Tajiri: „Ik ben
geen pornograaf"
BRITSE AMBASSADEUR
IN URUGUAYEEN PION
COLO
Paul
weer
NIEK VAN LEEST EN ZIJN KUNSTZINNIGE WEB
Tellingen
angst
voor de
computer
DREES JR.
GELOOFT
IN DS'70
'Zichem-
Tsjechiscl
Dick Verl
kunst
cultuur
Medische
ethiek en
praktijk
ron
innenhof
Jachthavens
Hoog lijd
DINSDAG 12 JANUARI 1971
DINSDAG 12 JANUARI 1
Het Nederlandse Theater Jaarboek
is er weer; nummer 19. Dubbel zo
dik. Dat komt, omdat nu voor het
eerst ook de „theater-produkties"
van de zeven radio- en tv-organisa-
ties daarin zijn opgenomen. Met bij-
ne 100 fotopagina's en 65 tekstpagi
na's een interessante documentaire
met een terugblik op de toneel-,
vocaal-dramatische-, ballet, cabaret
musicals- en showprodukties over
het seizoen 1969-1970. Een seizoen,
waarin met name in de eerste helft,
ordeverstoringen veelvuldig voor
kwamen: tomatentelers vonden een
nieuw afzetgebied voor hun produkt.
rookbommen en de uitgifte van dub
bele toegangskaarten belemmerden
dan wel verhinderden voorstellingen
(Amsterdam), acteurs gingen ou de
vuist met beteuterde wemlustelin-
gen (Rotterdam), kortom, net als on
andere terreinen en in andere lan
den werd een protest ten aanzien
van het „establishment" zichtbaar,
waarbij de gehanteerde strijdmidde
len het gevaar niet uitsloten, dat het
kind met het badwater zou worden
weggespoeld oftewel, dat het pu
bliek de schouwburgen zou gaan
mijden, aldus het jaarboek.
Onze medewerker C. Nicolai
heeft berekend, dat een toneelstuk
in de schouburgen gemiddeld 24.000
personen bereikt en een tv-toneel-
stuk gemiddeld 2.400.000 personen
(het honderdvoudige); dat „het to
neel" voor zijn première 40 van
het acteurspotentieel gebruikt en de
tv voor rolbezetting van spelen en
series 60% e.d. Kortom het tv-thea-
ter begint een danig woordje mee te
spreken. David Koning zegt daarover
in dit boek het een en ander, dat
hier en daar discutabel om bezin
ning vraagt.
De naam Shinkichi Tajiri (47) klinkt velen bekend in de oren, wanneer
het over beeldhouwkunst gaat. Sedert Tajiri, tijdens het „Festival van de
natte droom" te Amsterdam, ging strijken met de grote prijs voor zijn
documentaire film „Summer Day", is hij ook in het nieuws als filmer. „Nog
teveel, naar mijn smaak, ziet men mij enkel als een beelhouwer", zegt hij.
We hadden met hem een gesprek in ziin kasteel te Baarle.
In de schouwburgen kwamen de
klassieken dit seizoen opmerkelijk
weinig aan bod; wel moderne be
werkingen van klassieke stukken.
Het anglo-saksische repertoire
neemt nog steeds de grootste plaats
in. Er waren minder blijspelen dan
anders en het Nederlandse stuk
wint terrein. Stuk van het jaar werd
Alles voor de tuin" (Albee). Pro
gramma's samenstellingen der groe
pen van toneel, opera, ballet etc.
staan exact en uitvoerig afgedrukt,
zodat we daar zelf eventueel conclu
sies uit kunnen trekken. Bv. Jiët
aantal toneelvoorstellingen: Centrum
(410), Groot Limburgs Toneel (169),
Haagse Comedie (465), Ned. Com-
medie (339), Nieuwe Komedie
(313), NRT (416), Noorder Compag
nie (185), Proloog (267), Studio
(314), Theater (535), Wim Zomer
(237), Globe (322), kortom be
halve de vrije produkties bijna
4000 voorstellingen van 12 gezel
schappen. Wat buitenlandse voor
stellingen daar nog aan toevoegden
staat ook te lezen. Wat het aantal
stukken voor de tv betreft: AVRO
(14). KRO (7), NCRV (13), NOS (4),
TROS (3), VARA (14), en VPRO
(4).
