mix
DEZE
brief
kreet
plaat
mens
vrij
WEEK
stelling
en visst
'¥aii jan
„Fietser
GERRIT SC
van de week
van de week
van de week
wide week
van de week
van de week
van de week
;R 1970
uit
ZATERDAGBIJLAGE
STOF
We wentelen ons in jeugd
sentiment. Betty Furness
doet in "McCaÜ's" flink
mee, als ze herinneringen
ophaalt aan de tijd dat on
ze grootmoeders te maken
hadden met een paar soor
ten textiel. Op het ogen
blik zijn er zoveel synthe
tische procédé's, dat het
aantal verschillende tex
tielsoorten zeer ruw ge
raamd wordt op...tien mil
joen.
Schrijft Betty Furness:
"De fabrikanten hangen
er een kaartje in met was
voorschriften. Als de huis
vrouw gewetensvol te
werk zou gaan, zou ze een
kamer moeten inrichten
alléén voor het archiveren
van wasvoorschriften, en
zelf zou ze een volledige
taak als administratrice
hebben". Waarom, zo
vraagt ze zich af, wordt
niet elke fabrikant ver
plicht een behandelings
voorschrift in het kledings
stuk te naaien dat niet ver
bleekt, verdwijnt en bo
vendien de waarheid
spreekt inplaats van pro
paganda te maken? Is het
niet zo dat men achter de
zin "Behoeft niet te wor
den gestreken" vaak zelf
dient toe te voegen "als
het U niet kan schelen er
gekreukt bij te lopen"™
LICHT
"Zo hard als Krupp-staal"
is een uitdrukking die, als
we Neue Revue mogen ge
loven, binnenkort plaats
gaat maken voor "zo licht
als Krupp-staal". De fa
briek met de voor velen
minder prettige klank
heeft namelijk een staal
soort ontwikkeld die de
constructeurs in staat gaat
stellen gebitten te maken
die stukken lichter zijn dan
de huidige. Het staal kan
minder dan 1 mm dik zijn
en toch de gewenste stevig
heid bezitten. Een aardig
bericht - zolang Krupp
geen fijne lichtgewicht ka
nonnetjes gaat maken die
door een kind van vijf in
stelling kunnen worden ge
bracht.
COLLEGA'S
EDDIE
In Twen een voortreffelijk
interview van de jonge
filmer Wim Wenders met
bioscoopheid Eddie Con-
stantine. Het slot is zó:
"Hij zegt plotseling dat hij
een eenzaam mens is. Hij
zegt het nuchter en van
zelfsprekend. Ondanks zijn
leven is hij altijd eenzaam
geweest. Er komt een stal
jongen binnen, die iets
over een van Eddies paar
den wil weten. Eddie
wendt zich tot hem, en
vraagt hem te bevestigen
dat hij, Eddie, eenzaam is.
De man zegt: ja, dat weet
hij. Ze weten toch allemaal
dat hij eenzaam is. Hij
zegt het met dezelfde ernst
als Eddie Constantine".
Reportage GERARD
JO SAMSON
Merkwaardige partners in
de strijd tegen het vrijge
ven van pornografie zijn de
mensen die bezwaren heb
ben tegen zedeloos gedoe
enerzijds en de fabrikanten
van pornografie anderzijds.
Dat blijkt uit de bittere
klachten van Deense han
delslieden, wier markt in
razend korte tijd volstrekt
ineengestort is. Een fabri
kant die kort na de "vrij
lating" in het binnenland
voor miljoenen omzette,
raakt nu nog slechts voor
enkele duizenden kwijt.
Een tijdschriftenverkoop
ster die twee jaar geleden
honderden exemplaren
van een bepaald tijdschrift
afzette, verkoopt er nu nog
met pijn vijf in de maand.
Voor de Deense specialis
ten is nu voornamelijk de
Duitse markt interessant.
Zegt een van hen, groot
pornograaf Leo Madsen:
"Soms word ik badend in
het zweet wakker - dan
heb ik gedroomd dat de
bondsrepubliek de porno
grafie vrij heeft gegeven.
