ER*
mimosa
AVENUE
De bruiloft van het arme
meisje en de rijke prins
ELEGANCE
2 JOSEPHINE
De reus die van de zon en een waterval hield
prinses
Adverteren
doet
verkopen
mm
un
DE NATUUR
h>
SAS
De gapende reus
Schoom je je niet. Toe -BibDe tfo-
jikonen hebben je nod# i Idees je
~Tberoepwoordii
Ufh.ik schoom me., neef
öesechemsendehin-His-
ters, diefeenbelestinfen
betelen, prutsten oen mijn
inkomenJk werd ver
bitterd
En toen ben je rek er) fJuist.Twee moon^
jn steking iefeen? den heb ik ie
stookt..Toen moest
ikhetopóem!
y
We rullen je no$ een kons
ie ven. Je krj<jl ven ons medi
cijnen, don kun je je prestee
herstellen, rodio we wef rjn
k/eu$h!Detis prechtii Uk kon jul-
lie helpenJk weet woor je noor
wektDe twee toffe to - tems
IIA ORKEST
GOES
DIESEL-
MONTEUR
Gijzel
Américain
;tratieve
ponstypiste
JOSEPHINE
X
X
a
O
DUTTEN
GROTE BROER
1^6
LUKE
LUCKY
SUSKE
EN WISKE
de
daltons
op vrije
voeten
twee
toffe
totems
DE STEM VAN ZATERDAG 3 OKTOBER 1970
s-H Hendrikskinderen-
•straat 9
Te». «1100 6608
GEVRAAGD:
Hoog loon.
TRANSPORTBEDRIJF
Stationssingel 10, Kapelle
Telefoon 01102-1218
Hoek en Sluiskil
en jaarlijkse grati-
:drij f sspaarregeling
sding.
bank, Walstraat 7,
SJXXXNXXXXXNXXJCXXXXJC*
OH DE HYGIëNE
ZEELAND"
daarvoor opgeleid
n de mechanische
.V.O.-niveau,
evt. ervaring als
:ekt tot aanbeveling.
te komen,
salaris.
e verkrijgen op het
2.
ave van referentie
gen aan het Bestuur,
CL
UJ
C/~>
UJ
In het zonnige zuiden ligt een
diepblauw meer. Daaromheen
koesteren zich dorpjes in de zon
en daaromheen ligt een kring ho
ge bergen, zó hoog dat er op de
toppen altijd sneeuw en ijs schit
tert. Sneeuw en ijs smelten een
beetje in de zon. En het smelt
water stroomt in gootjes bij elk
aar tot het beken worden die van
boven naar beneden dartelen en
neerstorten in het meer. Onder
weg vanaf de hoogte naar de
laagte moet zo'n beek wel eens
van een steile rots springen en
dan is hij eventjes een witbrui-
sende waterval.
Er is één waterval die van een
rots springt en dan terecht komt in
een grot. Daar klettert het water in
een metersdikke straal op de bodem.
Dan zoekt het zijn weg door een
onderaardse gang en komt pas een
heel eind verder weer aan de opper
vlakte tussen struiken en gras. Van
hieruit stroomt het in een heek naar
het meer.
In die grot waar de waterval op
de grond klettert, woonde eens een
reus. Hij had 't er goed naar zijn zin
en was bijzonder gesteld op de me
tersdikke waterstraat. Elke morgen
en elke avond ging hij daaronder
staan om zich te wassen. „Brrrrr!"
brieste hij dan, want bergwater is
koud. Hij brieste zó hard dat de
mensen in de dorpjes om het meer
zeiden: „De bergen rommelen
weer".
De reus hield van baden onder die
waterstraal, maar ook van luieren in
de zon. Een paar reuzenstappen van
af zijn grot kon hij heerlijk tussen
twee bergen liggen en als hij zijn
blauwgrijze cape over zich heen
trok, leek hij zelf precies op een
bultige berg.
