Sstt...., mevrouw wordt
MANAGER
DEN UYL VRAAGT
REISVERSLAG VAN
MINISTER BAKKER
ALS ROZE WIEG BOVENTOON VOERT
mtrnm
II WEINIG RUIMTE VOOR GRAVEN
Zoals de Amerikaanse manager zijn bedrijf
'runt', zo kan een Europese vrouw haar
huishouden op poten zetten. Even efficiënt
en weldoordacht. Dit meent de Franse jour
naliste Christiane Collange. Resultaateen
opmerkelijk boek met waardevolle, kritische
kanttekeningen.
Op vakantie
telt voor twee j
Oude wetten
Beslissingen
Vonnis zes jaar voor
twee Poolse
vliegtuigkapers
„Bij m'n donkerbruine
maxi zou ik zo'n
gouden ketting willen
hebben. Vind je dat
overdreven?"
Vond hij niet
Kleren kosten ook geld.
Bij de juwelier een
prachtige choker gekocht.
Kan overal bij.
Kostte f235.-.
Echt goud natuurlijk.
De juweliers van Nederland.
Door
Greet
Buchner
Eindelijk
Géén jachl
ECHT GOUD NATUURLIJK
SEGFJR5 JONKERS
Schrijf voor gratis
documentatie nr. 20
een kaartje aan
Ringiever
Antwoordnummer 1444
Rotterdam
tel. (010) 25.65.65*
cadeau-tip
heetman j
19
VRIJDAG 20 NOVEMBER 1970
19
„De oorlogsonderscheiding van een vrouw is het dubbele leven te
leven en er het leven bij te behouden", aldus Christiane Collange
(rechts), moeder van vier zoons.
MIJNHEER is manager. Hij
trapt op het gaspedaal, drukt op
de knop van de lift, schakels de
intercom in, seint zijn secreta
resse, Iaat haar een tafel reser
veren in een restaurant, han
teert de hamer op een van zijn
vele vergaderingen en slikt een
tablet om te kunnen slapen.
Mijnheer 'managet' zijn werk.
Mijnheer 'managet' zijn leven.
Mijnheer 'managet' zijn liefde.
En mevrouw? Mevrouw slaat
al deze handelingen van haar
teerbeminde met onverholen be
wondering gade, maar gaat in
tussen rustig door met klunzen,
met de boel in het honderd laten
lopen. Ze laat zich pakken door
de tijd; plakt te lang bij koffie
drinkende buurvrouwen, ver
klungelt haar uren voor de spie
gel, kan middagenlang schuife
len langs prullaria in de etalages.
Maar luister nu naar de Frangai-
se Christiane Collange: „Mevrouw,
wordt manager! Ik ben het ook. Ik
heb vier grote jongens, een slordi
ge man, een veeleisende baan als
journaliste, veel aanloop thuis.
Maar...ik verzeker u: het loopt al
lemaal op rolletjes. Gewoon een
kwestie van organiseren. En ik
heb nog tijd voor de liefde ook!"
Ja, die Christiane Collange. Ze
heeft er een heel boek over ge
schreven. Een efficiënte vrouw telt
voor twee, vindt ze. Er zijn man
nen, die er aan twee genoeg heb
ben, maar er zijn er ook, die het
liever houden bij ouderwetse ge
zelligheid, bij een vrouw, die nog
eens voor verrassingen kan zorgen
in dit gesmeerd lopende manager
maatschappijtje.
tematisch en methodisch te lijf te
gaan en hiervan een gewoonte te
maken", propageert mevrouw Col
lange.
Een paar voorbeelden:
Het jongste dochtertje moet en
zal een smock-jurkje aan op be
zoek naar oma, omdat dit anno
1900 toch ook al zo schattig stond
en het oude mensje er met wee
moed naar zal kijken. „Al te gek",
vindt mevrouw Collange, „dit is de
tijd van de spijkerbroek. Geen
uren smocken en strijken op zo'n
kledingstuk. Dat kan gewoon niet
meer in deze tijd!"
De keus is aan haar en hem. De
vrouw, die inderdaad voor twee
wil gaan tellen, mag dit efficiënte
boek van mevrouw Collange be
slist niet missen. Ze moet er toch
tenminste f 14,90 voor over hebben
om zich te kunnen verdiepen in de
wondere wereld van Mevrouw als
Manager (uitgeverij Paul Brand,
Bussum).
„Thuis wordt nog teveel volgens
archaïsche wetten geleefd", meent
Christiane en ze ging de kloof
tussen „thuis" en werk bestuderen.
