„Oorzaak teleurstelling nog niet bekend55
Harde lijn
bij Russen
„Betere
tijden in
Helsinki"
EK GAF DE
STAAT 15
HUIZEN EN
Zenuwen
JOHN BRASPENNINCX
(6)
Post winnaar
in Grenoble
sport
papier
ir uw pen
gePAKt
Afrika
I voor
tien
:m)
lummer
ïerbijde
NDSCHE
J ggililililllll!
ff
IfM
Koning
van de
kermis-
koersen
Koning
van de
smokke
laars
doorPETER HEERKENS
Maar m'n eigen kans verspeelde ik
De coureurs stonden stomverbaasd. Ze dachten dat ik in de bajes op
een hometrainer had mogen oefenen en zo mijn conditie bijhield.
Kletskoek. Ik zat gewoon weer gauw in forme.
DINSDAG 2 FEBRUARI 1971
(uunek moeten met vol-
res morden ondertekend. Bij
»ze vermeld worden. Slecht#
na za' van deze regel wor-
aam er adres zijn dan bij
Publicatie van brieven
cort' betekent niet dat de
le gevallen eens met in-
»q
redenen waarom groot-
;s uit de P.v.d.A. zou
voorkeur die het partij-
nt voor een PAK, een
koord. Het PAK wil de
itieke strukturen door-
ie kiezer een alternatief
een liberaal-konfessio-
3i' Drees sr. als vooraan-
jestuurder van de SDiAP
trokken geweest bij een
-aakpoging, n.l. de door-
15. Deze doorbraak leid-
hting van de Partij van
taar werd in feite, door
optreden van de KVP,
een flop.
anders liggen de kaar-
u jaar. In de katholieke
ft katholieke bevolkings-
zich enorme veranderm-
,en. In politicis zijn de
n minder onstuimig. WeI"
s D'66 winst in 't Zuiden
P.P.R. in de running,
ezersvolk leek nog niet
De heer Drees sr. kwam
ie nog eens versterken,
veel in 't PAK.
gen de zaken echter ge-
Als ooit de kansen op een
aak aanwezig zijn is het
ïaar dan moeten P.v.d.A.,
(Evangelische Solidan-
èn D'66 gezamenlijk op-
dit geen luchtkasteel is
Bramidpuntenquête van
ilen konfessioneel-liberaal
ainet Colijn VI) kabinet
-kabinet zijn met elk 40%
aan-nekrace gewiikkeM.
Geertsema had hier niet
Drees sr. dit niet zo ziet,
it mij betreft de Drees-
gaan versterken.
P ZOOM
JAN ENGBERS
onze correspondent)
AD Voor de tweede
week zijn in Zuid-Afrika
i tegen burgers wegens
van de immoraliteitswet
De in 1950 uitgevaardig-
iedt ieder seksueel contact
•gers met verschillende
Het verweer van de op-
Ie opschudding die de re-
ering van de immorali-
ivekten, hebben de Zuid
autoriteiten bevreesd ge-
de slechte gevolgen die
bben voor de naam van
i in de wereld.
r betreft het zeven Itali-
arbeiders en zeven ge-
>uwen van het provincie-
nsburg (Oranje Vrijstaat)
,e wet in seksueel verkeer
gehad zouden hebben. De
merken aan een irrigatie-
in Steynsburg. De vorige
rzaakte de intrekking van
anklachten tagen een aa11"
istaande ingezetenen van
rote opschudding binnen
Afrika. Onlangs werd een
politieagent tot acht
ïvangenisstraf veroordeelo
sueel verkeer met een ge-
ouw.
IIGHT THE GUARDIAN/
ADVERTENTIE)
KN.V
(020) 22 17 70
- 38 78 3
edacht had. Voorts zijn er
lige ki-apte op de ^r^dTyf
r jongelui voor het b
wrken ommisibaar g^ü
verruiming van de vr^qnl|o
louwvakkers Yallen..-ugtel'
i uit
BROEKMAN: „NIET GESCHROKKEN...
(Van onze speciale verslaggever)
LENINGRAD. „Ik ben niet geschrokken". Coach Kees Broekman
knjjpt zijn handen ineen en blijft peinzend voor zich uit zitten staren.
„Ik verwacht op de wereldkampioenschappen in Helsinki veel betere
tijden." Het zit hem dwars dat zijn verklaring wat vaag moet zijn.