Toch had de reus niet altijd een
goed humeur. Want als hij in de zon
luierde, had hij wel eens last van de
duizenden hagedisjes die daar over
de bergen ritselden. Hagedissen
houden óók van zitten op een steen
in de zon. Als de reus onder zijn
cape lag en leek op een bultige
berg, vergisten ze zich en flitsten
vliegensvlug tegen hem op, glipten
over de blauwgrijze plooien en za
ten dan stil om door en door warm
te worden. Maar als de reus zich
bewoog, schrokken ze en schoten
weg. Natuurlijk raakten er dan al-
ijd een paar onder de cape en hun
rennende pootjes kriebelden over de
hand van de reus, of over zijn wang
of over zijn grote teen.
Hij werd er vreselijk knorrig van
en sloeg met zijn logge' reuzenhand
in het rond. Maar hagedisjes zijn zó
vlug dat je ze nooit kunt vangen en
dat geen reus er eentje plat kan
slaan,.. Ach... toch well
Eens lag de reus doodstil te dut
ten. Daar slipten de hagedisjes over
hem heen en zaten stil en hieven
hun kopjes naar de zon. Toen draai
de de reus zich lekker om en roetsj,
roetsj, ze stoven naar alle kanten
weg. Maar eentje, de grootste, de
mooiste, de koning van de hagedis
sen, raakte onder de cape en krie
belde met zijn vlugge pootjes over
de baard van de reus... Door dat
harige struikgewas kon hij moeilijk
vlug vooruit komen en de geweldi
ge, zware reuzenhand sloeg hem
plat!! „Eindelijk!" brulde de reus en
lachte daverend.
De mensen in het dorp zeiden:
..Wat een donderslagen bij heldere
hemel!" Maar de hagedisjes waren
verdrietig over hun verlies en woe
dend op de reus omdat hij zo daver
end lachte. Daarvoor zou hij gestraft
worden! Nu kunnen zulke kleine
diertjes weinig beginnen tegen een
grote reus Grote dieren wel... ha!
Daar dachten zij aan een ver fami
lielid, de geweldige, monstergrote
salamander die op de bodem van het
meer leefde en alleen maar een
enkel keertje 's nachts naar de op
pervlakte kwam om een luchtje te
scheppen.
De hagedisjes riepen de hulp in
van de kleine watersalamanders. Die
wisten wel raad en zeiden: „De reus
uit de grot houdt van twee dingen:
van de zon en van zijn waterval.
Zelfs onze monstergrote broer kan
niets doen om de zon te verduiste
ren of de waterval te stoppen. Maar
hij kan misschien wel de onderaard
se gang dichtmaken zodat zijn grot
overstroomt. Een mooie straf!"
Zij doken naar de bodem van het
meer en zeiden tegen de geweldige
reuzensalamander: „Kom vannacht
voor één keer naar de bergen. Kruip
door de beek naar boven tot waar
de hagedissen wonen, ze hebben je
hulp nodig".
Die nacht zwom de monstersala
mander naar de oever. Hij zette zijn
sterke poten in de beek en waggel
de tegen de stroom in naar boven,
terwijl het water over hem heen
bruiste. Toen hij bij de hagedissen
aankwam hooide hij wat ze van
hem wilden: „Kruip in de onder
grondse gang en probeer de goot,
waardoor het water van de waterval
wegstroomt, te verstoppen".
Het monstergrote beest kroop in
d« onderaardse gang en hij paste er
precies in, want toen het puntje van
zijn staart was verdwenen, kwam
zijn kop al bijna uit bij de grot van
de reus. Hij hoefde niets anders te
doen, dan stil te blijven zitten. Al
het water van de waterval hield hij
tegen met zijn dikke lijf, zodat de
grot volliep en overstroomde.
De reus porde razend met zijn
voet in de afvoer, maar daar voelde
bij de bek van de geweldige sala
mander en dat was heel griezelig.