Een boek om fijn in te bladeren,
vergelijkingen en verwachtingen te
maken, te kijken naar goede en slech
te f oto's etc. De „inspraak" is geregeld
d.m.v. een prijsvraag, waarbij u
weer de acteur, actrice en stuk van
het jaar kunt kiezen; bovendien een
stem in het kapittel krijgt over het
bespelen van de Amsterdamse stads
schouwburg en voorkeuren kunt uit
spreken over het toneelbestel.
Het boek is voor f 9,75 verkrijg
baar bij de schouwburgen, de tv;
organisaties, de boekhandel en bij
drukkerij Buijten en Schipperlieijn,
Amsterdam (giro 22960).
Je belangstelling voor film komt
wel onverwachts. Afgezien van een
documentaire over het werk van je
overleden vrouw Ferdi hanteerde je
sinds 1955 de camera al niet meer.
„Ik had het gewoon te druk met
mijn beelden. Tenslotte moet je toch
ook leven met je gezin. Een film
kost mij alleen maar geld, beelden
daarentegen brachten iets ot>. Daar
bij komt dat ik werkelijk geen
groot cineast ben. Als ik het daar
van hebben moest...er zijn er mas
sa's die het stukken beter doen.
Juist datgene wat ik film is voor mij
van het allergrootste belang. Daar
in moet ik me onderscheiden van
de rest. Vijftien jaar geleden, wo
nend en werkend in Parijs, debu
teerde ik als filmer met „Stuff". Het
werkstuk kwam tot stand in het
destijds nog heel beperkte kringetje
van mensen die verdovende midde
len gebruikten. Ik heb de grootste
trammelant gehad. Het onderwerp
was nog volstrekt taboe destijds, al
kende een Italiaans magazine me
wel een prijs toe. Nu pas staat die
zaak van de verdovende middelen m
het brandpunt van de belangstelling.
Heeft het feit dat je je uitgere
kend nu met een zaak ais pornogra
fie bent gaan bezighouden daar
misschien iets mee te maken?
„Beslist wel. Over enkele jaren
zul je eens wat zien. Nu is de
politieke fihn nog erg gewild, al
leenzaligmakend als het ware. Kijk
maar naar de filmacademies. Politie
ke films, wat de klok slaat. Ik moet
er niks van hebben. Teveel propa
ganda. Die mensen willen tot elke
prijs hun ideeën uitdragen. Het vi
suele verwaarlozen ze, de boodschap
ligt er doorgaans te dik op. Da's
mijn voornaamste bezwaar. Wat por
nografie daarentegen betreft, ver
wacht ik de komende tijd een toe
nemende belangstelling. Momenteel
is het nog goeddeels een verboden
zaak, waar of niet. Nog altijd ver
baast het me dat een evenement als
het Amsterdamse porno-festival
ook al was het dan besloten
ongestoord doorgang heeft kunnen
vinden. Ik had het niet voor moge
lijk gehouden.
Jouw eigen opvattingen over por
nografie?
„Volgens mij is pornografie de
beste remedie tegen overbevolking.
De hele ontwikkeling van de laatste
vijftien jaar op dit terrein heb ik
haarfijn gevolgd. Als je het mij
vraagt is de aandacht voor pornogra
fie in het algemeen iets wat aan
werkelijke vrijheid op seksueel ge
bied voorafgaat. Als er tussen man
nen en vrouwen een goede onderlin
ge verstandhouding heerst, dan heb
ben ze geen behoefte aan porno
meer".
Wil je iets dieper ingaan op de
onstaansgeschiedenis van „Summer
Day"?
