IMPORT
TUUR
SINTERKLAAS IS NOG NIET JARIG
libelle
raard!
Het land van Sinterklaas
DE KLOMPJES
'aat 5
565
rWAGEN-
£EURS
drijf
IR1JEN N.V.
VERKOPER
RIJEN N.V.
CKS
ISTRATIEVE
JOSEPHINE
JOSEPHINE O
Ssrz
.yjarte, pief
Tekeningen
over
de vrede
'm 1
Een verrassing
LUKE
LUCKY
SUSKE
N WlbKE
timmer vut minnetten,
iwrinmijnwiienhebik
er nog meer en...
daltons
op vrije
voeten
'e toornige
ZATERDAG 21 NOVEMBER 1970
01140-3141.
incie Zeeland
Soes. Verkoopervaring
limaal B-E. Goed aan-
isieregeling, onkosten-
ekende sociale voor-
te richten aan
irdam-8.
spraak 010-151188.
JRG
otste Kien- en Bingo-
boeken (8 kleuren),
3840 personen kun-
der kosten Uwerzijds,
>nd.
wsch-Vlaanderen bie-
jk of telefonisch aan
tel. 05250 - 1788.
HULST
ling VERKOOP vragen
iige indiensttreding
D (Mavo-opleiding)
varing hebben, genieten
mondelinge sollicitaties
i ingewacht door onze
teelszaken.
40-2751.
„Hè, hè, we zijn weer thuis", zei
Sinterklaas, „dat was een drukke
nacht, Piet". „Ja", bibberde Piet,
„en zo koud". Sint en Piet waren
weer terug in hotel Het Witte
Paard, waar ze sliepen zo lang ze
in Nederland waren. Het werd al
licht en een paar musjes begonnen
te tjilpen. Sint deed zijn tabberd
uit, zette zijn mijter af en ging
languit in een gemakkelijk stoel
bij het open haardje zitten. Piet
geeuwde.
„Ik heb slaap, Sint", zei hij.
„Ja, ik ook", zei Sinterklaas.
„Laten we maar gauw gaan slapen.
Overeen paar uurtjes moeten we de
kinderen van het ziekenhuis opzoe
ken". „Hè", zei Piet, „moet dat nou?
Ik zou zo graag eens de stad in
willen. Ik heb de kleine zwarte
pietjes in Spanje beloofd een paar
klompjes uit Holland mee te bren
gen". „Nou, die moet je dan maar in
je vrije tijd kopen, Piet", zei Sint.
„Ik kan je niet missen, morgen-eh-
over een paar uur bedoel ik. Laten
we nou maar gauw gaan slapen."
Sint ging in zijn witte onderkleed
boven op het bed liggen. En Piet
rolde zich op als een poes en vleide
zich op het haardkleedje. Hij sliep
gelijk.
Sint kon de slaap niet vatten. Hij
dacht maar aan a) die cadeautjes die
nog bezorgd moesten worden. Hij
was bang dat hij heel veel kinderen
moest teleurstellen. Hij zuchtte.
„Nou ja, gelukkig heb ik Piet nog",
dacht hij tenslotte. En eindelijk viel
hij in slaap.
Een paar uur later liep de wekker
af. „Mmm", bromde Sint, „Piet, zet
die wekker af". Maar er gebeurde
niets. „Piet", zei Sint iets harder,
maar er kwam geen antwoord. Sint
draaide zich om en keek de kamer
rond. „Piet," riep hij nog eens. Maar
dat had hij net zo goed niet kunnen
doen. want Piet was weg. En toen
zei Sint een woord, dat een heilige
helemaal niet hoort te zeggen. Hij
keek op de wekker: negen uur was
het. Over een uur werd hij ver
wacht in het kinderziekenhuis.
Brommend kleedde Sint zich aan
en drukte toen op een belletje. Er
werd op de deur geklopt en er
kwam een dienstmeisje binnen. „Ja,
Sint", zei ze, „u hebt gebeld?" „Ja,
knorde Sint, „heeft u vanochtend
zwarte piet al gezien?" „Nee", zei
het meisje, „maar ja, mijn dienst
begint pas om negen uur". „Mmm"',
wat afschuwelijk. Over een uurtje
moet ik weg".
