Soeters wil op bondskosten spelen, maar:
,DE K.N.L.T.B. MOET ER MEER
GELD TEGENAAN SMIJTEN
Trainers niet
gecharmeerd van
„voetbalracket"....
Nederland op
de goede weg
Stalen
rackets
partners
ZEILCOACH IS
OPTIMISTISCH
Sneek: titel
bij amateurs
Doorbraak
?4B^S8as«!ag!aiBg!«
p%SSgS»m>s88H:aii9
as—SSEïïWW^tl
l-MODELENGTE
AFKNOOPBARE
IIP LANG
Is INSNOER
EN 4 SPORTIEVE
EN
[END LODEN IN
1.0. GROEN.
,T/M44.
Andere vorm
Uitgekeken
OPBOUW
TIJDROVEND
BEWIJZEN
16
I mnixisic ï.;S}S:.-iï::::ii SÏ|
*i .*>:::::::s:iy v;;:ssss:"S.'j
X[,(ft fM#»dr«jp»jPi£dr Tjr*ira»»«ojr-!i«*B««ciffiiffiaifft, mxatj
Mil ,i' -.«WJPVHW Hf JTSJTK «TM JDUffM VB 3 0 311
V
DE STEM VAN DONDERDAG 27 AUGUSTUS 1970
(Van onze speciale verslaggever)
TURIJN Als Peter Soeters (23) zich bijna drie uur lang een arm
I ait 't lid heeft staan te slaan in bloedheet Turijn, pakt hij zijn 3 stalen
rackets, drukt ze innig tegen zijn borst en laat ze niet meer los totdat
I tij de bus in stapt die hem naar zijn hotel moet terugbrengen. Italia-
„en zijn net raven, alles wat blinkt verdwijnt in een ommezien in
Imn tassen. Ze kunnen Peter Soeters alles af nemen maar van zijn
stalen rackets moeten ze toch echt wel afblijven, want dat is zijn
.symbool van kracht" geworden. Vorig jaar, toen hij afgunstig keek
naar zijn jongere vakbroeders, die op bondskosten nutteloze tripjes
tonden maken, stelde hij zichzelf de vraag of hij ooit nog eens hoger
!0u kunnen klauteren dan de niet onverdienstelijke positie bij de
Nederlandse toptien of er misschien zelfs in zou slagen de muur te
slechten die alle Nederlanders, Okker uitgezonderd, tegenhield op
weg naar succes op Wimbledon.
Hij had zijn studie. Zeker daar
I Soa hij altijd op terugvallen, maar
jaar het hem om ging was te de-
Lonstreren dat Hemmes en Hordijk,
I 'roch de nationale kampioen Niek
I fleury betere waren dan hij.
Op dat moment kwam het stalen
jacket enigszins in de mode. Tony
Hoche, de Australische krachtpatser
I -reduceerde hem min of meer.
an dat moment af stevende Peter
I Soeters in sneltreinvaart naar de
I positie die hij zichzelf had toege-
I jacht. De stalen rackets waren zijn
Peter Soeters werd eensklaps ge
peesd op toernooien waar hij voor-
dien na enkele rondes al uit werd
igen. Peter Soeters veroverde
I vele palmares, maar struikelde toch
lillen hij over de eerder geciteerde
I muur trachtte te klimmen om einde-
I lijk ook eens zijn gezicht op echt
I tabledon te laten zien.
