Loodsen dichtkranen stilarbeiders groepen bijeen
STAKERS CONTRA
RONDS AKKOORD
Bezetters schoten
op
alles wat bewoog
w
I )e^e|Ud
Spanje voorspelt
cholera-epidemie
in West-Europa
Voor tweede keer verworpen
HET PROBLEEM „AMBON"
US!
10.75
14.50
Wesp steekt
man dood
Politiebonden
protesteren
tegen beleid
n.a.v. dood
collega
ÏESMANN
e Beurs-Modern
JFFETCHEF
Het rumoer in de
havens is
verstomd, nu
vele arbeiders
zich solidair
hebben
verklaard met
hun Rotterdamse
collega's.
De beslissing
laat op zich
wachten.
Pamfletten verbrand
„Koppelbazen" weg
12
avotsterke jongensbooties.
Waterafstotend. Met zeer
solide zool uitgevoerd. Warme
dyvoering. Kleurenzwart met
rood. Maten 25 t/m 39.
iten 36 t/m 39 van 14.95 voor
13.50, 31 t/m 35 van 13.95
voor 12.50, 28 t/m 30 van
95 voor 11.75, 25 t/m 27 van
11.95 voor
straat - Breda
t voor direct
ise werkweek.
11
DINSDAG 1 SEPTEMBER 1970
13
(Van onze red, binnenland)
ROTTERDAM (ANP) Het akkoord, dat districtsbestuur-
ders van de drie metaalbonden zaterdag na langdurige bespre
kingen met de directie van Rijn-Schelde bereikten, heeft niet
de positieve uitwerking gehad die men er in Rotterdam van
heeft verwacht. Een deel van de stakers bij de werven en ma
chinefabrieken in het Rotterdamse waterweggebied verklaar
de zich gistermorgen niet akkoord met de nieuwe overeen
komst (onder andere een voorlopige uitkering van t 400 op
definitieve regelingen).
Dit leidde tot prolongatie vah de stakingsactie onder bijna 14.000
werknemers in de Rotterdamse metaalindustrie.
Uit solidariteit met de Rotterdamse collega's heeft m de Amster
damse haven het grootste gedeelte van de arbeiders bij de Amster
damse stuwadoorsbedrijven gistermorgen eveneens het werk neer
gelegd. In Vlissingen volgden de havenarbeiders dit voorbeeld even-
Volgens de Scheepvaartvereniging
Noord is de staking nog niet alge
meen. Het zou een min of meer wil
de actie betreffen.
Lang niet in alle gevallen werd in
Rotterdam de staking spontaan en
met algemene instemming voort
gezet. In de loop van de morgen
werd duidelijk, dat piet name bij
Wilton.Fijenoord in Schiedam en
bij de Rotterdamsche Droogdok
Maatschappij (bijna de helft van het
totale aantal stakers) mensen wel
degelijk bereid waren akkoord te
gaan met de nieuwe voorstellen, zo
als die zaterdag in gezamenlijk over
leg tussen werkgevers en werkne
mers tot stand kwamen, te accepte
ren.
Volgens de heer A. Schravesmade
van de metaalbedrijfsbonid van het
NVV is het overgrote deel van de er-,
kend georganiseerden bereid het ak
koord, waarmee ook de onderne
mingsraden hebben ingestemd, te
aanvaarden en weer aan het werk te
gaan. Anderen geschat wordt 20
tot 30 procent verklaarden zich
ronduit niet akkoord met de nieuwe
voorstellen en eisten een uitkering
van f 400 schoon.
De heer Schravemade: „Ook al zou
men bereid zijn om die f 400 schoon
te betalen, dan zouden die mensen
daar nog niet mee akkoord gaan.
Het gaat hun gewoon om de staking,
er zijn nu krachten aan het werk,
die willen dat er niet gewerkt wordt",
zo zei hij. De vakorganisaties zijn
overigens in geen geval van plan
de zaterdag bereikte overeenkomst
opnieuw te verbreken.
De heer Sehravemade zei voorts, dat
de vakbonden zich niet meer achter
de staking kunnen stellen. De bonden
zullen derhalve geen uitkeringen
doen uit de stakingskassen.