„Al jaren exploiteert een van
mijn Amerikaanse vrienden in Ko
penhagen een kunstgalerie. Afgelo
pen zomer stelde hij me voor aan
Ole Ege, een van de vijf of zes
fotografen die van de pornografie in
Denemarken een miljoenenzaak heb
ben gemaakt. We raakten aan de
praat, en ik ontvouwde hem mijn
plan om indien mogelijk een docu
mentaire te vervaardigen over por
nografie, waarbij ik eerst en vooral
het menselijke aspect dacht te be
lichten. Uiteindelijk resultaat werd
dan zoals bekend de film over Bodil
Joensen, het meisje dat seks bedrijft
met verschillende diersoorten. Hoe
ze ertoe gekomen is begrijp je pas
een beetje als je haar levensverhaal
kent. Dan wordt ook duidelijk waar
om ze zwaar geld ging eisen toen de
porno-industrie brood zag in haar
afwijkingen. Samen met Ole Ege,
volgde ik de Deense tien dagen
lang. Negenhonderd meter kleuren
film waren het resultaat. Uit de
berg materiaal heb ik een selectie
gemaakt, tot ik een halfuur film
over hield. Beethovens zesde symfo
nie de pastorale heb ik ge
bruikt voor de achtergrondmuziek.
Waarom belichtte je nou juist
zo'n klein facet van die liele porno
grafie?
„Ik weet niet of deze sex-curiosi-
teit werkelijk zo uitzonderlijk is.
Niemand praat erover, men schaamt
er zich voor. Maar volgens mij
wordt met dieren veel meer sex
bedreven dan wij vermoeden, vooral
op het platteland. Hoe zoiets kan
groeien, blijkt zonneklaar uit het
levensverhaal van de hoofdpersoon
in „Summer Day".
Wat waren de voornaamste in
drukken die je persoonlijk aan het
festival overhield?
„Verreweg de grootste hap van
wat er werd gepresenteerd was erg
clean gemaakt zonder enige betrok
kenheid bij het onderwerp. Erg
kunstig allemaal. Maar het gaat je o
zo gauw de nek uit hangen. Je
wordt er gek van. De verhaaltjes
hebben net als de acteurs en actri
ces niks of althans heel weinig om
het lijf. Je bespeurt niets van men
selijke karakters. Het zijn net ro
bots die optreden. Je merkte het
ook aan de reacties van de mensen
in de zaal. Ik ontdekte al heel snel
dat „Summer Day" in de verste
verte niet leek op de rest van het
programma. Dan ga je onwillekeurig
twijfelen. Maar al een paar minuten
na het begin van de voorstelling
werd het stil in de zaal. Iedereen
was vol aandacht. Je begrijpt mijn
opluchting. Een pak van mijn hart.
En die prijs maakt het helemaal
goed".
„Ik houd me uitsluitend met mijn
eigen ontwikkeling bezig. Ik zoek
niet de grootste gemene deler tussen
mezelf en anderen om op grond daar
van een groep te vormen. Ik wil
mezelf niet vervalsen; in groepsvor
ming doet zich dat gevaar voor",
aldus debutant-romanschrijver Bou-
dewijn van Houten („Onze Hoog
moed") tegenover Ben Bos in een
uitvoerig interview in MAATSTAF-
8 (Kattegat 5, Amsterdam) Ver
der in (fit nummer o.a. Kees Ver
heul over Solzjenitsyn en zijn pu
bliek; J. Bernlef over „Vieze boe
ken" en gedichten van Majakovski
en Pablo Neruda.
DE GIDS-9 (Beulingstr. 2 Am
sterdam) is geheel gewijd aan Suri
name. De regering van Suriname
geldt als conservatief, voornamelijk
omdat ze de bestaande band met
Nederland wil handhaven. In een
gesprek met minister Essed wordt
de argumentatie daarvoor ontleed.