Zelfs voor een reus! „Help!"
schreeuwde hij dan ook. En de men
sen in het dorp zeiden: „Dat wordt
onweer vandaag!" Natuurlijk kwam
niemand op het hulpgeroep af. „Het
is de reuzensalamander die in mijn
goot zit", begreep de reus. En hij
verstond hoe het borrelde in de
afvoer: „Dat is je straf omdat je zo
daverend lachte nadat je een hage
disje had doodgeslagen...". „Ik zal
het nooit meer doen", bromde de
reus, „maar kras dan ook op, mor
mel!"
Nu was dat gemakkelijker gezegd
dan gedaan. Want het grote beest
kon zich niet omkeren en achteruit
lopen had hij nooit geleerd. Daarom
moest de reus nu met eigen handen
de spelonk openbreken om de sala
mander te verlossen. En hij moest
vlug zijn want het water reikte al
tot zijn middel en de waterval hield
niet op met stromen. De reus begon
het ene rotsblok na het andere los te
rukken en smeet ze in het ravijn.
Hij lette goed op de bek van de
salamander en op de griezelig glin
sterende ogen. Maar het lukte hem
de tunnel open te breken.
Toern keerde de salamander zich
om en sloeg daarbij per ongeluk de
reus nog eens hard met zijn staart
om de oren. Meteen golfde het wa
ter de grot uit stortte zich woest
door de opengebroken gang en de
grote salamander werd erdoor mee
gevoerd zodat hij vlug en veilig
weer in zijn geliefde meer terecht
kwam en onderdook om uit te rus
ten van deze gebeurtenis.
De reus waste zich. En dat wa
wel nodig na dat harde werker
Daarna ging hij tussen de berge)
liggen onder zijn blauwgrijze capi
en riep: „Ik doe geen vlieg meei
kwaad en zeker geen hagedis!" En
dat was de laatste keer dat de
mensen in het dorp zeiden: „Wat
rommelt het weer in de bergen".
AN MAC GILLAVRY
Langs paden en wegen,
Bloeien planten en bloemen
Alles is in bloei,
Het is een mooie pracht!
Margrieten, Tulpen, Hyacinten
Alles groeit en bloeit,
Dat is zo met plant, bloem, dier
en mens
En opeens is alles weg
Weg is bloei en groei
Tonny v. Berkel, 14 jaar, Breda.
Er was er eens een reus
met eer, knoeperd van een neus.
Altijd lag hij maar te gapen
en toch kon hij zelf niet slapen.
Je snapt, 't was een gekke reus
die reus, met die knoeperd van
een neus.
't Staat wel erg onbeleefd, dat
gapen
en als je er naar keek ging je
zelf slapen.
Maar die reus, heus, was geen
gewone reus
en die neus, echt waar, was geen
gewone neus.
Ze waren allebei betoverd
door heks Knof Knof Lokerd.
Telkens als die reus nou begon te
gapen
gingen alle mensen, die keken,
slapen.
Dat vond de reus niet fijn
en dus stapte de reus in de trein.
Hij ging toen weg naar Gapers-
land,
want hij had gelezen in de krant
Dat alle mensen daar gapers
waren
en hij leefde er nog vele jaren.
Anjela Keijnen, Oosterhout.
Eindelijk is het dan zo
ver, we kunnen van nu af aan zelf
bepalen of we ons gezin willen
uitbreiden met een zoon of een
dochter. De vrouwen hoeven dus
geen brouwsel van wijn en leeu-
wenbloed meer te drinken en de
mannen geen laarzen in bed te
dragen om een zoon te verwekken.
In een artikel van de Amerikaanse
vrouwenarts Landrum B. Shettles
wordt namelijk uit de doeken ge
daan dat het eeuwen oude pro
bleem slechts ligt aan de geaard
heid van de zaadcellen. De metho
de van prof. Shettles komt er op
neer dat het echtpaar enkele een
voudige maatregelen toepast die
bewerkstelligen dat of de zaadcel
len met de manlijke kiem. of met
een vrouwlij ke kiem de meeste
kans krijgen het eitje te bevruch
ten. Scheherazade is niet jaioers op
Jackie en Ari. Gelukkig maar,
stelde in zijn enquête o.a. de vraag
waar de geênqueteerden hun echt-
geno(o)t(e) hebben ontmoet. 17
procent antwoorden op deze vraag
de balzaal of de feestzaal. Verder
bleek uit deze enquete dat 63 pro
cent van de huwelijken tussen
twintigjarigen en jonger ge
dwongen waren. 60 procent van de
ondervraagden vond geslachtelijk-
verkeer voor het huwelijk nor
maal.