Het zou betekenen dat de
markt in een paar weken
kapot zou zijn"
met medewerking van
Jas Ahlers
Jan Kassen
Boet Kekke
Jan van Leeuwen (foto)
Paul C. Pet (foto)
Lex van Voorst (illustraties)
Je kunt vandaag geen
krant of tijdschrift open
slaan of je leest een arti
kel over vrouwen, die zich
niet langer als onwaardig
laten beschouwen, die er
genoeg van hebben als
speelgoed voor de man te
fungeren, die gelijke be
loningen eisen voor gelijk
werk, enzovoorts enzo
voorts.
Nou, ik vind dat prachtig
hoor.
Maar er gebeuren toch ook
dingen die me aan het
twijfelen brengen.
Ik zie bijvoorbeeld als
maar advertenties over
onderdingetjes voor de
moderne vrouw, waarvan
in de advertenties gezegd
worden dat ze a) eruitzien
of de draagster ze niet
draagt en b) aanvoelen als
of de draagster ze niet
draagt. De prijs is dan ne
gen en vijftig gulden vijf
en negentig of daarom
trent, want het is ontwor
pen door een of andere in
het modevak befaamde
sexgenote.
Laten we nou afspreken
wat we willen. Vrouwen
dragen die dingetjes en ze
zijn leuk speelgoed of ze
zijn het niet. Maar dan
willen wij wel die 59.50
in de zak houden.
J. Janssen
De Nederlandse
samenleving
kenmerkt zich
momenteel door het
bevoordelen van het
vooroordeel
boven het oordeel.
Weet zo'n
jongen véél
Hoort-ie iets
over baas in eigen
buik
en dan denkt-ie dat
het ook voor hem
bedoeld is.
Binnenkort beslist
Fahdronc welke
club landskampioen
wordt - hij nodigt
gewoon een
heleboel spelers
van de concurrenten
uit voor het
nationaal elftal.
Gerrit Sohulte, vooral grc
daagsen, en wel eens de o
noemd, met wie hij ook n
gevormd, doet er op drie f:
blijven. Hij zegt: „Fietsen,
het jachtseizoen weer is g
Ook een vorm van trimn
steeds in beweging. Met vis
het geval, maar je ontspar
wielrennen kan ik niet late
tje toelaat, dan ga ik zo'i
fiets om samen met Jan
zo'n piepjonge meer met z
te fietsen. En niet zomaai
babbeltje te maken. Verge
aan getrokken. We rijden
moeten we daarbij niet v(
meer zijn. Maar als we ee
fietst hebben, dan willen w<
als de keer daarvoor. En
halve dat je de vijftig al vo
eindigen van je carrière o
leven. Dat is logisch. Toen
wel sober leven, omdat het
conditie. Maar nu wil je to
tig leven. Maar ik voel me
last van. Gelukkig niet".
jaren pas goed tot een af
geronde, sentimentele pe
riode zullen maken.
Aloha
TVE man in de groene jas zei tegen
zijn collegae, ook nog in het
groen gestoken: „Buitengewoon in
teressante operatie, zeg, buitenge
woon" „Ik dacht dat het een ge
wone blindedarm was, recht toe,
rechtaan" zei een van de collegae.
„Ja, verdomd, dat dacht ik ook.
Nou, ik snij die buik open, en on
dertussen denk ik aan de 10.000 ki
lometerbeurt van mijn Volvo en of
mijn vrouw spruitjes of bloemkool
klaarmaakt." zei de man. „En ik
denk, effen opensnijden, deruit met
die hap en dicht die buik, maar net
als ik bezig ben, verdomd zeg, zie
ik dat die blinde darm helemaal
Weggekropen zit achter de dikke
darm en ik denk: weg die beurt.
Dat wordt nachtwerk, Henk." Hij
zweeg en zijn collegae knikten in
stemmend. „Ik denk eerst, laat ik
de prof halen, m,aar onder ons, zo
goed ziet die ook niet meer en bo
vendien kreeg ik, hoe moet ik het
zeggen, een vlaag van inspiratie,
zeg. Ik denk, ik haal die appendix
eruit en al moet mijn vrouw met
eten wachten, het kan me niet ver
dommen. Want je weet het, als je
in ons vak bij moet blijven, moet
je af en toe iets publioeren. En ik
kijk om me heen. Ik denk: zuster
Louise voor het bloeden, dokter
Van Gasteren voor de narcose, Piet
voor de watten en Marietje voor
het aanreiken van de pincetjes
wat doet dat kind dat geweldig
zeg! Hoe ze je aankijkt, ha, ha. Je
zou bijna je eed van Hippocrates
vergeten. Maar waar was ik? O ja.
