Genoeg
kansen
IK ZOEK
STRAKS
GEWOON
'N BAAN
EDDY
MERCKX
binnen
ik van
iburg
NEEN, JE KUNT NIET STEEEEN DAT IK DE BESTE ALLER TIJDEN BEN
door: PETER HEERKENS
sport
IK LEEF
NIET OM
TE
KOERSEN,
MAAR
IK KOERS
OM TE
LEVEN
Na mijn carrière zal ik niet kunnen gaan rentenieren
Ik heb het niet
zo makkelijk
als ze denken
("I
SLOT
voetbalmedewerker»
EN In de eerste klas
londagvoetbal van de
[deling Zeeland zal
het op eigen veld zeer
igen. Ria zal namelijk
voor zijn aansluiting
'en Schoondijke zal dan
[k nog in degradatiege-
Renesse en Hulsterloa
iter nog slechter voor
dijkc. Hoofdplaat zal
[out maken tegen het
Lewedorpse Boys. De
sterk gestart, maar nu
•uggevallen. Hoofdplaat
niet laten verrassen.
iioet ook al winnen. Het
[lijkt gemakkelijk, maar
Tie Domburgers zich niet
iren. De DFS-ers zullen
ledig binnen de lijnen
T>mburg kan er op reke-
dan erg gevaarlijk is
nog wel een betere
left dan Domburg.
üjnlijk, dat een kleine
|e bereikt kan worden,
intussen met 9 punten
btrijden nog wel met
aar, maar veilig staan is
om is de wedstrijd te-
line zeker belangrijk,
jiine is de afstand met
foot geworden en men
ten, dat een IJzendijk-
ig dan ook gemakke-
I dacht Schoondijke ook
|tet 1—2 van Philippine.
kan dan ook op flinke
bkenen.
het Nederlands da-
team, dat zaterdag-
f ebruari om drie uur
hoorn bij Hellevoet-
tegen een selectie-
Voorne en Putten en
I Waard. Het dames
vooral in Zeelatnd,
|l000 meisjes trainen,
opulair. Er is reeds
Ititie afgewerkt. De
Iterdagmiddag tussen
earns is belangrijk,
pbrengst is bestemd
chtinstallatie op het
]de „mannenvoetbal-
fuwevhoorn.
verenigingen deel, te
I Yerseke, SVS Seroos-
k Bruinisse, MTV'69
JSparta Krabbendijke,
Ken, Udi Bengen °P
Tharding Goes. Ritmi-
le-nummers staan °P
la van de dames, de
Arwen en de meisjes-
Issikaal brug ongelijk
%s en meisj esgroepen,
ien en kastspringen
[ensgroepen. De wed-
|m 14.30 uur beginnen,
fading van de heer C.
1 Krabbendijke.
(TERTENTIE)
FC Twente klapt onverwacht in elkaar
GEBREK AAN
CONDITIE EN
MANKRACHT
Mislukte Twente-aanval. Theo Pahlplatz is gevallen, Willem de Vries
kan niet bij de bal.
(Van onze sportredactie»
ENSCHEDE Het feest dat FC
Twente dacht te bouwen, is geëin
digd als een mislukte fuif. De wed
strijd tegen Juventus ging verloren
op een moment dat de oostelijke
ploeg een definitieve genadeslag leek
uit te gaan delen, na een constant
overwicht, dat geleid had tot het ge
lijktrekken van de stand, 22. Maar
ineens, bij pure en ontgoochelende
verrassing, klapte Twente in elkaar.
De temposlag was te groot geweest,
de inspanning té moordend. Binnen
enkele minuten werd Juventus van
underdog de onbetwiste favoriet. Het
scoorde tweemaal kort achter elkaar
en dat (die 24 stand) was te veel
voor de oostelijke ploeg.
Opvallend in het spel waarmee FC
Twente aanvankelijk de mogelijkhe
den aftastte, was het vrij vlotte ver
loop van de combinaties die te weinig
rendement opleverden wanneer het
grondgebied van doelman Tancredi
bereikt was. Met name Benno Huve.
voldoende hersteld van zijn in de
wedstrijd tegen Volendam opgelopen
rugblessure, bleek in die eerste pe
riode een wat zwakke schakel. Door
hem vooral, verloor Twente af en toe
het ritme dat het openingsoffensief
tot een veelbelovend begin verhief
Een priemende doorschuiver van
Theo Pahlplatz stevig bewaakt,
en een scherpe voorzet van Willy van
de Kerkhof vormden toen de duide
lijke contouren van het door Kees
Rijvers getekende patroon aanvallen
met korte, felle stoten. De Juventus-
verdediging leek er wat door in de
war en verloor na elf minuten de
greep op het spel bij een corner van
Willy van de Kerkhof, die de bal
laag over liet vliegen waarna Willem
de Vries met een korte knik door-
kopte tot bij Theo Pahlplatz 10.
