Carnavalskleding
haakt in op mode
MAAR HOE?
ONDERWIJSVERNIEUWING,
ndelaar...
op Carnaval
BABYKAMER WINT AAN LUXE
Slavische
zomerse
motieven
Met het
oog
Roosevelt en
De Gaulle
lagen
elkaar slecht
Astrologie
Geen hot-pants voor
Britse vorstin
GAULLISTEN
RAKEN
MEER
VERDEELD
Chinees koken met
Nancy Chili Ma
Echt hoofd met
haar halen
in Parijs
Glorietijd voor
privé-naaisters
Mogelijkheden
Laat de duivel niet bij u in
de auto zitten, want na
twee minuten heeft hij
reeds het stuur en na vijf
minuten ook het gaspedaal
te pakken. Dan hangt hij
de chauffeur uit en voert u
overal heen, waar hij wil.
„Hot pants voor de koningin? Nee,
nooit", zo heeft de mode-ontwerper
van koningin Elizabeth geschokt op
gemerkt, toen een verslaggever
hem vroeg of de koningin deze
nieuwste mode-hit zou dragen.
Geen maandblad, geen week
blad, geen dagblad kan het van
daag nog zonder astrologische ru
briek stellen. Htc tipje, dat de
astronauten van de maansluier
hebben opgelicht, heeft de vrouw
haar vaak blinde geloof in de
astrologie niet doen verliezen. In
tegendeel: ze raakt meer en meer
geïnteresseerd in alles, wat met
astrologie te maken heeft. In
Frankrijk staan de zaken er ook al
twijfelachtig voor: er is daar een
dikke dame van 57 jaar, die zich
Madame Soleil noemt (ofwel me
vrouw Zon). Ze ziet eruit als een
doodgewone concierge, maar
is astrologe. De radio heeft
dagelijks een niet geringe zendtijd
voor haar uitgetrokken. De men
sen, die haar tijdens die uitzendin
gen opbellen, wordt vleiend, ge
heimzinnig, waarschuwend of drei
gend vertelt, hoe zij hun leven
moeten inrichten, met wie zij moe
ten trouwen, wanneer zij het best
kunnen scheiden, waarom zij op
reis of binnen moeten blijven. Men
zegt, dat ongeveer 26.000 aanvra
gers per dag van af zes uur 's mor
gens wedijveren om Madame So
leil een ogenblik aan de telefoon
te krijgen.
„Ja, madame, dank u madame",
klinken dan de verschrikte of ge
vleide stemmen aan de andere
kant van de lijn en intussen kun
nen ze hun maatregelen treffen
tegen bijvoorbeeld hun verwijfde
kleinzoon of hun overspelige echt
genoot. Europa iu>. 1, het particu
liere radiostation, dat Madame So
leil uitzendt, beweert, dat haar uit
zending de grootste luisterdicht
heid van het hele land heeft. Een
van haar luisteraars is blijkbaar
president Pompidou, die zich op
zijn laatste persconferentie van
een vraag af maakte met: „Ik ben
Madame Soleil niet"!
ANNELIES VAN DEN TOL
In de Gaulistische meerderheid
was er hooglopende ruzie over
raai De Gaulle er niet meer is. De
tegenstellingen tussen linker- en
rechtervleugel komen hoe langer
hoe meer aan het licht. Verleden
weekwas er hooglopende ruzie over
de gemeenteraadsverkiezingen in
Lyon, waar het progressieve deel
wel, en het orthodoxe deel niet wil
samenwerken met een man als Ja-
ques Soustelle. Twee prominente
Gaullisten bedankten daarop voor
hun partijlidmaatschap.
Inmiddels is de breuk nog groter
geworden. De Gaullistische partij
heeft een nieuwe algemene secreta
ris gekregen, Ren Thomasini, die
tot de rechtervleugel behoort. Hij
werd ontvangen door de parlemen
taire journalisten en hield bij die
gelegenheid een toespraak, waarin
hij zei dat conflicten met gauchisten
niet de schuld waren van de politie,
maar van de lafheid van de rech
ters, die veel te lichte straffen uit
deelden. Onder meer voorwaardelij
ke veroordelingen.
