Voor dik drie tientjes
winkelen in Londen
ZEEI
FEL
Simonse
„Compl*
lachertj
Vervelendst
Trip is een
slijtageslag
maar
het is
de moeite
Bij de foto's:
TEKST:
Ton Verlind
FOTO'S:
Cor J. de Boer
1 -voor mij alléén de bést
ROYAL CROWN COLi
In één etmaal acht uur leu
nen, hangen of liggen op een
weliswaar gerieflijk maar bij
sommigen zeeziekte verwek
kend deinend schip: nog zes uur
„bussen" in Engelse autocars:
een kapitaal spenderen aan
taxi's of het andere uiterste
zich de blaren op de voeten
lopen. Dat moet u er voor over
hebben als u in één dag Lon-
den-stad wilt bekijken. Een on
mogelijkheid is het niet, wel
een slijtageslag. Sinds de Engel
se onderneming „Townsend Car
Ferries ltd" vier jaar geleden
vanuit Zeebrugge startte met
een geregelde veerdienst tussen
deze Belgische stad en Dover,
neemt het aantal toeristen dat
eendags-uitstapjes maakt naar
Londen met duizenden toe.
Zo'n eendags-exursie begint 's
morgens om zes uur in de ha
ven van Zeebrugge. Volgen na
vertrek: vier uur varen, drie
uur in de bus. Als alles meezit
kunt u nog voor 's middags
twee uur in een Londense pub
tegenover Victoria Station zit
ten. Half acht 's avonds staan
de speciaal door Townsend ge
charterde "East Kent"- bussen
op Victoria Coach Station weer
in het gelid om de passagiers
terug naar Dover te vervoeren.
Volgt dezelfde trip als in de
morgenuren, nu in omgekeerde
volgorde. Rond vier uur glijdt
de veerboot majestueus de veel
te nauwe oude haven van Zee
brugge binnen en een kwartier
later kunt u op de kade staan.
De trip van en naar de haven
niet meegerekend bent u dan,
op twee uur na, vierentwintig
uur in touw geweest. Netto tijd
daarvan voor een nadere ken
nismaking met de Engelse
hoofdstad: vijfeneenhalf uur.
Daarvoor hebt u dan twee maal
een nachtrust moeten ruilen
voor een bedrag van iets meer
dan dertig gulden, want dat is
de passageprijs voor een re
tourtje Londen. We maakten
zo'n trip en kwamen tot de
volgende bevindingen.
ZEEBRUGGE/LONDEN
Dinsdagmorgen 6 uur. Behoed
zaam en met vaste hand loodst
de ,crew' de ,Free Enterprise 5',
het vlaggeschip van Townsend,
de smalle havenpij p van Zee
brugge uit. Het schip kiest open
zee, richting Dover. Aan boord
bevinden zich naar schatting
tweehonderd passagiers, ver
deeld over acht bussen, een
handjevol personenauto's en
opmerkelijk weinig vrachtwa
gens. Het is niet zo druk als
gewoonlijk. Vermoedelijke
schuldige daarvan de weersta-
tions, die de avond tevoren
zwaar' weer hebben voorspeld.
Ten onrechte blijkt achteraf;
„maar er zijn altijd mensen, die
er voor thuis blijven," weet Al-
bert Ardenois, een oorspronke
lijk uit Engeland afkomstige
Belg te melden.
Albert Ardenois is de „represen
tant" van de Belgische vestiging
van Townsend. In Nederland zou
hij zich public relations officer
mogen noemen. De Belg ontplooit
zich als een aangenaam reisgids en
heeft aan boord faciliteiten, waar
van de meeste passagiers alleen
maar kunnen dromen. Hij is deze
morgen een van de laatsten, die
via de geopende muil van het
schip het vettige, in dieseldamp ge
hulde rijdek opstapt. Het walmen
de rijdek is wel de enitree tot,
maar niet het imponerendste deel
van de veerboot.
Wat zich op de bovengelegen-
dekken openbaart is een verruk-
knig. Ruime lounges met comforta
bele gewone en super de luxe
vliegtuigstoelen, een goed restau
rant, tax-freeshops en een bar.
Moeilijk te zeggen wat men in
deze duizenden brutoregister-ton-
nen metende schuit het meest
waardeert: de bar, omdat je er als
passagier een „real" Engels ontbijt
krijgt voorgeschoteld, compleet
met vette worst, warme tomaat,
egg en bacon, en thee met melk
tegen wil en dank, of de tax-free
shop, die je bij elke aankoop het
gevoel geeft de belasting op te
lichten, ook al is het er helemaal
niet zoveel goedkoper.
