r/o D ruk op de V.S. Protest heeft invloed ileek ssen team Mtk NIXON BELOOFT REVOLUTIE VOOR DE ARMEN eiTE architecten studenten denmb IRRITANT! Vooruitgang Nixon best geklede man in de VS Standen kunst cultuur 1X1 OTIEDTJELS nota benei Salvation geen redding Sociaal of rijk? Pro en contra Op de kunstmaat Zes punten Nachtmerrie Discriminatie johan winkler Soms vraag ik... IE) bij de NMB. garanderen d de hoogste i er de 8%% spaarbrieven. nederlandsche middenstandsbank |e bank waar óók u zich thuis voelt! VOLLEYBAL EREDIVISIE DAMES ld 9-18 Valbovol 10-10 9-14 Octopus 10- 8 10-14 S.F.C. 10- 8 10-12 Kaïanoi 10- 6 9-10 DOS 9- 2 10-10 Boemerang 10- 2 HEREN 10-20 Tornado 10-8 10-20 S.F.C. 10-8 10-16 HVS 10-6 10-12 Orawi 10-6 10-12 DTS 10-2 10-10 Cito 10-0 DINSDAG 26 JANUARI 1971 Het had allemaal zo mooi moeten zijn: een rock-musical „Salvation", die het in Amerika jaren en jaren had gedaan Maar de perskritie ken waren helemaal niet mooi. En al hoeft dat. anders dan in Amerika, in Nederland nog niet het einde te be tekenen, het draagt er fors toe hij. Forser echter is de negatieve mond- reclame. Nee, al is duidelijk de opzet om van dit op geloof en kerk tege lijk steunende en spottende theater stuk een soort kerkdienst te maken, toeschouwer en voorganger actief verbonden in één sfeer, het komt niet verder dan onaangedane kijkers te genover een vertoning, die nauwe lijks over het voetlicht komt. Dat die toeschouwers zich bekocht voelen, gaat wel weer over. Erger heeft de criticus het, die eerlijk en dus genadeloos „nee" moet schrijven aan een groep, die zich zwaar in de schulden heeft gestoken om zonder subsidie dit „Salvation" op de plan ken te krijgen. Maar het IS nee, en ong voor E.B.H.V. op 5 rust verkleinden Dorien Jetty Rasenberg de ach- or Rapid tot 53. ■list sloot de verdediging V. beter en Rapid kwam aan bod. E.B.H.V. schoot h Maas en Lies Borburgh maal raak. Een strafworp Riet Verharen bracht de tg voor E.B.H.V. op 83. al zich nu moeten gaaa en op de promotiewed- van Dongen hebben hun positie in de landelijke as tegen E.B.H.V. kunnen Voor de rust was ioed op dreef en zorgde Wevers voor d)e openimgs- Ad Verharen en Dre Ver- rgden er voor dat Dongen irong nam van 21. Toch H.V. in het offensief en rs van Cees Hoosemans en e man E.B.H.V. de leiding 32. Nadat Mathieu Ver- r Dongen de partijen op et had gebracht gaf Paul met een hard schot veer de leiding 43. Een ran Dongen wat resulteer- ilpunten van Gerard, Ma id Verharen en Adri Berk Jongen op een voorsprong Toch kwam E.B.H.V. door alsspel afgerond met doel- m Dion Wevers voor de tot 87. Het eerste kwar- !e rust was E.B.H.V. er rit en alle aanvallen liepen uit. Dongen schoot maar en maal raak, zodat het 157 aanwees. In de slot- n E.B.H.V. nog terug met rs. Dongen schoot nog vier zodat de eindstand be- d op 19-12 voor koploper OOFDKLASSE ZUID DAMES 12-22 Energo 13-22 13-22 11-14 13-14 12-12 Chopeloo Swift PSV VCT Hevok HEREN 12-22 Bekkerveld Moller Rapid Hajran Orawi 2 11-16 12-16 12-14 12-14 12-12 11- 8 13- 8 12- 6 13- 6 11-0 12-12 12- 8 12- 8 12- 8 11-0 12-12 ERGANGSKLASSE 7 DAMES 12-22 Bermi 11-18 Lyceum 12-16 OVOCO 11-14 EVVC 11-12 Karanoi 2 11-12 HEREN 13-22 Karanoi 13-22 OVOCO 13-22 NUVOC 13-20 Quos Ego 13-16 Flamingo's 2 14-16 VC Breda 2 ERGANGSKLASSE 8 13-22 Olympus 12-20 VC Breda 13-20 Sarto 2 12-16 AMVJ 2 ,3-16 EGVC 12-12 Delta 2 12-12 12-10 H-6 11-2 12- 2 13-12 13-10 13-10 13- 13- 0 12- 2 13-12 13-10 13'fi 13- 6 13- 6 12- achteraf beschouwd had die producer het zelf kunnen weten. Want er zijn nu eenmaal verschillen tussen de Verenigde Staten en Nederland, die door geen prachtige vertaling van de op dit stuk zo bekwame Lennaert N'ijgli zijn te verdoezelen. En zowel het