Een troost: Hemmes en Hordijk
Ide meisjes die de KNLTB be-
limgrijk genoeg achtte om cijfers
liet een paar nullen aan uit te
I geven, vertrokken al veel eerder uit
I Londen. Ze hebben Wimbledon al-
jleen van buiten gezien. De door-
van Peter Soeters werd alge-
Ineen erkend, zelfs door de strenge
Irejenten van vaderlandse bodem,
Hie hem aanvankelijk finaal over
let hoofd hadden gezien. En toen
[het Nederlandse tennisseizoen aan
satste fase begon, stond hij aan
I'M hoofd van de meute die zich
probeerde te maken. Peter
■Soeters werd als eerste geplaatst
voor de nationale kampioenschap
en, die Schevepingen jaarlijks zo-
I veel verrassingen oplevert. Maar zie,
I nt zich aankondigde als een gewel-
"dige surprise mislukte op de Metz-
i waar Peter Soeters zijn klas-
smoest bewijzen. De oorzaak? Pe-
Soeters: „Ik was ontzettend
|ïtoeg in vorm. Een maand eerder
i de rest dacht ik. De kans be
lt dan dat je ook een maand
|eerder dan die anderen weer uit
i bent. Ik weet het niet zo heel
|erg zeker, maar ik heb gewoon dat
il gekregen. In de kwartfinale
I noest ik tegen Fried Schmitz. Nor
pal pak ik die wel. Nu durfde ik
IManaal niets. Fried heeft een vre
selijk zwakke eerste en tweedie op
lag. In een gewooin fijn partijtje kan
li hem dat laten voelen. Nu durfde
|i niets. „Ik had steeds wel naar dat
lat kunnen rennen maar dan had ik
pielt geforceerd. Dat wilde ik
l'Wkomen. Ik dacht: als hij nu ook
,M fouten maakt,, staan we quitte.
Paar heb ik steeds weer aan ge-
Itaht. ik wilde niet afgaan."
I - tnl k®b ik ook steeds gewipt en
wernooien ging het echt fijn met
versum was mijn top. Goed,
(ADVERTENTIE)
erg slecht, je moet ze de tijd gun
nen. Als Fred en Jan overal lezen
dat ze er nooit komen, dan komen
ze er ook nooit. Evert Schneider
heeft makkelijk praten. Hij kan best
zeggen: „dat ik in de finale ben
gekomen, is een schande, want ik
ben al oud en ik doe helemaal niets
meer". Maar hij heeft nooit gezegd
waarom het nu een schande is. Hij
had niets te verliezen. Als ze hem
in de eerste ronde hadden gepakt,
zou hij waarschijnlijk hebben ge
zegd: „Oké mag het even, ik train
nooit". Maar ik weet dat hij zes
weken voor de nationale iedere dag
heeft geoefend. Dat is precies ge
noeg om in vorm te komen".
Tony Roche, de Australische krachtpatser, die het stalen racket min of meer introduceerde.
buitenland te gaan, maar dan kon ik
met meisjes, maar leerde ik niets.
Ze hadden toen veel minder geld.
Dat is veranderd, maar ik geloof
toch dat we naar een sponsor zitten
te snakken. Als* ik die Engelsen zie
lopen met B.P. op hun borst dan
denk ik: voor die mensen zou ik
best willen spelen. Wat heb je er nu
aan om vijfendertig uur per week
balletjes te slaan op Mariahoeve,
dan kots je van elkaar".
Na de nationale sprak ik met
Peter Scholz, die is nog ouder dan
Evert. Hij zei tegen me dat hij nu
veel sterker speelde dan vroeger.
Dat is met Evert ook zo. Piet van
Eysden 'werd in 1961 kampioen van
Nederland. Dat moet dan een tijd
geweest zijn dat het Nederlandse
tennis op een hoger vlammetje prut
telde. Ik geloof dat niet. Van Eysden
is minstens van gelijke kracht als
Hemmes nu. Van Eysden heeft
Wimbledon trouwens ook nooit be
reikt. Ik geloof dat we in Nederland
naar een andere vorm moeten stre
ven. We moeten niet doelloos gaan
trainen. Veel .wedstrijden spelen, dat
is je training. Het zit er wel in dat
ik door de bond uitgezonden zal
worden, dan zal ik mijn eisen stel
len. Die zijn tamelijk hoog. Ik wil
per jaar 35 toernooien spelen anders
heeft het totaal geen zin". Van wed
strijden wordt je koelbloedig. Ik
hoef niet in dienst dus ik wil wel
een paar jaar aan tennis besteden,
maar als het niet gaat zoals ik het
wil, ga ik gewoon verder met mijn
studie. Ik weet dat ik er nu rijp
voor ben. Vroeger niet. Ze hebben
me wel eens aangeboden naar het
Ik ben echt uitgekeken op Hor
dijk en Hemmes. Want zo komen
we er geen van allen. Je moet goede
spelers als tegenstanders hebben.
