PRUS-SLA6 KLANTEN ZITTEN GOED!, KOFHEMELK 'THEEBISKWIE Kruidendokter verliest civiele procedures tegen AVRO en Duys 2? 1 DAMES ill 1 VH®ANP™W P DE BROERS BERRIGAN: priesters der revolutie VERGELIJK DIE PRIJZEN. BESCHUIT' HAM BURGERS KOEKEN enze weten 't 't loont de moeite DOPPERS WORTELEN HARING MARGARINE' \i% soogem PRIJS-SLAG Beschuldigd van complot tegen Kissinger FRANSE MOSTERD? ZILVER. UITOES PICCA- iSHENZmi' 2& AKO AFWAS IT jSOOA 1 PER PAK I SCHUUR-^11 POEDER 1 BLOEM- %1H 1 AARDE «JO SCHUUR- "Kil 1 KOFFIE- i 1 FILTERS 4 FROLIC «fö SPEK Kans groot dat min. Klompé blijft doorwerken Luchtreclame Bel 01652-3377 binnenland buitenland 1mmsmmkt+mimM WANT t ZIJN PRIJSBEWUSTE KLANTEN ZE BETALEN NIET KLAKKELOOS TEVEEL DAAROM WORDT HET STEEDS DRUKKER IN DE PRIJS-SLAG WEER ZON PRUSBEWUS!. grote fles „GOUDEN KAN" bierpul 3/4 pot zoer-zuuR 2 rollen EIER- W\ IMB literblik CAPU- CONERS jampot iiny blik a 5 stuks kuipje ..KLEEBUB- 12 stuks ..GOUD RING" DAKKEN oi/enverse II kilobaai 1 INWEEK EN H raWSMIDDEL „SNEL" I 750 gram bus ..OZO" H 1250 gram (f. PER ZAK .K4T-KINS" AH If pak rose H pak a 120 stuks I NS 1002. pak MQfk HONDROER la SGHOUDER- CARBONADE ZUURKOOL Rechterarm Losprijs Kwakzalverij' Aanpassing KLM-employé uit Guinee uitgewezen Vraag en antwoord Dr. Simoni's XXXVI (ADVERTENTIE) INTDM.-MOSTERD- OF PAPRIKASAUS SOOgraw •JAC. HERMANS N.V. WOENSDAG 27 JANUARI 1971 (Van onze correspondent) IN de gehele controversiële geschiedenis van de Amerikaanse vredesbeweging heeft niets de gevoeligheid van conservatieve Amerikanen meer geschokt dan het feit dat r.-k. priesters, traditioneel de steunpilaren van de gevestigde orde, aan het hoofd stonden van de strijd tegen Amerikaanse inmenging in Vietnam. De erkende leiders van deze radicale katholieke beweging in opkomst zijn een paar priesters, de gebroeders Philip Berrigan s.jen Daniel Bcrrigan s.j. Binnen negen maan den, tussen de herfst van 1967 en het voorjaar van 1968, hebben zij de bewonderende trouw van honderdduizenden Amerikanen gekregen misschien wel miljoenen door twee dramatische gebaren waarover het establishment in Amerika zich bijzonder kwaad gemaakt heeft. Eerst hebben Philip Berrigan en een kunstenaar, Tom Lewis, een cocktail van eende- en mensenbloed over dienstgegevens in Baltimore gegoten. ons om draaide was niet de gema tigdheid of de straf die ons te wachten stond, geen moed of arro gantie, niet het in gevaar brengen van de gemeenschap. De kwestie was eenvoudig een democratisch mens en christen zijn. Als we wat licht zouden kunnen laten schijnen op deze twee geweJddig beilamgrij- ke vragen was dat voor ons ge noeg". Waaraan Daniël toevoegde „We konden, zo helpe God, niets anders doen". Toen, terwijl hij op borgtocht vrij was, kreeg Philip gezelschap van zijn broer en zeven andere katholieken en verbrandden verscheidene honderden oproepen voor de dienst met napalm, een middel dat daarvoor alleen ge bruikt werd om in Aziatische dorpjes mensen, dieren en oogsten in brand te steken. Zij maakten in Catonsville hun eigen napalm vol gens een recept in het handboek van de speciale strijdkrachten (de groene baretten)de „negen van Catonsville" werden onmiddellijk internationale figuren. Philip Berrigan, die schuldig werd bevonden aan het vergieten van bloed, werd veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf, een von nis dat algemeen erkend werd als uiterst streng. Daarna werd Daniël Berrigan tot drie jaar veroordeeld wegens zijn aandeel in de Catons- ville-affaire. Deze week is er door een jury in Hairisburg een nieuwe beschuldi ging tegen Philip ingebracht, waarin hij beschuldigd wordt van uit de gevangenis geestelijk vader te zijn van een samenzwering om Henry Kissinger, de assistent van de president, te ontvoeren en het verwarmingssysteem in de rege ringsgebouwen