theater als het nogal critische pu bliek stellen eigen eisen, waaraan een beginnend producer moet we ten te beantwoorden. Animo alleen is in het theater onvoldoende. Omdat animo van amateurisme geen vak werk maakt. Waarom werd Salvation geen „red ding"? En nog minder een zaligma king, zoals het programma de titel ten onrechte vertaalde. Het Leger des Heils onleent er zijn naam aan: Sal vation Army. En op de lieve onge kunstelde, direct op het volk gerichte bekeringsprediking en belijdenis-van zonden leek dit Salvation inderdaad. En daar zat fout nummer één. In Amerika is men niet alleen ook in de grote steden veel kerkser dan in Ne derland van nu; neemt de kerk ook een sterke sociale plaats in, maar is men veel langer en veel meer ver trouwd met het naïve belijden en de swingende muziek van de neger-me degeloofsgenoten. Daarom ook kon daar meer actieve medewerking wor den bereikt, van ritmisch klappen tot meezingen en mee-voelen. En fout nummer 2 was, dat men het vertaalde en verdietste. Omdat daar door voor het Nederlands publiek i niet alleen de breuk tussen doeners ■,en kijkers vergroot werd, maar ook vergrofd. Want vieze woordjes klin- ken in het Engels minder vies dan in I Nederlandse drie-letters. L Daarom werd Salvation op voor hand onredbaar. De kloof moest wel te diep zijn. En ze werd nog dieper door onoordeelkundige rolbezetting. En dan worden vieze woorden ordi nair, obligate paringsimitaties kinder achtige viezigheid die helemaal niet schokt, worden antikerkse kritieken en vrijmoedigheden tot grofheden. Omdat het ingestudeerde lesjes zijn, waar je doorheen kijkt en die je dan dus irritant gaat vinden. Kostschool- gedoeEen redding of zaligheid kan slechts overkomen vanuit een diepe persoonlijke geladenheid. Net dat kinderachtige amateurisme van de meesten, bleef slechts over dat Sal vation toch echt wel een stuk of vijf he'e beste songs bevat, die je graag eens professioneel zou horen zingen, teurisme van de meesten, bleef slechts over dat Salvation toch echt wei een stuk of vijf hele beste songs bevat, die je graag eens professioneel zou horen zingen. C. NICOLAI. Wij zijn er aan gewend geraakt dat studentenprotest veranderingen teweeg kan brengen in het leven binnen een campus. Maar is het stu dentenprotest ook in staat om daar buiten, in de houdingen en het be leid van de werkende bevolking iets los te maken De ervaringen in de groep van Amerikaanse architecten doet inderdaad zoiets vermoeden. Het Amerikaanse Instituut van Architecten heeft jarenlang bekend heid genoten als een organisatie waarvan de leden behalve architec ten ook zakenman waren. Het stelde zich echter nooit zo extreem op als de vereniging van Amerikaanse art sen, die jarenlang gevochten heeft tegen de socialisering van de ge zondheidszorg en die zich er voorna melijk toe bepaalde haar leden te verrijken in plaats van zieken te genezen. Enige jaren geleden zijn ook in het Amerikaanse Instituut van Ar chitecten meer vooruitstrevende le den begonnen met een actie om de werkzaamheden van hun organisatie meer te richten op sociale en poli tieke terreinen, zoals het huisves tingsprobleem en de stedelijke plan ning. Tegelijkertijd begonnen ook aan de architectenopleidingen in de Verenigde Staten opstandige gelui den te weerklinken. Het waren de zelfde geluiden als op de campus van zo menig Amerikaanse universi teit. In Amerika zijn de architecten veel minder dan elders betrokken bij de bouw van goedkope woonge- legenheden. Het zijn voornamelijk de rijken en de grote instellingen waarvan ze hun opdrachten ontvan gen. De meeste bekende architecten zijn zelf ook rijk. De rancune van de opstandige studenten richt zich met name op het misbruik dat er volgens hen