„Moet u eerst niet eten?" vroeg het
dienstmeisje. „Ja, breng maar wat",
zei Sint, „en wilt u er ook voor
zorgen dat mijn schimmel wat
krijgt, als die tenminste ook niet
weg is?" „Nee, nee, die is er nog",
zei het dienstmeisje, „ik heb hem
net nog een worteltje gegeven".
„Goed zo", zei Sint. In zijn eentje
at Sinterklaas zijn ontbijt op.
Het werd steeds later en Sint
werd steeds bozer, want van Piet
was nog steeds geen spoor te beken
nen. „Nou, dan ga ik maar alleen",
dacht Sint. Hij kamde zijn baard,
zette zijn mijter op en stapte naar
de deur. En toen klonk er c\ eens
gerommel in de schoorsteen. Sint
draaide zich om. Boven de kolen in
de open haard verschenen twee
zwarte benen en toen een pofbroek
en een wambuis en toen een ondeu
gend zwart gezicht. „Au, au," hoor
de Sint, „ik brand mijn voeten op
die gloeiende kolen". Piet was te
rug.
Sint zei niets. Hij staarde alleen
maar naar zwarte piet, die verlegen
naar de grond keek. „Mag ik mis
schien weten, wat je allemaalhebt
uitgevoerd?" vroeg Sint. „Eh, ik
eh," stotterde Piet, „ik eh, wou toch
een paar klompjes kopen voor die
lieve kleine pietjes in Spanje ?En u
zei, dat ik die maar in mijn vrije
tijd moest kopen. Maar ikke heb
helemaal geen vrije tijd,want ik
moet altijd maar cadeautjes sjouwen
en voor het paard zorgen".
„En toen dacht je, laat ik die
ouwe Sint maar eens de stuipen op
het lijf jagen", zei Sint. „Nee, nee,"
riep Piet. „Ik dacht: ik ga heel
vroeg de stad in, nog voor we naar
de kindertjes in het ziekenhuis
gaan. Dus ben ik heel vroeg door de
schoorsteen naar buiten gekrppen.
Maar er waren allemaal kinderen en
die riepen: „daar is zwarte Piet" en
„krijg ik een cadeautje?" Maar ik
had helemaal geen cadeautjes Ik
wilde alleen maar een paar klomp
jes kopen. Maar de winkels waren
nog dicht. En iedereen herkende me
en ze liepen allemaal achter me aan.
En ze riepen maar: „Piet, zwarte
Piet". Nou en toen ben ik ver
dwaald. Ik ben de hele stad doorge
lopen, maar gelukkig zag ik opeens
het hotel en toen ben ik naar boven
geklommen, het dak op. Maar de
kinderen zijn met me meegekomen.
Nou staan ze nog beneden voor de
deur".
Sint luisterde. De kinderen zongen
„Zie ginds komt de stoomboot", en
„Op de hoge, hoge daken" en nog
een nieuw liedje dat Sint nog nooit
had gehoord. „Laten we toch maar
gaan", zei Sint, „In het ziekenhuis
wachten ze al op ons". Piet knikte.
Hij pakte de zak met cadeautjes en
liep achter Sint de trap af. Voor de
deur stonden een heleboel kinderen:
voorop de schoolmeester. Die zijn
leerlingen eindelijk had terug ge
vonden. „Sinterklaas is jaaarig",
zongen de kinderen". „Nou heb ik
nog geen klompjes", bromde Piet
achter Sints rug. „O, o," dacht Sint,
„met zo'n Piet ben ik helemaal nog
niet jarig". Maar hij wuifde de kin
deren toch vrolijk toe.
ELS SMIT
Ariër. Bossers, 5 jaar, Lage Zwaluwe.
In liet grote bed van zijn paleis in
Spanje werd Sint wakker doordat
ergens fu-u-ut een stoomfluit loeit.
Sint dacht: het is 5 december en dan
ga ik naar Holland.