in Washington op te blazen. Daniël is in dit verband ook genoemd, maar niet aange klaagd. De jury heeft ook nog een aantal andere priesters en nonnen hiervan beschuldigd. De beruchte Edgar Hoover, voormalig chef van de FBI had verleden jaar de Berrigans genoemd als leiders in zo'n samenzwering. Naar verluidt was het doel van de samenzwering Kissinger gevan gen te houden totdat er een los prijs voor hem was betaald, en die losprijs moest zijn het stopzet ten van de bombardementen in Zuidoost-Azië en het vrijlaten van alle politieke gevangenen in de VS. De laatste groep omvatte voor namelijk jonge mannen die wegens gewetensbezwaren militaire dienst geweigerd hadden en wier gewe tensbezwaren niet erkend waren. Philip: „Het punt waar het bij Het meest wonderbaarlijke van de Berrigans is hun revolutionaire geest aan de ene kant en hun standvastigheid binnen de katho lieke kerk aan de andere. Over zijn orde, de Societas Jesu, zegt Daniël: „Men veronderstelt dat de jezuïetenorde openlijk revolutio nair is, wait ze in vele gevallen miet is. In feite is de jezuïetenorde ge worden tot wat paus Paulus on langs de rechterarm van de kerk genoemd heeft. Hij vertrouwt op de jezuïeten om barricades te vor men tegen deze geweldige veran dering in de wereld. Dat is een beangstigend idee". Philip is in elk opzicht een even fervent priester als zijn broer. Over Bijn orde, da St.-Jozefsordie, die van oudsher omdr de negers ge werkt heeft, spreekt hij nog met meer hairdhedid: „We staan aan het begin van een nieuwe type missio nering. De bisschoppen uit het zuiden die voorstanders van ras senscheiding zijn, zouden ons graag letterlijk aan onze duimen ophangen". Vader Tom Berrigan was de zoon van Ierse emigranten, die de landelijke armoede in Tipperary ontvluchtten. Hij vervreemde van de rooms-kathoiieke kerk in zijn tienerjaren, omdat Rome de vak bond weigerde te steunen. Pas toen hij de Duitse Frieda Fromhart trouwde keerde hij terug naar de kerk. Zijn militante socialistische ideeën kostten hem zijn baan. Met zijn vrouw en zes kinderen, Tho mas jr., John, James, Jerome, Da- Daniel Berrigan (links) en zijn broer Philip (midden) worden geboeid weggevoerd na hun arrestatie in het complot tegen Kissinger. AMSTERDAM Kruidendokter Willem van de Moosdijk uit Caste- fen heeft zijn civiele procedure te gen de AVRO en Willem Duys over het programma „voor de vuist weg" van 13 december 1968 verloren. In de gisteren gedane uitspraak over woog cie Amsterdamse rechtbank dat noch de AVRO noch Duys je gens de kruidendokter een onrecht- niatige daad hebben begaan. De heer Van de Moosdijk werd veroordeeld fot de kosten van de procedure (f 950). In de bewuste uitzending beschul digden een klant van de kruiden dokter, die zich bedrogen voelde, en twee van zijn inmiddels ontslagen chauffeurs de heer Van de Moosdijk van onoirbare praktijken. Op 17 de cember 1968 gaf de kruidendokter ln een ingelaste uitzending een weerwoord, waarin hij zeer emotio neel zijn zaak verdedigde en zei dat de rechter moest uitmaken of hij foutieve handelingen zou hebben ge pleegd De gewraakte uitzending als ge heel beoordelende kwam de recht bank, bij de afweging van het alge meen belang en de belangen van de neer Van de Moosdijk tot de slotsom TER GELEGENHEID van de 14de al gemene volkstelling zal van 16 febru ari t.m. 13 maart een bijzondere post an at" cent zonder toeslag op i .