Verder nog interviews met E. Jo-
sephzoon over „Bosnegers en poli
tiek" en met H. Herrenberg over
„De Surinaamse Socialistische
Unie". Poëzie, proza en lyriek, van
historische nostalgie tot moderne po
litieke ideologie geven een inzicht
in de ontwikkelingen. Daartoe een
keuze uit werk van o.a. Debru. Rus-
sel, Lichtveld, Trefossa, Orlando,
Niek van Leest uit Lage-Zwaluwe spint zijn
zijn web van werkzaamheden in de kunstzinnige
sector steeds verder uit. Zoals we reeds eerder
schreven gaf hij drie jaar geleden zijn vak als
metselaar óp om als autodidactzich verder
te bekwamen in de beeldende kunst. Van nature
Handvaardig met de guts houdt hij zichzelf, vrouw
en vijf kinderen aan het eten door het snijden van
oude stijlmeubelen en kisten. „Ik kan de opdrach
ten bijna niet meer aan". Daarnaast kwamen de
opdrachten voor het vervaardigen van wandplas
tieken, houten en bronzen beeldjes e.d. Het begon
met een wandplastiek voor een bank in Lage-
Zwaluwe, gevolgd door een zelfde opdracht voor
een bank in 's-Gravenmoer. In de gemeente St.-
Michielgestel is onlangs op het Frisoplein een
bronzen meisje met zwaan onthuld. „Men is er
enthousiast over", zegt hij overigens zeer be
scheidenVoor het Mekoma-bedrijf in Made
maakte hij de bierbij afgebeelde wandplastiek.
„Een bedrijf dat zich steeds verder uitbreidt,
daarom nam ik een onafgebouwd spinneweb als
hoofdmotief". Het lijkt een beetje op zijn eigen
leven: voor de gemeente Made is hij bezig met
een beeld-opdracht; een beeld dat binnen afzien
bare tijd de entree van deze plaats zal markeren;
voor het Exoma-bedrijf in Made werkt hij tevens
aan een wandplastiek; het nieuwe ziekenhuis in
Boxtel heeft interesse getoond voor zijn clowns
beeld, waarvan een model in Liempde staaten
er liggen nog talrijke particuliere opdrachten.
Op de vraag „welk vak hij nu heeft?", zegt hij:
„Ik weet het zelf niet meer". Wat hij wel weet is
dat hij er geen spijt van heeft zijn metselaarsvak
opgegeven te hebben en dat voor hem de harde
strijd om als autodidactisch vrij kunstenaar te
leven de moeite waard is. De positieve reacties
van vele kanten steunen hem daarbij.
Marlee, Slagveer, Cairo. Silvia de
Groot geeft tenslotte een verslag
van „Een grensconflict", H. Kensmil
van het politieke bewustwordings
proces der Surinamers en Zimmer
man voegt daar aan toe: „Geen
Sprookjes".
„AI te veel worden bepaalde op-
„De geneeskunde in de toekomst".
Een bijdrage in een extra aflevering
van REKENSCHAP (Oudegracht
152, Utrecht), dat geheel gewijd is
aan de medische ethiek. Dr. W. Kle
ver schrijft over de beginselen daar
van; S. Pruyt over de beroepsethiek
van artsen: G. van Urk over de
relatie man-vrouw en dr. A. Verj aal
over het menselijk sterven. Moment
opnamen ais weergave van de com
missie „Medische-ethische vraag
stukken", indertijd door „Socrates"
ingesteld.
„Frustraties die veroorzaakt wor
den door miskenning of verwaarlo
zing van de eigen persoonlijke in
breng die de journalist hoort te
hebben; een bedrijfshiërarchie en
een bedrijfsstructuur met ingebouw
de geringschatting tegenover de staf
dat zijn belemmeringen die ten
slotte de dagbladpers in haar geheel
benadelen", aldus Ph. v. d. Berg
over „Toestanden bij de redacties"
in HOLLANDS MAANDBLAD-277
(Nobelstr. 27, Den Haag). Verder
o.a. Paul van 't Veer over Schermer-
horn en de journalisten („Geen last
van de waarheid"). Karei van het
Reve „Er zijn mensen" (losse noti
ties) en literaire bijdragen van o.a.
J. van Schagen, W. Kuik, Gerrit
Krol, Mensje van Keulen.
