Het zielige soldaatje dat
niet naar carnaval mocht
KONING
Hoe de technologie het parlement
buiten spel zet
Dr. C
orifmo
vergis
Chris
Een puzzel - een pop
en sieraden
om zelf te maken
BOEKEN BOEKEN BOEKEN BOEKEN BO
De ijskoningin
(O
PENVRIEND
KABOUTER
SLORDENVOS
DE TOVENAAR
KRAKEKEEL
stem
De dood van
opa koffieboon
Pop
AFSCHEID
Symptoom
Klompés vingei
dieper
in omroeppap
WOENSDAG 3 MAART 197]
In de kazerne zijn deze avond
niet erg veel soldaten aanwezig.
Weet je hoe dat komt? Nee? Het
is eigenlijk erg eenvoudig. Jullie
weten toch allemaal dat het car
naval is, dus dat verklaart alles.
Maar nu ga ik eerst vertellen wat
er in die kazerne gebeurde.
Bijna iedereen was die avond vrij
vanwege carnaval, er waren maar
enkele soldaten meer in de kazerne.
Het waren alleen degenen die niiet
gemist konden worden.
Maar nu zit er een soldaatje in die
kazerne die zelf ook graag carnaval
zou vieren.
Hij had al een kaartje gekocht voor
het carnavalsbal en zou ook gegaan
zijn als niet juist de avond tevoren
iets veranderd was.
De sergeant was hem komen zeggen
dat er een soldaat ziek geworden mm
was en dat hij nu verplicht was om
in de kazerne te blijven en niet
naar het carnaval te gaan.
Dait is de reden waarom dat soldaatje
hierin de kazerne zit.
Hij zit er zo zielig bij, dat een
soldaat die net voorbij komt naast
hem gaat zitten en vraagt wat hem
scheelt.
Hij vertelt hem zijn voorgeschiede
nis en als hij het verteld heeft krijgt
de andere soldaat medelijden met
hem.
Hij gaat na zitten denken om het
soldaatje vrolijker te maken.
Opeens weet hij het en zegt: „Ik
heb een plain". „Wat dan", vraagt hij
nieuwsgierig.
Moet je horen, mijn vriend staat
vanavond op wacht in het wacht
huisje achter de kazerne, er koimt
haast niemand.
Als ik nou aan mijn vriend vraag of
jij er stiekem langs mag zonder dat
hij er iets van zegt dan kun je
vanavond toch naar het carnaval.
,,Ja, dat is een goed idee", zegt het
soldaatje opgewekt.
Ga nu vlug je kaartje pakken en
verkleed je, dan zal ik ondertussen
aan mijn vriend vragen of hij mee
doet.
Het soldaatje was zo klaar en ging
alvast naar het wachthuisje waar de
twee anderen stonden te praten.
Eerst wilde de soldaat niet mee
doen maar toen hij het zielige sol
daatje zag, zei hij vlug: „Ga maar
vlug door, maar mondje dicht hoor".
Het soldaatje was dolgelukkig en
rende vlug naar de plaats waar het
carnavalsbal gehouden zou worden.
Zo had het soldaatje toch nog carna-
valspret.
An jo Bruyns, 12 jaar,
Et ten-Leur.
iiihiiiiimiiiiihIIIIIHIIIIIHIIIIHIII
minima
■iiiiiHiiiiuiiiiniiiiiniiiiuiiiiuiiiiniiin
Kabouter Stardanvos is een kabouter
diie altijd rommel maakte
En die een keer zijn broekje haakte
Dat was mdet zo leuk.
Hij had aan zijin rug mierenjeuk.
Op een dag kwam er eein kerel
Dat was de vogel de reuzemerel.
Hij vroeg wat er aan de hand was.
Ook dat nog, hij zat in een grote plas.
Toch kwam alles nog goed
Alleen aan zijn been
zat nog wat bloed.
Ergens stond een reuzeanemoon.
Gelukkig, het was maar een droom.
■III!
iiiim
nun
(«■«■in
Ineke Bervoets, Prinsenbeek, 9 jaar
■■■■■■'■■BB
Ik zou graag corresponderen met een
jongen of meisje van 13 of 14 jaar.
M'n hobby's zijn zwemmen en gym
nastiek.
