r/o
D ruk op
de V.S.
Protest
heeft
invloed
ileek
ssen
team
Mtk
NIXON BELOOFT REVOLUTIE VOOR DE ARMEN
eiTE
architecten
studenten
denmb
IRRITANT!
Vooruitgang
Nixon best geklede
man in de VS
Standen
kunst
cultuur
1X1
OTIEDTJELS
nota
benei
Salvation
geen
redding
Sociaal
of
rijk?
Pro
en
contra
Op de
kunstmaat
Zes punten
Nachtmerrie
Discriminatie
johan winkler
Soms vraag ik...
IE)
bij de NMB.
garanderen
d de hoogste
i er de 8%%
spaarbrieven.
nederlandsche
middenstandsbank
|e bank waar óók u zich
thuis voelt!
VOLLEYBAL
EREDIVISIE
DAMES
ld
9-18
Valbovol
10-10
9-14
Octopus
10- 8
10-14
S.F.C.
10- 8
10-12
Kaïanoi
10- 6
9-10
DOS
9- 2
10-10
Boemerang
10- 2
HEREN
10-20
Tornado
10-8
10-20
S.F.C.
10-8
10-16
HVS
10-6
10-12
Orawi
10-6
10-12
DTS
10-2
10-10
Cito
10-0
DINSDAG 26 JANUARI 1971
Het had allemaal zo mooi moeten
zijn: een rock-musical „Salvation",
die het in Amerika jaren en jaren
had gedaan Maar de perskritie
ken waren helemaal niet mooi. En al
hoeft dat. anders dan in Amerika, in
Nederland nog niet het einde te be
tekenen, het draagt er fors toe hij.
Forser echter is de negatieve mond-
reclame. Nee, al is duidelijk de opzet
om van dit op geloof en kerk tege
lijk steunende en spottende theater
stuk een soort kerkdienst te maken,
toeschouwer en voorganger actief
verbonden in één sfeer, het komt niet
verder dan onaangedane kijkers te
genover een vertoning, die nauwe
lijks over het voetlicht komt.
Dat die toeschouwers zich bekocht
voelen, gaat wel weer over. Erger
heeft de criticus het, die eerlijk en
dus genadeloos „nee" moet schrijven
aan een groep, die zich zwaar in de
schulden heeft gestoken om zonder
subsidie dit „Salvation" op de plan
ken te krijgen. Maar het IS nee, en
ong voor E.B.H.V. op 5
rust verkleinden Dorien
Jetty Rasenberg de ach-
or Rapid tot 53.
■list sloot de verdediging
V. beter en Rapid kwam
aan bod. E.B.H.V. schoot
h Maas en Lies Borburgh
maal raak. Een strafworp
Riet Verharen bracht de
tg voor E.B.H.V. op 83.