A. M. Dhondt publiceert (evenals in
de laatste Maatstaf) een „Brief aan
de heer Reinaert de Vos, kandidaat
in de politieke en sociale weten
schappen aan de universiteit van
Amsterdam" (de titel suggereert al
het een en ander). Wat Cornets de
Groot onder „Intieme Optiek" ver
staat (als tegenhanger van close rea
ding) begint onder nummer 1; dat
belooft wat. Je kunt er heel goed
„De misère van de literatuurtheorie"
van Jan Kuijper achteraan lezen.
Marxistisch-Leninistische benade
ringswijze van gemeentebesturen en
milieuverontreinigingen wordt door
H. Verheij beoefend in POLITIEK
EN CULTUUR (Leidsestr. 25, Am
sterdam). Terwijl F. Meis himself
daarin zijn „Ervaringen van de sta
kingen augustus-september" uit de
doeken doet. T. Boekman zet daar
„De overleefde ideeën van Bakoe-
nin" achter, waarna C. Visser De
Goya als rebel aandient.
eindredactie
henk egbers
(Van onze correspondent)
MONTEVIDEO —De Britse am
bassadeur in Uruquay heeft op dit
ogenblik met twijfelachtig genoe
gen de rol van spion te vervullen
in de strijd tussen de Tupamaros-
guerilleros en president Jorge Pa-
checo van Uruguaq. Een strijd dus
tussen een organisatie die blijkens
haar moord op de Amerikaan Mi-
trione vorig jaar, voor niets terug
deinst en een bewind dat steeds
meer autoritaire vormen begint te
krijgen. Een oppositieleider zei
hier: „De Tupamaros en Pacheco
vormen tezamen een passend sys
teem. Hij heeft hen nodig om te
kunnen regeren en zij kunnen hem
niet missen om te blijven voortbe
staan".
Al vijf jaar lang tarten de Tupa
maros de regering te Montevideo
met stoutmoedige bankovervallen,
bomaanslagen en ontvoeringen. Het
ziet er voor de ambassadeur niet
erg goed uit. De redenen liggen
voor de hand. Reeds zes maanden
immers wachten de Tupamaros op
de vrijlating van 150 politieke ge
vangenen in ruil voor de vrijlating
van een Braziliaanse diplomaat en
een Amerikaanse landbouwdeskun
dige, die zij vorig jaar ontvoerden.
De noodzaak van een nieuwe
ontvoering voor de terroristen
blijkt ook duidelijk uit een briefje
van de Tupamaros dat de politie
vorig jaar herfst in handen kreeg.
„De tijd is in ons voordeel. Hoe
langer de opschudding duurt, hoe
meer bekendheid wij krijgen. Ver
tragingen storen ons niet. Op het
ogenblik hebben wij geen nieuwe
ontvoeringsplannen, maar als de
plaatselijke onrust en de internati
onale bezorgdheid verdwijnen zul
len wij opnieuw ontvoeringen ple
gen", zo luidde het briefje.
De jongste ontvoeringen heeft de
Tupamaros inderdaad weer op de
voorpagina's doen belanden, maar
het is lang niet zeker of ze de
losprijs krijgen, die ze gaan vra
gen Regeringskringen in Montevi
deo ontkennen dat president Pa
checo iets aan de toestand kan
veranderen. Het enige dat hij kan
doen, is de jacht op de terroristen
weer verdubbelen, en dat is reeds
gebeurd.
In het Chileense tijdschrift
„Punto Final" schreef onlangs een
anonieme auteur dat het doel van
de Tupamaros was om de huidige
politieke en economische crisis in
Uruguay te versnellen. Het resul
taat daarvan zou bijna onvermijde
lijk de instelling worden van de in
Zuid-Amerika zo bekende militaire
dictatuur.
Het ontstaan van de Tupamaros
is gehuld in geruchten, maar zij
schijnt haar oorsprong te vinden in
een beweging van suikerarbeiders
in het noorden van het land. Toen
deze suikerwerkers in 1960 door
de officiële communistische partij
in een tijd van demonstraties in de
steek gelaten werden, zochten zij
aansluiting met socialisten, die in
Uruguay veel radicaler zijn. Uit
dit contact kwam een kleine groep
van verzetstrijders voort, die met
geweld een revolutie wilden be
werkstelligen. Zij namen de naam
van de Indiaanse koning Tupac
Amaru aan, die in de 18e eeuw
door Spaanse kolonisten verbrand
werd. Van het begin af aan gaven
de Tupamaros blijk van groot ta
lent voor organisatie en tactiek,
hetgeen het bewind in Montevideo
dan ook snel merkte.