Om mijn verjaardag te vieren temid
den van al die kinderen.
Hij ging op weg met zijn knechten
maar moest zijn oren even dichtstop
pen van het gejuich, alle kinderen
waren er.
Behalve eentje, dat was Anneliesje
die haar beentje was ziek dus kon
niet komen en had daarom een brief
je geschreven, er stond op
LIEVE SINTERKLAAS
Ik kan niet lopen want mijn
beentje is ziek. Dus kan ik niet
komen kijken als U door de stra
ten rijd.
En ik wou U toch zo graag zien.
Lieve Sinterklaas wilt alsje-
ilieft een heel klein ogenblikje
kinnen komen als U over de
daken rijdt?
Ik woon in de Kokerstraat 7 en
voor het raam hangt een rood ge
ruit gordijntje en er is een platje
achter.
Als u alleen maar even tegen de
ruit klopt dat ik U kan zien, want
ik vindt V zo lief.
ANNELIESJE.
Nadat hij verwelkomd was ging hij
een toer door de stad maken. En
's avonds ging hij naar Anneliesje.
Toen hij er was zed hij: „Dag Anne
liesje hoe gaat het?" Dag Sinterklaas,
wat ben ik blij dat U gekomen bent"
„Ik kom je halen op mijn paard," zei
Sint.
Voor ze het wist zat ze op het paard.
Ze waren er al gauw.
Er stonden allemaal poppen, ze koos
er een uit die kon slapen en mama
zeggen.
„Goed," zei Sint.
Maar opeens kwam er vantussen de
poppen een wit poesje aan wandelen
„Och wat een schatje," zei Anneliesje
mag ik dat Sint.
„Ja, maar dan moet je de pop terug
zetten".
Toen gingen ze terug en op het
paard viel ze in slaap.
.En toen ze wakker werd lag ze in
haar bedje. Er achterop lag suiker
goed en marsepein, een kleurboek pp
kleurtjes.
Naast het bedje klonk „miaauw,
miaauw". Want daar lag het poesje
in een mooi mandje. En pop Gristien
had een nieuwe jurk en mutsje aan.
Toen kwam moeder en vroeg: „Ben
je er blij mee".
„Ja, want ik heb het toch „zelf ge
kozen. En ik noem het Klaasje."
Tineke van Overmeire, 9 jaar,
Terneuzen.
De feestdagen komen weer
aan. Dat is al te zien aan de
feestelijke etalages van de win
kels. Deze Kleine Stem staat al
in het teken van Sint Nicolaas
en ook Kerstmis, het feest van
de vrede, is alweer heel dicht
bij. Allemaal dagen en avonden
met veel licht en gezelligheid.
Jullie verheugen je er natuur
lijk al op.
Voor veel kinderen in veel
landen zullen die dagen niet zo
gezellig zijn. In India is er hon
gersnood. Het is heel begrijpe
lijk dat de kinderen daar geen
vrolijk Kerstfeest kunnen vie
ren als ze niets te eten hebben.
Ook in Pakistan zal het Kerst
feest dit jaar geen echt feest
zijn, omdat daar veel kinderen
hun ouders of broertjes en zus
jes hebben verloren bij de wa
tersnood. In weer andere landen
is oorlog (denk maar eens aan
Vietnam); ook daar zal Kerst
mis geen blij feest zijn. En dan
zijn er nog een heleboel landen,
waar geen oorlog of honger is,
maar waar armoede heerst. De
mensen hebben daar geen geld
om van Kerstmis een feest te
maken.
Nu zouden we jullie willen
vragen of jullie in een tekening
kunnen laten zien wat jullie
van het woord „vrede" denken,
als je daarbij bedenkt dat
Kerstmis, het feest van de vre
de, in een heleboel landen niet
of nauwelijks gevierd kan wor
den. De mooiste tekeningen ko
men in de Kleine Stem te staan.
De allermooiste krijgt een
plaatsje in het kerstnummer
van de „grote Stem".
