Krijgen we al genoeg
van
kassiekijken
D,
Echte vogelkweker
neemt
geen vakantie
VRIJE TDD
WORDT ONS
EERSTE LEVEN
riJDEMANS
G
JARENLANGE
ERVARING NODIG
OM IETS
„BEHOORLIJKS'
TE BEREIKEN
BIJ DE TIJD BIJ DE TIJD BIJD
Futuroloog prof. Polak:
traat 106
8 - GOES
SIEPANTY'S
)TS
AILLOTS
SOKKEN
ZAAK
Een
Pontaac
is een
gelukkig
bezit
Fa.
Ouweneel
amusement
relatie
inblikken
Hfii
Jé
14 OKTOBER 1970;
vrijerij
taaidl
BEDRIJF
Goes
Toenemend geweld op de T.V.
S MODE voor najaar
AT 51 - GOES
'ontiac Simpatico
f.a. f 59.50
v/h C. Harinck
Lange Vorststr. 35
GOES
JUWELIER
HORLOGER
e vraag of tv-kijken een
vrijetijdsbesteding kan zijn is
feitelijk een academische.
Het werkwoord „besteden"
veronderstelt activiteit en tv-
kijken is een vorm van passief
genot, waarbij een absoluut
éénrichtingsverkeer bestaat
tussen de buis en de mens.
Vreemd, dat de tv niettemin
zo'n geweldige invloed op denken
en handelen van ons volk heeft.
Het lichtend oog doorstraalt onze
maatschappij en de bange vraag
die menigeen zich stelt luidtZal
het ooit overgaan? Komt er in een
mensenleven ooit een moment
waarop hij in de volle vrede met
zichzelf en zijn gezin kan zeggen:
„Vanavond blijft dat ding eens
uit!"?
Ik kan u zeggen: Ja, dat moment
breekt ééns aan, docb het kan lang,
heel lang duren. Maar er komt een
ogenblik dat men van willoze beel
denconsument verandert in een be
wuste kijker. Dat is het moment
waarop men opeens ervaart, dat het
eigenlijke TV-amusement, vooral als
het van Amerikaanse origine is, vol
gens één en hetzelfde recept wordt
gebrouwen en alleen in dit opzicht
merkwaardig is, dat het met de
levende werkelijkheid weinig van
doen heeft. Men gaat dan min of
meer korzelig een selectie in de
programma's toepassen, waarbij de
educatieve programma's, de achter
grondinformaties en de bijzondere
uitzendingen in de radiogids worden
aangestreept, terwijl men de hele
grote rest eenvoudig vergeet onder
het motto: Dat genre hangt mij de
keel uit. Ik moet hier direct aan
toevoegen, dat men op dit punt in
zijn eigen gezin eerst een frevente
vijfde colonne, gevormd door de
minderjarige kinderen, dient te be
strijden. Kinderen blijven kinderen.
Toen wij zelf jong waren vormden
wij voor a] onze opvoeders een
plaag doordat wij altijd hetzelfde
sprookje wilden horen. Het hinderd"
niet of de climax in het sprookje al
bij voorbaat bekend was wij
wilden gewoon de spanning ervaren
van Hans en Grietje achter de tra
lies van de provisiekast met als
steeds terugkerende bevrijding van
deze spanning: de dramatische ver
branding van de heks in het vuurtje
dat zij zelf had gestookt.
De amusementsprogramma's op de
TV komen aan de oeroude behoefte
aan spanning en ontlading van emo
ties tegemoet, door deze volgens een
eendere intrige in een hoofdzakelijk
gelijke vorm te bevredigen. In ein
deloze regelmaat storten schurken
van daken af, worden met kogels
doorzeefd of opgehangen, terwijl de
held met het mooie meisje wegstapt.
Goed wint het altijd van kwaad
en dat is nu juist precies andersom
ais in de werkelijkheid gebeurt.
Maar het richt geen kwaad aan in
de kinderziel. Ik behoorde tot de
eerste televisiekijkers in den lande.
Ik laat mij daarop niet voorstaan,
want traditie telt niet meer in onze
snel veranderende wereld. Mijn
grootvader heeft jarenlang bewonde
ring onder de familie geoogst, door
dat hij de le trein tussen Haarlem en
Amsterdam nog heeft zien rijden
Maiar niemand zal met stomheid ge
slagen worden als hij verneemt, dat
ik de eerste uitzendingen via de
zender Lopik op mijn TV-scherm
heb waargenomen en bij die gele
genheid voor het eerst een moord in
625 lijnen zag plegen. De program
mamakers uit die oertijd van de TV
moeten trouwens onbewust hebben
beseft, dat er tussen de poppenkast
en de TV-buis een diepe relatie ligt
Het enige verschil is, dat er vanuit
het speelvenster van de poppenkast
nog wel eens iets aan de toeschou
wers wordt gevraagd waarop een
antwoord wordt verwacht. U kent
dat wel„Zal ik de schurk ophan
gen, jongens?", waarop de hele
schare brult: „Jaaaaü"
De TV vraagt niet om uw ant
woord. Maar dat kaui veranderen.
