Juventus trainer Grosso geeft FC Twente niet veel kans
Het gaat
nooit volgens
het boekje...
vrij
uit
24 vrachtwagens I
in ruil voor Cucceredda I
Reddende vliegers van Marine:
Gemakkelijk
24 vrachtwagens
Steeds meer
ongevallen
„Kassian-acties"
Invloed
Trekpleister
Geen
huzarenstuk j es
W «S»
2^.^BIJLAGE VAN DE STEM/23 JANUARI 1971
door Jack Arentsen
Armano Pitcchi trekt zich
van alle publiciteit
niets aan. Terwijl
hulptrainer Grosso
druk met de jonge
voetbalploeg van Ju
ventus woensdag tegen
stander van FC Twenthe in
ie strijd van het Runners Up
Cup toernooi bezig is, doet
picchi de ene na de andere
harde uitspraak. „FC Twen
te moet goed xunnen voetbal
len, maar ze missen mensen
als Haller en Salvadore.
l'wee spelers van 31 jaar,
maar ze zijn zo hard als een
bikkel en zo slim als een
vos". Of deze: „Over twee
jaar staat Juventus weer aan
Je kop van de Italiaanse
competitie". En wat te den-
hen van deze uitlating: „On
ze 22-jarige Pietro Anastasi
wordt de grootste voetballer
iie men in Italië ooit heeft
gekend. 4ij zal nog dit jaar
"2 keizerskroon van Gianni
Rivera en Luigi Riva over-
aemen. Anastasi kan name
lijk alles. Hij maakt doelpun
ten en hij kan verrukkelijke
spelsitua 3S opbouwen.
\nastasi is Rivera en Riva in
sen persoon".
Armano Picchi, met zijn 35
jaren de jongste trainer in de
hoogste afdeling van het Ita
liaanse voet' xl, heeft een
iuidelijke verklaring voor al
zijn uitlatingen. „Ik ben nu
ruim een half jaar met deze
jonge ploeg aan het werk en
het ziet »r naar uit dat ik de
tomende tijd met dit elftal in
ie hemel zal komen. Niet dat
iet allemaal zulke lieverdjes
zijn, maar we zitten wel
barstens vol talent, gees-
irift en werklust. En derge
lijke zaken werken alleen
maar positief op de instelling
van de spelers. De periode
Cagliari, AC Milan, Inter en
Fiorentina zal spoedig afge
sloten zijn. Na de magere ja
ren breekt voor ,uventus een
aieuw bloeiend tijdperk
xan".
Bij Juventus kan men in
dat opzicht vrij gemakkelijk
hoog van de toren blazen. Ju
ventus, in 1887 door studen
ten en gymnasiasten opge
richt, behoort namelijk tot de
zeer beperkte groep van Ita
liaanse voetbalclubs die niet
met geweldige schulden wer
ken. En toch heeft men in de
loop der jaren miljoenen gul
dens uitgegeven voor spelers.
Kon trainer Heriberto Herre-
ra jarenlang zo'n 3 miljoen
gulden na 12 maanden wer
ken, op zijn bank-rekening
tegemoet zien en wordt aan
spelers als Helmut Haller en
Pietro Anastasi nog altijd
jaarlijks een handgeld van
ruim 200.000,- gegeven.
Maar deze bedragen staan
nog in scherp contrast met de
as'ronomische sommen waar
voor Juventus alleen de laat
ste 3 jaar enkele spelers heeft
gekocht. En trainer Armano
Picchi ("Wat ik verdien? daar
heeft niemand iets mee te ma
ken), noemt zonder blikken
en blozen enkele voorbeelden
bij Juventus: Helmut Haller,
Pietro Anastasi en de van
Cagliari overgenomen Anto-
nello Cucceredda.
Helmut Haller: de West-
duitser werd in 1968 van Bo
logna overgenomen voor een
bedrag van bijna 3 miljoen
gulden. Daarnaast zou Juven
tus ervoor zorgen dat in het
Westduitse Augsburg metter
tijd voor Haller een schitte
rend huis met zwembad werd
gebouwd. Terwijl Haller er
tijdens zijn hele leven verder
verzekerd van kan zijn, dat
hij elk half jaar een nieuwe
auto van Juventus krijgt aan
geboden.
