, die ze
krijgt na het winnen van de prix
d'exellence voltooien. „Het voordeel
van die prix d'excellence ia dat je
nog twee jaar gratis, vooral indivi
dueel les krijgt. Dat is anders nau
welijks te betalen".
Het enige wat de kleine huurka
mer van de v.'innares iin Amster-
dam-Soltervaart herinnert aan de
glorierijke en nerveuze zaterdag zijn
wat bloemen. Aanbiedingen voor op
tredens heeft ze na haar eerste bij
de jury goed gevallen - debuut nog
niet gekregen. Wel hebben het Con
certgebouw Orkest en het Residen
tie Orkest zich in principe bereid
verklaard de winnares een solistisch
optreden aan te bieden. De AVRO
wil het recital uitzenden.
De winnares - afkomstig uit Voor
burg - speelt al vanaf haar achtste
jaar In die jaren had ze les van
Nak Bonn. „Eigenlijk ben ik nooit
van plan geweest om beroeps te
worden Ik ben eigenlijk toevallig,
ik had al eindexamen gymnasium
betha gedaan, naar het conservatori
um gegaan".
Studeren doet ze uiteraard veel
vuldig en lang maar wel zeer onre
gelmatig. „Het conservatorium is erg
zwaar, het is zeker te vergelijken
met een universitaire studie. Toch
houd je nog wel enige tijd over voor
jezelf, als jé die maar zelf neemt".
Vrije tijd spendeert Els Krieg aan
literatuur (Nabokov, Henry Miller)
en sport (volleybal). Houdt je van
pop? "Wel van goede. Noem een
paar namen dan zal ik wel zeggen
wat ik goed vind." Het draait uit op
een grote voorkeur voor de vorig
jaar gestorven zanger Janis Joplin
MIRA, of de teleurgang van de
terhoek", de door Fans Radema-
en Hugo Claus gerealiseerde
naar een boek van de Vlaamse
ijver Streuvels, heeft in België
vooral in Brussel een groot suc-
Sinds vorige week donderdag, de
dat de film in roulatie kwam,
t men voor de bioscopen waar de
gedraaid wordt, lange rijen
itenden. In Brussel bijvoorbeeld
voorstellingen nog steeds vol-
uitverkocht geweest, een feit
rich slechts zelden voordoet.
gsteiling voor deze Neder-
i-Belgische co-produktie is zeker
in de laatste plaats te danken aan
ritieken die er over deze fiim
toen zijn. Vrijwel alle Vlaamse
maar ook de Franstalige bla-
iai België, hebben lovend over
film geschreven.
Nederland zijn de kritieken iets
ar goed geweest. Hier werd door
alle kranten lovend geschreven
da acteursprestatie van Willeke
iAmmelrooy als Mira, maar werd
ie nogal eens als „niet helemaal
genoemd.
I. 1
STATUS-BEWUSTE instanties
en de 1 tot 1,5 pct.-regeling hante
rende instituten schaffen zich te
genwoordig een kunstwerk aan in
de hal, voor of tegen de gevel etc.
De eersten zijn afhankelijk van
hun eigen financiële welvaart, de
tweede groep zit vast aan een
bouwsom. Maar er zijn nog veel
meer gegevens, waarmee rekening
gehouden moet worden, het is niet
even een kunstwerkje bestellen.
Het Bouwcentrum Rotterdam heeft
daarom een boek uitgegeven met
voorbeelden uit de praktijk, waar
bij vooral de technische problema
tiek onder de loep genomen wordt.
Een verhelderend boek voor al
lerlei mensen, die een kunstwerk
willen of moeten aankopen en zich
wat meestal het geval is nog
al leek op dit terrein voelen. Een
interessant boek voor allen, die
geïnteresseerd zijn bij de ontwik
kelingen in plastische vormgevin
gen de laatste 10 jaar. Waarom een
service verlenend instituut als het
Bouwcentrum daar een boek van
bijna f 60,- van moest maken is
overigens een raadsel. Het lijkt
wel een statussymbool, zoals een
groot aantal plastieken in dit boek;
Dialoog kunst en gebouw.
