EEN LICHTJE
UIT
DE HEMEL
OPMERKELIJK SUCCES VOOR EYSKENS
uro
Smari
Het stoute schaapje
FRANCO
EN DE
BASKEN
Maak eens
een
kerststal
!e lord, d<
RUSSISCH KERSTFEEST
sa.?» s «SdTrïii
HET LEUKSTE
VAN KERSTMIS
KERSTMIS IN
ENGELAND
Een standaard voor
kaarsen kun
je best zelf maken
Hoofdstad Brussel blijft
„zere plek55 in
nieuwe Belgische grondwet
''w
kleine
stem
KOUD VUUR
Licht
HET beroemde E
Smart zal dit jaar
sentereii voor de E
zendt dit programi
in kleur via Neder
middag kijken naa
springers, de koon
en olifantennuniiii
Rios jongleurs, ee
mer van Danny Re
vliegende trapeze,
draaiende aardbol
paardennmnmer.
Straf
Realiteit
17 jaar
11
WOENSDAG 23 DECEMBER 1970
OENSDAG 23 DECEMBER 15
Maar vanmiddag waren er een paar
herders van de steppe bij de prins
gekomen om te vertellen, dat er een
engel bij hen was geweest. Die had
hen verteld dat hij dringend prins
Eotchka moest spreken. „Mmm",
bromde de prins, „waarom moeten
die engelen altijd met de kerst ko
men, als het koud is. „Maar goed, de
prins zat nog aardig beschut. Boris
de voerman van de slee had het
helemaal niet gemakkelijk. Zijn
snor was al helemaal bevroren. En
ook aan zijn oogharen hingen kleine
stukjes ijs.
Het lekuste van Kerstmis vind ik
de gezelligheid in huis (als je ten
minste geen drie zusjes hebt). Het
belangrijkste is voor mij persoonlijk
de geboorte van Christus, want daar
draait heel ons geloof om.
(Tijn, 14 jaar)
Kerstmis is een bijzondere dag. Ik
vind het een bijzondere dag, omdat
je dan bij elkaar bent en gezellig
spelletjes kunt doen. En dan denk
je aan de verjaardag van Jezus. Ik
vind dat een heleboel mensen dat
moeten doen, dat ze niet zo veel aan
eten moeten denken. Het is wel ge-
sellig dat iedereen knus gaat eten,
maar.ze moeten wel aan die verjaar
dag denken. (Gisela 10 jaar).
Ik vind het leukste dat er een
kerstboom komt en leuke verlichting
en de kerststal. Het belangrijkste
maar niet het prettigste is dat
je dan veel naar de kerk moet.
Waarom? Daar word je alleen maar
wijzer, vav de preek en zo. (Ijannelce.
12 jaar).
Kerstmis is een blijde dag met
gezelligheid en vrolijke gezichten.
Het is een herinnering aan de ge
boorte van Jezus. Veel mensen vieren
dat jeesi. Omdat ze dat belangrijk
vinden. Er zijn mensen, veel bejaar
den die eenzaam zijn. Ik vind dat
wij daaraan moeten denken. Die men
sen zouden het erg prettig vinden als
ze mee mochten feesten. (Brigitte,
10 jaar).
Ik vind Kerstmis een, fijn feest,
want dan is pappa altijd thuis. Dan
doen we altijd spelletjes. Maar ik
wil wel dat er sneeuw ligt, want dat
is zo mooi. En dan gaan we als het
nog donker isnaar de kerk. (Mo
nique, 8 jaar).
eindredactie
els smit
ben jansen
Over de Russische sneeuw gleed een arreslee. Het was donker en
het was koud. Prins Kotchka trok de kap van zijn dikke bontjas dich
ter om zijn gezicht. H(j vond het afschuwelijk op deze kerstavond
nog te moeten reizen. Hij was liever in zijn warme paleis op de heu
vel bij de stad gebleven. Dan had hij nu bij de open haard een glas
wodka kunnen drinken.
Prins Kotchka keek naar de lucht.
Er waren honderden sterren te zien.