Van de 21-jarige Antonello
Cucceredda, voor de aanvang
van de thans lopende compe
titie van de Italiaanse kam-
pioensploeg Cagliari overge
nomen, is de transferprijs
moeilijk te benaderen.
In ruil voor de komst van
Cucceredda vertrokken wel
24 gloednieuwe Fiat-vracht
wagens naar het eiland Sar
dinië.
En dan Pietro Anastasi, een
van de grooste talenten in het
Italiaanse voetbal die zich
echter het wereldkampioen
schap voetbal in Mexico zag
ontgaan, omdat hij kort voor
het vertrek van de Italiaanse
ploeg naar het eindtoernooi,
voor een buik operatie in het
ziekenhuis moest worden op
genomen, Anastasi zag zijn
transferwaarde in enkele ja
ren stijgen van 240.000 tot
bijna 4 miljoen gulden. Toen
Anastasi in 1968 door Varese
cp Sicilië werd ontdekt, be
taalde de club van koelkasten
miljonair Giovanni Borghi 40
miljoen lires 240.000) voor
deze speler. Enkele jaren la
ter gingen Inter en Juventus
op de transfermarkt de strijd
aan om deze speler. Het ge
volg: twee jaar na de transfer
van 240.000 werd de ver
koopsom van Anastasi van
Varese naar Juventus door de
Italiaanse voetbalbond vastge
steld op 660 milj. lires (zo'n
4 miljoen gulden).
De Italiaanse voetbalbond
moest wel tot deze uitspraak
komen omdat bij de transfer
tussen Varese en Juventus
veel werd gescharreld met ge
bruiksartikelen. Juventus
bood een groot aantal vracht
wagens, terwijl Varese-presi-
dent Givanni Borghi wel wat
van zijn koelkasten via deze
transfer op de markt wilde
brengen. Men kwam tot een
akkoord. Er werd over en
weer geruild en Juventus be
taalde uiteindelijk 1,5 miljoen
gulden bij.
Maai daarmee was de zaak
door Wim Koek
DE vis wordi nog al
tijd duur betaald.
De lonen van de
vissers zijn goed,
maar de gevaren waaraan
zij worden blootgesteld
zijn ook groot. In het ka
naal, 's werelds drukste
zeestraat, verging de Bres-
kens-16. Bijna zonder een
spoor achter te laten. Veel
te laat werd de Marine
Luchtvaart Dienst inge
schakeld. Waarom zo
vraagt men zich bij de op-
sporings- en reddings
dienst van de marine af.
Laat men de vissers zich
niet elke dag melden met
opgave van hun positie,
dan kan het nooit voorko
men dat er drie dagen ge
wacht wordt met het zoe
ken en dan weet men ook
beter waar gezocht moet
worden. Maar goede vis
gronden zijn „bedrijfsge
heim" en vis is duur
te duur?
„Die Breskens-16 was weer
zo'n overtijd-melding. In de
vroege ochtend van de
twaalfde had een collega-vis
ser het laatste contact met
het schip. Pas in de ochtend
van de 15e werden wij te
hulp geroepen. Er was na
tuurlijk niet veel hoop meer,
maar je kunt geen enkel ri
sico nemen. We hebben er
tot en met maandag de 18e
ruim 21 vlieguren met 4
vliegtuigen aan besteed. Zo
een overtijd-melding dat be
tekent frustrerend werk voor
ons". Aan het woord is lui
tenant ter zee vlieger eerste
klas E. J. Dijkstra, officier
operaties van het marine
vliegkamp Valkenburg, de
basis van de vaak redding
brengende Neptunes, Track
ers en helikopters van de
marine. Hij laat me een gra
fiek zien waarop uitgetekend
staat hoe lang een mens het
kan uithouden in het water
bij verschillende temperatu
ren. „Op het ogenblik is het
zeewater een graad of zes.