gemaakt wordt van staalconstructietechnieken en glas- bouw voor de aanleg van feestpalei zen, terwijl de steden aan verrotting en armoede ten onder gaan. Het eerste resultaat van het pro test van de jonge architecten was de totstandkoming van een comité van architecten voor stadsvernieuwing in Harlem zes jaar geleden. Tijdens de grote opstand aan de Columbia Uni versity te New York in 1968 speel den ook de studenten in de architec tuur een belangrijke rol. In hetzelf de jaar verklaarde de groep „Archi- tectenverzet" aan de Yale Universi ty in Nieuw Engeland: „Wij vinden dat wij als architeoten een eigen verantwoordelijkheid hebben ten opzichte van het publiek. Een ver antwoordelijkheid die verder gaat dan de onmiddellijke band tussen de architect en de Mant en het winst bejag". In maart 1969 kwamen studenten in opstand tegen de beslissing van Skidmore Owings (de grootste bouw onderneming in Amerika) o m in Zuid-Afrika te gaan bouwen. Twee maanden later kwam het in Berke ley tot ongeregeldheden na een ver schil van mening over de aanpak van de stedelijke planning. In juni van hetzelfde jaar werd het gebouw van de architect Paul Rudolph in Yale in de as gelegd door anonieme daders wier motieven niet eens be- kend gemaakt werden. Een volgende logische stap van de studenten was de poging om binnen het Ameri kaanse Instituut van Architecten een greep naar de macht te doen. Hun leider Taylor Culver, een negerstu dent, verlangde een bedrag van 53 miljoen gulden. Het geld zou be steed worden aan beurzen voor ne gerstudenten in de architectuur en de verbetering van de toestanden in de negerghetto's. Een jaar later, in juni 1970, waren de middengroepen in de architecten vereniging de onverwachte eisen van de radicale studenten inmiddels weer te boven gekomen. Zij ver wierpen een nieuwe eis van Culver om het geld, dat uitgetrokken was voor de bouw van hun nieuwe hoofdkwartier, te besteden aan een meer sociaal gericht project. De som bedroeg 28 miljoen gulden. Des ondanks is er in het instituut iets veranderd. Reeds in Boston verko zen de architecten een neger, Bob Nash, als voorzitter. Nash oefent zijn beroep in de ghetto's uit. Van de drie topfunctionarissen van de vereniging zijn er nu twee zwart. Ook is de kans aanwezig dat Culvers eis van 1969 om een bedrag van 53 miljoen gulden binnenkort ingewilligd wordt. Samen met de Ford Foundation heeft het instituut een bedrag van drie en half miljoen gulden uitgetrokken voor beurzen aan studenten die uit minderheids groepen komen. Ook voor de sane ring van de negerwijken heeft het instituut een eigen afdeling opge richt. Een andere afdeling is in het le ven geroepen om het Amerikaanse congres in de gaten te houden op het gebied van woningbouw en be stedingsprojecten. Op het ogenblik is het Instituut van Architecten een gespleten organisatie: aan de ene kant manifesteert het een sociale bewogenheid, terwijl het aan de an dere kant zich blijft bezighouden met de individuele zakelijke belan gen van haar leden. Veel zal afhan gen van de belangstelling die het instituut bij de jongeren kan wek ken voor haar werk. Tot nu toe stelde deze groep nauwelijks belang in de vereniging van architecten. (The GuardianDe Stem) Het gezich van Nederland in het bui tenland wordt niet meer alleen be paald door klompen, gezien de film „ADVENTURES IN PERCEPTION" (Avonturen in waarneming) van Han van Gelder. Deze opdracht van het ministerie van Buitenlandse Zaken gaat via 150 kopieën over de hele wereld de graficus Eseher en zijn in trigerende werk presenteren. Zijn wereld vol mensen, vogels, vissen, trappen en andere architectonische bedenksels, vol trucjes met de meest onmogelijke perspectieven, spreekt een groot