Geen wonder, het vroor dat het
kraakte. Urenlang leek de slee voort
te suizen over de bevroren grond.
En toen hield de voerman opeens de
slede stil. „Wat is er aan de hand?"
riep de prins. „Weet ik niet", zei
Boris, „er ligt iets op de weg". De
voerman stapte uit. De rendieren
dampten, zo hard hadden ze gelo
pen.
„Wajt is het riep de prins weer".
„Ik weet het niet", bromde Boris,
een vuurtje geloof ik. „O, o", zucht
te de prins en hees zich overeind.
„Ik kom wel even kijken". Hij stap
te uit en liep naar de voerman toe
die bij een smeulend vuurtje stond.
Het siste nog een beetje. „O, is dat
alles", zei de prins, „het is een
gevallen ster. Die zie je wel meer
deze tijd van het jaar. Laten we
maar doorrijden".
Maar net toem ze weer in de
slede wilden stappen, laaide het
vuur huizenhoog op. „Prins Kotch
ka", klonk een stem. ,De prins
draaide zich om, maar hij sloeg
meteen zijn hand voor zijn ogen. Zo
fel was het vuur geworden. Of ei
genlijk was het niet het vuur dat
zo'n licht gaf. Voor de prins stond
een echte enigel. Boris kroop bang
achter de slee.
„Allemachtig", riep de prins, „komt
n niet een beetje onverwacht?"
„Luister goed", zei de engel. „Het is
kerst n is. En kerstmis is het feest van
het licht. Van het hemelse licht kan
je wel zeggen. En daarom, Prins Kot
chka, moet jij deze gevallen ster, dit
hemelse vuur, meenemen naar de stad
en op de heuvel naast je palijs zet
ten. Vrolijk kerstfeest".
Prins Kotchka haalde zijn hand
voor zijn ogen weg. De engel was
verdwenen. Op de grond lag nog
steeds het sterretjé. „Boris", riep de
prins. Maar er gebeurde niets. „Bo
ris", riep de prins weer. Voorzichtig
verscheen het hoofd van de voerman
achter de slede vandaan. „Kom, help
eens een handje. We moeten dat
sterretje mee terug nemen naar de
stad". Boris kwam dichterbij. „Ja,
maar dat durf ik niet beet te pak
ken", zei hij, „dan brand ik mijn
vingers". „Onzin", zei de prins, „het
is toch koud vuur". „O ja?" vroeg
Boris ongelovig, maar hij raapte het
sterretje toch op. Het was echt koud
vuur.
Ze draaide de slede om en in
volle vaart gleden ze terug over de
steppe, door het bos en langs de
huizen van de stad naar de heuvel
waar het paleis stond. Ze stapten uit
en de prins legde het sterretje op het
topje van de heuvel. En kijk, opeens
begon het sterretje te stralen: de
hele stad was verlicht. De mensen
kwamen uit hun huizen en de klok
ken van de kerken begonnen te
beieren. En kijk, het sneeuwde.
Grote witte vlokken. Het was echt
kerstmis.
ELS SMIT.
Er was eens een herder met wel
honderd schaapjes. En ééntje daar
van vond hij het liefste en hij noemde
hem Petrootje en de herder ver
zorgde het beestje goed, zelfs beter
dan de andere schaapjes. Het kreeg
meer eten en drinken als Petro het
wilde. Het mocht zelfs bij de herder
op het stro liggen.
„In Engeland is Kerstmis een
beetje Sinterklaas," zegt Ann Hardy.
Ze is twaalf jaar en heeft tien jaar
in Engeland gewoond. Sinds twee
jaar woont ze in Nederland. Maar
ze weet nog heel goed hoe in En
geland Kerstmis wordt gevierd.
„Met Kerstmis krijgen de Engelse
kinderen bezoek van de kerstman."
zegt ze. „Santa Claus noemen we
hem. Op de avond voor Kerstmis
hangen we een kous op. En 's nachts
als iedereen slaapt, komt Santa Claus
in zijn slede, getrokken door een
rendier, beladen met honderden pak
jes. De kousen zijn vaak te klein
voor de grote pakken. En daarom
zet hij de rest maar onder de kerst
boom. Alle kinderen zijn in Enge
land met de kerst al vroeg op. „In
plaats van een heerlijk avondje vie
ren de Engelse kinderen dus een
heerlijk ochtendje.