Ook dat kost heel veel tijd, maar
uiteindelijk ontdekte ze toch, dat
elke huishouding in feite een soort
bedrijf jg. „Alleen efficiënt inge
stelde huisvrouwen zullen maxi
male winst behalen: vijf minuten
stilte, een luie zondagochtend of
een extra keertje liefhebben. Al
leen zij zal anno 2000 nog
voldoende tijd hebben om ook nog
vrouw te zijn en haar eeuwenoude,
specifieke taak te volbrengen: het
bouwen van geluk in haar huis. En
geluk bouw je niet met je handen,
maar met je verstand. En met je
hart natuurlijk...". Aldus mevrouw
Collange. En wat haar mam daar
over zei? (oofc hij is journalisit).
„Toen ik over haar boek nadacht,
begreep ik, dat de richtlijnen erin
niet de romantiek en de charme
doden, maar er juist een basis voor
bouwen. Want niets is zo dodend
voor de liefde als een lege tube
tandpasta, een verlopen paspoort,
een gemiste tram...".
Was de vrouw vroeger voor 20
procent secretaresse en voor 80
pet. werkster: in de toekomst zal
dit precies omgekeerd zijn. En
daar moet ze zich nu alvast op
voorbereiden. Wie weet, heeft ze
dan zelfs een baan en wie kan er
dan nog zonder „management?"
vraagt Christiane Collange zich af.
„We moeten steeds meer leren
improviseren. Ervaring is niet zo
belangrijk meer. Het huishouden
mag geen bedrijf meer zijn uit de
gildentijd. Het moet zijn: informa
tie, beslissing, uitvoering. Ziehier
de drie pijlers van het „manage
ment".
Ik heb nog nooit een man horen
klagen, als zijn vrouw iets té goed
organiseerde.
Maar kan men zich afvragen
wordt daarmee het privéleven
ook niet een industriële robot?
Antwoord: nee. Goed er zijn vrou
wen, die aangebrande aardappelen
Df een afgesneden telefoon tot een
liefdesscène weten uit te bouwen.
Maar dat zal ook niet dag-in, dag-
uit voorkomen. Hoe kunnen we
dan die nieuwe taken, waar onze
grootmoeders zelfs nog nooit van
gehoord hebben, aan? Door ze sys-
„Je laat je kind toch niet bij
anderen met vakantie!" Dit vindt
de schrijfster een bar conservatie
ve kreet. „Dat dachten wij ook
eens. Wat zullen we trots zijn, als
hij samen met ons tussen de pijn
bomen door klautert. De bergen en
dalen hadden in onze herinnering
bijna de gestalten aangenomen van
een aartsparadijs. Maar we waren
vergeten, dat er wel duizend boch
ten in die wegen zaten. Enfin, daar
kwamen we na een kwartier al
achter. Op honderd kilometer
moesten we welgeteld twaalf keer
stoppen. Dan komen de verwijten:
ik zei je al, we hadden hem niet
mee moeten nemen. Daar gaat je
zonnige vafcamtiehuimeur
„Iedere huisvrouw zou voor de
goede en soepele gang van zaken",
meent Christiane Collange, „moe
ten onderzoeken, hoe zij het best
tegemoet kan komen aan de wen
sen van haar „klanten". Ze moet
vooral proberen eerlijke antwoor
den te krijgen. Verwacht deze
niet, wanneer u nat van de regen
uw huis binnenstapt en aan uw
dochter vraagt: hoe vind je m'n
kapsel? Zegt ze „Géén vertoning",
dan valt hét mee. Door alle leu
gentjes om bestwil, halve waarhe
den en verkeerde interpretaties
belandt men soms in merkwaai'di-
ge slepende situaties.
Ook is Christiane Collange er
een voorstander van om aan het
begin van een huwelijk een lijst te
maken, van alles wat de echtge
noot lekker vindt, of verafschuwt.
Ze deelt de mannen wat culinaire
voorliefde betreft in als volgt: de
conservatieven en de avonturiers,
ofwel de jongens van de gestampte
pot en de heren van de buiten
landse hapjes.
Het is maar een weet.
Wat de leveranciers aangaat:
„Wees zoveel mogelijk op uw ei
gen voordeel uit; de man of
vrouw, bij wie u koopt is dat ook.
De markt is nog steeds een heer
lijk terrein om bepaalde produkten
te kunnen vergelijken. En probeer
niet alleen voor voedsel en kleding
de voordeligste leveranciers te vin
den, maar ook bij de aanschaf van
meubels en elektrische apparaten.