Die woorden wekten verbazing als
men zich herinnert dat onlangs (zo
als wij gisteren meldden) de 17-
jarige gymnasiast Gilles Quiot ver
oordeeld werd tot niet minder dan
zes maanden gevangenisstraf, waar
van drie voorwaardelijk wegens een
slag In het gezicht van een politiea
gent, ofschoon de jongen zijn on
schuld volhoudt.
Twee uur nadat Thomasini die
woorden over lafheid van de rech
terlijke macht had uitgesproken,
kwam een felle reactie van de mi
nister van justitie Pleven. Deze be
lediging van de justitie, aldus de mi
nister, is ontoelaatbaar. De rechter
lijke macht doet volkomen onafhan
kelijk en volgens geweten haar
plicht. In de middaguren werd Tho
masini ontboden bij eerste minister
Chaban Delmas, waar het gesprek
natuurlijk liep over de aanval op de
magistratuur en een hernieuwde
aanval van Thomasini op de Franse
televisie, die volgens hem veel te
liberaal is. Na afloop verklaarde
Thomasini dat hij en Chaban Del
mas alleen maar gepraat hadden
over de komende gemeenteraadsver
kiezingen, en dat hij zeker niet van
plan was verontschuldigingen aan te
bieden over wat tegen parlementaire
journalisten had gezegd. Intussen
heeft het bestuur van de magistra-
tuurfederatie de zaak aanhangig ge
maakt bij Pompidou, president van
de republiek.
De stakingen bij diverse lycea in
Parijs en in de provincie breidden
zich uit. Leraren en leerlingen van
het lyceum Chapel waar Gilles op
school ging. hebben tot en met van
daag een algemene staking geprocla
meerd. De leerlingen halen geld op
voor het betalen van de proceskos
ten. Alain Gourmand, 18 jaar, mede
scholier en vriend van Gilles, heeft
een schriftelijke verklaring afgelegd
dat hij en Gilles aan de demonstra
tie op Clichy niet hebben deelgeno
men. En zelf niet met de spreekko
ren hebben geroepen: (Pleven sa-
laud, le peuple aura ta peau". (Ple
ven is een schoft, het volk zal hem
wel krijgen). Het verwonderlijke is
dat deze Alain Gourmand tot dusver
niet door de rechter van onderzoek
is aehoord.
Het Parijse avondblad Le Monde
vroeg zich naar aanleiding van deze
zaak af of het nu eindelijk uitzal
zijn" met de knuppeljacht op de
jeugd".
CHINEES KOOKBOEK door
Nancy Chih Ma. Uit Elseviers prak
tische pocketbibliotheek. Rijk ge
ïllustreerd. Prijs f 4.50.
Het is geen kunst een behoorlij
ke schotel nasi goreng te breiden,
zoals men deze in ons land gewend
is, maar al die andere Chinese
lekkernijen, waarvan we vaak de
naam niet eens kunnen uitspre
ken
Nancy Chih Ma, die verscheide
ne Chinese kookboeken voor haar
I rekening nam, testte 150 van haar
lievelingsgerechten eerst in eigen
keuken en zet ze nu in dit boekje
duidelijk en precies uiteen. Exclu-
sieve gerechten en eenvoudige
schotels Teiken elkaar de hand.
Ook beschrijft Nancy gedetailleerd
i de verschillende Chinese kookme-
thoden en geeft ze een lijst van
j alle ingrediënten, die in de recep-
I ten worden gebruikt.
A. v.d. T.
Boven: De hippe boerenkiel
anno 1971 met puntkraag, glans
effecten en chique „strop".
Links: de short is zelfs door
gedrongen in de carnaveleske
mode. Dit Bermuda-achtige pakje
is gemaakt van viltstof en heeft
aan de voorzijde een lange rits.
Rechts: het meisje draagt een
kanariegeel ensemble met vanaf
de kuit Spaanse strokeu om de
pijpen in contrasterende kleuren.