Natuurlijk wordt er met de kerst
dagen ook veel en lekker gegeten
in Engeland. Heel beroemd is de
plumpudding. „Maar daar lust ik
niet zo veel van", zegt Ann, „want
van een klein stukje heb ik mijn
buik al vol."
Het beestje werd verwend en de
herder zei op een dag tegen het
schaapje: „Zeg, waarom speelt er
niemand met jou?". Het schaapje be
gon te snikken en zei: „O, omdat
ik veel te veel verwend word".
„Nou," zei de herder, „dan mag jij
in het stro liggen, hoor."
Maar op een dag was het schaapje
verdwenen. En dat vond de herder
zo erg, dat hij zijn schapen in de
steek liet en naar de andere herders
holde om het slechte nieuws te ver
tellen en te vragen of zij het niet ge
vonden hadden. Even later ging hij
teleurgesteld terug, want de herders
hadden het ook niet gevonden.
Toen hij op een dag treurig voor
zich uit zat te staren, kwam er opeens
licht uit de hemel en daalde er een
engel neer op het stro. Verschrikt
viel de herder op zijn knieën. Maar
de engel zei: „Je bent stout geweest,
herder; je hebt het schaapje te veel
verwend. Je zult het schaap zelf
moeten vinden. Het slaapt onder een
boom met een dikke stam." Toen
verdween de engel. Vanuit de hemel
hoorde de herder nog een stem die
zei: „Als je het schaapje gevondien
hebt. zet het dan terug in de kudde
en verwen het niet meer."
(Van onze redactie buitenland) I
MADRID Waarom heeft J
proces van de zestien Baskische J
tionalisten in Burgos zo'n ejiorif
crisis voor het Franco-regiem J
oorzaakt? Omdat het zoveel itile]
tegenstellingen in de Spaanse p j
tiek en maatschappij op de spf
heeft gedreven. In het land, J
generaal Franco aan het eind rani
Spaanse burgeroorlog orertJ
werkte meer dan 40 procent vanl
bevolking op het land. Dat dj]
ligt nu op 17 procent. Vooral hf
laatste 15 jaar is er een veel breit
stedelijke midden- en arbeiderski
se ontstaan, hoewel de houding J
het regiem en haar bestuursappot]
nauwelijks veranderd zijn.
De herder ging direct op zoek en
na een halve dag zoeken vond hij
het onder een boom met een dikke
stam. Hij pakte het op en droeg het
naar huis. Toen het schaapje wakker
werd, zei de herder: „Klein eigenwijs
ding, voor straf moet je terug in
de kudde."
Het schaapje sprak: „Ja, dat is fijn
en ik zal nooit, nee nooit meer weg
lopen. En toen liep het gelukkig en
gezond terug naar de kudde."
Carina van Gageldonk, 10 jaar,
Geertruidenberg.
Een kaarsenstandaard kun je ko
pen; je kunt er ook een maken. Je
hebt er voor nodig: een vierkant
stukje karton van 10 bij 10 cm, een
luciferdoosje en aluminiumfolie of
gewoon gekleurd papier.
Het karton knip je in de vorm
van een ster. Het luciferdoosje be
plak je met aluminiumfolie. In het
midden van het doosje maak je nu
met een mesje een opening ter dikte
ivan een kaars (je). Het beplakte
doosje plak je tenslotte precies in
het midden op het stuk karton.
Als je flink doorwerkt, kun je
je zelf gemaakte kaarsenstandaard
nog net vóór Kerstmis klaar hebben.
Het kindje Jezus, Maria en
Jozef, de wijzen van het oosten,
de herders. Ze stonden vorige
week allemaal in de Kleine Stem.
Je kon de plaatjes kleuren en
uitknippen. Het leukste is als je
er nu een echte stal omheen
bouwt. Die kun je maken door op
een schoenendoos papier, tak
jes en gras te plakken en de ge
kleurde of geverfde figuurtjes er
in te zetten. Als je het plaatje
hiernaast bekijkt, krijgt je een
idee hoe de stal er uiteindelijk uit
zou kunnen zien.