Als iemand met me zou willen cor
responderen stuur er dan meteen een
pasfoto mee. Jc krijgt er allicht één
terug
Mijn adres is: Annemieke v. Vugt
Bredaseweg 33, Rijsbergen.
ivi:: mmIB»
De tovenaar Krakekeel,
Die woonde op een groot kasteel.
Op een dag, zag hij de
zingende prinses,
Keukenres.
De tovenaar dacht: ik stop haar
in een kooi,
Dan verander ik haar in een
kar.ariepiet.
Want zij zingt zo mooi,
En er is toch niemand die het ziet.
Maar hy had het echt mis,
Want buiten
Stond prins This
Met hele dikke kuiten.
Die prins This,
Dacht: ik weet wie het is.
Het is de zingende prinses,
Keukenres.
En ondertussen in het kasteel,
Van tovenaar Krakekeel.
Je zit nu wel in een kooi
Maar zingen doe je niet zo mooi.
De prinses,
Keukenres.
Die deed dat niet,
En toen werd ze geen kanariepiet
Nee, een vieze, vette kikker,
Zo rond als een knikker.
Maar eindelijk kwam prins This,
Die van allen de sterkste is.
Hij bevrijdde de prinses,
Keukenres.
Er. allebei,
leefden ze nog lang en gelukkig
in een huizen-ei!!.
Yvet den Bieman, 10 jaar.
Oosterhout (N.-Br.)
■IIIBII
Er was eens een grote koffiebo
nenstruik met leuke kleine koffie
boontjes eraan. Maar onder aan die
struik begint het verhaal. Daar hing
een verrimpelde opa koffieboon.
Steeds als ze de boom kaal kwamen
plukken, lieten ze opa hangen. Na
tuurlijk tot groot verdriet van opa.
Tot op een dag het noodlot kwam.
Er kwam een verschrikkelijke re
genbui en opa spoelde van de struik
af. Wat moest hij gaan doen? Zijn
vrouwen dochters en kleinkinderen
waren al lang met de plukker mee.
Gelukkig had hij zijn wollen muts
nog. Hij wilde graag naar Neder
land. Maar hoe moest hij claar ko-
Vlakbij was een station. Hij zou er
naar toe lopen en proberen er in te
komen. Na enkele uren zat opa bij
een man op de koffer en werd zo de
trein in gedragen. Onderweg naar
Nederland keek hij zijn ogen uit en
viel op den duur in een diepe slaap.
De trein was ondertussen gestopt
en de man met opa op zijn koffer
maakte aanstalten uit te stappen.
Opa, nog steeds slapend en niets
merkend, sliep rustig door. Toen
gebeurde het. Terwijl de man van
het trapje afging, viel opa op de
rails. De trein reed verder en opa
kwam niet meer uit zijn slaap.
Wilma Mackiewicz, 14 jaar.
Alfred van Rijckevorsel, 7 jaar. iiBiwia
Lienitje is naar de ijskoningin geweest.
O, o dat was nog eens een feest.
Ze heeft ijsjes gegeten.
En ze werd er nooit gebeten
door een muis.
Net als thuis.
En er was een honfd,
die liep steeds in het rond.
En eir was een eekhoorntje.
En een heel klein voorntje.
De ijskoningin was een lief meisje.
En ze zong als een sijsje.
Toen weird Lientje wakker.
Het was allemaal maar een droom
geweest.
En ze zag helemaal geen beest.
Mannella Verschuren, 10 jaar, Clinge
■mil
1
tf
Jacqueline Aerts,, een meisje van
12 jaar uit Hulst, maakte een puzzel.
Er moeten vijf woorden vertikaal
(van boven naar beneden) ingevuld
worden. Wanneer jullie alle woor
den goed hebben ingevuld, staat er
op de eerste regel de naam van een
vrucht.
1. bouwland
2. deur bij een stad
3. affiche
4. dier
5. niet donker
Connie van Aart gaf ons een leuk
ideetje voor het maken van siera
den. Om deze sieraden te kunnen
maken, heb je gekleurd papier, ij-
zerdraad, plaksel een stift van een
balpen en een schaar nodig. Eerst
maak je papieren kralen. Dat doe
je zo: Je knipt strookjes papier van
ongeveer 1,5 cm breed en 20 cm
lang. Dan neem je een stift uit een
balpen, windt er een strookje papier
om en plakt het uiteinde vast. Je
trekt de stift eruit en de kraal is
klaar. Maak nog een aantal kralen
op deze manier en rijg ze daarna op
een stuk dun ijzerdraad. Je kunt
gewoon een ketting of armband ma
ken, maar het is ook mogelijk om
eerst rondjes of iets dergelijks te
buigen en ze daarna aan elkaar te
maken.