Onderaan de kiel van „de man
met de varkenskop" is zowaar een
baby-achtig strook je kant gezet.
(Foto's Chris Heil. Medewerking
verleende het grootwinkelbedrijf
Raming N.V. te Breda).
De fabrikanten van kinderkle
ding voorzien een goede toekomst
voor hun artikelen ondanks de
problemen, die zij hebben met de
aanpassing van de lonen van vrou
welijk personeel, zoals bekend een
tot voor kort in betaling sterk
achtergebleven groep. Mannen en
vrouwen verdienden in de textitl-
branche in gelijke functies niet
hetzelfde. De gemiddelde naaister
is tussen nu en een jaar geleden
ongeveer 1500 gulden per jaar
meer gaan verdienen.
Ook is gebleken, dat men steeds
minder genoegen neemt met twee
dehands artikelen voor de inrich
ting van de babykamer, artikelen
die men dan van kennissen met al
iets oudere kinderen overneemt.
Wellicht speelt de bewuste family-
planning hierbij een rol. Men re
serveert meer geld voor de inrich
ting van een kinderkamer. Abso
luut aantoonbaar is dit overigens
niet. Wel staat vast, dat de kinder
kamer kleuriger wordt ingericht.
De traditionele witte kinderledi-
kantjes zijn duidelijk minder in
trek dan ledikantjes in helle kleu
ren als rood of groen.
Handwerk en vooral borduren
gaat met de zee aan vrije tijd,
die de gemiddelde huisvrouw te
genwoordig heeft weer popu
lair tijdverdrijf worden. Dit mer
ken we aan de vergrote vraag
naar handwerkartikeien in de
speciaalzaken. Het zou misschien
niet eens zo'n gek idee zijn de
man bij zijn eerste zonnebad-po
gingen te verrassen met een
mouwloze, katoenen spencer,
waarop fraaie Slavische dessins
zijn geborduurd (rechts op foto).
Ook de maxi-tuniek (midden)
is rond hals en mouwen voor
zien van Slavische motieven. Het
meisje draagt een zeemleren mi-
ni-strandjapon.
Britten met weinig haar op het
hoofd maar veel geld in het knipje
kunnen naar Parijs gaan, zich daar
een nieuwe pruik laten opzetten
en dezelfde dag, verjongd, weer
terug zijn. Deze „tour de scalp"
kost zo'n ƒ3500. Twee organisaties
werken er aan mee, de firma Man
haften te Londen die de pruiken
maakt, en de kliniek van Victor
Masse te Parijs die ze plaatst, dit
door middel van plastische chirur
gie.
Tot nu toe hebben drie heren -
respectievelijk ongeveer 35, 45 en
65 jaar oud - de „tour de scalp"
gemaakt. In Frankrijk hebben on
geveer 200 heren reeds de „pijnlo
ze" ingreep laten verrichten. Voor
de „tour de scalp" wordt in Enge
land die reclame gemaakt, maar de
insiders weten er al van af. Er is al
een wachtlijst van 50 kandidaten.
BOEDAPEST (AP) In de lan
den waar een midi-jas twee maan
den salaris kost, moeten de vrou
wen veel extra moeite doen om
zich te kleden volgens de nieuwe
mode.
Onomstotelijk staat vast dat onze
hedendaagse samenleving geschoolde
talenten nodig heeft. Veel meer dan
in de negentiende eeuw het geval
was. Het is niet onredelijk te ver
wachten dat de eenentwintigste
eeuw op het gebied van de ge
schoolde talenten nog veel hoger
eisen zal sitellen dan nu reads het
geval is. De huidige geïndustriali
seerde maatschappij - wat is dat
eigenlijk? - is een uitgesproken di
ploma-maatschappij. Wie „het" di
ploma niet haalt, ziet voor zich de
weg naar veie functies afgesloten.
Onderwijs is geworden: voordragen
en uitleggen van examineerbare
leerstof. Studeren is geworden: zich
voorbereiden voor een examen.