Een oriënterend onderzoek is hier
zeker op zijn plaats. Overigens zou
dit ook veelvuldiger moeten ge
schieden bij het kopen van minder
dure spullen. Het is vaak luiheid,
die de huisvrouw tegenhoudt, maar
het kan haar veel geld besparen".
De schrijfster juicht beslist niet
alle elektrische huishoudelijke ap
paratuur toe. Een voorbeeld: de
elektrische citruspers. Haal hem
uit de kast, steek de stekker in het
stopcontact, zet de halve vrucht
erop, houdt de vrucht vast tijdens
het persen, trek de stekker uit het
stopcontact, maak het apparaat
schoon en ruim alles weer op.
„Geef mij dan maar zo'n ouder
wets ding, waarbij je je spieren
nog moet gebruiken" meent ze.
„Het maakt mij altijd angstig,
als ik zie, hoe weinig tijd mana
gers aan nadenken besteden", zei
de Amerikaanse organisatie-des
kundige John B. Sargent. „De
meeste huisvrouwen gaan nog
steeds te werk als in de Middel
eeuwen: ze laten hun geluk bepa
len door de sterren. Ze hebben een
sterk gevoel voor fataliteit. Ze
worden te zeer ingenomen door
hun huiselijke beslommeringen om
nog eens rustig te kunnen naden
ken over eventuele verbeteringen
of plannen, die op uitvoering
wachten.
„Hoeveel energie wordt er in elk
huishouden iedere week opnieuw
besteed aan het poetsen van zilve
ren en koperen prulletjes, die de
eigenares eigenlijk niet eens mooi
vindt?
Een mens kan slechte gewoonten
afleren door eens nauwkeurig te
bezien, wat hij-zij nu eigenlijk
precies aan het doen is. Ik heb me
eens stomverbaasd gerealiseerd,
dat ik .nijn zoon van acht nog
steeds van school liet halen"
„Er bestaan twee soorten beslis
singen: de taktische en de strategi
sche. De eerste vallen meestal on
der verantwoordelijkheid van de
vrouw en zijn iets minder belang
rijk. Iedereen kan hier het best op
zijn eigen gebied blijven. Strategi
sche daarentegen, eisen overleg.
We denken nu aan belangrijke
punten als geboortenregeling, de
behuizing, het besteden van het
salaris. Men kan hier het best
eerst de mogelijkheden onderzoe
ken en zich pas dan een mening
vormen. Laat de vrouw achteraf,
als het plan na overleg is
uitgevoerd, géén spijt krijgen,
want niets is zo uitputtend voor
een man als nog eens een pro
bleem te bespreken, dat hij al was
vergeten". Ook vindt Christiane
Collange het eeuwig jammer, dat
de vrouw (moeder) vaak zo moei
lijk verantwoordelijkheden kan
delegeren. Ze denkt, dat alleen zij
iets op zijn pootjes terecht kan
laten komen. Hierdoor ontzegt ze
zichzelf steun en beperkt zich ook
in haar eigen ontwikkelingsmoge
lijkheden". Ook van klagen houdt
ze niet. „Bevalt de behandeling
van uw kapper u niet, of laat hij u
te lang wachten, zeg niets, ver
dwijn waardig, maar kom hier uit
wraak een week of vier, vijf niet
terug.
Ik geloof niet, dat de vrouw
zoals de feministen aan het begin
van onze eeuw de strijd voor
haar eigen ontplooiing zal winnen
door zich te verzetten tegen haar
vrouwelijke rol, maar wél door zo
goed mogelijk de verantwoorde
lijkheden op zich te nemen. En
hier mee bedoel ik zowel kinderen
baren, als geluk brengen, succes
vol zijn in de keuken als in de
werkkring. Haar oorlogsonder
scheiding is, dat dubbele leven te
leven en er het leven bij te hou
den" En zo ziet de Francaise
Christiane Collange de „Vrouw als
Manager".
ANNELIES VAN DEN TOL
(Van onze parlementsredactie)
DEN HAAG Drs. Den Uyl (PvdA) heeft gistermorgen in de
Tweede Kamer gevraagd om een uitvoerig i eis verslag van minister
Bakker over diens reis in Zuid-Afrika. Den Uyl wil na terugkeer van
minister Bakker graag een overzicht hebben van de besprekingen
en uitspraken die deze in Zuid-Afrika heeft gedaan.