Maar hij kan niet anders. „Ik heb met de meisjes vaak over de moge
lijke oorzaak van deze teleurstellingen gesproken. We komen er niet
uit. Heeft het aan onze voorbereiding gelegen? Ik dacht van niet.
Gaat u maar na: voor de belangrijke kampioenschappen zijn er nog
nooit zulke tijden gemaakt als dit seizoen. Stien Kaiser verbeterde
zelfs drie wereldrecords. Nee, daar moet men het mijns inziens niet
zoeken."
,iüjj,ij| "Iflfh 'IIP 'TjlMMffl/ tin:!j|!
l IMBiftNfei
Het blijft even stil in de Russi
sche hotelkamer van Kees Broek
man. Daarna zei hij: „toen ik hier
kwam ging ik van de veronderstel
ling uit er plaatsen zich drie Neder
landse rijdsters tegen een Russin.
Zoals de laatste jaren vaak voor
kwam. Maar nu bleek het omge
keerde het geval te zijn". Blijft
coach Broekman en zijn pupillen
over de oorzaken van het debacle in
Leningrad nog in onzekerheid, over
de geschillen, die er bestaan met de
Russinnen, kan niet in twijfel wor
den getrokken. Op de Europese
kampioenschappen 1971 is duidelijk
aan heit licht gekomen dat de af
stand tussen de beide schaatsnaties
op de sprintnummers (500 en 1000
m) wel haast aanzienlijk groter is
geworden. En dat het verschil op de
1500 en op de 3000 m vrijwel is
weggewerkt. Zowel de doorbraken
van de Russische „stayers" is van
sensationeel gehalte. Nina Statke-
vitsj en Kapitalina Seregina, die bei
den de complete Oranje schaatstop
voorbleven op de dsrie kilometer, de
den dat met zeer veel doorslag. Ver
wacht moet daarom worden, dat de
opkomst van de Russische lange af-
stands rijdsters een permanent ka
rakter zal dragen, hetgeen impli
ceert, dat Nederland de allergrootste
moeite zal hebben om de opgelopen
achterstand te nivelleren.
Atje Keulen-Deelstra (links) hier in actie op de 5 00 meter tegen de Russin Loedmilla Titova.
Tenslotte zijn Stien Kaiser, Atje
Keulen-Deelstra en Ans Schut rijd
sters met een voor een sportvrouw
respectabele leeftijd. Zij kunnen niet
zo gemakkelijk meer omschakelen.
Er moet dan ook worden gevreesd
dat de schok van Leningrad grotere
consequenties zal hebben dan men
nu nog kan overzien. Yevgeri Kra-
silnikof was de man achter deze
spectaculaire triomf waardoor Rus
land zijn dominerende positie in de
internationale schaatswereld voor
dames heroverde. De onbewogen
„schaatsdokter" uit Leningrad, die al
vanaf 1961 coach van de Russische
damespioeg is, had de onvergetelijke
glorietijd van Skoblikova en Stenina
weer in de herinnering doen herle
ven.
Zijn keiharde conclusies het deba
cle yan de Nederlandse rijdsters
vatte hij eindelijk eens heel
goedhartig samen in twee punten.
„De Nederlandse ploeg is mijns in
ziens niet goed geaclimatiseerd aan
de start gekomen in Leningrad, en
de veranderde trainingsmethodieken
spelen in deze kwestie ook een rol.
Meer zei hij, de Rus, niet. Maar dat
hoefde hij eigenlijk ook niet. Hij
wilde hiermee zeggen dat er hiaten
zaten in de voorbereiding (is Davo§
door zijn hooggelegen ligging wer
kelijk zo'n voortreffelijk kuuroord
als men altijd doet geloven?) en dat
aan de aanloop van de rijdsters ook
het nodige mankeerde. De weggefor-
maleerde Krasilnikof gaf door deze
uitspraken blijk geheel op de hoogte
te zijn van de situatie in het land,
dat omgekeerd het geval is met
Kees Broekman. De verbazing van
de Nederlandse coach werd alleen
maar groter in Leningrad, toen hij
het drama in het Lenin-stadion nog
eens de'revue liet passeren.
Er is voor het komende weekein
de in Helsinki (wereldkampioen
schappen voor dames) te hopen dat
de wraakzucht zich meester zal ma
ken van de Nederlandse schaatsters.