Maatschappelijke rechtvaardigheid
wordt: uniformering van examens.
Het is zeker niet zo dat allen die
hun best doen evenveel krijgen.
„Wie zou gelukkig kunnen zijn met
de maatschappelijke en onderwijs
kundige strukturen in de wereld
van vandaag? Maar om verder te
komen dan slagzinnen moeten wij
afzien van het ééndimensionale den
ken dat voor elk symptoom een
oorzaak en een geneesmiddel aan
wijst. Wij zullen een systeemonder
zoek moeten aanvatten van het ma
crosysteem, de maatschappij, en het
microsysteem, de school, in hun we
derkerige afhankelijkheden. Met dit
gigantische onderzoek is nog nauwe
lijks een begin gemaakt". Ons hele
schoolsysteem is gebaseerd op de
verdeling in klassen. Er is stijging
langs de maatschappelijke ladders
en laddertjes. „In beginsel worden
reeds in de brugklassen de maat
schappelijke klassen verdeeld".
Er is geen hardnekkiger en ge
vaarlijker misverstand dan de me
ning dat er voor ieder examen een
objectief, van tijd en plaats onaf
hankelijk prestatieniveau zou be
staan, en dat dit niveau zou zijn
afgeleid uit de geschiktheidseisen,
die voor het bekleden van maat
schappelijke betrekkingen zouden
zijn vastgesteld. De aanmelding voor
schoolvormen wordt bepaald door
het milieu waaruit de leerling voort
komt, door sociaal-psychologische
motieven, en het numeriek rende
ment van de examens door beoorde-
lingsgewoonten van de examineren
de collectiviteit en het uithoudings
vermogen van de beoordeelde groe
pen. Het is een als geheel een ui
terst star systeem geworden dat el
ke poging tot vernieuwing fnuikt.
Individualisering van het onderwijs
lijkt daardoor onmogelijk. Vervan
ging van mede-werking door samen
werking een wensdroom! Daartegen
komen in de hele wereld jonge
mensen in opstand. Ze weigeren be
schouwd te worden als „menselijk
kapitaal", als „produktiemiddel" en
als „door opleiding getekende consu
menten". De school heeft in de eer
ste plaats tot doel jonge mensen te
Laten ontdekken wat hun natuurlijke
aanleg is. Is dat ideaal alleen maar
in een maatschappij zonder klassen
te verwerkelijken?
De vraag is, of de school iets kan
doen in de gegeven maatschappelij
ke orde om de maatschappij van de
21ste eeuw voor te bereiden. „Of
zijn het de afdelingen personeelsza
ken van de overheidsdiensten en de
ondernemingen die de mogelijkhe-
(Van een onzer verslaggevers)
BREDA Wie heeft er mode in
het carnaval gedaan? Kijk te be
ginnen met zaterdag eens goed om
u heen naar de potverterende wijf-
kes, die met het jaar modieuzer de
strijd om het carnaval gaan aan
binden.
Een blik in de stoffenzaken en
op de mode-afdelingen van de wa
renhuizen leert ons, dat de vrouw
steeds modieuzer stoffen, kant-en-
klaar-kleding en vermommingen
uitkiest. Zelfs de ouwe, blauwe kiel
wordt dit jaar in het verdomhoekje
gedrukt en ziet een fleurige, mo
dieuze concurrente in de rekken op
duiken. Hippe dessins, lange punt-
kragen, bijpassende halsdoekjes, die
de rode zakdoek verdringen. De
echte, onvervalste carnavalsvierster
zal toch wel weer haar kiel van de
zolder halen, want blauw en rood
zijn nu eenmaal onverbrekelijk met
het carnaval verbonden.
De „import" echter, waaraan de
Zuidnederlandse steden steeds rij
ker worden, vindt vaak, dat zo'n
kiel niet hoeft en wil vooral vrou
welijk en in de ijdele gevallen
zelfs modieus het carnavalscafé
binnen gaan. Heel frappant was
het, dat we hier en daar zelfs de
nieuwe short al verwerkt zagen in
het carnavalspakje. Of zou de leng
te van het broekje louter toeval
zijn? Maxi-japonnen zijn er ook
volop in Ieut-stijl, maar het hossen
verdraagt nu eenmaal geen lange
rok.