al zich nu moeten gaaa
en op de promotiewed-
van Dongen hebben hun
positie in de landelijke
as tegen E.B.H.V. kunnen
Voor de rust was
ioed op dreef en zorgde
Wevers voor d)e openimgs-
Ad Verharen en Dre Ver-
rgden er voor dat Dongen
irong nam van 21. Toch
H.V. in het offensief en
rs van Cees Hoosemans en
e man E.B.H.V. de leiding
32. Nadat Mathieu Ver-
r Dongen de partijen op
et had gebracht gaf Paul
met een hard schot
veer de leiding 43. Een
ran Dongen wat resulteer-
ilpunten van Gerard, Ma
id Verharen en Adri Berk
Jongen op een voorsprong
Toch kwam E.B.H.V. door
alsspel afgerond met doel-
m Dion Wevers voor de
tot 87. Het eerste kwar-
!e rust was E.B.H.V. er
rit en alle aanvallen liepen
uit. Dongen schoot maar
en maal raak, zodat het
157 aanwees. In de slot-
n E.B.H.V. nog terug met
rs. Dongen schoot nog vier
zodat de eindstand be-
d op 19-12 voor koploper
OOFDKLASSE ZUID
DAMES
12-22 Energo
13-22
13-22
11-14
13-14
12-12
Chopeloo
Swift
PSV
VCT
Hevok
HEREN
12-22 Bekkerveld
Moller
Rapid
Hajran
Orawi 2
11-16
12-16
12-14
12-14
12-12
11- 8
13- 8
12- 6
13- 6
11-0
12-12
12- 8
12- 8
12- 8
11-0
12-12
ERGANGSKLASSE 7
DAMES
12-22
Bermi
11-18
Lyceum
12-16
OVOCO
11-14
EVVC
11-12
Karanoi 2
11-12
HEREN
13-22
Karanoi
13-22
OVOCO
13-22
NUVOC
13-20
Quos Ego
13-16
Flamingo's
2 14-16
VC Breda 2
ERGANGSKLASSE 8
13-22
Olympus
12-20
VC Breda
13-20
Sarto 2
12-16
AMVJ 2
,3-16
EGVC
12-12
Delta 2
12-12
12-10
H-6
11-2
12- 2
13-12
13-10
13-10
13-
13- 0
12- 2
13-12
13-10
13'fi
13- 6
13- 6
12-
achteraf beschouwd had die producer
het zelf kunnen weten. Want er zijn
nu eenmaal verschillen tussen de
Verenigde Staten en Nederland, die
door geen prachtige vertaling van de
op dit stuk zo bekwame Lennaert
N'ijgli zijn te verdoezelen. En zowel
het theater als het nogal critische pu
bliek stellen eigen eisen, waaraan
een beginnend producer moet we
ten te beantwoorden. Animo alleen
is in het theater onvoldoende. Omdat
animo van amateurisme geen vak
werk maakt.
Waarom werd Salvation geen „red
ding"? En nog minder een zaligma
king, zoals het programma de titel
ten onrechte vertaalde. Het Leger des
Heils onleent er zijn naam aan: Sal
vation Army. En op de lieve onge
kunstelde, direct op het volk gerichte
bekeringsprediking en belijdenis-van
zonden leek dit Salvation inderdaad.
En daar zat fout nummer één. In
Amerika is men niet alleen ook in de
grote steden veel kerkser dan in Ne
derland van nu; neemt de kerk ook
een sterke sociale plaats in, maar is
men veel langer en veel meer ver
trouwd met het naïve belijden en de
swingende muziek van de neger-me
degeloofsgenoten. Daarom ook kon
daar meer actieve medewerking wor
den bereikt, van ritmisch klappen tot
meezingen en mee-voelen.
En fout nummer 2 was, dat men het
vertaalde en verdietste. Omdat daar
door voor het Nederlands publiek
i niet alleen de breuk tussen doeners
■,en kijkers vergroot werd, maar ook
vergrofd. Want vieze woordjes klin-
ken in het Engels minder vies dan in
I Nederlandse drie-letters.
L Daarom werd Salvation op voor
hand onredbaar. De kloof moest wel
te diep zijn. En ze werd nog dieper
door onoordeelkundige rolbezetting.
En dan worden vieze woorden ordi
nair, obligate paringsimitaties kinder
achtige viezigheid die helemaal niet
schokt, worden antikerkse kritieken
en vrijmoedigheden tot grofheden.
Omdat het ingestudeerde lesjes zijn,
waar je doorheen kijkt en die je dan
dus irritant gaat vinden. Kostschool-
gedoeEen redding of zaligheid kan
slechts overkomen vanuit een diepe
persoonlijke geladenheid. Net dat
kinderachtige amateurisme van de
meesten, bleef slechts over dat Sal
vation toch echt wel een stuk of vijf
he'e beste songs bevat, die je graag
eens professioneel zou horen zingen,
teurisme van de meesten, bleef
slechts over dat Salvation toch echt
wei een stuk of vijf hele beste songs
bevat, die je graag eens professioneel
zou horen zingen.