Twente leek niet tevreden en het
kon dat ook moeilijk zijn met de uit
gangspositie (20) die Juventus zich
in Italië verwierf. Ofschoon Twente
voldoende greep op het spel had,
wachtte het luidruchtige oostelijke
legioen tevergeefs op een volgend
moment. Er kwamen weliswaar hoop
gevende aanvallen (Drost net
naast Pahlplatz ernstig gehin
derd bij het opspringen in goede po
sitie Jeuiring doelpunt, maar
afgekeurd wegens hainds) maar
Twente buitte ze op het beslissende
moment niet uit. Deels door een wat
al te eenvoudige positiebepaling, an
derzijds vanwege het herstel in de
Italiaanse verdediging waar Twente
blijkens de doorbraken niet
bang voor hoefde te zijn maar die
toch voldoende kon inhaken op de
Twentse combinaties. Aan veel meer
dan een defensieve taak kwam Ju
ventus overigens niet toe onder de
stormloop van de Twentse spelers.
Italiaanse aanvallen kon men op één
hand tellen (Causio, Anastasi, Capel-
lo) maar geheel van gevaar ontbloot
waren ze niet.
Hoe dan ook, Twente hield een
overwicht en zou dat uitbouwen tot
een indrukwekkende overmacht. Die
suprematie manifesteerde zich met
een bombardement (direct na de
aftrap voor de tweede helft) op het
doel van Tancredi. En toen, te mid
den van dat tumult langs en op het
veld, gebeurde eindelijk waar de
duizenden supporters al zo lang om
gilden: Twente maakte 20.
Een indrukwekkend moment in
een imponerende periode, want zoals
Epi Drost een vrije trap rechtstreeks
in het doel joeg was als voetbalpres
tatie en wedstrijd-ontwikkeling in
dit Runners Upavontuur van Twente
onvergetelijk. Met een sierlijke boog
liet Drost de bal met een 30-meter-
schot achter Tancredi ploffen.
Twente stond gelijk (22), de
strijd was open. Onder het gedreun
van de yells, een kakafonie die in
slierten boven het Dieckmanstadion
Aanval op het doel van Tancredi, die de bal vangt voor Pahlplatz
gevaarlijk kan worden.
trok, drukte Twente door. Ineens
lukte het allemaal wel. Er braken
zenuwslopende ogenblikken aan voor
spelers en supporters die hun hoog
tepunt in deze oup-emoties beleef
den toen de bal tot drie beer toe
voor het Juventus-doel caramboleer
de. Eerst tegen de paal, toen op de
lat en tenslotte via een wir-war
van benen afketste. Maar Twente liet
zioh niet ontmoedigen. Het proefde
die kans op een beslissende door
braak. Een schot van Huve (beter
op dreef nu) werd op het nippertje
weggestompt, René van de Kerkhof
zag een schot tot corner verwerkt.
Van de Vall had pech na een mooie
een-twee met Jeuring en een prie
mend schot van Pahlplatz suisde net
over. Schitterende kansen, maar het.
zat Twente niet mee. Bovendien
verloor het de uitstekend spelende
Kees van lerssel zeer verdienste
lijk in de opbouw die na een
botsing met Capello het veld uit
moest door een wenkbrauwblessure,
sure.
Hij werd vervangen door Ten Don
kelaar en dat gebeurde in een periode
(laatste kwartier) dat Twente min
der duidelijk tegen Juventus optorn
de dan in het begin van de tweede
helft. Het aantal kansen daalde, de
snelheid ging omlaag. FC Twente
begon, dat was te zien, een gevecht
tegen de conditie. De sporen van de
temposlag gingen zich aftekenen en
ze zouden het onmiskenbaar doen in
de verlenging die nodig was. Toen,
na die onderbreking, klapten de
Twentenaren ineens in elkaar. Ze
vergisten zich tweemaal achtereen bij
een Italiaanse aanval en even zoveel
keren leidde dat tot een doelpunt, in
beide gevallen van Anastasi. De
droom, de roes waarin „het oosten"
leefde, was binnen 10 minuten omge
slagen in een complete afknapper.
Trots Twente, beheerser van de wed
strijd, ging in recordtijd ten onder
tegen het verdrukte Juventus.
Alsof die tegenslag nog niet genoeg
was, de ramp te klein, moesten
nadat Huve zich had laten vervan
gen door Notten twee Twentena
ren naar de kleedkamer: Jan Jeuring
met kramp, René van de Kerkhof na
een klap in het gezicht. Twente moest
met 9 man verder en dat betekende
het definitieve einde. Twente was,
bij gebrek aan mankracht en condi
tie, niet in staat terug te slaan.