De staking onder 16.000 man ha
venpersoneel duurde gisteren zoals
werd verwacht voort. Werkgevers
(Scheepvaartvereniging Zuid) en
werknemers (vervoersbonden) ver
gaderden langdurig over de zaterdag
door de bonden geformuleere eisen,
maar gisteren was men aan het begin
van de avond niet tot een akkoord
gekomen.
Het aantal schepen dat, onder meer
als gevolg van de staking onder het
personeel van de stadssleepdiensten,
lag te wachten voor Hoek van Hol
land steeg gestadig.
Gistermiddag waren dat er al on
geveer tachtig. In de loop van de
dag is een aantal schepen dat voor
de Hoek ten anker lag doorgevaren
naar een nieuwe bestemmingshaven.
Aan de poort van Wilton-Fije-
noord ontstond gistermorgen vroeg
enige onrust toen staljers, die niet
bereid waren de nieuwe voorstellen
te aanvaarden, pamfletten verbrand
den waarop het nieuwe akkoord
stond afgedrukt. Bij Wilton bleef
de hele dag de poort hermetisch ge
sloten. Op andere werven en machi
nefabrieken werd ook niet gewerkt.
Men hield zich bezig met discussië
ren en wachtte in een aantal geval,
len het einde van besprekingen tus
sen ondernemingsraden en directies
af. Men was alom van oordeel dat,
met name door het optreden van een
betrekkelijk kleine groep mensen,
die niet aan het werk wil gaan, de
situatie bij de werven en machine
fabrieken in een impasse was ge-
Volgens de Verolme-directie is er
op de werf te Rozenburg alleen
sprake van wat wordt genoemd ar
beidsonrust. Volgens andere bronnen
zou deze worden veroorzaakt door
75 man van de Veroline-machinefa-
briek in IJsseljnonde. Op alle andere
bedrijven van het Verolmc-concern
wordt, aldus de directie, normaal ge
werkt.
De leden der in de federatie Me
taal- en Elektro-technische Industrie
(F.M.E.) samenwerkende werkge
versorganisaties hebben maandag in
een brief van de algemeen voorzitter
der F.M.E.ir. E. F. E. Bongaerts, aan
de directies persoonlijk, het advies
gekregen het inschakelen van kop
pelbazen te beëindigen.
Ir. Bongaerts vestigt er in de brief
o.m. de aandacht op, „dat de moei
lijkheden in Rotterdam zijn ontstaan
door het gebruik maken van kop
pelbazen en dat de uitkering ineens
van f 400,- door de R.D.M. en W.F.
zijn toegezegd wegens de voor de
werknemers onaanvaardbaar grote
verschillen tussen de beloning van
het eigen personeel en dat van de
koppelbazen". De algemeen voorzit
ter van de F.M.E. voegt daar aan toe:
„De ondernemingen die in een soort
gelijke situatie verkeren zuilen daar-
VEROLME
ondanks arbeidsonrust
wordt er normaal gewerkt.
om goed doen hun positie zo spoe
dig mogelijk te saneren".
In de loop van de avond waren er
aanwijzingen, dat de metaalstaking
in het Waterweggebied gaat aflopen.
Bij minstens zeven kleine werven en
machinefabrieken, (onder andere
Gusto-Slikkerveer, Van de Brink,
Netam en Smit-Kinderdijk) ver
klaarden de werknemers onge
veer 2000 man in totaal zich na
urenlange discussie en dikwijls op
advies van de ondernemingsraden
akkoord met de zaterdag bereikte
overeenkomst tussen de districtbe
stuurder van de metaalbonden en de
directie van Rijn-Schelde.
MELUN (A.F.P.) Een 42-jarige
vader van tien kinderen is in het
Franse stadje Coulommiers door een
wespesteek om het leven gekomen.
Hij l.ag op zijn balkon te slapen
toen een wesp onder de band van
zijn polshorloge kroop, daar bekneld
raakte en hem in de polsslagader
stak. De man kreeg onmiddellijk
ademhalingsmoeilijkheden en stierf
op weg naar het ziekenhuis.
(Van onze verslaggevers)
WASSENAAR In alle vroegte en volkomen onverwacht heeft een
grote groep zwaarbewapende jongeren maandagmorgen het huis van de
Indonesische ambassadeur in Nederland aan de Kerkeboschlaan in Was
senaar bezet. De jongelui - 32 in getal zoals bij hun arrestatie bleek -
kwamen met drie busjes, een rode, een blauwe en een groene aan bij
de villa van de ambassadeur. Het was ongeveer half zeven. Op wacht
bij de voordeur stond de 28-jarige hoofdagent J. Moolenaar. In koelen
bloede werd hij neergeschoten.