C. NICOLAI.
Wij zijn er aan gewend geraakt
dat studentenprotest veranderingen
teweeg kan brengen in het leven
binnen een campus. Maar is het stu
dentenprotest ook in staat om daar
buiten, in de houdingen en het be
leid van de werkende bevolking iets
los te maken De ervaringen in de
groep van Amerikaanse architecten
doet inderdaad zoiets vermoeden.
Het Amerikaanse Instituut van
Architecten heeft jarenlang bekend
heid genoten als een organisatie
waarvan de leden behalve architec
ten ook zakenman waren. Het stelde
zich echter nooit zo extreem op als
de vereniging van Amerikaanse art
sen, die jarenlang gevochten heeft
tegen de socialisering van de ge
zondheidszorg en die zich er voorna
melijk toe bepaalde haar leden te
verrijken in plaats van zieken te
genezen.
Enige jaren geleden zijn ook in
het Amerikaanse Instituut van Ar
chitecten meer vooruitstrevende le
den begonnen met een actie om de
werkzaamheden van hun organisatie
meer te richten op sociale en poli
tieke terreinen, zoals het huisves
tingsprobleem en de stedelijke plan
ning. Tegelijkertijd begonnen ook
aan de architectenopleidingen in de
Verenigde Staten opstandige gelui
den te weerklinken. Het waren de
zelfde geluiden als op de campus
van zo menig Amerikaanse universi
teit.
In Amerika zijn de architecten
veel minder dan elders betrokken
bij de bouw van goedkope woonge-
legenheden. Het zijn voornamelijk
de rijken en de grote instellingen
waarvan ze hun opdrachten ontvan
gen. De meeste bekende architecten
zijn zelf ook rijk. De rancune van
de opstandige studenten richt zich
met name op het misbruik dat er
volgens hen gemaakt wordt van
staalconstructietechnieken en glas-
bouw voor de aanleg van feestpalei
zen, terwijl de steden aan verrotting
en armoede ten onder gaan.
Het eerste resultaat van het pro
test van de jonge architecten was de
totstandkoming van een comité van
architecten voor stadsvernieuwing in
Harlem zes jaar geleden. Tijdens de
grote opstand aan de Columbia Uni
versity te New York in 1968 speel
den ook de studenten in de architec
tuur een belangrijke rol. In hetzelf
de jaar verklaarde de groep „Archi-
tectenverzet" aan de Yale Universi
ty in Nieuw Engeland: „Wij vinden
dat wij als architeoten een eigen
verantwoordelijkheid hebben ten
opzichte van het publiek. Een ver
antwoordelijkheid die verder gaat
dan de onmiddellijke band tussen de
architect en de Mant en het winst
bejag".
In maart 1969 kwamen studenten
in opstand tegen de beslissing van
Skidmore Owings (de grootste bouw
onderneming in Amerika) o m in
Zuid-Afrika te gaan bouwen. Twee
maanden later kwam het in Berke
ley tot ongeregeldheden na een ver
schil van mening over de aanpak
van de stedelijke planning. In juni
van hetzelfde jaar werd het gebouw
van de architect Paul Rudolph in
Yale in de as gelegd door anonieme
daders wier motieven niet eens be-
kend gemaakt werden. Een volgende
logische stap van de studenten was
de poging om binnen het Ameri
kaanse Instituut van Architecten een
greep naar de macht te doen. Hun
leider Taylor Culver, een negerstu
dent, verlangde een bedrag van 53
miljoen gulden. Het geld zou be
steed worden aan beurzen voor ne
gerstudenten in de architectuur en
de verbetering van de toestanden in
de negerghetto's.