Er ontbreekt nog één figuurtje
in de stal. Dat is de os, die jullie
hieronder zien staan. Met een
beetje bruine verf, kleurpotlood
of viltstift is hij in een wip klaar
om in de stal gezet te worden.
Pas na Kerstmis wel op als je
kaarsjes bij de stal zet, want alles
is van papier gemaakt en het kan
dus gemakkelijk in brand raken.
En dat zou jammer zijn van al het
werk
(Van onze
Belgische correspondent)
BRUSSEL Het hek is thans
van de dam. De Belgische rooms-
rode regering Eyskens-Cools is
erin geslaagd een grondwetsher
ziening door te voeren en aldus
formeel een kwestie op te lossen
die nagenoeg vijftien sjaar lang
het Belgische politiek leven
heeft gefrusteerd.
Premier Eyskens heeft hiermee
onbetwistbaar een groot persoonlijk
tactisch succes behaald en een over
winning behaald waaraan tot voor
kort zowat iedereen twijfelde. Nog
in november werd ernstig rekening
gehouden met een naderende rege
ringscrisis en maakte de Belgische
pers zich druk over de vraag wan
neer de regering „het best" zou
kunnen vallen.: voor of na het
kerstreces.
De oude christendemocratische rot
Gaston Eyskens heeft vriend en vij
and getoond, dat hij een kei is in
politieke behendigheid en in parle
mentaire tactiek. Hij kreeg niet al
leen de ministers en nagenoeg alle
parlementsleden van de meerderheid
achter zich, hoewel de „middelpunt
vliedende krachten" daar niet gering
zijn, maar verwierf zelfs nog de
steun van voldoende leden van de
liberale oppositie, om daarmee de
obstructietacti pk van diversp min
derheidsgroenpr en van eer aantai
leden van de uieei dei heid schaak
mat te zetten. Stilzwijgend heeft
Eyskens hiermee ook wraak geno
men op de nederlaag die hij precies
tien jaar geleden moest ondergaan
met zijn geruchtmakende „eenheids-
wet". Die wet ontaardde in een open
rebellie in de straten van het land.
In de nieuwe grondwet werd een
aantal beginselen opgenomen dat het
strak-unitaire karakter van de Bel
gische staat moet afzwakken, en
meer zeggenschap moet geven aan
de Waalse en de Vlaamse gemeen
schappen. Aan de basis van de
grondwetsherziening lag de vrees van
de Walen, ingevolge de sterkere de
mografische groei van de Vlamin
gen, in staatsverband blijvend „ge-
minoriseerd" te zullen worden. Aan
gezien er een overwicht van Vlaam
se afgevaardigden is in het parle
ment, achtten de Walen het niet
uitgesloten dat de Vlamingen van
hun machtspositie ooit misbruik
I zouden maken. Daarom werd in de
nieuwe grondwet een „grendelsys
teem" van z.g. „dubbele meerderhe
den" ingebouwd, wat hierop neer
komt dat in kwesties die essentiële
Waalse of Vlaamse belangen raken,
bij een stemming m het parlement
er zowel een meerderheid moet zijn
op de Vlaamse als op de Waalse
banken.
Van Vlaamse zijde werd de eis
van „culturele autonomie" naar vo
ren gebracht, die in feite al tot op
zekere hoogte werd gerealiseerd
middels de splitsing der departe
menten van nationale opvoeding en
van cultuur. Van socialistische zijde
werd de eis van „economische de
centralisatie" voorop gezet, die ook
al een begin van verwezenlijking
kreeg m de departementen van
Vlaamse resp. Waalse economische
ontwikkeling.
Maar het grote knelpunt in de
Belgische staatshuishouding is en
blijft de hoofdstad Brussel: een his
torisch Vlaamse stad, inmiddels in
grijpend verfranst, en die een sterk -
verfransende invloed blijft uitoefe
nen op de omliggende gemeenten
van Vlaams-Brabant. Welk statuut
moet worden voorbehouden aan deze
stad, die eigenlijk een agglomeratie
is van 19 zelfstandige gemeenten?