Voordat dat gebeurde heeft hij het
Wassenaarse bureau van politie nog
van, de overval op de hoogte gesteld
Ook de Indonesische ambassadeur
moet nog tijdig zijn gewaarschuwd,
want hij wist te ontkomen. Zijn
vrouw, zijn twee kinderen, de eer
ste en de tweede secretaris van de
ambassade, de kok, een butler en
een gast werden door de bezetters
gegijzeld en vastgebonden. Een
tweede politieagent, de 22-jarige F.
Vink was de eerste die hoofdagent
Moolenaar te hulp kwam. Maar hij
kwam te laat. De agent werd ge
sommeerd zijn wapen te laten val
len. Ook hij werd gegijzeld en ge
boeid.
De politie vair Wassenaar sloeg
onmiddellijk groot alarm. De po
litie van Katwijk en Den Haag
werd te hulp geroepen. Om
streeks negen uur werd ook de
rijkspolitie gealarmeerd. De gehele
omgeving van de woning werd af
gezet en overal werden politiemen
sen, met helmen, pistolen en kara
bijnen uitgerust, gepost op strate
gische punten. De bezetters schoten
op ales wat enigszins in de buurt
kwam van de grote tuin van d'e vil
la. Vlak langs de woning loopt de
oude rijksstraatweg tussen Den
Haag en Amsterdam. De weg werd
voor alle verkeer afgesloten en dat
leverde kolossale verkeersproble
men op in de omgeving van Leiden
en Den Haag.
Het lichaam van de gedode po
litieagent heeft lang op de stoep
voor het huis van de ambassadeur
gelegen. Omdat de bezetters op dat
ogenblik nog dachten dat de hoofd
agent slechts gewond was, gaven
zij de politie toestemming om een
dokter naar de man te laten kij
ken. Uit dat onderzoek bleek dat
de agent een schot in het hart had
en vrijwel onmiddellijk moest zijn
overleden.
Even later gaven de bezetters
toestemming om het lichaam van
de heer Moolenaar weg te laten ha
len. Ook agent Vink werd vrijge
laten in ruil voor een megafoon,
een vlag van de Zuidmolukse repu
bliek, politieauto en de wapens van
de agenten die het lichaam kwa
men ophalen.
Toen dat allemaal achter de rug
was, mocht geen mens het terrein
van de ambassadeurswoimig meer
betreden. De bezetters - uitgerust
met geweren, machinepistolen en
revolvers - verschansten zich ach
ter muurtjes, achter de ramen en
in de tuin van de villa. Ook de po
litie deed uiterst omzichtig. De he
le omgeving werd afgezet en de
Koninklijke Marechaussee die in
tussen ook op het toneel was ver
schenen, liet aanvankelijk twee, la
ter vier pantserwagens op rupsban
den aanvoeren.
Intussen was burgemeester Geert-
sema van Wassenaar - ook bekend
als kamerlid van de WD - op het
strijdtoneel verschenen. Inspecteur
Schuurman gaf hem een verklaring
van de Zuid-Molukse jongeren in
de villa, waarin van Soeharto een
gesprek met ir. Manusama, de pre
sident van de Zuid-Molukse rege
ring in ballingschap, werd geëist.
Via via wist de heer de heer Geert-
sema de heer Manusama te pakken
te krijgen om hem te vragen on
middellijk naar Wassenaar te ko
men.
Een villa van een Amerikaanse fa
milie op enige honderden meters
van de bezette woning, werd inge
richt als tijdelijk hoofdkwartier
voor de premier, de burgemeester
en de politieautoriteiten. Rond tien
uur kwam ook minister van Bui
tenlandse zaken Luns in het
„hoofdkwartier" aan. Intussen ar
riveerden steeds meer politietroe-
pen en eenheden marechaussee ter
versterking. De posten bij de villa
werden voor de eerste maal afge
lost.
Voor de bezette woning stonden
twee politiewagens, waarvan één
met nog brandende lichten en een
halfopenstaande deur. Niemand die
het ook maar waagde één stap in
de richting van de auto's te doen,
want de bezetters schoten op alles
wat bewoog.