Een jaar later, in juni 1970, waren
de middengroepen in de architecten
vereniging de onverwachte eisen
van de radicale studenten inmiddels
weer te boven gekomen. Zij ver
wierpen een nieuwe eis van Culver
om het geld, dat uitgetrokken was
voor de bouw van hun nieuwe
hoofdkwartier, te besteden aan een
meer sociaal gericht project. De
som bedroeg 28 miljoen gulden. Des
ondanks is er in het instituut iets
veranderd. Reeds in Boston verko
zen de architecten een neger, Bob
Nash, als voorzitter. Nash oefent
zijn beroep in de ghetto's uit.
Van de drie topfunctionarissen
van de vereniging zijn er nu twee
zwart. Ook is de kans aanwezig dat
Culvers eis van 1969 om een bedrag
van 53 miljoen gulden binnenkort
ingewilligd wordt. Samen met de
Ford Foundation heeft het instituut
een bedrag van drie en half miljoen
gulden uitgetrokken voor beurzen
aan studenten die uit minderheids
groepen komen. Ook voor de sane
ring van de negerwijken heeft het
instituut een eigen afdeling opge
richt.
Een andere afdeling is in het le
ven geroepen om het Amerikaanse
congres in de gaten te houden op
het gebied van woningbouw en be
stedingsprojecten. Op het ogenblik
is het Instituut van Architecten een
gespleten organisatie: aan de ene
kant manifesteert het een sociale
bewogenheid, terwijl het aan de an
dere kant zich blijft bezighouden
met de individuele zakelijke belan
gen van haar leden. Veel zal afhan
gen van de belangstelling die het
instituut bij de jongeren kan wek
ken voor haar werk. Tot nu toe
stelde deze groep nauwelijks belang
in de vereniging van architecten.
(The GuardianDe Stem)
Het gezich van Nederland in het bui
tenland wordt niet meer alleen be
paald door klompen, gezien de film
„ADVENTURES IN PERCEPTION"
(Avonturen in waarneming) van Han
van Gelder. Deze opdracht van het
ministerie van Buitenlandse Zaken
gaat via 150 kopieën over de hele
wereld de graficus Eseher en zijn in
trigerende werk presenteren. Zijn
wereld vol mensen, vogels, vissen,
trappen en andere architectonische
bedenksels, vol trucjes met de meest
onmogelijke perspectieven, spreekt
een groot publiek aan. Hoewel be
weeglijkheid van de film en de on-
beweglijkheid (sec) van zijn pren
ten wel eens met elkaar in botsing
komen zodat de kijker in „tijdnood"
komt, is Van Gelder erin geslaagd
een plezierige culturele film (20 min)
af te leveren. Een goed stukje cul
turele propaganda, waarvan - hopen
we ook de Nederlandse kijkers niet
verstoken blijven; hetzij via de tv,
hetzij in de voorprogramma's der
biosc< pen
Om de (zogenaamde) moderne
sex-vrijheid eens goed op de hak te
kunnen nemen moet je van goeden
huize komen. In de film, die nu in
ons land is gaan draaien, „GUESS,
WHAT WE LEARNED IN SCHOOL
TODAY?" (Raad eens, wat we tegen
woordig allemaal op school te leren
krijgen) hebben regisseur G. Avild-
sen en scenarioschrijver Eugène
Price zichzelf overschat en misken
nen nogal grof de winst, die de laat
ste tijd op dit terrein gemaakt is.
Tegenover elkaar worden tè over-
trokken-stunitelig (gebrek aan raf
finement) geplaatst de oude vrijster
DE CONTRAPRESTATIE: „De
jongens die er nu op schelden, weten
niet in wat voor een hemeltje ze le
ven. Ik moest in mijn Amsterdamse
tijd iedere vrijdagochtend langs vier
ambtenaren, die mijn naam vroegen,
stempeltjes zetten, en dan na die ad
ministratieve toestand 64 gulden uit
reikten. Nu krijgt iemand die in de
„regeling" zit na een aankoop prompt
een paar duizend gulden op de bank
of de giro. Er worden nauwelijks
aankopen beneden de duizend gulden
gedaan".
Dit zegt de kunstenaar Paul van
Crimpen die deel uit maakt van
de Bergense beoordelingscommissie.