Kleding, die zich bij uitstek leent
voor het carnaval, is die in de
Gipsy-Look: lekker zigeunerachtig
aan de bar hangen en toch weten
dat je „in" bent.
De vrouw, die een persoonlijk
stempel op haar carnavalskleding
wilde zetten, kocht dit jaar vooral
lila of paarse stoffen. Ze vlogen bij
honderden meters de stoffenzaken
uit.
Wat de moderedactrice van uw
blad betreft: top-modieus of super
antiek, het mag de carnavalsleut
niet drukken.
Als je met carnaval
tegelijk gek én mooi
kunt zijn, ben je een
kunstenares. Om dit
ideaal een beetje te
benaderen, komen
we met het volgende
idee, speciaal voor
de vrouw, die een
stel valse wimpers
heeft liggen. Maak
gebruik van de wim
pers met de langste
oogharen. Zet met
blauw- en zilverpot
lood dikke punten
tussen wenkbrauw
en ooglid, eventueel
ook onder de ogen.
Het effect is bepaald
clownesk, maar daar
ziet niemand tegen
op met carnaval. Doe
er een beetje wenk
brauw-parelkleur bij
en voeg er champag
ne rosé aan toe.
Tot slot worden de
spijkerdikke en
langharige wimpers
opgeplakt.
den van onderwijsvernieuwing be
palen?
Enkele van die mogelijkheden zijn:
erkennen dat er talloze werk
zaamheden zijn die een mens kan
doen zonder dat het bezit van een
diploma als voorwaarde hoeft te wor
den gesteld;
het afstemmen van het beroeps
onderwijs via taakanalyses op
vele betrekkingen;
het niet-toekennen van éénvor
mige bevoegdheid aan het bezit van
een getuigschrift;
het verbinden van maatschappe
lijke rechten aan de kwaliteit en de
hoeveelheid van de vorderingen.
Het probleem is dat we nooit met
zekerheid zullen kunnen vaststellen
voor welke maatschappelijke funk-
ties in het jaar 2000 jonge mensen
die worden opgeleid in het jaar 1971
geschikt zijn.
We weten wél dat het in ieder
geval noodzakelijk zal zijn jonge
mensen zichzelf te laten ontwikke
len tot burgers die zich hun verant
woordelijkheden, ook voor de maat
schappij, bewust zijn. En dat zij
bereid moeten zijn, die verantwoor
delijkheid met anderen te delen,
alsmede ze te dragen.
De vraag is maar, hoe dat doel
wordt bevorderd. Door de scholen
gemeenschappen van deze tijd, door
keuze-pakketten Of moeten we
gewoon erkennen dat we het niet
weten? Dat we onmachtig zijn, nu
op onze scholen jonge mensen op te
leiden voor een maatschappij-van-
morgen, terwijl we niet weten hoe
de ontwikkelingen tussen nu en
morgen zullen zijn?
JACQUES LEVIJ
WASHINGTON, (AP) - „Ik
weet niet wat ik met De Gaulie
moet doen. Waarschijnlijk wil jij
hem gouverneur van Madagaskar
maken", schreef Winston Chur
chill. Het probleem van „Charles
de Gaulie", toen leider van de
vrije Fransen en later president
van Frankrijk, kwam tijdens de
oorlog herhaaldelijk tussen Roo
sevelt en Churchill ter sprake.
Roosevelt en Cordell Huil, toen
Amerikaans minister van buiten
landse zaken, waren woedend op
De Gaulle en Churchill deed
zwakke pogingen om de Franse
generaal te verdedigen, hoewel
hij in een bespreking met Huil
toegaf, dat hij „persoonlijk" ook
„vreselijk" het land had aan De
Gaulie.