De samenstellers (J. Beljon, Ir.
H. Eckhardt, prof. dr. A. Hamma-
cher, Ch. Karsten, J. Reimert, drs.
E. van der Steur en F. Weehuizen)
geven analyses van 24 uitgevoerde
projecten, waarbij aan de orde ko
men informaties over beeldende
kunstenaar, materiaal, kosten, om
schrijving van project i.v.m. ge
bouw, omschrijving kunstwerk,
produktie, plaatsing, onderhoud, fi
nanciële aspecten, geschiedenis van
de opdracht, condities, motivering
en plaatsing". De gevonden gege
vens kunnen er toe dienen, kunste
naars op de andere dan door hen
zelf gebruikte technieken opmerk
zaam te maken, zij kunnen op
drachtgevers inzicht verschaffen
in problemen van kosten en onder
houd, de industrie wordt gecon
fronteerd met aanwijzingen om
trent nieuwe materiaaltoepassin-
gen. aldus de toelichting. Met il
lustraties, die ruimschoots de situ
aties tekenen, komen o.a. aan de
orde werken van Appel, Beljon,
Conzijn, Guntenaar, Jonk, Kneul-
man, Moore, Tajiri, Visser, Volten.
Aluminium, baksteen, beton, brons,
glas. hout, keramiek, kunststof,
messing, natuursteen, staal, textiel
en verf zijn de gebruikte materia
len.
De prijzen van de kunstwerken
variëren van en half miljoen tot
ongeveer f 30.090. De namen van
de opdrachtgevers daarbij maken
veel duidelijk van onze maatschap
pelijke structuur. De prijzen zijn
bovendien inmiddels wel achter
haald. Opvallend is af en toe de
toenemende onduidelijkhid of ge
heimzinnigheid daaromtrent, naar
mate de opdrachtgever „officiëler"
of groter wordt. Verder lees je in
welk miezerig klimatologisch land
je wij leven, waardoor af en toe
kunstwerken (materieel) nogal
eens de mist ingaan (onderhouds
kosten). Akelig verhelderend is
ook hoe jong en oud het klaar
krijgen om vernielingen aan te
brengen aan allerlei plastieken.
Een ander belangrijk aspect is de
over het algemeen slechte dialoog
tussen kunst en gebouw in die zin,
dat de contacten met de kunste
naars veel te laat gelegd zijn. Het
boek geeft ook nog informatie over
de 1 tot 1,5 pet. regeling en de
wijze waarop deze gehanteerd
wordt in Amsterdam, Rotterdam
en Den Haag. Toegezegd worden
meer publicaties, die dit onder
werp (de dialoog) in een breder
verband zullen plaatsen. Het is
daarom moeilijk om mogelijke
eenzijdige benaderingen van on- i
derwerpen nu al aan te wijzen.
Wenselijk is alleen dat het Bouw
centrum geen „kunstboeken" gaat
uitgeven, maar betaalbare en min
der snobistisch aangeklede infor
matie.
Staalplastiek Karei Visser
„Al zit je op een conservatorium,
dat hoeft nog niet te betekenen dot
je oogkleppen op hebt voor andere
soorten muziek".
Voor bepaalde! soorten klassieke
muziek spreekt ze geen voorkeur
uit. „Je speelt tijdens je studie van
alles, het stuk waar je mee bezig
bent vind je op een gegeven mo
ment altijd het mooiste. „Met poli
tiek en muziek iq combinatie met
elkaar houdt ze zich niet op en ze
weigert ook categorisch om zich
daar over uit te laten. „Ik loop zelf
niet voorop, ik ben niet zo'n strijd
bare figuur. Oorspronkelijk zou ik
wel meewerken aan de manifestatie
van musici voor Vietnam, daar stond
ik wel achter, maar door onvoorzie
ne omstandigheden kwamen we niet
op tijd klaar met de repetities. „Wat
vind je van de actiegroep Notenkra
ker?" „'laat dat nou maar zitten. Ik
zei al dat ik niet zo'n krijgshaftige
figuur was. Ik dacht trouwens dat
Nederland al vrij vooruitstrevend
was vergeleken met andere landen
op muziekgebied".