Dat vrouwenbladen niet uitblin
ken door actualiteit is genoegzaam
bekend. Vooral LIBELLE heeft er
een handje van eerst de kat uit de
boom te kijken en dan pas actuele
zaken te behandelen. Het feit dat
er nu pa's een verhaal over het
kraken van panden in de rubriek
„Onze tijd" is opgenomen bewijst
dat opnieuw. Gelukkig wordt er
wel erg positief over geschreven.
Libelle spoort u bijna aan een
pand te gaan kraken. Genoemd
item is trouwens zo ongeveer het
enig interessante wat er in de
Libelle van deze week te vinden
valt. Of u moet natuurlijk de ein
deloze stroom Sinterklaasadverten
ties interessant vinden. Tussen die
advertenties in staat dan nog een
verhaal over Farah Diba en de
resultaten van een fotowedstrijd.
Uit dat laatste zou je haast de
indruk krijgen dat Nederland nog
helemaal puur natuur is en er
nergens een vuiltje aan de lucht is.
deze week tien uitstekende tips
om zo snel mogelijk van uw niet
meer liefhebbende echtgenoot af te
komen. Tien doeltreffende, uit
muntend geraffineerde en naar
wij hopen doeltreffende tips. Heel
terecht staat er onder deze richtlij
nen dat u mocht u eigenlijk toch
wel van uw man houden ze zoveel
mogelijk moet vermijden. Verder
in Margriet deze week vijf maal
make-up voor overdag en 's
avonds. Een aantal leuke en bruik
bare wenken om er zo mooi moge-
Lijk uit te zien.
Anouk Bierboom, 8 jaar, Roosendaal.
Er was eens een meisje. Ze
heette Liesje, Liesje had geen moeder
meer. Daarom moest Liesje voor het
huishouden zorgen. Haar vader was
houthakker. Het was tegen Sinter
klaastijd. En dat arme Liesje had
nog nooit van Sint gehoord. Maar
Sint kende Liesje wel. En ja hoor!
Die nacht zou Sint bij iedereen ko
men. Maar Liesje wist niet dat Sint
zou komen. Dat was een verrassing.
En de volgende morgen, toen vader
de kachel aan wou steken, lagen er
een heleboel spullen. Voor Liesje
een jas en een koekepan. En voor
vader een nieuwe bijl en een hand
kar en een bon voor de Stem. Zo
kwam het dat ze altijd de Stem
lazen. En Liesje de Kleine Stem. Ze
leefden nog lang en gelukkig.
Mieke van Driessen, 10 jaar, Sluis
kil.
Een klompje
Twee klompjes,
Drie kleine klompjes
op een rijtje voor de haard.
Een klompje,
Twee klompjes,
drie kleine klompjes
en wat haver voor het paard.
Sint, Sint, wat zult U me geven
Sint, Sint, wat krijg ik dit jaar?
Sint, Sint, ik wil graag een popje,
Sint, Sint, toe geef het me maar.
Brigit Dirksen, 7 jaar, Breda.
Het hoofdartikel in de MAR
GRIET van deze week handelt
over onze zuiderburen. Margriet
vraagt zich af onder de kop „Wat
een buren die Belgen", wie en wat
de Belgen nu eigenlijk zijn. Uit
het verhaaltje blijkt echter dat de
Belg in veel opzichten maar wei
nig van de Nederlander verschilt.
Er wordt gesteld dat Belgen niet
zonder café of het kijken naar
voetbal voor de t.v. kunnen. Ver
der dat de Belgen die naar het
buitenland gaan erg gesteld zijn op
hun biefstuk met frieten. Maar
verschillen wij, Nederlanders, nu
werkelijk, als wij eens eerlijk na
gaan in deze dingen erg veel van
onze buren? De reportage is geïl
lustreerd met een aantal niet on-
aaTdige, steriotype foto's van Bel
gen in België. In „Margriet idee"
Wat het voor problemen met
zich mee brengt ouder te zijn van
een gehandicapt kind wordt in de
EVA van deze week op een uit
muntende wijze uiteengezet. Van
de 240.000 kinderen die elk jaar in
ons land geboren worden is twee
procent zwakzinnig. Dit betekent,
dat er elk jaar bijna 5000 kinderen
bijkomen voor wie speciale voor
zieningen nodig zijn om ze geluk
kig te maken. Eva geeft antwoord
op de vraag wat ouders van gehan
dicapte kinderen het beste kunnen
doen, hoe ze hun kind het beste
kunnen opvoeden en wat voor mo
gelijkheden hiervoor in Nederland
zijn. Het is een goed idee van Eva
zich tot taak te hebben gesteld
enige verduidelijking over dit vrij
wel onbekende probleem te geven.