In het artikel „het slippertje van
de getrouwde vrouw", wordt erop
gewezen dat het normaal zou moe
ten zijn dat de vrouw een slippert
je maakt. Een erg goed openhartig
verhaal dat alle mannen eens goed
ter harte zouden moeten nemen-
Verder in de Elegance van deze
maand een artikel over de Zweed
se schilder Carl Larsson. Hij schil
dert op een onbevangen nieuwe
„Ot en Sien-achtige" manier, die
want anders zou ze haar wekelijk
se bijdrage door hoog gesalarieerde
schrijfster laten maken en dat zou
zeker een geheel anaere cocktail te
weeg brengen en die het zeuer
niet zou halen bij het verhaal dat
zij deze week gesenreven neett.
Verder in Libelle aeze wees een
wedstrijd voor jonge ontwerper(-
stlers. Het is zeer prijzenswaardig
dat de „beginners" op aeze sympa-
tieke manier de kans krijgen car
rière te maken
sterk doet denken aan de jaren
voor de eerste wereld oorlog. De
moderubriek is. zoals gebruikelijk
in de Elegance weer erg goed.
Prachtige kleren (midi) waaruit
blijkt dat de hedendaagse mode
toch zo gek niet ia.
V;
.Tos Geerts, 6 jaar, Gilze.
Er woonde eens een arm meisje in
sprookjesland. Zij heette Cora. In
dat land kwam eens een prins op
bezoek. Hij heette Arnold. Hij
kwam om de arme mensen te hel
pen. Hij liet op zijn kosten huizen
bouwen En hij liet kleren maken
voor de mensen. Ze waren allemaal
blij De prins had zelf ook in ar -
moede geleefd. Door de armoede
was hij zijn meisje kwijtgeraakt. Nu
zocht hij overal naar haar.
Hij zocht alle dorpen af In een
van deze dorpen leefde een arme we
duwe met haar twee dochters en
haar zoon. Een van deze dochters
heette. Cora. Cora was vroeger ziek
geweest en nu had ze nog vaak pijn.
De man die ze liefhad was ze vroe
ger kwijtgeraakt. Hij werd arm en
moest verhuizen. Ze zei tegen haar
moeder: „Ik ga de wereld doorzwer
ven tot ik hem gevonden heb.
Zij zocht alle steden af, en toen ze
hem niet gevonden had bleef ze
thuis en ging nergens meer naar toe.
Op een dag hoorde ze dat er een
prins zou komen om de arme men
sen te helpen. Er was een groot
feest in het dorp. Alle dorpsbewo
ners vierden feest. Zelfs Cora ging
er met haar moeder heen. Iedereen
wachtte op de prins. Heel in de
verte kwam er een stoet aan, alle
maal versierde wagens en koetsen.
Cora stond vooraan in de rij. Alle
auto's reden voorbij. Toen kwam de
koets met de prins. Opeens viel
Cora flauw. Ze werd door haar moe
der naar huis gebracht.
De prins was bleek geworden.
Had hij het goed gezien? Dat leek
zijn vroegere meisje wel. Hij liet
niets merken aan zijn dienaars. Hij
ging overnachten in een herberg. De
volgende dag ging hij wandelen
naar het meer. Bij het meer lagen
veel mensen te zonnebaden. Hij
maakte een wandeling rond het
meer. Een eindje verder zag hij een
vervallen hut. Voor de hut zaten
twee meisjes aardappelen te schil
len. Een van die meisjes was Cora.