„Er is veel kritiek op de regeling
maar met de huidige regeling
proberen we het zo goed moge
lijk te doen. De toestand is inder
daad niet ideaal, miaar de kritiek
erop is vaak sterk overdreven. Inder
daad is het natuurlijk fout dat het
een sociale regeling is. Dat de rege
ling onder het ministerie van soci
ale zaken valt, wordt terecht als dis
criminerend aangevoeld.
Daarom is deze dagen van de werk
groep Belangenbehartiging Kreatieve
Kunstenaars (Kneulman c.s.) een
schets voor een kunstenaarscoöpera
tie verschenen. Twaalf gestencilde
vellen over de bedoeling, leefbedrag,
werkbedrag, leerbedra®, selectiepro
bleem etc. „Op eigen benen, los van
de staatsmachinerië" is het motto.
Jan Pam Deering, Martin de Graaf
en Norbert Roovers te Utrecht heb
ben daarop een discussiestuk gele
verd onder de titel Olivier en Adri-
aan op de kunstmaan" (13 vellen).
Ze spreken over „mogelijkheden
de nu onderdrukte solidariteit binnen
één groep binnen deze maatschappij
te effectueren". Asjeblief.... De schep
pende bureaucratische democratie
levert de kunstenaars heel wat klad-
velletjes om te schetsen.
Het befaamde openluchtmuseum Middelheim te Antwerpen heeft deze
„Grote Ammoniet" in brons van de beeldhouwer Rik Poot aangekocht. Dit
jaar zal er in dit park weer een biënnale van moderne sculptuur plaats
vinden. Iets om nu reeds in uw zomeragenda te noteren.
Het ministerie van CRM heeft
voor dit jaar 811.000 gulden be
schikbaar gesteld voor experimenten
op het gebied van kunst van alle
categorieën. Vorig jaar stond voor
deze post een half miljoen op de
begroting. Het verhoogde bedrag is
echter nog niet voldoende om aan
alle aanvragen te kannen voldoen.
De Engelse vakbond Equity, waar
de meeste Britse acteurs en actrices
bij zijn aangesloten, heeft de film
producenten verzocht een gedragsco
de op te stellen ter bescherming van
jonge actrices die zich vaak
noodgedwongen lenen voor rollen
in films met naaktscènes en gesimu
leerd sexueel contact. Equity diende
zelf een aantal voorstellen voor zo'n
gedragscode in, waaraan men het
dreigement toevoegde, dat filmregis
seurs die de regels niet in acht
wensen te nemen de kans lopen
door de vakbond geboycot te wor
den.
In de Moriaan, Markt te DEN
BOSCH, is tot 15 februari werk te
zien van de sedert '67 in Nederland
wonende Japanner KOUJI OGURA.
Het werk heeft veel te maken met
Japanse tradities, terwijl het toch
past in het westerse cultuurpatroon.
dr. Lily Whitehorn, die haar sex-frus-
traties afreageert door vrijmoedige
aanprijzingen en een aantal figuren,
die een Muchit opvoeren van gefor
ceerde aberraties (impotentie, incest,
voyeurisme, homofilie als zelfkwel
ling etc). Het had leuk kunnen zijn
als het geheel een spitsvondige grap
en grove klucht. Angst om als dulle
was geworden i.p.v. een karikatuur
kerels versleten te worden, die de
zon niet in het seksuele water kunnen
zien schijnen en een gebrek aan
geest, maken deze film tot een
gemiste kans.
eindredactie
henk egbers
(Van onze redactie buitenland)
Washington President
rnxon heeft vrijdagavond het Ame
rikaanse congres gevraagd hem te
nelpen bij het lanceren van een
nieuwe Amerikaanse revolutie met
ywbeterde gezondheidsdiensten ten
Behoeve van de armen en meer
unanciële hulp aan in moeilijkheden
verkerende steden en staten.
