azijn
gsmaterialen
Happening
De show
Ondankbaar
Ontspannen
Vierde jaar
T/
Sterke liang
Wegwij
s
De drie „GOAL-getter" samgen
en apart: Theo Koomen (links),
Fellx Meurders (linksboven) en
George Tor (hierboven).
Foto's CHRIS HEIL
ÏRLAND N.V.
liumfabriek aan de
Oost:
rij.
laar kandidaten, die
iren administratieve
drijf.
jig kontakt met de
Parijs is naast een
ing een behoorlijke
sreist.
ijnbeheer wordt op
lisvestingsmogelijk-
heeft voor boven-
wordt Uw met de
tatie, voorzien van
igewacht bij onze
onder vermelding
18.
M.V., Postbus 49,
nogelijkheden.
ror elk interieur.
dat er iets luchtigs moest ko
men, een tegenhanger van
de bloedserieuze sportver-
handelingen. Een relative
rend programma, amusant,
ontspannend. Ik wilde ook
zelf de gelegenheid hebben
me af en toe eens wat van
die sport te distanciëren."
Dat werd Goal. Ad gauw 'n
druk beluisterd programma
op de late zaterdagavond.
Dit seizoen is Goal met een
nieuwe formule gestart.
Koomen: „Ja. Het pro
gramma, zoals dat eerst
was, beantwoordde nog te
weinig aan de idee die erach
ter zat. De afwisseling mu-
ziek-onderwerp-muziek-on-
derwerp was te simpel, gaf
te weinig schwung. Er ge
beurde gewoon te weinig".
„We zijn om te beginnen
gaan actualiseren. De hoofd
moot van het programma
wordt nu op de zaterdag zelf
gemaakt. We haalden Felix
Meurders erbij als presen
tator en dat gaat hartstikke
lekker. Er zijn mensen die
gezegd hebben: dat kan niet,
zo'n disc-jockey in een sport
programma. Maar wij willen
niet zozeer een sport-actua-
liteiten-programma. Wij ma
ken een muzikaal sportpro
gramma, met anecdotische
nieuwtjes, menselijke ge
beurtenisjes. En wat we aan
serieuze actualiteiten en
„De reacties zijn goed. De
ze week hadden we er ruim
zestig. Maar twee waren ne
gatief. Het is natuurlijk ook
een kwestie van gewenning.
Fred Racké zei tegen me:
„Nou ik weet het niet Theo,
het lijkt me allemaal wat
wild". Maar nu zegt'ie:
oude Goal".
Theo Koomen heeft in de
vier jaar dat hij nu bij radio
en televisie werkt al heel
wat weerstanden opgeroepen,
vooral in de wereld van zijn
schrijvende collega's. Hij zou
te geëmotioneerd zijn, te wei
nig koel. Hij zou niets van
schaatsen weten enz. enz.
Verslaat Theo Koomen zijn
wedstrijden (Feijenoord -
Celtic!) zo uitbundig en emo-
tioneel-betrokken omdat hij
zo is of zit daar een filoso
fietje achter?
Koomen: „Ik bén zo. Maar
ik sta er toch wel achter.
Kijk, als ik in zo'n stadion
sta, midden in een heksen
ketel en ik weet dat miljoe
nen aan de tv of de radio
meeleven, dan versla ik niet
zomaar een voetbalwedstrijd
maar een massale happe
ning. Ik geef me daaraan
over in de wetenschap dat
op die manier deze immen
se massale gebeurtenis als
zodanig het beste overkomt".
„Kijk: de Belgen hebben
een systeem dat tegemoet
komt aan de bezwaren van
degenen die liever koele ver
slaggevers hebben. Die heb
ben én een verslaggever én
een verat die van tijd tot tijd
commentaar op en analyses
van de wedstrijd geeft, op de
tribune zitten. Daar zou ik
wel voor zijn. Overigens
moeten ze me niet aan boord
komen met de „voorbeeldige
koelheid" van Britse verslag
gevers, want wat ik daarvan
gehoord heb... daar ben ik
maar een bedeesd mannet
je bij".
Raakt die kritiek je? Trek
je je daar wat van aan?