Welk moet het statuut zijn van de
burgers die deze agglomeratie bewo
nen?
particulieren, en dat kinderen van
Brusselse ouders uitsluitend konden
gezonden worden naar Nederlands
talige of Franstalige scholen, naar
gelang de huistaal van de gezinnen.
Tegenover het eerste punt stellen de
Francophonen de opmerking dat het
niet opgaat, 300.000 Vlaamse Brusse
laars een even sterke vertegenwoor
diging te geven als 700.000 Frans
sprekende stadsgenoten, en het
tweede punt achten zij strijdig met
de „Liberté du père de familie", de
„vrijheid van het gezinshoofd".
Het is op de kwestie Brussel dat
de Belgische regering bijna was ge-
Het Vlaamse standpunt luidt dat
Brussel, als hoofdstad van een twee
talig land, verplichtingen heeft ten
opzichte van de twee nationale ge
meenschappen, zodat in het bestuur
en in de administratie van de stad
Nederlands- en Franssprekenden
even sterk moeten vertegenwoordigd
zijn. Wat de burgers betreft luidde
de traditionele Vlaamse eis dat de
betrekkingen tussen openbare in
stanties en particulieren uitsluitend
konden verlopen in de taal van die
struikeld, en men moet dit zwaarge-
laden emotionele probleem in heel
zijn ingewikkelde context zien, wil
men van op afstand daar enig inzicht
in krijgen.
De nieuwe grondwet heeft ge
poogd, zowel de ene als de andere
zijde in de mate van het mogelijke
genoegdoening te geven. Er zal in
de 19 gemeenten van „hoofdstad
Brussel" een z.g. agglomeratieraad
worden gekozen waarin evenveel
Vlamingen zullen zetelen als Fran
cophonen, maar waarvan de „boven
tallige" voorzitter steeds een Frans
talige zal zijn. Onderwijs en cul
tuur binnen de Brusselse agglomera
tie zullen onttrokken worden aan de
gemeentebesturen, en onder de be
voegdheid vallen van de Vlaamse
resp. Waalse cultuurraad. Ander
deels wordt de „taalverplichting" af
geschaft, zodat bewoners van de
Belgische hoofdstad onbelemmerd
de taal kunnen kiezen in hun be
trekkingen met de openbare dien
sten, en hun kinderen eveneens on
gehinderd kunnen zenden naar de
school met de taal van hun keuze.
Om de expansiedrang van de hoofd
stad naar de omliggende gemeenten
van Vlaams-Brabant af te grendelen
zullen federaties van Vlaamse ge-
•meenten worden gevormd die als
een „gordel van smaragd" rond
Brussel zullen liggen en voor de
onmisbare tegendruk moeten zorgen.
Met de hakken over de sloot kon
premier Eyskens deze beginselen in
de grondwet geschreven krijgen. Zij
moeten echter nog wórden geconcre
tiseerd in een reeks wetten, zodat
de moeilijkheden niet van de baan
zijn. Een harde en numeriek-sterke
groep fanatieke Brusselse Franco
phonen, politiek verenigd in het
„Front des Francophones" en in de
(afgescheurde) liberale partij, zetten
de oppositie onverminderd voort. Zij
vertellen aan wie het horen wil, dat
zij zich „tot het uiterste" zullen
blijven verzetten tegen de „Vlaamse
dwangmaatregelen" in de Belgische
hoofdstad.
Anderzijds heerst veel bitterheid
in Vlaamse kringen om wat ervaren
wordt als „het prijsgeven van hun
volksgenoten in Brussel". Zij vrezen
dat de gevolgen van de sociologische
druk, die in een eeuw de Belgische
hoofdstad van een overwegend
Vlaamse tot een in hoofdzaak Frans
talige stad heeft gemaakt ondanks
de (nooit of slecht toegepaste) taal
wetten, na de afschaffing van deze
wetten op korte termijn het einde
zullen betekenen van de Vlaamse
gemeenschap in Brussel.