•n zijn boodschap aan het congres,
ne „State of the Union", stelde de
President voorts een extra toewij-
"ng voor van honderd miljoen dol-
,ar voor kankeronderzoek als onder-
Mei van een algehele nationale
strijd tegen deze ziekte.
Nixon vroeg voorts grotere uitga
ven om het vervuilde leefklimaat te
einigen en voor een gegarandeerd
rammum-inkomen voor financieel
minder draagkrachtige Amerikanen.
Ue boodschap van Nixon, heeft,
zoals gemeld, reeds veel protest ont-
etend in het congres. Met name de
democraten vertrouwen Nixon niet:
de toespraak bevatte veel rethoriek
I, 7?§e beloften en weinig concrete
details, menen zij.
Hij zei dat hij een vergaand pak
ket voorstellen zal aanbieden ter
verbetering van de gezondheidszorg,
die aan meer mensen ten goede zal
komen. De president deed het con
gres voorstellen voor grotere federa
le financiële hulp aan staten en
steden. Hij sprak van een verhoging
van 25 procent vergeleken met het
huidige peil.
De boodschap van de president
aan de verenigde vergadering van
het 92ste congres had uitsluitend
betrekking op binnenlandse kwes
ties. Er werd met geen woord in
gerept over Indo-China of andere
buitenlandse vraagstukken.
Nixon beloofde het congres vol
gende maand een afzonderlijk rap
port over de buitenlandse politiek.
®e. tijd .is gekomen, aldus Nixon,
m Amerika in beweging te brengen
een lange nachtmerrie van oor-
ril- i y^'^aldheid, inflatie en mis-
uaaa te beëindigen.
sPrak geestdriftig over de
hoüff" d'e de fe6erale regering
h»ri om de armen betere mogelijk-
bilri v00r een waardig bestaan te
en een einde te maken aan
1 'ange donkere tijd waardoor het
"aan de afgeI°Pen jaren is ge-
Nixon op 2 januari j J. bij de ondertekening v an de wet op de lucht
verontreiniging.
NEW YORK (AFP) De Amerikaanse stichting voor de mode heeft
president Nixon als de best geklede staatsman van de VS van dit jaar
aangewezen. Vorig jaar ging deze onderscheiding naar vice-president
Spiro Agnew.
Volgens de stichting ritten o.a. ook de democratische senator Edmund
Muskie en ambassadeur David Bruce, de Amerikaanse vertegenwoordiger
bij het Vietnamese vredesoverleg in Parijs, goed in het pak.
De president onderscheidde in zijn
nieuwe plan zes punten waarover
hij wetsvoorstellen zal indienen.
Deze punten zijn:
1. Hervorming van de sociale
zorg. Vorig jaar stelde de president
een nieuw plan voor steun aan ge
zinnen voor, dat o.m. een gegaran
deerd minimum-inkomen inhield.
Dit is nog niet door het congres
goedgekeurd en Nixon drong er nu
op aan het plan met voorrang te
behandelen.
2. Een welvarende economie: Zo
als ook al bij vorige gelegenheden
zei Nixon nu opnieuw dat de Ame
rikaanse economie een stadium heeft
bereikt, waarin de inflatie op haar
retoui raakt
3, Bescherming van het leefkli
maat Nixon herinnerde eraan dat
hij vorig jaar al een eerste program
ma had ingediend voor de strijd
tegen de vervuiling. Hij zei nu van
plan te zijn dit jaar, in een afzon
derlijke nota, nieuwe en krachtigere
maatregelen voor te stellen tegen de
vervuiling van lucht en water, tegen
het lawaai en voor het herstellen
van het natuurlijke milieu in de
Verenigde Staten.