Als je dan een keer wint, krijg je
zelfvertrouwen. Dat hebben we nu
niet. Dan gaan ze met hun rackets
gooien. Dat doe je niet als je zelf
vertrouwen hebt. Ik gooi nooit met
mijn racket, niet dat ik wel zelfver
trouwen heb, maar ik vind het echt
zonde van die dingen. Willigen ze
mijn eisen dan niet in, dan kom ik
niet. Dan ga ik studeren. Fred en
Jan kunnen niet terug, die moeten
op deze manier proberen naam te
maken. Ze hebben alle twee alleen
maar Mulo: daar kom je niet zo gek
ver mee. De KNLTB moet er meer
geld tegenaan smijten. De kosten
gaan voor de baat uit. Later krijg je
het misschien dubbel en dwars te
rug.
Wsaan deed Peter Soeters niet,
IJ? is te intelligent om zijn uitscha-
ï'hg belachelijk te laten lijken,
'■«gesteld was hij daarentegen
Want in het toernooi van de
wassingen, Evert Schneider in de
«ale, Fred Hemmes kampioen van
IJS*'Isnd en Niek Fleury, de natio-
I «ie kampioen, geëlimineerd voordat
ggoed en wel begonnen was, had
I «er Soeters zich in zijn sterkste
J^'erkelijk een plekje aan de top
]»"t sla mezelf niet op de borst",
Soeters, „maar ik vond het
I terecht dat ik als eerste was
Ida t - Vroeger ging het zo dat
l'Jwmpioen Van het vorig jaar
I ™®atisch nummer een werd,
I..5 Jat is nu god zij dank veran-
|,Zr: heb drie keer tegen Niek
en hem alle drie keren
Fred Hemmes en Jan
tm t ?or maar internationaal ge
liet l8, en Ik °°k helemaal niets,
lien. Nederlandse tennis trou-
m°eten ons niet blind
lehhE 0p, wat is geweest. De dames
w; "et veel makkelijker als
paar daar is het aanbod ook
llle" h er' binnen op de „natio-
lu_, "ad mijn waarde wat ver
is,,,., ,Als je de titel hebt kun je
I terecht. Wij zijn niet zo heel
(Van onze sportredactie)
DEN HAAG Achter de privé-
sauna's in de rommelige etalage van
de Haagse fabrikant Huysman staat
tegen de wand, wat achteloos weg
geschoven, een „voetbalracket".
Geen opzienbarend apparaat om te
zien, dat bovendien al een jaar oud
is, maar dat toch van waarde kan
zijn voor de Nederlandse voetbalwe
reld. Wie de bal met effect tegen
het netwerk van nylonband schopt,
kan ervan verzekerd zijn, dat deze
met dezelfde snelheid retourneert.
Een keeper, die veelal op een indi
viduele training is afgestemd, zou
vooral profijt van deze nieuwe uit
vinding kunnen hebben. Ex-Sparta
doelman Jan van Beveren testte de
voetbalracket het voorseizoen als
eerste Nederlandse semi-prof. Zijn
enthousiasme over bet gebruik van
het apparaat stak hij niet onder
stoelen of banken.
Maar de Haagse uitvinder Huys
man vergat de commercie, dacht aan
nieuwe onderwerpen, lanceerde on
der meer de mini-stamp, een moder
ne springplank, waarmee de gekste
capriolen kunnen worden uitgehaald,
en zette zijn stalen racket in een
hoek, waar het niemand opviel. De
fabricage van opklapbare massageta
fels, trampolinetoestellen en judo-
matten gingen onverminderd door
tot het moment, dat het verroeste
stalen frame, verstelbaar in alle
standen, weer eens in de weg stond
in zijn winkel. Weer vatte de Haag
se zakenman het plan op de nog
nooit in de publiciteit gebrachte
voetbalracket op de markt te bren
gen, en dat gaat nu gebeuren. „Tot
nu toe hebben we het veel te druk
gehad om de racket goed te lance
ren. Maar daarin zal verandering
komen. Ik ben nog even laaiend
enthousiast als het vorig jaar en ik
weet zeker, dat het apparaat zal
aanslaan in de voetbalwereld".