Ik denk, Henk, denk ik, moeilijke
klus, eigenlijk iets te veel voor je.
Maar ik zie die publikatie in de
vakbladen voor me, niet waar, we
zijn toch allemaal mensen, wat jul
lie jongens en ik denk: waarom ik
niet, ja, waarom ik niet?" Hij keek
instemming vragend rond. „Ik zit
dertien jaar in het vak, blinde-
darmpje zus, partusje zo, af en toe
een niersteen of een verstopte gal
en een mens wil ook es wat van zijn
leven maken, nietwaar. Dus ik haal
diep adem, en daar daalt de kalmte
over me neer. En ik geef hem een
jaap." Hij haalde adem. „En
Henk?" vroeg een collega. „Pre
cies goed, zeg. Mooi recht. Geen
millimeter te lang. En ik denk,
goed voorteken. Dus ik ga erin,
trek de boel van mekaar. En het
was net, of het exact volgens het
instructieboekje ging. Ik denk,
Henk, het is je dag. Dus ik ga door.
Ik denk: dit wordt misschien méér
dan een publikatie. Er zit een
proefschrift ie.
En ik ga door. Voor m'n ogen zie
ik me als Barnard persconferenties
geven en met een mooie vrouw
twintig jaar jonger, poseren voor
de camera's en tjoep, zeg, verdomd
wat een pech. Daar schiet mijn mes
uit. Nou, ik als een gek aan het
werk. Van Gasteren houdt de nar-
cosekraan wat langer open, zuster
Louise dept wat ze deppen
kan, Piet rent met watten en Ma-
rietje grijpt geen kéér verkeerd.
En verdomd zeg, na twee uur haal
ik die blindedarm eruit. Zeg. Ge
weldige operatie, jongens." „En de
patiënt, Henk?" vroeg een collega.
„Die werd 37" zei Henk.
(JK)
Het is en blijft een partij
waar men ondanks grote
meningsverschillen over
de te volgen politieke lijn,
lekker bij elkaar blijft zit
ten.
W. Fiege, De Haagse D'66
voorzitter
Nee, geloof me, we
staan aan het begin van
een reeks sterfgevallen, die
de popgolf van de zestiger
Persoonlijk vind ik
wel dat een
kastelein een pilsje
mee moet drinken. Ik heb mezelf
wel eens een week drooggelegd,
maar het werk gaat dan niet zo ge
makkelijk dan wanneer je rustig
een pilsje meedrinkt. Ik drink zelf
gemiddeld zo'n twintig pilsjes per
dag.
Maar ik zwem veel. Hoeveel? Nou
een kastelein die twee keer per
week zwemt, dat vind ik veel. Op
zaterdagmorgen ga ik trimmen en
ik voetbal.
We hebben thuis ook een café.
Nee, het is helemaal geen ellende
om in een café op te groeien. Mijn
vader was er vroeger wel op tegen
dat zijn vijf zoons ook in het be
drijf gingen. We kregen allemaal de
gelegenheid te studeren, maar al
leen de oudste is het echt gelukt.
De andere vier kwamen toch in het
horecabedrijf en drie zitten er nog
in.
Als jongen was het trouwens mijn
droom om vliegenier te worden,
maar dat is wegens gedeeltelijke
kleurenblindheid niet doorgegaan.
Nadat ik de mulo afgemaakt had
ben ik op de binnenvaart gaan va
ren en daarna kwam ik toch in de
horeca. Vervolgens ben ik in dienst
gegaan, bij hét korps, de mariniers.
Ik heb daarna nog twee en een
half jaar thuis gewerkt en nu heb
ik al weer tien jaar mijn eigen café.
De vorige kastelein is nog eige
naar van dit pand. Hij is nu zelf
concierge op een huishoudschool. Ik
heb alleen de inventaris en de
goodwill gekocht. Ik was 26 toen ik
voor mezelf begon. De gemiddelde
leeftijd van het publiek lag toen
veel hoger dan nu. Als jong kaste
lein is het prettiger met jonge men
sen om te gaan. Daarom ben ik met
studenten begonnen, vaste dispuut
avonden en zo. Dit café heeft nu
een heel eigen karakter, het is in
de loop der jaren echt een gezellig
café geworden.