PIETJE BROEDERS, 6 jaar.
Jac. Linders uit Roosendaal
«cihreef zijn negende boek over Hon-
kie en Ponkie. Dat nieuwe boek
heet: HONKIE EN PONKIE BIJ
CLOWN KLIK. Hele leuke verhalen
over de twee kabouters, die weer
wonderlijke avonturen beleven. Er
staan fijne tekeningen bij. Het kost
f. 7,90 en is uitgegeven bij Lannoo.
Een ander boek, dat op het vorige
boek lijkt heet PRINS OEKI-LOEKI
en ESMERALDA, met even mooie
tekeningen van Lie. De verhaaltjes
zijn ook erg spannend. Het kost ook
f, 7.90 en is ook van uitgeverij
Lannoo.
Een boek om te leren lezen op
allerlei manieren heet MIJN BONTE
BEELDENWOORDENBOEK. Het is
gesohreven door H. Lempe en tante
Terry. Ze toveren met letters, getal
len en kleuren. Kinderen van 3, 4, 5,
6 en 7 jaar kunnen daarin fijn met
woordjes spelen. De tekeningetjes
zijn niet zo erg goed getekend. Dat
kun jij misschien beter. Dit boek
kost f. 14,50 en is ook van Lannoo.
Een heel fijn boekje met zes grap
pige verhalen is SIMON EN HET
BLAUWE PAARDJE van Mariette
Vauhalewijn. Er staan mooie plaat
jes bij van Jaklien. Het boek kost
f 7,90 en is weer van Lannoo.
Voor jongens, ouder dan 10 jaar,
schreef Henry Win/terfeld weer een
spannend boek: CAIUS STRIJDT
OP LEVEN EN DOOD. Als Caius en
zijn Romeinse kameraden uit de
klas op een morgen met een pas
gekochte slaaf op school kwam, be
ginnen de avonturen. Daarbij speelt
„meester" Xantippus een grote rol.
Het boek kost f. 9,90 en is van
uitgever Lannoo.
HENK EGBERS.
Linda uit Hulst grabbelde in de
lappendoos van haar moeder, koos
een paaT leuke lapjes uit en maakte
hiervan een pop. Ze ging als volgt
te werk: Uit een gebloemde stof
knipte ze een ronde voor de achter
kant. Voor de voorkant nam ze een
even grote lap, maar van 'n effen stof.
Voor armen en benen vond ze een
gestreepte stof. Nu kon alles in el
kaar gezet en opgevuld worden met
kleine stukjes schuimrubber. Ogen
neus en mond werden uit vilt ge
knipt en evenals het haar (draadjes
wol) op de pop genaaid. Jullie zou
den misschien ook weieens zoiets
kunnen maken. Misschien kom je
zelf wel op een idee om een heel
andere pop te maken. Laat bet ons
eens weten. Dan kunnen wij het
ideetje weer doorgeven aan de an
dere kinderen.
eindredactie
els smit
ben jansen
door
dr. corn, verhoeven I
Ik moet al vroeg in de politic I
geïnteresseerd zijn geweest, want jj
herinner mij nog hoe ik mij - hei I
moet zo omtrent 1916 zijn geuieest.l
als baardeloze knaap voor een dub-1
beitje toegang verschafte tot
Haarlemse Concertzaal, waar de
toenmalige minister van finance-1
Treub het woord zou voeren op eenl
propagandavergadering van de Eeo-f
nomische Bond.
Zo heette de nieuwe partij, diel
Treub, gehoorgevend aan de ons Ke.l
derlanders aangeboren behoefte o»|
ons af te scheiden, hoogstpersoonlijk
had gesticht. Omdat de liberaleil
van die tijd het volgens hem nieil
goed deden.