Bedachtzame waarnemers zijn
evenmin gelukkig met het parle
mentaire grendelsysteem van de
„dubbele meerderheid". Zij voor
spellen dat het wetgevende werk,
dat nu al veel te traag verloopt,
hierdoor nieuwe ernstige remmingen
zal ondervinden, wat dreigt te lei
den tot immobilisme en dus nog
grotere 1 verstarring Vrij algemeen
wordt aangenomen dat deze nieuwe
Belgische grondwet niet meer kan
betekenen dan een overgangsfase
naar een consequent doorgedreven
federale staatsstructuur.
De nieuwe grondwet betekent dus
niet, dat het nu rustig gaat worden
aan het front van de Belgische ge-
meenschaps- en taalverhoudingen.
Het Spaanse economische worth
een samenstelling van hard toe
het geld dat stamt uit de ouere]
komst over de Amerikaanse miliij
re bases, het toerisme, buitenhui
investeringen en het geld dat
Spaanse arbeiders vanuit het buil]
land oversturen, moet niet onh
schat worden. Een goed uoorbê|
van het zichzelf ontwikkelende
teem van het vrije ondernernii
schap dat een traditioneel fatalia
verdreven heeft, is het dorpje fj
tuna. Dit won zeven jaar geledal
hoofdprijs in de kerstloterij.
geld, werd besteed voor het hem
van wegen, de aanleg van water'}
dingen naar alle huizen en algen]
gemeentelijke uitgaven. Ook
Spanje in oktober j.l. begonnen i
een zesjarig associatieverdrag
de E.E.G. De welvaart heeft n|
natuurlijk niet helemaal gelijk»
verdeeld en heeft op bepaalde
ten nieuwe moeilijkheden oeros
zaakt. Er is een tekort aan huist}
ting en aan scholen. Er zijn
steeds meer meisjes in het huisk
den werkzaam dan men in een i
derne economie zou verwachten.!
werkloosheid wordt op zijn mirisl]
7 procent geschat. Buitenlandse
langen hebben de sletrteïsecioJ
van de economie in handen. Dell
tellers, die werken met de georpj
seerde reizen naar de Costa Bril
klagen er over dat hun winstmm
kleiner worden ten gunste van f
winsten van de buitenlandse Int]
vaartmaatschappijen en reisburem
(Van onze
LONDEN „Klap nou
legt de meneer van de BB
lijn. Wij applaudiseren i
Irift.
„En nu even een gerekt
linkt het uit 5.000 geho
Televisiecamera's nemei
;ens de jongens van de tv
■oegere reacties van het
tonden en blijkbaar niet
ijze te vervangen.
Maar al met al zou de regen
aids 1954 ieder jaar vier specia
ilevisieprogramma's voor
;BC. Dank zij de Eurovisie hoe
it circus niet eens het Kana
er te steken om buiten Eng
ind beroemd te worden. Dank;
Ie Eurovisie ook speelt Bil]
mart's Circus het klaar overein
blijven in slechte circustijde:
De laatste circussen van Groo
Irittannië hebben het namelijk ni,
■makkelijk. Zij leveren een hare
"Ijd voor het bestaan. Kort na c
eede wereldoorlog was dit lan
el 12 grote en 60 kleine circusse
ijk. Vandaag de dag blijven daai
an nauwelijks 16 over, met aan d
»ts nog enkele reuzen zoa!
'art s, Chipperfield's, het circa
in de Robert Brothers en dat va
Fossetts.
Vier jaar geleden verdween he
tcus van Bertram Mills, kort nada
it door een groite hotelgroep over
in°men was. Ook het circus va;
«ra George Sanger behoort tot he
neden.
Stijgende exploitatiekosten, ge
*k aan artiesten die geen te zwar<
nanciéle eisen stellen, gebrek aar
«uwe nummers, hoge lonen en ge
e, aaa lucratieve standplaatsei
erxen de ondergang van circussei
de hand.