Ik heb nooit moeilijkheden. Een
goed kastelein zorgt dat hij geen
moeilijkheden krijgt. Ja, wat is een
goed kastelein? Hij is in de aller
eerste plaats eerlijk wat afrekenen
betreft. En hij moet de gesprekken
in de hand houden. Vooral als het
over geloof of politiek gaat moet
hij zorgen dat er zo gauw mogelijk
van onderwerp veranderd wordt.
Mensen kunnen elkaar op die ter
reinen gauw grieven.
Nee, mijn vrouw staat nooit ach
ter de bar. Ze heeft haar handen
wel vol. We hebben drie kinderen.
Ik vind trouwens, dat in een café
een kastelein beter op zijn plaats is.
Je hebt wel mensen die liever een
leuke juffrouw achter de bar zien,
dat noemen we in vaktaal de jagers.
Juffrouwen zijn meer geschikt voor
de speciale avondzaken, voor men
sen die echt uit zijn. In een café als
dit willen de mensen gewoon even
hun pilsje drinken en wat praten
over hun werk of over het voetbal
len. He aantrekkelijke van dit café
is ook dat er van alles komt: fa
brieksarbeiders, studenten, midden
standers, kunstenaars, vertegen
woordigers en journalisten. Ik zou
echt geen ander werk willen. De
sfeer is nu zo, dat sommige klanten
zeggen: als ik een café begon zou
ik er net zo'n café van maken als
dit. Dat is logisch, want die mensen
komen hier, omdat ze het gezellig
vinden.
Slechte dingen voor een café zijn
ruzies en goede teeveeprogramma's.
Alleen met voetbalwedstrijden zet
ik een tv-toestel in de zaak, want
ik ben zelf ook een groot liefhebber.
Ik ben een ontzettende Ajax-fan.
Ik heb een seizoenkaart van Ajax
en ik ga naar alle Europacup-wed
strijden. Uit en thuis. Ik vind dat
Ajax het aantrekkelijkste voetbal
speelt. Bij de gesprekken in een
café springt voetbal er echt uit, er
wordt voor niet-voetballiefhebbers
wel eens té veel over gepraat.
Je hebt geloof ik twee catego
rieën drinkers: mensen die thuis
drinken en mensen die liever naar
een café gaan om daar een pilsje
te drinken en wat te relaxen. Die
zien het café als een verlengstuk
van de huiskamer. Nu veel mensen
afknappen op de tevee, gaan ze er
ook weer meer uit.
Mensen die thuis drinken, drin
ken misschien wel uit verslaafd
heid, mensen die een café bezoeken
zijn meestal mensen die een praat
je willen maken, die wat gezellig
heid zoeken. Ik hoor zo vaak: we
hebben thuis nog drie liter whiskey
staan. Al drie maanden. Maar ik
heb helemaal geen behoefte om
thuis te gaan zitten drinken (J.A.)
Het besef dat elke bo
dem in principe een dub
bele bodem is, wint lang
zaam terrein.
Wim de Bie
Er zijn nog steeds ou
ders die hun kinderen niet
kunnen laten studeren. Er
gaan in 1970 nog veel
Shakespeares en Beetho-
vens verloren.
Henri de Greeve
Het onbegrijpelijkste
menselijk mysterie is dat
wij de werkelijkheid kun
nen zien en toch optimist
kunnen zijn.
Shair Rasul
Zeer intens heb ik mo
gen ervaren, hoe kostbaar
de tijd is die wij aan el
kaar in droeve en moei
lijke dagen besteden.
J.B.
Midi en maxi moesten
er wel komen omdat zich
op het minimale terrein
tussen schouders en bo
venbenen niet veel mode
meer kon afspelen.
Catherine Deneuve
Verlangens hebben een
oneindige bron; de mens
leeft in een oneindige
jacht.
Dr. C.J. Schuurman
U heeft er geen begrip
van wat bij de KVP "nest-
warmte" betekent. Je ziet
nu alweer dat afgescheiden
radikalen toenadering zoe
ken tot de moederpartij.
f N