^«terlandse postinrichtingen verkrijgbaar zijn. dat de uitzending niet nodeloos kwetsend of schadend was voor de kruidendokter. De door Duys ge volgde wijze van presentatie is niet als onbehoorlijk aan te merken ook niet, aldus de rechtbank, wanneer men rekening houdt met de reacties van het publiek in de zaal, met het karakter van het door Duys gepre senteerde programma in het alge meen. Vast staat nu, dat de bewuste tv- uitzending een scherpe aanval op de kruidendokter vormde. Die aanval kwam hoogdzakelijk van de kant van de klant (Eerenberg) en in mindere mate van de kant van Wil- deboer Schut (een van de twee chauffeurs van de kruidendokter) en had duidelijk de sympathie van Duys. Reeds in diens inleidende woorden, waarin hij sprak van het .aan de kaak stellenvan de zaak, heeft deze een sfeer van beschuldi ging ten opzichte van de kruiden dokter geschapen, welke gehand haafd is gebleven tot het einde van het programma, waarin Duys weder om sprak van het „aan de kaak stellen" van een „buitengewoon ern stig geval", welke kwalificatie hij even later herhaalde. Ook als zou met name Eerenberg eventueel enige malen te ver zijn gegaan te denken ware aan zijn betiteling „oplichter" voor de heer Van de Mooosdijk en „levensgevaar lijk" voor diens kruiden zijn de AVRO en Duys niet voor iedere afzonderlijke uitlating van derden aansprakelijk te stellen. niël en Philip verhuisde hij naar Syracuse (New York) waar hij hielp gij het organiseren van het eerste vakverbond voor elektri ciens in deze stad. De gebroeders Berrigan zijn op vensehillenide wijze in de gevan genis gekomen. Als jongsten van de zes broers kregen zij de norma le Amerikaanse katholieke opvoe ding via de middelbare school: zij verachtten „hun moralistische en op discipline georiënteerde onder wijzende nonnen en geestelijken." Terwijl Philip in Dixie was om zijn roeping te midden van het lij den van zijn zwarte broeders te ontwikkelen, was Daniël leraar in de VS rond 1960 meestal in het buitenland. „Ik ben in 1964 teruggekomen om hier (de oorlog in Vietnam) nee tegen te zeggen", zegt Daniël. Ik had dicht bij de Kennedy's en de liberalen rond de Kennedy's geleefd in het begin van de jaren zestig. Ik hoorde er helemaal bij, ik was geïntrigeerd door de idee. dat de regering echt tussenbeide kon komen in gevallen van verre gaande armoede. Toen zag ik dat het een val was en moest ik mij zelf losmaken van vele vrienden en relaties om wat ik dacht dat mijn werk en roeping was te doen. Maar ik zag dat andere mensen dat niet deden, en tenslotte zag ik dat velen die de Kennedy's over leefd hadden nu voor Nixon werk ten, en dat is precies waar ik over praat. Uit de tv-uitzending en het Oe- sprokéne in de procedure rijst vol gens de rechtbank het beeld op van de kruidendokter als iemand, die zich jarenlang uit winstbejag heeft schuldig gemaakt aan een kwalijke vorm van kwakzalverij. In het proces heeft de heer Van de Moosdijk aangevoerd, slechts ge oorloofde kruidenhandel te hebben bedraven en in zoverre geen onbe voegde uitoefening van de genees kunde. Van simpele kruidenhandel- sec is geen sprake geweest. Uiter aard ontneemt het feit dat de krui dendokter van meerdere afnemers adhesie heeft ontvangen, geenszins het bedenkelijke karaktei aan zijn optreden als kwakzalver, aldus het vonnis. Hetzelfde geldt voor zijn stelling dat de door hem verkochte kruiden'in ieder geval niet schade lijk waren: baat het niet, het schaadt ook niet". (ADVERTENTIES) boven carnavalsoptochten „Het is voor Amerikaanse libe ralen tot in het oneindige mogelijk zich aan te passen aan de meest afgrijselijke vormen van politiek leven en dat nog voor zichzelf te kunnen verantwoorden". De steeds actievere rol die de Berrigans in 1964 zijn gaan spelen in hun strijd tegen het onrecht was gebaseerd op het uiterst ster ke moraalgevoel, dat zelfs door een afvallige als Jansen onmisbaar werd geacht. De broers kwamen langs verschillende wegen tot de zelfde conclusies, en een ieder van hen was vol afschuw over „het zelfverraad van de kerk in een poging om haarzelf te bewijzen, een immigranten-kerk die vastbe sloten was om super-Amerikaans te worden". Toen de oorlog in het buitenland zich uitbreidde en de rassenstrijd in het