£niarlks de vele moeilijkheder
et Billy Smart's Circus momentee'
!,,S°ede zaken. Het wordt be-
a 7, en geëxploiteerd door Billy
rts weduwe en haar drie zonen
de economisch wat te presteren,
lof van de kiezers verdienen,
dat het hele verhaal zou zijn,
men aannemen dat Spanje in
vreedzame overgangsperiode ti«
een herkenbaar democratisch
teem verkeerde. Misschien zoals
van Italië met een christen-demt
tische regering en de communie
sche partij in de oppositie.
Opus Dei-ministers en anie\
zouden zo'n evolutie misschien i
juichen. Toch herinnert het jwj
van Burgos grimmig aan de
ke werkelijkheid, waar de Mij
Spanjaard mee leeft. De mi
Spanjaarden verwerpen ongetmM
het Baskisch, separatisme met I
extreme eisen. Ook zouden ze «j
schijnlijk elke gewelddadige mi]
om het huidige politieke
veranderen, verwerpen. Maar
proces heeft eens te meer de
den blootgelegd die door de tos]
oorlog niet geheeld zijn. Het
duidelijk gemaakt dat de Spi
regering vertrouwt op een ideoW
die in de bunkers gestorven ii|
dat de regels van de Spaanse
wel wat verschillen van die (II
in West-Europa.
In de huidige regering zittenm
republikeinen. Maar de nuf
waarop de regering de Baskof
handelt toont net als de afwei'm
van werkelijk onafhankelijke
bonden aan, hoe er weinig i«J
afgelopen dertig jaar van een s
nale verzoening is terecht
Bijna voortdurend zijn de
die hun voorrechten zowel ais'
korte onafhankelijkheid hebbest
loren, cultureel en wat betreft
taal onderdrukt. Maar tertoylj
Baskisch op scholen in de
provincies zoals Guipuzcoa
is, laat de nabij gelegen
Navarra, die een kleine
bevolking heeft en die aan de»
van Franco heeft gevochten,'
onderwijs in het Baskisch toe.S
mige revolutionaire studenten
kinderen van generaals en zitM|
enkele gevallen jonger dan 1";
in de gevangenis wegens
overtredingen. Hun haat tegel]
huidige systeem kan
bloeddorstig zijn.
Het proces te Burgos heelj]
slechte invloed op de betrekr
met Spanje's naaste E.E
Frankrijk en Italië gehad. M«J|
ontvoering van de Westduitse
Beihl door E.T.A. heeft het r"
ste E.E.G.-land. dat Spanje
moet winnen als zij over
het volledige lidmaatschap tyt
gen, in hei. middelpunt van jjl
langstelling geplaatst. Door de
duitse investeringen en de,
zigheid. van Spaanse arbeidt»J
West-Duitsland hebben de
den op het gebied van de 1
nauwe banden. Het was e"',J
Westduitse minister van
se zaken. Scheel, die erop;.
derden de„i My en de
ftrpvh- ^eilandse titel van
leden van de Spaanse op.
ontmoeten toen hij Madrid i
en het verzet tegen het ProCL|
in dit verhand wel eens I
kunnen zijn. A chter Spanje's
ne gevels gaat vog steeds een
ke politieke „cultuur" schuil-
even gemakkelijk je een
linkse regering of een van
kapitalistische officieren in
ken, als een voortzetting
huidige systeem onder het 11J
koningschav van Juan Carlos 1
aavvnnr^hnnr .Fnro^ees
van het Italiaanse type.
*wking
butler"
van de film-
Puk t?® "aar het bekende toneel-
M" r ?dmirable Crighton" van
Peer c„ane' _schrijver van onder
p ®ne>
laat uit Pan"- Het toneelstuk
1 Een e 6en pikant gegeven:
Re F®„°eP wefgestelde, aristocrati-
lotnt or, sen üjdt schipbreuk en
P1 Ham,,6!" verlaten eiland terecht.
Iu'ten ri„ "hjkt dat geen van hen
iat Hen tn -Xe en ket comfort kan,
Pe butler r!s. gewend is. Het is aan
fen nietr'ghton, te danken dat
la't. Hit aan de wanhoop ten prooi
Hen ne?ml de leiding en zorgt
zich in deze abnormale