Rond elf uur kregen wij het be
zette huis aan de telefoon. „Wij wil
len president Soeharto met deze
bezetting pressen tot een gesprek
met onze leider. Als dit gesprek
niet zou plaatsvinden of als de heer
Soeharto geen bepaalde concessies
doet ten aanzien van de republiek
Zuid-Molukken, dan zullen er nog
meer doden vallen. Dat is nu een
maal de eis van de revolutie" aldus
een van de bezetters.
Omstreeks twaalf uur arriveerde
ir. Manusama bij de villa, waar de
premier zich bevond. Hij reed zijn
eigen auto, die werd begeleid door
motorpolitie. Bij hem bevonden
zich twee leden van zijn lijfwacht.
In opdracht van premier De Jong
richtte de president zich in het
Maleis tot de bezetters vanaf het
balkon van een tegenover de be
zette woning gelegen villa. Daartoe
was hij begeleid door de heer De
Jong, minister Luns en burgemees-
te Geertsema door achtertuinen
en over hekjes en muurtjes naar
het huis gegaan. Bij die actie zak
te minister Luns nog door een hek
je, zonder zich overigens te ver
wonden.
Later begaf ir. Manusama zich
nog tweemaal, in gezelschap van
zijn lijfwacht, naar de bezette wo
ning. Aanvankelijk leverde dit al
leen maar grote spanning op bij de
in de omgeving verblijvende horde
fotografen en journalisten. Om on
geveer drie uur kwam ds. S. Me-
tiary op het „hoofdkwartier" aan.
Ook hij begaf zich later naar de
bezette woning om aan de onder
handelingen deel te nemen. Rond
dat tijdstip deelden de bezetters via
ir. Manusama mee dat er om acht
uur 's avonds één gijzelaar zou
worden gedood, als er dan nog geen
toezegging was voor een gesprek
tussen Soeharto en Manusama. Op
dat ^moment was bij de bezetters
nog"niet bekend dat president Soe
harto zijn bezoek aan Nederland
had uitgesteld.
Het probleem „Ambon" of het
probleem der Zuidmolukkers
staat minstens één keer per jaar in
de belangstelling. Dat is op de dag,
waarop de Zuidmolukkers de pro
clamatie van hun onafhankelijkheid
vieren met een (doorgaans rustige)
demonstratie en waarop zij hun
frustraties, woede en teleurstelling
verwoorden over het feit, dat zij
(nog) niet kunnen terugkeren naar
de heuvels op Ambon. Zij doen dat
al twintig jaar en nooit is er enig
uitzicht geweest op een oplossing
van het probleem „Ambon". Intus
sen vertoeven nog duizenden Am
bonezen in (Nederlandse) kampen.
Zij zullen de weg naar de maat
schappij vermoedelijk nooit vinden.
Het probleem „Ambon" is na
melijk één van de uitvloeisels van
liet drama, dat zicli na de oorlog in
en rond Indonesië heeft ontwikkeld.
Laten wij heel in het kort de ge
schiedenis van Ambon vertellen.
Meer dan 350 jaren behoorde dit
Molukken-eiland tot Nederlands-
Indië en als zodanig was het dus een
deel van onze koloniën. Zo ergens,
dan heeft op Ambon het Nederland
se koloniale bewind vruchten afge
worpen. Ambon werd een bolwerk
van het christendom. Er kwamen
kerken en scholen. Zijn mannen
meldden zicli voor het Koninklijk
Nederlands-Indonesische Leger en
vormden daarin een groep, die ge
ducht was om zijn moed en die
hooggeprezen werd de eeuwen
door om zijn trouw aan Neder
land, vooral aan de koningin.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog,
toen Indonesië door de Japanners
bezet werd, riepen Soekarno, Hatta
en nog een paar Indonesische poli
tici de republiek uit. Men wilde on
afhankelijk zijn.
Ieder kent de gevolgen van dit
besluit. Nederland probeerde te red
den wat er nog te redden viel en
onder meer werden daarvoor tien
duizenden Nederlandse militairen
naar Indonesië gestuurd.