4. Verbetering van de openbare
gezondheidszorg: Nixon zegt hier
dat geen enkel Amerikaans gezin
van elementaire medische hulp ver
stoken mag blijven, omdat het deze
niet zou kunnen betalen. 5. Herver
deling van de staatsinkomsten. Dit is
een geliefd stokpaardje van Nixon,
die vorig jaar het „nieuwe federalis
me" aangekondigde, waarbij de fede
rale regering een groter stuk van
haar inkomsten over staten en
woongemeenschappen diende te ver
delen. De president vroeg het con
gres voor dit doel zestien miljard
dollar op een totaal aan federale
staatsontvangsten van 210 miljard
dollar uit te trekken.
6. Hervorming van de federale
regering. Vier van de twaalf minis
teries blijven buiten de hervor
ming, die Nixon voor de geest staat.
Dit zijn die van buitenlandse zaken,
financiën, defensie en justitie. Het
ministerie van posterijen wordt een
publiek lichaam op grond van een
tijdens de vorige zittingsperiode van
het congres genomen besluit. De ze
ven andere binnenlandse zaken,
arbeid, handel, landbouw, vervoer,
huisvesting en stedebouw, en onder
wijs en gezondheidszorg zullen
opgaan in vier nieuwe ministeries.
voorstel garanties tegen discrimina
tie bevat. „Noch de president, noch
het congres, noch het geweten van
de natie kan toestaan dat geld dat
van alle mensen afkomstig is, ge
bruikt wordt op een wijze die som
migen van hen discrimineert", zei
hij.
De twaalf negerleden van het
huis van afgevaardigden boycotten
de verenigde vergadering van het
congres, omdat naar hun mening de
president niets aan de noden van
de negers doet.
Dat worden dan een ministerie van
menselijke hulpbronnen, een van
gemeenschapsontwikkeling, een van
natuurlijke hulpbronnen en een voor
economische ontwikkeling.
De president roerde even het ras
senvraagstuk aan toen hij, spreken
de over een betere herverdeling van
de staatsinkomsten, zei dat zijn
U hebt uw jurk met diep decolleté
aangetrokken voor een feestje. U zit
op een stoel en wilt een kopje
koffie pakken. Hoe?
a. U laat de koffie koud worden
b V buigt voorover, maar houdt
met de hand lichtjes uw kleding
tegen uw lichaam.
c. V buigt voorover zonder blik
ken of blozen.
Ja, wat doet u? A, b of c? Dezelf
de krant die deze levensgrote vraag
aan haar lezeressen voorlegde, wilde
trouwens nog meer van ze weten: of
ze haar buste het liefst in een voor
gevormde beha, een soft look of in
helemaal geen beha stopten en of ze
aan een slobbertrui een minitruitje
(strak) of een doorkijkbloes de
voorkeur gaven.
Vragen van belang. Wat zeg ik:
van levensbelang. Je kon met de
beantwoording ervan een aantal
punten verdienen, en uit dat aantal
kon je dan weer opmaken hoe sexy
je nu wel was.
Het verheugde mij innig, dat het
niet zo maar een krant was die zo
hartelijk en toegewijd de zorgen der
vrouw van heden deelde. Het deed
mij echt goed dat „Het Vrije Volk"
z'n reorganisatiezorgen alweer zo
ver boven is, dat mijnheer Wigbold
zich via die buste- en boezemenquê
te eindelijk weer eens met iets
reëels kan bezig houden: de huive
rende angst van zijn lezeressen of ze
wel „sexy'' genoeg zijn.
Sexy genoeg om met wat ze vroe
ger de bourgeoisie noemden mee te
komen. Sexy genoeg om zich van
een proletarisch verleden los te ma
ken toen hobbezak en A. J. C. cape
en jaegerondergoed alles nog ver
hulden, wat het diepe decolleté en
de doorkijkbloes der „Vrije-Volk"-
lezeressen thans olijk en vrolijk te
kijk zetten.
Welk een vooruitgang, vergeleken
bij de tijd toen thans vergeten leid
sters als Carry Pothuis, Marie Wi-
bout en Saar van Gelder in wijlen
„De Proletarische Vrouw" (tien cent
per week) de klassenstrijd predik
ten en toen hun volgelingen er een
eer in stelden om zich, niet alleen
innerlijk maar ook uiterlijk zo veel
mogelijk van hun burgerlijke sexe-
genoten te onderscheiden.