DEN UYL
verantwoording
WARSCHAU (AFP) Twee jonge
Polen zijn in Szczecin tot zes jaar ge
vangenisstraf veroordeeld, omdat zij
op 4 september zouden hebben ge
poogd een Pools lijntoestel te kapen.
De 23-jarige Dam Ostrowski en de
21-jarige Wlodzimierz Kazula werden
op die dag er op betrapt, dat zij met
enige handgranaten in hun bagage in
een vliegtuig van Szczecin naar War
schau wilden stappen. Zij gaven toe
dat zij naar Zweden hadden willen
uit wijken.
Ook wil hij van de regering een
overzicht van de wijze waarop over
de reis van minister Bakker in Zuid-
Afrikaanse landen is geschreven.
Bij de oppositieleider is namelijk
ernstige twijfel gerezen over de vraag
of minister Bakker zich houdt aan
de toezegging dat hij in Zuid-Afrika
ook contact met oppositieleiders zal
opnemen. Ook zijn er in de pers ver
slagen verschenen van uitspraken die
de minister in Zuid-Afrika zou heb
ben gedaan waarbij twijfel rijst of
die uitspraken verenigbaar zijn met
de principiële afwijzigingen van de
apartheidspolitiek door de Neder
landse regering.
BAKKER
„Ik wil weten, hoe dit bezoek heeft
gefunctioneerd en wat de politieke m„H„»
betekenis ervan is geweest", aldus p J
fractievoorzitter Den Uyl
(ADVERTENTIE)
Vroeger mocht je er alleen gnif
felend over praten, stilletjes in een
hoekje, óf na de nodige borreltjes.
Nu staat het in alle weekbladen
dus mag je er 00k in een krant
over schrijven: de methode om
vóóraf het geslacht van het te ver
wekken kind te bepalen.
Geen gedoe met hoge hoed op of
schoenen aan Neen, een door een
wetenschapsman uitgekiende weg,
dio een redelijke mate van zeker
heid geeft.
In de diverse weekbladen heeft
con nauwkeurige beschrijving van
het hoe en waarom gestaan.
Veiligheidshalve houd ik me
daar helemaal buiten. Een en an
der lijkt me niet zo juist in het
nader van dit artikel en bovendien
weet ik uit ervaring, dat artsen,
elke niet-arts een leek en dus een
sufferd vinden. Zo suf, dat hij (of
®j) niet in staat geacht mag wor
den om de woorden van een arts
'etterlijk over te schrijven.
Van mijn kant dus geen mede
deling over de techniek die toege
past moet worden om het geslacht
van een komende generatie te be
palen.
Van mijn kant slechts een paar
overwegingen over de kansen die
we daarmee in handen gespeeld
hnjgen. Volgens de methode van
dokter Shettles kan eik jong echt-
Paar met een zekerheid van 75 pet.
bet geslacht van het kind op komst
bepalen.
Dat is al heel wat. Nog fijner zou
het zijn, als we alle jonge echtpa
ren, waar ook ter wereld, zouden
kunnen overtuigen van de zin om
alléén maar meisjes te willen Ver
wekken. Via een goed georgani
seerde brainstorming zou dat mo
gelijk moeten zijn. Desnoods stu
ren we een paar Dolle Mina's op
pad. Aangezien er dan, niettegen
staande alle voorzorgen, toch nog
één op de vier baby's van het
mannelijk geslacht zou zijn,
zou binnen enkele generaties de
wereldbevolking bestaat uit drie
vrouwen op één man. Oftewel
drie kwart volwassen vrouwen te
gen een kwart volwassen mannen.
Dat is precies datgene waar we
naar toe moeten. Dat kwart man
nen hebben we namelijk hard no
dig voor de instandhouding van
het menselijk ras. Nog steeds a la
Shettles uiteraard om het moei
zaam verworven, evenwicht niet te
verstoren. Het kwart mannen zou
liet dan zó druk krijgen met die
instandhouding van het menselijk
ras dat er energie, noch tijd over
zou schieten voor andere bezighe
den. En dat is juist de bedoeling.
Aangezien de vrouwen die er
zijn, allemaal voldoende geschoold
zullen wezen, is het een kwestie
van niets om alle belangrijke pos
ten door daarvoor opgeleide vrou
wen te laten innemen. Niet alleen
de captains van industrie, ook de
regering, de hoofdredactie en di
rectie van kranten, de directie van
musea en scholen, van ziekenhui
zen en instellingen van openbaar
vervoer, alles en alles zou in han
den van vrouwen komen. Waarmee
we dan eindelijk het punt bereikt
zouden hebben, waarop de mannen
zich nu bevinden: namelijk een
opbouw van de samenleving vol
gens de normen en wensen van de
éne sekse, die toevallig het heft in
handen heeft. Momenteel is dat de
mannelijke sekse, dan zou het de
vrouwelijke sekse zijn.