Zij zijn daar vijf jaar lang een
lijdensweg gegaan, maar zij niet
alleen. Want het leger, dat Neder
land overzee had, bestond voor een
groot deel uit Indonesiërs: Java
nen, Ambonezen, Menadonezen enz.
enz. Vooral de „orang Ambon", zoals
de Ambonezen werden genoemd,
hebben een geweldig offer gebracht
voor de Nederlandse zaak, die ook
de hunne was.
Onverbiddelijk was echter de loop
der geschiedenis. Nederland en In
donesië gingen aan één conferentie
tafel zitten, om te bespreken hoe het
beste de verhouding tussen beide
landen geregeld zou kunnen wor
den. Soekarno e.s. wensten volledige
zelfstandigheid, maar tijdens de con
ferentie stemden zij er toch inee in,
met Nederland een „Unie" te vor
men. De banden, die beide landen
daardoor verbonden, waren uiterst
breekbaar en eigenlijk bestonden
ze alleen maar in naam.
Tat er na de rondetafelconfe
rentie werd geknutseld, leek
op een „Verenigde Staten
voor Indonesië", doch deze heeft
slechts enkele maanden bestaan.
Toen werd Indonesië één republiek,
maar in feite bleef dat nog steeds
de oude „republiek Djokjakarta",
want die overheerste het geheel.
Ook de Zuid-Molukken, die een
aparte deelstaat hadden moeten
worden, en dus ook Ambon.
De Ambonezen beriepen zich op
de tussen Nederland en Indonesië
gemaakte afspraken, dat de Zuid-
Molukken een zekere zelfstandig
heid zouden bezitten. De bevolking
van de Zuid-Molukken in deze
voorgegaan door het volk van Am-
Ion wilde vrij zijn, ófwel in een
verbond met Nederland leven. Men
weigerde het gezag van Soekarno
en de zijnen te erkennen en het
gevolg hiervan was, dat de Zuid-
Molukken op 25 april 1950 hnn on
afhankelijkheid proclameerden, een
eigen regering kozen en zich tot
Nederland wendden om erkenning
van die zelfstandigheid.
Zij stonden formeel in het gelijk,
want Nederland had ook het zelfbe
schikkingsrecht van de Zuid-Moluk
ken in de RTC-overeenkomst er
kend. (Dat is trouwens later door
het hoogste Nederlandse rechtscol
lege nog eens uitdrukkelijk vast
gesteld).
Doch Nederland gaf geen blijk,
het recht van de Zuid-Moluk
ken te erkennen. Het bleef ook
zwijgen toen troepen van de repu
bliek Indonesia (Soekarno) Ambon
aanvielen en er een slachting aan
richtten.
Indonesië had de R.T.C.-overeen-
komst op een ernstige manier ge
schonden en iedereen had verwacht,
dat Nederland, naast het volk van
de Republiek Zuid-Molukken, aan
klager zou zijn bij de Veiligheids
raad. Doch Nederland wist wel, dat
de kaarten daar heel slecht lagen
en zei toen laconiek, dat het zich
niet met interne, Indonesische kwes
ties wenste te bemoeien.
AMSTERDAM (ANP) De be
sturen van de in de „Centrale van
politie-organisaties" samenwerkende
bonden hebben gisteren in een tele
gram aan de minister-president ge
sproken „Van onze ernstige veront
rusting over de bijzondere risico's,
welke bjj de recente gebeurtenissen
in Amsterdam, en thans die in Was
senaar, voor de politie-ambtenaren
aan de dag zijn getreden".
Het telegram wijst met name „op
het neerschieten van een politie
ambtenaar bij het woonhuis van de
Indonesische ambasadeur te Wasse
naar en op de vele gewonde politie
ambtenaren bij de rellen naai- aan
leiding van het verbod tot continue
ring van het Damslapen".
De besturen van de samenwerken
de bonden menen „er met nadruk op
te moeten wijzen, dat ze zich niet
aan de indruk kunnen onttrekken,
dat door een onvoldoend vooruit
ziend beleid politie-ambtenaren wor
den ingezet op een wijze, die, afge
zien van het toch op zichzelf reeds
gevaarlijke politie-ambt, onnodige
zware risico's voor de executieve po-
litie-ambtenaar met zich brengt".
(ADVERTENTIE)
-i
aanv. nw, leerjaar 5 oct. 1970
Oostzeedijk 232-242 tel. (010) 138129
Jawel langzamerhand aHemaal wel
gebruinde en langzamerhand ook al
lemaal terug van vakantie zijnde le-
zerds de kop is er toch maar weer af.