Tot voor kort hielden de Tupa
maros zich uitsluitend bezig met
overvallen op banken,wapenopslag
plaatsen van het leger en radiosta
tions. Zij lieten daarbij altijd een
zwart visitekaartje achter met de
letter „T" erop. Toen zij in 1968
de directeur van het staatspostbe-
drijf in Uruguay ontvoerden en
deze enige tijd later weer vrij
lieten, waarschuwden zij dat daar
mee getoond was dat ook het leven
van hoge functionarissen in Uru
guay voor hen niet meer veilig was
In geen van de zes ontvoeringen
die de Tupamaros tot dusver
pleegden, slaagde de regering erin
enig spoor van de schuldigen te
vinden.
(Copyright The Guardian-De
Stem)
eindredactie
jan landman
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM Een vanuit
Rotterdam opererende actiegroep
die zich noemt „Comité de andere
volkstelling", heeft getracht zijn
bezwaren tegen deze op stapel
staande inventarisatie van de Ne
derlandse bevolking wat te vergul
den. Want het is een bittere pil die
de overheid te slikken zal krijgen,
als het Nipo gelijk krijgt. Volgens
een enquête van deze instelling zal
25 procent van de bevolking mede
werking weigeren aan de telling,
omdat zij vinden dat het een te
grote inmenging is in hun privé-
leven.
Het comité heeft begrip voor de
problemen die daaruit voortvloeien
voor de overheid. Immers bij een
weigering van 10 procent zal de
telling wetenschappelijk al vrij
wel waardeloos worden. Het is
daarom dat het comité met een
gedetailleerd uitgewerkt alterna
tief plan op de proppen is geko
men, dat de technische kanten van
de telling wel ongemoeid laat,
maar meer garanties geeft aan de
vrijheid en de privacy van de bur
gers. Het concept van de actie
groep is toegestuurd aan o.a. de
regering, de Staiten-Generaal en aan
het centraal bureau voor de sta
tistiek. Dit bureau is immers be-
last met de uitvoering van de telling.
Bij het CBS heeft men de voor
stellen van de actiegroep met sym
pathie ontvangen. Drs. Schmitz,
plaatsvervangend hoofd van de
hoofdafdeling algemene tellingen,
zegt dat het concept nog in studie
is, maar reeds nu kan ervan ge
zegd worden, dat voor bepaalde
punten de consequenties niet
doordacht zijn. Wanneer de actie
groep bijv. pleit voor het weglaten
van de naam van de werkgever op
de vragenlijsten, dan wordt een
grote brok nuttige informatie weg
gesneden. Wij weten dan immers
wel hoeveel elektromonteurs er
zijn, maar niet wat het zijn. Een
elektromonteur kan immers wer
ken als onderhoudsmonteur, als fa
brieksarbeider, of als zelfstandige.
Ook het adres is nodig. Op die ma
nier kan het woon-werkverkeer (de
pendel) worden bestudeerd. Toe
geven aan de verlangens van de
actiegroep betekent dat Nederland
een onderontwikkeld land zou wor
den op het gebied van de statisti
sche informatie", aldus de heer
Schmitz.
„Wij beseffen," aldus de actie
groep, „dat de weerstanden tegen
de telling dieper liggende oorzaken
hebben en in niet geringe mate
mede stoelen op angst voor de
computer in opmars. Niet zelden
echter blijken overheid en volks
vertegenwoordiging gevoelig voor
zinvolle buiten-parlementaire op
merkzaamheid. Een overheid die
deze gevoeligheid omzet in bijstu
ring van beleid, boezemt vertrou
wen in en versterkt daardoor juist
de democratie. Met name ten aan
zien van de nog te verwachten
vercomputerisering van de samen
leving verdient zulk een samenspel
hoge prioriteit", zo meent het co
mité „de andere volkstelling".