Anneliase Foppimga was Adenau
ers secretaresse en fungeerde als
klankbord waar hij veel tegen zei.
Haar herinneringen daaraan heeft
zij nu te boek gesteldMEINE
ERINNERUNGEN AN KONRAD
ADENAUER (f 29.30). Bij S. Fischer
kwam een aardige nieuwe serie
van kleine boekjes tot stand, die
betaalbaar interessante stof afle
vert. Bv VERNUNFT UND SBLBST-
ERHALTUNG van Max Korkhei-
V tl'-)
GLOBE heeft deze week iin Til
burg John Websters „De hertogin
van Malfi" ten doop gehouden, een
spel vol bedrog, corruptie, liefde,
haat en moord. Webster, tijdgenoot
van Shakespeare, is een vrij onbe
kende grootheid in de Britse tancel-
geschiedenis, Zijn drama's blinken,
geheel in de stijl van zijn tijd overi
gens, uit in theatrale overdrijving
en gebrek aan innerlijke diepgang.
De reden dat Globe deze histori
sche draak op het repertoire heeft
genomen is dan ook niet zozeer
gelegen in de auteurskwaliteiten
van ene Webster als wel in de zin
die regjiisseur Ton Lutz had om de
draak te steken met deze draak.
Alle vette gebaren en momenten
worden onder de regie van Lutz nog
eena aangedikt zodat het stuk als
een veel te groot kostuum om zijn
oorspronkelijke tekst heen is komen
te zitten. Nu zou een dergelijk pro
cédé een komisch effect moeten
hebben. Een clown trekt toch ook te
grote kleren aan oen er komisch uit
te zien nietwaar. Bij Globe valt er
deze keer echter weinig te lachen,
ook niet te grim- of glimlachen. De
parodie mislukt omdat er zo hard
wordt opgeblazen dat de inhoud
wordt weggeblazen. Alles wat er
overgebleven is is masker. Kleren
zander clown. Nergens is er iets
menselijks te ontdekken. En ais er
niets te herkennen valt, valt er
meestal ook weinig van een toneel
stuk mee te nemen. Je blijft op een
afstandje kijken naar een overigens
erg fraai uitgevoerd stuk theater.
De rollen zijn erg prachtig. Pleuni
Touw als de hertogin, Henk Rigters
als een van haar broers (zie foto)
en Sden Vroom als de andere broer.
Het decor van Nicolaas Wijnberg is
ontzettend mooi om tegenaan te kij
ken. Zijn monumentale uitvoering
komt uitstekend overeen met de
monumentale regie van Ton Lutz.
mer, waarin hij afrekent met de
legende als zou het fascisme een
onafwendbaar uitvloeisel van het
noodlot zijn. BEETHOVEN '70 is
een gebundelde serie opstellen van
Adorno, Kagel, Metzger, Pauli,
Schnebel en Wildlberger. Ongetwij
feld zullen er nogal wat lezers (stu
derenden) gebaat zijn met de we
tenschap, dat CHARAKTERANA-
LYSE van Wilhelm Reich (uit '33)
nu bij Kiepenheuer en Witsch als
paperback is verschenen. In dit psy
chotherapeutische meesterwerk ligt
Reich de oorsprong van vele neuro
ses in sociale en maatschappelijke
gronden. De leuke Biedermeier
(kaft) boekjes van de Insel Büche-
rai zijn verdwenen. Daarvoor in de
plaat» een serie bibliofiele boekjes;
prachtig verzorgd en laag in prijs.