Roosevelt meldde Churchill:
„Het lijkt me dat het gedrag van
de bruid steeds ergerlijker wordt.
Haar houding is vrijwel onaan
vaardbaar".
In verband met de pogingen
om de groeperingen in de Franse
bevrijdingsbeweging met elkaar
te verzoenen, noemde Roosevelt
in de gedachtenwisseling met
ROOSEVELT
Churchill De Gaulle „de braid"
en generaal Henri Giraud, com
mandant van de Franse troepen
in N. Afrika, „de bruidegom".
Roosevelt verweet De Gaulie
dat hij zijn „arglistige propagan
dist" naar Algiers had gestuurd
om daar een conflict teweeg te
brengen tussen de verschillende
elementen, o.a. de Arabieren en
de Joden. „De Gaulie mag dan
een eerlijke vent zijn", zei Roo
sevelt in zijn brief, „maar hij
heeft een messiascomplex".
Roosevelt, die, naar hij schreef,
steeds meer geïrriteerd werd
door de machinaties van De
Gaulie, stelde voor om het Franse
nationale comité dat zijn hoofd
kwartier in Londen had, te reor
ganiseren en een aantal onmoge
lijke personen te wippen. Roose
velt stelde ook voor dat „sterke
mannen zoals Monnet" uit gen.
Giraud's administratie aan het
comité moesten worden toege
voegd. Jean Monnet, een van de
stichters van de Europese Ge
meenschap, behoorde tijdens de
oorlog tot de Britse bevoorra-
dingsraad in Washington.
De brief van Roosevelt en het
memorandum van Huil zijn ver
vat in documenten uit het jaar
1943 die door het Amerikaanse
ministerie van buitenlandse m-
ken thans zijn vrijgegeven.
Professor dr. K. Posthumus
uit Eindhoven, regeringscom
missaris voor het wetenschappe
lijk onderwijs, is een uiterst
boeiend en prikkelend spreker.
Dat blijkt ook weer uit het
onlangs verschenen boekje
(staatsuitgeverij), waarin drie
van zijn redevoeringen zijn ge
bundeld. Enkele van zijn ge
dachten, neergelegd in de eerste
van de drie kleine studies, bie
den wij onze lezers hierbij aan.
Ze bevatten, dunkt ons, genoeg
stof om eens rustig over na te
denken.
(t an onze onderwjjsredaeteur)
TILBURG Het onderwijs is
té belangrijk om aan onderwijs-
j kundigen te worden overgelaten.
We beseffen, veel beter dan voor
been, dat onderwijs een onaf
scheidbaar deel is van het cultu-
fcle, sociale, economische en po
litieke leven. Onderwijs is té vaak
beschouwd en behandeld als een
'n zichzelf besloten stelsel. De be
trekkingen tussen school en maat
schappij zag men dan als die tus
sen leverancier (de school) en
Want (de maatschappij).
Maar als men erkent dat onder-
ujs deel uitmaakt van het totale
even, moet men ook beseffen dat
n„t. ge mensen die nu „onderwijs
I ,„ii g?.n" in 't jaar 2000 de burgers
I JU'«n Z1tn die samen de maatschap-
Ib i i? vcrantwoordelijkheid dragen,
iniü "Rekent niet meer (maar ook
.,,!!..m',nd<:r> dat dit onderwijs zich
1 bezighouden met de maat-
I P'.i van morgen die zijn ieer-
1n nu zullen moeten begrij-
I heersen haar straks te kunnen be-
de„ onmacht vam grote insti-
IscVmi t°rmele strukturen om ver-
I din '1'1,®6" in bet stelsel van waar-
I of 7J» levensgeheel te voorzien,
lons„ -.maar volgen, komt in het
IdrnW^3 j? sterke mate tot uit-
IK' school van vandaag
lv. boeten leven in de schaduw
ld<< ?10rgen' Ze leeft echter nog in
|a« schemer van gisteren.
int. Ons antwoord
[o.a. centrifuge
aten uit onze
tellen. Ook aan
[l. Kom dus rustig
Wasautomaten bekijken.