Dat betekent dat een mens
na twee-en-een-half uur ze
ker dood is maar na drie
kwartier is bij dat waar
schijnlijk ook al. Dat hangt
ervan af of hij speciale kle
ding en hulpmiddelen bij
zich heeft, zoals militaire
vliegers of dat klinkt mis
schien gek dat hij al of
niet een beschermende vet
laag heeft". Het is een som
ber grafiekje. Het betekent
dat 's winters te water ra
ken een riskante zaak is, ook
al staan op Valkenburg vier
entwintig uur per dag red
dingsbemanningen klaar om
binnen twintig minuten op te
stijgen.
„Toch is zo'n grafiekje nooit
van invloed op onze beslis
sing of we vliegen of niet",
zegt l.t.z. Dijkstra. „We vlie
gen altijd als we gealar-
wel wat geweind. Toch zijn
de mannen van de PSRD
telkens weer verbijsterd door
de zorgeloosheid waarmee
bijvoorbeeld de zeegaande
watersporters het ruime sop
kiezen. Luitenant ter zee eer
ste klas W. F. de Koning,
officier-vliegdienst, heeft zo
'n voorbeeld: „Een jacht
vertrekt met bestemming
Oostende. De Belgische ha
ven krijgt daarvan bericht.
Maar het komt niet aan.
Oostende slaat alarm. Wij
zoeken, dagenlang. We vin
den niets. En wat blijkt? De
bemanning van het jacht
viert feest in Ramsgate in
Engeland. Commentaar: het
was zo'n mooi weer dat we
maar overgestoken zijn.
Daar is natuurlijk niets op
tegen, maar dan zouden ze
wel Oostende even hebben
moeten verwittigen, 't Komt
wel voor dat wij aan 't zoe
ken zijn op verzoek van een
angstige familie en dat een
prentbriefkaart uit een vol
komen onverwacht haven
plaatsje een einde maakt
aan onze zoektocht en aan
de onrust van de familiele
den. Dat is toch te gek?"
Het aantal scheepvaartonge
vallen waarbij de marine te
hulp wordt geroepen neemt
onrustbarend snel toe. De
desbetreffende curve op de
grafiek van de O S R D
loopt steil omhoog in tegen
stelling tot die van de lucht
vaartongevallen, die trou
wens nooit zo erg hoog is
gekomen. De „boekhouding"
van de operaties-officier ver
toont in de vakantiemaan
den een duidelijke piek die
de onverantwoordelijkheden
van menige watersporter
duidelijk onderstreept. Maar
ook de visserij vaart met vol
gens het devies „veiligheid
voorop". De mannen van de
O S R D voelen zich niet ge
roepen de visserij op de vin
gers te tokken. („Daar zijn
wij niet voor".) Maar ze
hebben er wel een idee over:
„Laat men elke visser ver
plichten minstens eenmaal
daags, liefst op een vast uur,
zijn reder in kennis te stel
len van zijn positie. We we
ten dat ze om zakelijke re
denen hun visgronden niet
aan de openbaarheid willen
prijsgeven. Maar laten ze 't
dan desnoods in code doen.
Er moet iemand zijn, die
weet waar ze ongeveer zit
ten. Visserij-ongevallen zijn
dikwijls overtijd-meldingen.
De tijdsfactor hebben ze dan
dus al tegen. Nou, om ie
mand te redden móet je pri
mair weten waar je hem zoe
ken moet, als je dat ook nog
niet weet... dan is de kans
groot dat je de slachtoffers
bij voorbaat al af kunt schrij
ven.Dat neemt niet weg,
dat de zeegroene Trackers
of de donkergeschilderde
Neptunes altijd weer opstij
gen en gaan zoeken. Je kunt
immers niet weten. Het gaat
nu eenmaal nooit volgens het
boekje...
Anastasi is Riva en
llllllllllllllllllllllllllllllllllllimillllllllllllllllllllllllllllllllMIIIIIIIIIIIIMI
iïiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiïi
Rivera in
een persoon
Er kunnen mensenlevens op
het spel staan. „Snelle ac
tie" is de stelregel. Het ve
rifiëren komt later wel.