Als ik 30
ben stop
ik ermee
I k heb me voorgenomen om
y met wielrennen te stoppen
als ik 30 ben. Dan houd ik er
absoluut mee op, ook al zou ik op
dat moment nog de beste zijn. Vijf
seizoenen dus nog, dan is het ge
beurd. Ik ben tot de ontdekking
gfiKomen dat dit vak zoveel van je
vaagt, dat je ervoor moet waken
niet naar de vaantjes te gaan.
™jn gezondheid stel ik boven alles.
In 1964 wilden ze me niet meene
men naar het amateur-wereldkampi
oenschap in Sallanches omdat ik zo
genaamd een hartkwaal had. Het
s een smoes om me buiten de
NA 'e houden want ze hadden
ml, ,goede coureurs op dat mo-
°at ze niet iedereen konden
nemen. Uiteindelijk mocht ik
gaa" want er kon aangetoond
r<ien dat de diagnose fout was.
M'n hart werkte normaal, alleen had
H t efn opvallend cardiogram maar
tws r?1?1 ,wel meer voor bij spor-
ms. Ook al werd ik wereldkampioen,
me ^kwaal-affaire van toen heeft
nooit helemaal losgelaten, net zo
ml j de opmerking dat ik er 6
heb I00r zou moeten rusten. Ik
■ne daarom voorgenomen mijn
gezondheid nooit op het spel te zet
ten.
Doorgaan tot ik niet meer kan, zal
er bij mij niet bij zijn en ik ben
bereid daarvoor roem en geld op te
offeren mocht ik over 5 jaar nog
evenveel winnen als nu. Misschien
lijkt dat vreemd voor iemand zoals
ik, met die capaciteiten, maar ik
ben ook maar 'n gewoon mens voor
wie een grens geldt. Dat ik toevallig
een gave meer heb, zegt niets. Som
migen vinden dat mijn kwaliteiten
boven die van vroegere coureurs
uitsteken. Merckx is de beste aller
tijden, hoor je nogal eens. Ik ben
het daar niet mee eens. Neen, ik
vind niet dat je dat kunt stellen.
Compleet, dat ben ik. Ik kan klim
men, ik win op het vlakke, ik kan
goed tijdrijden, maar in al die speci
aliteiten zijn er beteren geweest.
Eigenlijk is het onzin om mij met
met renners van vroeger te vergelij
ken. Dat kun je gewoon niet. Daar
voor zijn de omstandigheden teveel
veranderd. Er valt geen eerlijk peil
te trekken. Over 10 jaar zal men
mijn prestaties van nu misschien al
niet meer redelijk kunnen vergelij
ken met die van dat moment, daar
voor evolueert de tijd. Ga alleen het
verschil maar eens na tussen, de
omstandigheden waaronder 10 jaar
geleden gekoerst werd en nu. Toen
had je veel meer semi-profs tegeno
ver thans volledige beroepsrenners.
Dat alleen al trekt de verhouding
scheef. Jongeren van nu zelfs, heb
ben het al heel anders dan in mijn
tijd. Op één punt zal het eahiter
nooit veranderen: de liefde voor de
sport. Die moet je hebben, anders
kun je nooit een grote worden.
Maar, het kost opofferingen. Je gaat
leven als een monnik terwijl je
vrienden plezier maken. Ze bezoe
ken cafés en bioscopen als jij rust
of traint. Dat is hard. Persoonlijk
heeft mij dat nooit zeer gedaan, ik
was geen uitgaans-type. Vrienden
had ik wel, op school, maar geen
speciale kameraden. Ik ontmoet dan
ook nooit iemand van vroeger. Mijn
milieu verplaatste zich naar de wie
lersport en ik ben er gelukkig in,
ook al weegt een kopmanschap op
mijn leeftijd zwaar. Ik denk dat ik
geen makkelijke baas ben voor mijn
renners omdat ik het meest van ze
vraag, maar ik probeer altijd eerlijk
te zijn tegenover ze en niet lastig.
Daar streef ik echt naar. Ik hoop
dat ze me geen vervelende vinden,
al weet ik dat ik veel eis. Dat is mijn
karakter. Ik eis veel, ook van me
zelf. Alles bij elkaar heb ik het niet
zo makkelijk als de mensen wel
denken. De tegenstand die ik onder
vind is groter dan ze kunnen ver
moeden. Ik hoor wel eens dat men
de andere coureurs niet actief ge
noeg vindt. Dat ze te gauw berusten
in mijn overwicht. Echt, dat is niet
waar. Er wordt wèl goed aangeval
len. Ze probéren me te kloppen. Ze
géven niks cadeau. Luister, zo lang
ik dat trapke méér kan geven en
net iets beter de bergen op ga,
zullen ze me niet zo snel verslaan
maar het betekent niet dat ik geen
concurrentie voel. Zeker onder de
jongere renners is er strijdlust.