,,In het begin enorm. Maar
nu niet zo erg meer. Ik wil
niet zeggen dat het me hele
maal niks kan schelen wat
ze over me schrijven. Wie zo
iets van zichzelf zegt liegt
dat'ie barst. Maar ik bedenk
tegenwoordig wel dat het bij
de kranten altijd dezelfden
zijn die de stukjes over me
oor WIM KOCK
aterdagavond
half elf in stu-
dio-III van de
KRO:
leo Koomen houdt van
goed gek". En dat is wel-
b te merken. In de spea-
:ers klinkt nog de stem
'au de NOS-nieuwslezer.
'heo Koomen, Nederlands
ddruchtigste sportver-
laggever, George Tor, co-
Mig man van de radio-
ieuwe stijl en Felix Meur-
ws, disc-jockey met flu-
'elen stem en nieuwko-
oer in het Goal- team, ne-
'en hun aanvalsposities
De nieuwslezer is uit de
ter. Er klinkt nu een don-
erbruine trillende stem door
'studio: „de heer Koomen
""ex Tor annex Meurders
"den in studio-III ver-
Klit". Dat is nep natuurlijk
'Ut zoals gezegd ze
in er al.
Het sein springt op rood
teken dat alles wa-t nu
studio aan geluid wordt
"taakt, recht de ether in-
,a'- Dat geluid is niet zui-
Alle lawaai-requisieten
~aen autoportier, een kiep
ende trap, een bak grint
een stuk plaatijzer
orden in de strijd om de
leningstreffer geworpen
schrijven en dat geeft per
krarat slechts één man weer
nietwaar?"
Wat doet Koe men (oud-dag
bladjournalist) het liefste:
radio, tv of schrijven?
„Bij de tv heb je meer
armslag, een groter bereik.
Radio is eigenlijk ondank
baar werk. Vooral bij de gro
te wedstrijden. Dan kijkt ie
dereen naar de televisie.
Zo'n programma als Goal is
natuurlijk leuk. Je weet dat
je een goed luistercijfer hebt
en een hoge waardering; bo
ven de zeventig. Maar de wed
strijdreportages...."
En het schrijven? Wil Koo
men terug naar de dagblad
journalistiek?
„Nou en of. Ik wil eerst
nog wat meer tv doen. Maar
na een jaar of vijf wil ik te
rug naar een krant. Niet als
sportredacteur. Hoofdredac
teur bij een goede regionale
krant zou me wel lijken.
Maar eerst de televisie. Dit
seizoen draait Kopduel weer
maar ik houd niet zo van dat
ge-quiz. Ik vind het leuk
dat Kopduel zoveel jeugdige
kijkertjes heeft. Dat wel. Vol
gend jaar ga ik vijf grote
gramma's maken vanuit
sportpaleizen. Maar wat ik
eigenlijk wil is een eigen tv-
programma eens in de
maand een beetje volgens
de formule van Goal en dan
met nieuws en actualiteiten
uit de randgebieden van de
sport. Zoals kunst in de
sport, gehandicapten die aan
sport doen enzovoorts".
In studio III van de KRO
wijst de klok kwart voor
twaalf. Het zit er bijna op.
De sfeer ir ontspannen. Fe
lix Meurders is nu helemaal
los en het improviseren
voor alle programmamakers
van de live-uitzending gaat
van een leien dakje.
De donkerbruine nep-stem
van daarstraks galmt tenslot
te weer door de speakers en
door de langzaam mistiger
wordende nacht naar de dui
zenden huiskamers, portiers
loges, politiebureaus, kazer
nes en cafés: „Willen de eer
der genoemde heren studio-
III verlaten! Einde dienst-
-n ededeling".
Goal maakt plaats voor 't
laatste nieuwsbulletin en het
Wilhelmus.
«drieën
'tier;
stampen de Goal-
's vervolgens over een
Jen looppaadje naar hun
In de huiskamers
t net lijken alsof er een
DE REDACTIE van KRO's
programmablad „Studio"
probeert nog steeds we
ken van tevoren aan te ge
ven welke onderwerpen aan
de orde zullen komen in het
populaire radio-magazine
„Goal". Theo Koomen en
George Tor zullen dan zo
heet het in Studio „dieper
ingaan op" pak weg de
achillespees van Ernst Hap-
pel of de eksterogen van Ton
Visser. Maar dat „dieper in
gaan" past niet in de Goal
formule al betekent dit nu
ook weer niet dat Koomen en
Tor het zouden kunnen laten
om diep te boren als zij stui
ten op spectaculair sport
nieuws. Daarnaast is Goal
hyper-actueel. Het gaat li
ve de lucht in. Dus is het
voor de koffiedikkijkers van
Studio onbegonnen werk
voorspellingen te doen die in
derdaad ook uitkomen. Van
de andere kant: Na het ver-
zoekplatenprogramma „In
antwoord óp Uw schrijven"
is „Goal" het meest beluis
terde Hilversumse avondpro
gramma. Derhalve moet er
wel elke week in Studio een
„toelichting" bij dit publiek-
lokkertje.
regiment dragonders aan
romt stormen.