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Prof. dr. W. Drees
jr. zoon van de befaamde proj.
Willem Drees gaat DS'70 als lijst
trekker voor de Tweede-Kamerver
kiezingen leiden. De „jonge" Willem
Drees mag bij het grote publiek nog
niet bekend zijn, hij is een gezag
hebbend Haags topambtenaar en in
ternationaal deskundige op het ge
bied van de overheidsuitgaven. Hij
heeft het volste vertrouwen dat
DS'70 het bij de Kamerverkiezingen
goed zal doen, maar erkent tevens
dat het resultaat eind april nog be
scheiden zal zijn. Bij zijn politieke
entree kijkt prof. Drees naar de
verdere toekomst.
Prof. Drees is 48 jaar en vader
van vijf kinderenHij is jarenlang
lid van de PvdA geweest, maar
vindt deze partij thans „labiel en
onduidelijk". Met DS'70 wil hij zich
stellen op de plaats van de PvdA in
de jaren vijftig. „Wij vormen een
constructieve partij op de linker
vleugel", aldus de lijstaanvoerder.
Met het oog op zijn politieke acti
viteiten heeft dr. Drees zoals ge
meld, zijn functie van thesaurier-
generaal van het ministerie van Fi
nanciën neergelegd. Hij blijft bui-
PROF. W. DREES JR.
i
tengewoon hoogleraar van de econo-
missi'e in Tangcmjika. Dertien jaar
Ook zal hij nog tijdelijk commissa
ris van de KLM blijven.
Dr. Drees was na 1944 onder meer
werkzaam bij het centraal planbu
reau en bij het internationale mone
taire fonds in Washington. Als advi
seur was hij in Indonesië en op de
Phïlippijnen werkzaam. Voor de
Verenigde Naties vervulde hij een
missie in Tanganijika. Dertien jaar
was de econoom Drees directeur van
de rijksbegroting bij het ministerie
van Financiën Op zijn naam staan
vele publikaties over de overheidsfi
nanciën.
Dr. Drees kant zich tegen belas
tingverhogingen. Hij is van oordeel
dat het mes moet worden gezet in de
overvloed van overheidssubsidies.
„Als het rijk minder subsidies ver
leent, kunnen de belastingen in de
hand worden gehouden", aldus dr.
Drees. „Als de mensen willen ten
nissen of willen zeilen, hoeft het
rijk niet meteen klaar te staan met
subsidies voor tennisbanen of jacht
havens" Hij voorziet dat de subsi
dies nog zullen toenemen, als er
geen sterke rem komt op de over
heidsuitgaven.
De s'.bsidievloed is mede veroor
zaakt doordat in het parlement dik
wijls belangengroepen zich laten
gelden. Dr. Drees vindt het dan ook
bezwaarlijk dat bij vele onderwer
pen in de Tweede Kamer het woord
wordt gevoerd door kamerleden die
dezelfde zaken behartigen in een
bezoldipde junctie bij een oj andere
pressiegroep. Dit is de belangrijkste
oorzaak van de opwaartse druk der
overheidsuitgaven De Tweede Ka
mer mag geen spreekbuis van afzon
derlijke belangengroepen zijn.
Ernstige bezwaren heeft dr. Drees
tegen het extreem hoge peil van de
bestedingen en investeringen, waar
door mede van die ruimtelijke orde
ning bar weinig terecht komt.
DS'70 zal het in de verkiezings
strijd niet alleen tegen de PvdA
opnemenmaar ook tegen de confes
sionele partijen. Deze hebben vol
gens de jonge' Drees altijd bij de
tijd achter gelopen. „Heine heeft
gezegdIn Nederland gebeurt alles
50 jaar later Hiervan komt 40 jaar
voor rekening„ van de confessionele
partijen. Trouwens, de confessionele
partijen nemen de goede ideeën van
anderen over en hun eigen ideeën
zijn vaak verkeerddenk maar aan
de corporatieve staat". Het wordt
volgens hem dan ook hoog tijd dat
de macht van de grote confessionele
partijen wordt ingetoomd.