Die Economische Bond is gee l
lang leven beschoren geweest, maetl
op die vergadering hadden ze ertioj
wel fiducie in: het moest zoiets all
een brede volkspartij worden, watr-§
in „zelfs" voor arbeiders plaats
zijn.
Om dat laatste te onderstrepen zuil
die avond achter de bestuurstafel o:l
het podium naast een stel goeil
doorvoede economische heren oo'l
een boezeroenerig man die het orT
beidersschap van het gezicht strml-l
de. „Die hebben ze gehuurd", be-l
weerden de befaamde „boze tongen'!
toen.
Ik moest daaraan denken, toen il
op de TV flitsen zag van het an-l
gres van ook zo'n nieuwe partij, d«P
van de jongens van Drees. Het moei
als ik wel ben ingelicht, een socitl
listische partij voorstellen, al imA-l
te op de TV het vriendenkringtljif
bepaald een andere indruk.
Als het allemaal goed gaat (doel|
het is maar wat je onder
verstaatwordt de Rustende Jage-I
in Bergen Binnen straks een „som
jaal kultureel sentrum". Aldtf
wenst het Bergen Binnen's eveneen
sosjaal-kulturele jeugd.
Ik las het in een Noordhollavii
krant: het eens zo befaamde etablii-l
sement „liep" niet meer, stond !ei;l
en werd toen door genoemde jeu|t|
gekraakt,
Toen ik de afgelopen zomer
eens in Bergen Binnen, het eens I
geliefde, was en toen daar de mI
zo bekoorlijke dorpskern in een
permarkterig herrieplein herschaft
bleek, zag ik het al aankomen: i
vervallen Rustende Jager, eens iet
Bergense kunstenaars gefrequi'M
teerd, trachtte met lage pannekmM
kenprijzen en een schetterende tij
atband nog wat bezoekers naar 1»
nen te lokken, maar de definitie
ondergang stond ook deze zaak al q
het gezicht geschreven.
Ik ben er vaak geweest, de allt'|
eerste keer in de tijd van vóór i
voor-vorige oorlog. Grootvader,
wie we een dagje uit waren, lieti
vigilante, waarmee we uit Alkrni
waren gekomen, voor de Rnstetii
Jager stoppen - je trad daar
jongetje \met verschuldigde eerbiel
binnen, omdat in hun tijd Beets r
Hasebroek en Truitje Bosbor
Touissaint er óók koffie of sier
gedronken hadden.
En al paste de Rustende JaJ
zich later met een bioscoopzaal
op z'n tijd een dansorkestje bij w
dernere tijden aan - toch bleef
nog altijd iets hangen van de out'
bij alle artisticiteit van z'n beiof
kers toch goed-burgerlijke sfet\
Typisch Bergense sfeer.
Maar waarmee het toch eigenli.l
al gedaan was op hetzelfde ogenhlm
dat nuchtere efficiëntelingen i|
oergenoegelijke stoomtrammetje 'I
Alkmaar naar Bergen Binnen er
Bergen aan Zee niet meer rendm
achtten en „Bello" voor de lantA
keer ting-tinkelend bij het static';!
netje aankwam, dat toen zo
mogelijk tegen de grond moest, t
plaats te maken voor dat supi
marktcrige herrieplein. Waarbij
Rustende Jager toen óók niet
paste.
Dat sosjaal kulturele sentrum »t|
tuurlijk wel.
(Van een onzer redacteuren)
TILBURG Wordt Nederland onbestuurbaar Hebben technische
ontwikkelingen ons parlement in toenemende mate buitenspel gezet.
Het is voor de Tweede Kamer en dat geldt nauwelijks in mindere
mate voor de regering vrijwel niet meer mogelijk effectief beslis
sende invloed uit te oefenen op technologische vernieuwingen en pro
cessen en hun gevolgen voor mens en samenleving. Om van controle
vooraf nog maar niet te spreken. Een betrekkelijk kleine groep on
grijpbare professionele deskundigen wetenschappelijk en ambtelijk
die politiek geen enkele verantwoordelijkheid draagt, beslist in
feite over omvang, vorm en richting van zuiver en toegepast weten
schappelijk onderzoek. En daardoor over de toekomst van ons allen.