„Kijk vriendelijk. U bent op te
levisie- We doen dit om de prijzen
laag te houden", staat er op een
grote kaart, die bij de uitgang van
de winkel tegen de muur hangt.
Het geeft een belazerd gevoel, bij
het afrekenen te moeten merken,
dait je verrichtingen in de winkel
voor alle passagiers zichtbaar zijn
geweest, want ook in de lounge
hangt een monitor.
Er is de vijfenzestig koppen
tellende bemanning alles aan gele
gen om het de passagiers zo aange
naam mogelijk te maken. En dat is
op zo'n lange reis een geruststel
ling. De pogingen beginnen 's mor
gens in alle vroegte in het restau
rant, waar de gasten bediend wor
den door een Engelse ober, die
eruit ziet alsof hij alles wat hij
opdient in volle omvang eerst zelf
heeft geproefd. Hij is de vriende
lijkheid zelve: royaal, hoffelijk,
flegmatisch, zoals alle Engelse. Hij
heeft ook dezelfde onuitstaanbare
eigenschap: melk bij de thee.
De wat „hogeren" onder de
„crew" maken geen uitzondering
op de vriendelijkheidsregel. Ze la
ten een bezoek aan de vitale delen
van het ronkende veerschip ter
afwisseling graag toe en vinden
het leuk als de passagiers zich
voor hun werk interesseren. Het
bordje „verboden toegang" onder
aan de trap naar de brug blijkt
dan ook slechts een loze formali
teit. Als je maar vriendelijk toe
stemming vraagt.
Onze reisgids, Albert, had het na
een kort onderhoud snel voor el
kaar. „Kom maar mee", zei hij
glunderend na even te zijn wegge
weest, „ze laten ons de brug zien".
Overigens geen privilege: dat doet
de kapitein aan ieder die het wil.
Voor de ruiten, van de brug
stond een vriendelijke, over het
water turende quartermaster, H.
Mc. Allister, genaamd, afkomstig
uit Dover. Achter de navigatieap-
paratuur: chief officer R. K.
Plant, eveneens uit Dover, twee
innemende, joviale „praters". Ze
zijn graag bereid iedereen rond te
leiden.
„Waarom ook niet", zegt de
kwartiermeester met een Coronati
on-accent. „We yinden het lollig,
zolang het maar niet zo druk
wordt dat de mensen, ons het uit
zicht op het water ontnemen". Het
is allemaal erg imponerend wat je
op de brug te zien krijgt, zoals de
ingewikkelde radiokamer met een
batterij telefoons aan de muur.
„Veronica zullen jullie toch niet
kunnen ontvangen?", wordt achte
loos opgemerkt- De eerste officier
grinnikt, draait aan een knop en
Bij aankomst in Dover staan er
Townsend-charter bussen klaar om
de passagiers naar Londen te bren
gen. Onder hen blijken twee echt
paren uit Cadzand te zijn. In de rij
voor de douane (wat stempelen die
Engelsen graag) zegt de mannelij
ke helft: „Blij dat we er zijn. We
hebben de dames met eau - de -
cologne op de been moeten hou
den". Voor zover te zien is er
niemand echt zeeziek geworden.
We noteren: kwart over tien.
Volgen drie uren bussen. Enige
afleiding onderweg: zien uit te
vinden hoe de air-conditioning
wérkt en een norse Duitser die als
antwoord op een paar Franse lied
jes halverwege plotseling kanon-
hard roept „Vive la France". Het
klinkt niet erg overtuigend. Verder
zwijgt iedereen, totdat Londen in
zicht komt.
De slum-achitige wijken geven
de passagiers een gevoel van te
leurstelling. Om twee uur arrive
ren de bussen in Victoria Coach
station. Om half acht staan de
autocars weer gereed en worden
de retour-passagiers geacht zich
weer aan boord te begeven. We
schrijven elf uur als de karavaan
weer in Dover arriveert. Na de
douaneformaliteiten begeeft ieder
een zich weer snel aan boord. Do
delijk vermoeid met in de rechter
hand loodzware koffers en links
een twee pondbiljet voor een
slaapcabine lopen we regelrecht
een desillusie tegemoet: alle slaap
hutten zijn verhuurd- Mijn god,
wat heb je op zo'n moment een
hekel aan Londen en iedereen
Dan volgt eem nacht van waken tot
na vier lome uren Zeebrugge weer
in zicht komt. De meeste passa
giers zijn dan al zo uitgeblust dat
ze zich nog nauwelijks herinneren
in Albion te zijn geweest.