Felix Meurders fluistert
bekketrekkend het volk van
Nederland een goede avond
toe. Theo Koomen wacht
licht hijgend tot het stuk
je voetbalreportageband dat
elke zaterdag het magazine
opent, is afgedraaid om zich
vervolgens met zware stem
te richten tot de door George
Tor aan de telefoonlijn ge
houden Jaap van Praag, die
nu alles over de lies van Jo-
han Cruyff, eens haarfijn zal
vertellen. De Theo Koomen-
show is begonnen.
„De kop is eraf", zucht de
toch wel gespannen Koomen.
Na acht minuten al stelt hij
bezorgd vast dat ze'aan het
uitlopen zijn. Dat komt door
de Amsterdamse straatjoch
ies die uitbundig Ajax, Feij
enoord en FC Basel bejube
len respectievelijk vergui
zen („Treytel heeft o-benen"
en „die Fassofiek is ook
goed"). Jaap van Praag
nog steeds aan de lijn
vindt dat „enig". Theo niet.
Die kijkt met gerimpeld voor
hoofd naar de klok. George
Tor doet demonstratief kalm
°n een beetje vaderlijk.
Die spanning moet eruit.
Driftige gebaren, een giftige
blik, wat gesnauw (later wor
den daarvoor excuses aange
boden en aanvaard). Nog
eens klinkt de vaststelling
dat „we" uitlopen maar ge
leidelijk aan wordt de sfeer
meer ontspannen. Theo Koo
men lacht nu echt. De rode
vlekken zijn verdwenen van
de wangen van Felix Meur
ders. George Tor wordt min
der vader en meer collega.
Om tien over elf roept Koo
men: „Het gaat goed hé jon
gens?".
Dat kan'ie even later dan
weer vergeten want om acht
tien over elf komt het eerste
„echte foutje". Een misver
stand tussen Koomen en de
controlekamer. Koomens'
zinnetje over NEC blijft ver
loren hangen in de ijlings te
hulp geroepen muzikale op
vulling. Een zeer kort
„nietes-welles" tussen Koo
men en Tor en dan gaat het
verder.
Goal is zijn vierde jaar
ingegaan. Koomen: „Toen ik
bij dte KRO kwam vond ik
Antiek zien
via cursus
door CEES DE BEKKER
asteelheer Anton
van Oirschot duwt
een zwartgeblakerde balk
van wel drie meter een
stukje verder in de open
haard, waarin de vonken
rondknetteren. De balk is
een overblijfsel van het
kasteel Nemerlaer be
zit van de Stichting Bra
bants Landschap in
Haaren bij Oisterwijk, dat
vorig jaar in de nacht van
8 op 9 maart boven zijn
hoofd afbrandde.
Sinds die verschrikkelijke
brand, waaruit hij niet veel
meer dan het vege lijf wist
te redden, woont Anton van
Oirschot in de bij het kasteel
gelegen, maar nauwelijks on
derhouden rentmeesterswo
ning. Samen met zijn kinde
ren en zijn vrouw, Truusje
Sparla, schrijfster van veer
tien kinderboeken.
Het is een werkelijk antiek
verblijf, waarin de schrijver
over antiek, ondanks alle on
gemakken, zich blijkbaar
goéd thuisvoelt. „Er is te
genwoordig een rage op an
tiek", zegt Anton van Oir
schot, ••wijl hij twee kale
boer .ik ooistronken in het
haardvuur gooit. „De antiek
zaken en antiekmarkten vlie
gen overal als paddestoelen
uit de grond. Vooral in het
zuidri".
Vreemd vindt Anton van
Oirschot dit verschijnsel
niet. De sleur vin alle dag
en de uniformiteit van de
moderne woningen veroorza
ken een sterke hang naar ro
mantiek.
"Kijk maar naar de hip
pies", zegt hij, "die hangen
zich vol met kettingen en
kralen. Maar dat niet alleen,
er bestaat ook een duidelijke
fc:hoefte aan r 'lek in huis",
vertelt hij.