De internationale organisatie
van het reddingswezen is ge
baseerd op een I C A O-ver
drag van 1944. Aanvankelijk
was het alleen bedoeld voor
reddingsacties ten behoeve
van ongevallen met vliegtui
gen, maar na verloop van
tijd kwamen daar ook (en
men mag nu wel zeggen:
vooral) de scheepvaartonge
vallen bij en de zogenaamde
„kassian-acties", de term
die gebruikt wordt voor ac
ties als het overvliegen van
nieren, bloedplasma enz., en
het van schepen halen van
ernstig zieken of zelfs het
zoeken naar een verdwaald
kind in de duinen van Zand-
voort. (Kassian is Maleis
voor mededogen of meele
ven). De wereld werd door
de I C A O verdeeld in re
gio's, de zogenaamde Flight
Information Regions (F I
R's). Nederland heeft ook zo
éeen FIR toegewezen gekre
gen en de commandant zee
macht werd belast met de
organisatie en de leiding
van alle reddingsoperaties in
deze F 1 R. „Amsterdam-F 1
R", zoals het Nederlandse
deel heet, bestrijkt behalve
het land. ook een indrukwek
kende lap Noordzee, be
grensd door o.m. de F I R's
van Kopenhagen, Hannover,
Brussel, Londen, Preston en
Edinburgh. Het vliegkamp
Valkenburg is het zenuwcen
trum van Amsterdam-F 1 R.
nog niet af. Anastasi had
recht op een handgeld van
10% van de transferwaarde.
De oplossing werd uiteinde
lijk toch gevonden: het hand
geld werd verzilverd in voor
namelijk aandelen van de
Fiat-automobielfabrieken.
Uit dit alles blijkt wel dat
Fiat altijd een belangrijke in
vloed bij Juventus heeft ge
had. Toen in 1925 de Fiat-pre
sident Giovanni Agnelli zich
voor de club ging interesseren
kwamen de grote successen.
Giovanni kocht voor een
groot vermogen de Argentijn
se Orsi en Motti en zag Ju
ventus van 1930 tot en met
Na de periode Giovanni Ag
nelli, kwam de nieuwe pre
sident van de automobielfa
briek Gianni Agnelli. Ook hij
stopte miljoenen lires in de
club en de Denen Jorg Han
sen en Praest werden de
nieuwe kopstukken in de
ploeg. De Agnelli-lijn was
niet meer bij Juventus weg
te denken. Umberto Agnelli
voelde zich later tot de club
aangetrokken en stimuleerde
bij de aankopen van de Ar
gentijn Omar Sivori en de
Engelsman Johon Charles.
Dr. Catella (nauw verbonden
met de familie Agnelli) heeft
nu de touwtjes in handen bij
de NV Juventus (95% van de
aandelen is in het bezit van
Fiat). Dr. Catella was het die
na de komst van de Braziliaan
Cinesinho en de Spanjaard
Dei Sol het aandurfde om be
langrijke overeenkomsten met
Haller, Anastasi en de inmid
dels weer vertrokken Zweed
Roger Magnussen af te slui
ten.
Maai'", zegt trainer Armano
Picchi nu: "Bij Juventus was
men vergeten om de zaak op
tijd te verjongen. Er kwam
te weinig vers bloed. Een ge
middelde leeftijd van ruim 27
jaar vind ik in het tempo
voetbal van heden te hoog.
Daarom werd aan het eind
van vorig seizoen het grootste
deel van de geroutineerde
krachten afgevoerd. Alleen
Haller en Sandro Salvador
(de enige speler die nog is
overgebleven van de ploeg die
in 1968 in de halve finales
van het Europa-Cup toernooi
voor landskampioenen door
Benfica werd uitgeschakeld )-
zijn gebleven. Zij vormen de
ruggegraat van mijn tepe-
ramentvolle ploeg. Een elftal
dat nu al heel voetballend
Italië op stelten kan zetten,
maar over enkele jaren ook in
geheel Europa zal heersen".
Armano Picchi wil zijn eigen
spel, zijn eigen wilskracht,
zijn levenslust in het elftal
van Juventus terugvinden.
"Door de verjongingskuur heb
ik sterke troeven in handen
gekregen. De gemiddelde leef
tijd is nu 24 jaar en dat maakt
van mijn squadro een vurig,
snel op tempo komend elftal.