binnenland heviger werd, veranderden de activiteiten van de Berrigans, van communicatie naar burgerlijke ongehoorzaamheid tot het vernietigen van oproepkaarten. Hun revolutie is een bijzondere revolutie, de antithese van het dat het doel de middelen heiligt. Marxistisch-Leninistisch standpunt dat het doel de middelen heiligt. Voor de Berrigans zijn de midde len alles, want het eind is niet in zicht. (Copyright The Guardian-De Stem) De heer Van de Moosdijk was niet bereid commentaar te geven op het vonnis. Zijn advocaat wenste met commentaar te wachten tot hij de letterlijke tekst van het vonnis had gezien. (Van een onzer verslaggevers) SCHIPHOL In de Guinese hoofd stad Conakry is een medewerkster van de KLM uitgewezen. Het is me vrouw Julia Beatrice Camara-Black- man. Zij heeft de Nederlandse natio naliteit en is in Paramaribo geboren. Volgens een woordvoerder van de KLM komt zij voor op de lijst van zestien buitenlanders die zondag dooi de Guinese regering werden uitge wezen. Waar mevrouw Camara- Blackman momenteel verblijft is de KLM niet bekend. Mevrouw Camara- Blackman bezette in Conakry een eenmanspost. Zij is 29 jaar en sinds 1964 in dienst van de KLM. Zij trad in 1965 in Pa rijs in het huwelijk met een Guinese regeringsambtenaar. Kort daarna ves tigde het echtpaar zich in Conakry. (Van onze parlementaire redactie) DEN HAAG De kans is groot dat minister Marga Klompé (CRM) vanaf haar ziekbed in het Haagse ziekenhuis Joannes de Deo voorlopig haar ministerstaak zal blijven waar nemen. De definitieve beslissing zal echter aan het eind van deze week genomen worden en is sterk afhan kelijk van het advies van haar artsen. Een en ander zou betekenen dat minister Klompé het voorstel om voor de resterende drie maanden van deze kabinetsperiode een nieuwe mi nister te benoemen van de hand heeft gewezen. Als aan het eind van deze week bekend wordt dat minister Klompé zal blijven doorwerken, be tekent dit dat de vervanging van mi nister Veringa (Onderwijs) afloopt. De heer Veringa zou het wel erg druk tekregen hebben, als lijsttrekker van ie KVP. Met name bij de KVP zal de moge- ijke beslissing van mej. dr. Klompé «in aan te blijven met veel opluchting ontvangen worden. Met haar secreta ris-generaal zal de minister deze week een regeling maken om het con tact tussen ziekbed en departement zo intensief mogelijk te laten verlo pen. Brievei - ounek moetan mat vol ledige naam en adres morden ondertekend. Bij publicatie zullen deze vermeld worden. Slechts bij hoge uitzondering zal van deze regel wor den afqeweken Naam en adres zijn dan bij de redactie oekeno Publicatie van brieven (verkort ot onverkort betekent me* dat de redactie het w alle gevallen eens is met in houd, c.a strekkinq. Het artikel in De Stem van woensdag 20 januari jX, getiteld „Belgische kommies liet drs. Wes terterp in trein staan", heeft blij kens verschillende reacties toch wel tot misverstanden aanleiding gege ven. Het artikel was een vrije jour nalistieke bewerking van een schrif telijke vraag mijnerzijds en het ant woord daarop van de staatssecreta rissen van verkeer en waterstaat en van buitenlandse zaken. In feite heb ik niet behoeven te staan. Uiteraard ging het mij er ook niet om of een Kamerlid al of niet in de trein moet staan: hij heeft niet meer rechten dan een andere reiziger. Waar het mij wel om ging en gaat, is dat met name buitenlandse werknemers, die aan de vooravond van Kerstmis op weg waren naar Frankrijk (en Spanje), moesten staan, terwijl een gehele coupé werd bezet door één belgische douanier. Dat stak me, te meer omdat ik me nu al jaren heb ingezet voor afschaffing van de Be- neluxgrenzen (op papier maken de regeringen wel vooruitgang: op 1 februari wordt een nieuwe stap ge zet). Wellicht is voor de lezers van De Stem toch wel interessant de