publiek aan. Hoewel be weeglijkheid van de film en de on- beweglijkheid (sec) van zijn pren ten wel eens met elkaar in botsing komen zodat de kijker in „tijdnood" komt, is Van Gelder erin geslaagd een plezierige culturele film (20 min) af te leveren. Een goed stukje cul turele propaganda, waarvan - hopen we ook de Nederlandse kijkers niet verstoken blijven; hetzij via de tv, hetzij in de voorprogramma's der biosc< pen Om de (zogenaamde) moderne sex-vrijheid eens goed op de hak te kunnen nemen moet je van goeden huize komen. In de film, die nu in ons land is gaan draaien, „GUESS, WHAT WE LEARNED IN SCHOOL TODAY?" (Raad eens, wat we tegen woordig allemaal op school te leren krijgen) hebben regisseur G. Avild- sen en scenarioschrijver Eugène Price zichzelf overschat en misken nen nogal grof de winst, die de laat ste tijd op dit terrein gemaakt is. Tegenover elkaar worden tè over- trokken-stunitelig (gebrek aan raf finement) geplaatst de oude vrijster DE CONTRAPRESTATIE: „De jongens die er nu op schelden, weten niet in wat voor een hemeltje ze le ven. Ik moest in mijn Amsterdamse tijd iedere vrijdagochtend langs vier ambtenaren, die mijn naam vroegen, stempeltjes zetten, en dan na die ad ministratieve toestand 64 gulden uit reikten. Nu krijgt iemand die in de „regeling" zit na een aankoop prompt een paar duizend gulden op de bank of de giro. Er worden nauwelijks aankopen beneden de duizend gulden gedaan". Dit zegt de kunstenaar Paul van Crimpen die deel uit maakt van de Bergense beoordelingscommissie. „Er is veel kritiek op de regeling maar met de huidige regeling proberen we het zo goed moge lijk te doen. De toestand is inder daad niet ideaal, miaar de kritiek erop is vaak sterk overdreven. Inder daad is het natuurlijk fout dat het een sociale regeling is. Dat de rege ling onder het ministerie van soci ale zaken valt, wordt terecht als dis criminerend aangevoeld. Daarom is deze dagen van de werk groep Belangenbehartiging Kreatieve Kunstenaars (Kneulman c.s.) een schets voor een kunstenaarscoöpera tie verschenen. Twaalf gestencilde vellen over de bedoeling, leefbedrag, werkbedrag, leerbedra®, selectiepro bleem etc. „Op eigen benen, los van de staatsmachinerië" is het motto. Jan Pam Deering, Martin de Graaf en Norbert Roovers te Utrecht heb ben daarop een discussiestuk gele verd onder de titel Olivier en Adri- aan op de kunstmaan" (13 vellen). Ze spreken over „mogelijkheden de nu onderdrukte solidariteit binnen één groep binnen deze maatschappij te effectueren". Asjeblief.... De schep pende bureaucratische democratie levert de kunstenaars heel wat klad- velletjes om te schetsen. Het befaamde openluchtmuseum Middelheim te Antwerpen heeft deze „Grote Ammoniet" in brons van de beeldhouwer Rik Poot aangekocht. Dit jaar zal er in dit park weer een biënnale van moderne sculptuur plaats vinden. Iets om nu reeds in uw zomeragenda te noteren. Het ministerie van CRM heeft voor dit jaar 811.000 gulden be schikbaar gesteld voor experimenten op het gebied van kunst van alle categorieën. Vorig jaar stond voor deze post een half miljoen op de begroting. Het verhoogde bedrag is echter nog niet voldoende om aan alle aanvragen te kannen voldoen. De Engelse vakbond Equity, waar de meeste Britse acteurs en actrices bij zijn aangesloten, heeft de film producenten verzocht een gedragsco de op te stellen ter bescherming van jonge actrices die zich vaak noodgedwongen lenen voor rollen in films met naaktscènes en gesimu leerd sexueel contact. Equity diende zelf een aantal voorstellen voor zo'n gedragscode in, waaraan men het dreigement toevoegde, dat filmregis seurs die de regels niet in acht wensen te nemen de kans lopen door de vakbond geboycot te wor den. In