En het komende duel met FC
Twente. Ook al een jonge
ploeg. Ze hebben me zelf ver
teld gemiddeld nog jonger dan
Juventus. Maar.... Twente
heeft geen Haller en ook geen
Anastasi. En daarom gaan we
winnen'.
De training van Juventus,
vlak bij het Stadio Comunale
accommodatie voor 71.800
toeschouwers) is dagelijks een
trekpleister voor jong en oud.
Armano Picchi tenslotte: 'Ju
ventus is niet alleen de fi
nancieel machtigste, maar ook
de populairste club in Italië'.
Iedereen leeft met ons mee
En zeker de fabrieksarbeiders
bij Fiat. Mensen die stuk voor
stuk de kans lopen om eens
in hun leven gratis met hun
elftal mee te reizen. Voor ie
dere uitwedstrijd worden na
melijk zo'n 30 reizen onder de
supporters verloot.
Pietro Anastasi (hier op archieffoto links in duel met Wolfgang Overath) zag in een paar jaar tijds zijn markt
waarde stijgen van 200.000 gulden tot 4 miljoen. Hij is de man van wie trainer Grosso zegt„Hij is beter dan
Gianni Rivera en Luigi Riva. Sterker nog. Hij is Riva en Rivera in één persoon!"
meerd worden. We nemen
geen enkel risico. We hebben
tenslotte een keer een boots
man levend uiit zee gevist,
die volgens datzelfde gra
fiekje al vele uren dood had
moeten zijn. Het gaat nooit
volgens het boekje...". Die
zelfde woorden had een uur
eerder ook kapitein-luitenant
ter zee (vlieger) jhr. A. W.
v. d. Brandeler al gebezigd
toen hij het had over vreem
de complicaties die telkens
bij elke operatie opduiken.
Op papier zo toont hij
aan ligt de hele zaak
prachtig vast. Het alarme
ringssysteem is tot in details
vastgelegd in waterdichte
procedures. Technisch en or
ganisatorisch gesproken zijn
ook de verbindingsprocedu
res puntgaat. Regelmatige
oefeningen houden de be
manningen en zenuwcentra
van de opsporings- en red
dingsdienst OSRD op peil
en schaven de toch al voor
beeldig uitgewerkte interna
tionale samenwerking bij.
Daar komt nog bij dat aan
juist deze taak met volle
overgave wordt gewerkt, ook
al gaat het er nogal eens
ruig toe. „Ik hoor over dit
soort werk nooit iemand kan
keren en dat wil wel wat
zeggen", zegt overste Van de
Brandeler die als hoofd
vliegdienst de dagelijkse lei
ding over de OSRD heeft.
„Het is een plezierige, dank
bare, positieve vredestaak.
Wel zwaar dikwijls of frus
trerend indien blijkt dat we
opgestegen zijn omdat de
een of andere lolbroek het
lexxk vond vuurpijlen af te
steken". Maar: „Het gaat
nooit volgens het boekje", 't
Reddingsapparaat mag nog
zo gesmeerd lopen, in eerste
instantie is men meestal af
hankelijk van menselijke
waarnemingen, die zijn bij
na altijd uiterst vaag, ver
warrend of elkaar tegenspre
kend, veel tijd voor het ve
rifiëren van dergelijke mel
dingen gunt men zich niet.
Als een spin jn zijn web van
draadloze verbindingen ze
telt de officier-operaties van
de marinebasis in zijn gla
zen operations-room". Hij
onderhoudt directe verbindin
gen met Scheveningen-Radio.
de (particuliere) reddings-
maatschappijen, de civiele
en militaire luehtverkeers-
centra, de luchtmacht, K L
M-Noordzee, helikopters,
booreilanden, de Rijkspolitie,
de kustwacht, enz., enz. Het
zijn tegelijkertijd zijn infor
manten en indien nodig
zijn assistenten. Binnen 20
minuten na alarm kan het
parate toestel opstijgen. Al
leen 's nachts kaïn het een
minuut of tien langer duren.