Titels o.a. DAS GROSZE NUERN
BERG* SHE ABC FüR KINDER en
DIE JUMBLIES van Edward Lear
(lekker gek). De dramaticus Grass
staat niet achter bij de dich
ter en romanschrijver. Dat is te
volgen in zijn zeven gebundelde to
neelstukken THEATERSPIELE
(uitg. Luchteitanjd). Bij Piper twee
nieuwe series de „Serie Piper" en
„Reihe Rotej Sehitt". De eerste serie
levert een wetenschappelijk pro
gram (van 80 tot 200 pag.) en kost
maximaal 1 DM per stuk. Titels
o.a. MACHT UND GEWALT van
Hannah Arendt (op zoek naar nieu
we formuleringen voor deze begrip
pen) en (nb!) DIE UNFaHIGKEIT
ZU TRAERN (12 interviews met
jonge mensen, die in de DOR op
groeiden). De tweede serie biedt
allerhande Bv. een roman over een
van Rolf Haiufs; een aantal wrange
vertellingen van Michael Schuit e:
DIE DAME, DIE SCHWEINSOH-
REN NUR IM LIEGEN ASZ ein een
bijzonder geslaagd boek over het
ziek-zijn ailis persoonlijke ervaring
van Heilwig Eulenberg: ZU NAH,
TEXTE ÜBER MICH.
4*
eindredactie
hans maas
BELFAST Van alle onder
grondse verzetsbewegingen die er in
de wereld zijnhebben we weinige
zulk een oude geschiedenisals het
(verboden) Ierse Republikeinse Le
ger (IRA).
De beweging ontstond in het be
gin van de jaren twintig toen het
zuiden van Ierland een onafhanke
lijke republiek werd, terwijl de zes
graafschappen in het noorden hun
banden met Groot-Brittannië hand
haafden. IRA wilde van het begin af
aan deze scheiding tussen beide de
len van het land een einde maken.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog
leek de beweging van het toneel te
zijn verdwenen. Eerst in 1956 ging
de IRA weer tot gewelddaden over.
Zes jaar later viel er opnieuw een
sluier van stilte over de Ierse ver
zetsbeweging, die werd verscheurd
toen in augustus 1969 in Noord-
Ierland de twisten tussen de katho
lieken en protestanten in alle hevig
heid ontbrandden.
Het karakter van de IRA was
inmiddels in de loop van de jaren
veranderd. Van een kampioen voor
de r.-k. gevestigde orde was zij een
door marxisten beïnvloede organisa
tie geworden. Haar leiders droom
den, van het stichten van een socia
listische republiek in geheel Ierland
nadat zowel het protestantse bewind
in Belfast als de katholieke regering
in Dublin omvergeworpen zouden
zijn.
De in de zomer van 1969 opgelaai
de strijd tussen de nummeriek ster
kere protestanten en de roomskatho-
lieke minderheid in de steden Lon
donderry en Belfast bracht een-
groot deel van de IRA-aanhengers
tot het inzicht dat de strijd om de
onafhankelijkheid toch maar beter
met de wapens kon worden gevoerd.
Dit verschil van mening leidde tof
een breuk in het Ierse Republikein-',
se Leger.
Er ontstonden twee stromingen
de door Rory O'Brady geleide „pro-
visonelen" of r,provo's die een.
Verenigd Ierland met het gweld der
wapens wil bereiken en de „tracjiti-
onelen" wier leider, Cathal Goul-'
ding, zijn communistische sympa
thieën niet verbergt en door politie
ke actie tot een verenigd Ierland wil
komen. Het waren de „provo's" die
begonnen met op de Britse militai
ren te schieten, die de rust in
Noord-Ierland moesten verzekeren.
De overigens ook bewapende
„traditionelen" hebben hun misnoe
gen over dit gewelddadige optreden
verscheidene malen duidelijk laten
blijken.
Beide IRA-groeperingen zijn zo
wel in de katholieke Ierse republiek
als in de protestantse Noord-lerland
verboden.
De in wezen ideologische
strijd tussen beide groepen is nu in
een bloedige fase gekomen. Aanhan
gers van beide stromingen hebben
het vuur op elkaar geopend. Het
afgelopen weekeinde werd in Bel
fast bij twee vuurgevechten een lid
van een van de beide IRA-groepen
gedood en werden vier leden ge
wond. Volgens ooggetuigen droegen
de schietpartijen het karakter van
executies. Het Britse leger, noch de
Noordierse politie kwamen tussen
beide.