Voorwaar we voorspellen het u:
het zal u vergaan zoals ons. Pas na
de eerste normale nachtrust zult u
het over uw hart kunnen verkrij
gen om het toe te geven: „Het was
de moeite.
Na vier uren onafgebroken varen
komt eindelijk de krijtkust in zicht
(links boven).
Chief-officer Plant heerst met en
kele handels en knoppen over hon
derden paardekrachten en bij maxi
male bezetting twaalfhonderd pas
sagiers (hier boven).
Westminster Abbey: „Verboden te
fotograferen". Och... (rechts).
Drie kolossen van motoren voor
het aandrijven van drie schroeven
worden in de machinekamer door
slechts drie onverstoorbare techni
ci bediend (daaronder).
Links onderaan: Twee Londenaren
beiden karakteristiek voor de En
gelse hoofdstad: de minder goed
gesitueerde „bedelaar" en de met
spreekwoordelijk flegma overladen
„bolhoed", die snel opstapt als hij
ziet, dat hij als bezienswaardigheid
wordt gefotografeerd.
HieronderBobbiesVraagbaak,
wegwijzer en ordebewaker zonder
problemen.
TERNEUZEN/GOES
eerste, tweede en derd
delegaties afvaardigen r
trictsbestuur van Zuid
dering is zoals bekei
sectie zondagamateurs
eind. augustus openbaarc
se vertegenwoordigers:
het algemeen zijn de be
ten naar hun mening v
clubs in Zuid I de dupe 1
gaan by het toelaten va
terugkeerde uit het beta:
Sai Simonsc, voorzitl
enige eersteklasser, die 1
over heeft, was bijzonder
Middelburg-Voorzitter, wieni
seizoen te maken zou krj
drie degradatieplaatsen,
fel met: „De nieuwe regelil
compleet lachertje. Met h
bestuur zondagamateurs he
vorig jaar in Breda al een
ring gehad over deze kwes
werd afgesproken, dat er
nog niets zou veranderen,
versterkte degradatiebepa
lopig zou worden opgeschoij
laatste vergadering he'o ik e
op aangedrongen om het nie
Ik heb toen gezegd: ik rell
dat het sectiebestuur op de
ring in Breda de sfeer in hef
Zuid I heeft gevoeld. En die i
duidelijk tegen. En nu gaa
plotseling wel doorvoeren,
is een lachertje. Ik reken
vanmiddag heel het district
opstellen tegen dit besluit
Eectiebestuur".
Sal Simonse, naast voor
Middelburg, ook lid van dc
vergadering voor Zuid I en b
lid van de landelijke bond v
teurverenigingen, afdeling
vindt het vervelendste, dat dt
geen redelijke argumenten r
ren kan brengen, die pleiten
ze nieuwe regeling. „Het ei
gument, dat gebruikt word)
situatie met dertien clubs in
ste klas. Als er nu steeds i
heden door waren onstaan,
ik zeggen: ja, ze hebben gelijj
dat is niet het geval. Dit jaa
TSC zelfs nog een week wach
de start van de competitie
landstitel, omdat de andere
klassen van 12 clubs n
klaar waren.
Nee, ik vind het een zwak;
De leden van het sectiebestuui
dondersgoed, dat Zuid I hie
maal tegen is. Ze spreken teg^
dig wel eens van inspraak. 1
hadden ze dan in dit geval
toepassen. Op deze manier k
een geweldige rel want dat|
het en daar schieten we nia
op. De kans is groot, dat het
Zuid I na vanmiddag niet b
baar meer is, want ik neem a
niemand de dupe wil worden v
foutief beleid. Let wel, ik hei
tegen Helmond, maar het gaat
het principe. Van de zijde vai
delburg zullen er een paar mo
tafel worden gebracht die
om liegenaldus Sal SimoJ
Secretaris/trainer A. C. van d
de van Axel is het met de he
monse helemaal eens. Van eie
'die dit jaar te maken zou
met twee vaste degradanten
beslissingswedstrijd met num
van de tweede klasse A om de
in de tweede klas te behoude;
„Ik vind deze regeling volkome
surd. Indertijd zijn er met d
Jating van Helmond concessit
daan en over de gevolgen daarj
veel te lichtvaardig heengestag
dreigden de andere clubs er def
van te worden." De Axelse
vreest, dat de versterkte deg
vooral zal doorwerken in de t|
klasse B. Van de Velde: „Het
kend, dat er in onze klasse
vereohil bestaat in de sterkte
elftallen. Door deze regeling
kans groot, dat de wedstrijden 1
zullen worden.
Het wordt nu een soort knoei!
(ADVERTENTIE)