Zij zouden dan nog iets van een
fenomenale afstraffing in de gele
genheid kunnen stoppen. Maar of
daar veel kans op is moet sterk
worden betwijfeld. Broekman: „Ik
verwacht daar zeer beslist vel bete
re tijden". Ondanks zijn optimisme
is ook zijn zelfvertrouwen aangetast.
„Maar ik weet niet of ze daar wel
zo goed zullen zijn om de Russen te
verslaan". De Nederlandse ploeg is
in enig opzicht een nadeel ten op
zichte van 1970. Toen griste winnaar
Statkevitsj in Heerenveen de gou
den medaille van het Europees kam
pioenschap ook uit de handen van
de Nederlandse dames. Zij hadden
toen echter nog ruim een maand de
tijd om zich op wraak te bezinnen.
Dit seizoen is bepaald dat de we
reldkampioenschappen in Helsinki
maar een week later zijn. Wat er op
neerkomt dat de tijd voor een inten
sieve „tussensprint" van de Neder
landse schaatssport te kort schiet.
Broekman: „ik kan weinig meer
doen dan alleen maar hopen dat het
straks beter gaat".
Natuurlijk bleven er nog belang
rijke vraagtekens staan achter de
onzekerheid, waarin de buitenlandse
delegaties naar dit kampioenschap
moesten toeleven en achter de start-
moeilijkheden van de eerste dag, die
24 uur later merkwaardig genoeg
verdwenen waren omdat de starter
Tsijpursky nauwelijks fouten meer
maakte. De twijfels hadden de con
centratie van de Nederlandse rijd
sters zeer beslist geen goed gedaan.
Stien Kaiser, de meest ervarene van
de Nederlandse ploeg, legt het ele
ment van onzekerheid uit.
eerder werd gezinspeeld wilde
Broekman zijn rijdsters niet aanzeg
gen. „Het lag ook niet aan de ste
ming in de ploeg, die was altijd
voortreffelijk".
Atje Keulen-Deelstra, de enige die
zich nog durft op te richten tegen
het Russische sehaatsgeweld, knikt
instemmend na deze uitspraak.
Het geschil tussen de damesploe-
gen van Rusland en Nederland, dat
zich in Leningrad openbaarde, zit
daarom waarschijnlijk dieper. Insi
ders veronderstellen dat Rusland
momenteel de „harde school" aanbid
Coach Krasilnikof is een trainer die
door zijn pupillen vaak de beul
wordt genoemd. Maar in Nederland,
waar de laatste jaren de successen
lopende band werk leek te worden,
werd met mildere normen gere
geerd. Aanstaande weekeinde in
Helsinki moet blijken of deze laat
ste methodiek nog altijd even doel
matig kan zijn als vroeger. Anders
wordt het hoog tijd, dat Nederland
ook de weg van de Russische
schaatsbond inslaat.
Je weet niet meer waar je aan toe
bent. Zo hoor je dat je moet rijden
en zo hoor je wat anders. En dat
werkt enorm op je zenuwen. Ik kan
daar in ieder geval persé niet te
gen". Het kan best zijn dat de
meeste van de andere rijdsters daar
ook door zijn geremd, maar een
slechte wedstrijdmentaliteit, waarop
Ik maakte
W agtmans
kampioen
cht'i'ng af. Ook de vrijste^
ig voor de oiidste zoon^^
men heeft tot het
a.
Ze arresteerden me in 1947,
nadat iemand die steeds
j goed bij me verdiende me
had verraden. Hij had me
een paar keer opgebeld
en wilde me dwingen weer te gaan
s®okkelen. Ik voelde er niks voor.
r zijn bazen genoeg aan de grens,
ik. Zoek maar een ander. Toen
°®gon hij te dreigen. Als ik geen f
'0.000 gaf, zou hij al mijn smokkel-
W'aktijken aan de politie vertellen,
■k liet hem komen om dat geld te
'|a'en maar in plaats van centen
"ceS ie natuurlijk klappen. En niet
20 zuinig. Daarop is hij naar de
Politie gestapt. Hij zocht wat men
sen die een liekel aan me hadden en
!eSen wilden getuigen. Ik werd ge
presteerd. Ze wilden natuurlijk dat
bekende, maar ik gaf niets toe.
"e officier van justitie heeft uren
11 uren met me gepraat. Hij mocht
®e' Trouwens, ik kon het altijd
Soed vinden met die mannen. Vol-
Wns mij kwam het omdat ik altijd
correcte smokkelaar ben ge-
p es'. Onder alle omstandigheden.