Het is natuurlijk nog lang niet
bewezen dat het waar is, wat sport-
fabrikant Huysman beweert, maar
een feit is, dat eerst de spelers van
Sparta en daarna de amateurs van
het Haagse Quick tijdens de eerste
kennismaking met de voetbalracket
aangenaam verrast opkeken. De
schietzuiverheid en het reactiever
mogen van de speler konden door
het apparaat aardig getest worden.
En daarbij behoefde het niet te blij
ven. Wie zich erop toelegde haalde
er voordeel uit door de mate van
securiteit, waarmee de ingeschoten
of ingeworpen ballen terugkeerden
naar de eigenaar. Urenlang kon deze
dan blijven oefenen. Met of zonder
effect mee te geven aan de bal.
„Het nadeel van de voetbalracket is.
dat het een brok werk uit handen
van de trainer neemt. Daarom wa
ren de reacties van de oefenmees-
ters anders dan van de spelers. Als
het echter op de televisie komt,
worden de mensen nieuwsgierig en
dan krijg ik aanvragen voor demon
straties. En dan moeten we eens
zien, hoe een grote opgang het appa
raat zal maken. Maar het geld er
voor, heb ik niet".
zegt hij: „Zonder overdrijving dacht
ik, dat ik best mocht stellen, dat ik
een geboren aanleg heb om iets
nieuws te maken".
Zijn bewijzen hangen aan de
muur. Een serie foto's waarop spaar
zame geklede jongedames te zien
zijn, moeten de toevallige bezoeker
de indruk geven van de mogelijkhe
den van een van zijn laatste uitvin
dingen tot nu toe: de ski's op wie
len. Terwijl ze tien jaar geleden in
Nederland niet verkocht konden
worden door te weinig animo, kreeg
de heer Huysman met zijn ski's op
wielen in Canada en Amerika meer
vaste voet aan de grond. Op initia
tief van een Groningse arts, die daar
werkte, kwam men in Noord-Ameri-
ka in contact met d° uitvinding van
Huysman en volgens zijn zeggen
leven nu duizenden sportlieden zich
uit op zijn ski's op wielen.
Nog kan de Hagenaar Huysman
glimlachen bij de gedachte aan al
die mensen, die zich door de skirage
in het destijds nog lang niet zo
drukke straatverkeer vermaakten.
Soms, als hij voor zaken op reis
moet, nam hij enkele exemplaren in
zijn auto mee en demonstreerde hij
zijn uitvinding ergens, zo maar in
het land, op een marktplein of een
gelegenheid die hem geschikt leek.
„Een geweldige ervaring", stottert
de anders zo rap van de tongriem
gesneden zakenman, die even een
indruk wekt afwezig te zijn. Dezelf
de soort belevenis deed Huysman
het voorzeizoen op. Door de uitvin
ding van de voetbah-"'ket weer en
thousiast als vroeger geworden,
plaatste hij het apparaat op speel
weiden, waar kinderen volop liepen
te ravotten met de bal. Binnen een
ommezien waren alle voetballertjes
in spé enthousiast voor de mogelijk
heden van de voetbalracket. Tot
's avonds laat, toen het donker
werd, hebben ze er volop plezier
van gehad. De eveneens schilderen
de, fotograferende en schrijvende
Huysman, die al het piekerwerk al
leen doet, heeft niet de intentie rijk
te worden door de voetbalracket.
Alleen hangt de Hagenaar naar een
zekere erkenning ervoor. Daarom
poetste hij het verroeste exemplaar
schoon en reist hij weer de velden
af om een demonstratie te verzor
gen.
Nick Fleury, die in al zijn (drie) wedstrijden tegen Peter Soeters een
nederlaag leed.
Of het lukt of niet, zakenman
Huysman zal er geen nacht om wak
ker liggen. Op de buitenplaats ach
ter het huis aan het Notenplein, in
Den Haag, staat een zelfgebouwd
zwembad, waarin hij alle mogelijke
experimenten neemt. Een nieuw
project, waarmee de Hagenaar ook
grote plannen heeft. Altijd blijft hij
bezig. Een uitvinder wil Huysman
liever niet genoemd worden. Wel
(Van onze sportredactie)
MEDEMBLIK Tijd voor karate
heeft Jack van Hellemond niet
meer. Soms, wanneer hij even vrij
is, waagt de 26-jarige zeilcoach zich
nog wel eens in trainingspak in de
buurt van het veertig jaar oude
opleidingsschip Prinses Juliana om
zijn conditie wat op peil te houden.