de Moriaan, Markt te DEN BOSCH, is tot 15 februari werk te zien van de sedert '67 in Nederland wonende Japanner KOUJI OGURA. Het werk heeft veel te maken met Japanse tradities, terwijl het toch past in het westerse cultuurpatroon. dr. Lily Whitehorn, die haar sex-frus- traties afreageert door vrijmoedige aanprijzingen en een aantal figuren, die een Muchit opvoeren van gefor ceerde aberraties (impotentie, incest, voyeurisme, homofilie als zelfkwel ling etc). Het had leuk kunnen zijn als het geheel een spitsvondige grap en grove klucht. Angst om als dulle was geworden i.p.v. een karikatuur kerels versleten te worden, die de zon niet in het seksuele water kunnen zien schijnen en een gebrek aan geest, maken deze film tot een gemiste kans. eindredactie henk egbers (Van onze redactie buitenland) Washington President rnxon heeft vrijdagavond het Ame rikaanse congres gevraagd hem te nelpen bij het lanceren van een nieuwe Amerikaanse revolutie met ywbeterde gezondheidsdiensten ten Behoeve van de armen en meer unanciële hulp aan in moeilijkheden verkerende steden en staten. •n zijn boodschap aan het congres, ne „State of the Union", stelde de President voorts een extra toewij- "ng voor van honderd miljoen dol- ,ar voor kankeronderzoek als onder- Mei van een algehele nationale strijd tegen deze ziekte. Nixon vroeg voorts grotere uitga ven om het vervuilde leefklimaat te einigen en voor een gegarandeerd rammum-inkomen voor financieel minder draagkrachtige Amerikanen. Ue boodschap van Nixon, heeft, zoals gemeld, reeds veel protest ont- etend in het congres. Met name de democraten vertrouwen Nixon niet: de toespraak bevatte veel rethoriek I, 7?§e beloften en weinig concrete details, menen zij. Hij zei dat hij een vergaand pak ket voorstellen zal aanbieden ter verbetering van de gezondheidszorg, die aan meer mensen ten goede zal komen. De president deed het con gres voorstellen voor grotere federa le financiële hulp aan staten en steden. Hij sprak van een verhoging van 25 procent vergeleken met het huidige peil. De boodschap van de president aan de verenigde vergadering van het 92ste congres had uitsluitend betrekking op binnenlandse kwes ties. Er werd met geen woord in gerept over Indo-China of andere buitenlandse vraagstukken. Nixon beloofde het congres vol gende maand een afzonderlijk rap port over de buitenlandse politiek. ®e. tijd .is gekomen, aldus Nixon, m Amerika in beweging te brengen een lange nachtmerrie van oor- ril- i y^'^aldheid, inflatie en mis- uaaa te beëindigen. sPrak geestdriftig over de hoüff" d'e de fe6erale regering h»ri om de armen betere mogelijk- bilri v00r een waardig bestaan te en een einde te maken aan 1 'ange donkere tijd waardoor het "aan de afgeI°Pen jaren is ge- Nixon op 2 januari j J. bij de ondertekening v an de wet op de lucht verontreiniging. NEW YORK (AFP) De Amerikaanse stichting voor de mode heeft president Nixon als de best geklede staatsman van de VS van dit jaar aangewezen. Vorig jaar ging deze onderscheiding naar vice-president Spiro Agnew. Volgens de stichting ritten o.a. ook de democratische senator Edmund Muskie en ambassadeur David Bruce, de Amerikaanse vertegenwoordiger bij het Vietnamese vredesoverleg in Parijs, goed in het pak. De president onderscheidde in zijn nieuwe plan zes punten waarover hij wetsvoorstellen zal indienen. Deze punten zijn: 1. Hervorming van de sociale zorg. Vorig jaar stelde de president een nieuw plan voor steun aan ge zinnen voor, dat o.m. een gegaran deerd minimum-inkomen inhield. Dit is nog niet door het congres goedgekeurd en Nixon drong er nu op aan het plan met voorrang te behandelen. 