®rP°°nlijke ongelukken met politie
uouane maakte ik nooit en mijn
V<,rS,?nee' kreeg uitstekend betaald,
t» r ''ad ik dus steeds een schit-
Jje"f*6 organisatie en dat konden ze
,,'J ue justitie op hun manier wel
j j tieren. Wat is het toch zonde,
."'e officier, dat een sportman
Jij zo in de narigheid zit. Ik
3e een kans geven. Maar, dan
GRENOBLE (ANP) Peter Post
en Alain van Lancker hebben de
zesdaagse van Grenoble gewonnen.
In de laatste uren van de zesdaagse,
moesten Post en zijn maat wel hun
ronde voorsprong op het Westduitse
koppel Altig-Fritz prijsgeven, maar
hun puntenvoorsprong was dermate
groot dat de overwinning niet in
gevaar kwam.
De eindstand van de zesdaagse. 1
Post (Ned)-Van Lancker (Fra) 467
pnt., 2 Altig-Fritz (Wdl) 366 pnt,
op 6 ronden: 3 Spahn-Louis Pfen-
ninger (Zwi) 183 pnt., op 8 ronden:
moet je bekennen. Drie maanden
hield ik mijn mond stijf dicht. Ik
maakte een ontsnappingsplan, maar
dat mislukte. Verraden werk van
een gevangenisbewaarder die voor
diefstal was vastgezet. Hij kwam in
mijn cel terecht, we zaten toen met
z'n drieën in dat hok, en verlinkte
me. Ik had via mijn vrouw opdrachl
gegeven dat „de puddingkop" 3 da
gen lang met de fiets in de buurt
van het huis van bewaring klaar
moest staan. Die boodschap schreef
ik op een blaadje dat ik in zilverpa
pier deed en kort voor het bezoek
uur in m'n mond stopte. Toen m'n
vrouw me zoende, gaf ik zo de
opdracht over. Ik dacht een goede
kans op ontsnapping te hebben om
dat ze me steeds ongeboeid naar de
officier brachten. Dan was het een
kwestie van hard de deur uitrennen.
Ik arrangeerde het zo, dat ik op een
gunstig moment moest komen. Het
was me meteen duidelijk dat er iets
.000r-
Hier zie je duidelijk hoe die sprint van dat Nederlands kampioenschap in 1949 verliep. Ik ben links van de weg gaan rijden om Woutje Wagtmans te lance
ren. Hij is uit mijn wiel gesprongen en wordt met flink verschil op Hans Dekkers, links van ons. kampioen. Achter mij. je ziet 'm nog net Thiis Roks
ilin old rl on/1 n fimlcLia O J
die als derde finishte.
fout zat. In plaats van beneden,
zoals altijd, werd ik boven verhoord.
Anders boeiden ze me niet, nou wel.
Meestal waren de gangen leeg, toen
stonden er aan het eind 3 parket
wachters. Die officier zinspeelde
duidelijk op mijn plannen. Weet je
dat ik vroeger hardloper ben ge
weest, zei ie. Aha, dacht ik. Hij
weet er meer van. Dat kon maar
één man verraden hebben de ge
vangenbewaarder. Die wilde dat
niet toegeven. Toen heb ik hem
zowat alle hoeken van de cel laten
zien. Ik sloeg en trapte hem net zo
lang tot hij bekende. Maar ja, de
volgende morgen mocht hij naar
huis en ik bleef zitten. Zo was 't
wel... Op 'n dag kreeg ik een tip van
een ambtenaar. John, waarschuwde
ie, als gij de man van de pantsers
bent, kijk dan uit want de maxi
mum-straf voor smokkel is 5 jaar
maar ze zijn in Den Haag bezig om
er 8 van te maken voor degene die
met de pantserwagens heeft gere
den. Ik naar de officier. Heb je er
spijt van, vroeg hij. Ja, zei ik. Ik
heb er spijt van. Of ik die spijt ook
wilde betuigen. Alles wat ik met
smokkelen verdiende, zei ik, geef
ik aan de staat, 's Middags zat er ai
een ambtenaar in m'n cel. Zo Bras-
pennincx. Wat heb je? Vijftien hui
zen, zei ik, en wat los geld in de
kelder. Maar neem voor de veilig
heid een vrachtwagen mee, anders
krijgde 't niet weg. Ik had namelijk
voor f 200.000 aan zilveren geld inge
metseld. Dat was wel niet mijn hele
kapitaal, maar ze namen er genoe
gen mee. Het maakte zo'n indruk
dat gebaar, dat ik na 8 maanden
al werd vrijgelaten. Op 10 mei 1948
zat ik weer thuis. 2 oktober van dat
jaar moest ik voorkomen. De zitting
duurde 2 volle dagen. Er werd 3
jaar tegen me geëist. Uiteindelijk
kreeg ik I jaar met aftrek en 4
maanden voorwaardelijk plus 1 jaar
rijks-werkinrichting waarvoor mijn
advocaat tijdens de zitting een gra
tie-verzoek indiende. Als zo'n ver
zoek loopt mogen ze je niet vasthou
den en zodoende was ik meteen vrij
man. Ik pakte mijn race-fiets en ik
begon te trainen. Zes weken later
won ik weer. Met Steenbakkers
klopte ik toen Gerrit Schulte in liet
omnium van Feijenoord. De cou
reurs stonden stom-verbaasd. Ze-
dachten allemaal dat ik in de bajes
op een home-trainer had mogen oe
fenen en zo mijn conditie bij hield.