Goadank, dat met die hobbezak
ken en die cap en en die overtuigin
gen is nu voorgoed voorbij. De pagi
na met die enquête over al of niet
soft lookbeha's en wat je moet doen
als je op een caféstoel zit en de
mannen almaar naar je benen kij
ken, die voor negentig procent uit je
mini-rokje te voorschijn komen -.
die pagina, zo knap onder mijnheer
Wigbolds leiding in elkaar gezet,
bewijst het.
Ik ga hem (die pagina, Wigbold
zelf voorlopig nog niet) in een lijst
je aan de muur hangen. Dat vergeel
de portret van Troelstra kan daar
dan meteen verdwijnen. Naar de
zolderbij de andere rommel.
Soms vraag ik me af, of het alle
maal niet een beetje minder kan.
En of zoiets heel eenvoudigs als ver
soberen en miniseren en kalmer aan
doen ons niet, meer dan alle wiebel-
takserij en zo, uit die verdomde in
flatiespiraal, vandaan zouden kunnen
halen. Soms ook vraag ik me af,
of we met ons allen niet aan het
gek worden zijn. We juichen geest
driftig, omdat er in Amsterdam al
weer drie mammoethotels bijkomen,
voor al die Amerikanen die zo nodig
naar een paar vuile grachten en een
paar nog vuilere Damslapers moeten
komen kijken maar als die hotels
klaar zijn blijken de achthonderd
horecamannen en horeca-juffrouwen,
die die hotels moeten runnen, ner
gens te vinden.
We moeten (volgens die mijnheer
van het Amsterdamse Arbeidsbu
reau) aan ongeschoolde knapen van
vijftien jaar 150 tot 170 gulden
schoon per week betalen, en verba
zen ons dan nog als het ene kleinere
bedrijf na het andere dat niet meer
kan bijbenen.
We vragen in dat nieuwe Prome
nade-hotel aan de Scheveningseweg
voor een nachtje slapen zonder ont
bijt maar wel in een mooie suite
honderdvijftig gulden, en gedoogden
daarmee de investering van miljoe
nen ten behoeve van een paar enke
lingen die zich zoiets kunnen per
mitteren miljoenen die voor de
bouw van hoognodige bejaarden
tehuizen, niet beschikbaar zijn, want
die bouw dient afgeremd vindt men
in Den Haag.
En tenslotte weten wij ook bij
onze onvolprezen t.v. van geen op
houden. Eerst moet alle opname
apparatuur en zo, met het oog op
het groeiend aantal uitzendingen in
kleur, vernieuwd worden. Wanneer
als gevolg van dat kleur-monopolie
u en ik, ter meerdere glorie van
Antons zoon Frits, tot dure aanschaf
van „vooruit-dan-maar-een-kleuren
t.v." gedwongen zullen worden,
volgt daarop straks natuurlijk de
zoveelste kijkgeldverhoging.
l' arti mijnheer Schüttenhelm jam
mert nu al, dat hij met zijn schame
le miljoenen niet uitkomt. Maar hij
denkt natuurlijk niet aan hetgeen
onder zulke omstandigheden toch ei
genlijk voor de hand zou liggen:
versobering, minisering, kalmer aan
doen.
Doodgewoon het tweede net af
schaffen en stil leggen bijvoorbeeld.
Want, hand op het hart zouden we
er zoveel armer door worden wan
neer wij bijvoorbeeld de Mounties-
show en „Tot de dood ons scheidt
zouden moeten missen? Al die pro
gramma's die nu nog overal vandaan
moeten worden geharkt om vooral
maar die hoognodige twee netten te
vullen? Hoognodige twee netten
ja, omdat we nu eenmaal in etn
maatschappij leven waarin het „imt
op kan". Totdat de boel barst.