2. Een welvarende economie: Zo als ook al bij vorige gelegenheden zei Nixon nu opnieuw dat de Ame rikaanse economie een stadium heeft bereikt, waarin de inflatie op haar retoui raakt 3, Bescherming van het leefkli maat Nixon herinnerde eraan dat hij vorig jaar al een eerste program ma had ingediend voor de strijd tegen de vervuiling. Hij zei nu van plan te zijn dit jaar, in een afzon derlijke nota, nieuwe en krachtigere maatregelen voor te stellen tegen de vervuiling van lucht en water, tegen het lawaai en voor het herstellen van het natuurlijke milieu in de Verenigde Staten. 4. Verbetering van de openbare gezondheidszorg: Nixon zegt hier dat geen enkel Amerikaans gezin van elementaire medische hulp ver stoken mag blijven, omdat het deze niet zou kunnen betalen. 5. Herver deling van de staatsinkomsten. Dit is een geliefd stokpaardje van Nixon, die vorig jaar het „nieuwe federalis me" aangekondigde, waarbij de fede rale regering een groter stuk van haar inkomsten over staten en woongemeenschappen diende te ver delen. De president vroeg het con gres voor dit doel zestien miljard dollar op een totaal aan federale staatsontvangsten van 210 miljard dollar uit te trekken. 6. Hervorming van de federale regering. Vier van de twaalf minis teries blijven buiten de hervor ming, die Nixon voor de geest staat. Dit zijn die van buitenlandse zaken, financiën, defensie en justitie. Het ministerie van posterijen wordt een publiek lichaam op grond van een tijdens de vorige zittingsperiode van het congres genomen besluit. De ze ven andere binnenlandse zaken, arbeid, handel, landbouw, vervoer, huisvesting en stedebouw, en onder wijs en gezondheidszorg zullen opgaan in vier nieuwe ministeries. voorstel garanties tegen discrimina tie bevat. „Noch de president, noch het congres, noch het geweten van de natie kan toestaan dat geld dat van alle mensen afkomstig is, ge bruikt wordt op een wijze die som migen van hen discrimineert", zei hij. De twaalf negerleden van het huis van afgevaardigden boycotten de verenigde vergadering van het congres, omdat naar hun mening de president niets aan de noden van de negers doet. Dat worden dan een ministerie van menselijke hulpbronnen, een van gemeenschapsontwikkeling, een van natuurlijke hulpbronnen en een voor economische ontwikkeling. De president roerde even het ras senvraagstuk aan toen hij, spreken de over een betere herverdeling van de staatsinkomsten, zei dat zijn U hebt uw jurk met diep decolleté aangetrokken voor een feestje. U zit op een stoel en wilt een kopje koffie pakken. Hoe? a. U laat de koffie koud worden b V buigt voorover, maar houdt met de hand lichtjes uw kleding tegen uw lichaam. c. V buigt voorover zonder blik ken of blozen. Ja, wat doet u? A, b of c? Dezelf de krant die deze levensgrote vraag aan haar lezeressen voorlegde, wilde trouwens nog meer van ze weten: of ze haar buste het liefst in een voor gevormde beha, een soft look of in helemaal geen beha stopten en of ze aan een slobbertrui een minitruitje (strak) of een doorkijkbloes de voorkeur gaven. Vragen van belang. Wat zeg ik: van levensbelang. Je kon met de beantwoording ervan een aantal punten verdienen, en uit dat aantal kon je dan weer opmaken hoe sexy je nu wel was. Het verheugde mij innig, dat het niet zo maar een krant was die zo hartelijk en toegewijd de zorgen der vrouw van heden deelde. Het deed mij echt goed dat „Het Vrije Volk" z'n reorganisatiezorgen alweer zo ver boven is, dat mijnheer Wigbold zich via die buste- en boezemenquê te eindelijk weer eens met iets reëels kan bezig houden: de huive rende angst van zijn lezeressen of ze wel „sexy'' genoeg zijn. Sexy genoeg om met wat ze vroe ger de bourgeoisie noemden mee te komen. Sexy genoeg om zich van een proletarisch verleden los te ma ken toen hobbezak