Blijft natuurlijk de vraag in
hoeverre de wereld zou verande
ren en eventueel verbeteren. Vrou
wen zijn net als mannen, ook maar
mensen met menselijke hebbelijk-
en onhebbelijkheden, die ze al dan
niet weten te overwinnen. Dat
staat vast.
Deze wereld-op-komst zou dus
zeer zeker geen ideale wereld zijn.
Maar het zou wel een vrouwelijke
wereld zijn en daarmee aangepast
aan de eisen en wensen van dat
deel van de wereldbevolking, dat
nu nog nauwelijks iets te vertellen
heeft en zich keer op keer moet
buigen voor de wensen van de
mannen -die het heft in handen
hebben. Bovendien lijkt het niet te
ver gezocht om te veronderstellen
dat vrouwen, óók als zij de macht
in handen krijgen, altijd minder
agressief en minder moordlustig
zouden zijn dan mannen. Daar is
een heel simpele biologische ver
klaring voor te vinden. De vrouw
is veel nauwer dan de man betrok
ken bij de instandhouding van het
soort.
Het kost haar niet alleen negen
maanden van afwachten plus de
geboorte, die al dan niet mee of
tegen kan vallen. Het kost haar
ook alle zorg en toewijding die
gemoeid is met het tot redelijke
zelfstandigheid brengen van dat
kleine mensje dat zij en zij alleen
ter wereld heeft gebracht. Het is
duidelijk dat de vrouw, minder
dan de man, geneigd zal zijn om
dit zo moeizaam tot leven en vol
wassenheid gebrachte wezen weer
te vermoorden of anderszins zin
loos te vernietigen. Het directe
gevolg van een wereldmacht van
vrouwen, zou dan ook zeker een
sterke inkrimping van al wat we
nu defensie noemen betekenen.
Van daaruit dus ook al een sterk
verminderde oorlogskans, totdat de
defensie in alle landen zó klein en
nietig is, dat er zelfs geen greintje
kans op oorlog meer is. Trouwens
wie zou er voor Jan Soldaat of
Heer Generaal moeten spelen ais
alle mannen bezig zijn met de
instandhouding van het geslacht
De vrouwen zeker niet
Een ander facet van deze wereld
van vrouwen zou óók zijn, dat
wrede en agressieve sporten als
bijvoorbeeld de jacht, van de baan
zouden zijn. Tot heil en zegen van
de dieren die elke herfst weer
opgejaagd, aangeschoten en dood
geknuppeld worden, omdat de man
nu eenmaal een hartstocht heeft
voor het vernietigen en doodslaan.
Deze twee simpele dingen: geen
oorlog en geen jacht, zouden voor
veel vrouwen het leven alleen al
aanmerkelijk zinvoller en prettiger
maken. Waarom beginnen we niet
meteen met de methode a la Shett
les, maar dan op de enige juiste
wijze namelijk met de bedoeling
om alleen maar meisjes ter wereld
te brengen?
Gouden chokers v.a. 98,50.
JUWELIERSBEDRIJVEN
Karrestraat 25; Fil. Ginnekenstraat 118
Belt u ons even voor onze speciale goudfolder (01600 - 40150)
SYSTEEM
PERFECTIE SINDS 1902
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG In Venlo is op het
moment, zoals dat ook in andere
(ADVERTENTIE)
Every inch a
gentleman met
gouden manchet
knopen Prijzen
vanaf 84.50
LIJNBAAN 92 OOSTZEEDIJK155-157 ROTTERDAM
steden he, geval is, niet voldoende
plaats om de overledenen te begra
ven. Als mogelijke oplossing is ge
opperd over de graven een tweede
laag te leggen.
Diverse gemeenten, zoals bijvoor
beeld Amsterdam zijn dit stadium
van een tweede laag allang voorbij,
daar woren soms al in vier of vijf
lagen boven elkaar begraven.
Langzamerhand is men in Neder
land zover dat er niet alleen weinig
ruimte voor de levenden is, ook het
begraven van de steeds stijgende aan
tal overledenen is een probleem van
de ruimtelijke ordening geworden.