Die nieuwe elite is onder de hui
dige omstandigheden niet of nauwe
lijks toegankelijk voor doelmatiger
politiek toezicht. Ze is sterk inter
nationaal gericht en gebonden. Ze
moet dat zijn om haar werk goed te
kunnen doen. Ze kan het ook niet
helpen, dat een veroouderd parle
mentair en administratief instru
mentarium haar niet meer in de
hand heeft.
Dat is de algemene indruk die
men krijgt ais men zich verdiept iin
het interessante omvangrijke dossier
over de besluitvorming in het pro-
ject-Kistemaker. Er is niet bewust
geprobeerd het parlement achter de
ontwikkelingen te laten aanhollen.
Integendeel, de ministers van Econo
mische Zaken en Buitenlandse Za
ken hebben steeds getracht volgens
de regels van het gebruikelijke par
lementaire spel te spelen. Maar die
regels gaan bij dit soort zaken niet
meer op. Want de wetenschap en de
techniek ontwikkelen zich volgens
geheel andere regels. De technologi
sche ontwikkelingen hebben de tra
ditionele grenzen doorbroken. Maar
ons technologische systeem liggen ver
onze alleen, is nog geheel geënt op
de achterhaalde theorie, dat die
grenzen van tijd, ruimte, afstand,
snelheid en kennis nog steeds be
staan. Anders gezegd: de doelstellin
gen van ons politieke systeem en
ons technologisch systeem liggen ver
uit elkaar. Die kloof wordt steeds
groter. Er is een toenemende ver
wijdering tussen de politieke be
sluitvorming aan de ene kant en het
besluitvormmgsmechanisme ander
zijds. Of, zoals een der ondervraag
de betrokken deskundigen openlijk
zei: „Het parlement functioneert in
dit soort aangelegenheden niet
meer". Het krijgt onvoldoende gege
vens om zich een objectief oordeel
te verwerven. Het wordt pas betrok
ken in de zaak als het in feite reeds
genomen besluit niet meer terug te
draaien is.
„En de ministers weten ook van
niets. Die moeten ook maar doen
wat de deskundigen zeggen".
Zes mei 1955 is er een interdepar
tementale commissie voor de kern
energie ingesteld, een ambtelijk or
gaan dus. In dc stukken van de
werkgroep komen niet minder dan
11 commissies en raden voor, die
„niets" met kernenergie te maken
hebben. Het is onduidelijk in hoe
verre zij, als commissies (raden), of
hun leden persoonlijk, besluiten
hebben voorbereid. In ander ver
band worden door een zegsman aan
de werkgroep namen genoemd van
Een werkgroep uit de Eindho-
vense (Technische) en Tilburgse
Hogescholen heeft een diepgaan
de en omvangrijke studie ge
maakt naar alle elementen die
een rol hebben gespeeld in het
besluitvormingsproces rond het
uraniumverrijkingsprocédé-
Kistemaker, het zogenaamde ul
tra-centrifugeproject. In de studie
van deze werkgroep „weten
schap, technologie en openbaar
bestuur" worden geen conclusies
getrokken. De studie geeft de
feiten, zoals men ze uit openbare
stukken en gesprekken met di
rect of zijdelings betrokkenen,
achterhalen. Een moeizame zaak,
omdat ze in vrijwel alle gevallen
die betrokkenen meenden niet te
kunnen of mogen spreken. Hun
was geheimhouding opgelegd.
Van de ongeveer 80 brieven die
de werkgroep aan personen
stuurde, werden slechts acht be
antwoord op een manier die in
bepaalde aspecten van het be
sluitvormingsproces meer inzicht
verschaften. De geheimhouding
was gebaseerd op militaire over
wegingen. De indruk is echter
groot, dat in vele gevallen eerder
commerciële belangen, ook inter
nationaal, en politieke achter
gronden tot de opgelegde geheim
houding hebben geleid.
De werkgroep voerde het on
derzoek uit onder verantwoorde
lijkheid van prof. dr. F. Alting
von Geusau en de wetenschappe
lijke medewerkers, ir. T. Schar-
ten en drs. A. Wentink.
deskundigen, die in het besluitvor
mingsproces een grote rol hebben
gespeeld zonder dat dit politiek te
controleren is.
Het ulftra-centrifugeproject kwam
eigenlijk eerst goed in de binnen
landse belangstelling, toen het Ka
merlid De Goede (D'66) op 20 de
cember 1967 vragen stelde aan de
minister van Economische Zaken.