juiste tekst van vraag en antwoord te ken nen. Hier zijn ze: Vraag: (van de heer Westerterp): „Mag worden venvacht dat op korte termijn een eind wordt gemaakt aan de onzinnige situatie dat in de D- treinen tussen Nederland en Frank rijk op het traject Rotterdam-Ant- werpen v.v. een volledig comparti ment wordt gereserveerd voor doua ne-ambtenaren"? Antwoord (van minister Bakker en staatssecretaris De Koster): „De reserveringen van 'n volledig compar timent in de D-tretoen tussen Neder land en Frankrijk op het traject Rotterdam-Antwerpen v.v. geschiedt uitsluitend ten behoeve van de Bel gische douane, aangezien door de Nederlandse douane sinds een aantal jaren van een zodanig compartiment geen gebruik meer wordt gemaakt. Van de zijde van het Belgische mi nisterie van financiën is evenwel toegezegd, dat opnieuw zal worden bezien of de reservering van een douane-compartiment kan worden beëindigd. Zo dit niet het geval mocht blijken te zijn dan zal de reservering in ieder geval beperkt worden tot het trajeot Roosendaal - Antwerpen ULVENHOUT, DRS TH. E. WES TERTERP. In uw artikel „Verantwoording" aangaande pro en contra benoeming dr. Simonis merkte u terecht op dat de vernieuwers het contact met een deel van het volk hebben verloren. Zij staan dus in feite op precies het zelfde vlak als hun behoudende col lega's. Zij zoeken dat contact met het volk net zo min als zij. De mens in zijn eigenheid heeft hun werkelijke interesse totaal niet. „Pastorale zorg" is een woord dat alleen maar voort durend terugkomt op vergaderingen, in krantenverslagen U vond het een teleurstelling dat tegenstanders van dr. Simonis te wei nig in discussie gingen met zijn aan hangers; maar is er wel een echte tegenstelling' Streven beide partijen niet volop naar eigen gelijk en macht hebben over andermans gedachten? Is bii beide partijen de angst en het wantrouwen niet even groot? Heb ben beide groepen niet evenveel re den tot paniek? Trouwens, wat maakt het voor de massa-mens uit of er een al of niet behoudende bisschop is? Van hun bestaan merk je in feite niets, net zo min als je in een parochie iets merkt van het bestaan van geeste lijke leiders. Het enige echte „con tact" met de kerk is voor de meeste mensen: 1 een eventuele doop van een kind, 2 dat je een kerkdienst, kunt krijgen bij een huwelijk (waar bij meestal de pastoor de liturgie vaststelt), 3 dat zij bij een stervende komen als je er dringend om vraagt, en dat ze je als ze 't niet vergeten ook nog wel willen begraven. That's allVerder schijnen ze 't al leen maar druk te hebben om hun „beleid in het pastorale werk" vast te stellen en hun financiën te orga niseren. Een priester durft amper nog over Gods aanwezigheid te praten, mis schien wel omdat de meesten van hen niet in staat zijn Hem in hun persoon aanwezig te laten zijn. Zij eisen wel dat anderen opzij gaan voor hun inzichten en argumenten, maar zij zijn niet bereid dit zelf te doen als het belang van een mens dit vraagt, en dat geldt, dacht ik, ook voor veel vooruitstrevenden. Men beschouwt blijkbaar iemand met een ander denkpatroon als een uit gesproken vijand! Hun christendom is dan ook niet meer bevrijdend en hoopgevend. Ze groeperen zich in bewegingen als „waarheid en leven", „confron tatie", „Septuagint" enz. en ze maken zichzelf en ons wijs dat ze open blijven naar anderen toe, maar als Het werkelijk goed was zouden zij nergens en nooit grenzen mogen trekken, zelfs niet rond hun „heilige Roomse kerk". Het gaat om de Waar- Heid en om de mens die daarnaar ■oekt, niet om een groepje geest- erwanten, en hun organisatie. Als de benoeming van dr. Simonis liet breekpunt wordt voor dit harnas, zou het wel eens een groot winstpunt kunnen zijn. MEJ, T, VAN DAMME HONTENISSE

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1971 | | pagina 11