Hij liep de kant van de hut op.
Toen hij vlak bij Cora stond riep
hij haar naam. Cora stond op en
even later lagen ze in eikaars ar
men. Toen moeder het hoorde was
ze erg blij dat Cora nu gelukkig zou
worden. Een paar weken later
trouwden ze. Ze maakten alle men
sen gelukkig en zelfs waren ze de
gelukkigste familie die er bestond.
Het dorp bloeide op tot een giroite
stad.
Cisca Bosman, Sanatorium De
Klokkenberg, Breda.
in de AVENUE van oktober weer
veel lezenswaardigs. Aan de omvang
is te merken door de adverten
ties dat het cadeauseizoen weer
nadert. De omvang bedraagt maar
liefst 265 pagina's. Een artikel dat
er uitspringt is „TBR", (ter beschik
king van de regering). De proble
men en behandeling van de perso
nen die dit door de rechter kregen
opgelegd, worden uitvoerig belicht.
Gerda van der Elsken heeft een in
teressante reportage gemaakt, die is
samengesteld uit gesprekken met
ligters. Verder in Avenue de vaste
rubrieken, waarvan wij de antiek
rubriek de interessantste vinden,
misschien omdat daar het element
van de verrassing nog meespeelt.
Het blijkt soms dat voorwerpen, die
men al jaren in de kast of op een
plank heeft staan, nog aardig wat
waard zijn.
Het Belgische damesblad MIMOSA
heeft deze week een interview met
de Amerikaanse kinderdokter Ben
jamin Spock Reden voor dit vraag
gesprek was het verschijnen van
diens boek over de losgeslagen
Amerikaanse jeugd en de vrouwen
emancipatie. Verder wordt aange
kondigd, dat dit de laatste week is
dat u Mimosa onder deze naam kumit
lezen. Er gaat veel veranderen vol
gens het blad. Maar dat is dan voor
de volgende week.
Dat jonge mensen nog wel dege
lijk in het huwelijk geloven, moet
blijken uit onlangs, in opdracht
van ELEGANCE gehouden onder
zoekingen. Volgens het centraal
bureau voor statistiek zijn er o.a.
in Frankrijk en Nederland dit jaar
ongeveer 3 procent meer huwelij
ken zijn gesloten dan in het jaar
daarvoor Ondanks het losser wor
den van de zeden en de sterke uit
breiding van de contactmogelijkhe
den, partnerruil, groepssex etc.
hechten de jonge mensen nog
steeds grote waarde aan het
trouwboekje. De Fransman Girard
Soms staan de ouders het kind in.
de weg. PRINSES heeft deze week
een boeiend artikel dat hamideli
over het opvoedingsprobleem. Uit
onderzoekingen, gedaan in opdracht
van de Prinses, is gebleken dat kin
deren uit gezinnen waarvan de ou
ders een mindere ontwikkeling heb
ben, b.v. geen middelbare schoolop
leiding, een achterstand in hun
vooral verbale ontwikkeling hebben
die al op de kleuterschool naar vo
ren komt. Het is van groot belang
dat de kinderen van zeer jongs af
aan hun woordenschat zo goed mo
gelijk ontwikkelen en het is de taak
van de ouders hier voor te zorgen.
We reizen deze week twee dagen
naar Brussel, drie dagen naar Düs-
seldorf of vier dagen naar Londen
en dit alles voor zeer schappelijke
prijzen. Hoe de „high society" deze
winter volgens Balmain en Dair in
Parijs gekleed zal gaan vinden we
in die moderubriek die voor foto's
van vier schitterende „droomjapon-
nen" zorgde.
HU VJ1L HET PAPIES? PAT M'tó
BASEN! ME HEBBEN) TOEVEeTCOOWP!
MAAE DE HOND MET HET LEEUWEW-
HAET ZAL ZICH HET UEETJaPU-
WEN VAN ZDN MEESTEPS WAAR
DIG BETONEN!, HU tCSUST PAT
PAPiee niet)...