Deze „afrekeningen" zijn eigenlijk
al begin januari begonnen. Volgens
geruchten die in Belfast de ronde
doen, zijn zeker al twintig mensen
op deze wijze het slachtoffer pan de
interne strijd in de IRA geworden.
Onder hen zou een groot aantal
tipgevers van de politie zijn. De
provo'szouden deze openlijke
strijd begonnen zijn om de meest
militante leden van de „traditione
len" te liquideren.
pARus (AP). Iedere keer
tegenwoordig in Frankrijk
1 Politieke staking wordt ge-
I l^en, een protestbetoging tegen
poptreden van de politie plaats-
of de studenten een zitde-
«stratie houden, worden er
letten verspreid, waarin ge-
II Wordt dat de ,Secours Rouge'
iRode Hulp', de actie steunt.
«cours Rouge", een organisatie
tenalve bij de politie en de
bewegingen, in Frankrijk zo
onbekend is, is vorig jaar
- ncht toen een groep linkse acti-
besloot hun acties te coördi-
van de „Rode Hulp"
(ADVERTENTIE)
'f tosparante kleuren
°18 eerlijk hout
i eerlijk houden. Dat biedt
l Houtkleurvernis van
hopen nu dait zij de organisatie kun
nen maken tot een massale volksbe
weging. De organisatie werd in juni
1970 opgericht, toen 17 linkse acti
visten een beroep deden op „de
solidariteit van het volk" tegen wat
zij noemden „het bondgenootschap
van de werkgevers, de staat en de
politie".
In deze oproep die werd onderte
kend door twee priesters, een ver
slaggever, vroegere verzetsstrijders,
vakbondsleden en de filosoof Jean
Paul Sartre, werd gezegd: „Wij
moeten zorgen voor de verdediging
van degenen die gevangen gezet
worden, uit het land worden gewe
zen of ontslagen worden",
Henri Leclerq, een advocaat die
veel cliënten heeft onder werklozen
en studenten, zegt dat de „Secours
Rouge" ten doel heeft de massa voor
te lichten „zodat de mensen weten
wat hun rechten zijn en niet meer
bang zijn voor de politie en justi
tie",
„De organisatie strijdt tegen de
verdrukking", aldus Leclerc. De
,,Rode Hulp" was een vam de organi
saties die verleden maand de stu
dentenbetogingen steunde, die bedoeld
waren als protest tegen de gevan
genneming van een scholier, die er
van verdacht werd een politieagent
te hebben geslagen. Zoals gemeld
werd deze Gilles Guiot, door een
Parijse rechtbank vrijgesproken.
De „Rode Hulp" heeft in Parijs
ook veel van de demonstraties geor
ganiseerd tegen het krijgsraadproces
van de Spaanse regering tegen lb
Baskische nationalisten in Burgos.
De organisatie is verder begonnen
met het „houden van „volkstribuna
len", die de Franse regering en de
politie "berechten" voor hun optre
den tegen stakers en betogers. Kort
geleden nog heeft de organisatie
geld bijeengebracht om een jonge
student te helpen die bij een de-
een oud gebouw. Michel Avenet, een
van de leiders van de organisatie,
zei echter dat zijn organisatie „enor
me sommen geld bijeen brengt voor
de verdediging van de verdrukten".
Avenet verklaarde dat het aantal
leden geheim was, maar volgens
hem heeft de organisatie al 400 co-
mité's opgericht in fabrieken, uni
versiteiten en provinciesteden en
„wordt er iedere week een nieuw
comité aan toegevoegd". Ieder comi
té bestaat uit enkele tientallen le
den. Nieuwe leden worden tot de
organisatie toegelaten voor een be
drag van minimaal 10 francs.