Neem Joop Zoetemelk. Ik zal niet
zeggen dat hij me in de Tour ern
stig bedreigde, maar ik moest tóch
rekening met hem houden. Zie je,
de jongeren doen heus wel hun best.
Ik klaag er niet over. Het enige
waar ik bij ze kritiek op heb is de
overbetaling, zoals je die tegenwoor-
dig nogal eens meemaakt. Dat vind
ik een groot gevaar. Veel jongeren
krijgen meer dan ze toekomt en dat
is onjuist. Een renner moet zijn
waarde hebben, meer niet. Anders
wordt hij verpest. Maar tja, centen
zijn een flinke rol gaan spelen im de
Sommigen vinden dat ik boven vroegere coureurs uitsteek. Ik ben het daar niet
wielrennerij. Vooral in Italië smijten hij voor het leven onder de pannen
ze ermee. Toch is het niet zoals de is. Ik zeg je, dat ik na mijn carrière
mensen denken. De totale verdien- niet kan gaan rentenieren van wat
sten, bedoel ik. Men heeft het idee ik verdiende. Dat klinkt misschien
dat een top-coureur zoveel krijgt dat vreemd en toch is het zo. Ik moet
straks gewoon een baantje gaan zoe
ken. Begrijp me, ik klaag niet.
Neen, neen. Ik verdien goed m'n
brood. Heel goed. En toch kan ik
het më niet veroorloven om na mijn
30e niks meer te doen. Een wielren
ner staat voor enorme uitgaven. Hij
leeft heel anders dan iemand die op
kantoor of fabriek werkt. Er komt
extra voeding aan te pas, hij moet
veel reizen, masseurs-kosten, dok
ters-visites, ga maar door. Allemaal
kosten waar je in een ander beroep
geen last van hebt. En, vergeet de
fiscus niet als je een behoorlijk
jaar-inkomen hebt. Ik betaal de
helft van mijn verdiensten aan de
belasting. Echt, dan schiet er alles
bijeen minder over dan men opper
vlakkig gezien zou zeggen. Als ik
stop met wielrennen, ga ik dan ook
zeker wat anders doen. Wat, dat
weet ik nog niet. Daar maak ik me
nou geen zorgen over. Op dit mo
ment houd ik mijn gedachten alleen
bij het wielrennen, daar heb ik het
druk genoeg mee. Als het erop aan
komt, zou ik later graag in de wie
lersport blijven maar ik weet niet
hoe. Ploegleider lijkt me wel leuk,
alleen geloof ik niet dat ik het ooit
zal worden. Dan ben ik weer zo
dikwijls van huis en ik verlang naar
meer regelmaat in mijn gezinsleven.
Een sportbestuurder is weg als de
coureurs weg zijn, dus zou er wat
dat betreft nog niks veranderen.
Trouwens, wie zegt dat ik een goede
ploegleider zou zijn? Er is een groot
verschil tussen top-renner en top-
ploegleider. Ach, waar praat ik ei
genlijk over?! Ik wil gewoon van dat
reizen en trekken af als ik stop met
koersen. Dan heb ik het lang genoeg
gedaan. Vijftien jaar in totaal, waar
van 11 als beroeps. Ik wil na mijn
30e wat rustiger leven. Voor mezelf
en voor m'n gezin. Mijn vrouw
vindt het niet leuk dat ik zoveel
weg ben. Ze is wel wat gewend
omdat haar vader ook altijd in de
wielersport heeft gezeten, maar
toch... Ik denk dat alle coureurs
vrouwen wel zouden willen dat hun
man meer thuis was. Claudihe zal
niet de enige zijn. En weet je wat
het ook is, bén ik thuis dan heb ik
steeds volk over de vloer of gaat de
telefoon aan één stuk. Supporters,
journalisten, managers, organisators,
allemaal mensen die me willen spre
ken. Op dit moment kan ik dat
drukke leven wel hebben. 'Tenslotte
is het m'n beroep. Maar straks,
straks wil ik het wat kalmer. Op
m'n 30e zal dat zijn. Beslist niet
later. En mocht het zo zijn dat ik
vóór die tijd abnormale inspannin
gen moet leveren om tot behoorlijke
prestaties te komen, dan stop ik
eerder. Voor m'n gezond
heid. Ik leef niet om te koer
sen; ik koers om te leven.
x - -