In de tiende aflevering van „strip
tease van een koningshuis" een
aantal authentieke foto's van ko
ningin Elizabeth. O.a. een samen
met de vermaarde jockey Gordon
Richards.
De prijsvraag voor Unesco en
Unicef duurt nog steeds voort. De
ze week is ze vergezeld van een
verhaal over de ellende in India.
Hierin wordt het analfabetisme on
der de loep genomen. Verder in
Eva een enorme schat aan origine
le feestgeschenken iets wat altijd
van pas komt nu de Sinterklaas
tijd weer zo angstwekkend snel
naderbijkomt.
J. LAMMER: MAAK EENS
WAT VAN VILT: Vilt is een
kleurrijk soepel materiaal, waar
mee je ook technisch alle kanten
op kunt. Voelt u iets voor boek
omslagen, dekservetten, knuffel-
diertjes, waskorven e.d. dan staan
hierin acceptabele modellen (uitg
Cantecleer - f 4,90)
ANTHONY GLYN: SLALOM:
Driehonderd pagina's, waarin Ro
ger Noth zijn levensweg zoekt tus
sen mannen en vrouwen, die met
tegenstrijdige krachten aan hem
trekken. Wel goed met de normen
voor een damesblad verteld. Vlot,
prettig, boeiend, om in de stijl te
spreken. Burgerlijk met navenant
voorzichtige scheutjes erotiek. Ro
ger beseft hoe hij zijn eigen leven
moet bepalen. Dat geldt ook bij de
keuze van dit boek, want wie weet
(uitg. Leopond - f 21,90)
HARRIET DAIMLER: LIEFSTE.
De Olympia Press Nederland
schijnt met haar' wat snobistisch
uitgegeven erotische groene boek
jes ook in te spelen op een even
snobistisch gefrustreerd publiek.
Al doet de uitgever nog zo zijn
best om uit te stijgen boven de
„ramsch-sex-romannetjes", een
vergelijking met Miller. Nabokov
e.d. gaat ons veel te ver. In dit
primitieve verhaaltje van een aan
vankelijk koele vrouw is het vaak
lachwekkend vermakelijk hoe
„flink" schrijfster Harriet haar op
gewonden standjes opdient. (Meu
lenhoff - Bruna - f 14,50.-)
ANNA WINTER: VLEES VAN
MIJN VLEES. Het door Maurice
Girodias ontdekte talent Winter
bundelt niet twee verhalen „Sicili-
aans teveel" en het titel-verhaal.
Twee dramatisch en goed geschre
ven verhalen opgehangen aan de
ellende van een gestrande moeder
en een joodse vluchtelinge, waarbij
het etiket „erotiek" van deze reeks
geïntegreerd is meegenomen (uitg.
Meulenhoff - Bruna - f 14,50)
ED MARTIN: EEN NIJVERE
DOOD. Een macaber boek. waarin
de erotiek even macaber is als ze
verondersteld mooi kan'zijn. Nog
al bombastisch grof geschreven en
waarschijnlijk alleen aantrekkelijk
voor degenen, die gnuiven van elk
soort „Vietnamees" sadisme, in
welke vorm dan ook. De paragnos
tiek erin is van de koude grond
(uitg. Meulenhoff - Bruna f 14,50).
de
BLEEKGEZICHTEN BE
TEEFTj WD WIL EE DRIE AF
STAAN, MAAR DE GROOTSTE,
DE TDVEWAAEJML Hi)
HOUDEN.