ï^©OnQ[UJÖl}(iBQ=D Avenet zei dat, hoewel de „Rode
hulp" eigenlijk een niet-politieke
organisatie is „de beweging onge
wild in de politiek betrokken raakt
door haar strijd tegen verdrukking".
monstratie door een gasgranaat werd
gewond. De „Rode Hulp" wordt niet
door de communistische partij ge
steund, die de groep beschouwd als
een organisatie van „linkse avontu
riers".
Veel van de leden van de „Rode
Hulp" zijn maoïsten, trotzkisten of
niet-georganiseerde socialisten, en
allerlei mensen zonder politieke ide
ologie maar met tegen de kapitalis
tische maatschappij en de politie ge
richte opvattingen.
Het hoofdkwartier is gevestigd in
een spaarzaam gemeubileerde
tweekamer-flat in de parterre van
De groepering ontleend zijn naam
aan de Internationale Rode Hulp, de
communistische bijstandsorganisatie
die voor de Tweede Wereldoorlog
werd opgericht „om de proletarische
solidariteit tegen de kapitalistische
verdrukking te organiseren". De In
ternationale Rode Hulp werd na de
oorlog vervangen door de Secours
Populaire (volkshulp) die contacten
onderhoudt met de communistische
partij. Politiefunctionarissen hebben
gezegd dat de leider van de „Se
cours Rouge" het aantal van hun
leden hebben aangedikt. Er zijn on-
geiveer 100 comité's van de „Rode
Hulp" in het land, aldus een functio
naris, maar de organisatie heeft in
totaal slechts iets meer dan 400
leden.
PARIJS (AFP-DPA) In Frank
rijk en de daarbij behorende over
zeese departementen wordt zondag
de eerste ronde van de gemeente
raadsverkiezingen gehouden. Onge
veer 28,5 miljoen stemgerechtigde
krijgen gelegenheid de circa 500.000
leden van de 38.000 gemeenteraden
aan te wijzen.
Van politiek belang zijn in feite
alleen de verkiezingen in de ruim
190 steden met meer dan 30.000
inwoners. In de kleinere gemeenten
overwegen de plaatselijke kwesties.
Niet minder dan 35 van de 41
leden van de regering in Parijs zijn
er als kandidaat bij betrokken.
Premier Jacques Chaban-Delmas
heeft zich weer kandidaat gesteld in
Bordeaux, waarvan hij al 25 jaar
burgemeester is.
De deelneming van dergelijke
„nationale" politici geeft nog enige
spanning aan de gemeenteraadsver
kiezingen. De animo van de partijen
en hun kandidaten is tot dusver niet
groot. Er worden weinig verkie
zingsbijeenkomsten gehouden en
men ziet niet veel in aanplakbiljet
ten. De opkomst van de 28,5 miljoen
kiezers zal dan ook vermoedelijk
niet groot zijn.
NEW YORK (AP) President
Nixon heeft in een interview met
de New York Times verklaard dat
de oorlog in Vietnam afloopt en
„ernstig te betwijfelen of wij ooit
nog een andere oorlog zullen mee
maken,
„Dit is vermoedelijk de aller
laatste," zei hij in een gesprek
met de Times-columnist C. L.
Sulzberger.
„Ik wil dat het Amerikaanse
volk door mij, of mijn opvolger,
geleid wordt naar een koers die
ons de gelegenheid biedt om te
doen wat nodig is om te helpen
de vrede in deze wereld te bewa
ren," zo zei Nixon.
Hij vond het „ironisch dat de
grote internationalisten van de pe
riode na de tweede wereldoorlog
geworden zijn tot de neo-isolatio-
nisten van de periode van de
Vietnamse oorlog, in het bijzonder
van de periode van beëindiging
van die oorlog."
„Een deel van het antwoord
hierop is eenvoudig dat de Ame
rikanen, net als alle idealisten,
een zeer ongeduldig volk zijn. Zij
vinden dat ais er iets goeds moet
gebeuren, dat onmiddellijk dient
te gebeuren," aldus Nixon.
NIXON