Die minister, mr. De Block, lichtte
toen de Kamercommissie van kerne
nergie in. Niet de Tweede Kamer,
omdat geheimhouding van een aan
tal aspecten van het project-Kiste-
maber geboden was. De heer De
Goede zelf was - en is waarschijn
lijk nog - gebonden aan geheimhou
ding over techmische zaken en over
in het ultra-centrifugeproject is tot
stand gekomen. Hij is hoofdadmini
strateur van het reactorcentrum
Nederland in Petten geweest. Hij
weet daardoor misschien te veel.
Maar tussen 1955 en 1967 liggen 12
jaren. De studie bewijst, dat in die
jaren, niet in de laatste plaats op
internationaal niveau, besluiten zijn
genomen, verplichtingen zijn aange
gaan, die pas achteraf onder de aan
dacht van het parlement zijn ge
bracht. Sterker nog, tiussen 1958 en
1962 is er niets meer over dé ont
wikkeling van de gedachten en ver
bindingen met betrekking tot de
kernenergie gepubliceerd. Dat wil
niiet zeggen dat er in die jaren ook
niets is gebeurd. De ontwikkeling is
doorgegaan. Daaraan kan niet wor
den getwijfeld. Maar er blijkt in het
openbaar niet veel van.
In 1962, 1964 en 1967 is er op
ambtelijk niveau overleg geweest
om een uniforme gedragslijn te be
reiken bij toepassing van de ge
heimhouding van de regels, op ver
zoek van de Verenigde Staten, in
1966 ingevoerd. Er is daarover geen
verdrag gesloten. De afspraken zou
den worden nageleefd op grond van
een gentleman's agreement. Parle
mentaire controle van deze ambtelij
ke afspraken was dus onmogelijk.
Veelzeggend en interessant is ook
de tijd dat tientallen details van de
principe-overeenkomst tussen Ne
derland, Groot-Brittannië en West-
Duitsland van 25 november 1968 in
ambtelijke besprekingen via tripar
tite werkgroepen zijn overeenge
komen. Mogelijk een normale en
aanvaardbare prooedure bij „gewo
ne" verdragen. Maar niet hanteer
baar bij dit soort technische projec
ten. Want de wetenschappelijke
voortgang kan men niet stilzetten
Het parlement kan dan moeilijk
anders als achteraf de afspraken
goedkeuren. Daarmee een niet ge
ring stuk van haar beleidsbepalende
taak uit handen gevend. Het ultra-
centrifuge-project, en de uranium
verrijking volgens het procédé Kis-
temaker, is een symptoon. Het zal
door steeds meer technische ontwik
kelingen worden gevolgd waarop
onze volksvertegenwoordiging geen
greep kan hebben. De ruimte voor
de technocraten om onafhankelijk
van het parlement te werken en de
richting waarin onze samenleving
zich beweegt te bepalen wordt
steeds groter. Een proces dat MJ
niet te keren lijkt, tenzij de poli1'
de wijsheid kunnen opbrengen
parlementaire werkwijze aan de
ten aan te passen.
Dat is. los van de karrevrMJ
technische gegevens, de concld
die ka.n worden getrokken uit1
studie van de werkgroep over 1
aspect van de historie van het u®j
centrifugeproject, de invloed van
openbaar bestuur op de technolo!
De ontdekker van het nieuwe /l
rijkingsprocedé, prof. dr. J.
maker is eveneens in dit hele
een eenzame figuur geworden.
„Alle besluiten, zoals de samenff
king tussen de drie landen, de
richting van twee fabrieken in
melo (trommel- en scheidin"
briek) de veil ighe idsmaatr egej
zijn buiten hem om genomen,
gaf hij de stoot tot de weten»
pelijke ontwikkeling, die in "1
doorbraak bracht en het mog
maakte de gasdiffusie te verval
door een ander veel goedM]
verrijkingsprocedé". De comnro
en de politiek hielden de geleei
buiten de behartiging van hun j
langen. Evenals het parlement r'
welijks invloed heeft gehad op
wikkelingen, die voor de gem"
schap uiterst belangrijk zullen f
WOENSDAG 3 MAART 1971
TOT de justitieel nooit g<
zaken behoort zeker de
oktober 1910 ter dood w
zijn vrouw, maar tot aan di
Via Nederland I kan de ki
teerd worden.