Als men zo lang TV-kijker is als ik,
dan wordt men filosofisch gestemd.
Zo heb ik mij eens afgevraagd of
het niet mogelijk is, om door middel
van de TV ons volk in een durende
staat van referendum te brengen
een ideaal waarnaar vooral de wit
makers in ons politieke bestel zo
sterk streven.
Dat zou heel eenvoudig kunnen
Stel u voor: Op het schermpje wordt
een vraag geprojecteerd waarop u
alleen maar ja of nee kunt antwoor
den. Is uw antwoord „ja" dan laat u
het toestel aanstaan. Is het „nee",
dat schakelt u gedurende 15 secon
den het toestel uit. Omdat tegelijk
met u miljoenen andere mensen hun
toestel uitschakelen, daalt het ver
bruik van elektrische energie in ons
land met een scherpe knik, om even
later met een even scherpe knik
weer te stijgen. Door in de elektri
sche centrales op de verbruiksme-
ters af te lezen hoe groot die knik
was, kan men simpel berekenen
hoeveel mensen op de geprojecteer
de vraag met „nee" hebben ,"eant-
woord. Binnen luttele seconden zou
men op allerlei dringende vragen
het antwoord van het volk binnen
kunnen hebben. Wij zouden op die
manier tweemaal per week Kamer
verkiezingen kunnen houden, wij
zouden elke avond, voor het jour
naal begint, aan de weet kunnen
komen hoe het volk over de prijs
stijgingen van de afgelopen dag
denkt; hoe het reageert op acute
vraagstukken zoals bijstandsverle
ning aan een in concubinaat levend
oudje te 's Gravezande.
Er dienen zich echter ook moge
lijkheden voor actief TV-kijken aan,
dij? nu al binnen ons technisch be
reik liggen. Hier gaat het om het
zelf inblikken van TV-programma's,
waarvoor speciale recorders in de
handel zijn. Men noemt dit naar
goed Nederlands gebruik: „Videore-
cording", ofwel beelregistratie. Voor
wij een jaar verder zijn zullen er
minstens 70 merken videorecorders
op de Firato te bewonderen zijn,
waarvan de goedkoopste ongeveer f.
1000,- zal kosten. Bij Sony-Neder-
land ploeteren ze thans al op een
videorecorder voor zelfbouw, die
minder dan f. 500,- aan materiaal
vergt. Op dit gebied wachten ons
technische wonderen, waarin de be
faamde „laser" een voorname rol zal
gaan spelen. Met behulp van deze
nieuwe vindingen ka de TV-kijker
een TV-maker worden, die over on
beperkte mogelijkheden beschikt.
Wat dacht u van de amateurfilmers,
die straks in staat zullen zijn om
met een eigen TV-camera plus de
videorecorder, zichzelf in de hoofd
rol van een bloedige western te
monteren? Het is alleen maar een
kwestie van trucage en van zorgvul
dig knippen en plakken. De TV is
als object voor actieve vrijetijdsbe
steding hiermee trouwens wel aan
het einde van haar Latijn. Het wordt
steeds minder interessant om TV-
apparaten zelf te bouwen. De snelle
opkomst van de zogeheten „integra
ted circuits", microscopisch kleine
celletjes waarin zich tientallen scha
kelcomponenten bevinden, maken
het zelfbouwen van TV-apparaten
tot een droefgeestige aangelegen
heid, die net als het TV-kijken
veel van de ogen vergt...En wij
willen zo graag onze handen laten
wapperen
TOM KOOPMAN.
L. DONKERS
RIJWEL ieder dorpje in
Zuid-Nederland heeft zijn eigen
vogelvereniging. In West-Brabant
bijvoorbeeld zijn er 43.
Re namen van die verenigingen
variëren van de Edelzanger via
de Vogelvrienden tot de Gekleur
de Zanger. Een streven naar gro
tere concentraties is er niet bij en
is volgens de deskundigen ook niet
aan te raden.
is namelijk weinig of geen
aanyer; de verenigingen hebben on-
erling veel contacten en de leden
sbSl kal? van de vele tentoon-
e.Ungen, die er jaarliiks overal
zi]n. Desondanks willen de vogel
vrienden wel de vrijheid hebben om
nun mgen vereniging te kiezen.
ne* ~e ve'e enthousiastelin-
ffi? i«Je p°?3endaler L. Donkers,
is secretaris van de Roosendaal-
se vereniging Kanaria, gediplomeerd
keurmeester en werd vorig jaar Ne
derlands kampioen met een staal
blauwe kleurkanarie.