Hij typeert dc VVD als volgt: die
laat Godc water over Gods akker
vloeien om de akker daarna duur te
verkopen"
De PvdA is volgens hem niet
alleen een labiele onduidelijke par
tij de onduidelijkheid is onder
Tans begonnen maar in die partij
zijn mensen die het met de parle
mentaire democratie niet zo nauw
meer nemen, en de bezetting var
gehouwen enz. heel acceptabel vin
den.
„COLOR ME BARI
de titel van een showp
ma, dat de AVRO-t
vanavond van 21.10 t(
uur in kleur via Nede
vertoont en waarin m
nis kan maken met t
nerende persoonlij khi
de zangeres actrice
Streisand.
Het is al weer vijf jaar
dat de AVRO de eerste
van Barbra Streisand, „IV
is Barbra", heeft uitg<
Toch zullen vele televisi
zich deze show nog herinn
Over „Color me Barbra"
„Het is een vervolg op mi,
DE IN Nederland bek
figuur van Paul Vlat
ren in zijn geboorte
Paul Temple gehete
komt vanaf vanavont
kelijks bij de KRO-tele
op het scherm in een
van 30 afleveringen, di
produceerd werd dooi
BBC-televisie in samen
king met Taurusfiln
Miincheu.
De auteur van deze serie
bekende Engelse auteur Fr
Durbridge, die in een tientt
dioseries over Paul Vlaanc
deze figuur én zijn vrouw
die in Engeland Steve heet
wel in eigen land als in een
groot deel van de wereld poj
heeft gemaakt. Hij is evenee:
auteur van zestien televisies
waarvan er vele, zoals b...
Sjaal" inmiddels in ons lan
het scherm te zien geweest
li
zij
De hoofdfiguren in deze tele
serie over Paul Vlaanderen, Pa.
Steve, hebben wel een verjongin
dergaan. Paul is in de serie ee
MET ingang van vandaag star
KRO-televisie in de vooravond
een nieuwe serie van 10 afleveri
van de Vlaamse televisie-serie
heren van Zichem", die wekelijk
de dinsdagavond op het schen
zien zal zijn.
De eerste 10 afleveringen van
serie, die de KRO vorig jaar i
maanden mei, juni en juli uitz
kregen volgens de gegevens uit
continu-onderzoek een gemid
waarderingscijfer van 78 en ble'
vooral veel kijkers te trekken
Zuid-Nederland.
De nieuwe serie, opnieuw d
Maurice Balfoort voor de televi
bewerkt naar een 25-tal novellen
Ernest Claes en weer geregisse
door Maurice Balfoort, brengt
terugkeer van de belangrijkste fi
ren uit de voorgaande serie: pasl
Munte, zijn tegenspeler Jef de Sn
moeder-overste zuster Cent, en i
te vergeten Lewie (de Witte uit
verhalen van Ernest Claes).
De nieuwe serie van 10 aflever
gen bevat voornamelijk het stud
tenleven van Herman Coene, de
manfiguur van Claes, die als zijn
ter ego wordt beschouwd. Daarnr
wordt Lewie gevolgd in zijn verd
groei, tot hij tenslotte een betrekk
gevonden heeft. In de figuur van
wie -• alias de Witte heeft Cl
DE Tsjechische televisie hee
uitgezonden over de NOS-tne<
augustus in Praag werd gearre:
nalistiek vallende activiteiten
gewezen.
De NOS heeft pogingen ged
tragmenten te krijgen van de do
Tentaife over Verkijk, maar volg
Tsjechische televisie was
technisch niet mogelijk.
De VARA - actualiteitenrubi
„Achter het Nieuws" probeert
?°g een deel van de documentaire
te zenden, In opdracht van de c
actualiteiten van de VARA, H
•Jacobs, heeft een Oostenrijkse
meraploeg opnamen van de in O
tenrijk ontvangen uitzending