Er is al eens eerder een D
film verschenen over deze int
rende rechtszaak, maar de En
versie die wordt uitgezonden
het geval in 1963 gemaakt dooi
bert Lynn, heeft het voordeel
eigen sfeer en taal en van ee
drukwekkende vertolking va
hoofdpersoon in het drama doo
nald Pleasence, een acteur d
laatste jaren sterk op de voor
is gekomen.
Lynns film begint met de Lon
rechtszitting op 18 oktober
waarbij bet publiek duidelijk
geeft de aangeklaagde dr. Cr
als een onmenselijke vrouweni
denaar te beschouwen. Tijden
getuigenverhoor gaan Crippen
dachten terug naar zijn vroeger
dat tot een hel gemaakt werd
zijn vrouw Belle (Coral Bro
een voormalige zangeres die ai
drank geraakt is en hem met
vervult door haar scherpe tor
ER zullen tussen de NOS e
regering op een zeer zorgvu
wyze afspraken moeten warder
maakt als in tv-uitzendingen oi
werpen ter sprake komen zoals
tijds de loonmaatregel van de
ring in het NOS-programma
Visie". Minister Klompé zegt d
een antwoord op een NOS
over de gang van zaken tijden
interview dat Ton Planken met
mier De Jong had, waarbij de
nister-president na afloop van
ning was dat hij onvoldoende
het woord kon komen.
De minister is van mening da'
hierover door de NOS uitgeb
rapport niet overeenkomt met
rapport dat de rijksvoorlicht
dienst, tenminste waar het gaa'
de afspraken die voorat' zouden
gemaakt. In ^de brief aan de
verklaarde minister Klompé da
de regering niet ging om een
keursbehandeling. Zij constat*
dat de ministers niet correct w
behandeld en dat er een groot
schil bestond tussen de wijze v
op de regering en werkgever
werknemers aan het woord w<
gelaten.
VORIGE WEEK ontving
Hinze uit de handen van W
O'Vuyst een Edison. Voor,
jazzmusicus is een dergelyki
derscheiding in de regel iets
der eenvoudig te verkrijgen
voor andere artiesten uil
«lichte genre". De jury di
Etlisons toekent kijkt nan
niet alleen naar de kwaliteit
de plaat (Vivet Vivaldi), i
ook naar de kwantiteit, naa
verkoop dus. En omdat jazz
een bjj uitstek commerciële
muziek is, is het voor de jaz;
s'cus altijd iets moeilijker
de prijzen te vallen.
Betekent dat dat Chris Hinzt
commerciële kunstenaar is ge
oen. Enkele maanden geleden
rt'J „e,ven mt Amerika, waar hij
nÜÜ overwipte voor diverse
Pnamen verklaarde hij teger
s dat hij zich meer in de m'
~™iepte dan in de smaak vai
llek- Nn zegt hij: „Ik maak
lek voor de mensen. Niet vooi
Vroeger wel, toen kon
euug schelen wie er naar
JUS?1?' 'nisterde. Als ik maar
dat - on maken. Nu weet ik ge'
va„ ,1(' °ok met muziek een
communicatie moet zien te
da? met een Publiek. En hoe b:
uat publiek is des te beter".
Vivaaij;»ele!?anin my 6,1 -I
ten zeiden de jongens van
die me "^aak no8 een Paar
v. Pjaten en binnen een paar
I..? een gevierd mens. Ma:
n? "Stoned Flute" gemaakt
*"Plaiat die opeens ook ge™
L lopen. Ik ben jazz-mu
v.. dt wil me zelfs daarop
bii vastleggen. Je moet
an?e mensen brengen net als
n»BTe, vorm van kunst en ar|
nt. je hoeft niet te zeggen:
maal 5luz'|ek en luisteren
tin ui- 1 mag best zoeken naa1
trant* 011 dat op je eigen m
Rlaaïten ie vinden' Miin vol:
I ziet wordt weer anders, alleen
I ](-Ui, van ®urt Bancharach. Gev
zon<t!fe./nuz'eIc om naar te luis
anrtn„ ?at ie gedwongen wordt
oere dingen voor te laten. Me