Maar daar blijft het in de drukke
zomermaanden zo ongeveer bij. Zijn
karatehobby, waardoor hij in febru
ari voorpaginanieuws van de kran
ten werd, toen hij net na zijn benoe
ming tot zeilcoach de karatetitel
veroverde, is thans definitief naar
het tweede plan verschoven.
De eerste „fulltimer" in dienst
van het koninklijke Nederlands Wa
tersport Verbond zit momenteel tot
zijn oren toe in het werk. Buiten,
waar talrijke zeiljachtjes langs de
Prinses Juliana het bedrijvig ha
ventje van Medemblik inen uit
varen, staat men daar niet bij stil.
Het licht dat in de patrijspoort vaak
tot 's avonds laat blijft branden, valt
niemand meer op. Dat is doodnor
maal voor de buitenwacht geworden.
De ingewerkte Van Hellemond,
vroeger een Finnzeiler, kan nu
beter dan een maand of wat geleden
beoordelen wat de mogelijkheden in
de praktijk zijn voor de Nederland
se zeiltop. En als hij daar over
uitwijdt wordt onmiddellijk duide
lijk dat zijn optimisme voor de toe
komst nog groter is geworden. „Als
alles zo soepel blijft functioneren ais
nu, dacht ik, dat Nederland niet
alleen op de goede weg is, maar bij
de wereldtop zal komen". Een uit
spraak, die goed doordacht is. Een
groot compliment maakte Van Hel
lemond de technische commissie van
de zeilbond, die hem in zijn eer
zuchtig streven met alle mogelijke
middel en steunde. „Je hoort tegen
woordig altijd maar dat coaches
overhoop liggen met de bonden in
andere sporten. Maar ik verkeer in
de gelukkige omstandigheid dat dit
prot)l|am jn. de zeilwereld niet he-
staaï/Önze samenwerking is op \-
"na ëllé fronttn voorbeeldig te noe
men".'
Als de nuchtere Jack van Helle
mond dit vertelt, heeft hij met een
groepje jeugdzeilers van ongeveer
15 jaar, dat te gast is op de Prinses
Juliana, het trainingscentrum van de
bond, een uurtje vrijaf gegeven.
Week in week uit, wanneer nieuwe
selecties zich aanmelden in Medem
blik, moet de Hilversumse sportman
waar wat hij in de eerste interviews
na zijn aanstelling als coach aankon
digde: „Ik ga werken aan de op
bouw van een hechte groep achter de
huidige topmensen".
Van Hellemond doet dat op zijn
specifieke manier. Helder formule
rend en recht door zee. Erg belang
rijk voor jonge mensen. Scherpe uit
latingen als: „het spinnakeren ging
vandaag slechter dan ik ooit van
mijn leven heb gezien" klinken de
zeilers van de toekomst niet vreemd
meer in de oren. Ze worden stuk
voor stuk hard, maar correct op de
fouten gewezen.
De beste van de aanloopklasse pikt
van Hellemond er later uit. In over
leg met alle instanties die er voor
nodig zijn, wordt uitgezocht in wel
ke klasse hun aanleg het best tot zijn
recht komt.
Ook maakt hij de zeilertjes
van morgen meteen duidelijk dat
zeilen niet alleen meer bestaat uit
stuurkunst, maar ook door kennis
kan worden beslist. Zoveel mogelijk
theorie leren is daarom een belang
rijk agendapunt van zo'n instructie-
week. Het optimisme van Van Hel
lemond stijgt door de vooruitgang
die merkbaar is. „Dit jaar zijn we
in de aanloopklasse pas goed gaan
meedraaien". Als verklaring hier
voor geeft hij op de experimentele
wintertraining in de ogen van de
meeste wedstrijdmensen was dit ini
tiatief een groot succes. Zeilcoach
Van Hellemond is er erg blij mee:
In het buitenland met name in
WestDuitsland, zeilen de echte
cracks allang het hele jaar door.