Kletskoek. Ik zat gewoon weer
gauw in forme en ik voelde dat ik
van 1949 een goed seizoen kon ma
ken. Om zo sterk mogelijk terug te
komen, rustte ik goed in de winter.
Het was niet voor niets. Ik won een
fikse serie wedstrijden waaronder
de Acht van Chaam en ik reed in
Valkenburg een Nederlands kampi
oenschap waar nog lang over ge
sproken is. Wij werden, na enkele
kilometers al, ingelopen door de
amateurs die 2Vi minuut na ons
gestart waren maar die bijkwamen
omdat wij, de profs dus, verschrik
kelijk kalm begonnen. Jan Nolten.
amateur toen, was ons al gepasseerd
met 3 man in zijn wiel. Wat deden
dus die amateurs toen ze bij ons
kwamen? Ze zochten steun bij de
profs om Jan Nolten 3 minuten
vooruit op dat moment te kunnen
achterhalen. Ik kreeg Woutje Wagt
mans bij me. Lappie zo noemden
ze me in de koers altijd kan ik
mijn wedstrijd op jou regelen? Ik
gaf hem mijn woord. Komt ie op 'n
gegeven moment naast me. John,
hoe zit 't? We reden net naar de
Cauberg. Gaan, riep ik. Dat hoorden
Thijs Roks en Hans Dekkers, ook
amateurs, en die met Wout mee. Ik
liet ze even lopen en aan de voet
van de Cauberg sprong ik uit het
peloton. Op de top, zat ik bij Wagt
mans, Roks en Dekkers. In een ver
schrikkelijke vaart sleurde ik ze
voorbij Nolten en 2 kilometer voor
de streep vroeg Wout of ik de sprint
voor hem wilde aantrekken. Linke
zaak, want volgens de reglementen
moesten de amateurs in de finale
links van de weg 'rijden en de
beroepsrenners rechts. Dat ze bar
sten, dacht ik. Dus ik trok aan de
linkerkant de spurt aan voor Wout.
Ik maakte hem kaïnpioen. Met meer
dan een wiel voorsprong op Hans
Dekkers werd hij eerste. Thijs Roks
was derde. Achteraf had ik er mijn
eigen kansen mee naar de donder
geholpen want toen ik een lekke
band kreeg kwam ik in moeilijkhe
den. Het lukte me nog wel om het
grootste deel van die achterstand
goed te maken, en bij de kop te
komen, maar Wim van Est en Sjef-
ke Jansen, die 15 seconden vooruit
zaten, kreeg ik niet meer te pakken.
Teveel energie verspeeld toen ik
Wout hielp. Ik miste er mijn vierde,
bijna zekere kampioenschap door.
Bovendien strafte de bond me om
dat ik in de sprint van de amateurs
links had gereden. Ze namen me
met mee naar het wereldkampioen
schap, terwijl ik toch geweldig in
forme was. Na Valkenburg won ik
meteen de grote bergprijs van Bun-
de, een criterium in Den Bosch waar
ik Gerrit Schulte op 2 rondes zette
en ik werd eerste in Goes.
Maar ze lieten me netjes thuis. Ik
troostte me toen maar met de ge
dachte oaf het misschien
toch niks geworden was.
Want in alle wereldkam-
pioenscnappen die ik reed,
had 'k nooit geluk. Altijd
pech.