en A. J. C. cape en jaegerondergoed alles nog ver hulden, wat het diepe decolleté en de doorkijkbloes der „Vrije-Volk"- lezeressen thans olijk en vrolijk te kijk zetten. Welk een vooruitgang, vergeleken bij de tijd toen thans vergeten leid sters als Carry Pothuis, Marie Wi- bout en Saar van Gelder in wijlen „De Proletarische Vrouw" (tien cent per week) de klassenstrijd predik ten en toen hun volgelingen er een eer in stelden om zich, niet alleen innerlijk maar ook uiterlijk zo veel mogelijk van hun burgerlijke sexe- genoten te onderscheiden. Goadank, dat met die hobbezak ken en die cap en en die overtuigin gen is nu voorgoed voorbij. De pagi na met die enquête over al of niet soft lookbeha's en wat je moet doen als je op een caféstoel zit en de mannen almaar naar je benen kij ken, die voor negentig procent uit je mini-rokje te voorschijn komen -. die pagina, zo knap onder mijnheer Wigbolds leiding in elkaar gezet, bewijst het. Ik ga hem (die pagina, Wigbold zelf voorlopig nog niet) in een lijst je aan de muur hangen. Dat vergeel de portret van Troelstra kan daar dan meteen verdwijnen. Naar de zolderbij de andere rommel. Soms vraag ik me af, of het alle maal niet een beetje minder kan. En of zoiets heel eenvoudigs als ver soberen en miniseren en kalmer aan doen ons niet, meer dan alle wiebel- takserij en zo, uit die verdomde in flatiespiraal, vandaan zouden kunnen halen. Soms ook vraag ik me af, of we met ons allen niet aan het gek worden zijn. We juichen geest driftig, omdat er in Amsterdam al weer drie mammoethotels bijkomen, voor al die Amerikanen die zo nodig naar een paar vuile grachten en een paar nog vuilere Damslapers moeten komen kijken maar als die hotels klaar zijn blijken de achthonderd horecamannen en horeca-juffrouwen, die die hotels moeten runnen, ner gens te vinden. We moeten (volgens die mijnheer van het Amsterdamse Arbeidsbu reau) aan ongeschoolde knapen van vijftien jaar 150 tot 170 gulden schoon per week betalen, en verba zen ons dan nog als het ene kleinere bedrijf na het andere dat niet meer kan bijbenen. We vragen in dat nieuwe Prome nade-hotel aan de Scheveningseweg voor een nachtje slapen zonder ont bijt maar wel in een mooie suite honderdvijftig gulden, en gedoogden daarmee de investering van miljoe nen ten behoeve van een paar enke lingen die zich zoiets kunnen per mitteren miljoenen die voor de bouw van hoognodige bejaarden tehuizen, niet beschikbaar zijn, want die bouw dient afgeremd vindt men in Den Haag. En tenslotte weten wij ook bij onze onvolprezen t.v. van geen op houden. Eerst moet alle opname apparatuur en zo, met het oog op het groeiend aantal uitzendingen in kleur, vernieuwd worden. Wanneer als gevolg van dat kleur-monopolie u en ik, ter meerdere glorie van Antons zoon Frits, tot dure aanschaf van „vooruit-dan-maar-een-kleuren t.v." gedwongen zullen worden, volgt daarop straks natuurlijk de zoveelste kijkgeldverhoging. l' arti mijnheer Schüttenhelm jam mert nu al, dat hij met zijn schame le miljoenen niet uitkomt. Maar hij denkt natuurlijk niet aan hetgeen onder zulke omstandigheden toch ei genlijk voor de hand zou liggen: versobering, minisering, kalmer aan doen. Doodgewoon het tweede net af schaffen en stil leggen bijvoorbeeld. Want, hand op het hart zouden we er zoveel armer door worden wan neer wij bijvoorbeeld de Mounties- show en „Tot de dood ons scheidt zouden moeten missen? Al die pro gramma's die nu nog overal vandaan moeten worden geharkt om vooral maar die hoognodige twee netten te vullen? Hoognodige twee netten ja, omdat we nu eenmaal in etn maatschappij leven waarin het „imt op kan". Totdat de boel barst.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1971 | | pagina 13