De heer Donkers besteedt meer
tijd aan zijn hobby dan de gemid
delde liefhebber. „Dagelijks ben ik",
zegt hij, „zo'n twee uur met mijn
vogeltjes bezig. En vakantie is er
helemaal nooit bij. Je wilt die bees
ten niet door een ander laten ver
zorgen. Dat doet een buitenstaander
misschien vreemd aan, maar het is
iets wat veel kwekers hebben".
„Het interessantste voor mij is het
zelf kweken van goede vogels.
Daarbij ben ik vooral gespeciali
seerd in kleurkanaries. Voor mij is
dat kweken een heerlijke sport. Ui
teraard moet je wel' het één en
ander van erfelijkheidsleer etc. we-
ten. Dam pas gaat het voor je leven
en ben je trots, wanneer je een
bepaald soort inderdaad kweekt".
„Nou moet ik zeggen, dat in Ne
derland over het algemeen bijzonder
veel goede klem-kanaries worden
gekweekt. Ik geloof wèl de beste ter
wereld. Tja, een verklaring heb ik
daarvoor niet. Het kweken van vo
gels is hier hu eenmaal ontzettend
populair. Dat gaat van vader op
zoon".
Volgens de heer Donkers is er een
jarenlange ervaring voor nodig, om
zelf „iets behoorlijks" te kweken.
„Bovendien moet je", zegt hij, „een
doorzetter zijn. Iedereen krijgt wel
eens tegenslagen. Een paar jaar ge
leden heerste er in mijn volière de
hapziekte. Ik kon dagelijks 20 of 30
dode vogels opscheppen. Dat is een
hard gelag. Je moet dan weer hele
maal opnieuw beginnen".
Naast kleurkanaries worden in
Nederland de volgende soorten ge
kweekt: windzang, parkieten, pos
tuurkanaries en tropen. De vereni
gingen in Nederland zijn aangeslo
ten bij de Ned. Bond van Vogellief
hebbers in Bergen op Zoom. De
bond telt momenteel 40.000 leden.
R. VAN DEN BOOGAARD
Kleurige privacy is nu te
verkrijgen met luxe
decoratiepanelen. Het
lijkt op glas, maar is veel
sterker. Het maakt de
woning luxueus en
sfeervol. Toepassing
voor schuifdeurtjes,
wandscherm, luifel,
schemerlamp enz.
Leverbaar in vijf dessins
en acht kleuren. Het
meisje van de foto heeft er
voor de verandering maar
een „overgooier" van
gemaakt.
„Via de kleding met ingebouwde air-conditioning zullen we
langzamerhand teruggaan naar de paradijselijke staat. Schaars
of niet geklede mensen zullen het in ons kikkerlandje zelfs
's winters niet koud hebben. Door klimaatbeheersing
zullen we ook in dat jaargetijde constant kunnen zonnen.
Een rit naar wintersportgebieden wordt dan volkomen
overbodig. De mensen zullen zo tegen het jaar 2000 een zee
van tijd nodig hebben om te verzinnen hoe ze hun vrije
tijd zullen doorbrengen, want als we doorgaan als nu,
hebben we dan misschien reeds de nuldaagse werkweek
bereikt."
Deze frappante uitspraak deed onlangs de Nederlandse
futuroloog, prof. F. L. Polak uit Wassenaar tijdens
een herenmodeshow.
Hij voorspelde de kleermakers een sombere toekomst.
„Wie reeds nu begint moet zogenaamde „bouwpaketten"
met variabele stukken en garnering op het gebied van de
kleding, zal in de nabije toekomst schatrijk worden.
Maatkleding zal gaan verdwijnen en plaats maken voor (steeds
minder) confectie. De komende paar jaar zullen man en
vrouw veel vaker gezamenlijk kleren gaan kopen,
als onderdeel van hun vrijetijdsbesteding".
Professor Polak ziet de vrije tijd al zeer binnenkort het „first
life" ofwel eerste leven van de mens worden.
Zolang wij aangekleed door het leven zullen gaan, geeft hij
de vrijetijdskleding alle kansen voor de toekomst:
„De man zal veel frivoler gekleed gaan. De
romantiek zal in zijn kleedwijze de overhand krijgen. Hij
zal niet meer bang zijn
voor homofiel of als „verwijfd" te worden aangezien.
Er is ook alle reden tot optimisme in de branche
„sportkleding". Dat spreekt voor zich. Een man
van 80 zal er straks niet meer willen uitizen
als een somber, rouwend lijk in een zwart pak met een grijs
dasje. Hij zal kleding gaan dragen die geschikt is voor jong
en oud. Hij zal tot op hoge leeftijd in de gelegenheid
worden gesteld in comfortabele kleding te „relaxen". We zullen
dan nauwelijks meer van „bejaarden" spreken...."
ANNELIES VAN DEN TOL
PROF. POLAK