Maar in de praktijk zijn zo
wel overdag als 's nachts wel
snellere tijden gemaakt.
Waarom altijd vleugelvlieg
tuigen eerste de lucht in?
Waarom niet meteen de veel
„handiger" helikopters er op
uitgestuurd? Overste Van de
Brandeler: „Helikopters zijn
niet onder alle omstandighe
den even „handig". Onze
Neptunes en Trackers zijn
vliegende radiostations. Ik
wil bij zo'n operatie beschik
ken over een stabiele waar
neming, beoordelings- en co-
ordinatieplatform. Een Nep
tune kan vliegtuigen „ho-
men". Dat wil zeggen dat
eventuele helikopters him na-
vigatieapparatuur kunnen
afstemmen op de boven de
plaats des onheils cirkelende
Neptune. De Neptune kan bo
vendien ook schepen oproe
pen en dirigeren en verder
met alle mogelijke betrokken
organisaties en diensten
rechtstreeks praten. Tenslot
te kunnen Neptunes en
Trackers ook nog daadwer
kelijk aan reddingswerk
deelnemen door rubber boten
uit te werpen". Toch zijn 't
de helikopters die vaak voor
het spektakel zorgen. Zoals
in die barre avond enkele
maanden geleden, toen twee
hengelaars van een strekdam
in het Botlekgebied werden
gehaald. In het donker en bij
slecht weer. Luitenant ter
zeer eerste klas J. Bezemer,
commandant van de no. 7
helikopter-squadron: „Eigen
lijk zijn de helikopters hele
maal niet bedoeld voor nach
telijke operaties in slecht
weer. Maar soms is er geen
andere oplossing en dan doen
we het maar".
De bemanning houdt zich dan
vast aan een paar instru
menten en de schijnwerpers
aan de onderzijde van de
romp. Dat wil overigens niet
zeggen dat men er op uit is
roekeloze huzarenstukjes uit
te halen ten behoeve van de
publieke sensatiezucht. Toen
op vrijdag 15 januari 't eer
ste vliegtuig opsteeg, op
zoek naar de Breskens-16,
was het mistig in het Kanaal.
Zo'n vliegtuig vliegt in het
zoekgebied op zeer geringe
hoogte. Al na een half uur
werd het teruggeroepen.
Niet alleen omdat de piloot
meldde dat hij geen hand
voor de ogen zag en het ge
vaar liep tegen 'n scheeps
mast te botsen, maar ook
omdat inmiddels het vlieg
kamp Valkenburg zelf in 'n
steeds dichtere mist kwam te
zitten. Het xverd tenslotte 'n
hele toer het toestel weer
veilig op het beton te krij
gen. Men kan zich voorstel
len hoe deze marine-vliegers
zich voelen als ze zijn beet
genomen door lieden die in
dolle feestvreugde of gewoon
omdat ze niet goed snik
schijnen te zijn, vuurpijlen
hebben afgestoken. Zoiets
gebeurde nog in de nacht
van 22 op 23 december.
Maar een vuurpijl betekent
officieel althans gevaar
en dus stijgt de Neptune op.
Geen risico... Men is op het
vliegkamp Valkenburg al
dikwijls genoeg voor niets in
actie gekomen en men is er
Herman Heijerman's verwijt 'de vis wordt duur betaald' doet nog steeds opgeld, leder jaar opnieuw keren vissersschepen niet
terug in hun thuishaven. De laatste in deze nooit eindigende rij is tot nu toe de Breskens-16, die met man en muis is vergaan. De
opsporing kwam te laat op gang. Te laat voor de altijd paraat zijnde Neptune-opsporingsvliegtuigen, die desondanks altijd
vliegen. 'We nemen geen enkel risico' zeggen ze dan, hoewel de praktijk heeft uitgewezen, dat zeker in de wintermaanden een
verblijf in het ijskoude zeewater niet langer dan zo'n drie kwartier tot 2,5 uur kan duren. Het zoeken was dan ook te vergeefs.
Maar ondertussen gaat het leven door. Ook in de thuishaven van het ongeluksschip waar collega-vissers al weer bezig zijn met
de netten voor de uolgende uisuanyst.