Van de week. En terwijl de eerste
septemberdag is aangebroken presi
dent Soeharto hier morgen pas voet
aan land zet en „prinsjesdag" nog
maar twee weekjes ver ligt, zitten
we ondanks een „schone" Dam toch
weer midden in de problemen.
Alvorens daar nader en nauwelijks'
op in te gaan vraag ik u nog even
te verwijlen bij vrediger taferelen
Hoofdpersoon: onze kleine maar dap
pere minister-president. Het voor
noemde ■'tafereel speelde zich af aan
de oevers van het Joapiksgat bij
Kaalte. Onze verslaggever ter plaatse
aanwezig meldde dit:
„De klok wees zaterdagmiddag ze
ven minuten over half drie aan, toen
premier De Jong zijn eerste forel
ving. ,Een vis,' sprak hij, en er klonk
ontzag doof in zijn stem over zijn
eigen prestatie."
Hier ziet u hem nog eens, Neer-
lands hoop in bange dagen, zwierend
in actie. Het was voor de premier
de tweede keer in zijn leven dat hij
een werphengel vasthield. Een en
ander speelde zich af tijdens de jaar
lijkse viswedstrijd tussen parlement
en pers.
Kamervoorzitter mr. Van Thiel was
ook van de partij. Toen premier De
Jong en minister Veringa, welke
laatste helemaal nog nooit, een hengel
in zijn handen had gehad, arriveer
den, bekende Van Thied: „Ik ben zo
zenuwachtig als de pest. En dat heb
ik nooit als ik in de Kamer ben en
jullie er aan komen."
„Nee," riep Veringa terug, „meestal
zijn wij dat wel."
Kijk, concludeer je dan, ze zijn dus
vaak zenuwachtig als ze daar in de
Kamer zo stoer staan te doen.
Intussen zaten in het Rotterdamse
stakers en bazen met rode koppen
tegenover elkaar zaken te doen, de
den de Nieuw Linksers lelijk tegen
kopman Den Uyl en dreigde een
ouderwetse piratenrel een einde te
maken aan de muzikale geneugten
van radio Noordzee, oftewel Nordsee.
Ruzie en boosheid alom, vrienden,
en dat stemt ons droef. En gisteren
bezorgden nieuwe meldingen van ge
weldplegingen onis schrik.
Ambon? Ammal! zou de Fransoos
zeggen.
Nu kunnen de koppelbazen wel
verdwijnen, maar er blijven nog altijd
meer dan genoeg bazen over.
Waarmee ik heel veel zeggen wil.
Tot morgen.
MERIJN
(Van onze correspondent)
MADRID Een medisch-des-
kundige van de Spaanse regering
heeft er in Madrid voor gewaar
schuwd, dat West-Europa spoedig
door de cholera zal worden be
dreigd. Een woordvoerder van het
algemeen directoraat voor de ge
zondheid zei, dat hij deze voor
spelling baseerde op meer dan 4
jaar onderzoek door Spaanse dok
toren. Dezen hebben verschillende
plaatsen op de wereld bezocht om
recente choleragevallen te bestu
deren. De golf strekt zich nn al
uit van Rusland tot Israël en an
dere landen aan de Middellandse
Zee. De woordvoerder zei, dat
functionarissen van de Spaanse
gezondheidsdienst in 1966 na voor
bereidend onderzoek tot de con
clusie kwamen dat de cholera
zich binnen 5 jaar over het hele
gebied rond de Middellandse Zee
zou verspreiden. Daarom hadden
zij een uitgebreid programma van
tegenmaatregelen opgezet. Het
gevolg hiervan is, dat Spanje nu
goed is voorbereid op de dreigen
de cholera. Tot nu toe zijn er nog
geen gevallen in Spanje geconsta
teerd. Volgens de woordvoerder
was een blik op de wereldkaart
voldoende om te zien hoe snel de
ziekte zich sinds kort heeft uit
gebreid.
In Spanje zouden nog zes mil
joen doses anti-cholera-vaccin in
de maak zijn. In havens, op vlieg
velden en bij grensposten zijn al
60.000 mensen ingeënt.
(Copyright The Guardian/
De Stem)