Men moet er ook in Nederland aan
leren wennen. Zeilen is geen sei-
zoensport meer Je bent als je het
goed wilt doen het hele jaar in
touw".
Door het tijdrovende karakter van
de zeilsport kreeg Van Hellemond
begin 1970 niet iedereen op zijn
hand. Talrijke plezierzeilers, die be
kwaam manoeuvreerden in de Val
kenof Regenboogklasse, weiger
den in te gaan op het verzoek van
de Hilversummer om deel te nemen
aan een van de Olympische klasse.
Ze zeiden er doodeenvoudig de tijd
niet voor beschikbaar te hebben.
Anderen deden het wel Rink Alber-
da en Ben Staartjes ontwikkelen
zich in de Tempestklasse tot zeer
verdienstelijke krachten. Ook Muller
komt steeds beter mee. In de Finn
klasse heeft Nederland al de top
bereikt. Vij f kandidaten, Brink
horst, Van Eist, Beek, Kreier en
Doeze, kunnen het opnemen tegen
de besten van de wereld. Minder
goed wordt Nederland vertegen
woordigd in de F.Dklasse Alleen
Imhoff kan meekomen op niveau.
Het slechts is het gesteld met de
Solingklasse. In deze groep telt
Nederland wel kundige zeilers, maar
zij blijven door gebrek aan het juis
te materiaal (nog) achter bij de
concurrentie. Niettemin heeft van
Hellemond ook in deze klasse ver
trouwen. De Hagenaar Arie Kleijn
voorspelt hij een goede toekomst.
„Kleijn is een vent die serieus zijn
sport beoefenen en er volgens mij
beslist zal komen. Die man heeft
een geweldige mentaliteit".
Om de kosten het volgende sei
zoen voor de zeiiers een beetje te
drukken, onderzoekt de adviescom
missie van het KNWV de mogelijk
heid van het oprichten van een
sponsorfonds. Reglementair mag er
geen reclame op de boten staan,
maar voorzitter Tromp van de advies
commissie, acht het niet uitgesloten
dat er binnenkort een compromis
voorstel uit de bus komt.
Door de indiensttreding van Van
Hellemond is een begin gemaakt
met de professionele aanpak van de
zeilsport in Nederland. Niemand
twijfelt aan de capaciteiten van de
jeugdige Hilversummer. Hij heeft de
reputatie een veelzijdige sportman
te zijn. In 1962 studeerde hij af op
het CIOS, waar hij het vak judo
koos. „Ik heb een aantal jaren aan
deze sport gedaan, ben toen overge
gaan op karate en dat ging toen
meteen goed". Zo goed zelfs, dat
Van Hellemond in 1969, 1969 en 1970
kampioen van Nederland werd Voor
hij landelijke bekendheid kreeg,
heeft hij veel werk verricht in de
sporthal van zijn vader in de radio-
stad. Vanaf die periode dateert zijn
eerste ervaring met de topsporters.
Hij gaf onder andere de tennis
jengdkampioene Dorien Valkerhoff
adviezen voor haar conditietraining.
SNEEK (A.N.P.) De v.v. Sneek
is algemeen kampioen geworden
bij de amateurs door op eigen veld
de tweede wedstrijd tegen de zater
dagkampioen SHO met 3I te win-
Sneek had verleden week de eer
ste ontmoeting tussen beide clubs
in Oud-Beyerland ook reeds met
winst afgesloten. Toen was het 21.
Voor 2500 toeschouwers trad Sneek
dinsdag aan met een versterkte ach
terhoede. Eerste opzet was het hand
haven van het voordelige verschil,
dat in de eerste wedstrijd ontstaan
was. Toen echter SHO door de weer
herstelde Cees van Bennekom in de
54e minuut de score opende, ging
Sneek offensiever te werk, hetgeen
resulteerde in doelpunten van Anno
Abma (61e min.), Gerrit Abma (68e
min.) en Johnny Veluwenkamp (85e
min.).
Het „voetbalracket", dat uitstekend geschikt is om de techniek bij te schaven.
f