"Daarbij komt, dat hoe
meer men van antiek weet,
hoe meer men er van gaat
houden. Typisch ook, dat
veel jonge mensen, die gaan
trouwen of die pas getrouwd
zijn, wild zijn op antiek. Een
onderzoek t'j de antiquairs
heeft dat uitgewezen. Jonge
mensen willen iets anders
dan gladde metalen meubels.
Misschien zijn zij ook be
vreesd voor de snelle veran
deringen in de meubelmode.
Goed antiek is blijvénd".
Zoals te verwachten was
h-eft de grote vraag naar ou
de spullen de commercie
verhevigd. Dikwijls weet het
publiek ook niet meer -vat
het in de handen gestopt
krijgt.
Anton van Oirschot was
dan ook niet verwonderd toen
hij op een goede dag door
uitgeverij Mercirius in Apel
doorn gevraagd werd samen
met geschiedenisleraar Jan
Sanders uit Bergen op Zoom
een leergang antiek te schrij
ven.
Op 8 september jl. ging de
schriftelijke cursus van
start. Mercurius richtte hier
voor een apart neven-' ti-
tput jr.der de naam 'An
tique'. Bij de naamgeving
werd er al rekening mee ge
houden, dat de cursus in de
to:':omst in aangepaste vorm
nog eens ul'.gcgeven zal wor
den in het buitenland.
De belangstelling was van
het begin af aan uit-tekend.
In enkele weken tijds meld
den zich meer dan 1500 cur
sisten voor de leergang, ie
- voor zover bekend uniek
is in de wereld en vijftig les
sen telt.
Van Oirschot: "Het doel
van de cursus is de mensen
door middel van een kolossa
le verkenning enigszins weg
wijs te maken in de wereld
van antiek. Veel aandacht
wordt besteed aan de diver
se stijlen en hun kenmerken.
Hierdoor kan worden voorko
men, dat de cursisten bedon
derd worden bij hun aanko
pen.
Essentieel voor de cursus
zijn de praktijkdagen. zes tot
-cht. Met de cu: sisten wordt
een bezoek gebracht aan de
Stijlkamers :n het Utrechts
Cen'.raal Museum en aan het
Rijksmuseum 'n Amsterdam.
Verder hebben een vijftigtal
uitgezochte antiquairs zich
bereid verklaard de cursisten
in hun huizen ontvangen,
waar zij antiek kunnen 'proe
ven'.
"Bij ge" 'eken behoefte",
aldus Anton van Oirschot,
"komen er later mogelijk
nog gespecialisee. vervolg
cursussen. Bijvoorbeeld over
meubels. De belangstelling
voor antieke kasten, kisten,
stoelen en tafels is op dit mo
ment enorm.
In de serie "Antiek Ko
pen" van de Prakta Paper
backs van uitgeverij Hel
mond heeft Anton van Oir
schot in Y-t verleden ui een
aantal terreinen van de rijk
geschakeerde antiekmarkt
onder de loep genomen.
Samen met Ben H'isstege
uit E- ren stelde hij het
boekje "Mej.V'cn" samen.
Hierna schreef hij zelf "Ko
per en Tin". Met medewer
king an specialist Stender
uit St.-Michielsgestel ver
scheen "Klokken". Vervol
gens schreef Van Oirschot
„Glazen Voorwerpen",
„IJzeren Voorwerpen",
„Boeken Kaarten en Pren
ten" en de bestseller „Open
Haarden n Schouwen".
Tev -elde Ton van Oir
schot een uitgebreide gids
samen over antiquairs onder
de titel: Antiek kopen
Waar?".
Tegen Sinterklar. ver
schijnt zijn jongste boek 'An
tiek uit de Nederlandse Pro
vincies'. "Ik vin! het z=lf 'n
fijn boek", zegt hij met vol
doening. "Bijna een ontdek
kingsreis".
Tussen het schrijver door
organiseert hij voor decem
ber in het gedeeltelijk geres
taureerde kasteel Nemerlaer
de expositie "Engelen in
k-isch en kunst".
Anton van Oir kot zit
waarachtig niet stil. Even
min zijn vrouw, die r da
gen haar vierde roman ziet
verschijnen bij Leopold in
Den Haag. We zijn c" .arom
erg benieuwd wie Caroline
Vos (V-o-s: pseudoniem en
afkorting van Van- Oirschot-
Sparla) voor ogen heeft in
haar nieuwe roman: „De
Slapende aan mijn Voeten".
